პო­ლიტ­პა­ტიმ­რე­ბი რე­ა­ბი­ლი­ტა­ცი­ა­სა და საქ­მე­ე­ბის გა­და­სინ­ჯვას ითხო­ვენ. თით­ქმის ყვე­ლა მათ­გა­ნი სარ­ჩე­ლის სა­სა­მარ­თლო­ში შე­ტა­ნას აპი­რებს და უდა­ნა­შა­უ­ლო­ბის დამ­ტკი­ცე­ბას შე­ეც­დე­ბა. სა­სა­მარ­თლოს მიერ გა­მა­მარ­თლე­ბე­ლი გა­ნა­ჩე­ნის გა­მო­ტა­ნის შემ­თხვე­ვა­ში ფუ­ლა­დი კომ­პენ­სა­ცი­ის მო­თხოვ­ნის უფ­ლე­ბა ექ­ნე­ბათ. აი­სა­ხე­ბა თუ არა ეს ქვეყ­ნის ბი­უ­ჯეტ­ზე და რა თან­ხებს გა­და­უხ­დი­ან მათ, ეს მო­მა­ვალ­ში გა­მოჩ­ნდე­ბა. დღეს პრო­კუ­რა­ტუ­რა­ში მათი საქ­მე­ე­ბის გა­მო­ძი­ე­ბა ინ­ტენ­სი­უ­რად მიმ­დი­ნა­რე­ობს. მათ რიგ­შია ე.წ. "მუხ­რო­ვა­ნის ამ­ბო­ხი". ამ საქ­მის მთა­ვა­რი ბრალ­დე­ბუ­ლი - კობა ოთა­ნა­ძე, რო­მელ­საც 30-წლი­ა­ნი პა­ტიმ­რო­ბა ჰქონ­და მის­ჯი­ლი, დარ­წმუ­ნე­ბუ­ლია, რომ სა­კუ­თარ უდა­ნა­შა­უ­ლო­ბას და­ამ­ტკი­ცებს. ის ირ­წმუ­ნე­ბა, - არა­ნა­ი­რი ამ­ბო­ხი არ ყო­ფი­ლა და ყვე­ლა­ფე­რი მი­ხე­ილ სა­ა­კაშ­ვი­ლის დაკ­ვე­თით დად­გმუ­ლი სცე­ნა­რი იყოო.

მივ­ყვეთ ქრო­ნო­ლო­გი­ას:

2009 წლის 5 მა­ისს, სა­მარ­თალ­დამ­ცა­ვებ­მა გა­მო­ა­ცხა­დეს, რომ ქვე­ყა­ნა­ში სამ­ხედ­რო გა­დატ­რი­ა­ლე­ბა მზად­დე­ბო­და და ამა­ში მუხ­რო­ვან­ში ბა­ზი­რე­ბუ­ლი სა­ტან­კო ბა­ტა­ლი­ო­ნი მო­ნა­წი­ლე­ობ­და. იმა­ვე დღეს, შს სა­მი­ნის­ტრომ გა­ავ­რცე­ლა ინ­ფორ­მა­ცია, რომ ამ­ბო­ხე­ბუ­ლე­ბი ძა­ლოვ­ნებს ჩაჰ­ბარ­დნენ, მათ ლი­დე­რებ­ზე კი ძებ­ნა გა­მო­ცხად­და. ხე­ლი­სუფ­ლე­ბის მტკი­ცე­ბით, გახ­სნი­ლი იყო ქვეყ­ნის დეს­ტა­ბი­ლი­ზა­ცი­ი­სა და პრე­ზი­დენტ სა­ა­კაშ­ვი­ლის მკვლე­ლო­ბის გეგ­მა. ძა­ლოვ­ნე­ბი ამ ბრალ­დე­ბას ვინ­მე გია ღვა­ლა­ძის ფა­რუ­ლი ჩა­ნა­წე­რით ამ­ყა­რებ­დნენ. იმა­ვე დღეს სამ­ხედ­რო ჩი­ნოს­ნე­ბი: კობა ოთა­ნა­ძე, გია კრი­ა­ლაშ­ვი­ლი და ლე­ვან ამი­რი­ძე ძებ­ნი­ლე­ბად გა­მო­ცხად­დნენ. ით­ქვა, რომ ისი­ნი ამ­ბოხს ხელ­მძღვა­ნე­ლობ­დნენ და მა­შინ მუხ­რო­ვან­ში იმ­ყო­ფე­ბოდ­ნენ. მთე­ლი ტე­რი­ტო­რია ოპე­რა­ტი­უ­ლად, ვერ­ტმფრე­ნე­ბით კონ­ტროლ­დე­ბო­და. სპეც­რაზ­მე­ლე­ბით გა­და­ჭე­დი­ლი იყო იქა­უ­რო­ბა, მაგ­რამ და­სა­ხე­ლე­ბუ­ლი პი­რე­ბის ად­გილ­სამ­ყო­ფელს ვერ მი­აგ­ნეს.

