რა­დიო "პა­ლიტ­რის" დი­ლის გა­და­ცე­მა, "დი­ლის პა­ლიტ­რა" რა­დიო სივ­რცე­ში დიდი პო­პუ­ლა­რო­ბით სარ­გებ­ლობს. ცოტა ხნის წინ კი გა­და­ცე­მა "გა­ტე­ლე­ვი­ზორ­და" და ამ­ჯე­რად მისი ნახ­ვა ტე­ლე­კომ­პა­ნია "პა­ლიტ­რა ტვ-ს" ეთერ­შია შე­საძ­ლე­ბე­ლი. რო­გორც მსმე­ნე­ლე­ბი და მა­ყუ­რებ­ლე­ბი აღ­ნიშ­ნა­ვენ, დი­ლის გა­და­ცე­მას და­დე­ბი­თი ენერ­გია მო­აქვს და მო­სას­მენ-სა­ყუ­რებ­ლად სა­სი­ა­მოვ­ნო და სა­ხა­ლი­სოა. გა­და­ცე­მის ამ­ბე­ბი­სა და სი­ახ­ლე­ე­ბის შე­სა­ხებ მხი­ა­რულ წამ­ყვა­ნებ­სა და პრო­დი­უ­სერს ვე­სა­უბ­რეთ.

ლაშა გა­ბუ­ნია:

- მე და თამ­თა შე­ვა­ბერ­დით ერ­თმა­ნეთს! 2009 წლი­დან ერ­თად ვმუ­შა­ობთ...

თამ­თა კვა­რა­ცხე­ლია:

- 2010 წლი­დან ვმუ­შა­ობთ ერ­თად, სულ მალე სამი წელი გახ­დე­ბა...

ლაშა:

- ჩემი დაბ­ნე­უ­ლო­ბა უძი­ლო­ბის ბრა­ლია. სა­ე­თე­რო სტუ­დი­ი­დან რო­გორც კი გა­მოვ­დი­ვარ, ენერ­გია მეც­ლე­ბა. თამ­თას უსა­ზღვრო და­დე­ბი­თი ენერ­გია აქვს. შე­უძ­ლე­ბე­ლია, მის გვერ­დით მო­წყე­ნი­ლი იჯდე. ვცდი­ლობთ, ერ­თმა­ნე­თი და­დე­ბი­თი ენერ­გი­ით დავ­მუხ­ტოთ, მა­ყუ­რე­ბელ­სა და მსმე­ნელს კი კარ­გი გან­წყო­ბა შე­ვუქ­მნათ. თამ­თა ტო­რო­ლაა, მე ღა­მუ­რა ვარ, ასე რომ, დი­ლა­ო­ბით მისი დახ­მა­რე­ბა ძა­ლი­ან მჭირ­დე­ბა.

თამ­თა:

- ერთი შე­ხედ­ვით, ჩვე­ნი ტან­დე­მი არ უნდა შემ­დგა­რი­ყო, მაგ­რამ დი­ლა­ო­ბით ერ­თმა­ნე­თის გა­მო­ფხიზ­ლე­ბა არაჩ­ვე­უ­ლებ­რი­ვი შე­დე­გით მთავ­რდე­ბა. ეს კი გა­და­ცე­მა­ზე აი­სა­ხე­ბა და სა­ბო­ლო­ოდ ბევ­რი აღ­ნიშ­ნავს, რომ "დი­ლის პა­ლიტ­რა" ცო­ცხა­ლი და ინ­ფორ­მა­ცი­უ­ლი გა­და­ცე­მაა. ჩვენს დი­ლას ძა­ლი­ან ბევ­რი დე­ტა­ლი აქვს, რო­მე­ლიც დი­ლის სხვა გა­და­ცე­მე­ბის­გან გა­მო­არ­ჩევს.

