მინისტრების ვალენტინობა და ტაძრამდე მოფენილი იების ბილიკი

ვალენტინობის დღესასწაულზე ჩვენამდე ბევრმა ლეგენდამ მოაღწია. ერთ-ერთი ყველაზე გავრცელებული თქმულების მიხედვით, იტალიაში ცხოვრობდა მღვდელი ვალენტინი, რომელიც შეყვარებულებს ჯვარს საიდუმლოდ სწერდა. მაშინ ჯარისკაცებს ცოლის შერთვა ეკრძალებოდათ, რათა ოჯახს არ მოეცდინა. ურჩობისთვის ვალენტინი 14 თებერვალს სიკვდილით დასაჯეს. სწორედ ამიტომ შეყვარებულები ყოველ 14 თებერვალს ვალენტინობას ანუ შეყვარებულების დღეს აღნიშნავენ.

ბოლო რამდენიმე წელია, რაც ამ დღესასწაულს საქართველოშიც აღნიშნავენ.

თამთა ყუბანეიშვილი, სოზარ სუბარის მეუღლე:

- ვალენტინობის დღესასწაულისთვის განსაკუთრებულად არ ვემზადებით. საერთოდ მიმაჩნია, რომ ერთმანეთს ყოველი დღე უნდა გავულამაზოთ. ყოფილა შემთხვევა, სოზარს მოლოცვაც კი დავიწყებია.

- და გწყენიათ?

- არა, ჩემთვის ეს ტრაგედია ნამდვილად არ არის. სოზარს მოულოდნელობები ახასიათებს, სულ რომ არ ელი, ისეთი რამით გაგახარებს, ვალენტინობას მოგილოცავს თუ არა, მნიშვნელობა აღარც აქვს. მისგან სითბო, ყურადღება და სიურპრიზები არ მაკლია. სასაყვედურო ნამდვილად არაფერი მაქვს.

- შარშანდელი ვალენტინობა როგორ აღნიშნეთ?

- შარშან ამ დროს სოზარი საქართველოში არ იყო. მივლინებით სხვა ქვეყანაში იმყოფებოდა. გვიან ღამე დამირეკა და მომილოცა. რომ დაბრუნდა, საჩუქარიც ჩამომიტანა.

- საჩუქრებით თავადაც ანებივრებთ?

- რა თქმა უნდა. უმეტესად პრაქტიკულ საჩუქრებს ვუძღვნი. შარშან წვერის საპარსი გაუფუჭდა. ვიცოდი, ყველაზე მეტად რომელი მოდელი მოსწონდა. მაღაზიებში ფასდაკლებას ელოდებოდა, რომ შეეძინა. წავედი და ვუყიდე. ძალიან გაუხარდა.

- მას შემდეგ, რაც მინისტრი გახდა, ოჯახში ძალიან ცოტა დროს ატარებს. სადმე ერთად წასვლას, განტვირთვას ახერხებთ?

- სოზარს ყოველთვის დატვირთული რეჟიმი ჰქონდა, ამას მიჩვეულიც ვარ, მაგრამ მისი მინისტრობა წარმოუდგენელი რეჟიმით ცხოვრებას მოითხოვს. ჩვენთვის არც კვირადღე არსებობს, არც დილა და არც საღამო, სულ სამსახურშია. მე ძალიან მძიმე დღეები მქონდა, 1-ელ იანვარს დედა გარდამეცვალა. სოზარი ცდილობდა, ჩემ გვერდით მდგარიყო, მამხნევებდა. მადლობა მას ამისთვის. იმ დროს ძალიან დაძაბული პერიოდი ჰქონდა. დღეში რამდენჯერმე შეხვედრაზე გასვლა უწევდა. ინტერვიუს დასაწყისში გითხარით, მოულოდნელობები ახასიათებს-მეთქი. ჩემს გაოცებას ხშირად ახერხებს.

- შეგიძლიათ, გაიხსენოთ?

