ბუტა რო­ბა­ქი­ძის მკვლე­ლო­ბის საქ­მის ირ­გვლივ ხმა­უ­რი ისევ გრძელ­დე­ბა. 8 წლის შემ­დეგ, მთა­ვა­რი პრო­კუ­რა­ტუ­რის ახა­ლი ხელ­მძღვა­ნე­ლო­ბა თბი­ლის­ში მომ­ხდა­რი შემ­ზა­რა­ვი მკვლე­ლო­ბის საქ­მეს ხე­ლახ­ლა მი­უბ­რუნ­და და რამ­დე­ნი­მე პირი და­ნა­შა­უ­ლის ფალ­სი­ფი­კა­ცი­ის ბრალ­დე­ბით პა­სუ­ხის­გე­ბა­ში მის­ცა. მარ­თა­ლია, მათი და­კა­ვე­ბა პრო­კუ­რა­ტუ­რამ მო­ი­თხო­ვა, მაგ­რამ ყო­ფი­ლი ჩი­ნოს­ნე­ბი გი­რა­ოს სა­ნაც­ვლოდ პა­ტიმ­რო­ბი­დან გა­ა­თა­ვი­სუფ­ლეს. მათ შო­რის შსს-ს პრეს­სამ­სა­ხუ­რის ყო­ფი­ლი ხელ­მძღვა­ნე­ლი გუ­რამ დო­ნა­ძე, რომ­ლის უმ­კაც­რე­სად დას­ჯას მო­ი­თხოვს მოკ­ლუ­ლის ოჯა­ხი. 19 თე­ბერ­ვალს კი დი­დუ­ბე-ჩუ­ღუ­რე­თის პო­ლი­ცი­ის სამ­მარ­თვე­ლოს ყო­ფილ­მა უფ­როს­მა, ირაკ­ლი ფირ­ცხა­ლა­ვამ, რო­მე­ლიც და­ნა­შა­უ­ლის ფალ­სი­ფი­ცი­რე­ბა­შია ბრალ­დე­ბუ­ლი, ბუტა რო­ბა­ქი­ძის საქ­მე­ზე პრო­კუ­რა­ტუ­რა­ში ვი­დე­ო­მა­სა­ლა მი­ი­ტა­ნა. ეს კად­რე­ბი ტე­ლე­კომ­პა­ნია "რუს­თა­ვი 2"-მაც გა­ავ­რცე­ლა. ნათ­ქვა­მია, რომ იგი 2004 წლის 23 ნო­ემ­ბერს დი­დუ­ბის ეკ­ლე­სი­ას­თან არის გა­და­ღე­ბუ­ლი. კად­რე­ბის მი­ხედ­ვით, სა­მარ­თალ­დამ­ცვე­ლე­ბი შემ­თხვე­ვის ად­გილ­ზე პო­უ­ლო­ბენ ავ­ტო­მატ "კა­ლაშ­ნი­კოვს" და პის­ტო­ლეტს.

რო­გორც ირაკ­ლი ფირ­ცხა­ლა­ვა ჟურ­ნა­ლის­ტებ­თან სა­უ­ბარ­ში აცხა­დებს, მის მიერ ჩა­ტა­რე­ბუ­ლი გა­მო­ძი­ე­ბის დროს მან და­ად­გი­ნა, რომ ამ მან­ქა­ნა­ში მსხდო­მი ადა­მი­ა­ნე­ბი­დან არც ერთი არ იყო ბუტა რო­ბა­ქი­ძის მე­გო­ბა­რი, მხო­ლოდ ერთი იყო მისი ნაც­ნო­ბი. "ბუტა რო­ბა­ქი­ძე შემ­თხვე­ვით არის მოხ­ვედ­რი­ლი ამ მან­ქა­ნა­ში. ეს მან­ქა­ნა იმ დღეს "დი­ნა­მოს" სტა­დი­ონ­თან მომ­ხდარ ჩხუბ­ში ფი­გუ­რი­რებ­და, რა დრო­საც ჩხუ­ბის ერთ-ერთი მო­ნა­წი­ლე უნდა ყო­ფი­ლი­ყო დაჭ­რი­ლი და ეს მან­ქა­ნა გა­და­ცე­მუ­ლი იყო და­კა­ვე­ბა­ზე", - გა­ნა­ცხა­და ფირ­ცხა­ლა­ვამ.

