კო­ტეს "ცოლი"

ად­ვო­კა­ტი მა­რი­ამ კუბ­ლაშ­ვი­ლი უზე­ნა­ე­სი სა­სა­მარ­თლოს თავ­მჯდო­მა­რის მოგ­ვა­რეა და ამის გამო ხში­რად კუ­რი­ო­ზულ სი­ტუ­ა­ცი­ა­ში აღ­მო­ჩე­ნი­ლა:

- ჩემს ოფისს დიდი ასო­ე­ბით აწე­რია - "ად­ვო­კა­ტე­ბი მა­რი­ამ კუბ­ლაშ­ვილ­თან ერ­თად". სხვა ად­ვო­კა­ტე­ბის ოფი­სებს მხო­ლოდ გვა­რი და პარტნი­ო­რე­ბი აწე­რი­ათ. მეც ასე მინ­დო­და, და­მე­წე­რა, მაგ­რამ ჩემ­მა პიარ-მე­ნე­ჯერ­მა მირ­ჩია, რომ ისე აჯო­ბებ­და: - ვერ მიხ­ვდე­ბი­ან, რო­მელ კუბ­ლაშ­ვილ­ზეა ლა­პა­რა­კიო, - მაგ­რამ აღ­მოჩ­ნდა, რომ კოტე კუბ­ლაშ­ვი­ლის ცოლ­საც მა­რი­ა­მი ჰქვია და ისიც იუ­რის­ტია, ამი­ტომ ხში­რად მექ­მნე­ბო­და პრობ­ლე­მა... არა­და, ძმებ კუბ­ლაშ­ვი­ლებს არც კი ვიც­ნობ­დი. ერთხელ, პარ­ლა­მენ­ტში, პა­ლი­კო კუბ­ლაშ­ვი­ლი გა­ვი­ცა­ნი. ისე მოხ­და, რომ მისი და ჩემი შვი­ლი თა­ნაკ­ლა­სე­ლე­ბი აღ­მოჩ­ნდნენ... მოკ­ლედ, რად­გან კუბ­ლაშ­ვი­ლი ვარ, ჩემ­თან იმ იმე­დით მო­დი­ოდ­ნენ, რომ მათ­თან საქ­მის ჩა­წყო­ბა­ში და­ვეხ­მა­რე­ბო­დი... დღეს იმ კლი­ენ­ტთა 40 პრო­ცენ­ტი და­ი­კარ­გა. ამი­ტომ ისიც ვი­ფიქ­რე, ად­ვო­კა­ტო­ბის­თვის თავი და­მე­ნე­ბე­ბი­ნა და სა­ხელ­მწი­ფო სტრუქ­ტუ­რა­ში გა­დავ­სუ­ლი­ყა­ვი, მაგ­რამ მერე ამა­ზე უარი ვთქი: ამ ბა­ნერს რომ ჩა­მოვხნი, არ მინ­და, თქვან, - ძმებ კუბ­ლაშ­ვი­ლებს მა­რი­ამ კუბ­ლაშ­ვი­ლიც თან გაჰ­ყვაო... ერთხელ ჩემ­მა ახ­ლო­ბელ­მა თურ­მე ჩემს ოფის­თან ტაქ­სით ჩა­ი­ა­რა და მძღო­ლი უმ­ტკი­ცებ­და:

- ხომ ხე­დავთ, რო­გორ გა­უ­ტი­ეს კუბ­ლაშ­ვი­ლებ­მა: კოტე უზე­ნა­ე­სი სა­სა­მარ­თლოს თავ­მჯდო­მა­რეა და აგერ, მის ცოლს რამ­ხე­ლა ასო­ე­ბით აქვს გა­მოკ­რუ­ლი აბრა; ქმა­რი ცოლს კლი­ენ­ტებს უგ­ზავ­ნის, - ეს არის სა­მარ­თა­ლიო?!

ჩემი ახ­ლო­ბე­ლი კი უმ­ტკი­ცებ­და, ეს მა­რი­ა­მი მისი ცოლი არ არი­სო, მაგ­რამ მძღო­ლი არ ის­მენ­და:

- ნამ­დვი­ლად ვიცი, მისი ცო­ლი­აო...

