მსა­ხი­ობ­მა კახა კინ­წუ­რაშ­ვილ­მა მკი­თხვე­ლის მიერ გა­მოგ­ზავ­ნილ სა­ინ­ტე­რე­სო წე­რი­ლებს ვფიქ­რობ, გულ­წრფე­ლად უპა­სუ­ხა. მას არც კი უც­დია, რო­მე­ლი­მე კი­თხვის­თვის აე­რი­დე­ბი­ნა თავი. "გა­ი­ქა­ჩა" თუ არა კახა მშობ­ლე­ბის დახ­მა­რე­ბით, აქვს თუ არა ურ­თი­ერ­თო­ბა სო­ხუ­მელ, ბავ­შვო­ბის დრო­ინ­დელ მე­გობ­რებ­თან, რას ნიშ­ნავს მის­თვის ვირ­ტუ­ა­ლუ­რი ურ­თი­ერ­თო­ბა? - ამ და სხვა კი­თხვებ­ზე თა­ვად მსა­ხი­ო­ბი გვპა­სუ­ხობს (სტი­ლი და­ცუ­ლია).

წრი­პა, 13 წლის:

"კახა, ძა­ლი­ან საყ­ვა­რე­ლი ადა­მი­ა­ნი ხარ. ამას წი­ნათ მე­გობ­რებს ვუ­თხა­რი: ფული შე­ვაგ­რო­ვოთ და თე­ატ­რში წა­ვი­დეთ, იქ­ნებ იქ კახა გა­ვიც­ნოთ-მეთ­ქი. და­მე­თან­ხმნენ, მაგ­რამ თე­ატ­რში მოს­ვლას თავი ვერ მო­ვა­ბით. მერე ჩემ­მა მე­გო­ბარ­მა მი­თხრა, რომ კი­ნომ­სა­ხი­ობ­თა თე­ატ­რში მსა­ხი­ო­ბებ­თან შეხ­ვედ­რა ეწყო­ბა ხოლ­მე. სა­ინ­ტე­რე­სოა, ფა­ნებს შენ­თან ასე­თი პა­ემ­ნის სა­შუ­ა­ლე­ბა თუ მოგ­ვე­ცე­მა? პა­სუ­ხის­თვის წი­ნას­წარ გიხ­დი მად­ლო­ბას!"

კახა კინ­წუ­რაშ­ვი­ლი:

- მი­ხა­რია, რომ შენ და შენი მე­გობ­რე­ბი თე­ატ­რით და­ინ­ტე­რეს­დით. სპექ­ტაკ­ლებ­ზე დას­წრე­ბა თუ მარ­თლა გინ­დათ, შე­მიძ­ლია, ბი­ლე­თე­ბი გი­შო­ვოთ. შეხ­ვედ­რას რაც შე­ე­ხე­ბა: მე მუს­კო­მე­დი­ის მსა­ხი­ო­ბი ვარ და ჩვენ­თან ასე­თი შეხ­ვედ­რე­ბი არ იმარ­თე­ბა; რომც იმარ­თე­ბო­დეს, არა მგო­ნია, დიდი აუ­დი­ტო­რია შე­მეკ­რი­ბა. ასე რომ, შენ­თვის მხო­ლოდ ბი­ლე­თე­ბისsalesland.ge - ფას­დაკ­ლე­ბე­ბისsalesland.ge - ფას­დაკ­ლე­ბე­ბის სამ­ყა­რო! სამ­ყა­რო! შოვ­ნა შე­მიძ­ლია :)).

ქე­თა­თო, 15 წლის:

