ზოგ­ჯერ სას­წა­უ­ლის და­სა­ნა­ხა­ვად მხო­ლოდ თვა­ლის გა­ხე­ლაა სა­ჭი­რო, მაგ­რამ ხში­რად, სას­წა­ულ­სა და სა­უ­ცხო­ოს, უცხო­ეთ­ში ვე­ძებთ. მხო­ლოდ ქარ­თველს შე­უძ­ლია თქვას: შე­დეგს ვხე­დავ, მაგ­რამ მა­ინც ვერ ვი­ჯე­რებ, რად­გან ლო­გი­კურ ახ­სნას ვერ ვუ­ძებ­ნიო... მარ­თლაც ძნე­ლი და­სა­ჯე­რე­ბე­ლია, რომ ადა­მი­ანს შე­უძ­ლია, მსუ­ბუ­ქი დატ­ვირ­თვით 47 დღე­ში მი­აღ­წი­ოს ისე­თი­ვე შე­დეგს, რის­თვი­საც სხვებს 2 წლის გან­მავ­ლო­ბა­ში ყო­ველ­დღი­უ­რი, უმ­ძი­მე­სი დატ­ვირ­თვით ვარ­ჯი­ში სჭირ­დე­ბათ, მაგ­რამ... ფაქ­ტი ჯი­უ­ტია და დატ­ვირ­თვის გა­რე­შე ფიზ­მომ­ზა­დე­ბა­საც, მხო­ლოდ ქარ­თვე­ლი თუ მო­ი­ფიქ­რებ­და...

ფეხ­ბურ­თე­ლე­ბის­თვის შე­მუ­შა­ვე­ბუ­ლი ფი­ზი­კუ­რი და ფსი­ქო­ლო­გი­უ­რი მომ­ზა­დე­ბის უნი­კა­ლუ­რი სის­ტე­მის ავ­ტო­რი, თბი­ლი­სე­ლი ნო­ვა­ტო­რი გუჯა კა­ხა­ძე გახ­ლავთ, რო­მელ­მაც მრა­ვალ­წლი­ა­ნი ძი­ე­ბი­სა და ქარ­თველ სპორ­ტსმე­ნებ­სა და მო­ზარ­დე­ბის ხა­სი­ათ­ზე დაკ­ვირ­ვე­ბის შემ­დეგ შე­ი­მუ­შა­ვა ახა­ლი მე­თო­დი - ფიზ­მომ­ზა­დე­ბა დატ­ვირ­თვის გა­რე­შე, რო­მელ­საც მოკ­ლე დრო­ში სა­ო­ცა­რი შე­დე­გი მო­აქვს და ორ­გა­ნიზ­მის გა­ჯან­სა­ღე­ბას იწ­ვევს. ლა­პა­რა­კია ე.წ. რე­ზო­ნან­სის მოვ­ლე­ნა­ზე, რო­მელ­საც შე­უძ­ლია, ადა­მი­ა­ნის მიერ და­ხარ­ჯუ­ლი მცი­რე ენერ­გი­ის­გან ათ­ჯერ მეტი ენერ­გია წარ­მოქ­მნას.

ბა­ტონ გუ­ჯას ეკუთ­ვნის სირ­ბი­ლის სწავ­ლე­ბის არატ­რა­დი­ცი­უ­ლი ტექ­ნო­ლო­გი­აც, რო­მე­ლიც სის­წრა­ფი­სა და ამ­ტა­ნო­ბის ბუ­ნებ­რივ მა­ტე­ბას იწ­ვევს. სა­ერ­თო ჯამ­ში კი ჯან­მრთე­ლი ორ­გა­ნიზ­მის ჩა­მო­ყა­ლი­ბე­ბას (გან­სა­კუთ­რე­ბით მო­ზარ­დებ­ში) უწყობს ხელს, თა­ნაც ისე, რომ სპორ­ტსმე­ნი სირ­ბი­ლი­სას დას­ვე­ნე­ბას სწავ­ლობს!