მი­სი­ვე ინ­ფორ­მა­ცი­ით, 1-ლი ოქ­ტომ­ბრის არ­ჩევ­ნე­ბამ­დე, ზა­ფხულ­ში, მის­თვის ცნო­ბი­ლი გახ­და, რომ ვახ­ტანგ კო­მა­ხი­ძის სა­ხე­ლით, რა­ღაც ჯგუ­ფი თბი­ლის­ში აპი­რებ­და, სარ­ფი­ა­ნად გა­ე­ყი­და კად­რე­ბი, რო­მე­ლიც გა­და­ღე­ბუ­ლი იყო შემ­თხვე­ვის ად­გილ­ზე პირ­ვე­ლი­ვე წა­მე­ბი­დან.

მარ­თა­ლია, კად­რე­ბი გავ­რცელ­და, მაგ­რამ ამას აპ­რო­ტეს­ტებს გარ­დაც­ვლი­ლის ოჯა­ხი და თვლის, რომ ის მონ­ტა­ჟის შე­დე­გია. ისი­ნი დამ­ნა­შა­ვე­ე­ბის დას­ჯას მო­ი­თხო­ვენ. "ვი­დე­ო­პატ­რუ­ლის" ყო­ფი­ლი ჟურ­ნა­ლის­ტი გოჩა მუ­კბა­ნი­ა­ნი, რო­მე­ლიც ფაქ­ტის თვითმხილ­ვე­ლია, ამ­ბობს, რომ პირ­ვე­ლად გა­და­ღე­ბულ მა­სა­ლა­ში ცე­ცხლსას­რო­ლი ია­რა­ღი არ ჩანს. სწო­რედ ის ამ­ხელს გუ­რამ დო­ნა­ძეს და ზუ­რაბ მი­ქა­ძეს ფალ­სი­ფი­კა­ცი­ა­ში და ამ­ბობს, რომ სწო­რედ დო­ნა­ძეს აქვს შე­ნა­ხუ­ლი სა­წყი­სი მა­სა­ლა.

გოჩა მუ­კბა­ნი­ა­ნი:

- მე უკვე მი­ვე­ცი ჩვე­ნე­ბა ძი­ე­ბას და არა­ერ­თხელ და­ვა­ფიქ­სი­რე ჩემ მიერ ნა­ნა­ხი შემ­თხვე­ვის ად­გილ­ზე. თუმ­ცა დღეს გავ­რცელ­და გარ­კვე­უ­ლი კად­რე­ბი, რო­მელ­ზეც მე ჩემი აზრი მაქვს. ამ კად­რებ­ში ჩანს ავ­ტო­მა­ტუ­რი ცე­ცხლსას­რო­ლი ია­რა­ღი, რო­მე­ლიც მან­ქა­ნა­ში დევს და პის­ტო­ლე­ტი, რო­მე­ლიც ქუ­ჩა­ში გდია. იმ პე­რი­ო­დის­თვის, რო­დე­საც პირ­ვე­ლი მა­სა­ლა გა­და­ი­ღო ოპე­რა­ტორ­მა, არა­ნა­ი­რი ცე­ცხლსას­რო­ლი ია­რა­ღი არ ფიქ­სირ­დე­ბო­და. ვიდ­რე მე­ო­რე ცნო­ბი­ლი მა­სა­ლა გაჩ­ნდე­ბო­და, რო­მე­ლიც ტე­ლე­ე­თე­რე­ბის სა­შუ­ა­ლე­ბით გავ­რცელ­და, არა­ნა­ი­რი ია­რა­ღი არ და­მი­ნა­ხავს. რომ და­მე­ნა­ხა, აუ­ცი­ლებ­ლად მე­მახ­სოვ­რე­ბო­და და დღეს აუ­ცი­ლებ­ლად ვი­ტყო­დი, რად­გან ამის რა­ი­მე შე­ფერ­ხე­ბა და დაბ­რკო­ლე­ბა არ არის ჩემი მხრი­დან.

