ჟურ­ნა­ლის­ტი, ფო­ტოგ­რა­ფი, ტე­ლეჟურ­ნა­ლის­ტი, მოგ­ზა­უ­რი ბად­რი ვა­და­ჭ­კო­რია, პრო­ფე­სი­ი­დან გა­მომ­დი­ნა­რე, დრო­ის უმე­ტეს ნა­წილს მოგ­ზა­უ­რო­ბა­ში ატა­რებს. რო­გორც თა­ვად გვი­თხრა, და­ახ­ლო­ე­ბით 130 ქვე­ყა­ნა­შია ნამ­ყო­ფი. მისი არ­ქი­ვი ორ მი­ლი­ო­ნამ­დე ფო­ტოს ინა­ხავს. მი­ღე­ბუ­ლი აქვს სა­ხელ­მწი­ფო პრე­მია "ოქ­როს ფრთა", რამ­დე­ნი­მე სა­ერ­თა­შო­რი­სო პრი­ზი. მოგ­ზა­უ­რო­ბა­სა და სა­ინ­ტე­რე­სო სა­მო­მავ­ლო გეგ­მებ­ზე ბა­ტო­ნი ბად­რი გვიყ­ვე­ბა.

- უნი­ვერ­სი­ტე­ტის ჟურ­ნა­ლის­ტი­კის გან­ყო­ფი­ლე­ბის (მა­შინ ფი­ლო­ლო­გი­ის ფა­კულ­ტეტს მი­ე­კუთ­ვნე­ბო­და) პირ­ვე­ლი კურ­სი­დან­ვე, 1971 წლი­დან ტე­ლე­ვი­ზი­ის ჯერ ფო­ტო­კო­რეს­პონ­დენ­ტი, შემ­დეგ კი, 2004 წლამ­დე, სპე­ცი­ა­ლუ­რი კო­რეს­პონ­დენ­ტი გახ­ლდით. პა­რა­ლე­ლუ­რად, სა­ქარ­თვე­ლო­ში გა­მო­მა­ვა­ლი თით­ქმის ყვე­ლა გა­ზე­თი­სა თუ ჟურ­ნა­ლის ფო­ტო­კო­რეს­პონ­დენ­ტი და სპე­ცი­ა­ლუ­რი კო­რეს­პონ­დენ­ტი გახ­ლდით. თუმ­ცა მა­ინც ვთვლი, რომ ფო­ტოგ­რა­ფია ჩემი ჰო­ბია, ამით ძა­ლი­ან დიდ სი­ა­მოვ­ნე­ბას ვი­ღებ. ბოლო წლე­ბია, ეს სიყ­ვა­რუ­ლი ამ ხე­ლოვ­ნე­ბი­სად­მი, უფრო გა­მიმ­ძაფ­რდა.

- პირ­ვე­ლად რო­მელ ქვე­ყა­ნა­ში იმოგ­ზა­უ­რეთ?

- პირ­ვე­ლად ჟურ­ნა­ლის­ტთა ჯგუფ­თან ერ­თად, იუ­გოს­ლა­ვი­ა­ში გა­ვემ­გზავ­რე. არაჩ­ვე­უ­ლებ­რი­ვი ქვე­ყა­ნაა. ჩემი პირ­ვე­ლი მოგ­ზა­უ­რო­ბა ძა­ლი­ან სა­სი­ა­მოვ­ნოდ და კარ­გად მახ­სენ­დე­ბა.

- რო­მელ­მა ქვე­ყა­ნამ და­ტო­ვა თქვენ­ზე გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლი შთა­ბეჭ­დი­ლე­ბა?