გუჯა კა­ხა­ძე ამ­ბობს, რომ მი­უ­ხე­და­ვად სე­რი­ო­ზუ­ლი შე­დე­გე­ბი­სა, ფიზ­მომ­ზა­დე­ბის მწვრთნე­ლე­ბის კონ­კუ­რენ­ტი არ არის. ფიზ­მომ­ზა­დე­ბა დატ­ვირ­თვებს გუ­ლის­ხმობს, მისი მე­თო­დი კი დატ­ვირ­თვის გა­რე­შე ვარ­ჯი­შე­ბის­გან შედ­გე­ბა. მი­უ­ხე­და­ვად იმი­სა, რომ ეს სა­ო­ცა­რი მე­თო­დი უკვე ათი წე­ლი­წა­დია არ­სე­ბობს, სა­თა­ნა­დო პო­პუ­ლა­რო­ბა ვერ მო­ი­პო­ვა. მე­ტიც, ამა­ზე ლა­პა­რაკს ისი­ნიც კი ერი­დე­ბი­ან, ვინც სა­კუ­თარ თავ­ზე გა­მო­ცა­და მისი ეფექ­ტი­ა­ნო­ბა. რა­ტომ? ამის გარ­კვე­ვა მე­თო­დის ავ­ტორ­თან ვცა­დეთ.

გუჯა კა­ხა­ძე:

- ერთ-ერთი მოს­წავ­ლის მშო­ბელ­მა მი­თხრა, - შე­დეგს ვხე­დავ, მაგ­რამ ლო­გი­კურ ახ­სნას ვერ ვუ­ძებ­ნი, ამი­ტომ არ მჯე­რაო! ეს სი­ტყვე­ბი ზუს­ტად გა­მო­ხა­ტავს ჩემი მე­თო­დი­სად­მი ზო­გად და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბას. ნაკ­რე­ბის­თვის შე­მუ­შა­ვე­ბუ­ლი 2 მსუ­ბუ­ქი ვარ­ჯი­შის­გან შემ­დგა­რი კურ­სით, სპორ­ტსმე­ნი გა­რან­ტი­რე­ბუ­ლად იღებს ისე­თი­ვე შე­დეგს, რო­გორ­საც ერ­თწ­ლი­ა­ნი მძი­მე ფი­ზი­კუ­რი დატ­ვირ­თვი­სას...

ბავ­შვო­ბის ოც­ნე­ბად მქონ­და, ფი­ზი­კუ­რი დატ­ვირ­თვა მი­ნი­მუ­მამ­დე შე­მემ­ცი­რე­ბი­ნა და შე­დე­გი მაქ­სი­მა­ლუ­რი მი­მე­ღო. არ­ქი­ტექ­ტო­რი ვარ, რე­ზო­ნან­სის მოვ­ლე­ნა კარ­გად მქონ­და შეს­წავ­ლი­ლი და გა­დავ­წყვი­ტე, მო­მე­სინ­ჯა, რა მოხ­დე­ბო­და, თუ შევ­ძლებ­დი ადა­მი­ა­ნის ორ­გა­ნიზ­მში, სირ­ბი­ლით რე­ზო­ნან­სის გა­მოწ­ვე­ვას. ექი­მე­ბი ამას აპა­რა­ტუ­რის დახ­მა­რე­ბით ახერ­ხე­ბენ და სა­ო­ცარ შე­დე­გებ­საც აღ­წე­ვენ, მაგ­რამ სპორ­ტსმენს სირ­ბი­ლის დროს აპა­რა­ტუ­რას ვერ ავ­კი­დებ­დი. მო­უ­ლოდ­ნე­ლად პრობ­ლე­მის გა­და­წყვე­ტის გა­სა­ღე­ბი ვი­პო­ვე და შე­დეგ­მაც ყო­ველ­გვარ მო­ლო­დინს გა­და­ა­ჭარ­ბა: სპორ­ტსმე­ნის მიერ და­ხარ­ჯულ­მა მცი­რე ენერ­გი­ამ 10-ჯერ მეტი ენერ­გი­ის წარ­მოქ­მნა და ორ­გა­ნიზ­მის სწრა­ფი გა­ჯან­სა­ღე­ბა გა­მო­იწ­ვია!

- ყვე­ლა­ფე­რი სირ­ბი­ლის სწავ­ლე­ბით იწყე­ბა?

