ცხრა თვეა, რაც მუ­სი­კო­სი რობი კუ­ხი­ა­ნი­ძე ბა­ბუა გახ­და. პა­ტა­რა ალექ­სან­დრე მისი პირ­ვე­ლი შვი­ლიშ­ვი­ლია. ამ­ბობს, რომ ჯერ ბა­ბუ­ო­ბა ბო­ლომ­დე არ აქვს აღ­ქმუ­ლი, მაგ­რამ თა­ვი­სი ინ­ტერპრე­ტა­ცი­ით იავ­ნა­ნას მა­ინც უმ­ღე­რის. თხუთ­მე­ტი წე­ლია, რაც "აუტ­სა­ი­დე­რის" სო­ლის­ტი თბი­ლის­ში ქი­რით ცხოვ­რობს. ახლა ერ­თო­თა­ხი­ან "ხრუშ­ჩოვ­კა­შია", მაგ­რამ მა­ინც კარ­გად გრძნობს თავს, რომ არა­ვის დაკ­ვე­თას არ ას­რუ­ლებს და უბ­რა­ლოდ, რო­ბერ­ტი­აა კუ­ხი­ა­ნი­ძე - ასე გა­ეც­ნო ჩვენს ფო­ტო­კო­რეს­პონ­დენტს, სა­ნამ ინ­ტერ­ვი­უს და­ვი­წყებ­დით.

- რო­გორ ხართ, რობი, რა ხდე­ბა ახა­ლი და სა­ინ­ტე­რე­სო თქვენს ცხოვ­რე­ბა­ში?

- ცხრა თვეა, ბა­ბუა გავ­ხდი. ეს რა­ღაც ახა­ლი ეტა­პის და­სა­წყი­სია. ჯერ კი­დევ არ მაქვს აღ­ქმუ­ლი ის სი­ნამ­დვი­ლე, რა­საც ბა­ბუ­ო­ბა ჰქვია. ჩემი გო­გო­ნა 19 წლის იყო, როცა გა­თხოვ­და, ად­რეა? რა ვიცი, მე ვფიქ­რობ­დი, ხომ არ და­აგ­ვი­ა­ნა-მეთ­ქი (იღი­მე­ბა). ალექ­სან­დრე სხვა­ნა­ირ გა­რე­მო­ში იზ­რდე­ბა, რად­გან ჩვენ­თან სულ ხმა­უ­რია. ცხოვ­რობს, რო­გორც ჩა­მო­ყა­ლი­ბე­ბუ­ლი პი­როვ­ნე­ბა. ერ­თო­თა­ხი­ან "ხრუშ­ჩოვ­კა­ში" რომ ცხოვ­რობ, იქ სიმ­შვი­დეს რო­გორ შე­ი­ნარ­ჩუ­ნებ.

- უმ­ღე­რით ხოლ­მე?

- ჩვენ­თან სულ სიმ­ღე­რაა. მე ჩე­მე­ბუ­რად, სა­კუ­თა­რი ინ­ტერპრე­ტა­ცი­ით ხან­და­ხან იავ­ნა­ნას ვუმ­ღე­რი. უცებ იძი­ნებს, ეტყო­ბა, არ უნდა ბევ­რის მოს­მე­ნა. ნათ­ლუ­ლი მყავს, ორი წლის, და რო­დე­საც ცუღ­ლუ­ტობს, ვე­კი­თხე­ბი, გინ­და, ახლა იავ­ნა­ნა გიმ­ღე­რო-მეთ­ქი და არაო, იყ­ვი­რებს, თა­ვად ცდი­ლობს და­ძი­ნე­ბას (იღი­მე­ბა).

- ისევ ქი­რით ცხოვ­რობთ?