"გა­მარ­ჯო­ბა. მინ­და, კა­ხას რჩე­ვა ვთხო­ვო: ჩემი შეყ­ვა­რე­ბუ­ლიც სო­ხუ­მე­ლია; უფრო სწო­რედ - თა­ვად ამ­ბობს, სო­ხუ­მე­ლი ვარო, თო­რემ იქა­უ­რო­ბის შე­სა­ხებ ბევ­რი არა­ფე­რი იცის. ის ჩემ­ზე 4 წლით უფ­რო­სია და აპი­რებს, სა­ქარ­თვე­ლოს რო­გორც ჯა­რის­კა­ცი, ემ­სა­ხუ­როს. მე კი მინ­და, სხვა პრო­ფე­სი­ას და­ე­უფ­ლოს. არ მინ­და, მთე­ლი ცხოვ­რე­ბა ია­რა­ღი ეკა­ვოს ხელ­ში, მე კი იმის ში­შით ვი­ცხოვ­რო, ვა­ი­და, ახლა არ მოკ­ლან-მეთ­ქი. რო­გორც ამ­ბობს, რუ­სებ­ზე უნდა იძი­ოს შური; იმა­საც ამ­ბობს, რომ ოდეს­მე ის და მის­ნა­ი­რი ქარ­თვე­ლე­ბი სო­ხუმს და­იბ­რუ­ნე­ბენ, მერე კი მო­მი­ტა­ცებს და სა­ცხოვ­რებ­ლად "მწვა­ნე" ქა­ლაქ­ში წა­მიყ­ვანს. ჰოდა, არ ვიცი, რო­გორ ავუხ­სნა, რომ ეს ყვე­ლა­ფე­რი ფუჭი ოც­ნე­ბაა; რომ სამ­შობ­ლოს სიყ­ვა­რუ­ლი მხო­ლოდ ია­რა­ღის ჟღა­რუნ­ში არ გა­მო­ი­ხა­ტე­ბა; რომ რე­ა­ლო­ბას არ უნდა მოს­წყდეს და სხვა პრო­ფე­სია აირ­ჩი­ოს. იმე­დი მაქვს, კახა კარგ რჩე­ვას მომ­ცემს და პრობ­ლე­მის გა­დაჭ­რა­ში და­მეხ­მა­რე­ბა..."

კახა კინ­წუ­რაშ­ვი­ლი:

- ყვე­ლა იმ წე­რი­ლი­დან და კი­თხვი­დან, რაც "გზის" მკი­თხვე­ლებ­მა მომ­წე­რეს, პა­სუ­ხის გა­ცე­მა მხო­ლოდ შენს კი­თხვა­ზე მი­ჭირს. რა­ტომ? - იმი­ტომ, რომ არ ვიცი, რამ­დე­ნად სა­ჭი­როა ჩემი მო­საზ­რე­ბის და­ფიქ­სი­რე­ბა შენი შეყ­ვა­რე­ბუ­ლის საქ­ცი­ე­ლის მი­მართ! თუმ­ცა, რად­გან მე­კი­თხე­ბი, გი­პა­სუ­ხებ, მაგ­რამ კი­თხვა­ზე პა­სუ­ხის გა­ცე­მამ­დე მინ­და, ჩემი აღ­ფრთო­ვა­ნე­ბა გა­მოვ­ხა­ტო ზო­გა­დად, შენი და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბის მი­მართ. ასა­კის მი­უ­ხე­და­ვად, გარ­კვე­უ­ლი გაქვს საყ­ვა­რე­ლი ადა­მი­ა­ნის როლი შენს ცხოვ­რე­ბა­ში და კონ­კრე­ტუ­ლი მო­ქა­ლა­ქე­ე­ბის როლი სა­ხელ­მწი­ფო­ებ­რი­ო­ბის შე­მეც­ნე­ბა­ში!..

ჩემი სუ­ბი­ექ­ტუ­რი აზ­რით, შენი შეყ­ვა­რე­ბუ­ლის და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბა რუ­სე­ბის მი­მართ და ფიქ­რი შუ­რის­ძი­ე­ბა­ზე, სხვე­ბის­გან თავს მოხ­ვე­უ­ლი აზ­რია (უფ­როს თა­ო­ბას ვგუ­ლის­ხმობ) და შე­სა­ბა­მი­სად, შუ­რის­ძი­ე­ბის სურ­ვი­ლი მას სა­მო­მავ­ლოდ, სწო­რი ანა­ლი­ზის გა­კე­თე­ბა­ში შე­უშ­ლის ხელს. იმა­ში, რომ სურს, პრო­ფე­სი­ად ჯა­რის­კა­ცო­ბა გა­ი­ხა­დოს, ცუდს ვე­რა­ფერს ვხე­დავ და მი­ვიჩ­ნევ, რომ პრო­ფე­სი­ის არ­ჩე­ვის დროს პი­როვ­ნე­ბა­ზე ზე­გავ­ლე­ნა არა­ვინ არ უნდა მო­ახ­დი­ნოს! იმედს ვი­ტო­ვებ, რომ შენი გო­ნი­ე­რე­ბა და რჩე­უ­ლის მი­მართ შენი სიყ­ვა­რუ­ლი ორი­ვეს და­გეხ­მა­რე­ბათ, უფრო ფხი­ზე­ლი თვა­ლით შე­ხე­დოთ რე­ა­ლო­ბას, წარ­სულს და მო­მა­ვალ­საც.

