ახა­ლი წლის­თვის ხე­ლო­ვა­ნე­ბი გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლად ემ­ზა­დე­ბი­ან. ისი­ნი ხომ არა­სო­დეს ხვდე­ბი­ან სახ­ლში დღე­სას­წა­ულს, მომ­ღერ­ლე­ბი კონ­ცერ­ტებ­ზე გა­მო­დი­ან, მსა­ხი­ო­ბე­ბი კი წამ­ყვა­ნე­ბის ამ­პლუ­ას ირ­გე­ბენ. პა­ა­ტა გუ­ლი­აშ­ვი­ლი ხუთი წელი სცე­ნა­ზე ხვდე­ბო­და ახალ წელს, მე­ექ­ვსე წელს და­ი­ღა­ლა და შინ დარ­ჩე­ნა ამ­ჯო­ბი­ნა. ამ­ჯე­რად არ იცის, სად იქ­ნე­ბა, შე­იძ­ლე­ბა, სახ­ლშიც. დაგვპირ­და, რომ ამა­ზე მო­მა­ვალ წელს ისა­უბ­რებს. მა­ნამ­დე კი ვთხო­ვეთ, ზამ­თა­რი, ბავ­შვო­ბა, თოვ­ლი და გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლი ახა­ლი წელი გა­ეხ­სე­ნე­ბი­ნა.

- რო­გორც ყვე­ლა ბავ­შვს, მეც ძა­ლი­ან მიყ­ვარ­და თოვ­ლი. თან თე­ლავ­ში გემ­რი­ე­ლი თოვა იცის, მან­ქა­ნე­ბი არ მოძ­რა­ობ­და, ქუ­ჩე­ბი იკე­ტე­ბო­და. ბავ­შვე­ბიsalesland.ge - ფას­დაკ­ლე­ბე­ბისsalesland.ge - ფას­დაკ­ლე­ბე­ბის სამ­ყა­რო! სამ­ყა­რო! ინ­სტი­ტუ­ტის უბ­ნი­დან ცი­გე­ბით რომ და­ვეშ­ვე­ბო­დით, კა­ხე­თის გზატ­კე­ცი­ლამ­დე ჩავ­დი­ო­დით. ჩემი კლა­სე­ლი ლექ­სო მო­დე­ბა­ძე მო­ჭი­და­ვე გახ­ლდათ, მა­ღა­ლი, ძლი­ე­რი, და­ტე­ხი­ლი ყუ­რე­ბით. ბავ­შვო­ბი­დან­ვე გა­მო­ირ­ჩე­ო­და გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლი სიძ­ლი­ე­რით და დიდი ზო­მის ფეხი ჰქონ­და. ერთხელ ბი­ჭებ­მა დიდი ციგა გა­ა­კე­თეს და ზედ მე, ლექ­სო და ჩვე­ნი ერთი მე­გო­ბა­რი დავ­სხე­დით. ლექ­სო სი­მაღ­ლის გამო პირ­ვე­ლი დავ­სვით და ფე­ხე­ბი წინ ჰქონ­და გაშ­ვე­რი­ლი. უნი­ვერ­სი­ტე­ტის ქუ­ჩი­დან და­ვეშ­ვით და უცებ ჩვენ წინ მი­მა­ვალ ცი­გას და­ვე­ჯა­ხეთ. უკან მჯდარ გო­გო­ნას ლექ­სოს ფეხი მოხ­ვდა და გო­ნე­ბა და­კარ­გა. ატყდა ერთი ამ­ბა­ვი, მაგ­რამ ლექ­სოს თა­ვი­სი ჭი­და­ო­ბი­დან და ტურ­ნი­რე­ბი­დან გა­მომ­დი­ნა­რე, პირ­ვე­ლი, რაც თავ­ში აზ­რად მო­უ­ვი­და, ხე­ლოვ­ნუ­რი სუნ­თქვა იყო. ეცა გო­გო­ნას და ხე­ლოვ­ნუ­რი სუნ­თქვა ჩა­უ­ტა­რა. ახლა კი სა­სა­ცი­ლოა, მაგ­რამ მა­შინ დიდი ამ­ბა­ვი ატყდა. უცებ მე­ო­რე ქუ­ჩი­დან გო­გო­ნას მამა მორ­ბის ყვი­რი­ლით, რომ და­ი­ნა­ხა, შვილს ხე­ლოვ­ნურ სუნ­თქვას უტა­რებ­დნენ, იყ­ვი­რა, მა­გას არ ჩა­ა­ბე­რი­ნოთ, შარ­დის ბუშტს გა­უ­ხეთ­ქავ­სო (იცი­ნის). თუმ­ცა უშ­ვე­ლა, მო­ა­სუ­ლი­ე­რა. გა­ცო­ცხლდა და კოც­ნას ვინ ჩი­ო­და.