ლაშა:

- ჩვე­ნი გა­და­ცე­მა მა­ში­ნაც გა­მორ­ჩე­უ­ლი იყო, როცა მხო­ლოდ რა­დი­ო­თი გა­და­ი­ცე­მო­და. ახლა, როცა უკვე ტე­ლე­ვი­ზი­ი­თაც შე­იძ­ლე­ბა ჩვე­ნი ნახ­ვა, ხა­რისხზე გა­ცი­ლე­ბით მეტს ვზრუ­ნავთ. აგერ, თამ­თა უკვე თმა­და­ვარ­ცხნი­ლი და­დის სამ­სა­ხურ­ში...

თამ­თა:

- ჰო, აქამ­დე რა­დი­ო­ე­თე­რი თმის და­ვარ­ცხნას არ მო­ი­თხოვ­და და თამ­თაც თმა­და­უ­ვარ­ცხნე­ლი და­დი­ო­და (იცი­ნი­ან). სულ ასეც არ ყო­ფი­ლა, მაგ­რამ სა­ტე­ლე­ვი­ზიო ეთე­რი გა­რეგ­ნო­ბის­თვის მეტი ყუ­რა­დღე­ბის დათ­მო­ბას ითხოვს. ჩემს მდგო­მა­რე­ო­ბა­ში (თამ­თა 8 თვის ორ­სუ­ლია) ცოტა ძნე­ლია, გა­რეგ­ნო­ბა­ზე იფიქ­რო და ყვე­ლა­ფე­რი გა­ით­ვა­ლის­წი­ნო, მაგ­რამ რას ვი­ზამთ, ჩვენ საქ­მეს ყო­ველ­თვის დიდი სე­რი­ო­ზუ­ლო­ბით ვე­კი­დე­ბით.

- თქვე­ნი გა­და­ცე­მა დღი­თი დღე მრა­ვალ­ფე­როვ­ნდე­ბა, მო­მი­ყე­ვით, რო­გორ იც­ვლე­ბა ყვე­ლა­ფე­რი...

- ტე­ლე­ე­თერ­ში გას­ვლის შემ­დეგ ჩვე­ნი დილა გა­ცი­ლე­ბით მრა­ვალ­ფე­რო­ვა­ნი გახ­და. როცა ბევ­რი და მრა­ვალ­ფე­რო­ვა­ნი საქ­მე გაქვს სა­კე­თე­ბე­ლი, იმა­ზე აღარ ფიქ­რობ, გა­და­ცე­მის დას­რუ­ლე­ბამ­დე რამ­დე­ნი წუთი დაგ­რჩა. მი­უ­ხე­და­ვად ამი­სა, ეთერ­შიც ხში­რად ვამ­ბობთ ჩვენს საყ­ვა­რელ სი­ტყვებს: "რო­დის მოვა პა­რას­კე­ვი, რო­გორ გვიყ­ვარს პა­რას­კე­ვი"...

ლაშა:

- ხუთ­შა­ბა­თი იმი­ტომ გვიყ­ვარს, რომ პა­რას­კე­ვი ახ­ლოვ­დე­ბა, ოთხშა­ბა­თი იმი­ტომ, რომ პა­რას­კე­ვამ­დე 2 დღეა დარ­ჩე­ნი­ლი და ა.შ. (იცი­ნი­ან).

- ლა­შას ტე­ლე­ვი­ზი­ა­ში მუ­შა­ო­ბის გა­მოც­დი­ლე­ბა ჰქონ­და, თამ­თა, შენ კა­მე­რას­თან მუ­შა­ო­ბა ხომ არ გაგ­ჭირ­ვე­ბია?

- მი­უ­ხე­და­ვად იმი­სა, რომ კა­მე­რას­თან მუ­შა­ო­ბის გა­მოც­დი­ლე­ბა არ მქო­ნია, მგო­ნი, ყვე­ლა­ფე­რი კარ­გად ავით­ვი­სე. ჩემი გა­მო­უც­დე­ლო­ბა ეთერს პირ­ველ დღე­ებ­შიც კი არ დას­ტყო­ბია.