მა­რი­ა­მი, 16 წლის:

"რო­გორც მსა­ხი­ო­ბი, ტე­ლე­ეკ­რა­ნი­დან გა­გი­ცა­ნი. ვერ ვი­ტყვი, რომ შენ­ზე, რო­გორც არ­ტისტზე ვგიჟ­დე­ბო­დი, მაგ­რამ მერე, მშობ­ლე­ბის დახ­მა­რე­ბით თე­ატ­რში ამოვ­ყა­ვი თავი და მივ­ხვდი, რომ კარ­გი მსა­ხი­ო­ბი ხარ... შენ­ზე სხვა თით­ქმის არა­ფე­რი ვი­ცო­დი. ჟურ­ნალ "გზა­ში" და­ბეჭ­დი­ლი სტა­ტი­ის კი­თხვი­სას კი მივ­ხვდი, რომ ყვე­ლა­ფერ­თან ერ­თად, ღირ­სე­უ­ლი ადა­მი­ა­ნი, კარ­გი ტიპი ხარ. ჰოდა, მინ­და წარ­მა­ტე­ბე­ბი გი­სურ­ვო არა მარ­ტო "პი­რად­ში", არა­მედ შე­მოქ­მე­დე­ბა­შიც. გა­ი­ხა­რე და ჩვენც, მა­ყუ­რე­ბე­ლე­ბიც გაგ­ვა­ხა­რე :))".

კახა კინ­წუ­რაშ­ვი­ლი:

- მა­რი­ამ, დიდი მად­ლო­ბა გულ­წრფე­ლო­ბის­თვის! მაქ­სი­მა­ლუ­რად შე­ვეც­დე­ბი, ჩემს პრო­ფე­სი­ა­ში "გავღრმავ­დე" და სა­ინ­ტე­რე­სო ვიყო რო­გორც მსა­ხი­ო­ბი! მეც ყვე­ლა­ფერ­ში წარ­მა­ტე­ბებს გი­სურ­ვებ!

გიჟი პატ­რი­ო­ტი, 18 წლის:

"გა­მი­გო­ნია: თუ გული გუ­ლობს, ქადა ორი ხე­ლით იჭ­მე­ბაო. ასე რომ, კა­ხას ომში წას­ვლა გუ­ლით რომ ნდო­მო­და, ია­რა­ღის გა­რე­შეც, მა­ნამ­დე გა­ვი­დო­და ქა­ლა­ქი­დან, ვიდ­რე ომი დამ­თავ­რდე­ბო­და. ისე მო­იქ­ცე­ო­და, რო­გორც ჩემი ძმა მო­იქ­ცა - ის "ცა­რი­ე­ლი" ხე­ლე­ბით გა­იქ­ცა ომში, თუმ­ცა სამ­წუ­ხა­როდ, უკან დაჭ­რი­ლი ჩა­მო­იყ­ვა­ნეს. ასე რომ, არ გვინ­და ეს ვი­თომ­და გმი­რო­ბის მცდე­ლო­ბე­ბი. ვთქვათ ის, რაც სი­მარ­თლეა... კახა, მეც ვა­პი­რებ ჯა­რის­კა­ცო­ბას და ის, რაც ზე­მოთ ვთქვი, ცუ­დად არ გა­მი­გო. უბ­რა­ლოდ, ასე­თი რამ ბევ­რის­გან მსმე­ნია, მაგ­რამ ყვე­ლა ნამ­დვი­ლად არ აპი­რებ­და იქ წას­ვლას... სა­ერ­თოდ, მა­შინ უნდა ილა­პა­რა­კო, როცა სა­ლა­პა­რა­კო გაქვს, თუ არა და, "მინ­დო­და", "მსურ­და" და მსგავ­სი რა­ღა­ცე­ბის თქმას აზრი არა აქვს. ზუს­ტად ვიცი, იმ დღე­ებ­ში შენც ძა­ლი­ან გა­ნიც­დი­დი ყვე­ლა­ფერს ისე­ვე, რო­გორც მე, რად­გან ერთ ბედ­ქვეშ ვი­ყა­ვით: ჩვე­ნი ძმე­ბი "ცხელ" ად­გი­ლას იყ­ვნენ და მათ და­სახ­მა­რებ­ლად ვე­რა­ფერს ვა­კე­თებ­დით, ეს კი სა­ში­ნე­ლი გან­ცდაა, მაგ­რამ გმი­რო­ბის ჩა­დე­ნა რომ გინ­დო­და და არ გა­მო­გი­ვი­და, ამა­ზე არ უნდა ილა­პა­რა­კო... ბო­დი­ში, თუ გა­წყე­ნი­ნე. სა­ერ­თოდ, ვე­რა­ვინ მი­გებს და ისიც ვიცი, რომ ამ მე­სიჯს ან რე­დაქ­ცი­ა­ში "დაბ­ლო­კა­ვენ", ან წა­გა­კი­თხე­ბენ და არ და­ბეჭ­და­ვენ, რად­გან პა­სუ­ხის გა­ცე­მას არ მო­ინ­დო­მებ, მაგ­რამ მე მა­ინც გწერ. წარ­მა­ტე­ბე­ბი, ძა­მი­კო! იცო­დე, რო­გორც მსა­ხი­ობს, ძა­ლი­ან გა­ფა­სებ".

