"მას შემ­დეგ, რაც ქვე­ყა­ნა­ში პო­ლი­ტი­კუ­რი ცვლი­ლე­ბე­ბი მოხ­და, კულ­ტუ­რის სფე­როს ჯერ­ჯე­რო­ბით ვე­რა­ფერს ვა­ტყობ, მაგ­რამ იმე­დი მა­ინც მაქვს, რამე შე­იც­ვლე­ბა... სა­ბედ­ნი­ე­როდ, ვხე­დავ უკე­თე­სო­ბის­კენ ცვლი­ლე­ბებს შს სა­მი­ნის­ტრო­ში. ძა­ლი­ან მომ­წონს ირაკ­ლი ღა­რი­ბაშ­ვი­ლი, თეა წუ­ლუ­კი­ა­ნი, ირაკ­ლი ალა­სა­ნია... ვხე­დავ, რომ სა­ზო­გა­დო­ე­ბა თან­და­თან მათ ნამ­დვილ და­ნიშ­ნუ­ლე­ბას იგებს და ეს ძა­ლი­ან მა­ხა­რებს. გა­ღი­მე­ბუ­ლი ადა­მი­ა­ნე­ბი მხვდე­ბი­ან ქუ­ჩა­ში და ბედ­ნი­ე­რი ვარ", - ამ­ბობს ჩვენ­თან სა­უ­ბარ­ში პო­ე­ტი ჯან­სუღ ჩარ­კვი­ა­ნი. იგი მცი­რე­დი ავად­მყო­ფო­ბის შემ­დეგ ახლა თავს უკეთ გრძნობს...

- ცოტა შო­რი­დან და­ვი­წყებ სა­უბარს, რო­დე­საც საბ­ჭო­თა კავ­ში­რის პე­რი­ოდს იხ­სე­ნე­ბენ, ყო­ველ­თვის ამ­ბო­ბენ, თა­ვი­სუფ­ლე­ბა არ იყოო, რა­საც ვერ და­ვე­თან­ხმე­ბი. თუ თა­ვი­სუფ­ლე­ბის მო­პო­ვე­ბა გსურ­და, მო­ი­პო­ვებ­დი კი­დეც. მე პო­ე­ტი ვარ, მაგ­რამ ჟურ­ნა­ლის­ტი­კის ფა­კულ­ტე­ტი მაქვს დამ­თავ­რე­ბუ­ლი და უამ­რა­ვი ჟურ­ნალ-გა­ზე­თის რე­დაქ­ტო­რი ვი­ყა­ვი, მათ შო­რის ჟურ­ნალ "ცის­კრი­საც", რომ­ლის ტი­რა­ჟიც 70 ათა­სი იყო და უცებ იყი­დე­ბო­და, ძი­რი­თა­დად ახალ­გაზ­რდე­ბი კი­თხუ­ლობ­დნენ... მა­შინ ჩემს თა­ო­ბას "ცის­კრე­ლე­ბი" და­არ­ქვეს. მისი პირ­ვე­ლი რე­დაქ­ტო­რი ვახ­ტანგ ჭე­ლი­ძე იყო, მერე კი, 12 წლის გან­მავ­ლო­ბა­ში, მე ვხელ­მძღვა­ნე­ლობ­დი და რაც მინ­დო­და, იმას ვბეჭ­დავ­დი. რო­დე­საც ჭა­ბუ­ამ თა­ვი­სი "დათა თუ­თაშ­ხია" მო­ი­ტა­ნა, წა­ვი­კი­თხე და ვუ­თხა­რი, სი­ტყვას არ ამო­ვაკ­ლებ, ისე დავ­ბეჭ­დავ, ოღონდ გთხოვ, სე­თუ­რის სო­ფე­ლი და ცი­ხის ამ­ბე­ბი გა­ამ­წვა­ვე-მეთ­ქი. კაცს 85 წელი ჰქონ­და მის­ჯი­ლი და 18 წელი ცი­ხე­ში გა­ა­ტა­რა, ეს ყვე­ლა­ფე­რი ხომ უნდა და­ე­ჯე­რე­ბი­ნა მკი­თხველს. თით­ქმის ახ­ლი­დან და­ვა­წე­რი­ნე ნა­წარ­მო­ე­ბი... არა­ვის აუკ­რძა­ლავს მისი და­ბეჭდ­ვა.