- ახალი გათხოვილი რომ ვიყავი და მის დატვირთულ რეჟიმზე ვწუწუნებდი, დამირეკავდა და მეტყოდა, - ვერ მოვდივარ, დამაგვიანდებაო. მეც მოვიწყენდი ხოლმე, მაგრამ 5 წუთში სახლში იყო. მისი ასეთი მოულოდნელი დაბრუნება ძალიან მიხაროდა. სუნამოსა და კოსმეტიკური საშუალებების შერჩევაც იცის. ადრე, შაბათ-კვირას გუდაურში წასვლასაც ვახერხებდით. დამირეკავდა - 1 საათში მოვალ, მოემზადე, 2 დღით წავიდეთო. მასთან ერთად გატარებული თითოეული წუთი ჩემთვის და ბავშვებისთვისაც, ძალიან ძვირფასია.

- წელს როგორ მიულოცავთ ვალენტინობას?

- ამაზე ჯერ არ მიფიქრია, მადლობა, რომ წინასწარ შემახსენე. ვეცდები, გავახარო. უსაჩუქროდ არ დავტოვებ. ამ 2 დღეში რამეს მოვიფიქრებ.

ნინო ცირეკიძე, ნოდარ ხადურის მეუღლე:

- ჩვენთვის ყოველი დღე ვალენტინობაა. ვერ ვიტყვი, რომ 14 თებერვალი ის დღეა, რომლისთვისაც განსაკუთრებულად ვემზადები. სიმართლე გითხრა, არც კი მახსოვს, ნოდარმა შარშანდელი ვალენტინობა როგორ მომილოცა.

- ჩვენი ფინანსთა მინისტრი რომანტიკული კაცია?

- კი, ყვავილების ჩუქებაც უყვარს. როცა იცის, რამე მინდა, აუცილებლად ყიდულობს.

- ორიგინალობით თუ გამოირჩევა?

- ორიგინალობით დიდად არ გამოირჩევა (იცინის). დრო არ აქვს და... ამ ეტაპზე უფრო მნიშვნელოვანი საქმეები აქვს გასაკეთებელი.

- რამდენწლიანი ურთიერთობა გაკავშირებთ?

- 9 წელია, ცოლ-ქმარი ვართ, 10 წელია, რაც ერთმანეთს ვიცნობთ.

- ამ ხნის მანძილზე რომელი იყო ყველაზე რომანტიკული დღე თქვენს ურთიერთობაში?

- ის დღე, როცა მანქანა მაჩუქა.

- ეს როგორ გააკეთა?

- ერთ დღეს მითხრა, მოემზადე, სადღაც უნდა წაგიყვანოო. სად მივყავდი, არ გამიმხილა. მოულოდნელად, ერთ-ერთი ფირმის სავაჭრო ცენტრში მიმიყვანა და მითხრა, მანქანა უნდა გიყიდოო. ძალიან გამიხარდა, ეს 4 წლის წინ იყო.

- საჩუქრებით თქვენ თუ ანებივრებთ?

- რა თქმა უნდა, შეძლებისდაგვარად ვცდილობ, გავანებივრო.

- ყველაზე მეტად რა უხარია?

- როცა ხედავს, რომ ბედნიერი და კარგ ხასიათზე ვარ, ყველაზე მეტად ეს უხარია. მისი მთავარი საჩუქარი ეს არის. რაც მინისტრი გახდა, მასთან ბევრ დროს ვეღარ ვატარებ. სამსახურში ხშირად ვაკითხავ და ბავშვებიც მიმყავს. ახლა ნოდარის გარეშე ბაკურიანში ვართ, აქ რამდენიმე დღე დავრჩებით.

- და წლევანდელ ვალენტინობას ერთად ვერ აღნიშნავთ?

- ვერა, ერთმანეთს ტელეფონით მივულოცავთ. ვნახოთ, რომ ჩამოვალ, რას დამახვედრებს. მისთვის სიურპრიზი მე უკვე მოფიქრებული მაქვს.

კოტე თოლორდავა, მსახიობი:

- თუ გინდა, საყვარელი ადამიანი გაახარო, ამისთვის საბაბად დღესასწაული არ არის საჭირო. შარშან ვალენტინობას მე და განომ ჯვარი დავიწერეთ. ნაჩხუბრები ვიყავით და ამ დღეს ჯვრისწერით შევრიგდით. ოღონდ განომ არ იცოდა, ჯვარს თუ ვიწერდით.

