ირი­ნა ბა­თი­აშ­ვი­ლი ბევ­რი ჩემი რეს­პონ­დენ­ტის­გან, პირ­ველ რიგ­ში, იმით გან­სხვავ­დე­ბა, რომ ცა­ცი­აა და მშობ­ლებს და ბე­ბია ბა­ბუ­ებს სა­ხე­ლე­ბით მო­იხ­სე­ნი­ებს. ზე­პი­რად იცის სა­ქარ­თვე­ლოს უახ­ლე­სი ის­ტო­რია. ეს ალ­ბათ არ­ცაა გა­საკ­ვი­რი. მარ­თა­ლია, მის და­ბა­დე­ბამ­დე, მაგ­რამ ბევ­რი რამ, რაც ბოლო დროს სა­ქარ­თვე­ლოს ის­ტო­რი­ა­ში მოხ­და, მის სახ­ლში მრგვალ მა­გი­დას­თან გა­და­წყვე­ტი­ლა. სი­გი­ჟემ­დე უყ­ვარს მამა და ძა­ლი­ან უნდა, მისი სამი წლის შვი­ლი ირაკ­ლი ბა­თი­აშ­ვი­ლის მსგავ­სი ღირ­სე­უ­ლი ადა­მი­ა­ნი გა­ი­ზარ­დოს.

წარ­სუ­ლი, რომ­ლი­თაც ირი­ნა ძა­ლი­ან ამა­ყობს

- მინ­და, ჩემი ცხოვ­რე­ბის ის­ტო­რი­ის მო­ყო­ლა და­ვი­წყო ჩემი დიდი ბა­ბუ­ით, ირაკ­ლი ბა­თი­აშ­ვი­ლით. ბა­ბუა ძა­ლი­ან ძლი­ე­რი ბი­ო­ლო­გი იყო. საბ­ჭო­თა კავ­ში­რის პე­რი­ო­დის დროს ევ­რო­პი­სა და ამე­რი­კის მას­შტა­ბით იბეჭ­დე­ბო­და მისი ნაშ­რო­მე­ბი. გარ­დაც­ვა­ლე­ბის წინ კი აღი­ა­რეს, რო­გორც სა­უ­კე­თე­სო ენ­ტო­მო­ლო­გი. თხუთ­მე­ტი წლის გან­მავ­ლო­ბა­ში სა­სოფ­ლო-სა­მე­ურ­ნეო ინ­სტი­ტუ­ტის პრო­რექ­ტო­რი იყო. მისი ბი­უს­ტი დღე­საც დგას ამ ინ­სტი­ტუ­ტში. ჩემი დიდი ბა­ბუ­ის ის­ტო­რია ძა­ლი­ან მე­ა­მა­ყე­ბა. შემ­დეგ ფო­ტო­ზე დიდ ბა­ბუ­ას­თან ერ­თად არის ბე­ბი­ა­ჩე­მი ირი­ნა კუ­ჭუ­ხი­ძე, რო­მე­ლიც კი­ნოკ­რი­ტი­კო­სია. გა­რეგ­ნუ­ლად მას მამ­სგავ­სე­ბენ. ბე­ბი­ა­ჩე­მი არის ემი­რი­ტუ­სი. ეს ნიშ­ნავს, რომ მას მი­ა­ნი­ჭეს მუდ­მი­ვი პრო­ფე­სო­რის წო­დე­ბა. ემი­რი­ტუ­სის წო­დე­ბა სა­ქარ­თვე­ლო­ში ძა­ლი­ან ცო­ტას აქვს მი­ნი­ჭე­ბუ­ლი. ბე­ბია ჩემი სა­უ­კე­თე­სო მე­გო­ბა­რია. მას ყვე­ლა­ფერს ვუყ­ვე­ბი. ფო­ტო­ზე არის გიგა ბა­თი­აშ­ვი­ლი, ბა­ბუ­ა­ჩე­მის ძმა და მა­მა­ჩე­მის მამა, დიმა ბა­თი­აშ­ვი­ლი. გიგა ცნო­ბი­ლი არ­ქი­ტექ­ტო­რია. დიმა ბა­თი­აშ­ვი­ლი რე­ჟი­სო­რია, მისი ყვე­ლას­თვის საყ­ვა­რე­ლი ფილ­მი "არა­სე­რი­ო­ზუ­ლი კა­ცია". დიმა ზუს­ტად იმ პე­რი­ოდ­ში გარ­და­იც­ვა­ლა, რო­დე­საც მამა და­ჭე­რი­ლი იყო. დიმა პირ­ვე­ლი იყო, ვი­საც ჩემს და­წე­რილ ლექ­სებს ვუ­კი­თხავ­დი. მთე­ლი ცხოვ­რე­ბა რე­ჟი­სო­რო­ბა მინ­დო­და. დი­მას­თან ერ­თად ბევრ ფილ­მს ვუ­ყუ­რებ­დი, მაგ­რამ მერე გა­დავ­წყვი­ტე, რომ იუ­რი­დი­ულ­ზე ჩა­მე­ბა­რე­ბი­ნა. დიმა ისე­თი ადა­მი­ა­ნი იყო, თა­ვის თავ­ზე ლა­პა­რა­კი არას­დროს არ უყ­ვარ­და. მე აღ­მო­ვა­ჩი­ნე პრო­დი­უ­სერ ტო­ნი­ნო გუ­ე­რას ინ­ტერ­ვიუ.