- ზამ­თარ­ში გო­გო­ნებს ალ­ბათ გუნ­დებს ეს­რო­დით?

- დიახ, ზამ­თა­რი ხომ თოვლთან, გუნ­და­ო­ბას­თან და კა­ხუ­რად, თოვ­ლის პა­პას­თან ასო­ცირ­დე­ბა. კარ­გი ფრა­ზაა ფილმში "სიყ­ვა­რუ­ლი ყვე­ლას უნდა", რო­დე­საც ბურ­ნუ­თა მაყ­ვა­ლას აგ­ვის­ტო­ში ეკი­თხე­ბა, - თოვ­ლი გიყ­ვარს? - კი. - მოვა (იღი­მე­ბა). ფი­ლმი "ათოვ­და ზამ­თრის ბა­ღებს" თე­ლავ­შია გა­და­ღე­ბუ­ლი და კარ­გად ჩანს, რო­გო­რი ზამ­თა­რია თე­ლავ­ში. მახ­სოვს, ერთი პე­რი­ო­დი იმ­ხე­ლა თოვ­ლი მო­ვი­და, თოვ­ლის გვი­რა­ბე­ბი იყო გაყ­ვა­ნი­ლი და ხალ­ხი ისე და­დი­ო­და.

- თოვ­ლის ბა­ბუ­ის რა ასა­კამ­დე გჯე­რო­და?

- ძა­ლი­ან პა­ტა­რა რომ ვი­ყა­ვი, ძი­რი­თა­დად კან­ფე­ტე­ბი მოჰ­ქონ­და. სა­ერ­თოდ, მგო­ნია, რომ რა­ი­ონ­ში ად­რე­ულ ასაკ­ში ხვდე­ბი­ან ბავ­შვე­ბიsalesland.ge - ფას­დაკ­ლე­ბე­ბისsalesland.ge - ფას­დაკ­ლე­ბე­ბის სამ­ყა­რო! სამ­ყა­რო!, რომ ეს ყვე­ლა­ფე­რი ხუმ­რო­ბაა. იქ უფრო პა­ტა­რა ასაკ­ში იწყე­ბენ შრო­მას და შრო­მა თა­ვის­თა­ვად სი­მარ­თლეს­თან არის და­კავ­ში­რე­ბუ­ლი. სხვა­თა შო­რის, თოვ­ლის ბა­ბუ­ა­დაც მი­მუ­შა­ვია. მა­შინ სტუ­დენ­ტი ვი­ყა­ვი, 1996-1997 წელი იდგა და თე­ატ­რა­ლურ­ში რა­ღაც პრო­ექ­ტი იყო, ვინც სა­დიპ­ლო­მო სპექ­ტაკლში მო­ნა­წი­ლე­ო­ბას ვერ მი­ი­ღებ­და, ან ვერ მოხ­ვდე­ბო­და გა­ნა­წი­ლე­ბა­ში, სან­ტე­ბად უნდა ემუ­შა­ვა, ოღონდ ანა­ზღა­უ­რე­ბით. სან­ტე­ბი ვი­­ყა­ვით მე, ვახო ჩა­ჩა­ნი­ძე, ზაზა ას­ლა­ნიშ­ვი­ლი და გი­ორ­გი აბა­ში­ძე. ტაქ­სე­ბი გვემ­სა­ხუ­რე­ბო­და, ფორ­მა გვეც­ვა, წვე­რი გვე­კე­თა. მი­სა­მარ­თე­ბი მოგ­ვცეს, სა­დაც უნდა მივ­სუ­ლი­ყა­ვით, მა­შინ სან­ტე­ბი ფუ­ფუ­ნე­ბა იყო და ბავ­შვე­ბის სურ­ვი­ლე­ბის მი­ხედ­ვით, მშობ­ლე­ბი წი­ნას­წარ უკ­ვეთ­დნენ სა­ჩუქ­რებს, რაც უნდა დაგ­ვე­რი­გე­ბი­ნა.