- იქ­ნებ შერ­ჩე­ვი­თი იყო ეს თა­ვი­სუფ­ლე­ბა, ბა­ტო­ნო ჯან­სუღ...

- ვერ და­გე­თან­ხმე­ბით, შენ უნდა მო­გენ­დო­მე­ბი­ნა, თუ დე­და­ლი არ იყა­ვი, ყვე­ლა­ფე­რი გა­მო­გი­ვი­დო­და. ჩემი თა­ო­ბა ვაჟ­კა­ცუ­რად ცხოვ­რობ­და. ნო­დარ დუმ­ბა­ძე, არ­ჩილ სუ­ლა­კა­უ­რი, რე­ვაზ ინა­ნიშ­ვი­ლი, გუ­რამ ფან­ჯი­კი­ძე, ძმე­ბი ჭი­ლა­ძე­ე­ბი, გიგი გე­გეჭ­კო­რი, ტა­რი­ელ ჭან­ტუ­რია, ვახ­ტანგ ჯა­ვა­ხა­ძე ის ადა­მი­ა­ნე­ბი იყ­ვნენ, რომ­ლე­ბიც თა­ვი­ანთ საქ­მეს უშიშ­რად აკე­თებ­დნენ და დიდი კვა­ლი და­ტო­ვეს. დღეს ყვე­ლას თა­ვი­სი სა­ხე­ლი აქვს. თუ არ გა­რის­კავ, სა­ხე­ლიც არ გექ­ნე­ბა. თუ რა­ინ­დი ხარ, უნდა გა­რის­კოს კი­დეც...

ისე კი, თა­ვი­სუფ­ლე­ბა სხვა რა­ღაც არის. თა­ვი­სუფ­ლე­ბა­საც თა­ვი­სი სა­ზღვა­რი და კა­ლა­პო­ტი უნდა ჰქონ­დეს, სხვა­ნა­ი­რად არ შე­იძ­ლე­ბა. ამას ჩვენ ყო­ველ­თვის ვა­კე­თებ­დით, მაგ­რამ რო­დე­საც ე.წ. ვარ­დე­ბის რე­ვო­ლუ­ცია მოხ­და, მა­შინ ვნა­ხე, რომ თა­ვი­სუფ­ლე­ბა ზო­მი­ე­რად კი არა, სა­ერ­თოდ აღარ გვქონ­და. მა­შინ ხში­რად მახ­სენ­დე­ბო­და ადოლფ ჰიტ­ლე­რის სი­ტყვე­ბი, ბედ­ნი­ე­რად ვთვლი ჩემს თავს, რა­მე­თუ "ნა­ცი­ო­ნა­ლუ­რი პარ­ტი­ის" წევ­რი ვარო... რო­გორ ფიქ­რობთ, ამ ჩვენ­მა ბი­ჭ­ბუ­ჭებ­მა, მი­შამ და მის­მა თა­ნა­მო­აზ­რე­ებ­მა არ იცოდ­ნენ, თა­ვი­ანთ პარ­ტი­ას რა სა­ხელს არ­ქმევ­დნენ?.. მათ ყვე­ლა­ფე­რი აგ­ვიკ­რძა­ლეს. ხალ­ხი და­ით­რგუ­ნა და ჩა­ი­კე­ტა. პი­რა­დად ჩემ­თვის არა­ფე­რი აუკ­რძა­ლავთ და ვერც ამიკ­რძა­ლავ­დნენ, რად­გან 40 წლის წინ დავ­წე­რე, "თა­ვი­სუფ­ლე­ბა ლომ­თა ხვედ­რია-მეთ­ქი"... ისე კი, შემ­თხვე­ვით არ და­მი­წე­რია, "ტყვია მი­ზან­ში მო­სახ­ვედ­რია" და ვერ და­ვი­ჯე­რებ, რომ ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა ვერ მიხ­ვდა, ეს რა­ტომ დავ­წე­რე. და თუ ვერ მიხ­ვდნენ, ახლა ვე­უბ­ნე­ბი, თქვე კურ­დღლე­ბო, მე ის კურ­დღლე­ბის­თვის კი არა, ლო­მე­ბის­თვის დავ­წე­რე...