სა­ქარ­თვე­ლო­ში რომ ჩა­მო­ვი­და, მერე იტა­ლი­ურ ჟურ­ნალს მის­ცა ინ­ტერ­ვიუ, სა­დაც თქვა, ქარ­თუ­ლი კინო ისე­თი მნიშ­ვნე­ლო­ბის არ იქ­ნე­ბო­და, რომ არ ყო­ფი­ლი­ყო "არა­სე­რი­ო­ზუ­ლი კა­ციო". სა­ქარ­თვე­ლო­ში სტუმ­რო­ბი­სას შეს­თა­ვა­ზა დი­მას, წა­სუ­ლი­ყო იტა­ლი­ა­ში. დი­მას უპა­სუ­ხია, მო­ქე­ი­ფე კაცი ვარ, თბი­ლი­სის გა­რე­შე არ შე­მიძ­ლია და ვერ წა­მო­ვა­ლო. მას­თან და მის მე­გობ­რებ­თან ერ­თად ვიზ­რდე­ბო­დი. ხში­რად მით­ქვამს, ძა­ლი­ან ბედ­ნი­ე­რი ბავ­შვო­ბა მქონ­და, ასეთ ადა­მი­ა­ნებს რომ ვხვდე­ბო­დი-მეთ­ქი. მათ­გან იმ­დე­ნი რამ ვის­წავ­ლე, რაც და­მეხ­მა­რე­ბა მთე­ლი ცხოვ­რე­ბა ღირ­სე­უ­ლად გა­მევ­ლო. ფო­ტო­ზე არის მა­მა­ჩე­მიც ირაკ­ლი ბა­თი­აშ­ვი­ლი.

- ინ­ტერ­ვი­უს და­წყე­ბამ­დე მი­თხა­რით, რომ ბა­ბუ­ამ, დიმა ბა­თი­აშ­ვილ­მა, ფილ­მის სცე­ნა­რი და­ტო­ვა, რომ­ლის რე­ჟი­სო­რი უნ­დო­და, შენ ყო­ფი­ლი­ყა­ვი.

- სცე­ნარს "ძია მიტო" ჰქვია. სულ მე­უბ­ნე­ბო­და, მე თუ ვერ შევ­ძე­ლი, ფილ­მი შენ გა­და­ი­ღეო. ამ­ბობ­და, ვიცი, ჩემი შვი­ლის და­ჭე­რას ვერ გა­და­ვი­ტა­ნო და მარ­თლაც ასე მოხ­და. ბა­ბუ­ას მა­მას გა­თა­ვი­სუფ­ლე­ბამ­დე გული გა­უს­კდა და წა­მებ­ში გარ­და­იც­ვა­ლა.

- მი­უ­ხე­და­ვად იმი­სა, რომ პრო­ფე­სი­ით იუ­რის­ტი ხართ, არ ფიქ­რობთ, რომ ეს ფილ­მი გა­და­ი­ღოთ?