მე­ო­რე დღეს უკვე სა­ქარ­თვე­ლოს ქა­ლა­ქე­ბი და ქუ­ჩე­ბი აჭ­რელ­და ძებ­ნილ­თა ფო­ტო­ე­ბით. ძა­ლოვ­ნე­ბი ინ­ფორ­მა­ცი­ის მიმ­წო­დებ­ლებს სო­ლი­დურ ჯილ­დოს სთა­ვა­ზობ­დნენ - კობა ოთა­ნა­ძე 200 ათას ლა­რად შე­ფას­და, გია კრი­ა­ლაშ­ვი­ლი და ლე­ვან ამი­რი­ძე 50.000 ლა­რად. ორი კვი­რის შემ­დეგ ძებ­ნილ­თა კვალს მი­აგ­ნეს და თი­ა­ნე­თის გზატ­კე­ცილ­ზე 10 სა­ათ­ზე სპე­ცო­პე­რა­ცია ჩა­ტარ­და. სპეც­რაზ­მე­ლებ­მა ად­გილ­ზე მოკ­ლეს გია კრი­ა­ლაშ­ვი­ლი, ხოლო კობა ოთა­ნა­ძე და ლე­ვან ამი­რი­ძე უმ­ძი­მე­სი ჭრი­ლო­ბე­ბით სა­ა­ვად­მყო­ფო­ში გა­და­იყ­ვა­ნეს.

კობა ოთა­ნა­ძე:

- არა­ნა­ი­რი ამ­ბო­ხი არ ყო­ფი­ლა. იმ დღეს მე და გია კრი­ა­ლაშ­ვილ­მა ლე­ვან ამი­რი­ძე მუხ­რო­ვან­ში ავიყ­ვა­ნეთ. მი­ზე­ზი ის იყო, რომ წი­ნა­დღეს ლე­ვა­ნის ოფიც­რე­ბი და შტა­ბის უფ­რო­სი და­ი­ჭი­რეს. ვი­ცო­დით, თა­ნამ­შრომ­ლებს ეს უნდა გა­ეპ­რო­ტეს­ტე­ბი­ნათ. სი­ტუ­ა­ცი­ის გარ­კვე­ვა­სა და უკან დაბ­რუ­ნე­ბას ვა­პი­რებ­დით. ლე­ვანს აინ­ტე­რე­სებ­და, რის­თვის და­ი­ჭი­რეს ბი­ჭე­ბი. ვე­რაფ­რის გარ­კვე­ვა ვერ შევ­ძე­ლით. აღ­მოჩ­ნდა, რომ ყვე­ლა­ფე­რი წი­ნას­წარ იყო და­გეგ­მი­ლი და მათ "თა­მაშს" წა­მო­ვე­გეთ. მუხ­რო­ვან­ში ვი­ყა­ვით, როცა გა­ვი­გეთ, რომ ტე­რი­ტო­რი­ას ალყა შე­მო­არ­ტყეს და გა­მო­ა­ცხა­დეს, თით­ქოს ამ­ბო­ხი იყო. ჩვენ ბი­ჭე­ბი გა­ვაფრ­თხი­ლეთ, რომ პრო­ვო­კა­ცი­ას არ უნდა აჰ­ყო­ლოდ­ნენ და ია­რა­ღის­თვის ხელი არ ეხ­ლოთ. ტე­ლე­ვი­ზი­ებს ჩვე­ნამ­დე მოს­ვლის უფ­ლე­ბას არ აძ­ლევ­დნენ. ბუ­ნებ­რი­ვია, არ მოგ­ვე­ცა გან­ცხა­დე­ბის გა­კე­თე­ბის სა­შუ­ა­ლე­ბა. მივ­ხვდით, იქა­უ­რო­ბას უნდა გავ­ცლო­დით და მერე უნდა გვემ­ტკი­ცე­ბი­ნა ჩვე­ნი სი­მარ­თლე. მთე­ლი ბრი­გა­და დაჰ­კი­თხეს; ამ­ბობ­დნენ, ტე­ლე­ვი­ზი­ით გა­ვი­გეთ, მუხ­რო­ვან­ში ამ­ბო­ხი რომ მოხ­დაო.

- თუ უდა­ნა­შა­უ­ლო­ე­ბი იყა­ვით, რა­ტომ არ ჩაჰ­ბარ­დით, რა­ტომ გა­და­წყვი­ტეთ მი­მალ­ვა?