- ყოველთვის ორიგინალობით გამოირჩევი. ამჯერად რა მოიფიქრე?

- ძალიან, ძალიან ბევრი ყვავილი ვიყიდე. მისი სახლის კარიდან მანქანამდე იების ბილიკი გავაკეთე. მაშინ რაღაც სარეკლამო საქმიანობაში ვიყავით ჩართულები. მოვატყუე, საქმიანი შეხვედრა არის და რუსთაველზე 1-ელ სკოლასთან აუცილებლად უნდა მიხვიდე-მეთქი. სკოლიდან ქაშუეთის შესასვლელამდეც იების ბილიკი მქონდა გაკეთებული. განო რუსთაველამდე ჩემმა მეგობარმა მოიყვანა. - ეკლესიაში რა შეხვედრა გაქვსო? - მკითხა გაკვირვებულმა. მოვატყუე, - ამ საქმეში მამაოც არის ჩართული-მეთქი.

- სახლიდან გამოსულს, იების ბილიკი რომ დახვდა, არ გაუკვირდა?

- ამას თავად გეტყვის, განო ჩემთან ერთადაა (კოტესთან ინტერვიუს ტელეფონით ვწერდი).

განო:

- სახლში ჩვენი მეგობარი მოვიდა და ზუსტად ისეთი ვარდი მომიტანა, როგორიც კოტემ ქორწილის დღეს - ამწეთი. მეგობარმა მითხრა, - ძალიან გთხოვ, ამ შეხვედრაზე შარვლით არ წამოხვიდე, კაბა ჩაიცვიო. ცოტათი დავიბენი, მაგრამ დავუჯერე. სახლიდან რომ გამოვედით, ყვავილების დანახვა გამიხარდა, მაგრამ რა ვიცოდი, კოტეს ნახელავი თუ იყო. ეზოში მეზობლის კაცმა ჩხუბი ატეხა, - რა უბედურებაა ამდენი ყვავილი, ვინც დაყარა, მოვიდეს და დაალაგოსო. ჩემი მეგობარი და ის კაცი შეკამათდნენ. მერე სხვა მეზობლებიც გამოვიდნენ, დიდი ამბავი ატყდა. ჩვენ გამოვიქეცით და რუსთაველზე გავედით. სკოლასთან კოტე დავინახე. - ამას აქ რა უნდა, ნაჩხუბრები ვართ-მეთქი, - ვუთხარი მეგობარს. - საქმიანი შეხვედრაა და რა დროს გაბუტვააო? დავინახე, რომ ტაძრის შესასვლელამდე იების ბილიკი იყო, მანქანები არ მოძრაობდნენ. უცებ კოტემ ხელი ჩამავლო და ტაძრისკენ წამიყვანა. იქ ჩვენი მეგობრები დაგვხვდნენ და... მოკლედ, შევრიგდით, ჩვენი საქმიანი შეხვედრა ჯვრისწერით დამთავრდა.

- ხშირად ჩხუბობთ?

- საკმაოდ, მაგრამ არასდროს მიზეზი სერიოზული არ არის. ცოტა ხნის წინაც ვიყავით ნაჩხუბრები. დილით მეგობარმა დამირეკა, - განო, შენი კორპუსის წინ რაღაც წარწერებია, შენი სახელი წერიაო. მოპირდაპირე კორპუსზე ქაღალდები მიუკრავს, სანთლები მიუმაგრებია... ასეთ სისულელეებს აკეთებს და ძალიან მიხარია. არასდროს დამავიწყდება ჩემი დაბადების დღე. ამ დღეს ხელი მოვაწერეთ. საღამოს დამირეკა, - რუსთაველზე შემხვდი, გავისეირნოთო. - არ მინდა, ძალიან ცივა-მეთქი. გინდა თუ არა, მოდიო და მეც წავედი. ერთ-ერთი სასტუმროს ვერანდაზე ამიყვანა, სადაც მხოლოდ ჩვენ ვიყავით. ისეთი ლამაზი საღამო იყო, რას შევადარო, არ ვიცი. 12 საათზე ვიოლინოთი ტანგო დაუკრეს და ვიცეკვეთ. მერე საჩუქრად ლამაზად შეფუთული ტელეფონი მივიღე.

