თა­თუ­ლი ედი­შე­რაშ­ვი­ლი: "ყვე­ლა ქალს თა­ვი­სი ში­ო­ლა ჰყავს"

მსა­ხი­ო­ბი თა­თუ­ლი ედი­შე­რაშ­ვი­ლი "თა­ვი­სუ­ფა­ლი თე­ატ­რის" არა­ერთ სპექ­ტაკ­ლში მო­ნა­წი­ლე­ობ­და, მაგ­რამ სა­ზო­გა­დო­ე­ბის დიდ­მა ნა­წილ­მა იგი გა­იც­ნო კო­მე­დი­უ­რი ტე­ლე­სე­რი­ა­ლი­დან ("შუა ქა­ლაქ­ში"). ითა­მა­შა კი­დევ ერთ კო­მე­დი­ურ სე­რი­ალ­ში - "ა­ლუბ­ლე­ბის ქუ­ჩა ნო­მე­რი 12", რო­მე­ლიც მა­ლე შეწყ­და. დღეს თა­თუ­ლი "ფსი­ქოს" სტუ­მა­რი­ა...

- ახ­ლა ყვე­ლა­ზე მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი ჩე­მი შვი­ლე­ბის გვერ­დით ყოფ­ნა და მათ­ზე ზრუნ­ვა­ა. ორი გო­გო­ნა მყავს: ორი წლის ნა­ნი­კო და ერ­თი წლის სე­სე. ეკ­რან­ზე გა­მო­ჩე­ნას მა­ინც ვა­ხერ­ხებ. ახალ "კო­მე­დი­-არ­ხზე", რო­მე­ლიც პირ­ვე­ლი იან­ვრი­დან მა­უწყ­ებ­ლობს, კო­მე­დი­ურ პრო­ექ­ტში ვმო­ნა­წი­ლე­ობ. ჯერ­ჯე­რო­ბით თე­ატ­რში აღარ ვარ.

- სე­რი­ა­ლი "ა­ლუბ­ლე­ბის ქუ­ჩა ნო­მე­რი 12" რა­ტომ და­ი­ხუ­რა?

- არ­ჩევ­ნე­ბის შემ­დეგ და­ი­ხუ­რა, მი­ზე­ზი არ ვი­ცი.

- მსა­ხი­ო­ბი რომ არა, ვინ იქ­ნე­ბო­და პრო­ფე­სი­ით თა­თუ­ლი ედი­შე­რაშ­ვი­ლი?

- მხო­ლოდ და მხო­ლოდ მსა­ხი­ო­ბი! სხვა პრო­ფე­სი­ა­ზე თა­თუ­ლი ედი­შე­რაშ­ვილს არას­დროს უფიქ­რია (ი­ღი­მის). ისე­თი მცი­რეწ­ლო­ვა­ნი ვი­ყა­ვი, მსა­ხი­ო­ბო­ბა­ზე ოც­ნე­ბა რომ და­ვიწყ­ე, რომ აღარც მახ­სოვს და ახ­დე­ნამ­დე მის­თვის არც მი­ღა­ლა­ტი­ა. მე მსა­ხი­ო­ბო­ბა­ზე ვოც­ნე­ბობ­დი, ჩე­მი და კი ნაგ­ვის მან­ქა­ნის - მძღო­ლო­ბა­ზე. არ გე­გო­ნოთ, ვაზ­ვი­ა­დებ­დე - მარ­თლა მი­სი ოც­ნე­ბა იყო. გახ­სოვთ, ად­რე უშ­ვე­ლე­ბე­ლი ნაგ­ვის მან­ქა­ნე­ბი რომ მო­ად­გე­ბო­და ეზო­ებს და ზარს რეკ­და, - სწო­რედ ამ ხმა­ზე გიჟ­დე­ბო­და (ი­ცი­ნის). სა­ბედ­ნი­ე­როდ, ჩემ­მა დამ პე­და­გო­გი­კის ფა­კულ­ტეტ­ზე ჩა­ა­ბა­რა.

- გა­მორ­ჩე­უ­ლად გეყ­ვა­რე­ბა რო­მე­ლი­მე გმი­რი...

- რამ­დე­ნიც გინ­დათ, იმ­დე­ნი. ძლი­ერ ქა­ლებს, ელი­ზა­ბეთ­სა და მა­რი­ამ სტი­უ­არტს, სი­ა­მოვ­ნე­ბით გა­ვა­ცოცხ­ლებ­დი სცე­ნა­ზე ან კი­ნო­ში, მაგ­რამ მათ მსგავს ქა­ლებ­თან მე­გობ­რო­ბა ნამ­დვი­ლად არ მინ­და. სი­ა­მოვ­ნე­ბით ვი­მე­გობ­რებ­დი ფუ­ფა­ლას­თან, ძა­ლი­ან სა­ინ­ტე­რე­სო პერ­სო­ნა­ჟი­ა. ფუ­ფა­ლას სი­ა­მოვ­ნე­ბით ვი­თა­მა­შებ­დი კი­დეც.