- პრე­ზი­დენ­ტმა ფაქ­ტობ­რი­ვად, ჩვე­ნი ლიკ­ვი­და­ცია გა­მო­ა­ცხა­და. რა უნდა გვექ­ნა? გა­დარ­ჩე­ნის ერ­თა­დერ­თი გზა, მი­მალ­ვა იყო. ქვეყ­ნის და­ტო­ვე­ბას ვა­პი­რებ­დით. არ ვი­ცო­დით, საით წა­ვი­დო­დით, მთა­ვა­რი იყო, აქე­დან გაგ­ვეღ­წია და შემ­დეგ გვემ­ტკი­ცე­ბი­ნა ჩვე­ნი უდა­ნა­შა­უ­ლო­ბა. მერ­წმუ­ნეთ, მი­შას გა­მო­გო­ნი­ლი იყო ეს ამ­ბო­ხი. მა­შინ ქვე­ყა­ნა­ში აქ­ცი­ე­ბი იმარ­თე­ბო­და, ხე­ლი­სუფ­ლე­ბას წყა­ლი ჰქონ­და შემ­დგა­რი და ყუ­რა­დღე­ბის გა­და­ტა­ნა სხვა საქ­მე­ზე უნ­დო­დათ. მისი გა­დარ­ჩე­ნის ერ­თა­დერ­თი გზა ეს იყო და გა­მო­ი­ყე­ნა. იცით, ამ­ბო­ხი რას ჰქვია? რაც თა­ვად სა­ა­კაშ­ვილ­მა გა­უ­კე­თა შე­ვარ­დნა­ძეს - აუ­ჯანყდა და მერე "გა­და­აგ­დო". "ვარ­დე­ბის რე­ვო­ლუ­ცია" უწო­დეს ამას. სი­ნამ­დვი­ლე­ში ია­რა­ღიც ჰქონ­დათ, მაგ­რამ არ გა­მო­უ­ჩე­ნი­ათ... ამის შემ­დეგ 400 პოლ­კოვ­ნი­კი და ვიცე-პოლ­კოვ­ნი­კი გა­ა­თა­ვი­სუფ­ლეს. ყვე­ლა­ნი მო­ი­შო­რეს და იქ მო­იყ­ვა­ნეს პა­ტა­რა ბი­ჭე­ბი, რომ­ლებ­საც სა­ერ­თოდ არ გა­ე­გე­ბათ, რა არის ჯარი. ფაქ­ტობ­რი­ვად, მთე­ლი შე­ი­ა­რა­ღე­ბუ­ლი ძა­ლე­ბი ერთ-ერთ პო­ლი­ცი­ურ ქვე­და­ნა­ყო­ფად გა­და­ა­კე­თეს. სხვა გზით, არა­სა­სურ­ვე­ლი ხალ­ხის გა­თა­ვი­სუფ­ლე­ბა გა­უ­ჭირ­დე­ბო­დათ, რად­გან ისი­ნი იჩივ­ლებ­დნენ სა­სა­მარ­თლო­ში.

- ოპე­რა­ტი­უ­ლად მოხ­და ყვე­ლა­ნა­ი­რი გზის გა­და­კეტ­ვა; თუ მუხ­რო­ვან­ში იყა­ვით, იქი­დან მი­მალ­ვა რო­გორ შე­ძე­ლით?

- წლე­ბის მან­ძილ­ზე იქ მე­თა­უ­რი ვი­ყა­ვი და ყვე­ლა ბი­ლი­კი ზე­პი­რად ვი­ცო­დი. იმის მი­უ­ხე­და­ვად, რომ უამ­რა­ვი სპეც­რაზ­მე­ლი იყო და ვერ­ტმფრე­ნე­ბით გვე­ძებ­დნენ, ეს ჩვენ მო­ვა­ხერ­ხეთ. პრო­ფე­სი­ო­ნა­ლე­ბი ვართ და ვი­ცით, რო­გორ უნდა გა­და­ვა­ად­გილ­დეთ. სა­მი­ვე ერ­თად გა­მო­ვე­დით, რად­გან აზრი არ ჰქონ­და გან­ცხა­დე­ბის გა­კე­თე­ბას. მუხ­რო­ვა­ნის ტყი­დან მამ­კო­დის ტყე­ში გა­და­ვე­დით და იქ ვი­მა­ლე­ბო­დით. პე­რი­ო­დუ­ლად გა­მოვ­დი­ო­დით მა­ღა­ზი­ა­ში და ვყი­დუ­ლობ­დით საჭ­მელს. ხში­რად, არც საკ­ვე­ბი გვქო­ნია და არც წყა­ლი.

- თქვენს ახ­ლო­ბელს უნდა გა­ეყ­ვა­ნეთ სა­ზღვარ­ზე. მან გი­ღა­ლა­ტათ?