- აუ­ცი­ლებ­ლად გა­და­ვი­ღებ ამ სცე­ნა­რის მი­ხედ­ვით ფილ­მს. მე ალ­ბათ უფრო თა­ნა­რე­ჟი­სო­რი ვიქ­ნე­ბი. სულ ვფიქ­რობ, ქარ­თულ კი­ნო­ში დღეს ვი­ნაა ისე­თი რე­ჟი­სო­რი, ვინც შეძ­ლებს, დი­მას თვა­ლით და­ი­ნა­ხოს ყვე­ლა­ფე­რი.

- შემ­დე­გი ფოტო ის­ტო­რი­უ­ლია. ეროვ­ნუ­ლი მოძ­რა­ო­ბის ბი­ჭე­ბი ბევ­რს მოს­წონ­და. ირაკ­ლი ბა­თი­აშ­ვილს, სა­ნამ დე­დათ­ქვენს გა­იც­ნობ­და, ოჯა­ხი ჰქონ­და...

- მამა პირ­ველ მე­უღ­ლეს დიდი ხნის გა­შო­რე­ბუ­ლი იყო, დედა რომ გა­იც­ნო. ძა­ლი­ან ბევრ ქალ­ბა­ტონს შევ­ხვედ­რი­ვარ, ვი­საც უთ­ქვამს, ირაკ­ლი ეროვ­ნუ­ლი მოძ­რა­ო­ბის ლი­დე­რი რომ იყო, ისე მოგ­ვწონ­და, ვგიჟ­დე­ბო­დი­თო. მაგ­რამ მე ვიცი მა­მი­სა და დე­დის სიყ­ვა­რუ­ლის ამ­ბა­ვი, რო­მე­ლიც დღე­საც გრძელ­დე­ბა. უკვე ძა­ლი­ან ბევ­რი წე­ლია, ერ­თად არი­ან და გიჟ­დე­ბი­ან ერ­თმა­ნეთ­ზე. ერ­თმა­ნე­თის გა­რე­შე სი­ცო­ცხლე ვერ წარ­მო­უდ­გე­ნი­ათ. თან მამა ძა­ლი­ან მო­სიყ­ვა­რუ­ლე და თბი­ლია მა­ი­ას­თვის. რო­დე­საც ირაკ­ლი წე­ლი­წად-ნა­ხე­ვა­რი ცი­ხე­ში იყო, მივ­ხვდი, რო­გორ შე­იძ­ლე­ბა, ცოლს ქმა­რი უყ­ვარ­დეს და გვერ­დში და­უდ­გეს. ამ პე­რი­ო­დის გან­მავ­ლო­ბა­ში დედა სულ იმა­ზე ფიქ­რობ­და, რო­გორ და­ეხ­სნა ირაკ­ლი ცი­ხი­დან.

- შემ­დეგ ფო­ტო­ზე ძა­ლი­ან პა­ტა­რა, რამ­დე­ნი­მე თვის იქ­ნე­ბით.

- ამ სუ­რათ­ზე ძა­ლი­ან მამ­სგავ­სე­ბენ მა­მი­კოს. სულ ვამ­ბობ, რომ მამა არა­ნორ­მა­ლუ­რად მიყ­ვარს. ის ჩემ­თვის ყვე­ლაფ­რის მა­გა­ლი­თია, ღირ­სე­ბის, ვაჟ­კა­ცო­ბის და მა­მო­ბის. სულ ვე­უბ­ნე­ბი, შენ ჩემ­თვის ჰა­ე­რი ხარ, რი­თიც მე ვსუნ­თქავ. ძა­ლი­ან მიყ­ვარს ჩემი ლა­მა­ზი დედა, რო­მე­ლიც, პირ­ველ რიგ­ში, ჩემი მე­გო­ბა­რი და მე­სა­ი­დუმ­ლეა. დედა ფსი­ქო­ლო­გია, კერ­ძოდ, პი­არფსი­ქო­ლო­გია. პრო­ფე­სია მას ყვე­ლას­თან ურ­თი­ერ­თო­ბა­ში ეხ­მა­რე­ბა. ხში­რად ვთხოვ ხოლ­მე რჩე­ვას, გან­სა­კუთ­რე­ბით ჩაც­მას­თან და­კავ­ში­რე­ბით. მომ­დევ­ნო ფო­ტო­ზე დედა და მამა ძა­ლი­ან ახალ­გაზ­რდე­ბი არი­ან.