- ფუ­ფა­ლას­თან რა თე­მებ­ზე ისა­უბ­რებ­დი?

- მთა­ვა­რი თე­მა აუ­ცი­ლებ­ლად ში­ო­ლა იქ­ნე­ბო­და. ფუ­ფა­ლა თა­ვის ში­ო­ლა­ზე მი­ამ­ბობ­და, მე - ჩემ­სა­ზე... ასე­ა, ყვე­ლა ქალს თა­ვი­სი ში­ო­ლა ჰყავს. თუ გა­ვიხ­სე­ნებთ, ფუ­ფა­ლა რო­გორ იდებს სა­ხე­ზე კიტ­რის ნაფ­ცქვენს და შემ­დეგ იკე­თებს მა­კი­აჟს, შე­იძ­ლე­ბა სა­ხის მოვ­ლის სა­შუ­ა­ლე­ბებ­ზეც გვე­სა­უბ­რა (ი­ცი­ნის). მოკ­ლედ, უამ­რა­ვი ქა­ლუ­რი თე­მა გვექ­ნე­ბო­და სა­ლა­პა­რა­კოდ.

- თა­თუ­ლი, სცე­ნი­სა თუ გა­და­სა­ღე­ბი მო­ედ­ნის შემ­დეგ არ გი­ჭირს ორი შვი­ლი­სა და მე­უღ­ლის მოვ­ლა, ოჯა­ხის გაძღ­ო­ლა?

- არ და­მი­ჯე­რებთ, ვიდ­რე ინ­ტერ­ვიუ და­იწყ­ე­ბო­და, ჩე­მი მომ­ზა­დე­ბუ­ლი მწნი­ლე­უ­ლი და­ვა­ხა­რის­ხე... მგო­ნი­ა, რომ კარ­გი დე­და, მე­უღ­ლე და დი­ა­სახ­ლი­სი ვარ, თან, რაც მთა­ვა­რი­ა, ყო­ველ­თვის მი­ხა­რია სხვი­სი ბედ­ნი­ე­რე­ბა.

- სე­რე­ნა­და, უმ­ღე­რი­ათ შენ­თვის?

- უმ­ღე­რი­ათ, ოღონდ ხუმ­რო­ბით. 21-ე სა­უ­კუ­ნე­ში რა­ღა დროს სე­რე­ნა­და­ა?

- წარ­მო­იდ­გი­ნე, რომ გო­გა ხა­ჩი­ძე ვე­ლო­სი­პე­დით მო­ად­გა შენს ფან­ჯრებს და სე­რე­ნა­დას გიმ­ღე­რის. რო­გო­რი რე­აქ­ცია გექ­ნე­ბა?

- გო­გა ხა­ჩი­ძე უმ­ცი­რე­სო­ბა­ში მოხ­ვდა და კი­დე­ვაა სიმ­ღე­რის გან­წყო­ბა­ზე? თა­ნაც ვე­ლო­სი­პე­დი­თო... ბორ­ჯო­მი­დან მო­მა­კითხ­ა?

- და­ვუშ­ვათ, ხა­შუ­რი­დან...

- (ი­ცი­ნის) მოკ­ლედ, ვერ ავ­ცდი ამ ქა­ლაქს, ჩე­მი მე­უღ­ლეც ხა­შუ­რი­და­ნა­ა. მე­სი­ა­მოვ­ნე­ბა გო­გა ხა­ჩი­ძის სე­რე­ნა­და, მო­ვის­მენ, გა­და­ვი­ხარ­ხა­რებ, რა­ტო­მაც არა? გო­გა ხა­ჩი­ძე მშვე­ნი­ე­რი მა­მა­კა­ცი­ა, თა­ნაც, რო­გორც ვი­ცი, მრა­ვალ­ნა­ირ ინ­სტრუ­მენ­ტზე უკ­რავს და სა­ინ­ტე­რე­სო იქ­ნე­ბა მი­სი სე­რე­ნა­დის მოს­მე­ნა.

- თბი­ლი­სის მე­რად და­ნიშ­ვნას თუ და­თან­ხმდე­ბი?

- არა, რად­გან ქვე­ყა­ნა­ში პო­ლი­ტი­კუ­რად არე­უ­ლი ვი­თა­რე­ბა­ა. ან რა ჩე­მი საქ­მეა მე­რო­ბა, ამას მირ­ჩევ­ნი­ა, რო­მე­ლი­მე დიდ თე­ატ­რში შე­მომ­თა­ვა­ზონ შტა­ტი და სცე­ნა­ზე მე­რიც ვიქ­ნე­ბი და დე­პუ­ტა­ტიც.