- ჩვენ­თან მან­ქა­ნა უნდა მო­სუ­ლი­ყო და იქი­დან უნდა გა­ვეყ­ვა­ნეთ. მე­სი­ჯებს ვწერ­დით ახ­ლო­ბელს და მა­შინ გა­ვი­შიფ­რეთ. ყუ­რა­დღე­ბა არ მი­ვაქ­ცი­ეთ ბევრ დე­ტალს, არ ვი­ცო­დით, ამ დო­ნე­ზე რომ იყო კონ­ტრო­ლი. ორი კვი­რა ტყე­ში ნამ­ყო­ფებს ტვი­ნიც გა­დაღ­ლი­ლი გვქონ­და. ვის­თა­ნაც გვქონ­და კონ­ტაქ­ტი, იმას ათ­ქმე­ვი­ნეს, ვე­ღარ გა­უძ­ლო წნეხს. მიკ­რო­ავ­ტო­ბუ­სი მო­ვი­და, სა­მი­ვე ავე­დით. მან­ქა­ნა შუ­ა­ში გა­და­ტიხ­რუ­ლი იყო, რო­გორც სატ­ვირ­თო. მი­ზე­ზი რომ ვი­კი­თხეთ, მძღოლ­მა გვი­თხრა, - ხახ­ვი და პრო­დუქ­ტი და­მაქვს სა­ვაჭ­როდ და უკან ტომ­რე­ბი ყრი­აო. ჩვენც და­ვუ­ჯე­რეთ. რე­ა­ლუ­რად კი ძა­ლოვ­ნე­ბის შე­მოგ­ზავ­ნი­ლი აღ­მოჩ­ნდა. გა­და­ტიხ­რულ­ში სამი სპეც­რაზ­მე­ლი იჯდა. 5 წუთი ვი­ა­რეთ, მერე პატ­რულ­მა გა­დაგ­ვი­კე­ტა გზა. ამ დროს მან­ქა­ნა­ში მყოფ­მა სპეც­რაზ­მე­ლებ­მა ტყვი­ე­ბი შიგ­ნი­დან დაგ­ვი­ში­ნეს. არ მახ­სოვს, რამ­დე­ნი გას­რო­ლა იყო. ფაქ­ტობ­რი­ვად, სა­მი­ვე ლიკ­ვი­დი­რე­ბუ­ლი ვე­გო­ნეთ. მერე გად­მოგ­ვყა­რეს მან­ქა­ნი­დან. უნ­დო­დათ, მორ­გში წა­ვეყ­ვა­ნეთ, მაგ­რამ ნა­ხეს, რომ მე და ლე­ვა­ნი ცო­ცხლე­ბი ვი­ყა­ვით. გია ად­გილ­ზე­ვე და­ი­ღუ­პა. მძი­მედ დაჭ­რი­ლი ვი­ყა­ვი, მაგ­რამ ყურ­ში ახ­ლაც ჩა­მეს­მის ვი­ღა­ცის ხმა, - მხო­ლოდ ერთი და­ი­ღუ­პაო. ჩემი ლიკ­ვი­და­ცია უნ­დო­დათ, მაგ­რამ ღმერ­თის წყა­ლო­ბით გა­დავ­რჩი. 14 ჭრი­ლო­ბა მქონ­და. 9 ტყვია მომ­ხვდა გულ­მკერ­დის არე­ში. მან­ქა­ნი­დან რომ ჩა­მოგ­ვყა­რეს, იქ უამ­რა­ვი ადა­მი­ა­ნი იყო. მე­რა­ბიშ­ვი­ლი და უგუ­ლა­ვა და­ვი­ნა­ხე, ბო­კე­რია კი ღუ­დუ­შა­უ­რის სა­ა­ვად­მყო­ფო­ში ვნა­ხე, - სა­ო­პე­რა­ცი­ო­ში შე­მო­ვი­და. ახა­ლა­ია არ მახ­სოვს.

- გიგი უგუ­ლა­ვა და ვანო მე­რა­ბიშ­ვი­ლი იქ რას აკე­თებ­დნენ?