კახა კინ­წუ­რაშ­ვი­ლი:

- ვიდ­რე ჩემ შე­სა­ხებ შენს მო­საზ­რე­ბას წა­ვი­კი­თხავ­დი, მა­ნამ­დე შენ­მა სა­ხელ­მა მომ­ხიბ­ლა, წე­რი­ლის წა­კი­თხვის შემ­დეგ კი შენ­თვის პა­სუ­ხის გა­ცე­მის სურ­ვი­ლიც გა­მიჩ­ნდა. პირ­ველ რიგ­ში, დიდი მად­ლო­ბა გულ­წრფე­ლო­ბის­თვის. მე არ ვიცი, რამ­დე­ნად გად­მო­ვე­ცი ჩემი აზრი ომ­თან და­კავ­ში­რე­ბით და არც ის ვიცი, ჟურ­ნა­ლის ფურ­ცლე­ბი­დან რამ­დე­ნად ზუს­ტად გად­მო­ი­ცა ის, რისი თქმაც მინ­დო­და, მაგ­რამ სა­პა­სუ­ხოდ გე­ტყვი (და არა თა­ვის სა­მარ­თლებ­ლად), რომ მე ჩემი გან­ცდე­ბი და­ვა­ფიქ­სი­რე და გა­მო­ხატ­ვის დროს არც ერთი წა­მით არ მინ­დო­და, ეს ყვე­ლა­ფე­რი მკი­თხველს ჩემს გმი­რო­ბად აღექ­ვა... რაც შე­ე­ხე­ბა გან­ცდებს: ომის ამ­ბებს ყო­ველ­თვის უფრო მე­ტად გან­ვიც­დი­დი და ახლა კი­დევ უფრო მე­ტად გან­ვიც­დი, ვიდ­რე ეს სტა­ტი­ებ­სა თუ წე­რი­ლებ­ში ჩანს!

ორ­ჯო­ნი­კი­ძე, 17 წლის:

"რა უც­ნა­უ­რია ეს ყვე­ლა­ფე­რი... ბევრ ისეთ ადა­მი­ანს ვიც­ნობ, ვი­საც ამ ცხოვ­რე­ბა­ში "სა­გან­გა­შო" პრობ­ლე­მა არ ჰქო­ნია, მაგ­რამ ამ­ბობს, რომ ისეთ ქვე­ყა­ნა­ში ცხოვ­რობს, სა­დაც დეპ­რე­სია გარ­და­უ­ვა­ლია. ამ­ბო­ბენ, რომ ერ­თფე­რო­ვა­ნი ყო­ველ­დღი­უ­რო­ბით და­ი­ტან­ჯნენ, რომ სა­ქარ­თვე­ლო­ში ჭკვი­ან ადა­მი­ა­ნებს არა­ნა­ი­რი პერ­სპექ­ტი­ვა არ აქვთ... კა­ხას ინ­ტერ­ვიუ ვინც წა­ი­კი­თხა, მიხ­ვდე­ბა, თუ რას ნიშ­ნავს ნამ­დვი­ლი პრობ­ლე­მა. ეს ბიჭი კი ძლი­ე­რი ნე­ბის­ყო­ფის ადა­მი­ა­ნი ყო­ფი­ლა, სუ­ლით რომ არ და­ე­ცა და შერ­ჩა იმის უნა­რი, რომ ომის კად­რე­ბის "რე­ალ­ში" ყუ­რე­ბის შემ­დეგ დეპ­რე­სი­უ­ლი არ გახ­და. პი­რი­ქით - მან ყუ­რე­ბი კი არ ჩა­მო­უშ­ვა, არა­მედ კა­რი­ე­რის ასა­წყო­ბად (შე­იძ­ლე­ბა, ვი­ღა­ცე­ბის დახ­მა­რე­ბით, მაგ­რამ მა­ინც, ყო­ჩაღ!) ყვე­ლა­ფე­რი გა­ა­კე­თა, უცხო ქა­ლაქ­ში გზა გა­იკ­ვა­ლა და "ბირ­ჟა­ზე" მდგომ­მა, სხვე­ბის მსგავ­სად, ნარ­კო­ტი­კე­ბით კა­ი­ფი კი არ და­ი­წყო, არა­მედ ღირ­სე­უ­ლად გა­აგ­რძე­ლა ცხოვ­რე­ბა. მოკ­ლედ, კარ­გი კაცი ნე­ბის­მი­ე­რი სი­ტუ­ა­ცი­ი­დან იპო­ვის გა­მო­სა­ვალს. კახა, არ მე­თან­ხმე­ბი? წარ­მა­ტე­ბე­ბი!"

კახა კინ­წუ­რაშ­ვი­ლი:

- ადა­მი­ა­ნი, რო­მე­ლიც ცხოვ­რე­ბას ფხი­ზე­ლი თვა­ლით უყუ­რებს, ნე­ბის­მი­ე­რი სი­ტუ­ა­ცი­ი­დან იპო­ვის გა­მო­სა­ვალს! დიდი მად­ლო­ბა, ორ­ჯო­ნი­კი­ძევ :))!

ბას­ტი, 17 წლის:

"კახა, შენ­ზე ამ­ბო­ბენ, რომ ფუ­ლი­ა­ნი მშობ­ლე­ბი გყავს და მათი წყა­ლო­ბით "გა­ი­ქა­ჩე". ეს სი­მარ­თლეა?.. ისე, ძა­ლი­ან მა­ინ­ტე­რე­სებს, შენი ძმა ახლა რას აკე­თებს, სად მუ­შა­ობს? დედა ისევ პე­და­გო­გია თუ დი­ა­სახ­ლი­სობს? P.S. და კი­დევ, მსა­ხი­ო­ბებს ფულს კარ­გად გიხ­დი­ან? არ­ტის­ტის ხელ­ფა­სი ოჯა­ხის სარ­ჩე­ნად კმა­რა? თუ კი­თხვებ­ზე გულ­წრფელ პა­სუხს გამ­ცემ, დიდი მად­ლო­ბა, მაგ­რამ თუ გულ­წრფე­ლო­ბა შენ­თვის უცხო რამ არის, ჯო­ბია, სა­ერ­თოდ არა­ფე­რი მი­პა­სუ­ხო. ძა­ლი­ან მიყ­ვარ­ხარ და "გზის" ფურ­ცლე­ბი­დან ბევ­რს გკოც­ნი..."