- და­ახ­ლო­ე­ბით 130 ქვე­ყა­ნა­ში ვარ ნამ­ყო­ფი, ოღონდ ვერ ჩა­მო­გით­ვლით. ყვე­ლა თა­ვი­სე­ბუ­რად, ძა­ლი­ან ლა­მა­ზია. ევ­რო­პი­დან, ავ­სტრი­ა­სა და შვე­ი­ცა­რი­ას გა­მო­ვარ­ჩევ­დი. იქ ყვე­ლა­ფე­რი მოვ­ლი­ლი და შე­ღე­ბი­ლია. მონ­ტე-კარ­ლო­ში შე­იძ­ლე­ბა იგ­რძნო, რომ თით­ქმის არა­რა­ო­ბა ხარ - იქ ძა­ლი­ან მდი­და­რი ხალ­ხი ცხოვ­რობს. ერ­თმა­ნეთს ეჯიბ­რე­ბი­ან, ვის უფრო მა­გა­რი და ძვი­რი­ა­ნი მან­ქა­ნა ეყო­ლე­ბა. თუმ­ცა, იქ შე­იძ­ლე­ბა, სას­ტუმ­რო­ში ცხოვ­რე­ბა უფრო იაფი ღირ­დეს, ვიდ­რე სხვა ქვე­ყა­ნა­ში. ძა­ლი­ან ლა­მა­ზი და მდი­და­რი ქვე­ყა­ნაა მო­ნა­კოც. იქ ჩა­სუ­ლი, თავს ვიმ­შვი­დებ­დი: "მდი­დარს ოქრო აქვს, სა­მა­გი­ე­როდ, ჩვენ თვი­თონ ვართ ოქ­რო­ე­ბი". სიმ­დიდ­რეს ძა­ლი­ან დიდი პა­სუ­ხის­მგებ­ლო­ბა ახ­ლავს თან და ხში­რად ის ადა­მი­ანს სი­ხა­რუ­ლის შეგ­რძნე­ბას უკარ­გავს. პა­ტა­რა რა­ღა­ცამ უბ­რა­ლო ადა­მი­ანს, შე­იძ­ლე­ბა, დიდი ბედ­ნი­ე­რე­ბა მო­გა­ნი­ჭოს... ბოლო დროს ძა­ლი­ან შე­მიყ­ვარ­და ბელ­გი­ის ქა­ლა­ქი ბრი­უ­გე. ულა­მა­ზე­სია. ამ­სტერ­და­მი მომ­წონს კი­დევ. ვე­ლო­სი­პედ­თან ძა­ლი­ან უნდა "მე­გობ­რობ­დე", თო­რემ სხვა­ნა­ი­რად გა­გი­ჭირ­დე­ბა იქ ყოფ­ნა. მან­ქა­ნის და­ყე­ნე­ბა ქა­ლაქ­ში, ერთი ღა­მით 50 ევრო ღირს. ჩი­ნე­თი და ინ­დო­ე­თიც ულა­მა­ზე­სია. ინ­დო­ეთ­ში მდიდ­რე­ბი და ძა­ლი­ან ბევ­რი უღა­რი­ბე­სი ადა­მი­ა­ნი ცხოვ­რობს.

- როცა რო­მე­ლი­მე ქვე­ყა­ნა­ში მე­ო­რედ ჩა­დი­ხართ, თუ აღ­მო­ა­ჩენთ ხოლ­მე რა­ი­მე ახალს?

- დიახ. მა­გა­ლი­თად, იტა­ლი­ა­ში მე­ო­რედ რომ მოვ­ხვდი, ქა­ლაქ ბა­რის­თან ახ­ლოს ად­გი­ლია, რო­მე­ლიც სულ სხვა იტა­ლი­აა, თა­ვი­სი არ­ქი­ტექ­ტუ­რით: სახ­ლე­ბი ისეა ნა­გე­ბი, რომ სა­შე­ნი მა­სა­ლე­ბი (მა­გა­ლი­თად, ცე­მენ­ტი ან კირი) გა­მო­ყე­ნე­ბუ­ლი არ არის. ეს ძა­ლი­ან სა­ინ­ტე­რე­სოა. იტა­ლი­ა­ში რომ ჩახ­ვალთ, აუ­ცი­ლებ­ლად ვე­ნე­ცია უნდა მო­ი­ნა­ხუ­ლოთ. რა­ღაც სა­ო­ცა­რი ად­გი­ლია. დი­ლი­დან სა­ღა­მომ­დე დათ­ვა­ლი­ე­რე­ბა მყოფ­ნის ხოლ­მე... დიდ­ხანს უცხო ქვე­ყა­ნა­ში გაძ­ლე­ბა მი­ჭირს.

- თვითმფრი­ნა­ვის შიში გქო­ნი­ათ?

- არას­დროს. ძმა­კა­ცე­ბი მყავს - დღემ­დე ეში­ნი­ათ ფრე­ნის და სულ მთვრა­ლე­ბი სხდე­ბი­ან ხოლ­მე თვითმფრი­ნავ­ში, რომ შიში დას­ძლი­ონ. ჩემ­თვის ფრე­ნა, ერ­თგვა­რი ად­რე­ნა­ლი­ნია.