- ბა­ტო­ნო ჯან­სუღ, ოქ­ტომ­ბრის შემ­დეგ რა შე­იც­ვა­ლა თქვენ­თვის, რო­გორც რი­გი­თი მო­ქა­ლა­ქის­თვის?

- 3-4 თვე­ში არა­ფე­რი შე­იც­ვლე­ბო­და, მაგ­რამ მი­ხა­რია, რომ მო­ღი­მარ ადა­მი­ა­ნებს ვუ­ყუ­რებ. ერთ წე­ლი­წად­ში კი უკვე უნდა ვიგ­რძნოთ უკე­თე­სო­ბა, ორ-სამ წელ­ში მდგო­მა­რე­ო­ბა საგ­რძნობ­ლად უნდა გა­მოს­წორ­დეს. იქამ­დე კი დიდი მოთ­მი­ნე­ბი­თა და მო­ზო­მი­ლი ნა­ბი­ჯე­ბით უნდა ვი­ა­როთ.

- გაქვთ იმე­დი, რომ იქამ­დე თან­მიმ­დევ­რუ­ლი ნა­ბი­ჯე­ბით ვივ­ლით?

- კი, რად­გან ხე­ლი­სუფ­ლე­ბის შეც­ვლას ძა­ლი­ან დიდი ჭკუა და გო­ნე­ბა სჭირ­დე­ბო­და. არც იმის უარ­ყო­ფა შე­იძ­ლე­ბა, რომ "პა­ტივ­ცე­მულ­მა ცო­ცხებ­მა" დიდი როლი ითა­მა­შეს, მაგ­რამ ყვე­ლაფ­რის სა­აშ­კა­რა­ო­ზე გა­მო­ტა­ნას ჭკუა და დიდი პო­ლი­ტი­კო­სო­ბა სჭირ­დე­ბო­და და მათ კი­დევ ერთხელ და­ამ­ტკი­ცეს, რომ ჭკუა აქვთ. რო­დე­საც პრე­ზი­დენ­ტი ყვი­რო­და, გზე­ბი გა­ვიყ­ვა­ნეთ, შე­ნო­ბებს ვა­შე­ნებთ, ჯარი და პო­ლი­ცია ფეხ­ზე და­ვა­ყე­ნე­თო, ის მხო­ლოდ ყვი­რო­და, საქ­მეს კი ივა­ნიშ­ვი­ლი აკე­თებ­და. მერე, როცა ტყუ­ი­ლიც არ იკ­მა­რეს და სის­ხლი დაღ­ვა­რეს, ქარ­თვე­ლი ხალ­ხი მიხ­ვდა, რომ ისი­ნი უნდა მო­ე­შო­რე­ბი­ნა. რო­გორ ადა­რე­ბენ ბიბ­ლი­ო­თე­კას­თან მომ­ხდარ ამ­ბებს იმას, რაც წინა წლებ­ში ხდე­ბო­და, შემ­თხვე­ვით მოქ­ნე­უ­ლი მუშ­ტი რა მო­სა­ტა­ნია?.. ჩემს სი­ცო­ცხლე­ში არ მით­ქვამს ქალ­ზე, რა უშ­ნოა-მეთ­ქი, ყო­ველ­თვის ვცდი­ლობ, მას­ში რა­ღაც ლა­მა­ზი ვი­პო­ვო, მაგ­რამ როცა ქალი ხარ, კა­ცი­ვით ნუ იქ­ცე­ვი! რა გინ­და იმ მუშ­ტი-კრივ­ში, რა­ტომ ეშ­ვე­ბი?.. იმ კო­რი­დო­რით გა­ი­ა­რე, სა­ი­თაც მი­გი­თი­თე­ბენ, არ იცი, რა გზით მოხ­ვე­დი აქამ­დე? თუ არ იცი, ბრიყ­ვი ხარ! თუ იცი და არ აღი­ა­რებ, მა­შინ - გა­იძ­ვე­რა. ესე­ნი ორი­ვე არი­ან. სა­ში­ნე­ლე­ბა იქ არა­ფე­რი მომ­ხდა­რა, თუმ­ცა არც ის მომ­წონს, რაც მოხ­და. ვერ და­ვი­ჯე­რებ, რომ ქალს შეგ­ნე­ბუ­ლად და­არ­ტყეს, ალ­ბათ შემ­თხვე­ვით მოხ­ვდა, მაგ­რამ პო­ლი­ტი­კუ­რად მე­ტის ღირ­სია. მის მშვე­ნი­ე­რე­ბას არ ეკად­რე­ბა იმ­დე­ნი ტყუ­ი­ლის ბჟუ­ტუ­რი, რა­საც ლა­პა­რა­კობს. ჩუ­მად მა­ინც იყა­ვი იმ პარ­ლა­მენ­ტში. რა ვაჟ­კა­ცო­ბა და ბი­ჭო­ბა აგი­ტყდა ამ პა­ტა­რა გო­გოს?.. ისე კი, მისი სის­ხლი­ა­ნი სა­ხის და­ნახ­ვა სუ­ლაც არ გა­მი­ხარ­და.

