ამ­ბო­ბენ, სიყ­ვა­რუ­ლის ამ­ბა­ვი "ზე­მოთ" წყდე­ბაო, მაგ­რამ ნინო გა­ჩე­ჩი­ლა­ძი­სა და კოტე თო­ლორ­და­ვას გმი­რე­ბი, კატო და დიტო, "ჩემი ცო­ლის და­ქა­ლე­ბის" ყოვ­ლის­შემ­ძლე სცე­ნა­რის­ტის კა­ლამ­მა შე­ახ­ვედ­რა კვლავ ერ­თმა­ნეთს. წინა კვი­რას დი­ა­სახ­ლი­სებ­მა, თი­ნე­ი­ჯე­რებ­მა, პენ­სი­ო­ნე­რებ­მა, საქ­მი­ან­მა, არ­ცთუ საქ­მი­ან­მა მა­ყუ­რე­ბელ­მა შვე­ბით ამო­ი­სუნ­თქეს, ვი­ნა­ი­დან კა­ტომ, რო­გორც იქნა, აღი­ა­რა 20-წლი­ა­ნი სიყ­ვა­რუ­ლის მა­რა­დი­უ­ლო­ბა და მიხ­ვდა, რომ ყვე­ლა­ზე კომ­ფორ­ტუ­ლად თავს დი­ტოს გვერ­დით გრძნობს.

10 იან­ვრი­დან კი­ნო­ეკ­რა­ნებ­ზე "ჩემი ცო­ლის და­ქა­ლის ქორ­წი­ლი" გა­მო­დის, თქვენ­თვის კარ­გად ნაც­ნო­ბი პერ­სო­ნა­ჟე­ბი დიდ ეკ­რან­ზე გა­და­ი­ნაც­ვლე­ბენ. ნინო გა­ჩე­ჩი­ლა­ძე­სა და კოტე თო­ლორ­და­ვას გა­და­სა­ღებ მო­ე­დან­ზე მი­ვა­კი­თხეთ და სე­რი­ა­ლი­სა და ფილ­მის შე­სა­ხებ ვე­სა­უბ­რეთ.

ნინო:

- ჩვენ, რა თქმა უნდა, მა­ყუ­რე­ბელ­ზე ადრე ვი­ცო­დით, რა მოხ­დე­ბო­და. მე, მა­გა­ლი­თად, სექ­ტემ­ბერ­ში ვი­ცო­დი, რომ სე­ზო­ნი უნდა დას­რუ­ლე­ბუ­ლი­ყო დი­ტო­სა და კა­ტოს ერ­თად ყოფ­ნით.

კოტე:

- ჩვენ არა, შენ, რად­გან მე არ ვი­ცო­დი.

ნინო:

- შენ რომ არ იცო­დი, მხო­ლოდ შენი პრობ­ლე­მაა, რად­გან ხელ­მძღვა­ნე­ლო­ბას­თან უფრო ახ­ლოს უნდა იყო (იცი­ნი­ან). ქეთი დევ­და­რი­ან­მა და ირაკ­ლი სა­ღი­ნა­ძემ, ჩვენ­მა სცე­ნა­რის­ტმა და პრო­დი­უ­სერ­მა მი­თხრეს, რომ სე­რი­ა­ლი ამ მი­მარ­თუ­ლე­ბით უნდა წა­სუ­ლი­ყო. პირ­ვე­ლი სე­ზო­ნი­დან დი­ტოს პერ­სო­ნაჟს იმ­დე­ნი მო­წო­ნე­ბა და სიმ­პა­თია ხვდა წი­ლად, რომ მან და­იმ­სა­ხუ­რა კა­ტოს გვერ­დით ყოფ­ნა. კატო რამ­დე­ნად იმ­სა­ხუ­რებ­და, რომ ასე­თი ერ­თგუ­ლი ბიჭი ჰყავ­დეს გვერ­დით, ეს უკვე სხვა თე­მაა.

კოტე:

- ნინო ზოგ­ჯერ კა­ტოს პერ­სო­ნაჟ­თან აი­გი­ვებს ხოლ­მე თავს. ისე კარ­გად შე­დის როლ­ში, რომ ზოგ­ჯერ ცოტა მოგ­ვი­ა­ნე­ბით გა­მო­დის (იცი­ნის). რა თქმა უნდა, ვხუმ­რობ.