ერთხელ ჩემი პე­და­გო­გი, როინ მეტ­რე­ვე­ლი მი­რე­კავს და მე­უბ­ნე­ბა: - მა­რი­ამ, ოფი­სი უზე­ნა­ეს სა­სა­მარ­თლოს­თან გა­და­ი­ტა­ნე?

- არა, ბა­ტო­ნო როინ, რა­ტომ მე­კი­თხე­ბით?

- ჩვე­ნე­ბი ამ­ბო­ბენ, იქ არის მა­რი­ა­მის ოფი­სიო.

მარ­თლაც გა­ირ­კვა, რომ მას შემ­დეგ, რაც სა­ბურ­თა­ლო­ზე ოფი­სი გავ­ხსე­ნი, 6 თვე­ში კოტე კუბ­ლაშ­ვი­ლის ცოლ­საც გა­უხ­სნია სა­ად­ვო­კა­ტო ბი­უ­რო იმა­ვე წარ­წე­რით.

ბა­ტო­ნი კოტე ოპე­რა­ში ჩვე­ნი მოგ­ვა­რი­სა და ჩემი მო­სა­ხე­ლის, ოპე­რის მომ­ღე­რალ მა­რი­ამ კუბ­ლაშ­ვი­ლის კონ­ცერ­ტზე გა­ვი­ცა­ნი.

"კუბ­ლაშ­ვი­ლე­ბი და პა­ტიმ­რე­ბი საქ­მე­ებს მა­კარ­გვი­ნე­ბენ"

ცი­ხე­ში ჩემი შეს­ვლა ყო­ველ­თვის კუ­რი­ო­ზით მთავ­რდე­ბა. რა­ტომ­ღაც ჩემი და­სა­ცა­ვე­ბი საქ­მის ნაც­ვლად გრძნო­ბებ­ზე ლა­პა­რაკს ამ­ჯო­ბი­ნე­ბენ. ახალ­გაზ­რდა პა­ტი­მარს ვი­ცავ­დი. მას­თან შეხ­ვედ­რა­ზე რომ შე­ვე­დი, მი­თხრა:

- საქ­მე­ზე აღარ მე­ლა­პა­რა­კო, შენი ყუ­რე­ბის გარ­და, ახლა სხვა არა­ფე­რი მინ­და...

- ჩემს პრო­ფე­სი­ო­ნა­ლიზმს შე­უ­რა­ცხყო­ფას აყე­ნებ! - ვუ­თხა­რი გაბ­რა­ზე­ბულ­მა.

უკან არ და­ი­ხია და მო­მა­ხა­ლა:

- მინ­და, გე­ლა­პა­რა­კო და გი­ყუ­რო. ნე­ტავ, ხში­რად შე­მოხ­ვი­დე და ამა­ში, რამ­დენ­საც გინ­და, იმ­დენს გა­და­გიხ­დი!..

კი­დევ ერთს ვი­ცავ­დი - ყა­ჩა­ღო­ბის მუხ­ლით იხ­დის სას­ჯელს; თავს უდა­ნა­შა­უ­ლოდ მი­იჩ­ნევს; ადრე ეკა ბე­სე­ლი­აც იცავ­და. მას­თან შე­სახ­ვედ­რად ორ­დე­რი გა­მოვ­წე­რე და ცი­ხე­ში შე­ვე­დი. მთა­ვა­რი პრო­კუ­რო­რის, არ­ჩილ კბი­ლაშ­ვი­ლის სა­ხელ­ზე გან­ცხა­დე­ბა და­ვა­წე­რი­ნე: 10 თვე აქვს არა­კა­ნო­ნი­ე­რად და­მა­ტე­ბუ­ლი. ბაჩო ახა­ლა­ია ყო­ფი­ლა ცი­ხე­ში შე­სუ­ლი და მა­შინ 4 ბიჭი სას­ტი­კად და­უს­ჯი­ათ - კა­ნო­ნებს რა­ტომ არ ემორ­ჩი­ლე­ბი­თო?!. იმ ბიჭ­მა რომ და­მი­ნა­ხა, მი­თხრა, - არ მინ­და შენი გა­კე­თე­ბუ­ლი საქ­მე, არ მა­ინ­ტე­რე­სებს სას­ჯე­ლი, ოღონდ კი­დევ შე­მო­დი სა­ნა­ხა­ვად, დღე­ი­დან ჩემ­თვის ცხოვ­რე­ბა შე­იც­ვა­ლაო.