- ჩემი მე­თო­დის ათ­ვი­სე­ბის შემ­დეგ სირ­ბი­ლი მი­ნი­მა­ლუ­რი ენერ­გი­ის ხარ­ჯვით ხდე­ბა. ამის გა­რე­შე კი, რე­ზო­ნანსს ვერ გა­მო­იწ­ვევ. სირ­ბი­ლის უამ­რა­ვი ტექ­ნი­კა არ­სე­ბობს, მაგ­რამ ყვე­ლა აქამ­დე არ­სე­ბუ­ლი ენერ­გი­ის დიდი რა­ო­დე­ნო­ბით ხარ­ჯვას მო­ი­თხოვს, ამი­ტომ ადა­მი­ა­ნი იღ­ლე­ბა და ჩერ­დე­ბა. მე კი შევ­ქმე­ნი სირ­ბი­ლის სწავ­ლე­ბის არატ­რა­დი­ცი­უ­ლი ტექ­ნო­ლო­გია, რო­მე­ლიც გრა­ვი­ტა­ცი­ას ამ­ცი­რებს, ამი­ტომ სირ­ბი­ლი იოლ­დე­ბა და სის­წრა­ფი­სა და ამ­ტა­ნო­ბის ბუ­ნებ­რივ მა­ტე­ბას ნე­ბის­მი­ე­რი ასა­კის ადა­მი­ან­ში იწ­ვევს. ამის შემ­დეგ შე­საძ­ლე­ბე­ლი ხდე­ბა რე­ზო­ნან­სის გა­მოწ­ვე­ვა და და­ხარ­ჯუ­ლი ენერ­გია ათ­მაგ ენერ­გი­ას წარ­მოქ­მნის. როცა მოს­წავ­ლეს ვე­უბ­ნე­ბი, რომ რა რა­ო­დე­ნო­ბის ენერ­გი­ა­საც ძუნ­ძუ­ლის დროს ხარ­ჯავს, მთე­ლი ძა­ლით გაქ­ცე­ვის დრო­საც იგი­ვე და­ე­ხარ­ჯე­ბა, ეცი­ნე­ბა და როცა სწავ­ლობს, და­ჯე­რე­ბა მა­ინც უძ­ნელ­დე­ბა, რად­გან სის­წრა­ფის მა­ტე­ბას ტრა­დი­ცი­უ­ლი მე­თო­დე­ბით, მხო­ლოდ და­მა­ტე­ბი­თი ენერ­გი­ის ხარ­ჯზე ვაღ­წევთ.

ხუთი გაკ­ვე­თი­ლის შემ­დეგ ჩემ­მა მოს­წავ­ლემ უკვე იცის, რო­გორ შე­ამ­ცი­როს გრა­ვი­ტა­ცია და ბუ­ნებ­რი­ვია, უწინ­დელ­ზე ბევ­რად ლა­ღად დარ­ბის... გარ­და ამი­სა, სპორ­ტსმე­ნებს ვას­წავ­ლი მოძ­რა­ო­ბის დროს დას­ვე­ნე­ბას, სწო­რად სუნ­თქვას, წო­ნის კო­რექ­ცი­ას დი­ე­ტის გა­რე­შე, მხრებ­ში მოხ­რი­ლო­ბის გას­წო­რე­ბას, ფსი­ქი­კის კონ­ტროლს, ტრავ­მის სწრაფ რე­ა­ბი­ლი­ტა­ცი­ას, კო­ორ­დი­ნა­ცი­ის გა­უმ­ჯო­ბე­სე­ბას, სწრა­ფად აზ­როვ­ნე­ბას და ა.შ. რაც ყვე­ლა­ზე მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნია, ჩემი სა­ვარ­ჯი­შო­ე­ბის მხო­ლოდ 10% ეთ­მო­ბა მსუ­ბუქ ფი­ზი­კურ მომ­ზა­დე­ბას. და­ნარ­ჩე­ნი 90% კი გო­ნებ­რივ ვარ­ჯი­შებ­ზე მო­დის. ამი­ტო­მაც არის შე­დე­გი ასე­თი სწრა­ფი...

- რამ­დენ ხანს გრძელ­დე­ბა მომ­ზა­დე­ბის სრუ­ლი კურ­სი?

