"სამ­წუ­ხა­როდ, ისე არას­დროს ვყო­ფილ­ვარ შეყ­ვა­რე­ბუ­ლი, რომ კონ­ტრო­ლი და­მე­კარ­გოს. იმ ეტაპ­ზე მგო­ნია, რომ მიყ­ვარს, მაგ­რამ ძა­ლი­ან მალე ვხვდე­ბი, რომ სა­ერ­თოდ არ მყვა­რე­ბია", - ეს მო­დელ კრის­ტი ყიფ­ში­ძის სი­ტყვე­ბია, რო­მელ­საც, რო­გორც იცით, ორი ქმა­რი ჰყავ­და, ერთი - გი­ორ­გი ყიფ­ში­ძე, მე­ო­რე კი მიშა ან­დღუ­ლა­ძე, რო­მელ­თა­ნაც გი­ორ­გის­თან და­შო­რე­ბის შემ­დეგ ცხოვ­რობ­და, თუმ­ცა ამ უკა­ნას­კნელს ქმარს არ უწო­დებს, ამ­ბობს, რომ ერთი ქმა­რი ჰყავ­და, რო­მელ­თა­ნაც დღემ­დე ოფი­ცი­ა­ლუ­რად ქორ­წი­ნე­ბა­ში იმ­ყო­ფე­ბა.

- რო­გორ ფიქ­რობ, ადა­მი­ა­ნის ხა­სი­ა­თის ჩა­მო­ყა­ლი­ბე­ბა­ში რა მნიშ­ვნე­ლო­ბა აქვს გე­ნე­ტი­კას?

- ზო­გა­დად, გე­ნე­ტი­კა­სა და გა­რე­მოს, სა­დაც ბავ­შვიsalesland.ge - ფას­დაკ­ლე­ბე­ბისsalesland.ge - ფას­დაკ­ლე­ბე­ბის სამ­ყა­რო! სამ­ყა­რო! იზ­რდე­ბა, ძა­ლი­ან დიდი მნიშ­ვნე­ლო­ბა აქვს ხა­სი­ა­თის ჩა­მო­ყა­ლი­ბე­ბა­ში. რო­დე­საც ჩემი შვი­ლი, ნა­ტა­ლია გაჩ­ნდა, გა­დავ­წყვი­ტე, თვი­თონ გა­მე­ზარ­და და ბუ­ნებ­რი­ვად მეკ­ვე­ბა, ვაჭ­მევ­დი მა­შინ, როცა ბავ­შვიsalesland.ge - ფას­დაკ­ლე­ბე­ბისsalesland.ge - ფას­დაკ­ლე­ბე­ბის სამ­ყა­რო! სამ­ყა­რო! მთხოვ­და და არა სა­ა­თე­ბის მი­ხედ­ვით, ამის შე­სა­ხებ ბევ­რი წიგ­ნი წა­ვი­კი­თხე და გა­ირ­კვა, რომ "თა­ვი­სუ­ფა­ლი კვე­ბა" ბავ­შვისsalesland.ge - ფას­დაკ­ლე­ბე­ბისsalesland.ge - ფას­დაკ­ლე­ბე­ბის სამ­ყა­რო! სამ­ყა­რო! ნერ­ვულ სის­ტე­მა­ზე და­დე­ბი­თად მოქ­მე­დებს. ამით იმის თქმა მინ­და, რომ სწო­რი აღ­ზრდა, ჯან­სა­ღი და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბე­ბი სხვა­დას­ხვა სა­კი­თხის მი­მართ და თბი­ლი გა­რე­მო ხელს უწყობს ადა­მი­ა­ნის და­დე­ბი­თი თვი­სე­ბე­ბის გა­მო­მუ­შა­ვე­ბას.

- პი­რა­დად შენ რა თვი­სე­ბა გა­მოგ­ყვა მშობ­ლე­ბის­გან?

