"ამერიკას გთხოვთ დიდის თხოვნით, ძლიერი სახელმწიფო ხართ და მოგვეშველენით და დახმარება გაგვიწივეთ, თორე ცოდო ვართ. თუ გვიშველით თქვენ, თუ არა, ჩვენი მშველელი აღარა არი", - ეს არის ამონარიდი 1936 წელს ამერიკის მთავრობისთვის მიწერილი ხევსურების წერილიდან, რომელმაც მაშინ ადრესატამდე ვერ მიაღწია და ვერ ახდა ქართველი პატრიოტების ოცნება, რომ თავისუფლებისთვის ბრძოლაში ძლიერი მეგობარი ეპოვათ.
დღეს ამერიკა საქართველოს მთავარი მოკავშირეა. არასოდეს დაგვავიწყდება აშშ-ის მხარდაჭერა 2008 წლის ომის დროს და სენატორ ჯონ მაქქეინის განცხადება:”"დღეს ყველანი ქართველები ვართ". ისიც ვიცით, რომ არა ამერიკელი მეგობრების ინიციატივით ომის შემდეგ 5 მილიარდი დოლარის გამოყოფა, საქართველოს კრიზისი წალეკავდა. ყველასთვის ცნობილია აშშ-ის ჩართულობა საქართველოში სამოქალაქო საზოგადოების განვითარების საქმეში, რაც დემოკრატიული ქვეყნის ერთ-ერთი ქვაკუთხედია.
გლობალურ საკითხებს რომ თავი დავანებოთ, თქვენმა მონა-მორჩილმა ისიც კარგად იცის - 2011 წელს "პალიტრამედიაზე" საგადასახადოს შეტევისას აშშ-ის მაშინდელმა ელჩმა ჯონ ბასმა, საელჩომ და სახელმწიფო დეპარტამენტის პოზიციამ ერთ-ერთი გადამწყვეტი როლი შეასრულა, რომ ვიღაც-ვიღაცებს ავი ზრახვები არ განეხორციელებინათ.
სულ ახლახან, 1-ელ ოქტომბერს, აშშ-მა და პირადად ელჩმა რიჩარდ ნორლანდმა უზარმაზარი წვლილი შეიტანეს, რომ ქვეყანაში, პირველად დამოუკიდებლობის პერიოდში, არჩევნების გზით შეცვლილიყო ხელისუფლება. 1-ელ ოქტომბერს ქართველი საზოგადოება დარწმუნდა, რომ ამერიკელი პოლიტიკოსები ობიექტურად და ადეკვატურად აფასებენ პროცესებს.
სწორედ აღნიშნულიდან გამომდინარე, კითხვებსა და შეშფოთებას იწვევს ის პოზიცია, რომელსაც ამერიკელ პოლიტიკოსთა ჯგუფი არჩევნების შემდეგ აფიქსირებს. ვგულისხმობთ ამერიკელი სენატორების: ჯინ შეიენის, ჯოზეფ ლიბერმანის, ჯეიმს რიშის, ლინდსი ო. გრეჰემისა და ჯონ მაქქეინის წერილს, რომლითაც ისინი ბიძინა ივანიშვილს მიმართავენ (წერილის სრული ვერსია იხ. გვ. 32).
ამ წერილიდან იმ ეპიზოდებს მოვიყვანთ, რომელთაც ზემოხსენებული კითხვები გააჩინეს.
"შეშფოთებული ვართ ოპოზიციასთან დაკავშირებული პოლიტიკური პირების დაკავებით, გამოძიებისა და მათი პოლიტიკური დევნის შესახებ გავრცელებული ხმებით", - წერენ სენატორები.
შესაძლოა, ამერიკიდან საქართველო მართლაც სხვანაირად ჩანს და სენატორები, მაგალითად, ბაჩო ახალაიას ან კუდ-ისა თუ სოდ-ის ყოფილ თანამშრომლებს ოპოზიციასთან დაკავშირებულ პოლიტიკურ პირებად მიიჩნევენ (ან დაარწმუნეს, რომ ასეა), ან შესაძლოა, საქმეში ჩაუხედავ ადამიანს მართლაც პოლიტიკურად მოტივირებული ეგონოს, როდესაც გამოძიებას ელიტურ კორუფციასთან დაკავშირებით კითხვები აქვს ყოფილ თუ მოქმედ მაღალჩინოსნებთან. თუმცა, ისიც აღსანიშნავია, რომ ინფორმაციის ნაწილი იმ ქმედებების შესახებ, რომელთა გამოძიებასაც ქართველი საზოგადოება ითხოვს, ხვდებოდა აშშ-ის სახელმწიფო დეპარტამენტის ყოველწლიურ ანგარიშებში.