"რატომ არის ციხეში კაცი, რომლის წყალობითაც 2008 წელს რუსული მოიერიშეები ჩამოაგდეს?"

ახლახან სახმელეთო ჯარების ჰაერსაწინააღმდეგო სამსახურის ყოფილი უფროსის, რევაზ სახვაძის უკანონო პატიმრობაში ყოფნის შესახებ გათავისუფლებულმა პოლიტპატიმრებმა შეგვატყობინეს. რამდენიმე მათგანი "კვირის პალიტრას" დაუკავშირდა და განაცხადა, ამ კაცმა თავისი გამოგონების წყალობით 2008 წლის ომში რუსული მოიერიშეები გაანადგურა, შემდეგ დავით კეზერაშვილის პირად პატიმრად იქცა და ახლაც უკანონო პატიმარიაო. ცხადია, რევაზ სახვაძის პერსონით დავინტერესდით და მისი წერილიც მივიღეთ.

რევაზ სახვაძე: "მიკვირს, აქამდე რატომ არავინ დაინტერესდა ამ რეზონანსული საქმით, მე ხომ უკანონოდ ვზივარ მე-5 წელია მხოლოდ და მხოლოდ იმის გამო, რომ სხვისი დანაშაული გადავფარე. დიახ, სწორედ ამის გამო მაქციეს პოლიტპატიმრად! უკანონო შესყიდვები გადაფარეს ჩემი საქმით, რომელსაც გრიფი "საიდუმლო" დაადეს. ნუთუ არავის აინტერესებს თავდაცვისუნარიანობის გაზრდა საქართველოში? განა შეიძლება, იცოდე, რომ ადამიანმა გამოიგონა ნოვაციური ტექნიკა და ის ციხეში გყავდეს გამოკეტილი? მე არაფერს ვითხოვ ზედმეტს, გამათავისუფლონ და მომცენ საშუალება, ვემსახურო სამშობლოს, ჩემი ნიჭი და გამოგონებები მის უსაფრთხოებას მოვახმარო. თავდაცვის სამინისტროში ყველამ კარგად იცის, რას წარმოვადგენ, რომ გამოგონებები მაქვს. მივმართავ პროკურატურას და თავდაცვის სამინისტროს, მოხსნან გრიფი "საიდუმლო"" ჩემს საქმეს და სამოქალაქო საზოგადოებამ გაარკვიოს, ვინ რა გააკეთა ომის დროს ან მის შემდგომ. რა შესყიდვები გაკეთდა კეზერაშვილი-ფოჩხუას (ზურაბ ფოჩხუა სამხედრო-საჰაერო ძალების სარდალი იყო) დროს და რამდენი მილიონი დაუზოგეს ქვეყანას სახვაძემ და მისმა გუნდმა. იქნებ მომცენ საშუალება, ყველას გავაგებინო, ვინ ვარ და რა გამოგონებები მაქვს. გთხოვთ, ყურად იღოთ ჩემი სათხოვარი და ყველა ინსტანცია დაინტერესდეს ჩემი საქმით".

უფრო დეტალურად რევაზ სახვაძის საქმეზე სახმელეთო ჯარების ჰაერსაწინააღმდეგო სამსახურის ყოფილი უფროსის ვაჟიშვილი, სულხან სახვაძე გვესაუბრა:

- რევაზ სახვაძე ჰაერსაწინააღმდეგო საზენიტო დანადგარების ერთადერთი გამორჩეული სპეციალისტი იყო საქართველოში. თავდაცვის სამინისტრომ დაიწყო გაძლიერება ირაკლი ოქრუაშვილის დროს. მანამდე, რამდენადაც ვიცი, მხოლოდ აღურიცხავი ძველი რუსული რაკეტები იყო მიმობნეული საქართველოს რამდენიმე სამხედრო ნაწილში. იმხანად ამერიკიდან მოწვეულმა ექსპერტთა ჯგუფმა შეისწავლა ეს რაკეტები და მიიჩნიეს, რომ მათი განახლება შესაძლებელი იყო. ამაზე მუშაობა კი ვის დაევალებოდა, თუ არა მამაჩემს. მართლაც დაიწყო მუშაობა რაკეტების შეკეთება-განახლებაზე (როგორც ვიცი, დაახლოებით 150 რაკეტისგან 80 ახალ რაკეტას აწყობდა). ამასობაში თავდაცვის მინისტრი შეიცვალა და გაირკვა, რომ რომელიღაც ჯგუფს ამ შეიარაღების სარემონტო-აღდგენითი სამუშაოების ჩატარება კი არა, ამ ძველი რაკეტების აღრიცხვაც კი არ აძლევდა ხელს, თავდაცვის სამინისტროს ძველი იარაღის ჩამოწერა უფრო სარფიან საქმედ მიაჩნდა. თითო რაკეტის ფასი დაახლოებით 25-დან 30 ათას ევრომდე მერყეობდა. ასეთი რაკეტა მწყობრში რომ ჩამდგარიყო, სჭირდებოდა საშუალება, რითაც დაიმუხტებოდა. პოსტსაბჭოთა ქვეყნებში რამდენიმე ქარხანა იყო, სადაც ე. წ. კედლის აპარატი ჰქონდათ. ეს იყო საკმაოდ დიდი მოწყობილობა, რომელშიც რაკეტა იდებოდა და იმუხტებოდა, შემდეგ კი ბრძოლის ველზე გადაჰქონდათ. ეს მოწყობილობა დაახლოებით 800.000-1.000.000 ევრო ღირდა.