- რო­მე­ლი ქვეყ­ნის სამ­ზა­რე­უ­ლო მოგ­წონთ ყვე­ლა­ზე მე­ტად?

- მექ­სი­კუ­რი და ჩი­ნუ­რი სამ­ზა­რე­უ­ლო ძა­ლი­ან მიყ­ვარს. ტა­ი­ლან­დში მიყ­ვარს კი­დევ, გო­ჭუ­ნე­ბის ჭამა. თუ მო­გე­წო­ნა, ნი­ანგსაც და­გიკ­ლა­ვენ, მაგ­რამ დიდი არა­ფე­რია. აგარ­ჩე­ვი­ნე­ბენ ხვლი­კებს - რო­მელ­საც ხელს და­ა­დებ, იმას მო­გიმ­ზა­დე­ბენ. გვე­ლის ხორ­ცი ძა­ლი­ან მო­მე­წო­ნა, გემ­რი­ე­ლია. ისე კი, ღო­რის სუკს არა­ფე­რი ჯობს. ძაღ­ლის ხორცს ვერ ვჭამ. ამ­ბო­ბენ, ძა­ლი­ან გემ­რი­ე­ლი­აო, კო­რე­ე­ლე­ბი ყვე­ლა­ზე კარ­გად აკე­თე­ბენ, თუმ­ცა არ შე­მიძ­ლია მისი ჭამა. ძაღ­ლებს სა­დის­ტუ­რად კლა­ვენ, რათა მერე საჭ­მე­ლი მო­ამ­ზა­დონ: ჯერ და­უნ­დობ­ლად სცე­მენ, რომ ხორ­ცი კარ­გად იყოს და­ბეგ­ვი­ლი... ამე­რი­კე­ლე­ბი ჭა­მენ ძა­ლი­ან ბევ­რს. იქ პო­პუ­ლა­რუ­ლია სწრა­ფი კვე­ბა. ქუ­ჩა­ში შე­იძ­ლე­ბა, დიდი თა­ნამ­დე­ბო­ბის პირი მო­დი­ო­დეს, კოს­ტი­უ­მი­თა და ჰალ­სტუ­ხით, მაგ­რამ ხელ­ში საჭ­მე­ლი ეჭი­როს და გზად მი­ირ­თმევ­დეს. ამე­რი­კა­ზე გა­მახ­სენ­და: 1993 წელს მოვ­ხვდი პირ­ვე­ლად. მა­შინ ედუ­არდ შე­ვარ­დნა­ძეს­თან ვმუ­შა­ობ­დი. ჩას­ვლის­თა­ნა­ვე გა­მაკ­ვირ­ვა მა­თხოვ­რე­ბის სიმ­რავ­ლემ. იმ დროს სა­ქარ­თვე­ლო­ში ომი ახა­ლი დამ­თავ­რე­ბუ­ლი იყო, ქვე­ყა­ნას ძა­ლი­ან უჭირ­და. ვერ ნა­ხავ­დი ჩვენ­თან მა­შინ მა­თხო­ვარს. გარ­და ამი­სა, ყვე­ლა­ზე მეტი პა­ტი­მა­რი ამე­რი­კა­შია და ყვე­ლა­ზე მეტი და­ნა­შა­უ­ლი იქ ხდე­ბა. ამე­რი­კე­ლებს უნდა მივ­ბა­ძოთ შრო­მის­მოყ­ვა­რე­ო­ბა­სა და მი­ზან­და­სა­ხუ­ლო­ბა­ში. იცი­ან ერ­თმა­ნე­თის გვერ­დით დგო­მაც. მი­უ­ხე­და­ვად იმი­სა, რომ 8-ჯერ ვარ ნამ­ყო­ფი, იქ ცხოვ­რე­ბა არას­დროს მომნდო­მე­ბია.

- რო­მე­ლია ქვე­ყა­ნა, სა­დაც იცხოვ­რებ­დით?