- კი, ამ ბი­ნა­ში ვარ ხუთი-ექ­ვსი წე­ლია. სა­ერ­თოდ, თხუთ­მე­ტი წე­ლია, ქი­რით ვცხოვ­რობ. პირ­ველ კლას­ში იყო ჩემი ბიჭი, ჯან­მრთე­ლო­ბის პრობ­ლე­მე­ბის გამო ქუ­თა­ი­სი­დან დე­და­ქა­ლაქ­ში რომ გად­მო­ვე­დით. ბი­ნის ყიდ­ვის მცდე­ლო­ბა არც მქო­ნია, მა­გას ფი­ნან­სე­ბი სჭირ­დე­ბა და თან სხვა­ნა­ი­რი ადა­მი­ა­ნი უნდა იყო, რომ მე­ო­რედ სად­მე დამ­კვიდ­რდე. ჩემი ცხოვ­რე­ბა არ მიშ­ვებ­და იქამ­დე, რომ მაგ­ხე­ლა­ზე ჩავ­რთუ­ლი­ყა­ვი თუნ­დაც მუ­სი­კა­ში.

- მუ­სი­კით რომ ფული გე­შო­ვათ?

- მა­გის მომ­ხრე არა­სო­დეს ვყო­ფილ­ვარ, რად­გან ამ დროს სხვა­ზე და­მო­კი­დე­ბუ­ლი ხდე­ბი. მა­შინ ისე­თი მუ­სი­კა უნდა აკე­თო, რომ სა­ხელ­მწი­ფომ ფული გა­და­გი­ხა­დოს. ამა­ზე უარი არ მით­ქვამს, უბ­რა­ლოდ, არ ვიცი, რო­გორ უნდა დავ­წე­რო, მა­შინ უნდა მო­ვი­ტყუო.

- ხში­რად მოგ­ვის­მე­ნია სხვა­და­სხვა პარ­ტი­ის, სა­ხელ­მწი­ფო სტრუქ­ტუ­რე­ბის ჰიმ­ნე­ბი, ამა­საც ხომ მუ­სი­კო­სე­ბი წე­რენ.

- ადრე "აუტ­სა­ი­დერ­მაც" დავ­წე­რეთ ჰიმ­ნი, რო­მე­ლიც ტუ­ჩის გარ­მონ­ზე სრულ­დე­ბო­და და "ლუ­დის ჰიმ­ნი" ერ­ქვა. კონ­ცერ­ტებს ამით ვი­წყებ­დით. ტექ­სტიც არ ჰქონ­და, უბ­რა­ლოდ ლა ლა ლა-ს ვამ­ბობ­დით და ისე, რომ ლუ­დის და­ლე­ვა მო­გინ­დე­ბო­და. სა­ხელ­წი­ფო ჰიმ­ნის და­წე­რა? არ ვიცი, რო­გო­რი უნდა იყოს. პო­ლი­ცი­ას­თან არა­ნა­ი­რი პრე­ტენ­ზია არ მაქვს, მაგ­რამ პო­ლი­ცი­ის ჰიმ­ნის და­წე­რას, მირ­ჩევ­ნია, პო­ლი­ცი­ა­ში ვმუ­შა­ობ­დე და იმ ჰიმნს ვას­რუ­ლებ­დე, რო­მელ­საც და­მი­წე­რენ.

- პო­ლი­ცი­ე­ლი რობი კუ­ხი­ა­ნი­ძე, წარ­მო­გიდ­გე­ნი­ათ ასე­თი რამ ცხოვ­რე­ბა­ში?

