"უნდა მეღიარებინა, თითქოს 2000 კაცით თბილისში ხელისუფლების დასამხობად მოვდიოდი"

სამხედრო გენერალი, "ავაზის" ყოფილი მეთაური ტრისტან წითელაშვილი 2008 წლის აგვისტოდან პატიმარია. მისი ადვოკატის, ლალი აფციაურის თქმით, გენერალი ხელისუფლებამ იმიტომ დააკავა, რომ აგვისტოს ომზე ბევრ ინფორმაციას ფლობდა. ისიც იცოდნენ, რომ არ გაჩუმდებოდა... წითელაშვილი ნარკოტიკის უკანონო შეძენა-შენახვა-მოხმარების ბრალდებით გაასამართლეს და 7 წლით თავისუფლების აღკვეთა მიუსაჯეს. პატიმარს, წნეხის მიუხედავად, უკან არ დაუხევია და უდანაშაულობის დასამტკიცებლად, დღემდე იბრძვის. მისი საჩივარი სტრასბურგშიც არის გაგზავნილი.

ტრისტან წითელაშვილი პარლამენტმა პოლიტპატიმრად აღიარა, ადვოკატი კი ახალაღმოჩენილი გარემოებით, საქმის ხელახალ განხილვას ითხოვს, - წითელაშვილის ყოფილი ადვოკატი მაჩიტიძე და რამდენიმე მოწმე ადასტურებენ, რომ იგი 26 და არა 28 აგვისტოს დააკავეს, როგორც ეს საქმის მასალებშია ასახული.

გენერალი ტრისტან წითელაშვილი ამჟამად სასჯელს ე. წ. მატროსოვის ციხეში იხდის. "კვირის პალიტრასთან" იგი დაკავების დეტალებზე საუბრობს:

- 2008 წლის 26 აგვისტოს შინ საღამოს 8 საათზე დავბრუნდი, რადგან ბავშვები მარტო იყვნენ. ერთ საათში ქალიშვილმა, მარიამმა მითხრა, მამა, ჩვენი სახლის წინ შეიარაღებული პირები დგანან და გკითხულობენო. ფანჯარაში გადავიხედე, მართლაც იდგნენ, რამდენიმე ვიცანი, სამხედრო კონტრდაზვერვის თანამშრომლები იყვნენ. ერთ-ერთმა, დაჩიმ, მთხოვა, კარი გამეღო, საუბარი გვინდაო. 15 კაცი შემოვიდა. დაჩიმ მითხრა, ჩვენ შს სამინისტროს კონტრდაზვერვის სამსახურიდან ვართ, ხელმძღვანელობას თქვენთან საუბარი სურს და გთხოვ, გამოგვყევიო. ისიც მკითხა, იარაღი ხომ არა გაქვსო. იარაღი მაქვს და ყველა ჩემს სახელზეა რეგისტრირებული-მეთქი. წარვუდგინე იარაღები და მისი დამადასტურებელი საბუთებიც. პირადობის მოწმობა და მობილური ტელეფონიც მომთხოვეს. ისიც მივეცი. ამის მერე გაყოლა მთხოვეს. ვუთხარი, ბავშვებს მარტო ვერ დავტოვებ, არასრულწლოვნები არიან, ერთი ავად მყავს, მომეცით ტელეფონი და ჩემს მეუღლეს დავუკავშირდები-მეთქი. არ დამარეკვინეს, ჩამსვეს მანქანაში და მოდულის შენობაში წამიყვანეს. იქ უკანა ეზოდან შემიყვანეს. შესასვლელში მორიგემ ჩემი ჟურნალში გატარება მოითხოვა. ჩვენიანია, არ არის საჭიროო, უთხრეს და ყოველგვარი რეგისტრაციის გარეშე ვინმე ლევან ტაბიძის კაბინეტში აღმოვჩნდი. ტაბიძე ერთ-ერთი ხელმძღვანელი პირი იყო.

მის კაბინეტში რამდენიმე კაცი დამხვდა, შეყვანისთანავე შემომესივნენ და მითხრეს, რასაც გეტყვით, ყველაფერზე გვიპასუხე, ოღონდ პასუხი დადებითი უნდა იყოსო. ამ დროს ლევან ტაბიძე ფეხზე წამოდგა, ხელკეტი ეჭირა. მითხრა, თუ გაჯიუტდები, ამ ხელკეტით თავს გაგიტეხო... რამდენიმე თანამშრომელი შეკითხვებს მისვამდა, ვინ არის მორისი და რა ურთიერთობა გაქვს მასთანო? საერთოდ არ ვიცნობ-მეთქი. მერე ტაბიძემ მკითხა, ახლა თქვი, სახელმწიფო გადატრიალება ვისთან ერთად გინდოდაო. გაკვირვებულმა შევხედე, ასეთი რამ აზრადაც არ მომსვლია-მეთქი. ამის შემდეგ ტაბიძემ განკარგულება გასცა და ოთახში ჩემთან დასაპირისპირებლად ტარიელ თოდაძე შემოიყვანეს.