- გოჩა, სად შე­იძ­ლე­ბა იყოს სა­წყი­სი ვი­დე­ო­მა­სა­ლა? ჩემი ინ­ფორ­მა­ცი­ით, ის კა­სე­ტა დო­ნა­ძემ გა­მო­გარ­თვათ, არა?

- შემ­თხვე­ვის ად­გილ­ზე დო­ნა­ძე და მი­ქა­ძე მო­ვიდ­ნენ. ვიდ­რე მათ მან­ქა­ნა­ში ჩავ­ჯდე­ბო­დით, მე არ მომ­ცე­მია იმის სა­შუ­ა­ლე­ბა, რომ ეს მა­სა­ლა გულ­დას­მით გა­მე­შიფ­რა. რომ ჩავ­სხე­დით მან­ქა­ნა­ში, კა­მე­რა გა­მო­არ­თვეს ოპე­რა­ტორს გუ­რამ დო­ნა­ძემ და მი­ქა­ძემ, და­ათ­ვა­ლი­ე­რეს თა­ვად კა­მე­რა­ში­ვე გა­და­ღე­ბუ­ლი კად­რე­ბი. ამ კად­რებ­ში ის­მო­და ია­რა­ღი­დან გას­რო­ლის ხმა, მაგ­რამ იქ სხვა არა­ნა­ი­რი ია­რა­ღი არ ყო­ფი­ლა გა­და­ღე­ბუ­ლი. დო­ნა­ძემ გა­მო­არ­თვა ოპე­რა­ტორს კა­სე­ტა, ის ჩვე­ნი უფ­რო­სი იყო და ამის უფ­ლე­ბა ჰქონ­და. ამის შემ­დეგ გა­და­ვიდ­ნენ ის და მი­ქა­ძე მან­ქა­ნი­დან და დო­ნა­ძემ უთხრა ოპე­რა­ტორ ზუ­რაბ ვა­წა­ძეს, რომ და­უ­ძა­ხებ­და მა­შინ, როცა სა­ჭი­რო იქ­ნე­ბო­და. 20-30 წუ­თის შემ­დეგ, და­უ­ძა­ხეს ვა­წა­ძეს და მან და­ი­წყო იმ კად­რე­ბის გა­და­ღე­ბა, რო­მე­ლიც მერე მთელ­მა სა­ქარ­თვე­ლომ იხი­ლა.

- თქვენ ია­რა­ღე­ბის ჩა­ლა­გე­ბა არ გი­ნა­ხავთ?

- მან­ქა­ნი­დან ჯერ ოპე­რა­ტო­რი გა­და­ვი­და და და­ი­წყო გა­და­ღე­ბა, მერე მე ჩა­ვე­დი. იქ უკვე ვნა­ხე ია­რა­ღე­ბი, რო­მე­ლიც სა­ბარ­გულ­ზე იდო, ერთი ავ­ტო­მა­ტუ­რი ცე­ცხლსას­რო­ლი ია­რა­ღი კი - ბუ­ტას ფე­ხებ­თან. რაც შე­ე­ხე­ბა გავ­რცე­ლე­ბულ კად­რებს, მე არ ვიცი, ეს კად­რე­ბი რა დროს არის გა­და­ღე­ბუ­ლი.

