პრო­ფე­სი­ით ექი­მი, ეკო­ნო­მის­ტი და იუ­რის­ტია, სა­ზო­გა­დო­ე­ბა წლე­ბის გან­მავ­ლო­ბა­ში "ახა­ლი მე­მარ­ჯვე­ნე­ე­ბის" ერთ-ერთ ლი­დე­რად იც­ნობ­და. ამ­ჟა­მად პარ­ლა­მენ­ტა­რი გახ­ლავთ - უმ­რავ­ლე­სო­ბის წევ­რი. ძა­ლი­ან უყ­ვარს ქარ­თუ­ლი ხალ­ხუ­რი სიმ­ღე­რე­ბი, თა­ვა­დაც შე­სა­ნიშ­ნა­ვად მღე­რის. მუ­სი­კა­ლურ ათწლედ­ში სწავ­ლის პე­რი­ოდ­ში გი­ტა­რა შე­ი­ძი­ნა, შემ­დეგ - ფან­დუ­რი. ახლა უკვე ორ­მოც­და­ა­თამ­დე ნა­ცი­ო­ნა­ლუ­რი და­საკ­რა­ვი ინ­ტრუ­მენ­ტის კო­ლექ­ცია აქვს. კი­თხუ­ლობს სა­მეც­ნი­ე­რო ლი­ტე­რა­ტუ­რას, თა­ვი­სუ­ფალ დროს კი მთლი­ა­ნად ორ მცი­რე­წლო­ვან შვილს და ასე­ვე მე­უღ­ლეს უთ­მობს, რო­მე­ლიც მას­ზე 30 წლით უმ­ცრო­სია.

- ბა­ტო­ნო და­ვით, ამ­ბო­ბენ, პრო­ფე­სია ადა­მი­ა­ნის ხა­სი­ათს გან­სა­ზღვრავ­სო. თქვენს ხა­სი­ათ­ზე რო­მელ­მა პრო­ფე­სი­ამ იქო­ნია გავ­ლე­ნა?

- სა­მი­ვემ. ქი­რურ­გმა გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბა სწრა­ფად უნდა მი­ი­ღოს. მეც ასე ვარ. მე­დი­ცი­ნამ პა­სუ­ხის­მგებ­ლო­ბის გრძნო­ბა გა­მიმ­ძაფ­რა. ეკო­ნო­მი­კის შეს­წავ­ლის წყა­ლო­ბით, ბევ­რად ყა­ი­რა­თი­ა­ნი გავ­ხდი. ის ძი­რი­თა­დი პრინ­ცი­პე­ბი, რაც მაკ­რო­ე­კო­ნო­მი­კა­შია, ცხოვ­რე­ბა­შიც უნდა გა­ა­ტა­რო. ოჯა­ხი ერთი პა­ტა­რა სა­ხელ­მწი­ფოა. მას ისე­ვე, რო­გორც ქვე­ყა­ნას, სჭირ­დე­ბა ბი­უ­ჯე­ტი, სა­რე­ზერ­ვო ფონ­დი, გრძელ­ვა­დი­ა­ნი და მოკ­ლე­ვა­დი­ა­ნი ინ­ვეს­ტი­ცი­ე­ბი. იუ­რის­ტო­ბამ ჩემი დაგ­რო­ვე­ბუ­ლი ქო­ნე­ბის დაც­ვა და სწო­რად მოქ­მე­დე­ბა მას­წავ­ლა. ვიცი, რო­გორ უნდა მო­ვიქ­ცე, რომ კა­ნონ­თან შე­უ­სა­ბა­მო­ბა­ში არ მო­ვი­დე და ჩემი კუთ­ვნი­ლი, სხვამ ვერ წა­მარ­თვას.

- სტუ­დენ­ტო­ბას რო­დის გა­მო­ე­თხო­ვეთ?