- ისი­ნი სპე­ცო­პე­რა­ცი­ის ად­გი­ლი­დან 2-3 მეტრში იდ­გნენ. შე­იძ­ლე­ბა, მერე ახ­ლო­საც მო­ვიდ­ნენ, არ მახ­სოვს. სა­სიკ­ვდი­ლოდ გან­წი­რუ­ლე­ბი ვე­ყა­რეთ; ხალ­ხი რომ არ მო­სუ­ლი­ყო, ალ­ბათ სა­კონ­ტრო­ლო გას­რო­ლებ­საც მო­ახ­დენ­დნენ, მაგ­რამ ამას გა­და­ვურ­ჩით. სპეც­რაზ­მე­ლე­ბი, რომ­ლე­ბიც ტყვი­ებს გვი­შენ­დნენ, ნიღ­ბე­ბით იყ­ვნენ, ფაქ­ტობ­რი­ვად - მი­შას და­ქი­რა­ვე­ბუ­ლი მკვლე­ლე­ბი. ტყვი­ე­ბი რომ და­უმ­თავ­რდათ, წიხ­ლე­ბით შეგვდგნენ. ძირს დაყ­რი­ლებს ზოგი გვა­გი­ნებ­და, ზოგი წიხლს გვირ­ტყამ­და. საკ­მა­ოდ ძლი­ე­რი ვარ და ხე­ლით მო­ნე­ტის გა­ღუნ­ვა შე­მიძ­ლია. ვი­ღა­ცამ თქვა, - ეს ის არის, ფულს თი­თე­ბით რომ ღუ­ნავ­სო, - თან ხე­ლებ­ზე ბორ­კი­ლის და­დე­ბა უნ­დო­და. წი­ნა­აღ­მდე­გო­ბა გა­ვუ­წიე. მა­შინ და­მი­ცხრი­ლეს ხე­ლე­ბი. ამას ვანო მე­რა­ბიშ­ვი­ლი და სხვა ადა­მი­ა­ნე­ბიც უყუ­რებ­დნენ. სხე­ულ­ზე იმ­დე­ნი ჭრი­ლო­ბა მქონ­და, ვე­ღარ ვმოძ­რა­ობ­დი. წიხ­ლე­ბით შეგვდგნენ მე და ჩემს მე­გობ­რებს. ღუ­დუ­შა­უ­რის სა­ა­ვად­მყო­ფო­ში რამ­დე­ნი­მე დღე გა­ვა­ტა­რე, შემ­დეგ ცი­ხის სა­ა­ვად­მყო­ფო­ში გა­და­მიყ­ვა­ნეს. იქაც გრძელ­დე­ბო­და ზე­წო­ლე­ბი და მუ­ქა­რე­ბი.

- რა­ტომ?

- მოჰ­ქონ­დათ და­წე­რი­ლი ქა­ღალ­დი და მე­უბ­ნე­ბოდ­ნენ, - ეს უნდა აღი­ა­რო, თუ აღი­ა­რებ, ცოტა წლებს მოგ­ცემთ, თუ არა და, სა­მუ­და­მოდ ცი­ხე­ში გა­მოგ­კე­ტავ­თო. მარ­თლაც, 30 წელი მო­მი­სა­ჯეს. მე­უბ­ნე­ბოდ­ნენ, ყვე­ლამ იცის, დაჭ­რი­ლი ხარ, შენი მოკ­ვლა პრობ­ლე­მას აღარ წარ­მო­ად­გენ­სო. მარ­თლაც იყო ამის მცდე­ლო­ბა: წვე­თო­ვა­ნე­ბი მე­ყე­ნა და უცებ მო­მიხ­სნეს. ამ დროს სა­ა­ვად­მყო­ფო­დან ერთი კვი­რის გა­და­სუ­ლი ვი­ყა­ვი "რეზ­ბალ­ნი­ცა­ზე". გო­ნე­ბა დავ­კარ­გე და რა მოხ­და, არ მახ­სოვს. გონ­ზე რომ მო­ვე­დი, აპა­რატ­ზე ვი­ყა­ვი შე­ერ­თე­ბუ­ლი. ჩემი საქ­მე გახ­მა­უ­რე­ბუ­ლი იყო და ექი­მე­ბი კარ­გად მექ­ცე­ოდ­ნენ, მაგ­რამ ძა­ლი­ან შე­ში­ნე­ბუ­ლე­ბი იყ­ვნენ და კონ­ტაქ­ტში ვერ შე­მო­დი­ოდ­ნენ. ჭრი­ლო­ბე­ბი მო­უ­შუ­შე­ბე­ლი მქონ­და, სა­კან­ში რომ გა­და­მიყ­ვა­ნეს.

- იქ მარ­ტო იყა­ვით?