ლაშა:

- ტე­ლე­ე­თე­რი მეტი პა­სუ­ხის­მგებ­ლო­ბაა, რად­გან ხმას­თან ერ­თად ვი­ზუ­ა­ლურ მხა­რე­საც დიდი ყუ­რა­დღე­ბა ექ­ცე­ვა. ჩვე­ნი "მო­ჯღუ­ნუ­ლი" სა­ხის ყუ­რე­ბა არა­ვის ესი­ა­მოვ­ნე­ბა. ამი­ტომ ეკ­რა­ნის მი­მარ­თუ­ლე­ბით ენერ­გი­ულ ფლუ­ი­დებს ვუშ­ვებთ.

- ყო­ფი­ლა შემ­თხვე­ვა, როცა რა­ღა­ცის გამო ეთე­რის გაგ­რძე­ლე­ბა ვე­ღარ შე­ძე­ლით?

- კი, ისე­თი ტექ­სტი წაგ­ვი­კი­თხავს, სი­ცი­ლი­სა­გან სკამ­ზე ვე­ღარ შე­მი­კა­ვე­ბია თავი და ეთე­რის გაგ­რძე­ლე­ბაც, რა თქმა უნდა, შე­უძ­ლე­ბე­ლი ყო­ფი­ლა.

თამ­თა:

- ერთხელ მახ­სოვს, იმ­დე­ნი ვი­ცი­ნე, ჩავბჟირ­დი და მო­სა­სუ­ლი­ე­რე­ბე­ლი გავ­ხდი. ვფიქ­რობ, მხი­ა­რუ­ლი გან­წყო­ბა დი­ლის ეთერს უხ­დე­ბა კი­დეც.

ლაშა:

- ფილ­მი "აფო­ნია" თუ გახ­სოვთ, მი­ლი­ცი­ის უფ­როსს სას­წა­უ­ლი გვა­რი რომ აქვს?! იმა­ზე უა­რე­სი გვა­რი ჰქონ­და ერთ ჩი­ნელს, რო­მე­ლის შე­სა­ხე­ბაც სა­ზო­გა­დო­ე­ბას ინ­ფორ­მა­ცი­ას ვაწ­ვდი­დით. ახლა რაღა გა­მახ­სე­ნებს იმას! ძლივს მოგ­ვა­სუ­ლი­ე­რეს. რაც მთა­ვა­რია, დი­ლით ნამ­დვი­ლად ხა­ლი­სი­ა­ნი გან­წყო­ბა გვაქვს. გა­სა­ხა­ლი­სებ­ლად იღ­ლი­ა­ში ქლი­ბის გას­მა არ გვჭირ­დე­ბა.

- ხმა თუ და­გი­კარ­გავთ?

თამ­თა:

- სა­ბედ­ნი­ე­როდ, არა. თუ პრობ­ლე­მა გვაქვს ყელ­ზე, ამას ყავა ან ჩემი გა­მომ­ცხვა­რი ღვე­ზე­ლე­ბი შვე­ლის.

ლაშა:

- დი­ლა­ო­ბით კვერ­ცხს არ ვყლა­პავთ, მაგ­რამ კო­კას გა­და­ცე­მის დრო რომ მო­დის, რო­მე­ლიც "ინ­ტერ­ნეტ პა­ლიტ­რის", სა­ინ­ფორ­მა­ციო გა­მოშ­ვე­ბი­სა და სპორ­ტის ახა­ლი ამ­ბე­ბის წამ­ყვა­ნია, ჩვენ გა­რეთ გა­მოვ­დი­ვართ და ყელს ვიწ­მენდთ ხოლ­მე (იღი­მის).

ზუს­ტად ამ დროს, თით­ქმის ხსე­ნე­ბას ელო­დე­ბო­და, "ინ­ტერ­ნეტ პა­ლიტ­რის" წამ­ყვა­ნი, კოკა კვირ­კვე­ლია შე­მოგ­ვი­ერ­თდა.

კოკა:

- დი­ლის გა­და­ცე­მა­ში ჩემი სტი­ლი აკა­დე­მი­უ­რია. თამ­თას­თან ერ­თად კი სულ სი­ცილ-ხარ­ხა­რია სტუ­დი­ა­ში. შე­უძ­ლე­ბე­ლია, მისი და­დე­ბი­თი გან­წყო­ბა არ გად­მო­გე­დოს. ამას წი­ნათ, ეთერ­ში გას­ვლის ბოლო წა­მამ­დე მთე­ლი ხმით ვხარ­ხა­რებ­დით.