ბი­ჭებს ცოტა გვე­უ­ხერ­ხუ­ლე­ბო­და სან­ტო­ბა, მაგ­რამ ეს იყო ჩვე­ნი შრო­მით გა­მო­მუ­შა­ვე­ბუ­ლი სა­ფა­სუ­რი. პირ­ვე­ლი მერ­ცხლე­ბი ვი­ყა­ვით შუა ზამ­თარ­ში. ზაზა ნა­მე­ტა­ნი შე­ხე­დუ­ლე­ბით არ გა­მო­ირ­ჩე­ვა და ერთ-ერთ გა­მო­ძა­ხე­ბა­ზე სვა­ნე­ბის ოჯახ­ში მოხ­ვდა. ონა­ვა­რი ბავ­შვიsalesland.ge - ფას­დაკ­ლე­ბე­ბისsalesland.ge - ფას­დაკ­ლე­ბე­ბის სამ­ყა­რო! სამ­ყა­რო! ჰყავ­დათ, ისე­თი, თოვ­ლის ბა­ბუ­ის არ­სე­ბო­ბის რომ არ სჯე­რა და მშობ­ლე­ბი რომ ძა­ლით აჯე­რე­ბენ. ზაზა შე­ვი­და თუ არა, ლექ­სი თქვა, ეცა ბავ­შვიsalesland.ge - ფას­დაკ­ლე­ბე­ბისsalesland.ge - ფას­დაკ­ლე­ბე­ბის სამ­ყა­რო! სამ­ყა­რო! და წვერ­ზე მო­ქა­ჩა. რო­დე­საც და­ი­ნა­ხა, რომ ჩვე­უ­ლებ­რი­ვი ადა­მი­ა­ნი იყო და წვე­რი მი­წე­ბე­ბუ­ლი ჰქონ­და, ყვი­რი­ლი მორ­თო, აი, ხომ გე­უბ­ნე­ბო­დით, არ არ­სე­ბობ­სო. შემ­დეგ ამ ოჯახ­თან სე­რი­ო­ზუ­ლი პრობ­ლე­მე­ბი შეგ­ვექ­მნა. და­რე­კეს, ცოტა შე­სა­ხე­დი კაცი მა­ინც გა­მო­გეგ­ზავ­ნა­თო. ბო­ლოს მა­ინც ქარ­თუ­ლი სტუ­მარ­თმოყ­ვა­რე­ო­ბა გა­მო­ი­ჩი­ნეს, ყან­წე­ბით აქე­ი­ფეს და ისე დათ­ვრა, რომ სხვა გა­მო­ძა­ხე­ბებ­ზე ვე­ღარ წა­ვი­და.

- შენ რო­გორ მოხ­ვდი გა­მო­ძა­ხე­ბი­სას ათი გო­გო­ნას გა­რე­მოც­ვა­ში?

