წელს ახალი წლის შემობრძანება ახლად დაბადებულმა პატარებმა "განსაკუთრებულად აღნიშნეს". როცა ჩაჩავას სახელობის სამშობიაროში დავრეკე იმის გასარკვევად, დაიბადა თუ არა ახალშობილი პირველ იანვარს, მკითხეს, - იმდენია დაბადებული, კერძოდ, რომელი გაინტერესებთო? ჰოდა, რადგან ყველა მაინტერესებდა, ჩემი ფეხით მივაკითხე პატარებს. ჯერ მათ ვესტუმრე, რომლებმაც გასული წლის ბოლო დღეს მოინდომეს დაბადება. მათი დედიკოებიც არ დამზარდნენ და სიამოვნებით ისაუბრეს პატარებზე. ცირა ფიფია ცრემლებს ვერ იკავებდა, თუმცა არ გამკვირვებია, რადგან 37 წლის ასაკში შეძენილ პირველ ქალიშვილზე ემოციების გარეშე ვერავინ ილაპარაკებს.
ცირა ფიფია:
- ჩვენ წალენჯიხაში ვცხოვრობთ, მაგრამ თბილისში მშობიარობა გადავწყვიტე. პატარა მარიამ ძაძამიამ ღირსეულად გააცილა 2012 წელი (იღიმის). მას 2 იანვარს ველოდებოდით, მაგრამ ჩემი ჯანმრთელობის მდგომარეობის გამო ვარჩიეთ, პატარა საკეისრო კვეთით დაბადებულიყო. რომ ვაკვირდები, ვფიქრობ, მამას უფრო ჰგავს. მამიკოც ძალიან გახარებულია, ქალიშვილს ყოველდღე ნახულობს.
- როგორც წესი, მშობლები შვილის გაჩენას უმეტესად ახალი წლის პირველ დღეს არჩევენ ხოლმე. თქვენ ბოლო დღეს რატომ გადაწყვიტეთ?
- როცა ექიმთან ვსაუბრობდით, იყო საშუალება, ოპერაცია 1-ელ იანვარს დანიშნულიყო, მაგრამ რატომღაც 31 დეკემბერი ვარჩიე. მინდა, თავის ყველა დაბადების დღეს მარიამი ზეიმით შეხვდეს. ახალი წლის სამზადისისას პატარას დაბადების დღე ექნება. წელს ყველაზე ბედნიერი ახალი წელი მქონდა, 37 წლის ვარ და პირველი შვილი შემეძინა. ახალი წლის ღამე სამშობიაროს მედპერსონალთან ერთად გავატარეთ...
- მოკლედ, ისე გამოვიდა, რომ თქვენმა ქალიშვილმა ძველი წელი დახურა...
- კი, ასე გამოვიდა. მარიამის დაბადება ცხოვრების ახალი ეტაპის დაწყებას დაემთხვა. იმედი მაქვს, როგორც ჩემი შვილისთვის, ასევე მთელი საქართველოსთვის ბედნიერი დრო დადგება და ყველაფერი უკეთესობისაკენ შეიცვლება. რაც მთავარია, ყველას ჯანმრთელობას ვუსურვებ, ყველაზე მთავარი ხომ ეს არის?! მარიამიც ჯანმრთელი გოგონა გაჩნდა და იმაზე დიდი ბედნიერება არაფერია, შვილი რომ ჯანმრთელი გყავს. ჯერ კიდევ კარგად ვერ ვაცნობიერებ, რა ბედნიერება დამატყდა თავს, ძალიან დაბნეული ვარ... ოპერაციის დროს ყველაფერს ვხედავდი და მესმოდა. ექიმებთან ვსაუბრობდი. პატარამ ტირილი რომ დაიწყო, ამაზე ემოციური მომენტი არასოდეს მქონია.
- დიდ ბედნიერებას გისურვებთ. ბედნიერი დედიკო ყოფილიყავით.
იმავე პალატაში მეორე პატარა ქალბატონიც ბრძანდებოდა, რომელიც გასული წლის ბოლო დღეს დაიბადა. ნუცა გოდერძიშვილი დედიკოსთან ერთად იწვა საწოლზე და მშვიდად ნაბავდა თვალებს.
ნინო მიქაია:
- ნუცა ჩვენს ოჯახში მეორე ქალიშვილია, პირველი - ანუკი უკვე წლისა და შვიდი თვისაა. მას საახალწლო საჩუქარი გავუკეთეთ და დაიკო ვაჩუქეთ. ინტერესით ველოდებით, როდის შეხვდებიან ერთმანეთს. ანუკის ძალიან უყვარს ბავშვები, ნანას ეძახის ყველა პატარას და ვნახოთ, როგორ მიიღებს პაწაწინა დაიკოს.
- თუ აცნობიერებდა, მალე პატარა დაიკო რომ უნდა ჰყოლოდა?
- კი, ჩვეულებრივი ქალებისგან დიდი მუცლით გამოვირჩეოდი და იოლად გააცნობირა, დაიკო რომ უნდა ჰყოლოდა. მოვიდოდა, მუცელზე მომეფერებოდა, დაიკოს ჰკოცნიდა, თავს დამადებდა ხოლმე... ნუცას 4 იანვრამდე ველოდებოდით. ბოლოს არჩევანი გააკეთა და 31 დეკემბერს დაიბადა. ასე რომ, მორიგე ექთანებთან ერთად ახალ წელსაც შევხვდით და ერთი ყლუპი ღვინოც მივირთვით. გული მხოლოდ იმაზე დამწყდა, რომ უფროსი ქალიშვილი ჩვენთან ერთად არ იყო. სხვათა შორის, ვიკითხე, - ხშირად ჩნდებიან პატარები ახალი წლის ღამეს-მეთქი? აღმოჩნდა, რომ თუ ძალიან არ სტკივათ მუცელი, მელოგინეები სამშობიაროში მოსვლისგან თავს იკავებენ, ყველას ურჩევნია, ახალი წელი სახლში აღნიშნოს. ნუცამ მთელი ოჯახი ააფორიაქა, აგვირია საახალწლო გეგმები (იცინის)... საბოლოოდ კი ყველაფერი კარგად დასრულდა.