ახლა ისეთ ამ­ბავს მო­გიყ­ვე­ბით, რო­მე­ლიც არას­დროს მით­ქვამს: 26 მა­ი­სის დარ­ბე­ვის დროს ნიკა კვინ­ტრა­ძე მოკ­ლეს, ის ჩემი ძა­ლი­ან კარ­გი მე­გობ­რის, შალ­ვა კვინ­ტრა­ძის შვი­ლი იყო. შალ­ვა ქა­ლა­ქის კო­ლო­რი­ტი გახ­ლდათ და ყვე­ლა დიდ პა­ტივს სცემ­და. გოგი ოჩი­ა­ურ­თან მე­გობ­რობ­და. ერთხელ გო­გის­თან და­ბა­დე­ბის დღე­ზე ვნა­ხე ფოტო, სა­დაც გოგი ოჩი­ა­უ­რი, შალ­ვა და პრე­ზი­დენ­ტი არი­ან აღ­ბეჭ­დილ­ნი. ისე­თი­ვე ფოტო კი­დევ ერთ ცნო­ბილ ექიმ­თან ვნა­ხე... მერე შალ­ვა­საც ვკი­თხე, შენი და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბა ვიცი და ამ ფო­ტო­ზე კი ხართ ერ­თად აღ­ბეჭ­დი­ლი-მეთ­ქი. მი­თხრა, გოგი ოჩი­ა­უ­რის და­ბა­დე­ბის დღე­ზე შევ­ხვდი, მე და გო­გის გვი­თხრა, თქვენ­თან მე­გობ­რო­ბა მინ­და, თუ შე­იძ­ლე­ბა, ფოტო გა­და­ვი­ღო­თო და უარს ხომ არ ვე­ტყო­დიო. შემ­დეგ იმ კაცს, ვის­თა­ნაც მე­გობ­რო­ბა უნ­დო­და, შვი­ლი მო­უკ­ლა. სა­ხუ­რავ­ზე მყოფ ნიკა კვინ­ტრა­ძეს, რო­მელ­საც ვი­თომ დენ­მა და­არ­ტყა, ხელ­ბორ­კი­ლე­ბი ედო. მისი სიკ­ვდი­ლი შალ­ვას მე­ო­რე დღეს შე­ა­ტყო­ბი­ნეს და თა­ვა­დაც მოკ­ვდა... ბა­ტო­ნო პრე­ზი­დენ­ტო, ასე ექ­ცე­ვით იმ ადა­მი­ა­ნებს, ვის­თა­ნაც მე­გობ­რო­ბა გინ­დათ? რო­გორ და­ვი­ჯე­რო, რომ ამის ჩამ­დენ ადა­მი­ანს ჩი­ო­რას სის­ხლი­ან­მა ცხვირ­მა აუ­ჩუყ­და გული?.. სხვა­თა შო­რის, მე ვნა­ხე, რო­გორ მო­ზო­მი­ლად მუ­შა­ობ­დნენ ბიბ­ლი­ო­თე­კას­თან პი­ლი­ცი­ე­ლე­ბი, არც ერთი წიხ­ლი არ მი­ნა­ხავს წაქ­ცე­ულ­ზე. პა­ტივ­ცე­მუ­ლო უმ­ცი­რე­სო­ბავ, თქვენც ნა­ხეთ ეს?.. მი­ლი­ონ­მა ადა­მი­ან­მა ხელი პრე­ზი­დენ­ტის წას­ვლას მო­ა­წე­რა და ამან უშე­დე­გოდ არ უნდა ჩა­ი­ა­როს.