ნინო:

- როლ­ში მხო­ლოდ გა­და­ღე­ბე­ბის წინ შევ­დი­ვარ (იცი­ნის). რამ­დე­ნად იმ­სა­ხუ­რებს კატო დი­ტოს სიყ­ვა­რულს? მგო­ნია, რომ ორი­ვე ერ­თმა­ნეთს იმ­სა­ხუ­რებს, რად­გან 20 წე­ლია, არ და­კარ­გეს კონ­ტაქ­ტი. რო­გორც დი­ტომ თქვა ერთ-ერთ სე­რი­ა­ში, ეს ბე­დია. პი­რა­დი ურ­თი­ერ­თო­ბე­ბი არ არის მხო­ლოდ ადა­მი­ა­ნებ­ზე და­მო­კი­დე­ბუ­ლი, ეს სა­დღაც "ზე­მოთ" წყდე­ბა. ამ შემ­თხვე­ვა­ში ჩვენ­მა სცე­ნა­რის­ტმა გა­და­წყვი­ტა, თუმ­ცა ამ გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბის 90% მა­ყუ­რებ­ლის სიმ­პა­თი­ებ­მა და სურ­ვილ­მა გა­ნა­პი­რო­ბა.

კოტე:

- მე და გა­ჩკას (ნინო გა­ჩე­ჩი­ლა­ძე - ავტ.) ძა­ლი­ან დიდი ხნის ურ­თი­ერ­თო­ბე­ბი გვა­კავ­ში­რებს და სცე­ნა­ზე დიდი ხა­ნია, ერ­თმა­ნეთს გა­და­ვეკ­ვე­თეთ.

ნინო:

- 15 წე­ლია ვიცი, რომ ასე­თი მსა­ხი­ო­ბი, კოტე თო­ლორ­და­ვა არ­სე­ბობს, კოტე ჩემ­ზე ერთი წლით დი­დია. ერთ პე­რი­ოდ­ში მოგ­ვი­წია სწავ­ლამ თე­ატ­რა­ლურ ინ­სტი­ტუ­ტში და ფო­ი­ე­ში, კი­ბე­ებ­ზე ყო­ველ­თვის ვხვდე­ბო­დი, თუმ­ცა პი­რა­დად არ ვიც­ნობ­დი. 11 წე­ლია, სცე­ნის პარტნი­ო­რე­ბი ვართ. 11 წლის წინ ნინო ლი­პარ­ტი­ან­მა დად­გა დოს­ტო­ევ­სკის "დამ­ცი­რე­ბულ­ნი და შე­უ­რა­ცხყო­ფილ­ნი", მე ვა­სა­ხი­ე­რებ­დი ნა­ტა­შას, კოტე - ალი­ო­შას. ესეც სა­სიყ­ვა­რუ­ლო ამ­ბა­ვია, თუმ­ცა ჩვე­ნი პერ­სო­ნა­ჟე­ბი შორ­დე­ბი­ან ერ­თმა­ნეთს.

კოტე:

- ჩემი პერ­სო­ნა­ჟი, ალი­ო­შა, და­ახ­ლო­ე­ბით კა­ტოს ჰგავს (იცი­ნის).

ნინო:

- მა­მი­კოს ბი­ჭია უფრო, კა­ტოს ძა­ლი­ან არ ჰგავს. შემ­დეგ კი­დევ უნდა გვქო­ნო­და ერ­თობ­ლი­ვი სპექ­ტაკ­ლი, რო­დე­საც მო­ზარდ მა­ყუ­რე­ბელ­თა თე­ატ­რში "ოთა­რა­ანთ ქვრი­ვი" უნდა დად­გმუ­ლი­ყო, კო­ტეს გი­ორ­გი უნდა ეთა­მა­შა, მე კე­სოს როლ­ზე გა­მა­ნა­წი­ლეს, მაგ­რამ სპექ­ტაკლში ჩვენ აღარ ვი­თა­მა­შეთ, ეს რო­ლე­ბი ჩვენ­მა დუბ­ლებ­მა შე­ას­რუ­ლეს. მოკ­ლედ, მთე­ლი ცხოვ­რე­ბაა ჩემი გუ­ლის­თვის ხან რას შვრე­ბა და ხან - რას. მგო­ნია, რომ ჩვენ შე­მოქ­მე­დე­ბი­თი ცხოვ­რე­ბის პარტნი­ო­რე­ბი ვართ.

- კოტე, რით და­იმ­სა­ხუ­რა დი­ტომ მა­ყუ­რებ­ლის­გან სიმ­პა­თია?