- პო­ლი­ცი­ა­ში არა­სო­დეს მი­მუ­შა­ვია, მაგ­რამ 90-იან წლებ­ში პირ­ვე­ლი ქარ­თუ­ლი გვარ­დი­ის ოფი­ცე­რი ვი­ყა­ვი. ერთი წელი ვი­მუ­შა­ვე, მერე რა­ღაც პრე­ტენ­ზი­ე­ბი გა­მიჩ­ნდა და არ მო­ვე­წო­ნე უფ­რო­სო­ბას. მა­შინ ქა­ლა­ქე­ლე­ბი ჯარ­ში არა­ვის მიჰ­ყავ­და. ღრმა სოფ­ლე­ბი­დან ჩა­მოჰ­ყავ­დათ უპატ­რო­ნო ბი­ჭე­ბი, ზოგს ბრტყელ­ტერ­ფი­ა­ნო­ბა სჭირ­და, მაგ­რამ პატ­რო­ნი არ ჰყავ­დათ და ვერ შვე­ლოდ­ნენ. გვარ­დი­ა­ში აპა­რა­ტუ­რა მი­ვი­ტა­ნე, პა­ტა­რა კლუ­ბი გა­ვა­კე­თე, პა­რა­ლე­ლუ­რად სა­ქა­ლა­ქო ღო­ნის­ძი­ე­ბე­ბის ჩა­ტა­რე­ბა მი­წევ­და. პრო­ფე­სი­ით მა­სობ­რივ ღო­ნის­ძი­ე­ბა­თა რე­ჟი­სო­რი ვარ.

- სა­ქარ­თვე­ლოს პრე­ზი­დენ­ტის ინა­უ­გუ­რა­ცი­ას რო­გორ ჩა­ა­ტა­რებ­დით?

- დღეს სა­ქარ­თვე­ლოს ევ­რო­პე­ი­ზა­ცი­ა­ზე აქვს პრე­ტენ­ზია, მაგ­რამ სა­ქარ­თვე­ლო, ჩემი აზ­რით, ევ­რო­პის­თვის მზად არ არის, ამი­ტომ რა­ღაც ძა­ლი­ან მა­გარს და მუ­სი­კა­ლურს გა­ვა­კე­თებ­დი.

- სა­დაც შე­იძ­ლე­ბა, პირ­ველ პირ­საც ემ­ღე­რა?

- სა­ქარ­თვე­ლო­ში არ მი­ნა­ხავს პირ­ვე­ლი პირი, რო­მელ­საც მი­ახ­ლო­ე­ბი­თი და­სავ­ლუ­რი ან შე­მოქ­მე­დე­ბი­თი გე­მოვ­ნე­ბა ჰქონ­დეს. შე­ვარ­დნა­ძის პე­რი­ოდ­ში და ცოტა მერე, პირ­ვე­ლი პი­რე­ბი­დან ხე­ლოვ­ნე­ბა­ში ზუ­რაბ ჟვა­ნია ერ­კვე­ო­და. მას ხე­ლოვ­ნე­ბის ნე­ბის­მი­ე­რი ფორ­მის აღ­ქმა შე­ეძ­ლო. ახლა რომ ამ­ბო­ბენ, წურ­წუ­მია "პაპ­სა­ვი­კია", რო­ბერ­ტია პან­კიო. ყვე­ლას თა­ვი­სი მი­მარ­თუ­ლე­ბა ჰქონ­და და მე დღე­საც არა­ვინ მა­წუ­ხებს. ზუ­რაბ ჟვა­ნი­ას პი­რა­დად ვიც­ნობ­დი. პო­ლი­ტი­კა ჩემი საქ­მე არ არის, მაგ­რამ მის სი­ცო­ცხლე­ში ფეს­ტი­ვა­ლი და კონ­ცერ­ტე­ბი ტარ­დე­ბო­და "მზი­ურ­ში". სა­ქარ­თვე­ლოს მისი მსგავ­სი კულ­ტუ­რის მი­ნის­ტრი რომ ჰყო­ლო­და, ხე­ლოვ­ნე­ბის მხრივ ძა­ლი­ან კარ­გად ვიქ­ნე­ბო­დით.