- თუმ­ცა პრე­ზი­დენ­ტმა გა­ნა­ცხა­და, რომ არც წას­ვლას აპი­რებს და არც რე­ზი­დენ­ცი­ა­ში ჩა­კეტ­ვას...

- ის მი­ლი­ო­ნი ადა­მი­ა­ნი გა­რეთ უნდა გა­მო­ვი­დეს შიშ­ვე­ლი ხე­ლე­ბით და მერე ვნა­ხავთ, სად და რო­გორ ჩა­ი­კე­ტე­ბა. რაც შე­ე­ხე­ბა ავ­ლაბ­რის რე­ზი­დენ­ცი­ას, სის­ხლი თა­ვი­სას შვრე­ბა და იქ უნდა აე­შე­ნე­ბი­ნა, მაგ­რამ აქ სხვა რა­მეა უფრო მთა­ვა­რი, თეთრ სახლზე დიდი შე­ნო­ბა აი­შე­ნა. თქვენ გგო­ნი­ათ, იქ ვინ­მე მუ­შა­ობს? ხან­და­ხან შე­ივ­ლის თა­ვის დაც­ვას­თან ერ­თად და მორ­ჩა. მან უნდა და­ა­ნე­ბოს თავი იმ პრინ­ცი­პით ცხოვ­რე­ბას, მე ვარ და ჩემი ნა­ბა­დიო, თა­ვად იყოს და ნა­ბადს თავი და­ა­ნე­ბოს. არა მგო­ნია, ქარ­თვე­ლი კაცი ისე გა­სუ­ლელ­დეს, რომ არ უპა­სუ­ხოს, მიშა, შენი სურ­ვი­ლით წადი და ყვე­ლა­ფერს მო­გი­ტე­ვებ­თო. თუ ასე მო­იქ­ცე­ვა, ხალ­ხი ყვე­ლა­ფერს აპა­ტი­ებს. მი­შას შე­ვარ­დნა­ძემ აჯო­ბა, სის­ხლი არ დაღ­ვა­რა.

- ბა­ტო­ნო ჯან­სუღ, რად­გან დიდი ხა­ნია არ გვი­სა­უბ­რია, ახა­ლი ხე­ლი­სუფ­ლე­ბის კად­რებ­ზეც გკი­თხავთ. ხში­რად გვეს­მის, რომ ქვე­ყა­ნა­ში კად­რე­ბის დე­ფი­ცი­ტი იგ­რძნო­ბა...

- შე­საძ­ლოა, მაგ­რამ ეს ყვე­ლა სფე­რო­ში არ იგ­რძნო­ბა. არ მინ­და იმ ხალ­ხზე ვი­ლა­პა­რა­კო, ვინც ამა თუ იმ თა­ნამ­დე­ბო­ბას არ შე­ე­ფე­რე­ბა, მაგ­რამ რო­დე­საც ებ­რძვი­ან ისეთ პი­როვ­ნე­ბას, რო­გო­რიც თეა წუ­ლუ­კი­ა­ნია, ამას პო­ლი­ტი­კუ­რი მო­ტი­ვი აქვს. მას წარ­მა­ტე­ბუ­ლი კა­რი­ე­რა აქვს და სა­ქარ­თვე­ლო­ში მხო­ლოდ იმი­ტომ ჩა­მო­ვი­და, რომ სა­მარ­თლი­ა­ნო­ბა აღედ­გი­ნა, თო­რემ უცხო­ეთ­შიც მშვე­ნივ­რად იყო. თეას რომ ვე­რა­ფე­რი და­აკ­ლეს, მა­მა­მისს და­უ­წყეს ბრძო­ლა და ისე­თი რა­ღა­ცე­ბი მო­უ­გო­ნეს, რაც ტყუ­ი­ლია.