- კოკა, შენ "ინ­ტერ­ნეტ პა­ლიტ­რის" მი­მო­ხილ­ვას აკე­თებ...

- ადრე რამ­დე­ნი­მე თე­მის მი­მო­ხილ­ვას ვა­კე­თებ­დი. ახლა კი ეს ყვე­ლა­ფე­რი გა­ერ­თი­ან­და, სა­ხე­ლი კი "ინ­ტერ­ნეტ პა­ლიტ­რა" და­ერ­ქვა. აკა­დე­მი­უ­რი სტი­ლის სა­ინ­ფორ­მა­ციო გა­და­ცე­მას ვუ­ძღვე­ბი. ამას­თან ერ­თად, სპორ­ტის მი­მო­ხილ­ვა­საც ვა­კე­თებ, ეს სფე­რო ჩემ­თვის ახა­ლი იყო, ალ­ბათ მე­ტყო­ბა კი­დეც, აბ­სო­ლუ­ტუ­რად არას­პორ­ტუ­ლი ადა­მი­ა­ნი გახ­ლა­ვართ, მაგ­რამ ზო­გა­დად, რა­დი­ო­ში მუ­შა­ო­ბის თხუთ­მეტ­წ­ლი­ა­ნი, სა­ტე­ლე­ვი­ზიო მუ­შა­ო­ბის კი ოთხწ­ლი­ა­ნი გა­მოც­დი­ლე­ბა მაქვს.

- მა­მა­კა­ცე­ბო, ორ­სულ ქალ­ბა­ტონს თუ ანე­ბივ­რებთ?

- ვცდი­ლობთ, რომ კარგ ხა­სი­ათ­ზე იყოს და მე­ტის­მე­ტად არ გა­და­ი­ღა­ლოს.

თამ­თა:

- ჩემს მდგო­მა­რე­ო­ბას "სა­ინ­ტე­რე­სო მდგო­მა­რე­ო­ბას" ეძა­ხი­ან. რაც მთა­ვა­რია, მოვ­ლა არ მჭირ­დე­ბა და თავ­საც მშვე­ნივ­რად ვგრძნობ. ერთი ესაა, ხში­რად ვამ­ბობ ხოლ­მე, სად წა­მო­მე­წია ეს ტე­ლე­ვი­ზია, ახლა ჩემი ეთერ­ში გა­მო­ჩე­ნა იქ­ნე­ბო­და-მეთ­ქი?!

- რო­გორც ვიცი, რამ­დე­ნი­მე ახა­ლი რუბ­რი­კა კი­დევ და­გე­მა­ტე­ბათ...

კოკა:

- ჩვე­ნი დილა ეტა­პობ­რი­ვად, ნა­ბიჯ-ნა­ბიჯ ვი­თარ­დე­ბა. ვფიქ­რობთ, რომ მო­მა­ვალ­ში გა­ცი­ლე­ბით სა­ინ­ტე­რე­სო და უკე­თე­სი იქ­ნე­ბა სხვა დი­ლის გა­და­ცე­მებ­თან შე­და­რე­ბით. მით უმე­ტეს, რომ დღი­თი დღე ვიზ­რდე­ბით და ვვი­თარ­დე­ბით.

ირმა სი­ნა­უ­რი­ძე-მა­ყაშ­ვი­ლი, დი­ლის გა­და­ცე­მის პრო­დი­უ­სე­რი.

- უკვე დიდი ხა­ნია, მე­დი­ის სფე­რო­ში ვმუ­შა­ობ და ჩემი საქ­მე ძა­ლი­ან მიყ­ვარს. ჩვენს გუნდთან ერ­თად ერ­თად ძა­ლებს არ ვი­შუ­რებთ, რომ მსმე­ნელ-მა­ყუ­რებ­ლებს სა­უ­კე­თე­სო გან­წყო­ბა შე­ვუქ­მნათ. პი­რა­დად მე, საქ­მის ზე­რე­ლედ გა­კე­თე­ბა არ მჩვე­ვია. ჰო­როს­კო­პის წე­რა­საც კი დიდი პა­სუ­ხის­მგებ­ლო­ბით ვუდ­გე­ბი, რად­გან სა­ზო­გა­დო­ე­ბის ინ­ტე­რე­სის სა­განს არ შე­იძ­ლე­ბა, უყუ­რა­დღე­ბოდ მო­ე­პყრო.