მოკ­ლედ, ასეთ უხერ­ხულ მდგო­მა­რე­ო­ბა­ში ვვარ­დე­ბი ხოლ­მე და ვცდი­ლობ, შემ­დეგ მათ­თან საქ­მი­ან შეხ­ვედ­რა­ზე უარი ვთქვა. ამ მი­ზე­ზი­თაც ხში­რად ვკარ­გავ საქ­მეს, ასე რომ, კუბ­ლაშ­ვი­ლე­ბი და პა­ტიმ­რე­ბის გრძნო­ბე­ბი საქ­მე­ებს მა­კარ­გვი­ნე­ბენ.

ად­ვო­კა­ტი ცი­ცი­ნო ცხვე­დი­ა­ნი პე­რი­ო­დუ­ლად, წლის მან­ძილ­ზე მომ­ხდარ კუ­რი­ო­ზულ ამ­ბებს ინიშ­ნავს და უკვე იმ­დე­ნი ამ­ბა­ვი აქვს არ­ქივ­ში, რომ მათ წიგ­ნად გა­მო­ცე­მაც შე­უძ­ლია. ქალ­ბა­ტო­ნი ცი­ცი­ნო ძი­რი­თა­დად სა­მო­ქა­ლა­ქო და ად­მი­ნის­ტრა­ცი­უ­ლი საქ­მე­ე­ბის გან­ხილ­ვა­ში მო­ნა­წი­ლე­ობს და ბუ­ნებ­რი­ვია, სა­ხა­ლი­სო ეპი­ზო­დებს ხში­რად აწყდე­ბა. მან წელ­საც არ უღა­ლა­ტა თა­ვის ჩვე­ვას და ჩვე­უ­ლი ენაკ­ვი­მა­ტო­ბით, მისი და მისი მე­უღ­ლის, ზუ­რაბ როს­ტი­აშ­ვი­ლის პრაქ­ტი­კი­დან რამ­დე­ნი­მე ფაქ­ტი გვი­ამ­ბო.

რა ჰქვია კე­სა­რი­ას?

ბოლო დროს, მო­გეხ­სე­ნე­ბათ, ძვე­ლე­ბუ­რი სა­ხე­ლე­ბი შე­მო­ვი­და მო­და­ში: ბარ­ბა­რე, კესო, მე­ლა­ნო, ელი­სა­ბე­დი, თომა, მათე... ერთხელ მე და ად­ვო­კატ კე­სა­რია (კესო) ცარ­ცი­ძეს ჩემი ახლო ნაც­ნო­ბი ვაჟა სარ­თა­ნია (ძა­ლი­ან კარ­გი ადა­მი­ა­ნი, აწ გარ­დაც­ვლი­ლი) შეგ­ვხვდა.

- ვაჟა, გა­ი­ცა­ნი ჩემი თა­ნამ­შრო­მე­ლი კე­სა­რია, - წარ­ვუდ­გი­ნე კესო.

- სა­სი­ა­მოვ­ნოა. თქვე­ნი სა­ხე­ლი? - გა­ი­ბად­რა ვაჟა.

- კე­სა­რია, - უპა­სუ­ხა კე­სომ.

- გა­ვი­გე, კე­სა­რია რომ ხართ, მე სა­ხელს გე­კი­თხე­ბით, - გა­უ­მე­ო­რა ვა­ჟამ.

თურ­მე ვა­ჟას კე­სა­რია მეგ­რუ­ლი გვა­რი ჰგო­ნე­ბია (იმი­ტო­მაც გა­ი­ბად­რა) და სა­ხელ­საც ამი­ტომ ეკი­თხე­ბო­და. სა­ნამ კე­სომ პი­რა­დო­ბის მოწ­მო­ბა უჩ­ვე­ნა, არ იჯე­რებ­და, რომ კე­სა­რია მისი სა­ხე­ლი იყო. მერე გვთხო­ვა, ეს ამ­ბა­ვი არ "გა­მი­ბაზ­რო­თო". ჩვენც შევ­პირ­დით, მაგ­რამ ვერ შე­ვუს­რუ­ლეთ და ქვე­ყა­ნას მოვ­დეთ.