- იუ­რი­დი­უ­ლი ფა­კულ­ტე­ტი ათი წლის წინ და­ვამ­თავ­რე, მაგ­რამ ამის შემ­დეგ ინ­გლი­სუ­რის სწავ­ლაც და­ვი­წყე. მე მგო­ნი, სტუ­დენ­ტო­ბას ჯერ კი­დევ არ გა­მოვ­თხო­ვე­ბი­ვარ. რაც საქ­მის უკეთ გა­სა­კე­თებ­ლად მჭირ­დე­ბა, ყვე­ლა­ფერს პრო­ფე­სი­ულ დო­ნე­ზე ვსწავ­ლობ.

- ამ­დე­ნი სწავ­ლის ბრა­ლია, რომ 50 წლამ­დე არ და­ო­ჯახ­დით?

- ე.ი. კაც­მა ნა­ხე­ვა­რი სა­უ­კუ­ნე მო­ვა­თა­ვე და ამ თე­მა­ზე სა­უ­ბარს კი­დევ ვერ გა­ვე­ქე­ცი. დღე­ვან­დე­ლი გად­მო­სა­ხე­დი­დან ვფიქ­რობ, რომ ასე გვი­ან და­ო­ჯა­ხე­ბა დიდი შეც­დო­მა იყო. ფაქ­ტობ­რი­ვად, ერთი თა­ო­ბა გა­მოვ­ტო­ვე. თავს იმით ვი­მარ­თლებ, რომ ყვე­ლა­ფე­რი ღვთის ნე­ბით ხდე­ბა... დღეს თავს უბედ­ნი­ე­რეს ადა­მი­ა­ნად მი­ვიჩ­ნევ. მი­ხა­რია, რომ ჩემი ცოლი სო­ფოა. ასე­ვე მი­ხა­რია, რომ ორი შვი­ლი მყავს, რომ­ლებ­მაც მთე­ლი ჩემი ცხოვ­რე­ბის წესი, ინ­ტე­რე­სე­ბი და პრი­ო­რი­ტე­ტე­ბი შეც­ვა­ლეს. ყვე­ლა­ზე ბედ­ნი­ე­რი მა­შინ ვარ, რო­დე­საც დი­ლით ძილ-ღვი­ძილ­ში ვარ და ჩემი შვი­ლე­ბი თავ­ზე გა­დამ­დი­ან და გად­მომ­დი­ან.

- ვიდ­რე კი­დევ ერთ კი­თხვას და­გის­ვამთ, უნდა გთხო­ვოთ, რომ გუ­ლახ­დი­ლი იყოთ...

- გგო­ნი­ათ, აქამ­დე გუ­ლახ­დი­ლი არ ვი­ყა­ვი?

- არა, მაგ­რამ ახლა გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლად გუ­ლახ­დი­ლი უნდა იყოთ.

- კარ­გი, გის­მენთ...

- აქამ­დე ისე­თი შეყ­ვა­რე­ბუ­ლი არ ყო­ფილ­ხართ, რომ ოჯა­ხის შექ­მნა­ზე გე­ფიქ­რათ?

- მთე­ლი ჩემი ცხოვ­რე­ბა შეყ­ვა­რე­ბუ­ლი ვი­ყა­ვი, ბაღ­შიც, სკო­ლა­სა და უნი­ვერ­სი­ტეტ­შიც. ბუ­ნე­ბით მო­სიყ­ვა­რუ­ლე ადა­მი­ა­ნი ვარ. აი, შე­ვას­რუ­ლებ თქვენს თხოვ­ნას, გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლად გუ­ლახ­დი­ლი ვიქ­ნე­ბი და გე­ტყვი იმას, რაც ჯერ არც ერთი ჟურ­ნა­ლის­ტის­თვის არ მით­ქვამს: მე მყავ­და მე­უღ­ლე, რო­დე­საც ორ­მო­ცი წლის ვი­ყა­ვი. მარ­თა­ლია, სა­მო­ქა­ლა­ქო ქორ­წი­ნე­ბა­ში არ ვიმ­ყო­ფე­ბო­დით, მაგ­რამ ერ­თად ვცხოვ­რობ­დით, ის ჩემი ოჯა­ხი იყო. თუმ­ცა ერ­თმა­ნეთს სულ რა­ღაც ერთ წე­ლი­წად­ში დავ­შორ­დით.