- რუს­თა­ვე­ლის თე­ატ­რის სამ­ხატ­ვრო ხელ­მძღვა­ნე­ლად რომ დაგ­ნიშ­ნონ?

- ყვე­ლა­ფერს თა­ვი რომ და­ვა­ნე­ბოთ, სტუ­რუ­ას ვერ ვაწყ­ე­ნი­ნებ. სტუ­რუა უკე­თე­სი სამ­ხატ­ვრო ხელ­მძღვა­ნე­ლი იქ­ნე­ბა.

- წარ­მო­იდ­გი­ნე, რომ ოჯა­ხუ­რი საქ­მე­ე­ბის­გან დას­ვე­ნე­ბა გა­დაწყ­ვი­ტე და ერ­თი კვი­რით მარ­ტო გა­ემ­გზავ­რე საზღ­ვარ­გა­რეთ და­სას­ვე­ნებ­ლად. ირუ­ჯე­ბი აუ­ზის პი­რას, გვერ­დით მო­გიჯ­და კი­ა­ნუ რივ­ზი და კოქ­ტე­ილ­ზე დაგ­პა­ტი­ჟა...

- აუ­უ­უ, კი­ა­ნუ რივ­ზი არ მომ­წონს, ვინ­მე­თი შე­მიც­ვა­ლე რა­ა...

- კარ­გი, ბრედ პიტ­მა დაგ­პა­ტი­ჟა კოქ­ტე­ილ­ზე...

- ბრედ პი­ტი იყოს, ჯან­და­ბას (ი­ცი­ნის). რა თქმა უნ­და, დავ­თან­ხმდე­ბო­დი, კოქ­ტე­ი­ლის კა­ბა­საც ჩა­ვიც­ვამ­დი და და­ვე­ლო­დე­ბო­დი მოვ­ლე­ნე­ბის გან­ვი­თა­რე­ბას (ი­ცი­ნის). ბევ­რი ქა­ლი არ იტყ­ო­და უარს ბრედ პიტ­თან კოქ­ტე­ი­ლის და­ლე­ვა­ზე.

- შე­ნი მე­უღ­ლე ამ ინ­ტერ­ვი­უს რომ წა­ი­კითხ­ავს, რას იფიქ­რებს შენ­ზე და ბრედ პიტ­ზე?

- (ი­ცი­ნის) ოო­ო, ეს ხომ არა­რე­ა­ლუ­რი­ა, ვინ­მე რე­ა­ლუ­რი კან­დი­და­ტი რომ და­გე­სა­ხე­ლე­ბი­ნა, სხვა­ნა­ირ პა­სუხს გაგ­ცემ­დი (ი­ცი­ნის).

- მე­უღ­ლე გაგ­ვა­ცა­ნი...

- ჩე­მი მე­უღ­ლეა მი­ხე­ილ ჩინ­ჩი­უ­რი­. მას ბევ­რი პრო­ფე­სია და უც­ნა­უ­რი გვა­რი აქვს. სხვა­თა შო­რის, რა­ჭა­ში მი­სი გვა­რი რომ შე­იტყ­ვეს, თქვეს - ბო­შო, თა­თუ­ლი უცხ­ო­ელს გაჰ­ყო­ლია ცო­ლა­დო (ი­ცი­ნის). არა­და, ჩინ­ჩი­უ­რი ხევ­სუ­რუ­ლი გვა­რი­ა.

- რას აჩუ­ქებ­დი სა­ქარ­თვე­ლოს პრე­ზი­დენტს?

- ვა­ი, არ ვი­ცი, რა ნივ­თე­ბი უყ­ვარს...

- რო­გორც ვი­ცი, სა­ა­თებ­ზე გიჟ­დე­ბა...

- რა სჭირთ ამ პრე­ზი­დენ­ტებს, პუ­ტი­ნიც გიჟ­დე­ბა სა­ა­თებ­ზე. მას ყვე­ლა­ზე მნიშ­ვნე­ლო­ვან სა­ჩუ­ქარს, ადა­მი­ან­თა ნდო­ბას ვა­ჩუ­ქებ­დი.

ცნობისათვის

მარიამ ღონღაძე, ფსიქოლოგი: - პირ­და­პი­რი და სა­მარ­თლი­ა­ნი ადა­მი­ა­ნი­ა. მზრუნ­ვე­ლია და დიდ სი­ა­მოვ­ნე­ბას ანი­ჭებს სხვი­სი დახ­მა­რე­ბა, პა­ტი­ვის­ცე­მა. კარ­გი მე­უღ­ლე, დე­და და მე­გო­ბა­რი­ა.

ნინო მაისურაძე

ყოველკვირეული გაზეთი "ყველა სიახლე"

(გამოდის ოთხშაბათობით)