- სა­ბედ­ნი­ე­როდ, დე­დის­გან არ გა­მომ­ყვა ემო­ცი­უ­რო­ბა და პა­ნი­კუ­რი შიში, ყო­ველ­თვის ეში­ნო­და ჩვე­ნი სად­მე გაშ­ვე­ბის და ძა­ლი­ან ემო­ცი­უ­რად ხვდე­ბო­და ყვე­ლა­ფერს, მამა კი ცდი­ლობ­და, უფრო და­მო­უ­კი­დებ­ლად გა­ვე­ზარ­დეთ და თა­ვი­სუფ­ლე­ბა მო­ე­ცა.

- რაც შე­ე­ხე­ბა უშუ­ა­ლოდ შე­ნს ხა­სი­ათს...

- ძა­ლი­ან ცუდი ხა­სი­ა­თი მაქვს, ჩემი ბევ­რი თვი­სე­ბა მა­წუ­ხებს. ვერ ვი­ტყვი, მა­ინ­ცდა­მა­ინც მჯე­რა ჰო­როს­კო­პის-მეთ­ქი, მაგ­რამ ნა­წი­ლობ­რივ მა­ინც ამარ­თლებს. სას­წო­რი ვარ და ძა­ლი­ან რთუ­ლად ვი­ღებ გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბას, შე­სა­ბა­მი­სად, სა­ში­ნე­ლე­ბაა ჩემ­თან ერ­თად მა­ღა­ზი­ა­ში შეს­ვლა, ამი­ტო­მაც არ მიყ­ვარს შო­პინ­გი. გარ­და ამი­სა, ზედ­მე­ტად კე­თი­ლი ვარ, ამას იმის­თვის კი არ ვა­კე­თებ, რომ ვი­ღა­ცამ თქვას, კრის­ტიმ სი­კე­თე გა­მი­კე­თაო, უბ­რა­ლოდ მსი­ა­მოვ­ნებს, მაგ­რამ და­უ­ნა­ხა­ო­ბა მა­გი­ჟებს. ჩემი ქმე­დე­ბის­თვის მად­ლო­ბის თქმას ან სა­მა­გი­ე­როს გა­დახ­დას კი არ ვი­თხოვ, სი­კე­თის ნაც­ვლად ელე­მენ­ტა­რულ გა­ღი­მე­ბა­საც კი რომ ვერ ვი­ღებ, მა­შინ სა­შინ­ლად მტკი­ვა გული. თუმ­ცა, სა­ბედ­ნი­ე­როდ, ძა­ლი­ან გულ­მა­ვი­წყი ვარ, შე­იძ­ლე­ბა, ერთი-ორი დღე ვიყო გაბ­რა­ზე­ბუ­ლი, მაგ­რამ თუ ის ადა­მი­ა­ნი ძა­ლი­ან მიყ­ვარს, მა­ლე­ვე ვი­ვი­წყებ წყე­ნას.

- გრძნო­ბე­ბი­სა და ემო­ცი­ე­ბის კონ­ტრო­ლი შე­გიძ­ლია?

- სამ­წუ­ხა­როდ, ისე არას­დროს ვყო­ფილ­ვარ შეყ­ვა­რე­ბუ­ლი, რომ კო­ნტრო­ლი და­მე­კარ­გოს. იმ ეტაპ­ზე მგო­ნია, რომ მიყ­ვარს, მაგ­რამ ძა­ლი­ან მალე ვხვდე­ბი, რომ სა­ერ­თოდ არ მყვა­რე­ბია. ახლა ამას რომ ვამ­ბობ, შე­იძ­ლე­ბა, ვინ­მეს ეწყი­ნოს, მაგ­რამ რე­ა­ლუ­რად ასეა. რო­დე­საც გიყ­ვარს, ტვი­ნი გე­თი­შე­ბა, ოღონდ არა პირ­და­პი­რი გა­გე­ბით და კონ­ტროლ­საც კარ­გავ, მე კი ასეთ მდგო­მა­რე­ო­ბა­ში ჯერ არ ვყო­ფილ­ვარ.