- სა­ქარ­თვე­ლოს გარ­და, ვერ­სად ვი­ცხოვ­რებ­დი. ევ­რო­პის ქვეყ­ნე­ბი­დან ჩვენს მენ­ტა­ლი­ტეტ­თან ყვე­ლა­ზე ახ­ლოს, სლო­ვა­კე­თია. ამი­ტომ შე­საძ­ლე­ბე­ლია, იქ მე­ცხოვ­რა. თა­ნაც, ყვე­ლა­ზე ლა­მა­ზი და გრძელ­ფე­ხე­ბა ქა­ლე­ბი ჰყავთ. ურ­თი­ერ­თო­ბა­ში უბ­რა­ლო­ე­ბი არი­ან. რო­გორც იცით, უკ­რა­ი­ნე­ლე­ბი და რუსი ქა­ლე­ბიც ძა­ლი­ან ლა­მა­ზე­ბი არი­ან. სხვა­თა შო­რის, რუ­სებს ყვე­ლა­ზე ერ­თგუ­ლი ქა­ლე­ბი ჰყავთ. მით უმე­ტეს - ქარ­თვე­ლი კა­ცის ცოლი თუ გახ­და.

- ალ­ბათ უამ­რა­ვი კუ­რი­ო­ზიც გა­დაგხდე­ნი­ათ მოგ­ზა­უ­რო­ბი­სას...

- ავი­ამ­შე­ნე­ბელ კომ­პა­ნია "ბო­ინ­გის" მიწ­ვე­ვით ამე­რი­კა­ში ვი­ყა­ვი. სუფ­რას­თან ორ ვიცე-პრე­ზი­დენ­ტთან მო­მი­წია ყოფ­ნამ. ეს სი­ეტ­ლში ხდე­ბო­და. ვა­შინგტო­ნი­დან 6 სა­ა­თი უნდა იფ­რი­ნო, რომ ვა­შინგტო­ნის ტბას­თან მოხ­ვდე. ჩვე­ნი ვახ­შა­მი სწო­რედ იქ შედ­გა. რამ­დე­ნი­მე ქარ­თვე­ლი ვი­ყა­ვით. ერთ-ერთ ვიცე-პრე­ზი­დენტს ახალ­შერ­თუ­ლი ცოლი უმ­შვე­ნებ­და გვერდს. ძა­ლი­ან ლა­მა­ზი გოგო იყო. ჩემ გვერ­დით იჯდა. ალ­ბათ პირ­ვე­ლი საყ­ვა­რე­ლი ქარ­თვე­ლი ჰყავ­და, ჩვენს ქვე­ყა­ნა­ზე გიჟ­დე­ბო­და. სულ "სუ­ლი­კოს" მღე­რო­და, მა­გა­რი ქე­ი­ფი წა­ვი­და. სუფ­რის ერთ წევ­რს ცოლი პო­ლი­ცი­ის პოლ­კოვ­ნი­კი ჰყავ­და. ისე დათ­ვრნენ, ვა­შინგტო­ნის ტბა­ში სულ სასმლის ბოთ­ლე­ბის ბათ­ქა­ბუთ­ქი ის­მო­და. თურ­მე ეს სას­მე­ლი ძა­ლი­ან ძვი­რი ღირ­და, მაგ­რამ მე რა მე­ნაღ­ვლე­ბო­და?! (იცი­ნის). ის კი იცოდ­ნენ, რომ ჯა­რი­მის გა­დახ­და მო­უ­წევ­დათ ტბის და­ბინ­ძუ­რე­ბის­თვის. ეს დღე და­სა­მახ­სოვ­რე­ბე­ლი იყო...

- მუ­ზე­უ­მებ­ში თუ და­დი­ხართ ხოლ­მე?

- კი. თა­ნაც სა­ერ­თა­შო­რი­სო პრე­სის ბა­რა­თი მაქვს, რომ­ლი­თაც შე­მიძ­ლია, მსოფ­ლი­ოს ნე­ბის­მი­ე­რი მუ­ზე­უ­მი უფა­სოდ და­ვათ­ვა­ლი­ე­რო. სალ­ვა­დორ და­ლის მუ­ზე­უმ­მა მომ­ხიბ­ლა. ლუვ­რი მიყ­ვარს ძა­ლი­ან. რომ შევ­დი­ვარ, "ვე­ნე­რას" წინ კარ­გა ხანს ვდგა­ვარ. არის ქან­და­კე­ბე­ბი, რომ ვუ­ყუ­რებ, მგო­ნია, მისი ძარ­ღვე­ბის ფეთ­ქვას ვხე­დავ - სა­ოც­რე­ბაა!.. ძა­ლი­ან სა­ინ­ტე­რე­სო ქვე­ყა­ნაა თურ­ქე­თი. რა­ტომ­ღაც არა­სე­რი­ო­ზუ­ლად უყუ­რე­ბენ ხოლ­მე, რად­გან ახ­ლო­საა და ად­ვი­ლად ხელ­მი­საწ­ვდო­მია. ამ ქვე­ყა­ნა­ში მარ­თლაც ბევ­რი რამ არის სა­ნა­ხა­ვი: კა­პა­დო­კია, ეფე­სო, ტაო-კლარ­ჯე­თი და სტამ­ბო­ლი აუ­ცი­ლებ­ლად უნდა ნა­ხოს ყვე­ლამ. ულა­მა­ზე­სია ბოს­ფო­რის სრუ­ტე. არ­ქი­ტექ­ტუ­რის მხრივ გე­ტყვით, რომ შან­ხაი ოც­და­მე­სა­მე სა­უ­კუ­ნის ქა­ლა­ქია. სუ­პერ­თა­ნა­მედ­რო­ვეა იქ ყვე­ლა­ფე­რი.