- რო­გორც პერ­სო­ნა­ჟი, მე­სიმ­პა­თი­უ­რე­ბა და ამ როლ­ზე მუ­შა­ო­ბაც ძა­ლი­ან მომ­წონს. თუკი მა­ყუ­რე­ბელ­საც მოს­წონს, ძა­ლი­ან მი­ხა­რია. ჩემს მო­წო­ნე­ბას იმით იმ­სა­ხუ­რებს, რომ 20 წე­ლია, ერთი ქალი უყ­ვარს. მე ცხოვ­რე­ბა­ზე მე­ტად მიყ­ვარს ჩემი მე­ო­რე ნა­ხე­ვა­რი, მაგ­რამ მის­გა­ნაც იგი­ვე გრძნო­ბა მო­დის. დი­ტოს კი ცალ­მხრი­ვად უყ­ვარს, თან ძა­ლი­ან მა­მა­კა­ცუ­რი პერ­სო­ნა­ჟია, მის­თვის დაბ­რკო­ლე­ბა არ არ­სე­ბობს, "შემ­სრუ­ლე­ბე­ლი" და "მომ­გვა­რე­ბე­ლია" (იღი­მის). არის რა­ღაც თვი­სე­ბე­ბი, რაც დი­ტოს გმირ­ში მეც შე­ვი­ტა­ნე. ცოტა აგ­რე­სი­უ­ლი ტი­პია, მაგ­რამ იმავდრო­უ­ლად, კე­თი­ლია და სიყ­ვა­რუ­ლი შე­უძ­ლია. ალ­ბათ ეს არის მთა­ვა­რი, რა­მაც გა­ნა­პი­რო­ბა მა­ყუ­რებ­ლის სიყ­ვა­რუ­ლი.

- ქა­ლე­ბის გული რით და­ი­პყრო?

- მარ­თლა და­ი­პყრო?!.

ნინო:

- ქა­ლე­ბის გულ­თამ­პყრო­ბე­ლი ხომ არის და ამას წი­ნათ ჩემ­მა სტი­ლის­ტმა მი­თხრა, ჩემი შვი­ლის კერ­პიც არი­სო, თუმ­ცა გოგო კი არა, ბიჭი ჰყავს. ასე რომ, დი­ტოს პერ­სო­ნა­ჟი თი­ნე­ი­ჯე­რი ბი­ჭე­ბის­თვი­საც მი­სა­ბა­ძია. მე იმი­ტომ არ მომ­წონს, რომ იგი­ნე­ბა, უხე­შია, მაგ­რამ, სა­მა­გი­ე­როდ, ძა­ლი­ან ერ­თგუ­ლია და საყ­ვა­რელ ქალს ბევ­რს აპა­ტი­ებს, რაც ყვე­ლა მა­მა­კაცს არ შე­უძ­ლია.

კოტე:

- მე ვფიქ­რობ, რომ არა­თუ აპა­ტი­ებს, არა­მედ იმ­დე­ნად უყ­ვარს, რომ ყვე­ლა­ფერს გა­და­დებს კა­ტოს გუ­ლის­თვის. დარ­წმუ­ნე­ბუ­ლი ვარ, როცა ერ­თად იქ­ნე­ბი­ან, აღა­რა­ფერს არ აპა­ტი­ებს, თუმ­ცა არ ვიცი, ცოლი გახ­დე­ბა თუ არა (იცი­ნის). მა­ინც ყვე­ლა­ფერს არ გა­ვამ­ხელ.

რაც შე­ე­ხე­ბა ქა­ლე­ბის გუ­ლის და­პყრო­ბას, ეს ძა­ლი­ან რთუ­ლი ამ­ბა­ვია და ე.ი. მე, რო­გორც მსა­ხი­ობს, კარ­გად მი­მუ­შა­ვია, მაგ­რამ ვი­სიც უნ­დო­და, იმი­სი ვერ და­ი­პყრო 20 წელი (იცი­ნის). თბი­ლი­სელ მა­ყუ­რე­ბელს იმი­ტო­მაც მოს­წონს ალ­ბათ, რომ ძა­ლი­ან ჯი­გა­რია. თა­ნა­მედ­რო­ვე ტი­პია. პროგ­რე­სუ­ლი "ბა­ბუ­ლი­კია".