- ამ ამ­ბავ­მა თქვენ­ზე გავ­ლე­ნა თუ იქო­ნია?

- ადა­მი­ან­ზე ყვე­ლა­ნა­ი­რი ურ­თი­ერ­თო­ბა გარ­კვე­ულ კვალს ტო­ვებს, თუმ­ცა გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლი არა­ფე­რი ყო­ფი­ლა. სხვა­თა შო­რის, ჩვენ დღემ­დე ვმე­გობ­რობთ, მას და მის ოჯახს პა­ტივს ვცემ, ასე­ვეა ისიც. იცი, მგო­ნი, ამ ამ­ბის წყა­ლო­ბით კი­დევ უფრო უკეთ შე­ვიგ­რძნობ იმ ბედ­ნი­ე­რე­ბას, რა­საც სო­ფოს­თან და ჩემს შვი­ლებ­თან ურ­თი­ერ­თო­ბი­სას გან­ვიც­დი.

- სო­ფომ რო­გორ აღიქ­ვა ეს ამ­ბა­ვი?

- იმის მერე 10 თუ 11 წელი გა­ვი­და. ამა­ზე მე და სოფო არ ვსა­უბ­რობთ.

- 30 წლით უმ­ცრო­სი, თა­ნაც ასე­თი მომ­ხიბ­ვლე­ლი გო­გო­ნას ცო­ლო­ბა­ზე და­ყო­ლი­ე­ბა არ გა­გი­ჭირ­დათ?

- არა, ალ­ბათ წლე­ბის გან­მავ­ლო­ბა­ში ქა­ლებ­თან ურ­თი­ერ­თო­ბის შე­დე­გად დაგ­რო­ვილ­მა გა­მოც­დი­ლე­ბამ თა­ვი­სი ქნა. ჩვენს ამ­ბავ­ში ღმერ­თიც ჩა­ე­რია და გაც­ნო­ბი­დან სამ თვე­ში დავ­ქორ­წინ­დით.

- ახალ­გაზ­რდა მე­უღ­ლეს­თან ურ­თი­ერ­თო­ბებ­ში სირ­თუ­ლე­ებს არ აწყდე­ბით?

- სი­მარ­თლე გი­თხრათ, მე­გო­ნა, რომ ასა­კობ­რი­ვი სხვა­ო­ბის გამო სირ­თუ­ლე­ე­ბი გვექ­ნე­ბო­და. ჩემი ეჭვი "გა­მარ­თლდა", იმი­ტომ, რომ სოფო ხში­რად მსაყ­ვე­დუ­რობს, პა­ტა­რა ბავ­შვი­ვით იქ­ცე­ვიო. არ ვიცი, რა­ტომ, მაგ­რამ სოფო ცდი­ლობს, ასა­კო­ვა­ნი ქა­ლის როლი მო­ირ­გოს, მე კი მისი და პა­ტა­რა შვი­ლე­ბის შემ­ხედ­ვა­რეს, ასა­კი მა­ვი­წყდე­ბა და თავი პა­ტა­რა ბიჭი მგო­ნია.

- სო­ფოს თვი­სე­ბე­ბი­დან გან­სა­კუთ­რე­ბით რა გხიბ­ლავთ?

- ძა­ლი­ან გულ­წრფე­ლი, ალა­ლი და ემო­ცი­უ­რია. ძა­ლი­ან დიდი პა­სუ­ხის­მგებ­ლო­ბით ეკი­დე­ბა იმას, რომ არის დედა, მე­უღ­ლე და რძა­ლი.

- თქვე­ნი პო­ლი­ტი­კუ­რი საქ­მი­ა­ნო­ბით თუ ინ­ტე­რეს­დე­ბა?