- სა­მარ­ტოო სა­კან­ში 2 წელ­ზე მეტი გა­ვა­ტა­რე. ძა­ლი­ან ძნე­ლი იყო იქ ყოფ­ნა. 5-6 თვე არც პრე­სა მქონ­და, არც რა­დიო. ცი­ხის თა­ნამ­შრომ­ლე­ბი ცუ­დად არ მექ­ცე­ოდ­ნენ, მაგ­რამ გა­რე­დან შე­მო­სუ­ლე­ბი ახ­დენ­დნენ ჩემ­ზე ზე­წო­ლას - კუდ-ისა თუ სოდ-ის თა­ნამ­შრომ­ლე­ბი. მათი ზე­წო­ლა სა­სა­მარ­თლო პრო­ცე­სე­ბის და­წყე­ბამ­დე გრძელ­დე­ბო­და. მო­ი­თხოვ­დნენ, ბრა­ლი მე­ღი­ა­რე­ბი­ნა. გლ­და­ნის ცი­ხე­ში 2 წელი და 4 თვე სა­მარ­ტოო სა­კან­ში ვი­ყა­ვი, თან - უმ­ძი­მეს მდგო­მა­რე­ო­ბა­ში. თა­ვი­დან გა­და­ად­გი­ლე­ბას ვერ ვა­ხერ­ხებ­დი, ვერც ვჭამ­დი, რად­გან ხე­ლე­ბი და­ცხრი­ლუ­ლი მქონ­და. სა­კან­ში მხო­ლოდ სა­ნი­ტა­რი თუ შე­მო­ვი­დო­და. უნ­დო­დათ, და­ვეთ­რგუ­ნე, მო­რა­ლუ­რად გა­ვე­ნად­გუ­რე­ბი­ნე, მაგ­რამ არ გა­მო­უ­ვი­დათ, ადა­მი­ა­ნებს ბევ­რის ატა­ნა შეგ­ვიძ­ლია. სარ­და­ფი­ვით იყო ის სა­კა­ნი, ზე­ვით პა­ტა­რა ფან­ჯა­რა ჰქონ­და. ხმის გამ­ცე­მი არა­ვინ მყავ­და, ად­ვო­კატს თუ შევ­ხვდე­ბო­დი და და­ვე­ლა­პა­რა­კე­ბო­დი. ცო­ტა­თი რომ მოვმჯო­ბინ­დი და წა­მოდ­გო­მა მო­ვა­ხერ­ხე, ფან­ჯა­რას­თან მივ­დი­ო­დი და იქ კა­ტებ­სა და ჩი­ტებს პურს ვუყ­რი­დი, მათ ვე­სა­უბ­რე­ბო­დი, აბა, რა მექ­ნა?! ახლა თა­ვი­დან ვსწავ­ლობ ლა­პა­რაკს. სა­სა­მარ­თლო რე­ფორ­მა რომ ჩა­ტარ­დე­ბა, რე­ა­ბი­ლი­ტა­ცი­ას აუ­ცი­ლებ­ლად მო­ვი­თხოვ.

- პრე­ზი­დენ­ტი სამ­შობ­ლოს მო­ღა­ლა­ტეს გი­წო­დებთ და აპ­რო­ტეს­ტებს თქვენს გა­თა­ვი­სუფ­ლე­ბას.

- მიშა თვი­თონ არის სამ­შობ­ლოს მო­ღა­ლა­ტე, თა­ვი­სი "ნაც­ბან­დით". რა­საც ის ამ­ბობს, ცი­ლის­წა­მე­ბაა.

- ამ­ბო­ბენ, თავ­დაც­ვის სა­მი­ნის­ტროს ახა­ლი ხელ­მძღვა­ნე­ლო­ბა მუხ­რო­ვა­ნის ამ­ბო­ხის საქ­მე­ში გა­რე­ულ პი­რებს სამ­სა­ხუ­რებ­ში არ აღად­გენ­სო, ამა­ზე რას იტყვით?

- არც ვა­პი­რებ­დი შე­ი­ა­რა­ღე­ბულ ძა­ლებ­ში დაბ­რუ­ნე­ბას, მაგ­რამ პატ­რი­ო­ტი ადა­მი­ა­ნე­ბი, ახალ­გაზ­რდა პრო­ფე­სი­ო­ნა­ლე­ბი, რომ­ლე­ბიც უკა­ნო­ნოდ და­ი­ჭი­რეს, რა­ტომ არ უნდა და­აბ­რუ­ნონ? მე მა­ში­ნაც არ ვმუ­შა­ობ­დი, თა­და­რი­გის ოფი­ცე­რი ვი­ყა­ვი. თუ ჩემს ქვე­ყა­ნას დას­ჭირ­და, მხო­ლოდ მა­შინ დავ­ბრუნ­დე­ბი, მაგ­რამ მშვი­დო­ბი­ან ვი­თა­რე­ბა­ში ჯარ­ში ყოფ­ნას მარ­თლა არ ვა­პი­რებ. ე.წ. "მუხ­რო­ვა­ნის საქ­მე­ზე" 41 ადა­მი­ა­ნი გა­ა­სა­მარ­თლეს. მათ­გან ძა­ლი­ან ბევ­რს არა­ნა­ი­რი შე­ხე­ბა ჯარ­თან არ ჰქონ­და. ისი­ნი სხვა­დას­ხვა ად­გი­ლას, გზა­ზე "აკ­რი­ფეს". კობა კო­ბა­ლა­ძე 10 წელი ნა­ნა­ხი არ მყავ­და და ცი­ხე­ში გა­ვი­გე, რომ ისიც ჩვენს საქ­მე­ზე იჯდა. სრუ­ლი­ად უდა­ნა­შა­უ­ლო ხალ­ხი გა­ა­სა­მარ­თლეს, ძა­ლი­ან ბევ­რს პი­რა­დად არც ვიც­ნობ­დი...