ნინო:

- არა­და, დი­ტოს პერ­სო­ნა­ჟი სულ სხვა­ნა­ი­რად იყო ჩა­ფიქ­რე­ბუ­ლი. ის უნდა ყო­ფი­ლი­ყო კა­ტოს რი­გი­თი თაყ­ვა­ნის­მცე­მე­ლი, რო­გო­რიც, მა­გა­ლი­თად, უჩა, რო­მელ­საც კატო გულ­წრფე­ლად უყ­ვარ­და. მთლად უჩას­ნა­ი­რიც ვერ იქ­ნე­ბო­და, მაგ­რამ უან­გა­როდ უნდა ჰყვა­რე­ბო­და კატო. უნდა ყო­ფი­ლი­ყო ცოტა შე­მა­წუ­ხე­ბე­ლი და მო­მა­ბეზ­რე­ბე­ლი, კო­ტემ გა­ა­კე­თილ­შო­ბი­ლა ეს გმი­რი და სხვა­ნა­ი­რად წარ­მო­ა­ჩი­ნა.

- ანუ გა­და­ღე­ბებ­ზე სრუ­ლი თა­ვი­სუფ­ლე­ბაა...

კოტე:

- მი­ხა­რია, რომ გი­ორ­გი ლი­ფო­ნა­ვა­სა და რატი რა­მიშ­ვილ­თან მუ­შა­ო­ბამ მო­მი­წია. მარ­თლა არ დავ­თან­ხმდე­ბო­დი სე­რი­ალ­ში გა­და­ღე­ბას, მაგ­რამ ეს ძა­ლი­ან "კი­ნოშ­ნი­კუ­რად" გა­კე­თე­ბუ­ლი სე­რი­ა­ლია. ფილ­მს რომ ვი­ღებთ, ათ­მა­გად მი­ხა­რია. ის ადა­მი­ა­ნე­ბი, რომ­ლე­ბიც ამ სე­რი­ალ­ზე მუ­შა­ო­ბენ, გამ­ნა­თებ­ლით და­წყე­ბუ­ლი, სტი­ლის­ტით დამ­თავ­რე­ბუ­ლი, მთელ არ­მი­ას ვგუ­ლის­ხმობ, გა­ნა­პი­რო­ბე­ბენ იმას, რომ სე­რი­ა­ლი რე­ი­ტინ­გუ­ლია.

- 10 იან­ვარს მა­ყუ­რე­ბე­ლი კი­ნო­ეკ­რა­ნებ­ზე იხი­ლავს ფილ­მს "ჩემი ცო­ლის და­ქა­ლის ქორ­წი­ლი".

კოტე:

- ეს სა­ხე­ლი უკვე გა­და­წყდა? სა­ერ­თოდ მო­წყვე­ტი­ლი ვარ ვირ­ტუ­ა­ლურ სამ­ყა­როს და უკვე ამ ფილ­მის გვერ­დიც შექ­მნი­ლა. სამი შვი­ლი მყავს და არ მაქვს დრო, ინ­ტერ­ნეტ­ში შე­ვი­დე, "ფე­ის­ბუქ­ზე" რა­ღა­ცე­ბი ვნა­ხო. გვერ­დი მაქვს, მაგ­რამ იქაც არ შევ­დი­ვარ.

ნინო:

- ჩემ­ნა­ი­რი უსაქ­მუ­რი კი არ არის, სახ­ლში რო­გორც კი მივ­დი­ვარ, ინ­ტერ­ნეტ­ში შევ­დი­ვარ.

- ალ­ბათ კი­თხუ­ლობ კო­მენ­ტა­რებს, რო­გორ ლან­ძღა­ვენ კა­ტოს, დიტო რო­გორ შე­ა­ბა მა­ინ­ცო.