- ჩვენ ზუს­ტად იმ პე­რი­ოდ­ში დავ­ქორ­წინ­დით, რო­დე­საც ოპო­ზი­ცი­ა­ში ვი­ყა­ვი. მას­თან ერ­თად გა­ვი­ა­რე ყვე­ლა­ზე მძი­მე წლე­ბი. სოფო თა­ნა­მიგ­რძნობ­და... მერე ჩემ­თან ერ­თად იზე­ი­მა გა­მარ­ჯვე­ბა, მაგ­რამ ახლა წუ­წუ­ნებს, - რის­თვის მჭირ­დე­ბო­და ასე­თი გა­მარ­ჯვე­ბა, თუ ქმარს დავ­კარ­გავ­დიო?!

- პო­ლი­ტი­კა­ში ზოგ­ჯერ უხერ­ხუ­ლი ნა­ბი­ჯე­ბის გა­დად­გმაც ხომ არ გი­წევთ?

- არა. პო­ლი­ტი­კა­ში 11 წლის წინ, ბიზ­ნე­სი­დან მო­ვე­დი. ბიზ­ნე­სი იმი­ტომ დავ­ტო­ვე, რომ მა­შინ­დელ­მა ხე­ლი­სუფ­ლე­ბამ მე და ჩემს მე­გობ­რებს გა­სა­ქა­ნი არ მოგ­ვცა. ათი წლის გან­მავ­ლო­ბა­ში "ახა­ლი მე­მარ­ჯვე­ნე­ე­ბის" გე­ნე­რა­ლუ­რი მდი­ვა­ნი გახ­ლდით. მათ­თან ერ­თად გა­დად­გმულ ერთ ნა­ბიჯ­საც კი არ ვნა­ნობ. ყვე­ლა­ფერ­ზე პა­სუხს ვა­გებ.

- მაგ­რამ თქვენ ისი­ნი და­ტო­ვეთ და "ქარ­თულ ოც­ნე­ბა­ში" გა­დახ­ვე­დით...

- "ახა­ლი მე­მარ­ჯვე­ნე­ე­ბი" "ქარ­თუ­ლი ოც­ნე­ბის" გამო არ და­მი­ტო­ვე­ბია. 2011 წლის­თვის ჩვე­ნი შე­ხე­დუ­ლე­ბე­ბი ერ­თმა­ნეთს აღარ ემ­თხვე­ო­და. პარ­ტია ისე დავ­ტო­ვე, კარი არ გა­მო­მი­ჯა­ხუ­ნე­ბია...

- თქვე­ნი შე­ხე­დუ­ლე­ბე­ბი რა სა­კი­თხებ­თან და­კავ­ში­რე­ბით აღარ ემ­თხვე­ო­და ერ­თმა­ნეთს?

- ე.წ. "რვი­ან­თან" და პარტნი­ო­რე­ბის შერ­ჩე­ვას­თან და­კავ­ში­რე­ბით, ბო­ლოს კი "ქარ­თულ ოც­ნე­ბას­თან" და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბის სა­კი­თხშიც ვე­ღარ შევ­თან­ხმდით. წე­ლი­წად­ზე მე­ტია, რაც ჩემს ძველ თა­ნა­გუნ­დე­ლებ­თან ურ­თი­ერ­თო­ბა აღარ მაქვს. ამის გამო გული მწყდე­ბა, იმე­დი მაქვს, დრო­თა გან­მავ­ლო­ბა­ში ყვე­ლა­ფე­რი და­ლაგ­დე­ბა. პო­ლი­ტი­კუ­რი შე­ხე­დუ­ლე­ბე­ბის გამო ადა­მი­ა­ნებ­მა ურ­თი­ერ­თო­ბა არ უნდა გა­წყვი­ტონ.

- დღეს თქვენ წარ­მო­ად­გენთ პო­ლი­ტი­კურ ძა­ლას, რომ­ლის­გა­ნაც ხალ­ხს დიდი მო­ლო­დი­ნი აქვს. დარ­წმუ­ნე­ბუ­ლი ხართ, რომ მო­ლო­დი­ნის გა­მარ­თლე­ბას შეძ­ლებთ?