- შო­პინ­გი გიყ­ვართ სა­ზღვარ­გა­რეთ? სა­ჩუქ­რე­ბი ჩა­მო­გაქვთ ხოლ­მე?

- ძი­რი­თა­დად სუ­ნა­მო­ე­ბი ჩა­მო­მაქვს ხოლ­მე, სა­ჩუქ­რად. ტან­საც­მე­ლი ვიცი, სად და რო­მელ მა­ღა­ზი­ა­ში უნდა ვი­ყი­დო ხოლ­მე. მა­გა­ლი­თად, პა­რიზ­ში, ელი­სეს მინ­დვ­რებ­ზე უზარ­მა­ზა­რი მა­ღა­ზი­ე­ბია ერ­თმა­ნე­თის გვერ­დით. რა­ი­მე ნივ­თი ერ­თგან შე­იძ­ლე­ბა, 1.000 ევრო ღირ­დეს, მე­ო­რე­გან - 50. პა­რი­ზი ულა­მა­ზე­სი ქა­ლა­ქია, თუმ­ცა მას­ზე მე­ტად, ლონ­დო­ნი მიყ­ვარს. სუ­ვე­ნი­რე­ბი მა­შინ ჩა­მო­მაქვს, თუ ვინ­მე მთხოვს ხოლ­მე, თო­რემ სა­ყიდ­ლად დრო ნაკ­ლე­ბად მრჩე­ბა. ზოგ­ჯერ გა­და­ვა­წყდე­ბი ხოლ­მე სა­ინ­ტე­რე­სო ნივ­თებს და ერ­თი­ა­ნად ვყი­დუ­ლობ. თუმ­ცა ჩემს შვი­ლიშ­ვილს, და­შას უსა­ჩუქ­როდ ვერ ვტო­ვებ ხოლ­მე.

- ყვე­ლა­ზე თბი­ლი ხალ­ხი რო­მელ ქვე­ყა­ნა­ში ცხოვ­რობს?

- სა­ქარ­თვე­ლო­ში. აზი­ურ ქვეყ­ნებ­ში მოკ­რძა­ლე­ბუ­ლი ურ­თი­ერ­თო­ბა აქვთ. ტა­ი­ლან­დი ცნო­ბი­ლია, რო­გორც სექ­სინ­დუსტრი­ის ქვე­ყა­ნა. ღამე თუ შეგ­ხვდა გოგო და ძა­ლი­ან მო­გე­წო­ნა, ე.ი. ის კა­ცია; ამას კი, ხმას რომ ამო­ი­ღებს, მხო­ლოდ მა­შინ მიხ­ვდე­ბი. თვე­ო­ბით ემ­ზა­დე­ბი­ან იმის­თვის, რომ ქა­ლად გა­და­იქ­ცნენ... ბალ­ტი­ის­პი­რე­თის ქვეყ­ნებ­ში შე­და­რე­ბით ცივი ხალ­ხი ცხოვ­რობს.

- ყვე­ლა­ზე დიდი ხნით რო­მელ ქვე­ყა­ნა­ში დარ­ჩე­ნილ­ხართ?