ახა­ლი მა­სა­ლის გავ­რცე­ლე­ბამ სა­ზო­გა­დო­ე­ბა­ში დიდი აჟი­ო­ტა­ჟი გა­მო­იწ­ვია. ბუტა რო­ბა­ქი­ძის აღ­შფო­თე­ბულ­მა მშობ­ლებ­მა - სოსო რო­ბა­ქი­ძემ და ია მეტ­რე­ველ­მა ეს მო­რიგ ფაბ­რი­კა­ცი­ად შე­ა­ფა­სეს და სა­გა­მო­ძი­ე­ბო ორ­გა­ნო­ებს ობი­ექ­ტუ­რი გა­მო­ძი­ე­ბის უს­წრა­ფე­სად ჩა­ტა­რე­ბი­სა და დამ­ნა­შა­ვე­ე­ბის დას­ჯის­კენ კვლავ მო­უ­წო­დეს, ამას­თან, მხარ­დამ­ჭე­რებ­თან ერ­თად, "რუს­თა­ვი 2"-ის ოფის­თან საპ­რო­ტეს­ტო აქ­ცია გა­მარ­თეს, რად­გან მი­აჩ­ნი­ათ, რომ აღ­ნიშ­ნუ­ლი მა­სა­ლის გავ­რცე­ლე­ბა მი­ზან­მი­მარ­თულ დე­ზინ­ფორ­მა­ცი­ას უწყობს ხელს. "კი­დევ ერთხელ ჩანს, ავა­ზა­კე­ბი რამ­დენს ბე­და­ვენ ჩვენს ქვე­ყა­ნა­ში, - აღ­ნიშ­ნა გამ­წა­რე­ბულ­მა, შვილმკვდარ­მა დე­დამ, ია მეტ­რე­ველ­მა. - პირ­ვე­ლად, რო­დე­საც ბავ­შვი მო­მიკ­ლეს და ბან­დი­ტად გა­მო­მი­ცხა­და "რუს­თა­ვი 2"-მა, დღე­საც რა­ტომ მა­ინ­ცდა­მა­ინც "რუს­თა­ვი 2"-ით გავ­რცელ­და ეს კად­რე­ბი?!"

პრეს­კონ­ფე­რენ­ცი­ის შემ­დეგ, რო­მე­ლიც ქალ­ბა­ტონ­მა იამ აღ­ნიშ­ნუ­ლი მა­სა­ლის გავ­რცე­ლე­ბის შემ­დეგ გა­მარ­თა, მას­თან შეხ­ვედ­რა გა­დავ­წყვი­ტეთ და ვთხო­ვეთ, გა­ეხ­სე­ნე­ბი­ნა ბუტა და ჩვე­ნი მკი­თხვე­ლის­თვის მეტი ინ­ფორ­მა­ცია მი­ე­წო­დე­ბი­ნა იმ ბი­ჭის შე­სა­ხებ, რო­მე­ლიც 9 წლის წინ მომ­ხდა­რი ტრა­გე­დი­ის შე­დე­გად და­ი­ღუ­პა.

ია მეტ­რე­ვე­ლი:

- ერ­თა­დერ­თი შვი­ლი მყავ­და. ისე ვზრდი­დი ბუ­ტას, ცივ ნი­ავს არ ვა­კა­რებ­დი. თა­ვი­სი პი­როვ­ნუ­ლი თვი­სე­ბე­ბით გა­მორ­ჩე­უ­ლი ვაჟ­კა­ცი იყო. პა­ტა­რა­ო­ბი­დან­ვე ძა­ლი­ან ფრთხი­ლი და დინ­ჯი გახ­ლდათ. კაც­თმოყ­ვა­რე­ო­ბას ვას­წავ­ლი­დი. 18 წლის ბიჭს ისე­თი კა­ცუ­რი თვი­სე­ბე­ბი ჰქონ­და, რომ ვუ­ყუ­რებ­დი, მიკ­ვირ­და. ის სა­ში­ნე­ლე­ბა, რა­საც ახლა მას აბ­რა­ლე­ბენ, იმ­დე­ნად შორს არის ბუ­ტას­გან, ვერ წარ­მო­იდ­გენთ. ამას და­გი­დას­ტუ­რებთ ყვე­ლა, ვინც ჩემს შვილს იც­ნობ­და. 19 წლის ისე გახ­და, ერთი დღეც არ მქო­ნია სა­ნერ­ვი­უ­ლო. თა­ვი­სი სა­მე­გობ­რო წრე ვა­კე­ში ჰყავ­და, სულ იქ ტრი­ა­ლებ­და. ყო­ველ­თვის ვი­ცო­დი, სად იყო ჩემი შვი­ლი. არ მახ­სოვს, სახ­ლში მოს­ვლა და­ეგ­ვი­ა­ნოს. მისი მე­გობ­რე­ბის დე­დე­ბი დღემ­დე ამ­ბო­ბენ, - როცა ვი­ცო­დით, ბუ­ტას­თან ერ­თად იყ­ვნენ ჩვე­ნი შვი­ლე­ბი, მშვი­დად ვი­ყა­ვი­თო. დე­დი­სერ­თა შვი­ლებს რომ აფე­ტი­შე­ბენ მშობ­ლე­ბი, ასე არ გა­მიზ­რდია, მკაც­რად ვზრდი­დი. პა­ტა­რა­ო­ბი­სას სულ ვე­უბ­ნე­ბო­დი, - არ გე­გო­ნოს, თუ რა­მეს და­ა­შა­ვებ, არ დაგსჯი-მეთ­ქი; რომ იცი­ან დე­დებ­მა, თა­ვი­ანთ დამ­ნა­შა­ვე შვილს ხელს აფა­რე­ბენ, ასე არ ვიქ­ნე­ბი-მეთ­ქი, - მაგ­რამ ბუტა შე­ნიშ­ვნა­საც არ იმ­სა­ხუ­რებ­და. ცხოვ­რე­ბა­ში პირ­ვე­ლად იმ ღა­მეს და­იგ­ვი­ა­ნა და ამი­ტომ იყო ეს ჩვენ­თვის გა­სა­ო­ცა­რი და ამი­ტომ ვი­ყა­ვით შე­ში­ნე­ბუ­ლე­ბი, ეს უჩ­ვე­უ­ლო იყო ჩვენ­თვის. არ ვი­ცო­დით, რა უბე­დუ­რე­ბა გვჭირ­და, რად­გან არ არ­სე­ბობ­და, ბუ­ტას სახ­ლში არ და­ე­რე­კა.