- თქვე­ნი ბოლო სიმ­ღე­რა "სიყ­ვა­რუ­ლი ძნე­ლია", სე­რი­ალ­ში "ჩემი ცო­ლის და­ქა­ლე­ბი" ერთ-ერ­თმა გმი­რმა შე­ას­რუ­ლა და მა­ყუ­რებ­ლის ძა­ლი­ან დიდი მო­წო­ნე­ბა და­იმ­სა­ხუ­რა.

- ეგ არ არის ჩემი სიმ­ღე­რა. ვე­ძე­ბე და არა­ვინ იცო­და, ვინ და­წე­რა. ერთხელ ზამ­თარ­ში ბუ­ხარ­თან ვის­ხე­დით მე­გობ­რებ­თან ერ­თად და ერთ-ერ­თის მე­უღ­ლემ გაგ­ვახ­სე­ნა, ეს სიმ­ღე­რა გახ­სოვ­თო? და მა­შინ შე­ვას­რუ­ლეთ პირ­ვე­ლად. "აუტ­სა­ი­დე­რის" სიმ­ღე­რე­ბით ვა­წუ­ხებთ ადა­მი­ანს, რა­ღა­ცას ვახ­სე­ნებთ, იმ წუ­თას მის­თვის სარ­კე ვხდე­ბით, რაც ხან­და­ხან ძა­ლი­ან არ უყ­ვართ. ჯგუფს სჭირ­დე­ბა, რომ რამ­დე­ნი­მე სიმ­ღე­რით მა­ინც სი­ახ­ლო­ვე გვქონ­დეს მა­სებ­თან, თო­რემ ეს კომ­პო­ზი­ცია "ორე­რას" შეს­რუ­ლე­ბით უფრო მიყ­ვარს.

- თქვე­ნი სიმ­ღე­რე­ბი­დან რო­მე­ლი გიყ­ვართ?

- მე შე­მიძ­ლია გი­თხრათ, რო­მე­ლი იყო პო­პუ­ლა­რუ­ლი, მაგ­რამ ტექ­სტებს რომ გა­დავ­ხე­დო, თით­ქმის ყვე­ლა­ფე­რი ამიხ­და ცხოვ­რე­ბა­ში და იქ კარ­გი არა­ფე­რი წე­რია. ეტყო­ბა, რა­ღაც არ მომ­წონ­და, ვთქვი, მაგ­რამ ცხოვ­რე­ბა მა­ინც ისე გა­ვაგ­რძე­ლე. მა­გა­ლი­თად, ვიმ­ღე­რე, "მე აღარ მაქვს კბი­ლე­ბი", რა წი­ნას­წარ­მე­ტყვე­ლე­ბა მა­გას უნ­დო­და, აღარ მაქვს (იღი­მე­ბა). ბევ­რი დავ­ლიე და ასე­თი გავ­ხდი, რაც სიმ­ღე­რებ­ში ვთქვი, იმ გზას მივ­ყვე­ბი.

- ბევ­რი სიმ­ღე­რა გაქვთ, მათ შო­რის ისე­თი, რო­მე­ლიც მა­სებ­თან მი­ვი­და, მაგ­რამ კონ­ცერ­ტებს მხო­ლოდ პა­ტა­რა კლუ­ბებ­ში მარ­თავთ. ბევ­რი ისე­თი ჯგუ­ფი და მომ­ღე­რა­ლია, რო­მე­ლიც ძველ­მა მთავ­რო­ბამ კარ­გად გა­ა­პი­ა­რა.