- თურ­ქეთ­ში დიპ­ლო­მა­ტი­ურ სამ­სა­ხურ­ში გახ­ლდით და 4 წელ­ზე მეტ­ხანს ვცხოვ­რობ­დი ან­კა­რა­ში (1994-98 წლებ­ში). არ გამ­ჭირ­ვე­ბია, რად­გან ისე­თი შეგ­რძნე­ბა მქონ­და, რომ ძა­ლი­ან მალე უნდა დავ­ბრუ­ნე­ბუ­ლი­ყა­ვი სა­ქარ­თვე­ლო­ში და ახ­ლოს ვი­ყა­ვი ჩემს ქვე­ყა­ნას­თან. ამ ხნის გან­მავ­ლო­ბა­ში ბევ­რი მე­გო­ბა­რი შე­ვი­ძი­ნე. კარ­გად შე­ვის­წავ­ლე ეს ქვე­ყა­ნა. კარ­გი ხალ­ხი ცხოვ­რობს, თბი­ლი და ყუ­რა­დღე­ბი­ა­ნი. თუ ურ­თი­ერ­თო­ბას გა­ა­ფუ­ჭებ, ეს ისევ ქარ­თვე­ლის ბრა­ლი თუ იქ­ნე­ბა. ეს ქვე­ყა­ნა წინ გა­იჭ­რა. ჩი­ნე­თის შემ­დეგ ყვე­ლა­ზე დიდი მშე­ნებ­ლო­ბა თურ­ქეთ­შია. რომ ჩა­ვე­დი, სა­ძოვ­რე­ბი სა­დაც იყო, ჩემი წა­მოს­ვლი­სას იქ უკვე მე­გა­პო­ლი­სი ჰქონ­დათ აშე­ნე­ბუ­ლი. იქ ვერ მიხ­ვდე­ბი, რო­მე­ლია მშე­ნებ­ლო­ბის მე­პატ­რო­ნე და რო­მე­ლი

- მუშა: უბ­რა­ლო­ე­ბი არი­ან.

- რო­მელ ქვე­ყა­ნა­ში გინ­დათ მოგ­ზა­უ­რო­ბა?

- აზი­ის ქვეყ­ნე­ბი მა­ინ­ტე­რე­სებს. ევ­რო­პის ქვეყ­ნე­ბი ერ­თმა­ნეთს უფრო ჰგავს. ბირ­მა­ში მინ­და მოხ­ვედ­რა. აფ­რი­კის ქვეყ­ნებ­ში კი­დევ ვი­მოგ­ზა­უ­რებ­დი. თუმ­ცა ყვე­ლა­ზე სა­ინ­ტე­რე­სო ქვეყ­ნე­ბი უკვე ნა­ნა­ხი მაქვს.

- სა­მო­მავ­ლოდ რა გეგ­მე­ბი გაქვთ?

- სა­ქარ­თვე­ლოს შე­სა­ხებ ალ­ბომს ვა­კე­თებ. შე­მიძ­ლია გი­თხრათ, რომ მსოფ­ლი­ოს პირ­ვე­ლი პი­რე­ბი ჩემი ალ­ბო­მე­ბით იც­ნო­ბენ სა­ქარ­თვე­ლოს (სულ 12 სა­ავ­ტო­რო ალ­ბო­მის ავ­ტო­რი გახ­ლა­ვართ). ახლა ამ ყვე­ლა­ფერს ძა­ლი­ან გან­სხვა­ვე­ბუ­ლად ვა­კე­თებ. ამ ფო­ტო­ალ­ბომს ხალ­ხი ქმნის: "ფე­ის­ბუ­კის" ჩემ გვერ­დზე დევს ფო­ტო­ე­ბი და რომ­ლე­ბიც ყვე­ლა­ზე დიდ მო­წო­ნე­ბას და­იმ­სა­ხუ­რებს, ალ­ბომ­შიც ისი­ნი მოხ­ვდე­ბა. ამი­ტო­მაც ყვე­ლა მკი­თხველს ვთხოვ, თა­ნა­მო­ნა­წი­ლე გახ­დეს ამ ძა­ლი­ან ლა­მა­ზი ეროვ­ნუ­ლი პრო­ექ­ტის. შე­დით ჩემ გვერ­დზე "გუ­გლის" მეშ­ვე­ო­ბით და აირ­ჩი­ეთ თქვენ­თვის ყვე­ლა­ზე სა­სურ­ვე­ლი ფოტო. ვმუ­შა­ობ ასე­ვე, პრო­ექ­ტზე "ქარ­თუ­ლი სული 2". მას­ში თავ­მოყ­რი­ლი იქ­ნე­ბა ქარ­თუ­ლი კულ­ტუ­რის ძეგ­ლე­ბი უცხო­ეთ­ში. ეს პრო­ექ­ტი კა­თო­ლი­კოს-პატ­რი­არ­ქის ლოც­ვა-კურ­თხე­ვით ხორ­ცი­ელ­დე­ბა. მისი მე­მა­ტი­ა­ნე გახ­ლა­ვართ.