- ძა­ლი­ან დიდი პა­სუ­ხის­მგებ­ლო­ბის გრძნო­ბა მაქვს. ახლა ვხვდე­ბი, რომ ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა­ში ყოფ­ნა უმ­ძი­მე­სი ტვირ­თია. თურ­მე ოპო­ზი­ცი­ა­ში ყოფ­ნა გა­ცი­ლე­ბით იოლი ყო­ფი­ლა. როცა ოპო­ზი­ცი­ო­ნე­რი ხარ, აპ­რო­ტეს­ტებ ყვე­ლა­ფერს, რაც არ მოგ­წონს, აკ­რი­ტი­კებ ხე­ლი­სუფ­ლე­ბას, მერე მი­დი­ხარ სახ­ლში, წა­მოწ­ვე­ბი დი­ვან­ზე და აკ­ვირ­დე­ბი სი­ტუ­ა­ცი­ას. თუ გა­მოს­წორ­და, ხომ კარ­გი, თუ არა და - ისევ აკ­რი­ტი­კებ. ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა­ში ვინ­მეს კრი­ტი­კი­თა და პრო­ტეს­ტით ვერ შე­მო­ი­ფარ­გლე­ბი, ვერც შინ წა­მოწ­ვე­ბი მხარ-თე­ძო­ზე... ძა­ლი­ან რთულ საქ­მეს შე­ვე­ჭი­დე, თუმ­ცა პა­სუ­ხის­მგებ­ლო­ბის არ მე­ში­ნია, რად­გან მჯე­რა იმ გუნ­დის ლი­დე­რის, რო­მე­ლიც კო­ა­ლი­ცი­ას ხელ­მძღვა­ნე­ლობს.

- თქვენ მხა­რი და­უ­ჭი­რეთ ამ­ნის­ტი­ის კა­ნონს, რის შე­დე­გა­დაც უდა­ნა­შა­უ­ლო ადა­მი­ა­ნებ­თან ერ­თად, ციხე სა­შიშ­მა დამ­ნა­შა­ვე­ებ­მაც, მათ შო­რის - კა­ნო­ნი­ერ­მა ქურ­დებ­მაც და­ტო­ვეს. ამის გამო პა­სუ­ხის­მგებ­ლო­ბას არ გრძნობთ?

- ცი­ხე­ე­ბი გა­დავ­სე­ბუ­ლი იყო უდა­ნა­შა­უ­ლო ადა­მი­ა­ნე­ბით. მხო­ლოდ პო­ლიტ­პა­ტიმ­რებს არ ვგუ­ლის­ხმობ. სა­ა­კაშ­ვი­ლის ხე­ლი­სუფ­ლე­ბამ სა­ტუ­სა­ღო­ში გა­მო­კე­ტა ყვე­ლა ბიზ­ნეს­მე­ნი და მე­წარ­მე, ვი­საც ფული ვერ შე­ა­წე­რა. მეს­მის, რომ რო­დე­საც ამ­ნის­ტი­ის კა­ნონს იღებ ქვე­ყა­ნა­ში, გარ­კვე­უ­ლი რის­კე­ბი იზ­რდე­ბა. იმე­დი მაქვს, რომ სა­მარ­თალ­დამ­ცა­ვე­ბი გან­სა­კუთ­რე­ბულ პრე­ვენ­ცი­ულ ზო­მებს მი­ი­ღე­ბენ და სი­ტუ­ა­ცი­ის კონ­ტროლს შეძ­ლე­ბენ. გა­სათ­ვა­ლის­წი­ნე­ბე­ლია ისიც, რომ ცი­ხე­ში ვინც გა­მო­სას­წო­რე­ბე­ლი იყო, უკვე გა­მოს­წორ­დე­ბო­და.

- მარ­თლა ფიქ­რობთ, რომ ცი­ხე­ში ადა­მი­ა­ნე­ბი გა­მოს­წო­რე­ბის გზა­ზე დგე­ბი­ან?