კახა კინ­წუ­რაშ­ვი­ლი:

- ბას­ტი, ვინც ჩემს ოჯახს იც­ნობს, ის ნამ­დვი­ლად ვერ გე­ტყო­და ამ ყვე­ლა­ფერს :)). დღეს­დღე­ო­ბით, ჩემ გარ­და, ჩემი ოჯა­ხის ყვე­ლა წევ­რი უმუ­შე­ვა­რია. ასე რომ, დას­კვნე­ბის გა­კე­თე­ბას შენ გან­დობ. "გა­ქაჩ­ვას­თან" და­კავ­ში­რე­ბით გე­ტყვი, რომ თუ ამ ცხოვ­რე­ბა­ში რა­მეს­თვის მი­მიღ­წე­ვია (ამას თუ მიღ­წე­ვა ჰქვია...), გულ­წრფე­ლად გე­უბ­ნე­ბი, ეს ყვე­ლა­ფე­რი ჩემი პი­როვ­ნუ­ლი რე­სურ­სე­ბი­სა და შრო­მის დამ­სა­ხუ­რე­ბაა! მსა­ხი­ო­ბე­ბის ანა­ზღა­უ­რე­ბას რაც შე­ე­ხე­ბა: სამ­წუ­ხა­როდ, ქარ­თვე­ლებს არ­ტის­ტო­ბა­ში სიმ­ბო­ლურ თან­ხას გვიხ­დი­ან და ამი­ტო­მაც, ისე­ვე, რო­გორც ყვე­ლას, მეც მი­წევს ერ­თდრო­უ­ლად რამ­დე­ნი­მე ად­გი­ლას მუ­შა­ო­ბა. მა­გა­ლი­თად, ამა თუ იმ ფილ­მის გახ­მო­ვა­ნე­ბა, ტე­ლე­ვი­ზი­ა­ში რა­ღაც საქ­მის გა­კე­თე­ბა და ა.შ. დიდი მად­ლო­ბა ამ წე­რი­ლის­თვის...

მის­ტერ მაქ­სი, 16 წლის:

"პრი­ვეტ". კა­ხას­თან ერთი კი­თხვა მაქვს: მარ­თა­ლია, რომ მა­რი­ამ ჯო­ლო­გუ­ა­ზე უი­მე­დოდ იყა­ვი შეყ­ვა­რე­ბუ­ლი? ახლა არ იფიქ­რო, რომ ერთი უსაქ­მუ­რი და ჭო­რი­კა­ნა ბიჭი ვარ, მაგ­რამ ეს მარ­თლა მა­ინ­ტე­რე­სებს და იცი, რა­ტომ? - მა­რი­ა­მი ძა­ლი­ან მომ­წონს. მა­ინ­ტე­რე­სებს, რა მას­ტია? ჰოდა, თუ მას­ზე ვი­ღა­ცას რა­ღა­ცის თქმა შე­უძ­ლია (არ აქვს მნიშ­ვნე­ლო­ბა, კარ­გის თუ ცუ­დის), მა­რი­ა­მზე ახა­ლი ინ­ფორ­მა­ცი­ის გა­გე­ბის შანსს ხე­ლი­დან არ ვუშ­ვებ. კახა, რო­გო­რი ადა­მი­ა­ნია მა­რი­ა­მი და ახლა მას­თან რო­გო­რი ურ­თი­ერ­თო­ბა გაქვს? მის მე­უღ­ლეს თუ იც­ნობ?... კი­დევ ბევ­რი რამ მა­ინ­ტე­რე­სებს, მაგ­რამ ეჭვი მე­პა­რე­ბა, რომ მი­პა­სუ­ხებ. იმის­თვი­საც დიდ მად­ლო­ბას გიხ­დი წი­ნას­წარ, თუ ჩემს ცნო­ბის­მოყ­ვა­რე­ო­ბას და­აკ­მა­ყო­ფი­ლებ და რაც უკვე გკი­თხე, იმა­ზე გამ­ცემ პა­სუხს..."

კახა კინ­წუ­რაშ­ვი­ლი:

- მა­რი­ამს, მის მე­უღ­ლეს და მთელ მის ოჯახს ვიც­ნობ; თი­თო­ე­ულ მათ­გან­ზე ძა­ლი­ან და­დე­ბი­თი აზ­რის ვარ. აქ მე­ტის თქმა უად­გი­ლოა და ცოტა არ იყოს, ჭო­რა­ო­ბას და­ემ­სგავ­სე­ბა. ამი­ტომ აქ შევ­ჩერ­დეთ!