- ანუ, დღე­ვან­დე­ლი გად­მო­სა­ხე­დი­დან არც ერთი მე­უღ­ლე არ გყვა­რე­ბია?

- რად­გან ადა­მი­ან­თან ვი­ყა­ვი, ე.ი. რა­ღაც დო­ზით მიყ­ვარ­და, მაგ­რამ ეს ის გრძნო­ბა არ იყო. მე­უღ­ლე­ე­ბი ცოტა ხმა­მა­ღა­ლი ნათ­ქვა­მია, რად­გან ერთი ქმა­რი მყავ­და - გი­ორ­გი ყიფ­ში­ძე, რო­მელ­თა­ნაც ოფი­ცი­ა­ლუ­რად დღემ­დე ქორ­წი­ნე­ბა­ში ვიმ­ყო­ფე­ბი, ეს დო­კუ­მენ­ტუ­რი მხა­რე არც ერთს არ გვიშ­ლის ხელს, ამი­ტომ ოფი­ცი­ა­ლუ­რად არ გავ­ყრილ­ვართ. რაც შე­ე­ხე­ბა მე­ო­რე ადა­მი­ანს, მიშა ან­დღუ­ლა­ძეს, ვის­თან ერ­თა­დაც ვცხოვ­რობ­დი, ის მე­უღ­ლე არ იყო, უბ­რა­ლოდ, ერ­თად ვცხოვ­რობ­დით. სა­ქარ­თვე­ლო­ში ამას გა­თხო­ვე­ბას ეძა­ხი­ან, თო­რემ ხში­რია შემ­თხვე­ვა, როცა წყვი­ლე­ბი ოჯა­ხის შექ­მნამ­დე ერ­თად დიდ­ხანს ცხოვ­რო­ბენ, მერე კი ან ქორ­წინ­დე­ბი­ან, ან - არა.

- ამ ეტაპ­ზე მარ­ტო ხარ?

- კი, მარ­ტო ვარ და მე­ტის თქმა არ მინ­და ამ თე­მა­ზე.

- კარ­გი. ად­ვი­ლია კრის­ტის წყო­ბი­დან გა­მოყ­ვა­ნა?

- არა, ძა­ლი­ან რთუ­ლია ჩემი გაბ­რა­ზე­ბა, რად­გან ძა­ლი­ან მომთმე­ნი ვარ, შე­მიძ­ლია, ბე­ვრი რა­ღაც "გა­ვა­ტა­რო", მაგ­რამ ეს ყვე­ლა­ფე­რი ში­ნა­გა­ნად მა­ინც გროვ­დე­ბა, ილე­ქე­ბა, ბო­ლოს კი უკუ­რე­აქ­ცი­ას იწ­ვევს და ყვე­ლაფ­რის მი­მართ სა­ში­ნე­ლი პრო­ტეს­ტის გრძნო­ბა მიჩ­ნდე­ბა.

- პირ­და­პი­რო­ბით გა­მო­ირ­ჩე­ვი?

- კი, თუ რა­ღაც მა­წყე­ნი­ნეს, პირ­და­პირ მი­ვალ და ვე­ტყვი, რომ გავ­ბრაზ­დი, მირ­ჩევ­ნია, გა­უ­გებ­რო­ბა გა­ვარ­კვიო, ვიდ­რე არ ვთქვა და მერე ამის გამო ვი­ტან­ჯო.

- ად­ვი­ლად ვარ­დე­ბი დეპ­რე­სი­ა­ში?