- თქვე­ნი დილა საკ­მა­ოდ ადრე იწყე­ბა...

- მარ­თა­ლია, ხან­და­ხან ძა­ლი­ან გვე­ძი­ნე­ბა, ხან­და­ხან მო­წყე­ნი­ლე­ბიც მოვ­დი­ვართ სამ­სა­ხურ­ში, მაგ­რამ ჩემი პი­რა­დი გა­მოც­დი­ლე­ბი­დან გა­მომ­დი­ნა­რე გე­ტყვით, რომ რაც უნდა ცუდ ხა­სი­ათ­ზე ვიყო, სა­ე­თე­რო სტუ­დი­ა­ში შე­მოს­ვლის­თა­ნა­ვე ენერ­გი­ით ვივ­სე­ბი და ყვე­ლა­ფე­რი მა­ვი­წყდე­ბა. წარ­მო­ვიდ­გენ, რომ არის ადა­მი­ა­ნი, რო­მე­ლიც უს­მენს ჩვენს გა­და­ცე­მას და არ მაქვს უფ­ლე­ბა, მას იმე­დი გა­ვუც­რუო. ალ­ბათ სწო­რედ ესაა სა­კუ­თა­რი საქ­მის სიყ­ვა­რუ­ლი. მით უმე­ტეს, რომ არაჩ­ვე­უ­ლებ­რი­ვი გუნ­დის წევ­რებ­თან ვმუ­შა­ობ. მათ­და­მი დიდი პა­სუ­ხის­მგებ­ლო­ბა მა­კის­რია, ისი­ნიც მუ­დამ გვერ­დით მიდ­გა­ნან, ცდი­ლო­ბენ, ყო­ველ­თვის ფორ­მა­ში იყ­ვნენ... დი­ლა­ად­რი­ან სამ­სა­ხურ­ში მოს­ვლა და გა­და­ცე­მის დას­რუ­ლე­ბის შემ­დეგ ახა­ლი გა­და­ცე­მის მომ­ზა­დე­ბა დიდი დატ­ვირ­თვაა. რომ არა ეს სა­ო­ცა­რი გუნ­დი, ალ­ბათ ვე­რაფ­რის გა­კე­თე­ბას ვერ შევ­ძლებ­დი. ჩვე­ნი წამ­ყვა­ნი, თამ­თა, რვა თვის ორ­სუ­ლია და ვცდი­ლობ, გა­ვუფრ­თხილ­დე, მაგ­რამ თა­ვად ისე­თი აქ­ტი­უ­რი და ცო­ცხა­ლი ადა­მი­ა­ნია, თავს არა­ფერ­ში ზო­გავს. ამას წი­ნათ მი­თხრა, - დი­ლით ცუ­დად ვი­ყა­ვი, ვი­ფიქ­რე, შენ­თან დავ­რე­კავ­დი და გე­ტყო­დი, ცუ­დად ვარ და ვერ მოვ­დი­ვარ... ამ დროს შენი სახე წარ­მო­ვიდ­გი­ნე და მო­მენ­ტა­ლუ­რად ყვე­ლა­ფერ­მა გა­და­მი­ა­რა, წა­მოვ­ხტი და სამ­სა­ხურ­ში წა­მო­ვე­დიო. "დი­ლის პა­ლიტ­რას­თან" ერ­თად ყო­ვე­ლი დღე სრუ­ლი­ად გან­სხვა­ვე­ბუ­ლია და დიდი ბედ­ნი­ე­რე­ბაა, როცა ბევრ სა­ინ­ტე­რე­სო პრო­ფე­სი­ო­ნალ ადა­მი­ან­თან ერ­თად მუ­შა­ობ.