სპე­ცო­პე­რა­ცი­ის დროს ჩა­ცხრი­ლუ­ლი გია კრი­ა­ლაშ­ვი­ლი ამ ფაქ­ტამ­დე კი­ევ­ში მსა­ხუ­რობ­და. მკვლე­ლო­ბამ­დე რამ­დე­ნი­მე დღით ადრე იყო სა­ქარ­თვე­ლო­ში ჩა­მო­სუ­ლი, ოჯა­ხის მო­სა­ნა­ხუ­ლებ­ლად. შემ­დეგ იგი ამ­ბოხ­ში და­ა­და­ნა­შა­უ­ლეს. რო­გორც ამ­ბო­ბენ, ძა­ლი­ან მორ­წმუ­ნე ადა­მი­ა­ნი იყო. იმ მძი­მე წუ­თებ­ში სა­ქარ­თვე­ლოს კა­თო­ლი­კოს-პატ­რი­არ­ქმა ლიკ­ვი­დი­რე­ბუ­ლი სამ­ხედ­როს შვი­ლებს ხატი გა­მო­უგ­ზავ­ნა და სამ­ძი­მა­რიც გა­მო­უ­ცხა­და.

გია კრი­ა­ლაშ­ვი­ლის დაც ყო­ფი­ლი სამ­ხედ­რო პირი იყო და ახ­ლა­ხან დაბ­რუნ­და ჯარ­ში. ამ­ბობს, რომ სი­მარ­თლის­თვის ბრძო­ლას გა­აგ­რძე­ლებს.

ლია კრი­ა­ლაშ­ვი­ლი:

- ძა­ლი­ან მძი­მე იყო ჩემი ოჯა­ხის თი­თო­ე­უ­ლი წევ­რის­თვის ეს დღე­ე­ბი. ფაქ­ტობ­რი­ვად, პო­ლიტ­პა­ტიმ­რე­ბის გა­თა­ვი­სუფ­ლე­ბის დღეს ხელ­მე­ო­რედ "დავ­კრძა­ლე" ჩემი ძმა. მის მე­გობ­რებს - მად­ლო­ბა, ისი­ნი ცი­ხი­დან პირ­და­პირ გიას სა­საფ­ლა­ო­ზე მო­ვიდ­ნენ. იმე­დია, ჩემი ძმის სა­ხე­ლის რე­ა­ბი­ლი­ტა­ცია მოხ­დე­ბა. 15 ნო­ემ­ბერს პრო­კუ­რა­ტუ­რა­ში სარ­ჩე­ლი შე­ვი­ტა­ნე და ჩემი ძმის მკვლე­ლო­ბის გა­მო­ძი­ე­ბას ვი­თხოვ. და­ვა­სა­ხე­ლე ის ადა­მი­ა­ნე­ბი, ვინც ეს­წრე­ბო­და გიას ლიკ­ვი­და­ცი­ას: გიგი უგუ­ლა­ვა, გივი თარ­გა­მა­ძე, ვანო მე­რა­ბიშ­ვი­ლი და ბა­ჩა­ნა ახა­ლა­ია. უდა­ვოა, ჩემი ძმა სა­ა­კაშ­ვი­ლის ბრძა­ნე­ბით მოკ­ლეს. მო­ვი­თხოვ ამ პი­რე­ბის და­კი­თხვას და გა­ოგ­ნე­ბუ­ლი ვარ, რომ ისი­ნი ჯე­რაც არ და­უ­კი­თხავთ. გა­მაც­ნონ ჩემი ძმის საქ­მე­ზე ჩა­ტა­რე­ბუ­ლი ექ­სპერ­ტი­ზის შე­დე­გე­ბი! დღემ­დე არ მქო­ნია მა­სა­ლე­ბის გაც­ნო­ბის სა­შუ­ა­ლე­ბა. გიას ორი შვი­ლი დარ­ჩა. მისი 23 წლის ვაჟი ჩემ­თან ერ­თად იბ­რძვის სი­მარ­თლის­თვის. უნდა და­ი­სა­ჯოს ყვე­ლა, ვინც გიას მკვლე­ლო­ბა­ში მო­ნა­წი­ლე­ობ­და, "ვა­და­გა­სუ­ლი" პრე­ზი­დენ­ტი­დან და­წყე­ბუ­ლი. და­უს­ჯე­ლე­ბი რომ დარ­ჩნენ, შე­იძ­ლე­ბა, ბენ­ზი­ნი გა­და­ვის­ხა და სა­ჯა­როდ თავი და­ვიწ­ვა.