- რო­მელ წელს და­ი­ბა­დეთ?

- 1990 წელს ვარ და­ბა­დე­ბუ­ლი. ეროვ­ნუ­ლი მოძ­რა­ო­ბის ქარ-ცე­ცხლი გა­დავ­ლი­ლი იყო. ჩვენს სახ­ლში არის მრგვა­ლი მა­გი­და, სა­დაც ეროვ­ნუ­ლი მოძ­რა­ო­ბის გმი­რე­ბი იკ­რი­ბე­ბოდ­ნენ. ზუს­ტად ამ მა­გი­დას­თან გა­ერ­თი­ან­და ეროვ­ნუ­ლი მოძ­რა­ო­ბა. აქ ძა­ლი­ან ბევ­რი რამ გა­და­წყვე­ტი­ლა. გული მწყდე­ბა, რომ ახა­ლი თა­ო­ბი­დან ბევ­რმა არც იცის, რა მოხ­და 9 აპ­რილს. მა­შინ რომ არ ყო­ფი­ლი­ყო ის სუ­ლის­კვე­თე­ბა და თა­ვი­სუფ­ლე­ბის წყურ­ვი­ლი, ახლა კაც­მა არ იცის, ვიქ­ნე­ბო­დით თუ არა და­მო­უ­კი­დებ­ლე­ბი. 9 აპ­რილს მო­მი­ტინ­გე­ე­ბის დაშ­ლა რომ და­ი­წყეს, მამა ქა­ლებ­ში გა­დახ­ტა, რომ მათ დახ­მა­რე­ბო­და და თავ­ში იმ­დე­ნი "დუ­ბინ­კა" მოხ­ვდა, რომ გა­ი­თი­შა. მორ­გში წა­ი­ღეს. ერ­თმა ექიმ­მა ირაკ­ლი იცნო. უნა­ხავს, რომ პულ­სი ოდ­ნავ უცემ­და. მორ­გი­დან სა­ა­ვად­მყო­ფო­ში გა­და­იყ­ვა­ნეს. ირაკ­ლის ლიკ­ვი­და­ცია უნ­დო­დათ. ბრძა­ნე­ბა იყო, რომ ლი­დე­რე­ბის ლიკ­ვი­და­ცია უნდა მო­ეხ­დი­ნათ. ირაკ­ლიმ თა­ვი­სი სის­ხლით მო­ა­წე­რა ხელი სა­ქარ­თვე­ლოს და­მო­უ­კი­დებ­ლო­ბას... ორი წლის ვი­ყა­ვი, რო­დე­საც მამა აფხა­ზე­თის ომში იბ­რძო­და.Mმამა იმ დროს სა­ქარ­თვე­ლოს სა­ინ­ფორ­მა­ციო ცენ­ტრს ხელ­მძღვა­ნე­ლობ­და. ირაკ­ლი იყო პირ­ვე­ლი მი­ნის­ტრი, რო­მელ­მაც და­შა­ლა "კგბ" და სა­ქარ­თვე­ლოს უშიშ­რო­ე­ბის სა­მი­ნის­ტრო შექ­მნა. ჩემი პირ­ვე­ლი ფო­ტო­მეხ­სი­ე­რე­ბა ის იყო, რომ ირაკ­ლის­თვის შო­კო­ლა­დებს ვაგ­რო­ვებ­დი, იმ იმე­დით, რომ მამა ომი­დან დაბ­რუნ­დე­ბო­და. მომ­დევ­ნო ფოტო სწო­რედ ამ ასაკ­ში მაქვს გა­და­ღე­ბუ­ლი.

- უც­ნა­უ­რი ბედი აქვს ირაკ­ლი ბა­თი­აშ­ვილს. 9 აპ­რილს მორ­გში აღ­მოჩ­ნდა, ორი წლის წინ 26 მა­ისს კი რამ­დე­ნი­მე დღით გა­უ­ჩი­ნარ­და და ბევ­რი მით­ქმა-მოთ­ქმა გა­მო­იწ­ვია.