- კი, მარ­თლა ვფიქ­რობ. აბა, ციხე ტყუ­ი­ლად არ­სე­ბობს? მა­შინ ავ­დგეთ და დავ­ხვრი­ტოთ ყვე­ლა დამ­ნა­შა­ვე. რაც შე­ე­ხე­ბა კა­ნო­ნი­ერ ქურ­დებს, რომ­ლე­ბიც არას­დროს გა­მოს­წორ­დე­ბი­ან, ამ­ნის­ტი­ის კა­ნო­ნის მი­ხედ­ვით, ისი­ნი ვალ­დე­ბულ­ნი არი­ან, 72 სა­ა­თის გან­მავ­ლო­ბა­ში და­ტო­ვონ ქვე­ყა­ნა. ნამ­დვი­ლად არ მშურს იმ ქვეყ­ნე­ბის, სა­დაც ისი­ნი წავ­ლენ.

- 72 სა­ა­თის გან­მავ­ლო­ბა­ში გა­სამ­გზავ­რებ­ლად სა­ჭი­რო სა­ბუ­თე­ბის მო­წეს­რი­გე­ბას, თუნ­დაც პას­პორ­ტის აღე­ბას რო­გორ მო­ა­ხერ­ხე­ბენ?

- ეს ადა­მი­ა­ნე­ბი პას­პორ­ტებს დაჩ­ქა­რე­ბუ­ლი წე­სით იღე­ბენ. ერთი სი­ტყვით, ყვე­ლა­ფე­რი რიგ­ზე იქ­ნე­ბა. ჩვენ არ ვიხ­სნით პა­სუ­ხის­მგებ­ლო­ბას და გპირ­დე­ბით, რომ ქვეყ­ნა­ში ცხოვ­რე­ბა უსაფრ­თხო იქ­ნე­ბა.

- იმას თუ გვპირ­დე­ბით, რომ ევ­რო­კავ­შირ­სა და ნა­ტო­ში ინ­ტეგ­რა­ცია ისევ გაგ­რძელ­დე­ბა?

- რა თქმა უნდა.

- მა­შინ რამ გა­ნა­პი­რო­ბა "ნა­ცი­ო­ნა­ლე­ბის" რე­კო­მენ­და­ცია, რომ­ლის მი­ხედ­ვი­თაც, კონ­სტი­ტუ­ცი­ა­ში უნდა ჩა­ი­წე­როს, რომ ქვე­ყა­ნა ნა­ტო­სა და ევ­რო­პის კავ­შირ­ში ინ­ტეგ­რა­ცი­ის კურსს არ გა­და­უხ­ვევს?

- რამ გა­ნა­პი­რო­ბა და პო­პუ­ლიზ­მმა. ამ ინი­ცი­ა­ტი­ვით თავ­და­პირ­ვე­ლად გია ბა­რა­მი­ძე და და­ვით ბაქ­რა­ძე გა­მო­ვიდ­ნენ. თუ ეს ადა­მი­ა­ნე­ბი მარ­თლა ფიქ­რო­ბენ, რომ სა­გა­რეო ვექ­ტო­რე­ბი და პრი­ო­რი­ტე­ტე­ბი კონ­სტი­ტუ­ცი­ა­ში უნდა ყო­ფი­ლი­ყო ჩა­წე­რი­ლი, აქამ­დე რას აკე­თებ­დნენ? მა­გათ ხელ­ში არ იყო კონ­სტი­ტუ­ცია? "ნა­ცი­ო­ნა­ლე­ბი" და­სავ­ლე­თის გუ­ლის მო­გე­ბა­ზე ფიქ­რო­ბენ და ჰგო­ნი­ათ, რომ წა­უ­გე­ბელ თა­მაშს თა­მა­შო­ბენ. თუ მათ რე­კო­მენ­და­ცი­ას მი­ვი­ღებთ, იტყვი­ან, რომ თვა­ლი რუ­სე­თის­კენ გვე­ჭი­რა და ევ­რო­პის­კენ შე­მობ­რუ­ნე­ბა მათ გვა­ი­ძუ­ლეს. თუ უარს ვე­ტყვით, ერთ ამ­ბავს ატე­ხენ, - აი, ევ­რო­პას­თან ინ­ტეგ­რა­ცი­ა­ზე უარს ამ­ბო­ბე­ნო!.. ჩვენს სა­არ­ჩევ­ნო პროგ­რა­მა­ში სა­გა­რეო ორი­ენ­ტი­რე­ბი საკ­მა­ოდ ნათ­ლად ჩანს და ახლა "ნა­ცი­ო­ნა­ლე­ბის" ხუშ­ტუ­რებ­ზე სი­ა­რულს არ ვა­პი­რებთ. კი­დევ ერთხელ შე­გახ­სე­ნებთ, ჩვენ­თვის ძი­რი­თა­დი ორი­ენ­ტი­რი არის და­სავ­ლე­თი, თუმ­ცა ჩვენს ჩრდი­ლო­ელ, აღ­მო­სავ­ლელ და სამ­ხრე­თელ მე­ზობ­ლებ­თან ურ­თი­ერ­თო­ბის აღ­დგე­ნა გვინ­და. ამის კონ­სტი­ტუ­ცი­ა­ში ჩა­წე­რა სა­სა­ცი­ლოა და აუ­ცი­ლებ­ლო­ბა არც არ­სე­ბობს. "ნა­ცი­ო­ნა­ლე­ბის­გან" გან­სხვა­ვე­ბით, ჩვენ რა­საც ვამ­ბობთ, იმას ვა­კე­თებთ. ეს სა­ზო­გა­დო­ე­ბამ შე­სა­ნიშ­ნა­ვად იცის და ამი­ტო­მაც გვი­ჭერს მხარს.