ვინ უკეთ მო­ი­ტყუ­ე­ბა

ერთ ად­მი­ნის­ტრა­ცი­ულ სა­მარ­თლებ­რივ საქ­მე­ში ვმო­ნა­წი­ლე­ობ­დი. მო­სა­მარ­თლე ზუ­რაბ რუ­ხა­ძე გახ­ლდათ (აწ გარ­დაც­ვლი­ლი) - შე­სა­ნიშ­ნა­ვი პი­როვ­ნე­ბა და კარ­გი იუ­მო­რის მქო­ნე. ჩემი კლი­ენ­ტი მო­წი­ნა­აღ­მდე­გე მხა­რის გა­მოს­ვლა­ზე აღ­შფოთ­და და აყ­ვირ­და:

- იტყუ­ე­ბა, არ და­უ­ჯე­როთ!..

მოკ­ლედ, ის კაცი რომ ვერ გა­ვა­ჩე­რეთ. მო­სა­მარ­თლე მი­უბ­რუნ­და და ღი­მი­ლით მი­უ­გო:

- ტყუ­ილ­ზე კაცს არ ვი­ჭერ, გა­ჩუმ­დი და შენი რიგი რომ დად­გე­ბა, შენც მო­ი­ტყუე, რამ­დე­ნიც გა­გი­ხარ­დე­ბა. ორი­ვეს მო­გის­მენთ და რო­მე­ლიც უკე­თე­სად მო­ი­ტყუ­ე­ბით, იმას და­გი­ჯე­რებთ.

საქ­მე ის არის, რომ სა­მო­ქა­ლა­ქო და ად­მი­ნის­ტრა­ცი­ულ და­ვებ­ში მხა­რე­ე­ბი ცრუ ჩვე­ნე­ბის მი­ცე­მის­თვის პა­სუხს არ აგე­ბენ.

ვის დარ­ჩეს ბავ­შვი

გან­ქორ­წი­ნე­ბუ­ლი ცოლ-ქმა­რი ბავ­შვის მი­კუთ­ვნე­ბის თა­ო­ბა­ზე და­ობ­და. ცოლ­მა სარ­ჩე­ლი აღ­ძრა და ქმრი­სათ­ვის მა­მო­ბის უფ­ლე­ბის ჩა­მორ­თმე­ვა იმ სა­ფუძ­ვლით მო­ი­თხო­ვა, რომ ის ქრო­ნი­კუ­ლი ნარ­კო­მა­ნი იყო. ქმარ­მაც უკან არ და­ი­ხია და შე­გე­ბე­ბუ­ლი სარ­ჩე­ლი აღ­ძრა, ცო­ლი­სათ­ვის დე­დო­ბის უფ­ლე­ბის ჩა­მორ­თმე­ვის მო­თხოვ­ნით. მი­უ­თი­თა, რომ ეს ქალი არის გიჟი და შე­სა­ბა­მი­სად, შე­უ­რა­ცხა­დი. ცოლს მე ვი­ცავ­დი, ხოლო ქმარს - მიშა ჯმუ­ხა­ძე. იმ კა­ცის ქრო­ნი­კუ­ლი ნარ­კო­მა­ნო­ბის და­სად­გე­ნად ექ­სპერ­ტი­ზის ჩა­ტა­რე­ბა მო­ვი­თხო­ვე. მი­შამ ფსი­ქი­ატ­რი­უ­ლი ექ­სპერ­ტი­ზა მო­ი­თხო­ვა იმის და­სად­გე­ნად, იყო თუ არა ცოლი შე­უ­რა­ცხა­დი. გა­ოგ­ნე­ბულ­მა მო­სა­მარ­თლემ ორი­ვეს დაგ­ვიკ­მა­ყო­ფი­ლა შუ­ამ­დგომ­ლო­ბა და მერე სა­მი­ვე - მე, მიშა და მო­სა­მარ­თლე დიდი ინ­ტე­რე­სით ვე­ლო­დით ექ­სპერ­ტი­ზე­ბის პა­სუ­ხებს.