- სიურპრიზებს თავადაც ხშირად უწყობ?

- რა თქმა უნდა. დაბადების დღის აღნიშვნა არ უყვარს. მოტყუებით ხან სად მიმყავს, ხან - სად. წელს რაღაც ორიგინალური მოვიფიქრე, იდეა თავადაც მომწონს. ბუნებრივია, ჯერ ვერ გაგიმხელთ.

სალომე გოგიაშვილი, ტელეწამყვანი:

- ასეთი დღეები ბევრი უნდა იყოს. კარგი განწყობა მექმნება. ვერ ვიტყვი, რომ ტრადიციად მაქვს ქცეული და ყოველ ვალენტინობას აღვნიშნავ. ზოგჯერ 14 თებერვალი ისე ჩაივლის, არც გვახსენდება, მაგრამ ამ ბოლო წლებში უფრო აღარ მავიწყდება. ზოგჯერ ვახოსაც ვახსენებ, ხვალ ვალენტინობაა-მეთქი (იცინის). მისგან საჩუქრები ნამდვილად არ მაკლია, მაგრამ ამ დღეს მაინც რაღაცას ველი.

- შარშანდელი ვალენტინობა გაიხსენე.

- საზღვარგარეთ ვიყავით წასულები და ყვავილები მომართვა.

- შენს გაოცებას ხშირად ახერხებს?

- ყველაზე მეტად მაშინ გამაოცა, როცა ნიშნობის ბეჭედი მაჩუქა. მაშინ ნაჩხუბრები ვიყავით. სამსახურში მომაკითხა, რაღაც სცენები დადგა, ტყუილებიც მითხრა, მერე შერიგების ნიშნად ხელი გამომიწოდა და ხელში ბეჭედი ეჭირა. მანამდე ისე მანერვიულა, იმ წუთის სიხარული და სიამოვნება ბოლომდე ვერც კი შევიგრძენი. მართლა არ ველოდი, ეს სიურპრიზი იყო. ის ბეჭედი ძალიან მიყვარს, მას შემდეგ აღარც მომიხსნია.

- იგივე კითხვა ვახოს ვინმემ რომ დაუსვას, შენი აზრით, რას გაიხსენებს?

- ჩემს რომელ სიურპრიზს გაიხსენებ (იცინის)? იმ დღეს, როცა ეთერიდან გავაგებინე, რომ ცოლად მომიყვანა. საცხოვრებლად ერთად რომ გადავედით, ეს ამბავი მხოლოდ ოჯახის წევრებმა და რამდენიმე მეგობარმა იცოდნენ. რამდენიმე დღეში "დღის შოუში" ვიყავი მიწვეული. ტელევიზიაში რომ წავედი, მივწერე, - მიყურებ-მეთქი? - ტელევიზორთან ვზივარ და გელოდებიო. ეთერში რომ შევედი, ია ფარულავამ გამოაცხადა, - ექსკლუზივი გვაქვს, ჩვენი სალომე გათხოვდაო. სახლში რომ დავბრუნდი, ვახო კიდევ გაოგნებული იჯდა. ვინ აღარ ურეკავდა და საყვედურობდა, - ეს ამბავი რატომ არ გაგვაგებინეო? იმდენად შოკირებული იყო, ეთერიდან რომ გავედი, არც კი დაურეკავს.

- წელს რას გეგმავ?

- არ ვიცი, ჯერ არ მომიფიქრებია, ალბათ სადმე გავისეირნებთ. იმედია, უსაჩუქროდაც არ დამტოვებს და გამახარებს. წელს რა მოხდება, ამ ამბავს მომავალში მოვყვები.

თამუნა კვინიკაძე

ჟურნალი ”გზა”

(გამოდის ხუთშაბათობით)