- 47+5 მე­თო­დი­კა სპორ­ტსმე­ნებს სა­შუ­ა­ლე­ბას აძ­ლევს, მსუ­ბუ­ქი ვარ­ჯი­შით 35 დღე­ში ისე­თი­ვე შე­დე­გი მი­ი­ღონ, რო­გორ­საც ერ­თწ­ლი­ა­ნი, მძი­მე ვარ­ჯი­შის შე­დე­გად ვი­ღებთ, სრუ­ლი კურ­სი კი 47 დღე გრძელ­დე­ბა და ორ­წლი­ა­ნი ვარ­ჯი­შის შე­სა­ბა­მი­სი შე­დე­გი გა­რან­ტი­რე­ბუ­ლია. პა­ცი­ენ­ტებს მხო­ლოდ 35 დღე სჭირ­დე­ბათ. ჟურ­ნალ "ფე­ნო­მე­ნის" მთა­ვარ­მა რე­დაქ­ტორ­მა გა­მო­იკ­ვლია, რომ ამ მე­თოდს ანა­ლო­გი არ გა­აჩ­ნია. მალე სა­კუ­თა­რი შვი­ლიც მო­იყ­ვა­ნა და 16 წლის მო­ზარ­დმა 35 დღის გან­მავ­ლო­ბა­ში, მხო­ლოდ მსუ­ბუ­ქი ვარ­ჯი­შე­ბით, ლო­გი­კუ­რი აზ­როვ­ნე­ბის­თვის ძნე­ლად და­სა­ჯე­რე­ბელ შე­დე­გებს მი­აღ­წია. ეს უნი­კა­ლუ­რი მე­თო­დი უკვე 10 წე­ლია არ­სე­ბობს, მაგ­რამ ბევ­რის­თვის დღე­საც ფან­ტას­ტი­კის სფე­როს გა­ნე­კუთ­ვნე­ბა.

- ცნო­ბილ ფეხ­ბურ­თე­ლებს თუ მო­უ­მარ­თავთ?

- ცნო­ბი­ლი ფეხ­ბურ­თე­ლე­ბი­დან ფიზ­მომ­ზა­დე­ბის ეს კურ­სი, ბო­ლოს და­ვით მუ­ჯირ­მა გა­ი­ა­რა. მახ­სოვს, წე­ლის ქრო­ნი­კუ­ლი ტრავ­მით მო­ვი­და. გა­მა­ყუ­ჩე­ბელს უკე­თებ­დნენ და სა­თა­მა­შოდ ისე გა­დი­ო­და. გა­სა­ჯან­სა­ღებ­ლად 4 ვარ­ჯი­ში საკ­მა­რი­სი აღ­მოჩ­ნდა და მა­შინ­ვე ორ­ჯე­რად ვარ­ჯიშ­ზე გა­და­ვი­და. ია­პო­ნი­ა­ში წას­ვლის წინ, თა­მა­შის დროს აქი­ლევ­სის მყე­სი და­ი­ზი­ა­ნა, სი­ა­რუ­ლი უჭირ­და და ია­პო­ნი­ა­ში წას­ვლა­ზე ხე­ლის ჩაქ­ნე­ვა­საც აპი­რებ­და. და­ვარ­წმუ­ნე, ვარ­ჯიშ­ზე მო­სუ­ლი­ყო - ნა­ხე­ვარ­სა­ა­თი­ა­ნი მსუ­ბუ­ქი ვარ­ჯი­შის შემ­დეგ ტკი­ვილ­მა გა­უ­ა­რა და თა­ვი­სუფ­ლად სი­ა­რუ­ლი შეძ­ლო. მე­ო­რე დღეს უკვე დარ­ბო­და. აქი­ლევ­სის მყე­სის მორ­ჩე­ნის პა­რა­ლე­ლუ­რად, ფსი­ქო­ლო­გი­უ­რი მომ­ზა­დე­ბის ფონ­ზე, ამ­ტა­ნო­ბი­სა და სას­ტარ­ტო სის­წრა­ფის მო­მა­ტე­ბა ძა­ლი­ან ად­ვი­ლად შეძ­ლო. თუ მა­ნამ­დე 30 მ-ს 4,3 წმ-ში ფა­რავ­და, 20 დღის მსუ­ბუ­ქი ვარ­ჯი­შით მხო­ლოდ 4 წამი მო­ან­დო­მა, რაც 33 წლის კა­ცის­თვის საკ­მა­ოდ სე­რი­ო­ზუ­ლი შე­დე­გია.