- ალ­ბათ გახ­სოვთ სიმ­ღე­რა "დიმ­პი­ტა­უ­რი". ეს სიმ­ღე­რა სტუ­დი­ა­ში ვი­ღი­ღი­ნე და შემ­დეგ ბი­ჭებ­მა მი­თხრეს, და­ჯე­ქი, ტექ­სტი და­წე­რე, ვი­ცით, პო­პუ­ლა­რუ­ლი გახ­დე­ბაო. შემ­დეგ ნუცა კუ­ხი­ა­ნი­ძეს­თან მი­ვი­ტა­ნე "სან­გუ­კო­ში". დიდი ხანი მინ­დო­და ნუ­ცი­კოს კლიპ­ში გა­და­ღე­ბა. პა­ტა­რა ფული შე­ვაგ­რო­ვეთ, ძონ­ძე­ბის მა­ღა­ზი­ა­ში წი­თე­ლი "სა­რო­ჩკა" შე­ვი­ძი­ნეთ, ტყა­ვის ქურ­თუ­კი, ჰალ­სტუ­ხი და გან­ვა­ცხა­დეთ, რომ "სან­გუ­კო­ში" კლიპს ვი­ღებ­დით. ტე­ლე­ვი­ზი­ე­ბი გა­და­მე­კიდ­ნენ, რობი, რობი, ექ­სკლუ­ზი­ვი ჩვენ­თან მო­ი­ტა­ნეო. ჯი­პი­დან გად­მოვ­დი­ო­დი, ფხი­ზე­ლი, ხელ­ში ბორ­ჯო­მის ბოთ­ლი მე­კა­ვა. ადრე მხვდე­ბოდ­ნენ და ამ­ბობ­დნენ, "რობი არის ლოთი, ჯი­ბე­ში აქვს ბოთ­ლი" და უცებ სხვა­ნა­ი­რი რომ და­მი­ნა­ხეს, ბა­ტო­ნო რო­ბის მე­ძახ­დნენ. ამან და­მა­ინ­ტე­რე­სა, მაგ­რამ თან გა­მი­ჭირ­და, მე­უ­ხერ­ხუ­ლა. შემ­დეგ კე­თი­ლი კლი­პი გა­და­ვი­ღეთ, ლა­მა­ზი ფე­რე­ბით. პა­ტა­რა ბავ­შვებ­მა აი­ტა­ცეს, კარ­გი ბი­ძია გავ­ხდი. პო­პუ­ლა­რო­ბამ­დე მი­ვი­და სი­ტუ­ა­ცია, მაგ­რამ ეს ოთხთვი­ა­ნი გარ­თო­ბა იყო და აღარ მო­მინ­და იქა­უ­რი ბა­ტო­ნო­ბა. ისევ ჯინ­სი მინ­დო­და მცმო­და და მა­შინ მივ­ხვდი, რომ მათ­თვის მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი იმი­ჯი ყო­ფი­ლა. პირ­ვე­ლად ყვე­ლა­ფე­რი იმი­ჯით იწყე­ბა და ყვე­ლა­ზე მთა­ვა­რი ავი­წყდე­ბათ, ამ იმიჯს მა­ყუ­რე­ბე­ლი უნდა ჰყავ­დეს, რო­მე­ლიც ამას შექ­მნის. თქვენ რო­მე­ლი ქარ­თვე­ლი გი­ნა­ხავთ, რო­მე­ლიც თა­ვის იმი­ჯში ფულს იხ­დის. ყვე­ლა­ფერს გა­და­იხ­დის, ღირ­სე­ბას, ქა­ლიშ­ვი­ლო­ბას, კა­ციშ­ვი­ლო­ბას, მაგ­რამ ფულს არა... იმი­ტომ ამ­ბო­ბენ, მო­დით, გა­ვუფრ­თხილ­დეთ სექ­სუ­ა­ლურ უმ­ცი­რე­სო­ბა­სო. იმ­დე­ნი იძა­ხეს, მე აღ­მოვ­ჩნდი სექ­სუ­ა­ლურ უმ­ცი­რე­სო­ბა­ში. ის სექ­სუ­ა­ლუ­რი უმ­ცი­რე­სო­ბა უმ­რავ­ლე­სო­ბა­შია მო­სუ­ლი. შე­იძ­ლე­ბა, მუ­შა­ო­ბა მა­გით და­ი­წყო. მე არ მა­ინ­ტე­რე­სებს სამ­სა­ხუ­რი, მაგ­რამ...