თა­ვარ­თქი­ლა­ძის უნი­ვერ­სი­ტეტ­ში, სა­ფი­ნან­სო ფა­კულ­ტეტ­ზე სწავ­ლობ­და. მე­ო­თხე კურ­სის სტუ­დენ­ტი იყო. ისე უყ­ვარ­დათ იქაც, რომ მო­მიკ­ლეს, მთე­ლი წელი უნი­ვერ­სი­ტეტ­ში მისი ფოტო კე­დელ­ზე ეკი­დათ და სულ ყვა­ვი­ლე­ბი იდო მის მა­გი­დას­თან. ამის­თვის დიდი მად­ლო­ბა მინ­და ვუ­თხრა კო­ლექ­ტივს. ძა­ლი­ან ნი­ჭი­ე­რი ბავ­შვი იყო, მა­თე­მა­ტი­კა ბავ­შვო­ბი­დან უყ­ვარ­და.

- შეყ­ვა­რე­ბუ­ლი ხომ არ ჰყავ­და?

- მო­წი­წე­ბით გა­მორ­ჩე­უ­ლი ურ­თი­ერ­თო­ბა გვქონ­და დედა-შვილს. სიყ­ვა­რულ­ზე ჩემ­თან არ სა­უბ­რობ­და, მაგ­რამ დე­ი­დას­თან უთ­ქვამს, რომ შეყ­ვა­რე­ბუ­ლი იყო. მისი მე­გობ­რე­ბის­გა­ნაც ვიცი, თა­ნაკ­ლა­სე­ლი გო­გო­ნა რომ უყ­ვარ­და. ხში­რად უგ­ზავ­ნი­და თურ­მე ყვა­ვი­ლებს. ბი­ჭებს რომ გა­ა­ტან­და თა­ი­გულს, ეტყო­და, - არ უთხრათ, ვის­გან არი­სო, - და ისი­ნიც ეუბ­ნე­ბოდ­ნენ, - ეს თა­ი­გუ­ლე­ბი კარ­გი ბი­ჭის გა­მოგ­ზავ­ნი­ლი­აო... თა­ვის ასაკ­თან შე­და­რე­ბით სე­რი­ო­ზუ­ლი, დინ­ჯი და ფრთხი­ლი იყო, არ ვიცი, რა­ტომ იყო ასე­თი სე­რი­ო­ზუ­ლი. ამ ფონ­ზე ასე­თი რამ ბუ­ტას რომ და­ე­მარ­თა, ეს ნამ­დვი­ლად გა­საკ­ვი­რია. გარ­დაც­ვა­ლე­ბის შემ­დეგ მისი ნივ­თე­ბი მის მე­გობ­რებს ვა­ჩუ­ქე. მა­შინ ვი­ფიქ­რე, რა­ი­მე ნივთს მის შეყ­ვა­რე­ბულ გო­გო­საც მივ­ცემ სა­მახ­სოვ­როდ-მეთ­ქი, მაგ­რამ მი­თხრეს, ბი­ჭებს მი­ე­ციო და მეც და­ვა­რი­გე ყვე­ლა­ფე­რი. ამის შემ­დეგ სიზ­მარ­ში ვნა­ხე. ბუ­ტამ მი­თხრა, - დედა, ხომ იცი, ცო­ლად თიკო რომ მომ­ყავ­და და არა­ფე­რი გაქვს თი­კოს­თვის, მას რომ აჩუ­ქოო? შევ­წუხ­დი, - არ მაქვს-მეთ­ქი. - იცი, დედა, თიკო რა­ღა­ცას მთხოვ­სო. მე­ო­რე დღეს­ვე ვუ­ყი­დე ამ გო­გო­ნას სა­მახ­სოვ­როდ ბე­ჭე­დი. და­ვუ­რე­კე და ვთხო­ვე, ჩემ­თან მო­სუ­ლი­ყო. გო­გო­ნა ტი­რი­ლით მო­ვი­და და სა­ნამ რა­მეს ვე­ტყო­დი, მი­თხრა, - ია დე­ი­და, მინ­დო­და, რა­ი­მე ნივ­თი მო­გე­ცათ, ბუ­ტას­გან სა­მახ­სოვ­როდ რომ დამ­რჩე­ნო­და და ამას ვერ გე­უბ­ნე­ბო­დი­თო. ეს რომ გა­ვი­გე, გა­და­ვი­რიე. ძა­ლი­ან უც­ნა­უ­რი დამ­თხვე­ვა იყო.