- ერთ-ერთი გა­მო­ძა­ხე­ბა იყო და სახ­ლში რომ შე­ვე­დი, ტრა­დი­ცი­უ­ლი პა­ტა­რა ლექ­სი წა­ვი­კი­თხე და და­ვი­წყე ბავ­შვისsalesland.ge - ფას­დაკ­ლე­ბე­ბისsalesland.ge - ფას­დაკ­ლე­ბე­ბის სამ­ყა­რო! სამ­ყა­რო! ძებ­ნა, რომ დავ­ლა­პა­რა­კე­ბო­დი. თა­ვი­დან დე­რე­ფან­ში ვი­დე­ქი და მი­სა­ღე­ბი­დან ხი­თხი­თი მეს­მო­და. უხერ­ხულ მდგო­მა­რე­ო­ბა­ში ჩავ­ვარ­დი, ვერ ვხვდე­ბო­დი რა ხდე­ბო­და და ბო­ლოს, ოთახ­ში რომ შე­ვე­დი, ათი გო­გო­ნა შემ­რჩა. უკვე შე­ზარ­ხო­შე­ბუ­ლე­ბი იყ­ვნენ და ღა­და­ობ­დნენ. მა­შინ 18 წლის ვი­ყა­ვი, ვერც ვიპ­რან­ჭე­ბო­დი, წარ­მო­იდ­გი­ნეთ, სან­ტას ფორ­მა მეც­ვა. ერთი ცოტა აქ­ტი­უ­რი აღ­მოჩ­ნდა და და­მი­წყო, ვინ ხარ, წვე­რი მო­იხ­სე­ნი და ისე გვე­ბაზ­რეო. მე კი­დევ მა­ნამ­დე შო­კო­ლა­დის ფი­ლა­ზე მქონ­და ლექ­სი წა­კი­თხუ­ლი (იცი­ნის). ვფიქ­რობ­დი, ღმერ­თო, დრო­ზე გა­ვი­დეს და­ნიშ­ნუ­ლი დრო-მეთ­ქი. შემ­დეგ შე­ტე­ვა­ზე გად­მო­ვიდ­ნენ და ღა­და­ო­ბა და­ი­წყეს. ძა­ლი­ან მრცხვე­ნო­და, ვფიქ­რობ­დი, მიწა გას­კდეს და ესე­ნი აქ არ იყ­ვნენ-მეთ­ქი. ბო­ლოს მი­თხრეს, გა­თხო­ვი­ლე­ბი ვართ, მაგ­რამ გა­დავ­წყვი­ტეთ, ასე შევ­ხვდეთ ახალ წელს, სუფ­რას­თან კაცი არ გვყავს და არ­სად არ გიშ­ვებ­თო. ამ დროს სტრესს სას­მე­ლი თუ მო­გიხ­სნის ადა­მი­ანს და დიდი ჭიქა მო­ვი­თხო­ვე. ერთი, მე­ო­რე, თან მში­ე­რი ვარ, ბამ­ბის წვე­რი მკი­დია, ვერ ვჭამ, უბე­დურ დღე­ში ვარ. ბო­ლოს წვე­რი მო­ვიხ­სე­ნი და წა­ვი­და გა­ლა­კტი­ო­ნის ლექ­სე­ბი. მხი­ა­რუ­ლად გა­ვა­ტა­რე დრო, მაგ­რამ და­ნარ­ჩენ გა­მო­ძა­ხე­ბებ­ზე დაგ­ვი­ა­ნე­ბით მი­ვე­დი.

- თუ ყო­ფი­ლა შენს ცხოვ­რე­ბა­ში ისე­თი ახა­ლი წელი, იმ­დე­ნი და­გე­ლი­ოს, რა მოხ­და აღარ გახ­სოვ­და?

- მაგ­დენს არა­სო­დეს ვსვამ და რა­ტომ­ღაც მგო­ნია, იტყუ­ე­ბი­ან, თით­ქოს არ ახ­სოვთ რა მოხ­და, უბ­რა­ლოდ, არ უნ­დათ, რომ ახ­სოვ­დეთ.

- მეკვლედ ხში­რად გე­პა­ტი­ჟე­ბოდ­ნენ?

- ბავ­შვო­ბა­ში თეთ­რი ჩოხა მქონ­და და კონ­ცერ­ტებ­ზე ვთა­მა­შობ­დი ახალ წელს, მაგ­რამ მეკვლედ ნაკ­ლე­ბად. სახ­ლში გა­რეთ გა­მიშ­ვებ­დნენ ოჯა­ხის წევ­რე­ბი, ტკბი­ლე­უ­ლი მე­კა­ვა ხელ­ში და უკან შე­მოვ­დი­ო­დი. ბოლო რამ­დე­ნი­მე წე­ლია ახალ წელს გა­რეთ ვხვდე­ბი, შინ გამ­თე­ნი­ი­სას ვბრუნ­დე­ბი და მეკვლე გა­მოვ­დი­ვარ. ისე, შემ­თხვე­ვით სად­მე თუ მოვ­ხვედ­რილ­ვარ, ამ­ბო­ბენ, რომ კარ­გი ფეხი მაქვს. რამ­დე­ნი­მე წლის წინ ჩემი მე­გობ­რის მეკვლე ვი­ყა­ვი, რო­მელ­საც რამ­დე­ნი­მე გო­გო­ნა ჰყავ­და და იმ წელს ვაჟი შე­ე­ძი­ნათ. ბავ­შვიsalesland.ge - ფას­დაკ­ლე­ბე­ბისsalesland.ge - ფას­დაკ­ლე­ბე­ბის სამ­ყა­რო! სამ­ყა­რო! მე მოვ­ნათ­ლე.