- თქვენ გა­თა­ვი­სუფ­ლე­ბუ­ლი იყა­ვით ჯა­რი­დან, ახლა აღ­დგე­ნა მო­ა­ხერ­ხეთ?

- 2010 წლის მარ­ტში გა­მა­თა­ვი­სუფ­ლეს, ასა­კის გამო. შე­იძ­ლე­ბო­და, სა­მო­ქა­ლა­ქო შტატ­ზე გა­და­ვეყ­ვა­ნე, მაგ­რამ ბა­ჩა­ნა ახა­ლა­ი­ას­თან მა­ინც ვერ ვი­მუ­შა­ვებ­დი. ჩემი ძმის მკვლე­ლო­ბის მო­ტი­ვი იყო - ბა­ჩა­ნა ახა­ლა­ია გამ­ხდა­რი­ყო მი­ნის­ტრი და მა­შინ­დე­ლი აქ­ცი­ე­ბის­კენ მი­მარ­თუ­ლი ხალ­ხის ყუ­რა­დღე­ბა სხვა თე­მა­ზე უნდა გა­და­ე­ტა­ნათ. რო­გორც გა­ვი­გე, ერეკ­ლე კო­დუ­ა­საც მი­უ­ძღვის ამა­ში წვლი­ლი - თურ­მე მის კა­ბი­ნეტ­ში იგეგ­მე­ბო­და ყვე­ლა­ფე­რი. ჩემი ძმის ცხე­დარს უამ­რა­ვი და­ზი­ა­ნე­ბა და სის­ხლჩაქ­ცე­ვე­ბი აღე­ნიშ­ნე­ბო­და, იღ­ლი­ის ქვეშ ჰქონ­და ერთი ჭრი­ლო­ბა, ფე­ხე­ბი, ხე­ლე­ბი და­ჩე­ხი­ლი აქვს, თავი - გა­დახ­სნი­ლი, მთელ სხე­ულ­ზე სის­ხლნაჟ­ღენ­თე­ბი და გვა­მუ­რი ლა­ქე­ბი იყო. ექ­სპერ­ტმა მი­თხრა, ამ­დე­ნი ლაქა იმი­ტომ აქვს, რო­გორც ჩანს, სიკ­ვდი­ლის შემ­დეგ ტან­საც­მლით დიდი ხანი იწ­ვაო... რო­გორც კი ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა შე­იც­ვა­ლა, გა­დავ­წყვი­ტე, სა­მარ­თა­ლი მე­პო­ვა. ახლა მიმ­დი­ნა­რე­ობს გა­მო­ძი­ე­ბა პო­ლი­ცი­ე­ლე­ბის მიერ უფ­ლე­ბა­მო­სი­ლე­ბის გა­და­მე­ტე­ბის მუხ­ლით. ამ ფორ­მუ­ლი­რე­ბას არ ვე­თან­ხმე­ბი. ჩემი ძმა ქუ­ჩა­ში გამ­ვლელ პო­ლი­ცი­ელს არ მო­უკ­ლავს, მი­ზან­მი­მარ­თუ­ლად მოკ­ლეს. გვა­რებს ვა­სა­ხე­ლებ და მათ პა­სუ­ხი უნდა აგე­ბი­ნონ. 12 იან­ვრის მთე­ლი დღე სა­საფ­ლა­ო­ზე გა­ვა­ტა­რე, 13-ში ბი­ჭე­ბი რომ მო­ვიდ­ნენ, სა­საფ­ლა­ო­ზე დავ­ხვდი. "ვა­და­გა­სულ­მა" პრე­ზი­დენ­ტმა ჩემს ძმას სამ­შობ­ლოს მო­ღა­ლა­ტე უწო­და. მა­ინ­ტე­რე­სებს, რო­მე­ლია მო­ღა­ლა­ტე - ჩემი ძმა, რო­მე­ლიც ამ წლე­ბის მან­ძილ­ზე სამ­შობ­ლოს­თვის იბ­რძო­და, თუ მიშა, რო­მელ­მაც მთელ ერს შე­უ­ლა­ხა ღირ­სე­ბა? ყვე­ლამ პა­სუ­ხი უნდა აგოს ჩემი ძმის მკვლე­ლო­ბის­თვის.

თეა ხურ­ცი­ლა­ვა

ჟურ­ნა­ლი "გზა"

(გა­მო­დის ხუთ­შა­ბა­თო­ბით)