პა­სუ­ხე­ბი ასე­თი იყო: კაცი მარ­თლაც ნარ­კო­მა­ნი აღ­მოჩ­ნდა, მაგ­რამ - არა ქრო­ნი­კუ­ლი, ქალს კი გა­ქა­ნე­ბუ­ლი ნევ­რო­ზი ჰქო­ნია. მოკ­ლედ, ბავ­შვი მშობ­ლე­ბის და­კარ­გვას გა­და­ურ­ჩა, თო­რემ ალ­ბათ ად­ვო­კა­ტებს მოგ­ვი­წევ­და მას­ზე მზრუნ­ვე­ლო­ბის აღე­ბა.

და­მა­ჯე­რე­ბე­ლი არ­გუ­მენ­ტი

მა­მა­კა­ცის მიერ ქა­ლის ცე­მის ფაქ­ტზე აღ­ძრულ საქ­მეს იძი­ებ­დნენ. კაცს ად­ვო­კა­ტი ზუ­რაბ როს­ტი­აშ­ვი­ლი იცავ­და. მხა­რე­ებს შო­რის და­პი­რის­პი­რე­ბა მიმ­დი­ნა­რე­ობ­და. კაცი უარ­ყოფ­და ქა­ლის ცე­მის ფაქტს. ქალი გამ­წარ­და, - რას ჰქვია, არ გი­ცე­მი­ვა­რო?! - და კა­ცის­კენ გა­ცე­ცხლე­ბუ­ლი გა­ე­ქა­ნა. ქალ­მა კაცს სა­ხე­ში ისე სთხლი­შა, რომ სა­წყა­ლი წა­იქ­ცა და თავი ია­ტაკს და­არ­ტყა.

- ხომ დარ­წმუნ­დით, რომ ეს კაცი ამ ქალს ვერ სცემ­და? - მშვი­დად იკი­თხა როს­ტი­აშ­ვილ­მა.

გა­მომ­ძი­ე­ბელს რა უნდა ექნა, ფაქ­ტი სა­ხე­ზე იყო, კაცს ვე­ე­ბერ­თე­ლა "სი­ნი­ა­კი" აჯდა თავ­ზე და ტვი­ნის შერ­ყე­ვაც მი­ი­ღო. საქ­მე ქა­ლის მი­მართ აღ­ძრეს.

ქვეყ­ნის გა­დამ­ტრი­ა­ლე­ბე­ლი

რამ­დე­ნი­მე პირს ბრა­ლი ედე­ბო­და ქვეყ­ნის გა­დატ­რი­ა­ლე­ბის მცდე­ლო­ბა­ში. ყვე­ლას გა­მამ­ტყუ­ნე­ბე­ლი გა­ნა­ჩე­ნი და­უდ­გი­ნეს. დარ­ბაზ­ში გლო­ვა და ტი­რი­ლი იყო. ერთ-ერთი ახალ­გაზ­რდა გან­სას­ჯე­ლის დე­დამ მო­სა­მარ­თლეს სთხო­ვა, ერთი სი­ტყვა მათ­ქმე­ვი­ნე­თო. მო­სა­მარ­თლე უკვე დარ­ბა­ზი­დან გა­სას­ვლე­ლად ემ­ზა­დე­ბო­და, მაგ­რამ ქალი ისევ ითხოვ­და სი­ტყვის თქმას; იმა­ნაც უარი ვერ უთხრა და შე­ჩერ­და.

დარ­ბა­ზი გუ­ლი­სა­მა­ჩუ­ყე­ბე­ლი სი­ტყვე­ბის მო­სას­მე­ნად მო­ემ­ზა­და:

- ბა­ტო­ნო მო­სა­მარ­თლევ, ჩემს ლო­გინ­ში გა­დატ­რი­ა­ლე­ბა ეზა­რე­ბო­და და ეგ ქვე­ყა­ნას გა­და­ატ­რი­ა­ლებ­და?! - მარ­თლა ერთი სი­ტყვით და­ა­სა­ბუ­თა შვი­ლის უდა­ნა­შა­უ­ლო­ბა ქალ­მა.