- პა­ა­ტა, ადრე რა­ი­ო­ნებ­ში ძვე­ლით ახალ წელს უფრო აღ­ნიშ­ნავ­დნენ...

- 25 დე­კემ­ბრი­დან ვი­წყებ­დით, რო­დე­საც მე­გობ­რებ­თან ერ­თად "ალი­ლო­ზე" დავ­დი­ო­დი. სახ­ლებ­თან ვმღე­რო­დით "ოც­და­ხუთ­სა დე­კემ­ბერ­სა" და კან­ფე­ტებს ან ფულს გვაძ­ლევ­დნენ. სულ გვინ­დო­და, რომ ფული ეჩუ­ქე­ბი­ნათ. ზოგი გვე­ჩხუ­ბე­ბო­და, წა­დით, კაცო, მე­რამ­დე­ნე­ე­ბი ხართ, ნუ შეგ­ვჭა­მე­თო, მაგ­რამ წი­ნას­წარ ვარ­ჩევ­დით ოჯა­ხებს. მახ­სოვს, ერთხელ ჩემს ერთ-ერთ მას­წავ­ლე­ბელ­თან მი­ვე­დით. თე­ლავ­ში, პრეს­ტი­ჟულ კორ­პუს­ში ცხოვ­რობ­და. ღი­ლაკ­ზე თითი და­ვა­ჭი­რეთ და რო­დე­საც იკი­თხა, ვინ ხარ­თო, სიმ­ღე­რა და­ვი­წყეთ, მაგ­რამ კარი არ გაგ­ვი­ღო და არ შეგ­ვიშ­ვა. ძა­ლი­ან დაგ­ვწყდა გული.

მორ­წმუ­ნე ბე­ბია მყავ­და და სულ მარ­ხუ­ლობ­და, ამი­ტომ ახალ წელს ნაკ­ლე­ბად აღ­ნიშ­ნავ­და. ნა­თე­სა­ვე­ბი 7 იან­ვარს ბი­ძას­თან სახ­ლში ვიკ­რი­ბე­ბო­დით და ერ­თგვა­რი ტრა­დი­ცია გვქონ­და. წი­ნა­სა­ა­ხალ­წლოდ კა­ხეთ­ში ღო­რის დაკ­ვლის ტრა­დი­ცი­აა, რო­მელ­საც ღო­რის ქელეხს ეძა­ხი­ან. სა­დღეგ­რძე­ლო ის­მე­ბა, ამა­ზე მეტი მიც­ვა­ლე­ბუ­ლი არ იყოს თქვენს ოჯ­ახ­შიო. რამ­დე­ნი­მე დღის წინ მე­გო­ბა­რი ხუმ­რობ­და, იმ­დე­ნი ღო­რის ქელეხ­ში ვი­ყა­ვი, ღო­რებს თვა­ლებ­ში ვე­ღარ ვუ­ყუ­რე­ბო. მა­გა­საც თა­ვი­სი პეწი აქვს, თან თოვ­ლი უხ­დე­ბა ამ ტრა­დი­ცი­ას. ღო­რის ქელეხს ხში­რად ჭა­ჭის გა­მოხ­დის პრო­ცესს, "ზა­ო­ტო­ბას" ამ­თხვე­ვენ. ახ­ლა­ხან ვი­ყა­ვით მე და გოგა ბარ­ბა­ქა­ძე კა­ხეთ­ში, სო­ფელ სა­ქო­ბო­ში და ქელეხს და "ზა­ო­ტო­ბას" და­ვეს­წა­რით. ძა­ლი­ან მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი ტრა­დი­ცი­აა კა­ხეთ­ში. ღო­რებს ზა­ფხუ­ლი­დან ასუ­ქე­ბენ და ბოლო ორ თვეს "ბა­გურ" კვე­ბა­ზე გა­დაჰ­ყავთ, რომ და­ზო­ლი­ლი ხორ­ცი ჰქონ­დეს - ქონი, მჭლე, ქონი, მჭლე...