საქართველოს თავდაცვის სამინისტროს როგორღაც უნდა შეეძინა ან პრობლემის გადასაჭრელად სხვა გზა მაინც გამოენახა. რევაზ სახვაძემ ინჟინერ გივი ზურაბიშვილთან ერთად (რომელიც მასთან ერთად დააპატიმრეს) დააპროექტა ხელსაწყო, რომელიც საველე პირობებში დამუხტავდა აპარატს და თანაც კომპაქტური იქნებოდა. ეს იყო უნიკალური გამოგონება, რომლის ანალოგი არ არსებობდა. გაფორმდა ხელშეკრულება საქართველოს თავდაცვის სამინისტროსა და ფიზიკურ პირს, ე.ი. რეზო სახვაძეს შორის, რომლის მიხედვითაც გაკეთდა მოწყობილობა და თავდაცვის სამინისტროს გადაეცა. ეს ყველაფერი დადასტურებულია მიღება-ჩაბარების აქტებით.

- ე.ი. მამათქვენის მოწყობილობა გამოცადეს და მოიწონეს?

- რასაკვირველია. თავდაცვის მინისტრის თანდასწრებით ორფოლოს პოლიგონზე გამოცადეს და ეფექტიან და საჭირო საშუალებად ჩათვალეს. უფრო მეტიც, ვიცი, დღესაც იყენებენ წვრთნების დროს. ფაქტობრივად, ეს არის კუსტარული აპარატი, რომელიც თავისი შესაძლებლობებით უნიკალურია.

სახმელეთო ჯარების ჰაერსაწინააღმდეგო სამსახურში მამას ჰყავდა ჯგუფი, რომელიც თავად გაწვრთნა, ასევე, ყოველთვიურად მიდიოდა სხვადასხვა ბატალიონში და ამზადებდა ჯარისკაცებს, თუ როგორ უნდა გამოეყენებინათ ეს მოწყობილობა.

პარალელურად, სამხედრო-საჰაერო ძალების სარდალ ზურაბ ფოჩხუას თაოსნობით, "ოსას" ტიპის რაკეტები იყიდეს. თითოეულის ფასი ნახევარ მილიონს აღწევდა. მაგრამ 2008 წლის ომში "ოსამ" არ გაამართლა, მწყობრში ვერ ჩააყენეს. ზურაბ ფოჩხუა მაშინდელ თავდაცვის მინისტრ დავით კეზერაშვილთან იყო დაახლოებული. კულუარებში ყველამ იცოდა, რომ "ოსას" შესყიდვით სინამდვილეში ფულს ათეთრებდნენ. ეს ინფორმაცია ჩემი მოპოვებულია, რადგან მამა ასეთ თემებზე არასდროს ლაპარაკობდა. ცხადია, თუკი ვინმე დაინტერესდება შეიარაღების შესყიდვებით და სახვაძის საქმეს გრიფი "საიდუმლო" მოეხსნება, ბევრი რამის დადგენა შეიძლება.

მთავარი კი ის არის, რომ 2008 წლის ომში, როცა საჰაერო შეტევები დაიწყო, რუსული მოიერიშეების ჩამოგდება მამაჩემის შეკეთებული რაკეტებისა და იმ მოწყობილობის დამსახურებაა, რომელიც მან გამოიგონა. მამა ხელმძღვანელობდა ტაქტიკურ სვლებსაც, კვადროციკლებზე მეზენიტეების განთავსებაც მისი ნოუ-ჰაუ იყო, - კვადროციკლი ჯარისკაცს საშუალებას აძლევს, უცბად გამობრუნდეს იმ ადგილიდან, რომელსაც მტრის მოიერიშე მიზანში ამოიღებს. ასეთი მანევრირება განსაკუთრებით ხელსაყრელია მთიან რელიეფზე.

იხილეთ ინტერვიუს სრული ვერსია