- თოდაძეს იცნობდით?

- დიახ, თოდაძე გორში, სამხედრო სარემონტო ბაზის უსაფრთხოების უფროსად მყავდა დანიშნული. ახლა მოჰყევი, როგორ გავალებდა შენი უფროსი ხალხის შეგროვებასა და თბილისში წასვლასო. გაკვირვებულმა შევხედე, სახე სულ დასისხლიანებული ჰქონდა, ეტყობოდა, მაგრად იყო ნაცემი, პასუხის გაცემა უჭირდა და ცოტა ხანს ჩუმად იდგა.

მერე ერთ-ერთმა თავში ხელი წამოარტყა, დაგავიწყდა, რაც უნდა თქვაო? თოდაძეს ვუთხარი, ტარიელ, სიმართლე თქვი, იცოდე, არ მოიტყუო-მეთქი. თოდაძემ თავი ვეღარ შეიკავა და წამოიყვირა, მეტი აღარ შემიძლია, ცემაში ამომხადეს სულიო...

ამ სიტყვების შემდეგ სასწრაფოდ გაიყვანეს ოთახიდან. მე მეორე კაბინეტში შემიყვანეს, სადაც გენერალი შალვა ჟღენტი დამხვდა. მითხრა, ტრისტან, ხელმძღვანელობას შენთან რაღაც საკითხების გარკვევა აინტერესებს, იცოდე, ყველაფერი შენზეა დამოკიდებულიო. ამის შემდეგ ჟღენტის კაბინეტიდან კიდევ სხვა ოთახში გადამიყვანეს, სადაც პოლკოვნიკი გულად ცერცვაძე შემოვიდა. ადრე ვიცნობდი, ჩვენთან მუშაობდა სამხედრო კონტრდაზვერვაში და ჩემი თავი მას ჩააბარეს. ცოტა ხანში ისევ ტაბიძის ოთახში აღმოვჩნდი. იქ კი უკვე სამი ახალგაზრდა დამხვდა და მითხრეს, ემზარ კვიციანი შენთან რამდენი კაცით უნდა შემოერთებულიყოო.

- სახელმწიფო გადატრიალების მცდელობაში მონაწილეობას გედავებოდნენ?

- იმ საქმესთან ჩემი დაკავშირება უნდოდათ. ვუთხარი, ასეთი რამ გამორიცხულია, კვიციანი საერთოდ არ მინახავს, არც ის ვიცი, სად არის-მეთქი. მითხრეს, რასაც ჩვენ გეტყვით, იმას გააკეთებ და თუ ასე არ მოიქცევი, შენისთანებისთვის მოგვივლიაო?! ვუთხარი, სამხედრო პირი ვარ, არაფრის მეშინია-მეთქი. ამ დროს ტაბიძემ შეურაცხყოფა მომაყენა, ვეღარ მოვითმინე და სკამი ვესროლე. უცბად მის კაბინეტში თანამშრომლები შემოცვივდნენ, იატაკზე დამაწვინეს, ხელები უკან გადამიგრიხეს და ხელბორკილები დამადეს. 10 წუთი იატაკზე გაუნძრევლად ვიწექი, ამ დროს მხარში ჩხვლეტა ვიგრძენი, შემდეგ წამომაყენეს და სკამზე დამსვეს.

რამდენიმე წუთში საშინლად მოვითენთე. თვალები დამებინდა, ირგვლივ ყველაფერი თეთრად ჩანდა. ვერ მივხვდი, რა ხდებოდა. შემდეგ სხვა ოთახში გადამიყვანეს, სადაც ორი ზედამხედველი დამიყენეს. ისე ვიყავი, თავს ვერ ვაკონტროლებდი, გონებას ვკარგავდი, დროდადრო ცუდად ვხდებოდი. გარკვეული დროის შემდეგ კვლავ ლევან ტაბიძის კაბინეტში შემიყვანეს. მითხრა, დაფიქრდი, თუ ისე მოიქცევი, როგორც ჩვენ გვინდა, ყველაფერი კარგად იქნება, შენი ბედი შენზეა დამოკიდებული, თუ კარგი ცხოვრება გინდა, გააკეთე ის, რასაც გეტყვითო და ორი ახალგაზრდა გამოიძახა. უთხრა, ძალიან ჯიუტობს და არა მგონია, რამე გამოვიდესო. ტაბიძის კაბინეტიდან იმ ხალხმა გამომიყვანა და სადღაც უცნაურ ოთახში შემიყვანეს.

იხილეთ სტატიის სრული ვერსია