- ბე­ბი­ა­ჩე­მი მო­მიყ­ვა, რომ 9 აპ­რილს ირაკ­ლის და­ჭე­რა უნ­დო­დათ და რუს­მა ჟურ­ნა­ლის­ტმა იური როსტმა და კი­დევ რამ­დე­ნი­მე ადა­მი­ან­მა ხელ­ში აიყ­ვა­ნეს ირაკ­ლი და ისე წა­იყ­ვა­ნეს ისეთ ად­გი­ლას, სა­დაც ვერ იპო­ვიდ­ნენ. ირაკ­ლი გონ­ზე რომ მო­ვი­და, ვერ გა­ა­ჩე­რეს, გა­რეთ გა­ვი­და და იყ­ვი­რა, და­მი­ჭი­რეთ, აქ ვარო და და­ი­ჭი­რეს. მე­ო­რე დღეს თბი­ლის­ში კო­მენ­დან­ტის სა­ა­თი მო­იხ­სნა და საბ­ჭო­თა კავ­ში­რი და­ი­შა­ლა. უფ­ლის მად­ლია, ასე რომ გა­დარ­ჩე­ბი. 26 მა­ისს რამ­დე­ნი­მე ბიჭი მო­ვი­და ჩვენ­თან და გვი­თხრა, სპეც­რაზ­მი ამ­ბობ­და, ბა­თი­აშ­ვი­ლი ად­გილ­ზე­ვე უნდა მოვ­კლა­თო. ამ­ბო­ბენ, 26 მა­ისს ირაკ­ლი სა­ხუ­რა­ვი­დან სა­ხუ­რავ­ზე რო­გორ გა­და­ვი­დაო. არ ვიცი, ეს ვის უნდა გა­უკ­ვირ­დეს. კო­დო­რი რომ ჩვე­ნი იყო, ირაკ­ლის ამა­ში დიდი წვი­ლი­ლი მი­უ­ძღვის. ფე­ხით აქვს შე­მოვ­ლი­ლი ზამ­თარ­შიც და ზა­ფხულ­შიც ის ხე­ო­ბა. აფხა­ზეთ­ში მებ­რძო­ლი ადა­მი­ა­ნის­თვის აღა­რა­ფე­რი არაა სა­ხუ­რა­ვი­დან სა­ხუ­რავ­ზე გა­დას­ვლა.

- იმა­საც ეჭ­ვის თვა­ლით უყუ­რე­ბენ, რომ მან სა­ხუ­რავ­ზე რამ­დე­ნი­მე დღე გა­ა­ტა­რა.

- უკ­ვირთ, რო­გორ მო­ა­ხერ­ხა ირაკ­ლიმ გა­დარ­ჩე­ნა. ირაკ­ლი მარ­ტო თვი­თონ კი არ გა­და­ვი­და, რამ­დე­ნი­მე ადა­მი­ა­ნიც გა­და­იყ­ვა­ნა სა­ხუ­რა­ვი­დან სა­ხუ­რავ­ზე, ვი­საც არ შე­ე­შინ­და. 26 მა­ისს ძა­ლი­ან ცუ­დად ვი­ყა­ვი. ინ­ფორ­მა­ცია მოგ­ვდი­ო­და, ჩვენ გვყავს მა­მათ­ქვე­ნი და ბი­ძათ­ქვე­ნი და ვა­წა­მებ­თო. ზოგი იმა­საც ამ­ბობ­და, მკვდრე­ბი არი­ა­ნო. მე­გო­ნა, რომ მე მომ­კლეს. ძა­ლი­ან ცუ­დად ვი­ყა­ვი.

რო­დის ატყუ­ებ­და დიმა ბა­თი­აშ­ვილს

- თქვენს ბავ­შვო­ბას და­ვუბ­რუნ­დეთ. ბა­ბუ­ას­თან ერ­თად გა­და­ღე­ბულ ფო­ტო­ზე რამ­დე­ნი წლის იქ­ნე­ბით?

- დახ­ლო­ე­ბით ოთხი წლის. მე და დიმა ძა­ლი­ან ვე­წყო­ბო­დით ერ­თმა­ნეთს. დი­მამ მას­წავ­ლა ჭად­რა­კის თა­მა­ში. სულ ვა­ტყუ­ებ­დი და ისე ვუ­გებ­დი. ისიც ვი­თომ ტყუვ­დე­ბო­და. მივ­ყავ­დი თე­ატ­რა­ლურ ინ­სტი­ტუ­ტში ან რო­მე­ლი­მე ფილ­მის გა­და­ღე­ბა­ზე, პირ­ვე­ლად დი­მას­თან ერ­თად ვუ­ყუ­რე ფე­დე­რი­კო ფე­ლი­ნის "გზას" და ეს არა­სო­დეს და­მა­ვი­წყდე­ბა.