- ჰო­მო­ფო­ბი­ა­ში დაგ­დე­ბენ ბრალს...

- რა­ტომ? ჩემს ღირ­სე­ბა­ზე ვსა­უბ­რობ. მე პა­ტივს ვცემ ყვე­ლას თა­ვის ად­გილ­ზე, მაგ­რამ არ უნდა მა­წუ­ხებ­დეს, ჩემი ღირ­სე­ბა არ უნდა შე­ლა­ხოს.

- თუ მათ მარ­თლაც ჩაგ­რა­ვენ?

- ვის არ ჩაგ­რა­ვენ დღე­ვან­დელ სა­ხელ­მწი­ფო­ში. გენ­დერუ­ლი უფ­ლე­ბე­ბი, ქალ­თა, კაც­თა, კარ­გით რა...

- სა­ქარ­თვე­ლო­ში პო­ლი­ტი­კუ­რი ვი­თა­რე­ბა შე­იც­ვა­ლა.

- არა, არა­ფე­რი შეც­ვლი­ლა. სამ თვე­ში? არა­ფე­რი არ იც­ვლე­ბა. ორ და­პი­რის­პი­რე­ბულ მხა­რეს შო­რის გარ­ჩე­ვა მი­დის. ახლა ამ­ბო­ბენ, კო­ა­ბი­ტა­ცი­აო თუ რა­ღაც. თა­ნა­ცხოვ­რე­ბა - და­უკ­ვირ­დით ამ სი­ტყვას, ვის­თან თა­ნა­ცხოვ­რე­ბა­ზეა ლა­პა­რა­კი, ორ მა­მა­კაცს შო­რის, ორ პარ­ტი­ას შო­რის თუ და­პი­რის­პი­რე­ბულ მხა­რე­ებს შო­რის? ჰო­მო­ფო­ბი­უ­რი ვთქვი რამე? გულ­წრფე­ლად არ მეს­მის, რა­ტომ უნდა ვე­რე­ო­დე ორი მა­მა­კა­ცის ურ­თი­ერ­თო­ბა­ში.

- თუმ­ცა ბევ­რი რამ, რა­შიც წინა ხე­ლი­სუფ­ლე­ბას სდებ­დნენ ბრა­ლს, აღარ ხდე­ბა, თუნ­დაც წა­მე­ბა ცი­ხე­ებ­ში.

- მა­შინ, უბ­რა­ლოდ, ის გახ­მა­ურ­და, რაც წლე­ბის გან­მავ­ლო­ბა­ში ხდე­ბო­და, თუმ­ცა ცო­ცხი და ასე­თი დე­ტა­ლე­ბი არ ვი­ცო­დი. როცა ვნა­ხე, ძა­ლი­ან "გა­მი­ტყდა", შემ­რცხვა, შე­უ­რა­ცხყო­ფი­ლი დავ­რჩი, რომ ამე­რი­კე­ლე­ბის მერე ცი­ხე­შიც ყვე­ლა­ზე მო­უ­წეს­რი­გე­ბე­ლი ხალ­ხი ვყო­ფილ­ვართ. ინ­ტერ­ნეტ­ში წა­მი­კი­თხავს გუ­ან­ტა­ნა­მო­სა და აბუ გრე­ი­ბის ცი­ხე­ებ­ზე და ამე­რი­კე­ლებს ჩვენ გა­ვას­წა­რით. აი, ეს არის მიმ­ბაძ­ვე­ლო­ბა. იმ რე­ფორ­მე­ბის მი­საღ­წე­ვად ბევ­რი რამ გა­და­ი­ტა­ნა ამე­რი­კამ და აუ­ცი­ლე­ბე­ლი არ იყო, სა­ქარ­თვე­ლოს იქა­უ­რი ყვე­ლა­ფე­რი გა­ნე­ცა­და.