- თქვენს მხარ­დამ­ჭე­რებს შო­რის დღეს ძა­ლი­ან დიდი და­პი­რის­პი­რე­ბაა. "ქარ­თუ­ლი ოც­ნე­ბის" წარ­მო­მად­გენ­ლე­ბი რე­გი­ო­ნებ­ში ერ­თმა­ნე­თის წი­ნა­აღ­მდეგ საპ­რო­ტეს­ტო აქ­ცი­ებს აწყო­ბენ. ამ ფაქტს რით ახ­სნით?

- ერთ ამ­ბავს მო­გიყ­ვე­ბით და თა­ვად გან­სა­ჯეთ: რამ­დე­ნი­მე დღის წინ ბა­ტო­ნი ბი­ძი­ნას ბიზ­ნეს­ცენ­ტრთან ოც­კა­ცი­ა­ნი აქ­ცია გა­ი­მარ­თა. ბა­ტონ­მა ბი­ძი­ნამ მათ­თან შეხ­ვედ­რა გა­და­წყვი­ტა და მეც მთხო­ვა მის­ვლა. არ გა­ინ­ტე­რე­სებთ, რას ითხოვ­და ეს 20 კაცი?

- რო­გორც ვიცი, მათ პარ­ტი­ის თავ­მჯდო­მა­რის კან­დი­და­ტუ­რა არ მოს­წონ­დათ.

- დიახ, "ოც­ნე­ბის" კონ­ფე­რენ­ცი­ა­ზე თავ­მჯდო­მა­რედ აირ­ჩი­ეს ჩვე­ნი პარ­ტი­ის მიერ და­ყე­ნე­ბუ­ლი კან­დი­და­ტი, გვა­რად - გვი­ლა­ვა. ეს 20-კა­ცი­ა­ნი ჯგუ­ფი ამ­ბობ­და, რომ "ქარ­თუ­ლი ოც­ნე­ბის" პარ­ტი­ის თავ­მჯდო­მა­რედ გვი­ლა­ვას და­ნიშ­ვნა არ უნ­დო­და. ვი­კი­თხე, რო­მე­ლი იყო ჩვე­ნი პარ­ტი­ის წევ­რი და აღ­მოჩ­ნდა, რომ "ქარ­თუ­ლი ოც­ნე­ბის" წევ­რი მათ შო­რის ერ­თიც კი არ იყო. "ნა­ცი­ო­ნა­ლე­ბი" ყვე­ლა­ფერს აკე­თე­ბენ იმი­სათ­ვის, რომ კო­ა­ლი­ცი­ა­ში არე­უ­ლო­ბა შე­მო­ი­ტა­ნონ. თუმ­ცა, მათ იმე­დი უნდა გა­ვუც­რუო, რად­გან უკვე გა­მო­ვავ­ლი­ნე ჩვენს კო­ა­ლი­ცი­ა­ში მათ მიერ ჩა­ნერ­გი­ლი აგენ­ტე­ბი და მალე ყვე­ლა­ფერს თა­ვი­სი სა­ხე­ლი და­ერ­ქმე­ვა.