მარი, 18 წლის:

"კახა ძა­ლი­ან მა­გა­რი ბიჭი და ძა­ლი­ან მა­გა­რი მსა­ხი­ო­ბია. მი­ხა­რია, რომ მისი ოჯა­ხი სა­ცხოვ­რებ­ლად ყა­ზა­ხეთ­ში არ დარ­ჩა, რომ უცხო ქვე­ყა­ნა­ში კარ­გად ცხოვ­რე­ბას, სამ­შობ­ლო­ში ყოფ­ნა არ­ჩი­ეს... მა­ინ­ტე­რე­სებს, მის შე­მოქ­მე­დე­ბით ცხოვ­რე­ბა­ში რა სი­ახ­ლეა? რო­მე­ლი­მე ახალ სპექ­ტაკლზე ხომ არ მუ­შა­ობს? კინ­წუ­რაშ­ვი­ლი ძა­ლი­ან მო­მე­წო­ნა "ჰამ­ლეტ­ში" და იმე­დი მაქვს, რომ მო­მა­ვალ­ში უფრო მა­გარ რო­ლებს, კი­დევ უფრო კარ­გად შე­ას­რუ­ლებს... წარ­მა­ტე­ბე­ბი!"

კახა კინ­წუ­რაშ­ვი­ლი:

- დიდი მად­ლო­ბა. რა თქმა უნდა, შე­ვეც­დე­ბი, მო­მა­ვალ­ში უფრო მე­ტად გულ­წრფე­ლი და რე­ა­ლი­ზე­ბუ­ლი ვიყო სცე­ნა­ზე! თუმ­ცა, დღეს­დღე­ო­ბით რა­ი­მე ახალ სპექ­ტაკლზე არ ვმუ­შა­ობ. იმე­დია, ძა­ლი­ან მალე მო­მი­წევს ახა­ლი გმი­რის გან­სა­ხი­ე­რე­ბა. ისე, ცნო­ბი­სათ­ვის, "ჰამ­ლე­ტის" გარ­და, მუს­კო­მე­დი­ის თე­ატ­რის რე­პერ­ტუ­არ­ში არის რამ­დე­ნი­მე სპექ­ტაკ­ლი, რო­მელ­შიც ვმო­ნა­წი­ლე­ობ :)).

მარო, 19 წლის:

"ჰაი". ეს მსა­ხი­ო­ბი ძა­ლი­ან მომ­წონს. გარ­და იმი­სა, რომ სიმ­პა­თი­უ­რია, ძა­ლი­ან მა­მა­კა­ცუ­რიც გახ­ლავთ. სა­ოც­რად მომ­წონ­და რო­გორც წამ­ყვა­ნი (ფილ­მებ­ში ეფექ­ტუ­რი რო­ლე­ბი არ ჰქონ­და, თე­ატ­რში წას­ვლას კი ვერ ვა­ხერ­ხებ და რო­გორც არ­ტისტს, ვერ შე­ვა­ფა­სებ), მაგ­რამ ჩემ­და სამ­წუ­ხა­როდ, "ცეკ­ვა­ვენ ვარ­სკვლა­ვე­ბის" მე­ო­რე სე­ზონ­ში ის შეც­ვა­ლეს. ასე რა­ტომ მოხ­და? ხომ არ იგეგ­მე­ბო­და, რომ მას, ისე­ვე რო­გორც რუს­კა მა­ყაშ­ვილს, ამ პრო­ექ­ტში რო­გორც მო­ცეკ­ვა­ვეს, ისე მი­ე­ღო მო­ნა­წი­ლე­ო­ბა? გმად­ლობთ!"

კახა კინ­წუ­რაშ­ვი­ლი:

- გა­მარ­ჯო­ბა. "ცეკ­ვა­ვენ ვარ­სკვლა­ვე­ბის" მე­ო­რე სე­ზო­ნიც უნდა წა­მეყ­ვა­ნა, მაგ­რამ დრო­ის უქონ­ლო­ბის გამო, ამ შე­მო­თა­ვა­ზე­ბა­ზე უა­რის თქმა მო­მიხ­და. რაც შე­ე­ხე­ბა პრო­ექ­ტში მო­ნა­წი­ლე­ო­ბას: ამ მხრივ შე­მო­თა­ვა­ზე­ბაsalesland.ge - ფას­დაკ­ლე­ბე­ბის სამ­ყა­რო! არ მი­მი­ღია და სი­მარ­თლე გი­თხრა, ამის სურ­ვი­ლი თა­ვა­დაც არ გა­მო­მით­ქვამს... გა­მი­ხარ­დე­ბა, თუ თე­ატ­რშიც ივლი და ჩემი თუ სხვა მსა­ხი­ო­ბე­ბის ნა­მუ­შევ­რებს, სპექ­ტაკ­ლებს ნა­ხავ.