- არა. რო­დე­საც ვგრძნობ, რომ დეპ­რე­სი­ის­კენ მივ­დი­ვარ, მა­შინ­ვე რა­ი­მე ზო­მებს მივ­მარ­თავ, რომ ამ მდგო­მა­რე­ო­ბამ­დე არ მი­ვი­დე. ამ სი­ტუ­ა­ცი­ი­დან ყვე­ლა­ზე კარ­გად მე­გობ­რებს გა­მოვ­ყა­ვარ, ასე­ვე ძა­ლი­ან მიყ­ვარს ცეკ­ვა, თუ გაბ­რა­ზე­ბუ­ლი ვარ, წა­ვალ კლუბ­ში, მაგ­რად ვი­ცეკ­ვებ, დავ­ხარ­ჯავ ენერ­გი­ას და დაც­ლი­ლი დავ­ბრუნ­დე­ბი სახ­ლში. ასე­ვე ჩემ­თვის სა­უ­კე­თე­სო ან­ტი­დეპ­რე­სან­ტია ახა­ლი ად­გი­ლე­ბის, კვე­ბისsalesland.ge - ფას­დაკ­ლე­ბე­ბისsalesland.ge - ფას­დაკ­ლე­ბე­ბის სამ­ყა­რო! სამ­ყა­რო! ახა­ლი ობი­ექ­ტე­ბის დათ­ვა­ლი­ე­რე­ბა და და­გე­მოვ­ნე­ბა. რო­დე­საც თბი­ლის­ში კვე­ბისsalesland.ge - ფას­დაკ­ლე­ბე­ბისsalesland.ge - ფას­დაკ­ლე­ბე­ბის სამ­ყა­რო! სამ­ყა­რო! რა­ი­მე ახა­ლი ობი­ექ­ტი იხ­სნე­ბა, აუ­ცი­ლებ­ლად მივ­დი­ვარ და ვნა­ხუ­ლობ. მე­ტიც, მოგ­ზა­უ­რო­ბი­სას ღირ­სშე­სა­ნიშ­ნა­ო­ბე­ბის შემ­დეგ კა­ფე­ებ­სა და რეს­ტორ­ნებს ვსტუმ­რობ, ზოგი მუ­ზე­უ­მე­ბის დათ­ვა­ლი­ე­რე­ბის შემ­დეგ სა­შო­პინ­გოდ გარ­ბის, მე კი ასე არ ვარ, მით უმე­ტეს, რომ შო­პინ­გი არ მიყ­ვარს. ხან­და­ხან, ცუდ ხა­სი­ათ­ზე მყოფს, სახ­ლში ყოფ­ნაც მამ­შვი­დებს, ჩემ­თვის ყვე­ლა­ზე საყ­ვა­რე­ლი ტან­საც­მე­ლი ხა­ლა­თი და ჩუს­ტე­ბია. მიყ­ვარს, რო­დე­საც მე­გობ­რე­ბი ჩემ­თან მო­დი­ან ან ტე­ლე­ფო­ნით ვე­სა­უბ­რე­ბი. ახლა ერთ სა­სა­ცი­ლო რა­ღა­ცას გე­ტყვით, გაბ­რა­ზე­ბულს მიყ­ვარს ჭურ­ჭლის რე­ცხვა, სა­ოც­რად მამ­შვი­დებს. ზო­გა­დად, მიყ­ვარს ჭურ­ჭლის რე­ცხვა, სა­დაც მივ­დი­ვარ, ყველ­გან ამ საქ­მეს ვა­კე­თებ, მგო­ნი, ად­გი­ლი არ დარ­ჩა, სა­დაც ჭურ­ჭე­ლი არ და­მი­რე­ცხავს. ამას წი­ნათ ნო­დი­კო ტა­ტიშ­ვი­ლის კლიპს ვი­ღებ­დით, შეს­ვე­ნე­ბა­ზე საჭ­მე­ლი მო­ი­ტა­ნეს, მი­ვირ­თვით და ბო­ლოს და­ვი­წყე რე­ცხვა, მთე­ლი ჯგუ­ფი გა­ო­ცე­ბუ­ლი მი­ყუ­რებ­და, მაგ­რამ მერე ავუხ­სე­ნი, რომ ეს საქ­მე მა­წყნა­რებს.

- ხში­რად ტი­რის კრის­ტი?