- სხვა­თა შო­რის, ამ­ბო­ბენ, რომ ხონ­ში პარ­ტი­ის თავ­მჯდო­მა­რე­ო­ბის კან­დი­და­ტი თქვე­ნი სი­დედ­რის ახ­ლო­ბე­ლია და მას თქვენ ლო­ბი­რებთ.

- ეს უკვე მო­გო­ნი­ლია და სა­ფუძ­ვლად ის უდევს, რომ ჩემი მე­უღ­ლე ხო­ნი­დან არის. მე ვიცი, ვი­საც გუ­ლის­ხმობთ, ეს მუშ­კუ­დი­ა­ნია. მას რამ­დენ­ჯერ­მე ვე­ლა­პა­რა­კე და კარ­გი შთა­ბეჭ­დი­ლე­ბა და­ტო­ვა. რა თქმა უნდა, მე მას ვლო­ბი­რებ, იმი­ტომ, რომ იმ სა­მუ­შაო ჯგუ­ფის ხელ­მძღვა­ნე­ლი ვარ, რო­მე­ლიც რე­გი­ო­ნებ­ში პარ­ტი­ულ კონ­ფე­რენ­ცი­ებს ამ­ზა­დებს და ად­გი­ლობ­რი­ვებს "ქარ­თუ­ლი ოც­ნე­ბის" პარ­ტი­ის თავ­მჯდო­მა­რის კან­დი­და­ტუ­რას სთა­ვა­ზობს. იცით, მუშ­კუ­დი­ა­ნის წი­ნა­აღ­მდეგ ვინ გა­მო­დის? ჩვე­ნი შტა­ბის ყო­ფი­ლი ხელ­მძღვა­ნე­ლი, გვა­რად სა­ნო­ძე, რო­მე­ლიც ბესო სურ­მა­ვას დის­ქ­მა­რია (ბესო სურ­მა­ვა - ბი­ძი­ნა ივა­ნიშ­ვი­ლის დაც­ვის წევ­რი, რო­მე­ლიც არ­ჩევ­ნე­ბის პე­რი­ოდ­ში უგზო-უკვლოდ გაქ­რა და რომ­ლის სა­ხე­ლი­თაც ინ­ტერ­ნეტ­ში "ოც­ნე­ბის" ლი­დე­რე­ბის ფა­რუ­ლი სა­ტე­ლე­ფო­ნო ჩა­ნა­წე­რე­ბი ქვეყ­ნდე­ბო­და). ამ კაც­მა სა­მარ­ცხვი­ნოდ წაგ­ვა­გე­ბი­ნა არ­ჩევ­ნე­ბი ხონ­ში. რო­გორც მოგ­ვი­ა­ნე­ბით გა­ირ­კვა, მას მე­გობ­რუ­ლი კავ­ში­რი ჰქო­ნია აკა­კი ბო­ბო­ხი­ძეს­თან და მას­თან ერ­თად ქუ­თა­ის­ში "ნა­ცი­ო­ნა­ლე­ბის" მო­წყო­ბილ აქ­ცი­ა­ზე 150 კაცი ჩა­უყ­ვა­ნია. სა­ბედ­ნი­ე­როდ, ჩვენ დღეს სა­შუ­ა­ლე­ბა გვაქვს, ყვე­ლა შე­მოგ­ზავ­ნი­ლი აგენ­ტის ლუსტრა­ცია მო­ვახ­დი­ნოთ.

ხა­თუ­ნა ბახ­ტუ­რი­ძე

ჟურ­ნა­ლი "გზა"

(გა­მო­დის ხუთ­შა­ბა­თო­ბით)