და­ვით მუ­ჯი­რი:

- ბა­ტონ­მა გუ­ჯამ ფიზ­მომ­ზა­დე­ბის ინო­ვა­ცი­უ­რი სის­ტე­მა მა­შინ შე­მომ­თა­ვა­ზა, როცა უგუნ­დოდ ვი­ყა­ვი და ინ­დი­ვი­დუ­ა­ლუ­რი გეგ­მით ვარ­ჯი­ში მჭირ­დე­ბო­და. გარ­კვე­ულ­წი­ლად, გავ­რის­კე, ჩემ­თვის და სა­ფეხ­ბურ­თო სამ­ყა­როს­თვის უც­ნობ მე­თოდს ვენდვე და არც მი­ნა­ნია. მე­თო­დის ავ­ტორს ბრმად ვენ­დო­ბო­დი და სა­ნამ ია­პო­ნი­ა­ში გა­ვემ­გზავ­რე­ბო­დი, ერთი თვის გან­მავ­ლო­ბა­ში თავ­და­უ­ზო­გა­ვად, ზოგ­ჯერ დღე­ში ორ­ჯე­რაც კი ვვარ­ჯი­შობ­დი. ბა­ტონ­მა გუ­ჯამ მი­თხრა, რომ ტრავ­მი­ა­ნო­ბის­კენ მიდ­რე­კი­ლე­ბა­საც შე­მიმ­ცი­რებ­და. მარ­თლაც, სა­ნამ სა­ფეხ­ბურ­თო კა­რი­ე­რას და­ვას­რუ­ლებ­დი, წე­ლი­წად-ნა­ხევ­რის გან­მავ­ლო­ბა­ში, ყვე­ლა თა­მაშ­ში ვმო­ნა­წი­ლე­ობ­დი და არც ტრავ­მას შე­ვუ­წუ­ხე­ბი­ვარ. მი­უ­ხე­და­ვად იმი­სა, რომ ია­პო­ნი­ა­ში საკ­მა­ოდ დიდი ფი­ზი­კუ­რი დატ­ვირ­თვა მქონ­და, ნამ­დვი­ლად არ გამ­ჭირ­ვე­ბია. ეს ისე­თი მე­თო­დია, ბევ­რი სკეპ­ტი­კუ­რად შე­ხე­დავს და შე­საძ­ლოა, სპორ­ტსმენ­მა ცოტა სხვა­ნა­ი­რად აღიქ­ვას. შე­სა­ბა­მი­სად, აუ­ცი­ლე­ბე­ლია, სპორ­ტსმე­ნი ენ­დო­ბო­დეს ამ მე­თოდს და სჯე­რო­დეს. სხვა შემ­თხვე­ვა­ში, არა­ფე­რი გა­მო­ვა. თუმ­ცა, მი­მაჩ­ნია, რომ ეს მე­თო­დი ინ­დი­ვი­დუ­ა­ლუ­რია და სა­ერ­თო პა­ნა­ცე­ად, ნამ­დვი­ლად არ გა­მოდ­გე­ბა.

- ბა­ტო­ნო გუჯა, ყვე­ლა­ზე უფრო რო­მე­ლი პა­ცი­ენ­ტი და­გა­მახ­სოვ­რდათ?

- ხელ­ჯოხზე დაყ­რდნო­ბი­ლი ახალ­გაზ­რდა მა­მა­კა­ცი მეს­ტუმ­რა. კა­რი­დან­ვე და­ვი­ნა­ხე, რომ ნა­ბი­ჯის გა­დად­გმი­სას კოჭი მთლი­ა­ნად უბ­რუნ­დე­ბო­და და ამ გა­დაბ­რუ­ნე­ბულ კოჭს მთე­ლი სიმ­ძი­მით აწ­ვე­ბო­და. ისე­თი ტკი­ვი­ლი ვიგ­რძე­ნი, თით­ქოს ფეხი მე გა­და­მიბ­რუნ­და. გა­ვოც­დი, როცა მი­თხრა, - მიჩ­ვე­უ­ლი ვარ და ტკი­ვილს ვე­ღარ ვგრძნო­ბო. ბად­რის ინ­სულ­ტი გა­და­ე­ტა­ნა და მას შემ­დეგ ასე და­დი­ო­და. ხელი მთლი­ა­ნად გა­შე­შე­ბუ­ლი ჰქონ­და. უშე­დე­გო რე­ა­ბი­ლი­ტა­ცი­ის შემ­დეგ, ბოლო იმე­დად მე მი­ვაჩ­ნდი. 35 დღე ფე­ხის აღ­დგე­ნას მო­ვან­დო­მე და ტერ­ფი ფე­ხის გა­და­უბ­რუ­ნებ­ლად დად­გა. კი­დევ 35 დღე­ში ხე­ლის ფუნ­ქცი­აც აღუდ­გა.