- ვა­ი­მე, ძა­ლი­ან მტი­რა­ლა ვარ, შე­იძ­ლე­ბა, იმა­ზეც კი ვი­ტი­რო, რომ ტე­ლე­ფო­ნი გა­მი­ფუჭ­და. ძი­რი­თა­დად სი­სუ­ლე­ლე­ებ­ზე ვტი­რი, მაგ­რამ ფი­ზი­კურ ტკი­ვილს ვუძ­ლებ, ბავ­შვიsalesland.ge - ფას­დაკ­ლე­ბე­ბისsalesland.ge - ფას­დაკ­ლე­ბე­ბის სამ­ყა­რო! სამ­ყა­რო! ისე გა­ვა­ჩი­ნე, ხმა არ ამო­მი­ღია.

- ვის­გან იღებ კრი­ტი­კას?

- სა­ერ­თოდ, ძა­ლი­ან მიყ­ვარს კრი­ტი­კის მოს­მე­ნა, რად­გან სა­კუ­თა­რი თა­ვის მი­მართ სა­შინ­ლად კრი­ტი­კუ­ლი ვარ, ოღონდ ვი­ღებ მხო­ლოდ ჯან­საღ კრი­ტი­კას. ლან­ძღვა­სა და კრი­ტი­კას შო­რის კი დიდი გან­სხვა­ვე­ბაა. რო­დე­საც პრო­ექ­ტში "ცეკ­ვა­ვენ ვარ­სკვლა­ვე­ბი" ვმო­ნა­წი­ლე­ობ­დი, ერთ-ერთი ბლო­გე­რი სა­შინ­ლად მლან­ძღავ­და, არა­და მისი ჩა­ნა­წე­რი­დან ერთი სი­ტყვაც კი არ შე­ე­სა­ბა­მე­ბო­და სი­მარ­თლეს, ეს იყო მისი ბო­რო­ტუ­ლი და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბა, ჩემ­ზე ამ­ბობ­და, შვი­ლით მა­ნი­პუ­ლი­რებ­სო. რე­ა­ლუ­რად კი ზე­მოხ­სე­ნე­ბულ პრო­ექ­ტში შვი­ლის გამო ვი­ყა­ვი შე­სუ­ლი, რად­გან მას მოს­წონ­და და სი­ა­მოვ­ნებ­და, რომ მე ვცეკ­ვავ­დი. რო­დე­საც შოუ დავ­ტო­ვე, ნა­ტა­ლია კი­ნა­ღამ "ბალ­კო­ნი­დან" გად­მო­ვარ­და...

- თავს იღ­ბლი­ა­ნად მი­იჩ­ნევ?

- კი, მი­ვიჩ­ნევ, რომ იღ­ბლი­ა­ნი ვარ, რაც მაქვს, ამის­თვი­საც მად­ლო­ბე­ლი ვარ. არ მინ­და, უკ­მა­ყო­ფი­ლო ვიყო და ღმერ­თს ამით ვა­წყე­ნი­ნო. იღ­ბლი­ა­ნი ვარ იმი­ტომ, რომ მაქვს ასე­თი ოჯა­ხი, მყავს შვი­ლი, მაქვს საქ­მე, რო­მელ­შიც 19 წე­ლია ჩარ­თუ­ლი ვარ, მო­დე­ლო­ბას ვგუ­ლის­ხმობ. ზო­გი­ერ­თი მო­დე­ლი კა­რი­ე­რას 5 წე­ლი­წად­ში ას­რუ­ლებს, მე კი თით­ქმის 20 წე­ლია ამ სფე­რო­ში ვტრი­ა­ლებ. მი­უ­ხე­და­ვად იმი­სა, რომ ისე­თი სიხ­ში­რით ჩვე­ნე­ბე­ბი აღარ იმარ­თე­ბა, მა­ინც ვცდი­ლობ, ყველ­გან არ მი­ვი­ღო მო­ნა­წი­ლე­ო­ბა, ამას­თან ამ საქ­მემ კი­დევ სხვაგ­ვა­რი გან­ვი­თა­რე­ბა მო­მი­ტა­ნა. ვმუ­შა­ობ­დი ტე­ლე­ვი­ზი­ა­ში, რა­დი­ო­ში მიმ­ყავ­და გა­და­ცე­მა "მოდა და კრის­ტი", დღე­ვან­დე­ლი ჩემი სამ­სა­ხუ­რიც ნა­წი­ლობ­რივ ალ­ბათ ჩემი კა­რი­ე­რის დამ­სა­ხუ­რე­ბაა. ამ­ჟა­მად ვმუ­შა­ობ სა­ქარ­თვე­ლოს კო­პი­რა­ი­ტე­რე­ბის ასო­ცი­ა­ცი­ა­ში პი­ა­რის გან­ხრით, რო­მე­ლიც სა­ავ­ტო­რო უფ­ლე­ბე­ბის დაც­ვა­ზეა ორი­ენ­ტი­რე­ბუ­ლი, ამას­თან, ვმუ­შა­ობ ამა­ვე ორ­გა­ნი­ზა­ცი­ის ჟურ­ნალ­ში.