- მსმე­ნელ-მა­ყუ­რე­ბე­ლი ახ­სე­ნეთ, რა­დი­ოს დილა უკვე "პა­ლიტ­რა ტვ-ს" ეთერ­ში გა­დის...

- დიახ, უფრო დიდი პა­სუ­ხის­მგებ­ლო­ბა გაგ­ვიჩ­ნდა. ჩვე­ნი დი­ლის გა­და­ცე­მა უკვე ტე­ლე­ვი­ზი­ა­საც მო­ი­ცავს ანუ "გავ­ტე­ლე­ვი­ზორ­დით". ტე­ლე­ვი­ზი­ას რა­დი­ოს­გან სრუ­ლი­ად გან­სხვა­ვე­ბუ­ლი ტემ­პი აქვს, მაგ­რამ შე­ვე­ცა­დეთ, რომ ეს ორი სფე­რო ერ­თმა­ნე­თი­სათ­ვის "დაგ­ვემ­თხვია". გვე­მა­ტე­ბა ბევ­რი ახა­ლი რუბ­რი­კა, ზოგი რუბ­რი­კა უკვე გა­და­ხა­ლის­და. სულ მალე დი­ლის ეთერ­ში სა­ბავ­შვო რუბ­რი­კა დაგ­ვე­მა­ტე­ბა. პა­ტა­რა წამ­ყვა­ნე­ბი უკვე ავარ­ჩი­ეთ, რომ­ლებ­საც მე კრე­ა­ტი­ულ წამ­ყვა­ნებს ვე­ძა­ხი. მათ მიერ გა­ლა­მა­ზე­ბუ­ლი დილა უფრო სა­ინ­ტე­რე­სო და სა­ხა­ლი­სო იქ­ნე­ბა. ამ და­ძა­ბუ­ლი ვი­თა­რე­ბის პი­რო­ბებ­ში ბავ­შვე­ბის ეთერ­ში შე­მოს­ვლას და­დე­ბი­თი ენერ­გია მო­აქვს. სი­მარ­თლე რომ გი­თხრათ, მეც ძა­ლი­ან მა­ინ­ტე­რე­სებს, თუ რო­გორ "ჩაჯ­დე­ბი­ან" სა­ე­თე­რო დი­ლა­ში პა­წა­წი­ნა ბავ­შვე­ბი.

- ქალ­ბა­ტო­ნო ირმა, მკაც­რი პრო­დი­უ­სე­რი ბრძან­დე­ბით?

- თუ იმას გა­ვით­ვა­ლის­წი­ნებთ, რომ სა­მუ­შა­ოს დიდი სე­რი­ო­ზუ­ლო­ბით ვე­კი­დე­ბი, შე­იძ­ლე­ბა ით­ქვას, რომ მკაც­რი ვარ, მაგ­რამ იმ­დე­ნად კარგ ჯგუფ­თან ერ­თად ვმუ­შა­ობ, წარ­ბის შეკ­ვრის შე­საძ­ლებ­ლო­ბა თით­ქმის არ მაქვს. ხარ­ვე­ზე­ბი, ბუ­ნებ­რი­ვია, ხდე­ბა ხოლ­მე პირ­და­პი­რი ეთე­რის დროს, მაგ­რამ ამას პირ­ველ რიგ­ში, სა­კუ­თარ თავს ვერ ვა­პა­ტი­ებ, მერე კი სხვებს ვე­ჩხუ­ბე­ბი. ჩვე­ნი სფე­რო, რა­დიო და ტე­ლე­ვი­ზია ცო­ცხა­ლი ორ­გა­ნიზ­მია, ფა­ქი­ზად მო­პყრო­ბა სჭირ­დე­ბა, არ უნდა მოჩ­ქმი­ტო, არ უნდა გაჭ­რა... თუ ეთერს მო­ე­ფე­რე­ბი, ისიც მო­გე­ფე­რე­ბა...

ელე­ნე ბა­სი­ლი­ძე

ჟურ­ნა­ლი "გზა"

(გა­მო­დის ხუთ­შა­ბა­თო­ბით)