- სპორ­ტსმე­ნე­ბი უფრო ხში­რად რო­მე­ლი ტრავ­მე­ბის გამო გა­წუ­ხე­ბენ?

- ჩემი მე­თო­დით ისე­თი მძი­მე ტრავ­მე­ბის მო­შუ­შე­ბაა შე­საძ­ლე­ბე­ლი, თა­ნა­მედ­რო­ვე ექი­მე­ბი ქრო­ნი­კუ­ლად რომ თვლი­ან. ყვე­ლა­ზე ხში­რად, ქარ­თვე­ლი ფეხ­ბურ­თე­ლე­ბი ქუს­ლის, კო­ჭის, მუხ­ლის, აქი­ლევ­სის მყე­სი­სა და ხერ­ხემ­ლის ტრავ­მე­ბის მო­სა­შუ­შებ­ლად მო­დი­ან. მე­თო­დი იმი­თაც არის გა­მორ­ჩე­უ­ლი, რომ ტრავ­მის მო­შუ­შე­ბა და სპორ­ტუ­ლი ფორ­მის აღ­დგე­ნა ერ­თდრო­უ­ლად მიმ­დი­ნა­რე­ობს, რაც სა­რე­ა­ბი­ლი­ტა­ციო პე­რი­ოდს საგ­რძნობ­ლად ამ­ცი­რებს.

- ფეხ­ბურ­თე­ლე­ბი მო­ე­დანს კუნ­თის გა­ჭიმ­ვის გა­მოც ხში­რად ტო­ვე­ბენ...

- მსგავს პრობ­ლე­მას ჩემი მოს­წავ­ლე­ე­ბი მო­ედ­ნი­დან გა­უს­ვლე­ლად, 10 წამ­ში აგ­ვა­რე­ბენ. გა­წელ­ვე­ბის სპე­ცი­ა­ლურ სის­ტე­მას ვი­ყე­ნებ, რო­მე­ლიც ნე­ბის­მი­ერ კუნთს აწეს­რი­გებს. სულ 16 გა­წელ­ვას ვას­წავ­ლი და ყვე­ლა კუნ­თი და სახ­სა­რი მაქ­სი­მა­ლუ­რად წეს­რიგ­დე­ბა.

- მე­თო­დის და­პა­ტენ­ტე­ბა­ზე არ გი­ფიქ­რი­ათ? მით უმე­ტეს, რომ უცხო­ე­თი­დან ბევ­რი შე­მო­თა­ვა­ზე­ბაsalesland.ge - ფას­დაკ­ლე­ბე­ბის სამ­ყა­რო! გაქვთ...

- უცხო­ე­თი­დან სე­რი­ო­ზუ­ლი შე­მო­თა­ვა­ზე­ბე­ბიsalesland.ge - ფას­დაკ­ლე­ბე­ბის სამ­ყა­რო! მაქვს და დიდ გა­სამ­რჯე­ლო­საც მპირ­დე­ბი­ან, მაგ­რამ მინ­და, ეს ღვთის­გან ბო­ძე­ბუ­ლი მე­თო­დი ჩემი ხალ­ხის­თვის გა­მო­ვი­ყე­ნო და ამი­ტო­მაც მირ­ჩევ­ნია აქა­უ­რი გრო­შე­ბი, უცხო­ეთ­ში ნა­შოვნ მი­ლი­ო­ნებს. რაც შე­ე­ხე­ბა და­პა­ტენ­ტე­ბას, ამის სა­ჭი­რო­ე­ბა არ არ­სე­ბობს, რად­გან სხვა რომც ეცა­დოს, ვერ გა­ი­მე­ო­რებს. შე­საძ­ლოა, ჩემ­მა მოს­წავ­ლემ სხვებს გა­უ­ზი­ა­როს ის, რაც ის­წავ­ლა, მაგ­რამ მხო­ლოდ ტრავ­მებს მი­ა­ყე­ნებს. ეს ყვე­ლა­ფე­რი ინ­დი­ვი­დუ­ა­ლუ­რია და სა­ერ­თო რე­ცეპ­ტად არ გა­მოდ­გე­ბა. ყვე­ლა მოს­წავ­ლის­თვის ინ­დი­ვი­დუ­ა­ლუ­რად ვად­გენ იმ 53 ელე­მენ­ტის თა­ნა­მიმ­დევ­რო­ბას, რის­გა­ნაც ჩემი მე­თო­დი შედ­გე­ბა. ამი­ტო­მაც არა აქვს აზრი ამ მე­თო­დის და­პა­ტენ­ტე­ბას ან წიგ­ნად გა­მო­ცე­მას.