- ფი­ზი­კუ­რად ძლი­ე­რი იყო?

- სპორ­ტით იყო და­კა­ვე­ბუ­ლი, ყო­ველ­თვის აქ­ტი­უ­რი ცხოვ­რე­ბით ცხოვ­რობ­და. მუდ­მი­ვად ვარ­ჯი­შობ­და და სულ ვე­ხუმ­რე­ბო­დი, - შვი­ლო, რა ტანი და მხრე­ბი და­ი­ყე­ნე-მეთ­ქი! ეს უხა­რო­და. ცურ­ვა­ზეც და­დი­ო­და. ძა­ლი­ან თბი­ლი შვი­ლი მყავ­და, არა­სო­დეს ჰქო­ნია ვინ­მეს­თან კონ­ფლიქ­ტი. და­ნას­თან და ია­რაღ­თან ჩემს შვილს შე­ხე­ბა არ ჰქო­ნია. იმ­დე­ნად სა­სა­ცი­ლოა ეს ბრალ­დე­ბე­ბი, რომ მიკ­ვირს. არ გვაკ­მა­რეს, რომ შვი­ლი მო­მიკ­ლეს და ასეთ სა­ში­ნელ სი­ბინ­ძუ­რე­ებს კად­რუ­ლობს ახლა გუ­რამ დო­ნა­ძე. ეს კად­რე­ბი აბ­სურ­დუ­ლია. მალე ამ სი­ბინ­ძუ­რეს ფარ­და აეხ­დე­ბა და ყვე­ლა­ნი ვნა­ხავთ ამ დამ­ნა­შა­ვე­ებს ცი­ხე­ში. აქამ­დე რომ არ არი­ან დას­ჯი­ლე­ბი, ამი­ტომ გა­ბე­დეს ამ­დე­ნი სი­სა­ძაგ­ლე.

- იმ სა­ბე­დის­წე­რო დღეს რა­ი­მე წი­ნათ­გრძნო­ბა ხომ არ გქო­ნი­ათ?