- ქუ­თა­ი­სი­დან ხართ, თქვე­ნი ქა­ლა­ქი სა­პარ­ლა­მენ­ტო გახ­და, მაგ­რამ ისევ თბი­ლის­ში უნ­დათ გად­მო­ტა­ნა. ამა­ზე რა აზ­რის ხართ?

- გინდ ქუ­თა­ის­ში იყოს და გინდ - არა, ჩემ­თვის ამას არ­სე­ბი­თი მნიშ­ვნე­ლო­ბა არ აქვს. არც ქვეყ­ნის­თვის.

- ამ­ბო­ბენ, პარ­ლა­მენ­ტა­რე­ბის­თვის და სა­ხელ­მწი­ფოს­თვის ზედ­მე­ტი ხარ­ჯი­აო.

- სა­მა­გი­ე­როდ, რამ­ხე­ლა პრე­მი­ე­ბი აქვთ. შვი­დი ათა­სი ლარი რომ მქონ­დეს ხელ­ფა­სი, რა მნიშ­ვნე­ლო­ბა აქვს, სად მექ­ნე­ბო­და ოფი­სი. აე­რო­პორ­ტში მი­ვი­დო­დი და ვი­ტყო­დი, და­ვაი, ძმე­ბო, დღეს თვითმფრი­ნა­ვით მივფრი­ნავ ქუ­თა­ის­ში, ხან მან­ქა­ნით წა­ვი­დო­დი, ხან მო­ტო­ციკ­ლე­ტით, გზა­ში ხომ ვიქ­ნე­ბო­დი და იმ გზა­ში ხომ უფრო კარ­გად და­ვი­ნა­ხავ­დი პრობ­ლე­მებს. სა­ერ­თოდ, ყველ­გან პარ­ლა­მენ­ტი უნდა იყოს, პა­ტარ-პა­ტა­რა ფი­ლი­ა­ლე­ბი. რე­ა­ლუ­რად რომ შე­ხე­დო, თბი­ლი­სე­ლი იქ ძა­ლი­ან ცოტა ზის. ბუ­სუ­სე­ბი­ან პრე­ზერ­ვა­ტი­ვებ­ზე, დეკ­რი­მი­ნა­ლი­ზა­ცი­ა­ზე, მა­რი­ხუ­ა­ნის ლე­გა­ლი­ზა­ცი­ა­ზე რომ და­ი­წყე­ბენ ლა­პა­რაკს, ნორ­მა­ლუ­რია?

- შე­საძ­ლოა, პარ­ლა­მენ­ტში ერო­ვნუ­ლი სა­მო­სით სი­ა­რუ­ლიც და­უშ­ვან.

- მარ­თლა ჩო­ხით უნდა ია­რონ, ოღონდ სა­ვალ­დე­ბუ­ლო უნდა იყოს. თა­ვი­სი ცხე­ნე­ბი­თა და ფა­ე­ტო­ნე­ბით. ყო­ფი­ლი მო­ცეკ­ვა­ვე ვარ და ადრე თუ მო­ცეკ­ვა­ვეს პა­ტა­რა ღიპი გა­უჩ­ნდე­ბო­და, სცე­ნი­დან მი­დი­ო­და. ახლა კი ან ღიპი და­წი­ონ, ან ნუ ითხო­ვენ მაგ­დაგ­ვარ რა­ღა­ცას. ღი­პი­ა­ნი და ჩო­ხი­ა­ნი არის ერის სირ­ცხვი­ლი. კარ­გით რა, მეტი პრობ­ლე­მა არ აქვთ, რომ ამ­ხე­ლა სე­სი­ებ­ზე მა­გის გარ­და არა­ფერ­ზე ილა­პა­რა­კონ?!..

ნინო გი­გიშ­ვი­ლი

ჟურ­ნა­ლი "რე­ი­ტინ­გი"

(გა­მო­დის ორ­შა­ბა­თო­ბით)