- რო­გორც ფეხ­ბურ­თის მოყ­ვა­რულ­მა, არ შე­მიძ­ლია, არ გკი­თხოთ: თქვე­ნი მე­თო­დი სტა­დი­ო­ნებ­ზე მა­ყუ­რებ­ლის მო­ზიდ­ვა­ში თუ დაგ­ვეხ­მა­რე­ბა?

- მარ­ტი­ვად და გა­სა­გე­ბად გად­მო­ცე­მუ­ლი ეს სი­ახ­ლე (47+5) სი­ნამ­დვი­ლე­ში საკ­მა­ოდ რთულ, თვა­ლის­თვის ძნე­ლად შე­სამ­ჩნევ მე­თოდს წარ­მო­ად­გენს, რო­მე­ლიც სპორ­ტის ნე­ბის­მი­ერ სა­თა­მა­შო სა­ხე­ო­ბა­ში ფი­ლიგ­რა­ნულ ტექ­ნი­კას ავი­თა­რებს. კურ­სის სრუ­ლად გავ­ლის შემ­დეგ შე­საძ­ლე­ბე­ლი ხდე­ბა ტექ­ნი­კუ­რად ბევ­რად უკეთ მომ­ზა­დე­ბუ­ლი მო­წი­ნა­აღ­მდე­გე­ე­ბის და­მარ­ცხე­ბა, რაც იწ­ვევს სპორ­ტსმე­ნის სატ­რანსფე­რო ღი­რე­ბუ­ლე­ბის მკვეთრ ზრდას და სტა­დი­ონ­ზე მა­ყუ­რებ­ლის მაქ­სი­მა­ლუ­რი რა­ო­დე­ნო­ბით მო­ზიდ­ვას.

თე­მურ თოთ­ლა­ძე:

- 61 წლის ვარ. 2000 წელს ნერ­ვი­უ­ლო­ბის ნი­ა­დაგ­ზე მცი­რე კან­კა­ლი და­მე­წყო. მკურ­ნა­ლო­ბა უშე­დე­გო აღ­მოჩ­ნდა: დავ­კარ­გე ძალა, მი­ჭირ­და სი­ა­რუ­ლი, ვერ ვი­ცავ­დი წო­ნას­წო­რო­ბას, მა­წუ­ხებ­და მა­ღა­ლი წნე­ვა, მარ­ჯვე­ნა ფეხს ვე­ღარ ვდგამ­დი და სი­ა­რუ­ლის დროს ძლივს მი­ვათ­რევ­დი. ბ-ნი გუ­ჯას შე­სა­ხებ ახ­ლობ­ლის­გან შე­ვი­ტყვე. ამ ღვთის­ნი­ერ­მა ადა­მი­ან­მა მარ­ჯვე­ნა ფეხი პირ­ვე­ლი­ვე ვარ­ჯიშ­ზე თა­ვი­სუფ­ლად გა­და­მად­გმე­ვი­ნა, ერთ კვი­რა­ში კი ხელ-ფეხს უკვე სინ­ქრო­ნუ­ლად ვა­მოძ­რა­ვებ­დი, სირ­ბი­ლიც კი შევ­ძე­ლი. ვი­ცო­დი, პარ­კინ­სო­ნი არ იკურ­ნე­ბო­და და ასეთ შე­დეგ­ზე ვერც ვი­ოც­ნე­ბებ­დი. არა­და, ხე­ლის კან­კა­ლი სა­ერ­თოდ გა­მიქ­რა. ძნე­ლი და­სა­ჯე­რე­ბე­ლია, მით უმე­ტეს - ექი­მე­ბის­თვის, მაგ­რამ ნამ­დვი­ლად ასეა. მდგო­მა­რე­ო­ბის გა­უმ­ჯო­ბე­სე­ბას ვი­დე­ო­კა­მე­რი­თაც ვა­ფიქ­სი­რებთ.