- სა­ში­ნე­ლი ამინ­დი იყო, თით­ქოს ქვე­ყა­ნა ინ­გრე­ო­და. ბუტა ცუ­დად იყო, კბი­ლი სტკი­ო­და მთე­ლი დღე და სახ­ლი­დან არ გა­სუ­ლა. მე­გობ­რე­ბი ურე­კავ­დნენ, მაგ­რამ უარს ეუბ­ნე­ბო­და. სა­წოლ­ზე წა­მო­წო­ლი­ლი იყო, როცა სა­ღა­მოს 9 სა­ათ­ზე, ირაკ­ლი მი­ქა­ბე­რი­ძემ და­უ­რე­კა და მას­თან შე­სახ­ვედ­რად წა­ვი­და. ძა­ლი­ან შევ­შფოთ­დი. - დედა, მე­გო­ბარს შევ­ხვდე­ბი და მალე მო­ვა­ლო, - მი­თხრა. მერე გა­ვი­გე, ირაკ­ლი მისი ჯგუ­ფე­ლი ყო­ფი­ლა. ახა­ლი და­მე­გობ­რე­ბუ­ლე­ბი იყ­ვნენ და უთ­ქვამს, ჩემს მე­გობ­რებს გა­გაც­ნო­ბო. დი­დუ­ბე­ში მათ­თან წა­ვი­და, უარი ვერ უთხრა. ბუ­ტას მე­გობ­რე­ბი ვა­კე­ში ჰყავ­და. ის გას­ვლა სა­ბე­დის­წე­რო აღ­მოჩ­ნდა მის­თვის.

- რა იყო მისი გა­ტა­ცე­ბა, რაზე ოც­ნე­ბობ­და?

- ინ­სტი­ტუტს ამ­თავ­რებ­და და ბან­კში უნდა და­ე­წყო მუ­შა­ო­ბა. შეყ­ვა­რე­ბუ­ლი იყო და კარ­გი ოჯა­ხის შექ­მნა სურ­და. ბევ­რი ოც­ნე­ბა გვქონ­და ჩვენ ერ­თად, მაგ­რამ და­მინ­გრი­ეს ყვე­ლა­ფე­რი და გა­ნუ­ხორ­ცი­ე­ლე­ბე­ლი დაგ­ვრჩა. შვი­ლიშ­ვი­ლე­ბი უნდა მყო­ლო­და, მაგ­რამ აღა­რა­ფე­რი და­მი­ტო­ვეს. არც მო­მა­ვა­ლი მაქვს, ერ­თა­დერ­თი შვი­ლი მო­მიკ­ლეს, ესეც არ მაკ­მა­რეს და წუ­თი­სო­ფელ­ში ცხოვ­რე­ბა­საც აღარ მაც­ლი­ან.

- რა კო­მენ­ტარს გა­ა­კე­თებთ იმ კად­რებ­ზე, რაც დო­ნა­ძემ და ფირ­ცხა­ლა­ვამ გა­მო­ა­ჩი­ნეს?

- ეს ყვე­ლა­ფე­რი არის მო­რი­გი ფარ­სი, მო­რი­გი ტყუ­ი­ლი და და­მონ­ტა­ჟე­ბუ­ლია. ყვე­ლა­ფე­რი მათ მიერ არის ჩა­დე­ბუ­ლი. პრო­კუ­რა­ტუ­რა­ში კი­დევ იკი­თხე­ბი­ან მოწ­მე­ე­ბი, რომ­ლე­ბიც სა­ინ­ტე­რე­სო ჩვე­ნე­ბებს იძ­ლე­ვი­ან და ამას სა­ზო­გა­დო­ე­ბა შე­ი­ტყობს. რაც გა­ავ­რცე­ლეს, ეს არის აბ­სო­ლუ­ტუ­რი აბ­სურ­დი და ტყუ­ი­ლი. აქამ­დე დო­ნა­ძე რომ არ იყო თბი­ლის­ში, მივ­ლი­ნე­ბით იყო წა­სუ­ლი, ახლა სა­პი­რის­პი­როს აცხა­დებს და თურ­მე კად­რე­ბიც ჰქო­ნია. რო­დის დამ­თავ­რდე­ბა ამა­თი და­ცინ­ვა და ჩვე­ნი ოჯა­ხის შე­უ­რა­ცხყო­ფას რო­დის მორ­ჩე­ბი­ან?! ან­გე­ლო­ზი ბავ­შვის სული ზე­მო­დან გვი­ყუ­რებს...

თეა ხურ­ცი­ლა­ვა

ჟურ­ნა­ლი "გზა"

(გა­მო­დის ხუთ­შა­ბა­თო­ბით)