- მომ­დევ­ნო ფო­ტო­ზე სკო­ლის მოს­წავ­ლე უნდა იყოთ.

- სუ­რა­თი 53-ე სკო­ლის დი­რექ­ტორ­თან, ლა­მა­რა მარ­გვე­ლაშ­ვილ­თან ერ­თად მაქვს გა­და­ღე­ბუ­ლი. სამ­წუ­ხა­როდ, ქალ­ბა­ტო­ნი ლა­მა­რა ცოტა ხნის წინ გარ­და­იც­ვლა და ამის გამო გული ძა­ლი­ან მტკი­ვა. ფო­ტო­ზე და­ახ­ლო­ე­ბით ცა­მე­ტი წლის ვიქ­ნე­ბი. ეს­პა­ნეთ­ში ძა­ლი­ან ლა­მაზ ქა­ლაქ გრა­ნა­და­ში ვი­ყა­ვით კონ­ფე­რენ­ცი­ა­ზე ჩა­სუ­ლე­ბი. მთლი­ა­ნი კავ­კა­სია მხო­ლოდ მე წარ­ვად­გი­ნე და იმ კონ­ფე­რენ­ცი­ა­ზე გა­ვი­მარ­ჯვე. ჩემი თემა იყო, წყა­ლი, წყლის მე­ნე­ჯმენ­ტი და რე­სურ­სე­ბი. გა­გიჟ­დნენ, რომ ნა­ხეს სა­ქარ­თვე­ლო­ში რამ­ხე­ლა წყლის რე­სურ­სი გვაქვს. მა­შინ პა­ტა­რა ვი­ყა­ვი და სე­რი­ო­ზუ­ლი დას­კვნე­ბი მქონ­და ამ ყვე­ლა­ფერ­ზე გა­კე­თე­ბუ­ლი. მე­ო­რე­დაც წა­ვე­დი კონ­ფე­რენ­ცი­ა­ზე, მა­შინ თემა გა­ნათ­ლე­ბას­თან და­კავ­ში­რე­ბით მქონ­და.

"მე­ო­რე ნა­ხევ­რის პოვ­ნა ლა­ტა­რი­ა­სა­ვი­თაა"

- შემ­დეგ ფო­ტო­ზე მი­ამ­ბეთ. რო­გორც წარ­წე­რი­დან ჩანს, სუ­რა­თი იური მე­ჩი­თო­ვის გა­და­ღე­ბუ­ლია.