ხალ­ხს წუ­თით და­ა­ვი­წყდა გა­მო­ტა­ნი­ლი მკაც­რი გა­ნა­ჩე­ნი და დარ­ბაზ­ში სი­ცი­ლი ატყდა.

ცო­ცხა­ლი მოკ­ლუ­ლი

ზუ­რაბ როს­ტი­აშ­ვი­ლი ერთ პი­როვ­ნე­ბას იცავ­და, რო­მელ­საც მკვლე­ლო­ბა ედე­ბო­და ბრა­ლად. საქ­მე­ში არ იყო საკ­მა­რი­სი მტკი­ცე­ბუ­ლე­ბე­ბი. ზუ­რა­ბი დაც­ვი­თი სი­ტყვით რომ გა­მო­ვი­და, ისე აღ­წე­რა საქ­მის ვი­თა­რე­ბა და ისე და­ა­სა­ბუ­თა თა­ვი­სი კლი­ენ­ტის პო­ზი­ცია, რომ მო­სა­მარ­თლე გაკ­ვირ­ვე­ბუ­ლი სა­ხით მი­უბ­რუნ­და და უთხრა:

- უკაც­რა­ვად, ბა­ტო­ნო ზუ­რაბ, და­ზა­რა­ლე­ბუ­ლი ცო­ცხა­ლია?

ად­ვო­კა­ტე­ბის "და­პა­ტიმ­რე­ბა"

ად­ვო­კა­ტი ნა­თია კორ­კო­ტა­ძე:

- 26 მა­ი­სის საპ­რო­ტეს­ტო აქ­ცი­ე­ბის დროს სა­ზო­გა­დო­ებ­რი­ვი დამ­ცვე­ლის ცხელ ხაზ­ზე შე­ტყო­ბი­ნე­ბე­ბი შე­მო­დი­ო­და პი­როვ­ნე­ბე­ბის და­კა­ვე­ბის ან და­კარ­გვის თა­ო­ბა­ზე. ად­ვო­კა­ტე­ბი ვერ­თვე­ბო­დით საქ­მე­ში, ვად­გენ­დით ამ ადა­მი­ა­ნე­ბის ად­გილ­სამ­ყო­ფელს. მო­რი­გი ზა­რით შე­ვი­ტყვეთ, რომ გე­ნე­რა­ლი გია უჩა­ვა იყო და­კა­ვე­ბუ­ლი. ბევ­რი ძებ­ნის შემ­დეგ, მე და მა­ნა­ნა კო­ბა­ხი­ძემ იგი მო­დუ­ლის შე­ნო­ბა­ში, პირ­ველ იზო­ლა­ტორ­ში აღ­მო­ვა­ჩი­ნეთ. მხნედ იყო და გვთხო­ვა, ბად­რი ბი­წა­ძეს­თან, ირაკ­ლი ბა­თი­აშ­ვილ­თან და ნინო ბურ­ჯა­ნა­ძეს­თან მივ­სუ­ლი­ყა­ვით და გვეთ­ქვა, სა­ქარ­თვე­ლო და­ე­ტო­ვე­ბი­ნათ: სა­ხელ­მწი­ფო გა­დატ­რი­ა­ლე­ბას გვაბ­რა­ლე­ბენ, თით­ქოს "მო­ლო­ტო­ვის კოქ­ტე­ი­ლე­ბი" გვქონ­დაო. იმა­თაც შევ­ხვდით, მაგ­რამ გა­გიჟ­დნენ, არა­ფერს ვგეგ­მავ­დით და არ­სად წას­ვლას არ ვა­პი­რებ­თო.

პრო­კუ­რო­რი დათო ხი­ზა­ნა­ი­ძე გვი­ან ღა­მით გვი­რე­კავს და მო­დულ­ში გვი­ბა­რებს, არა­და, უჩა­ვას ოფი­ცი­ა­ლუ­რად პო­ლი­ცი­ის­თვის წი­ნა­აღ­მდე­გო­ბის გა­წე­ვის ბრალ­დე­ბა ჰქონ­და წა­ყე­ნე­ბუ­ლი. ღა­მის 12 სა­ათ­ზე მე და მა­ნა­ნა კო­ბა­ხი­ძე მი­ვე­დით. უკვე გაშ­ლი­ლი დაგ­ვხვდა ვი­დე­ო­ა­პა­რა­ტუ­რა და გა­ვი­გეთ, - უჩა­ვა აღი­ა­რე­ბით ჩვე­ნე­ბას იძ­ლე­ვაო.