სტერ­ვა, 16 წლის:

"გა­მარ­ჯო­ბა. მე "გზის" "და­კარ­გუ­ლი" მკი­თხვე­ლი ვარ. დიდი მად­ლო­ბა, კა­ხას­თან ინ­ტერ­ვიუ რომ ჩა­წე­რეთ. მინ­და, მას ვკი­თხო, აქვს თუ არა ურ­თი­ერ­თო­ბა იმ ბავ­შვებ­თან, რომ­ლებ­თა­ნაც ოდეს­ღაც, სო­ხუმ­ში ყოფ­ნი­სას მე­გობ­რობ­და, თა­მა­შობ­და? ინ­ტერ­ნე­ტით მა­ინც თუ უც­დია რო­მე­ლი­მეს­თან და­კავ­ში­რე­ბა? და სა­ერ­თო­დაც, რას ნიშ­ნავს მის­თვის ინ­ტერ­ნე­ტი, "ფე­ის­ბუ­კი", ვირ­ტუ­ა­ლუ­რი ურ­თი­ერ­თო­ბა? რო­გორ ფიქ­რობს, "ვირ­ტში" ადა­მი­ა­ნის კარ­გად გაც­ნო­ბა შე­საძ­ლე­ბე­ლია? თაყ­ვა­ნის­მცემ­ლებს აძ­ლევს თუ არა შანსს, მას ინ­ტერ­ნე­ტით მა­ინც ეკონ­ტაქ­ტონ?"

კახა კინ­წუ­რაშ­ვი­ლი:

- იმ ადა­მი­ა­ნებ­თან, რომ­ლებ­თა­ნაც ბავ­შვო­ბის წლე­ბი და კონ­კრე­ტუ­ლი პე­რი­ო­დი მა­კავ­ში­რებს, სამ­წუ­ხა­როდ, შე­ხე­ბა აღარ მაქვს. მათი პოვ­ნა დღემ­დე ვერ მო­ვა­ხერ­ხე. ალ­ბათ, თა­ვა­დაც ვერ მო­ა­ხერ­ხეს ჩემ­თან და­კავ­ში­რე­ბა... რაც შე­ე­ხე­ბა ვირ­ტუ­ა­ლურ ურ­თი­ერ­თო­ბას: მე არც ამის მომ­ხრე ვარ და არც - წი­ნა­აღ­მდე­გი. მი­მაჩ­ნია, რომ რე­ა­ლუ­რი ურ­თი­ერ­თო­ბე­ბი უფრო მე­ტად მსუ­ყე და მრა­ვალ­ფე­რო­ვა­ნია, ვიდ­რე - ვირ­ტუ­ა­ლუ­რი. ვირ­ტუ­ა­ლუ­რი ჩემ­თვის და­საშ­ვე­ბია იმ მო­მენ­ტამ­დე, სა­ნამ რე­ა­ლუ­რი ურ­თი­ერ­თო­ბა და­ი­წყე­ბა. ასე­თე­ბიც ხდე­ბა :))... ჩემ­თვის "ფე­ის­ბუ­კი" ასო­ცირ­დე­ბა მოვ­ლე­ნე­ბის გვერ­დი­დან ყუ­რე­ბას­თან, შემ­დეგ კი ხდე­ბა ანა­ლი­ზის გა­კე­თე­ბა ამა თუ იმ ადა­მი­ა­ნის შე­ხე­დუ­ლე­ბე­ბის, მოვ­ლე­ნე­ბის მი­მართ. ვირ­ტუ­ა­ლურ სამ­ყა­როს ვინ­მეს­თან და­სა­მე­გობ­რებ­ლად არ ვი­ყე­ნებ!!! გმად­ლობ ამ კი­თხვის­თვის...

ლიკა ქა­ჯა­ია

ჟურ­ნა­ლი "გზა"

(გა­მო­დის ხუთ­შა­ბა­თო­ბით)