- სუ­რა­თი სამი წლის წი­ნაა გა­და­ღე­ბუ­ლი ჩემი და ვა­ლერ­კას ქორ­წილ­ზე. ცნო­ბი­ლი ლიტ­ვე­ლი დი­ზა­ი­ნე­რი იო­ზეს სტატ­კე­ვი­ჩუ­სი მის­წო­რებს კა­ბას. ის ჩემი სა­ქორ­წი­ნო კა­ბის დი­ზა­ი­ნე­რი იყო და ქორ­წილ­ში ჩა­მო­ვი­და. ათ­მეტ­რი­ა­ნი შლე­ი­ფი მქონ­და. რომ მოვ­დო­დი, რამ­დე­ნი­მე კაცს ეჭი­რა. ეს დღე ძა­ლი­ან კარ­გად მახ­სოვს. დი­ლით მე­გობ­რე­ბის ზარ­მა გა­მაღ­ვი­ძა. წვიმს, მაგ­რამ შენ­თვის მა­ინც კარ­გი ამინ­დი­აო, მი­თხრეს. კარ­გად გა­ვერ­თეთ. მერე და­ი­ბა­და ჩვე­ნი სი­ცო­ცხლე, ვაკო. რო­მელ­ზეც ოჯახ­ში ყვე­ლას მზე და მთვა­რე ამოს­დის. შემ­დეგ ფო­ტო­ზე ვაკო ბა­ბუ­ებ­თან ერ­თა­დაა. ჩემი მა­მამ­თი­ლი, ვა­ლე­რი გე­ლაშ­ვი­ლი, ხა­შუ­რის დე­პუ­ტა­ტია. ფოტო ვა­კოს ნათ­ლო­ბა­ზეა გა­და­ღე­ბუ­ლი. პატ­რი­არ­ქმა მო­ნათ­ლა. ფი­ზი­ო­ლო­გი­უ­რი მშო­ბი­ა­რო­ბა მქონ­და. რომ და­ი­ბა­და და გულ­ზე და­მაწ­ვი­ნეს, ვა­კომ დიდი ლურ­ჯი თვა­ლე­ბით შე­მომ­ხე­და. მოგ­ვი­ა­ნე­ბით თვა­ლე­ბის ფერი შე­ეც­ვა­ლა. ახლა მომ­წვა­ნო-თაფ­ლის­ფე­რი თვა­ლე­ბი აქვს. პა­ტა­რა ვა­კოს ორი­ვე ბა­ბუ­ას უფრო ამ­სგავ­სე­ბენ, ვიდ­რე მშობ­ლებს. თა­ვი­დან ჩემს ქმარს ჰგავ­და, მერე ნელ-ნელა ბა­ბუ­ებს და­ემ­სგავ­სა და ორი­ვე ძა­ლი­ან ამა­ყობს. სულ ასე­ირ­ნე­ბენ და ბა­ბუ­ე­ბის გა­თა­მა­მე­ბუ­ლი შვი­ლიშ­ვი­ლია. ვა­კოს კომ­პი­უ­ტე­რით თა­მა­ში უყ­ვარს, მაგ­რამ სა­ბო­ლოო ჯამ­ში იქამ­დე მივ­დი­ვართ, რომ ამ­ბობს, წიგ­ნი წა­მი­კი­თხეო და მე ამით ბედ­ნი­ე­რი ვარ. ძა­ლი­ან მინ­და, ჩემს შვილს კი­თხვა უყ­ვარ­დეს.

- მო­მა­ვა­ლი მე­უღლე რო­გორ გა­ი­ცა­ნით?

- ერ­თმა­ნე­თი სამი წლის წინ მა­ის­ში ია­პო­ნურ რეს­ტო­რან­ში გა­ვი­ცა­ნით. გაც­ნო­ბი­დან ერთ თვე­ში ცო­ლო­ბა მთხო­ვა და ოთხ თვე­ში ცო­ლად გავ­ყე­ვი. თა­ვი­დან­ვე მო­მე­წო­ნა და შე­მიყ­ვარ­და. სი­ონ­ში ვი­ყა­ვით მე­გობ­რებ­თან ერ­თად, მა­შინ მთხო­ვა ცო­ლო­ბა და დავ­თან­ხმდი. მე­ო­რე დღეს და­ვი­წყე ქორ­წილ­ზე ფიქ­რი.

- არ ფიქ­რობთ, რომ რის­კზე წახ­ვე­დით, როცა ერთი თვის გაც­ნო­ბილ ადა­მი­ანს გაჰ­ყე­ვით ცო­ლად?

- ვფიქ­რობ, რომ მე­ო­რე ნა­ხევ­რის პოვ­ნა ლა­ტა­რი­ა­სა­ვი­თაა. შე­იძ­ლე­ბა, ძა­ლი­ან დიდი ხანი იც­ნობ­დე და ცო­ლად რომ გაჰ­ყვე­ბი, მიხ­ვდე, რომ ის ის არაა, ვი­საც გინ­და და­უ­კავ­ში­რო შენი სი­ცო­ცხლე. შე­იძ­ლე­ბა, ერთი კვი­რა იც­ნობ­დე და მიხ­ვდე, რომ იმ ადა­მი­ან­თან მთე­ლი ცხოვ­რე­ბის გა­ტა­რე­ბა გინ­და. შე­იძ­ლე­ბა, ყვე­ლა­ფე­რი პი­რი­ქით მოხ­დეს. მო­მა­ვალ­ზე წი­ნას­წარ ვე­რა­ვინ ვე­რა­ფერს იტყვის. ჩვენ შემ­თხვე­ვა­ში ყვე­ლა­ფე­რი კარ­გა­დაა. მომ­დევ­ნო ფოტო რამ­დე­ნი­მე თვის წინ გვაქვს გა­და­ღე­ბუ­ლი.