- ქა­ლე­ბი და კა­ცე­ბის ნა­წი­ლი ვერ მი­ტანს, ნა­წი­ლი კი გიჟ­დე­ბა ჩემს პერ­სო­ნაჟ­ზე. ამას წი­ნათ ჩემი ახ­ლო­ბე­ლი მე­უბ­ნე­ბო­და, ნა­თე­სა­ვი გა­მო­ვი­და ცი­ხი­დან და ასე თქვა, მთე­ლი ციხე კა­ტო­ზეა შეყ­ვა­რე­ბუ­ლიო (იცი­ნის). ქეთი დევ­და­რი­ა­ნის­თვის და­უ­რე­კავს ერთ საკ­მა­ოდ კომ­პე­ტენ­ტურ ადა­მი­ანს, სე­რი­ალ­ზე უზი­ა­რებ­და შთა­ბეჭ­დი­ლე­ბებს და ბო­ლოს უთ­ქვამს, კა­ტოს იმი­ტომ ერ­ჩი­ან, რომ შურთ, რად­გან ყვე­ლა­ზე სა­ინ­ტე­რე­სო და მრა­ვალ­ფე­რო­ვა­ნი ცხოვ­რე­ბით ცხოვ­რობ­სო. ვერ ვი­ტყვი, თა­ვის შეც­დო­მებ­ზე სწავ­ლობს თუ არა ჭკუ­ას, მაგ­რამ აქვს თავ­გა­და­სავ­ლე­ბი, უამ­რა­ვი პარტნი­ო­რი გა­მო­იც­ვა­ლა. ბევრ ქალს უნდა ასე­თი ცხოვ­რე­ბა, მაგ­რამ სა­კუ­თარ თავს ამის უფ­ლე­ბას ვერ აძ­ლევს. კატო კი ისე­თი თა­მა­მია, რომ აკე­თებს ამ ყვე­ლა­ფერს, შე­საძ­ლოა, ამი­ტო­მაც იმ­სა­ხუ­რებს ქალ­თა სქე­სის რის­ხვას.

კოტე:

- რე­ა­ლუ­რად კატო მსუ­ბუ­ქი პერ­სო­ნა­ჟი არ არის. მგო­ნია, რომ ეს ტრა­გი­კუ­ლი გმი­რია.

ნინო:

- მეც ასე ვფიქ­რობ, სულ ოც­ნე­ბობს, ილუ­ზი­ებ­სა და ფან­ტა­ზი­ებ­შია და მუდ­მი­ვად იმედ­გაც­რუ­ე­ბუ­ლია. ერ­თა­დერ­თი რე­ა­ლუ­რი ადა­მი­ა­ნი, რო­მელ­საც შე­უძ­ლია მისი სურ­ვი­ლე­ბის ას­რუ­ლე­ბა, დი­ტოა და გონს რომ მო­ე­გო, ერ­თმა­ნეთს შე­უ­რიგ­დნენ. გა­მახ­სენ­და კი­დევ ერთი კო­მენ­ტა­რი, რო­მე­ლიც დი­ტოს პერ­სო­ნაჟ­ზე წა­ვი­კი­თხე. დი­ტოს ნამ­დვი­ლი სა­ხე­ლი და გვა­რი და­მი­წე­რეთ, მგო­ნი, შე­მიყ­ვარ­დაო, ერთი გო­გო­ნა წერ­და. შენ­მა ცოლ­მა იცის ეს ამ­ბა­ვი (იცი­ნი­ან)? გა­ნომ ადრე მი­თხრა, სულ ვკი­თხუ­ლობ კო­მენ­ტა­რებ­სო. გა­ნოს ძა­ლი­ან კარ­გად ვიც­ნობ. თა­ვი­სი მო­საზ­რე­ბე­ბი გა­მი­ზი­ა­რა სე­რი­ალ­თან და­კავ­ში­რე­ბით. ის პრო­ფე­სი­უ­ლი კუ­თხით აფა­სებს ჩემს პერ­სო­ნაჟს...

კოტე:

- და მოს­წონს, გა­ჩკა რო­გორ თა­მა­შობს კა­ტოს როლს. განო რე­ჟი­სო­რია.

- ფილ­მის გა­და­ღე­ბებს და­ვუბ­რუნ­დეთ...

ნინო:

- ფილმში სამი დღეა აღ­წე­რი­ლი, დი­ტო­სა და კა­ტოს ქორ­წი­ლის შე­სა­ხებ. ფილმში გა­მოჩ­ნდე­ბა კა­ტოს მა­მაც, რო­მე­ლიც მოს­კოვ­ში ცხოვ­რობს და კა­ტოს ქორ­წი­ლის­თვის ჩა­მო­დის. ჯერ მსა­ხი­ობს ვერ და­გი­სა­ხე­ლებთ, რად­გან მო­ლა­პა­რა­კე­ბე­ბი მიმ­დი­ნა­რე­ობს. დი­ტოს დე­დაც ითა­მა­შებს, რო­მელ­საც კატო რძლად არ უნდა და ამ ქორ­წი­ლის კა­ტე­გო­რი­უ­ლი წი­ნა­აღ­მდე­გია. დი­ტოს მთე­ლი საძ­მა­კა­ცო გა­მოჩ­ნდე­ბა, ბა­ბუ­ლი­კე­ბი­სა და ბა­ბუ­ლი­ხე­ბის არ­მია იქ­ნე­ბა. რა თქმა უნდა, მათ შო­რის იქ­ნე­ბა გი­ორ­გი ყიფ­ში­ძეც, რო­მე­ლიც არაჩ­ვე­უ­ლებ­რი­ვად თა­მა­შობს თა­ვის როლს და დარ­წმუ­ნე­ბუ­ლი ვარ, ფილმშიც ფან­ტას­ტი­კუ­რი იქ­ნე­ბა.