- რა იცით, რომ ტყუ­ლია?

- მე მას შო­რი­დან ვიც­ნობ, მაგ­რამ მას­თან მე­გობ­რობს ჩემი ძა­ლი­ან კარ­გი მე­გო­ბა­რი მინ­დია უგ­რე­ხე­ლი­ძე და მის­გან ვიცი, რომ ასე არ ყო­ფი­ლა. მინ­დია ხში­რად ამ­ბობს, თეა ისე­თი დედ-მა­მის შვი­ლია, არ შე­იძ­ლე­ბა სხვა­ნა­ი­რი ყო­ფი­ლი­ყოო... ირაკ­ლი ალა­სა­ნია გყავ­დეს ქვე­ყა­ნა­ში და იმას შე­უ­რა­ცხყო­ფას აყე­ნებ­დე, მა­შინ მას­ზე ბევ­რად უკე­თე­სი კა­ცო­ბა უნდა გქონ­დეს. ერთ კაცს, გვა­რად ოქ­რუ­აშ­ვილს ჰკი­თხეს, რო­გო­რი უნდა იყოს პრე­ზი­დენ­ტიო, - მან უპა­სუ­ხა, ხალი არ უნდა ჰქონ­დე­სო... შვი­ლო, ირაკ­ლი, სი­ფა­თი თუ არ გაქვს, ხა­ლიც არ გექ­ნე­ბა! შენ რომ სი­ფა­თი არ გაქვს, ეგ ჩვენ უკვე ვნა­ხეთ. ცო­ლის ღა­ლა­ტიც ახ­სე­ნა, ეს ირაკ­ლი­ზე არა­ვის გა­უ­გია და შენ თუ გა­ი­გე, იმის ვაჟ­კა­ცო­ბაც გე­ყოს, რომ თქვა, ვის ცოლ­ზე იყო ლა­პა­რა­კი...

ერთხელ ერ­თმა ჟურ­ნა­ლის­ტმა მკი­თხა სა­ტე­ლე­ვი­ზიო გა­და­ცე­მა­ში, ცო­ლის­თვის თუ გი­ღა­ლა­ტი­აო, ვუ­თხა­რი, მოს­კო­ვის ერთ-ერთ რეს­ტო­რან­ში ყოფ­ნი­სას შევ­ნიშ­ნე, ვი­ღაც ქალი თვალს არ მა­ცი­ლებ­და, იძუ­ლე­ბუ­ლი გავ­ხდი, სუფ­რა მი­მე­ტო­ვე­ბი­ნა, ავ­დე­ქი და გა­ვი­ქე­ცი-მეთ­ქი. უკ­ნი­დან ფე­ხის ხმა შე­მო­მეს­მა და როცა მო­ვი­ხე­დე, ეს გოგო მომ­დევ­და, ვერ და­მე­წია, მაგ­რამ ფეხი და­მი­დო და წა­მაქ­ცია, მერე კი რა მოხ­და, არ მახ­სოვს-მეთ­ქი. მე არ ვიცი, ირაკ­ლიმ ვის უღა­ლა­ტა, მაგ­რამ ის ზუს­ტად ვიცი, რომ მას სა­ქარ­თვე­ლოს­თვის არ უღა­ლა­ტია და ნამ­დვი­ლი ქარ­თვე­ლი ვაჟ­კა­ცია. მაჩ­ვე­ნონ, "ნა­ცი­ო­ნა­ლებ­ში" ვის აქვს ასე­თი სა­ნი­მუ­შო ოჯა­ხი და ჰყავს ასე­თი მე­უღ­ლე...