- რო­მე­ლია თქვე­ნი საყ­ვა­რე­ლი ფოტო?

- ძა­ლი­ან ძნე­ლია გა­მორ­ჩე­ვა. მახ­სოვს, ზამ­თა­რი იყო, ვერ­ტმფრენ­ში ვი­ჯე­ქი, კარი ღია მქონ­და, მაგ­რამ არ მცი­ო­და. ძრა­ვა­დან გა­მო­სუ­ლი ცხე­ლი ჰა­ე­რი მათ­ბობ­და. დი­ლის რიჟ­რაჟ­ზე გა­მოჩ­ნდა ალ­ვა­ნი და ალა­ვერ­დი, კა­მე­რა­ში კი მხო­ლოდ ერთი კად­რი მქონ­და დარ­ჩე­ნი­ლი. გა­და­ვი­ღე ის ფოტო, რო­მე­ლიც ძა­ლი­ან მიყ­ვარს და როცა ნა­ხავთ, თქვენც შე­იყ­ვა­რებთ. ფო­ტო­ე­ბის სა­ცა­ვი მაქვს - თექ­ვსმე­ტი ტე­რა­ბა­ი­ტი, ეს კი 2 მი­ლი­ონ ფო­ტო­ზე მე­ტია. ყვე­ლა­ზე რთუ­ლია ამო­არ­ჩიო 200 კად­რი, რო­მე­ლიც ჩემს ახალ ფო­ტო­ალ­ბომ­ში უნდა მოხ­ვდეს. ელი­ტურ­მა ფო­ტო­სა­ა­გენ­ტო "მაგ­ნუმ­მა" 2009 წელს სა­ქარ­თვე­ლო­ში 10 ფო­ტოგ­რა­ფი მო­ავ­ლი­ნა, რომ­ლებ­საც ჩვე­ნი ქვეყ­ნის ფო­ტო­ე­ბი უნდა გა­და­ე­ღოთ და ალ­ბო­მი გა­მო­ეშ­ვათ. ალ­ბომს "ქარ­თუ­ლი გა­ზა­ფხუ­ლი" ერ­ქვა. ეს პრო­ექ­ტი, რო­გორც ვიცი, რამ­დე­ნი­მე მი­ლი­ო­ნი დაჯ­და. 2 კვი­რის გან­მავ­ლო­ბა­ში თითო ფო­ტოგ­რაფს 50.000 ევრო გა­და­უ­ხა­დეს. ეს ალ­ბო­მი არის ქრეს­ტო­მა­თი­უ­ლი მა­გა­ლი­თი იმი­სა, თუ რო­გო­რი არ უნდა იყოს სა­ი­მი­ჯო წიგ­ნი ქვეყ­ნის შე­სა­ხებ... სა­ქარ­თვე­ლოს უცხო­ე­ლი ისე ვერ და­ი­ნა­ხავს და შე­იყ­ვა­რებს, რო­გორც ქარ­თვე­ლი, თან - არა­ნაკ­ლებ ნი­ჭი­ე­რი ფო­ტოგ­რა­ფე­ბი გვყავს.

- ოჯა­ხი რო­გორ ეგუ­ე­ბა, რომ დრო­ის დიდ ნა­წილს მათ­გან შორს ატა­რებთ?

- ადრე ჩემი ოჯა­ხის წევ­რე­ბი დამ­ყავ­და ხოლ­მე. ახლა ჩემი ძვირ­ფა­სი მე­უღ­ლე, თამო ხში­რად ვე­ღარ მო­დის ხოლ­მე ჩემ­თან ერ­თად, მაგ­რამ ჩემი შვი­ლი ირაკ­ლი სულ ჩემ­თა­ნაა; ზოგ­ჯერ ჩემი ქა­ლიშ­ვი­ლი ირი­ნაც შე­მოგ­ვი­ერ­თდე­ბა ხოლ­მე, გან­სა­კუთ­რე­ბით - ევ­რო­პუ­ლი ვო­ი­ა­ჟე­ბის დროს.

ჟანა გო­გი­ნაშ­ვი­ლი

ჟურ­ნა­ლი "გზა"

(გა­მო­დის ხუთ­შა­ბა­თო­ბით)