- შე­გიძ­ლია ბოლო წლებ­ში ყვე­ლა­ზე უც­ნა­უ­რი ახა­ლი წელი გა­იხ­სე­ნო?

- უც­ნა­უ­რო­ბა ალ­ბათ იმა­ში გა­მო­ი­ხა­ტე­ბა, რომ ახა­ლი წლის ღა­მეს ხან მარ­ნე­ულ­ში მიმ­ყავს კონ­ცერ­ტი, ხა­ნაც - სა­გა­რე­ჯო­ში, ცივა, რე­ა­ლუ­რად არც არა­ვინ გის­მენს. შე­მოქ­მე­დის­თვის ახა­ლი წელი შე­მო­სავ­ლის წყა­როა. 31 დე­კემ­ბრი­დან იწყე­ბა და 14 იან­ვრამ­დე გრძელ­დე­ბა კონ­ცერ­ტე­ბი. ბოლო ხუთი წელი სულ მარ­ტო, სცე­ნა­ზე ვხვდე­ბო­დი ახალ წელს. ყვე­ლა ქე­ი­ფობს, შენ კი ერთი კონ­ცერ­ტი­დან მე­ო­რე­ზე გარ­ბი­ხარ. შარ­შან ერთ-ერთ კლუბ­ში ღო­ნის­ძი­ე­ბის წამ­ყვა­ნი უნდა ვყო­ფი­ლი­ყა­ვი, პირ­ვე­ლის ნა­ხე­ვარ­ზე იწყე­ბო­და, მაგ­რამ არ წა­ვე­დი, იმ­დე­ნად და­ვი­ღა­ლე და სახ­ლში შევ­ხვდი ახალ წელს. 5 იან­ვარს დე­დას და­ბა­დე­ბის დღეა და სულ ვცდი­ლობ, თუ მცა­ლია, თე­ლავ­ში ჩა­ვი­დე, მაგ­რამ ამ პე­რი­ოდ­ში სა­ა­ხალ­წლო სპექ­ტაკ­ლე­ბი მაქვს. წელს ამინ­დი თუ შე­მი­წყობს ხელს, ჩა­ვალ, თან თე­ლა­ვის თე­ატ­რში თო­ჯი­ნე­ბის თე­ატ­რის სპექ­ტაკ­ლე­ბი გა­ი­მარ­თე­ბა.

- რას ელო­დე­ბი ახა­ლი წლის­გან?

- ყვე­ლა ადა­მი­ა­ნი ახალ წელს ახა­ლი სურ­ვი­ლე­ბით, შე­მარ­თე­ბით, იდე­ე­ბით ხვდე­ბა. მეც მინ­და, რომ იმ წელს რა­ღაც გა­მოს­წორ­დეს ცხოვ­რე­ბა­ში, ქვე­ყა­ნა­ში. ვნა­ხოთ, რას მო­ი­ტანს 2013 წელი. ახა­ლი წლის კონ­ცერ­ტე­ბი­დან შე­მო­თა­ვა­ზე­ბე­ბიsalesland.ge - ფას­დაკ­ლე­ბე­ბის სამ­ყა­რო! არ მაქვს, ვნა­ხოთ, რა მოხ­დე­ბა, შე­იძ­ლე­ბა მო­მა­ვალ წელს ინ­ტერ­ვი­უ­ზე გი­თხრა, რომ ახალ წელს სახ­ლში შევ­ხვდი.

ნინო გი­გიშ­ვი­ლი

ჟურ­ნა­ლი "რე­ი­ტინ­გი"

(გა­მო­დის ორ­შა­ბა­თო­ბით)