- მთა­ვა­რი შეც­დო­მა, რო­მე­ლიც და­უშ­ვი და შე­სა­ბა­მი­სად, ნა­ნობ...

- ის, რომ სა­ზღვარ­გა­რეთ არ გა­ვემ­გზავ­რე კა­რი­ე­რის გა­საგ­რძე­ლებ­ლად, მქონ­და შე­მო­თა­ვა­ზე­ბაsalesland.ge - ფას­დაკ­ლე­ბე­ბის სამ­ყა­რო!, მაგ­რამ არ დავ­თან­ხმდი, მა­შინ ძა­ლი­ან ჩა­კე­ტი­ლი იყო სი­ტუ­ა­ცია, იქ რა ხდე­ბო­და, არა­ვინ იცო­და, მერე ისე მოხ­და, რომ გავ­თხოვ­დი, შვი­ლი შე­მე­ძი­ნა და... ვერ წა­ვე­დი, მაგ­რამ ალ­ბათ ასე ჯობ­და. დღეს სხვაგ­ვა­რა­დაა ყვე­ლა­ფე­რი. ახლა ნატა 10-11 წლი­საა და შე­მო­თა­ვა­ზე­ბე­ბის შემ­თხვე­ვა­ში სა­ზღვარ­გა­რეთ გა­ვუშ­ვებ, ისე­დაც ძა­ლი­ან მინ­და, რომ სწავ­ლა სხვა ქვე­ყა­ნა­ში გა­ნაგ­რძოს.

- რო­გორც მივ­ხვდი, ბავ­შვს ძა­ლი­ან და­მო­უ­კი­დებ­ლად ზრდი..

- ვცდი­ლობ, მაგ­რამ დე­და­ჩე­მი ერე­ვა ამ სა­კი­თხში და ბო­ლომ­დე ჩემს ჭკუ­ა­ზე ვერ ვა­ხერ­ხებ აღ­ზრდას. შე­ვი­და თუ არა ნა­ტა­ლია სკო­ლა­ში, მა­შინ­ვე ყვე­ლა გა­ვაფრ­თხი­ლე, არა­ვინ ჩა­ე­რი­ოს გაკ­ვე­თი­ლე­ბის მომ­ზა­დე­ბის პრო­ცეს­ში, მას უნდა გა­მო­უ­მუ­შავ­დეს ეს თვი­სე­ბა და და­მო­უ­კი­დებ­ლად უნდა მი­ეჩ­ვი­ოს მე­ცა­დი­ნე­ო­ბას-მეთ­ქი. ასეც მოხ­და, დღემ­დე ნა­ტა­ლი­ას არ სჭირ­დე­ბა შეხ­სე­ნე­ბა, რომ გაკ­ვე­თი­ლე­ბი აქვს სას­წავ­ლი, თვი­თონ­ვე ხვდე­ბა, რო­დის რა უნდა გა­ა­კე­თოს.

ციცი ომა­ნი­ძე

ჟურ­ნა­ლი "რე­ი­ტინ­გი"

(გა­მო­დის ორ­შა­ბა­თო­ბით)