გი­ორ­გი ჯიმ­შე­ლე­იშ­ვი­ლი:

- 63 წლის ვარ, მოყ­ვა­რუ­ლი ჩოგ­ბურ­თე­ლი. 2006 წელს, კომ­პი­უ­ტერ­თან 4-დღი­ა­ნი უწყვე­ტი მუ­შა­ო­ბის შემ­დეგ, თა­ვის არე­ში ვიგ­რძე­ნი ძლი­ე­რი ტკი­ვი­ლი. სას­წრა­ფოდ გა­მი­კეთ­და ანევ­რიზ­მის ოპე­რა­ცია, რო­მელ­საც და­ერ­თო მე­ნინ­გი­ტი. მე­ნინ­გი­ტის­გან გან­ვი­კურ­ნე, მაგ­რამ ოპე­რა­ცი­ის შემ­დგომ მარ­ცხე­ნა ხელი სა­ერ­თოდ გა­მი­ჩერ­და და ცალი ფე­ხით ძლი­ე­რად ვკოჭ­ლობ­დი, საგ­რძნობ­ლად და­მიქ­ვე­ით­და მეხ­სი­ე­რე­ბა. 3 წელი ასე ვი­ტან­ჯე­ბო­დი, მაგ­რამ ჩოგ­ბურ­თის სიყ­ვა­რუ­ლით კორ­ტებ­ზე მა­ინც დავ­დი­ო­დი და კე­დელ­თან ვცოდ­ვი­ლობ­დი. შემ­თხვე­ვით მოვ­ხვდი იმ კორტზე, სა­დაც ბ-ნი გუჯა ტრავ­მი­რე­ბულ ფეხ­ბურ­თე­ლებს ავარ­ჯი­შებ­და. მალე დავ­მე­გობ­რდით. ჩემი მონ­დო­მე­ბა რომ და­ი­ნა­ხა, შე­მომ­თა­ვა­ზა: ვარ­ჯი­ში და­ვი­წყოთ, მსუ­ბუქ ტრავ­მებს ვარ­ჩენ და იქ­ნებ შენც გიშ­ვე­ლოო. ჩვენს სა­უ­ბარს შე­ეს­წრო დამ­წყე­ბი ჩოგ­ბურ­თე­ლის დედა, რო­მე­ლიც ექი­მი აღ­მოჩ­ნდა და გვი­თხრა: ფე­ხის ფუნ­ქცი­ის აღ­დგე­ნა თუ მოხ­და, სას­წა­უ­ლი იქ­ნე­ბა, ხელ­ზე კი ტყუ­ი­ლად ნუ იწ­ვა­ლებთ, ვინც მსგავს პრობ­ლე­მას დაძ­ლევს, ნო­ბე­ლის პრე­მია ეკუთ­ვნი­სო. 35 დღე­ში სირ­ბი­ლი შევ­ძე­ლი. შემ­დე­გი 35 დღე ხე­ლის აღ­დგე­ნა­ზე ვვარ­ჯი­შობ­დით და ხე­ლიც აღ­დგა და ჩოგ­ბურ­თის თა­მა­ში მო­ე­დან­ზე და­ვი­წყე. მე­სა­მე წე­ლია, ვმო­ნა­წი­ლე­ობ მოყ­ვა­რულ ჩოგ­ბურ­თელ­თა ტურ­ნი­რებ­ში და გა­სულ ზა­ფხულს გე­ი­დარ ფა­ლა­ვან­დიშ­ვი­ლის სა­ხე­ლო­ბის თასი მო­ვი­გე, წყვილ­თა კა­ტე­გო­რი­ა­ში. ბ-მა გუ­ჯამ მე­ო­რე სი­ცო­ცხლე მა­ჩუ­ქა, რის­თვი­საც მად­ლო­ბას ვუხ­დი.

რატი შე­ლე­გია

ჟურ­ნა­ლი "გზა"

(გა­მო­დის ხუთ­შა­ბა­თო­ბით)