- თქვე­ნი შვი­ლი თაკო კულ­ტუ­რის მი­ნის­ტრის მო­ად­გი­ლედ უნდა და­ე­ნიშ­ნათ, რა­საც დიდი ხმა­უ­რი მოჰ­ყვა. შემ­დეგ მან გვი­თხრა, ამ პოსტზე და­თან­ხმე­ბა ჩემი მხრი­დან დიდი შეც­დო­მა იქ­ნე­ბო­დაო...

- ამ სი­ტუ­ა­ცი­ა­ში მთა­ვა­რი ის არის, ვინ და­ი­წყო ყვე­ლა­ფე­რი. თა­კოს თა­ნამ­დე­ბო­ბა არას­დროს ნდო­მე­ბია. მას რამ­დე­ნი­მე ადა­მი­ან­მა უთხრა, ქვე­ყა­ნა­ში სი­ტუ­ა­ცია იც­ვლე­ბა და ჩვენ გვინ­და კულ­ტუ­რის მი­ნის­ტრის მო­ად­გი­ლედ წარ­გად­გი­ნო­თო. ისიც და­თან­ხმდა, მაგ­რამ თა­კომ არ იცო­და, რომ სა­მი­ნის­ტრო­ში მო­წი­ნა­აღ­მდე­გე­ე­ბი დახ­ვდე­ბოდ­ნენ. არა­და, პრობ­ლე­მა, რა­ზეც თაკო სა­უბ­რობ­და, გაგ­რძელ­და, მო­გეხ­სე­ნე­ბათ, ბაგ­რა­ტის ტა­ძა­რი მარ­თლაც ამო­ი­ღეს იუ­ნეს­კოს ნუს­ხი­დან. მან თქვა, ლიფ­ტი და თა­ნა­მედ­რო­ვე და­მა­ტე­ბე­ბი არ მომ­წონ­სო, არ უნდა ეთ­ქვა?.. გა­ო­ცე­ბუ­ლი დავ­რჩი, რა­ტომ აა­გო­რეს ასე­თი ამ­ბე­ბი. ნამ­დვი­ლად ვიცი, რომ თა­კოს შეს­თა­ვა­ზეს, თო­რემ ჩვენს ოჯახს ამის პრე­ტენ­ზია არც ჰქო­ნია. იმ­დე­ნი საქ­მე აქვს თა­კოს შვი­ლის გამო, რომ ამ ტვირ­თის აღე­ბა ნამ­დვი­ლად გა­უ­ჭირ­დე­ბო­და. არ მინ­და ტრა­ბა­ხი გა­მო­მი­ვი­დეს, მაგ­რამ 16 წლის ირმა გი­გა­ნი უკვე მსოფ­ლი­ო­ში ცნო­ბი­ლი პი­ა­ნის­ტია და მას პატ­რო­ნო­ბა სჭირ­დე­ბა. ნამ­დვი­ლად არ ვიცი, რაში დას­ჭირ­და მი­ნისტრს ასე მოქ­ცე­ვა, ღმერ­თმა გა­უ­მარ­ჯოს და ხელი მო­უ­მარ­თოს, მისი სა­წი­ნა­აღ­მდე­გო არა­ფე­რი მაქვს და არც მინ­და დე­ტა­ლებს გა­მო­ვე­კი­დო, ეს ჩემი საქ­მე არ არის, მაგ­რამ ან მო­ად­გი­ლე­ებ­მა უნდა იცოდ­ნენ, რო­გო­რი მი­ნის­ტრი ჰყავთ, ან მი­ნის­ტრმა უნდა იცო­დეს, რო­გო­რი მო­ად­გი­ლე­ე­ბი ჰყავს და კი­დევ, რო­დე­საც კულ­ტუ­რის მი­ნის­ტრი ხარ, უნდა იცო­დე, შენს ქვე­ყა­ნას რო­გო­რი კულ­ტუ­რა აქვს და რო­გო­რი მოვ­ლა სჭირ­დე­ბა. ისი­ნი, ვინც ეს ყვე­ლა­ფე­რი აა­გო­რა, ქარ­თუ­ლი კულ­ტუ­რის მტრე­ბი არი­ან.

ლალი პა­პას­კი­რი

ჟურ­ნა­ლი "რე­ი­ტინ­გი"

(გა­მო­დის ორ­შა­ბა­თო­ბით)