- მომ­დევ­ნო ფო­ტოს გა­და­ღე­ბის ის­ტო­რია რო­გო­რია?

- სუ­რა­თი ავ­ჭა­ლის კო­ლო­ნი­ას­თან მა­მა­ჩე­მის მხარ­დამ­ჭერ ახალ­გაზ­რდე­ბის აქ­ცი­ა­ზეა გა­და­ღე­ბუ­ლი, ამ პე­რი­ოდ­ში ჩემი მე­გობ­რე­ბი ძა­ლი­ან და­მიდ­გნენ გვერ­დში. ჩვენ გულ­წრფე­ლად ვიბ­რძო­დით უსა­მარ­თლო­ბის წი­ნა­აღ­მდეგ.

- ყვე­ლას გვახ­სოვს, რა მოხ­და შენს ერთ-ერთ და­ბა­დე­ბის დღე­ზე. ლე­ვან გო­გი­ჩა­იშ­ვი­ლი გა­თა­ვი­სუფ­ლე­ბის შემ­დეგ ნახე?

- ყვე­ლა­ზე ბედ­ნი­ე­რი იმ მო­მენ­ტში ვი­ყა­ვი, რო­დე­საც გო­გი­ჩამ და­მი­რე­კა და მი­თხრა, გა­მო­ვე­დიო. ამ პე­რი­ოდ­ში ლე­ვანს ტე­ლე­ფო­ნით ვე­კონ­ტაქ­ტე­ბო­დი. ლე­ვა­ნი ჩემ­თვის ძმა­სა­ვი­თაა. სულ ვამ­ბობ, ლე­ვა­ნი და ჯაბა ჯიშ­კა­რი­ა­ნი ჩემი უახ­ლო­ე­სი მე­გობ­რე­ბი არი­ან, რომ­ლე­ბიც მა­მა­ჩე­მის ცი­ხე­ში ყოფ­ნის დროს ძმე­ბი­ვით მედგნენ გვერ­დში. მათ რომ ჩემი დახ­მა­რე­ბა დას­ჭირ­დეთ, მეც ზუს­ტად ისე­ვე და­ვუდ­გე­ბი-მეთ­ქი გვერ­დით. თხუთ­მე­ტი წლი­დან ვმე­გობ­რობთ. პო­ლი­ტი­კუ­რი აქ­ტი­უ­რო­ბის გამო და­ი­ჭი­რეს ლე­ვა­ნი. მა­შინ­დე­ლი მთავ­რო­ბა ვერ იტან­და ახალ­გაზ­რდულ მოძ­რა­ო­ბას. ლე­ვანს იმ აქ­ტი­უ­რო­ბის გამო ოთხი წელი მო­უ­წია ცი­ხე­ში ყოფ­ნამ. სა­მა­გი­ე­როდ, ახლა სა­მარ­თლი­ა­ნო­ბა აღ­დგა.

- მომ­დევ­ნო ფო­ტო­ზეც გვი­ამ­ბეთ.

- მე და გია გა­ჩე­ჩი­ლა­ძემ ნო­ემ­ბრის აქ­ცი­ებ­ზე ვიმ­ღე­რეთ "რა­ღაც ახა­ლი ხდე­ბა", რო­მე­ლიც მა­შინ ცი­ხე­ში მყოფ მა­მა­ჩემს და 7 ნო­ემ­ბერს ეძღვნე­ბო­და. სიმ­ღე­რა ირმა ინაშ­ვილ­მა და უც­ნობ­მა და­წე­რეს. ამ სიმ­ღე­რა­ზე მოგ­ვი­ა­ნე­ბით კლი­პიც გა­და­ვი­ღეთ. რო­მელ­შიც ნაჩ­ვე­ნე­ბია ის სუ­ლის­კვე­თე­ბა და ხალ­ხის ერ­თი­ა­ნო­ბა, რაც ნო­ემ­ბრის პე­რი­ოდ­ში იყო.

მერი კო­ბი­აშ­ვი­ლი

ჟურ­ნა­ლი "რე­ი­ტინ­გი"

(გა­მო­დის ორ­შა­ბა­თო­ბით)