კოტე:

- ჯერ მხო­ლოდ 20%-ია გა­და­ღე­ბუ­ლი. უკვე გა­და­ვი­ღეთ ჩემი სახ­ლის სცე­ნა, კა­ტუ­სი­ას­თვის კა­ბის ამორ­ჩე­ვის სცე­ნა და ა.შ. იქ­ნე­ბა ქარ­თუ­ლი ტრა­დი­ცი­უ­ლი ქორ­წი­ლი, ვი­საც რო­გორ წარ­მო­უდ­გე­ნია, რა სტე­რე­ო­ტი­პე­ბიც არ­სე­ბობს, ამ ყვე­ლა­ფერს შე­ვა­ერ­თებთ. ხომ ხვდე­ბი, რო­გო­რი კარ­გი მა­სა­ლაა გა­და­სა­ღე­ბად?

ნინო:

- ვფიქ­რობ, ყვე­ლა­ზე მა­გა­რი სცე­ნა­რის­ტი გვყავს. ძა­ლი­ან გო­ნე­ბა­გახ­სნი­ლი ადა­მი­ა­ნია და იცის, რო­მელ პერ­სო­ნაჟს რა ფრა­ზე­ბი შე­უ­სა­ბა­მოს.

კოტე:

- "კა­ჩა­ო­ბის" სცე­ნებს ისე მი­წერს ხოლ­მე, რომ ძა­ლი­ან მიკ­ვირს, ამას ქალი რო­გორ ახერ­ხებს. ჩონ­ჩხი თა­ვი­დან ბო­ლომ­დე მი­სია, ერთი-ორი რამ შე­იძ­ლე­ბა შევ­ცვა­ლო, მაგ­რამ მთლი­ა­ნო­ბა­ში კმა­ყო­ფი­ლი ვარ. ბა­დოს რომ "ვე­კა­ჩა­ვე­ბო­დით", ბოლო ხუმ­რო­ბა კერპზე მე და გი­ორ­გიმ და­ვა­მა­ტეთ. კარ­გია, რომ გი­ორ­გი ლი­ფო­ნა­ვა ამის შე­საძ­ლებ­ლო­ბას გვაძ­ლევს.

- გა­და­ღე­ბებ­ზე რა­ი­მე სა­ხა­ლი­სო ხომ არ შე­გემ­თხვათ?

კოტე:

- ამას წი­ნათ ფილ­მის გა­და­ღე­ბა­ზე, აე­რო­პორ­ტში ერთ-ერთი სცე­ნის წინ შეც­დო­მით გლი­ცე­რი­ნის მა­გივ­რად სხვა რა­ღაც ჩა­ვიწ­ვე­თე და თვა­ლებს ვერ ვა­ხელ­დი. თურ­მე გლი­ცე­რი­ნის მა­გივ­რად სხვა სი­თხე ესხა. გა­და­ღე­ბა დი­ლის 8 სა­ათ­ზე იყო და­ნიშ­ნუ­ლი და მინ­დო­და, თვა­ლე­ბი ნორ­მა­ლუ­რად გა­მე­ხი­ლა (იცი­ნის).

- გაჩ­ნდა შე­კი­თხვა, რად­გან ყვე­ლა ერ­თმა­ნეთს შე­უ­რიგ­და, ხომ არ იგეგ­მე­ბა სე­რი­ა­ლის დას­რუ­ლე­ბა?

ნინო:

- ბევ­რს გა­უჩ­ნდა ეს შე­კი­თხვა, მაგ­რამ ნამ­დვი­ლად არ იგეგ­მე­ბა დას­რუ­ლე­ბა. მე­ო­რე სე­ზო­ნის დას­რუ­ლე­ბამ­დე ჯერ კი­დევ დარ­ჩა სე­რი­ე­ბი. 29 დე­კემ­ბერს გავა სე­ზო­ნის ბოლო სე­რია. რაც შე­ე­ხე­ბა ფილ­მს, მისი ფი­ნა­ლი მა­ყუ­რებ­ლის­თვის დიდი სი­ურპრი­ზი იქ­ნე­ბა და მთე­ლი სა­ქარ­თვე­ლოს ოც­ნე­ბა ახ­დე­ბა.