- აღი­ა­რე­ბი­თი ჩვე­ნე­ბა უნდა მივ­ცეო, - დაგ­ვი­დას­ტუ­რა.

- რას ამ­ბობთ, ბა­ტო­ნო გია! თქვენ დღეს სხვა რა­მეს ამ­ბობ­დით, ახლა რი­გი­თი ჯა­რის­კა­ციც აღარ მო­იქ­ცე­ვა ასე. ამას რო­გორ აკე­თებთ?! - ვე­კი­თხე­ბი.

აშ­კა­რად ეტყო­ბო­და ზე­წო­ლა... მან პო­ზი­ცია არ შე­იც­ვა­ლა, ამი­ტომ შემ­დეგ, თვი­თა­ცი­ლე­ბის სა­კი­თხი და­ვა­ყე­ნეთ და მის დაც­ვა­ზე მე და ქალ­ბა­ტონ­მა მა­ნა­ნამ უარი ვთქვით. დიდი ამ­ბა­ვი ატყდა, პრო­კუ­რა­ტუ­რამ შე­ნო­ბი­დან არ გაგ­ვიშ­ვა.

2 სა­ათ­ზე მეტ­ხანს ად­ვო­კა­ტე­ბი და­კა­ვე­ბუ­ლე­ბი ვი­ყავ­დით. ვუხ­სნი­დით, რომ გა­რეთ, მან­ქა­ნა­ში სა­ზო­გა­დო­ებ­რი­ვი დამ­ცვე­ლი გვე­ლო­დე­ბო­და და ის გან­გაშს ატეხ­და, მაგ­რამ არ გვიშ­ვებ­დნენ. ისე და­ი­ძა­ბა სი­ტუ­ა­ცია და იმ­დე­ნი ვი­ნერ­ვი­უ­ლე, ცუ­დად გავ­ხდი და გო­ნე­ბა დავ­კარ­გე. თვა­ლი რომ გა­ვა­ხი­ლე, წინ თვალ­ცრემ­ლი­ა­ნი მა­ნა­ნა იდგა და თავ­ზე ექი­მე­ბი მეხ­ვივ­ნენ. სა­ა­ვად­მყო­ფო­ში გა­დაყ­ვა­ნა­ზე უარი ვთქვი. ცოტა რომ მოვმჯო­ბინ­დი, გა­რეთ გას­ვლა გა­დავ­წყვი­ტე. შე­ნო­ბი­დან ძლივს გა­მოვ­დი­ო­დი, მან­ქა­ნამ­დე მა­ნა­ნას მოვ­ყავ­დი და ამ დროს პრო­კუ­რო­რი და­ვით ხი­ზა­ნა­ი­ძე ისევ უკან მოგ­ვდევ­და:

- დო­კუ­მენტს ხელი მო­ა­წე­რე. შენ ცუ­დად კი არ გახ­დი, უბ­რა­ლოდ, და­კი­თხვა­ში მო­ნა­წი­ლე­ო­ბის მი­ღე­ბის სურ­ვი­ლი არ გაქ­ვსო.

მა­შინ ეს ყვე­ლა­ფე­რი სა­სა­ცი­ლო არ იყო, კი­ნა­ღამ შეგ­ვი­წი­რა გე­ნერ­ლის საქ­მემ, მაგ­რამ ახლა კი ნამ­დვი­ლად მე­ცი­ნე­ბა, ად­ვო­კა­ტე­ბი და­პა­ტიმ­რე­ბუ­ლე­ბი რომ აღ­მოვ­ჩნდით... ისე, პრო­კუ­რორ ხი­ზა­ნა­ი­ძის წი­ნა­აღ­მდეგ სა­ჩივ­რის შე­ტა­ნას მა­ინც ვა­პი­რებ.

თეა ხურ­ცი­ლა­ვა

ჟურ­ნა­ლი "გზა"

(გა­მო­დის ხუთ­შა­ბა­თო­ბით)