- მამიკო 2 ქალიშვილის მამის ამპლუაში თავს როგორ გრძნობს?
- ვაიმე, ეგ რა მკითხეთ?! (იცინის) როგორ ეგუება და სამშობიაროში უკვე გველოდებიან მესამე შვილის გასაჩენად. მამიკოს ვაჟი ძალიან უნდა და ვნახოთ, ვეცდებით, რომ გავახაროთ. რა თქმა უნდა, მამიკო ძალიან ბედნიერია, გოგონები რომ ჰყავს, მაგრამ ყველა ქართველ მამაკაცს ვაჟი სურს. რაც მთავარია, ძალიან ბედნიერები ვართ, რომ ჯანმრთელი შვილები გვყავს. ბევრი წყვილი ძალიან წვალობს, რომ პატარა შეეძინოს. ჩვენ კი ეს ბედნიერება დაუბრკოლებლად მოგვენიჭა.
მას შემდეგ, რაც წლის ბოლო დღეს დაბადებული პატარები მოვინახულე, 2013 წლის პირველ მერცხალს, ნიკოლოზ გიორგაძეს მივაკითხე და აღტაცებული დავრჩი, როცა გავიგე, რომ მის დედიკოს, 19 წლის თამთას პირველ იანვარს უკვე მეორე შვილი შეეძინა.
თამთა დავითაშვილი:
- 19 წლის ვარ და უკვე მეორედ გავხდი დედა. პირველი გოგონა 17 წლისას შემეძინა, ის უკვე 2 წლის და 3 თვისაა.
- კი, მაგრამ, როდის გათხოვდი?
- 16 წლის ვიყავი (იცინის). მეორე შვილის სქესს ჩემთვის დიდი მნიშვნელობა არ ჰქონდა, მაგრამ როცა გოგონა გყავს, რა თქმა უნდა, ბიჭი უკეთესია. თან ახალ წელს მამიკოც გავახარეთ. ნიკოლოზს 4 იანვრამდე ველოდებოდით. მერჩივნა, პატარა ახალ წელს კი არა, ცოტა მოგვიანებით დაბადებულიყო, რადგან ახალ წელს სამშობიაროში ყოფნა სახალისო სულაც არ არის, მაგრამ 31 დეკემბერს მუცელი რომ ამტკივდა, ახალი წლის დადგომას აღარც დავლოდებივარ, ადრე დავიძინე. ვიცოდი, მეორე დღეს პატარა დაიბადებოდა და ძალების მოკრება მჭირდებოდა. თეთრიწყაროს რაიონში ვარ გათხოვილი, 1-ელ იანვარს დილით უკვე სამშობიაროში წამოვედით.
ოჯახის წევრებს ერთი სული აქვთ, სახლში როდის დავბრუნდებით. პატარა გოგონა არავის აცდის ტელეფონზე ლაპარაკს, - ჩემი ძმა როგორ არის, სად არისო? - კითხულობს. მე უკვე აღარც მელაპარაკება. ამბობენ, პირველი შვილს უნდა ჰკითხო ჯერ დაუბადებელი პატარას სქესიო. მე ამ ამბავზე მეცინებოდა, მაგრამ სანამ ექოსკოპია მეტყოდა, ჩემმა გოგონამ თქვა, - ბიჭია, ჩემი ძმა უნდა დაიბადოსო. თან ამბობდა, - ჩემი ძმა მხოლოდ ჩემია, დედასი და მამასი არ არისო. ისიც კი იცის, რამხელა უნდა იყოს თავისი ძმა. ხელით გვაჩვენებდა ხოლმე, ამხელა იქნებაო. აღმოჩნდა, რომ ჩემი გოგონა მართალი იყო.
- 19 წლისას ორი შვილის დედობა არ გაგიჭირდა?
- (იღიმის) იოლი ნამდვილად არ არის, მაგრამ როცა უკვე დედა ხარ, სულაც არ ფიქრობ სირთულეებზე, წლოვანებასაც აღარ აქვს მნიშვნელობა. შვილები გყავს და მათი დედობა უკვე მოვალეობაა. სხვათა შორის, ვინც იგებს, რომ უკვე 2 შვილი მყავს, ძალიან უკვირთ. ვერ ვიტყვი, რომ 16 წლისას გათხოვება დიდი გმირობაა, მაგრამ როცა უკვე 2 შვილი გყავს, უნდა იამაყო. თანაც დედობაზე დიდი ბედნიერება ხომ არ არსებობს? მინდა, რომ ნიკოლოზი საქართველოსთვის კარგი მეკვლე იყოს. ახალ წელს კი ყველაფერი კარგი მოეტანოს. ყველაფერი ცუდი უკან დარჩენილიყოს.
- დიდ ბედნიერებასა და ჯანმრთელობას გისურვებთ.
- დიდი მადლობა, თქვენც ასევე.
ელენე ბასილიძე
(გამოდის ხუთშაბათობით)