- პენ­სი­ებს გაზ­რდი­ან და დე­ნის ტა­რი­ფი და­ი­წევს?

- (იცი­ნის) არა, გა­ცი­ლე­ბით მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი რამ მოხ­დე­ბა. კი­დევ ის შე­მიძ­ლია გი­თხრათ, რომ სე­რი­ებ­ში დი­ტო­სა და კა­ტოს ურ­თი­ერ­თო­ბა უფრო გა­მო­იკ­ვე­თე­ბა, ფილმში კი ის კად­რე­ბი იქ­ნე­ბა, სა­დაც გა­მოჩ­ნდე­ბა, რამ­დე­ნად შე­ე­გუ­ე­ბი­ან ან ვერ შე­ე­გუ­ე­ბი­ან ისი­ნი ერ­თმა­ნეთს. კა­ტოს გა­თხო­ვე­ბა ალ­ბათ ჭირ­ვე­უ­ლის მორ­ჯუ­ლე­ბას და­ემ­სგავ­სე­ბა.

კოტე:

- არა მგო­ნია, რომ სე­რი­ა­ლი დას­რულ­დეს, რად­გან დიტო და კატო ჯერ უნდა და­ქორ­წინ­დნენ და ქორ­წი­ლის შემ­დეგ კი­დევ რო­გორ გან­ვი­თარ­დე­ბა მათი ურ­თი­ერ­თო­ბა, ესეც სა­ინ­ტე­რე­სო იქ­ნე­ბა. აქვე მინ­და და­ვა­მა­ტო, რომ ვი­საც სე­რი­ა­ლი არ აქვს ნა­ნა­ხი, ფილმში ჩარ­თვას უპ­რობ­ლე­მოდ შეძ­ლებს, ისე იქ­ნე­ბა გა­და­ღე­ბუ­ლი.

- მსა­ხი­ო­ბის­თვის მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნია ისე­თი რო­ლე­ბი, რო­გო­რიც თქვენ გაქვთ. შე­იძ­ლე­ბა, თე­ატ­რში შეს­რუ­ლე­ბუ­ლი ათი რო­ლით ისე­თი პო­პუ­ლა­რუ­ლი ვერ გახ­დე, რო­გო­რიც ასეთ რე­ი­ტინ­გულ სე­რი­ალ­ში ერთი რო­ლით.

კოტე:

- ამა­ზე ძა­ლი­ან მწყდე­ბა გული, მაგ­რამ ვხვდე­ბი, რომ ეს არის ჩვე­ნი რე­ა­ლო­ბა. მსა­ხი­ობს უფრო მე­ტად სა­ტე­ლე­ვი­ზიო ნა­მუ­შევ­რე­ბით ცნო­ბენ, ვიდ­რე თე­ატ­რა­ლუ­რი რო­ლე­ბით. ამის მი­უ­ხე­და­ვად, მე თავს უფრო მე­ტად თე­ატ­რის მსა­ხი­ო­ბად მი­ვიჩ­ნევ, კი­ნოს კი ახლა ვსწავ­ლობ. ორი­ვე ძა­ლი­ან სა­ინ­ტე­რე­სო საქ­მედ მი­მაჩ­ნია. პო­პუ­ლა­რო­ბა ჩვე­ნი მი­ზა­ნი არ არის. როცა ხალ­ხს უყ­ვარ­ხარ იმი­ტომ, რომ როლი კარ­გად ითა­მა­შე, ეს სა­სი­ა­მოვ­ნოა. "ბაბუ, გე­ნაც­ვა­ლე" და სხვა ფრა­ზე­ბი ქუ­ჩა­ში ჩემ­თვის ხში­რად უთ­ქვამთ. ამ მხრივ ბავ­შვე­ბი გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლად გა­მო­ირ­ჩე­ვი­ან. ჩემი შვი­ლე­ბი, ბუკა და ტასო, სე­რი­ალს უყუ­რე­ბენ, თა­რა­ში ძა­ლი­ან პა­ტა­რაა, 9 თვის.

- ბუ­კას ალ­ბათ უნდა, მა­მას და­ემ­სგავ­სოს.

- მა­მა­საც და დე­და­საც. დე­და­მი­სიც მსა­ხი­ო­ბია, მა­რი­ამ ჯო­ლო­გუა.

ნინო:

- ამას წი­ნათ მე და ანი ტყე­ბუ­ჩა­ვა კუს ტბა­ზე ვსე­ირ­ნობ­დით, ბავ­შვე­ბი ფეხ­ბურთს თა­მა­შობ­დნენ, ერ­თმა გა­მომ­ხე­და, და­ახ­ლო­ე­ბით 10 წლის იქ­ნე­ბო­და და თა­ვის­თვის ჩა­ი­ლა­პა­რა­კა - ვაა, კა­ტუ­უ­უს! (იცი­ნის). რაც შე­ე­ხე­ბა სე­რი­ალ­სა და პო­პუ­ლა­რო­ბას, თუკი რე­ჟი­სო­რე­ბი ამ სე­რი­ა­ლით დაგ­ვი­ნა­ხა­ვენ მეც და სხვა მსა­ხი­ო­ბებ­საც, რა და რო­გორ შეგ­ვიძ­ლია, ეს ძა­ლი­ან კარ­გი იქ­ნე­ბა, თუმ­ცა კა­ტოს პერ­სო­ნა­ჟის­გან რაც უფრო გან­სხვა­ვე­ბულ რო­ლებს შე­მომ­თა­ვა­ზე­ბენ, მით მად­ლო­ბე­ლი ვიქ­ნე­ბი მათი. როცა მსა­ხი­ობს იარ­ლიყს აწე­ბე­ბენ, ეს მის­თვის დამ­ღუპ­ვე­ლია. თუ ვინ­მე გა­და­წყვეტს ჩვენს გა­და­ღე­ბას, შე­მოგ­ვთა­ვა­ზონ რა­დი­კა­ლუ­რად გან­სხვა­ვე­ბუ­ლი რო­ლე­ბი. თუ გი­ორ­გი ლი­ფო­ნა­ვა სხვა ფილმში დაგ­ვა­კა­ვებს, მინ­და, თუნ­დაც დე­ტექ­ტი­ვის ან მკვლე­ლის როლ­ში გა­და­მი­ღოს და არ შე­მომ­თა­ვა­ზოს ქა­რაფ­შუ­ტა, ტუ­ტუ­ცი და სუ­ლე­ლი გო­გო­ნას როლი, რო­გო­რიც კა­ტოა (იცი­ნის). ის, რომ შე­იძ­ლე­ბა, მა­ყუ­რე­ბე­ლი კა­ტოს­თან მა­ი­გი­ვებ­დეს, არ მიქ­მნის დის­კომ­ფორ­ტს, რაც უფრო აღი­ზი­ა­ნებს პერ­სო­ნა­ჟი მა­ყუ­რე­ბელს, მით კარ­გია მსა­ხი­ო­ბის ნა­მუ­შე­ვა­რი.

კოტე:

- მე ამის სა­შიშ­რო­ე­ბა არას­დროს მქო­ნია, რად­გან თე­ატ­რში რო­ლე­ბის ფარ­თო ასორ­ტი­მენ­ტი მაქვს.

- ჭო­რებს თუ აქ­ცევთ ყუ­რა­დღე­ბას?

- მე სა­კუ­თარ თავ­ზე არა­ფე­რი გა­მი­გია. რაც მეტს მსჯე­ლო­ბენ, მით უკე­თე­სია.

ნინო:

- მე ყუ­რა­დღე­ბას არ ვაქ­ცევ. შე­საძ­ლოა, ვი­ღა­ცას ჩემს პი­როვ­ნე­ბა­ზე არ აქვს სწო­რი წარ­მოდ­გე­ნა.

- ასეთ რო­ლებს ჭო­რე­ბიც მოს­დევს ხოლ­მე მსა­ხი­ო­ბებს შო­რის სა­სიყ­ვა­რუ­ლო ურ­თი­ერ­თო­ბებ­ზე.

კოტე:

- ჩვენ მარ­თლაც გვიყ­ვარს ერ­თმა­ნე­თი, ძმე­ბი ვართ.

ნინო:

- ძმე­ბი ვართ უკვე 11 წე­ლია.

ნინო მურ­ღუ­ლია

ჟურ­ნა­ლი "რე­ი­ტინ­გი"

(გა­მო­დის ორ­შა­ბა­თო­ბით)