"რასაც "დემოკრატიის შუქურას" ეძახდნენ, ის შეიძლება "დამნაშავეობის შუქურა" აღმოჩნდეს"

გასულ კვირას არცთუ ისე ცოტა მნიშვნელოვანი მოვლენა მოხდა, მაგრამ მათგან გამოსაყოფია ბოლო ოთხი წლის განმავლობაში საქართველოსა და რუსეთს შორის პირველი ოფიციალური კონტაქტი. დიალოგის დაწყება მომწიფებული იყო, განსაკუთრებით მას შემდეგ, რაც პრემიერმა ბიძინა ივანიშვილმა რუსეთთან ურთიერთობის საკითხებში სპეცწარმომადგენლის თანამდებობა შემოიღო და ამ პოსტზე გამოცდილი დიპლომატი ზურაბ აბაშიძე დანიშნა. თუმცა როგორც რუსულ დიპლომატიას სჩვევია, მოსკოვი ჯერ "გაიპრანჭა" და ყველას რომ ეგონა, პროცესი ჩიხში შევიდაო, "მოულოდნელად" დიალოგზე დათანხმდა. ჟენევაში გამართულ პირველ შეხვედრაზე ზურაბ აბაშიძემ და გრიგორი კარასინმა მიაღწიეს შეთანხმებას, რომ მოლაპარაკებები რეგულარულად გაგრძელდება. მოკლედ, ორ ქვეყანას შორის რთული დიპლომატიური თამაში დაიწყო, რომლის დროსაც ერთი მხარის მთავარი მიზანი მეორის პოლიტიკურ ინტერესებს რადიკალურად ეწინააღმდეგება. პოლიტოლოგი რამაზ საყვარელიძე მიიჩნევს, რომ ამ ეტაპზე დიალოგის დაწყება მთავარია, მაგრამ პოლიტიკურ შედეგებს უახლოეს ხანში არ უნდა ველოდოთ.

- ჩვენც ვაფიქსირებთ, რომ ველაპარაკებით რუსეთს და, რაც მთავარია, რუსეთი აფიქსირებს ჩვენთან დიალოგს. მეორე მომენტი უფრო მნიშვნელოვანიც კია - რუსეთს სჭირდება მიიქციოს საერთაშორისო საზოგადოებრიობის ყურადღება, რომ ის მოლაპარაკებას აწარმოებს საქართველოსთან. ქართული მხარისთვის რუსეთთან დალაპარაკება სანატრელიც კი გახდა, რუსეთთან არ გვაქვს დიპლომატიური ურთიერთობა, მაგრამ არხის გაჭრა, რომლის საშუალებითაც პრობლემების მოგვარება გახდება შესაძლებელი, მისასალმებელია და მასზე უარის თქმა დაუშვებელია.

- კონკრეტულ შედეგებს როდისთვის უნდა ველოდოთ, პირველ რიგში, შედეგი პოლიტიკური კუთხით გვაინტერესებს.

- ეკონომიკური კუთხით შედეგებს უნდა ველოდოთ დაახლოებით იმ დროში, რამდენიც მათ გაფორმებას დასჭირდება. პოლიტიკური შედეგები კი სოჭის ოლიმპიადამდე გაჭიანურდება.

- "სოჭი 2014"-ის შემდეგ რა შეიცვლება?

- ოლიმპიადამდე ბევრი რამ შეიძლება მოხდეს. ჩვენი მთავარი ძალისხმევა მიმართული უნდა იყოს ტერიტორიული მთლიანობის პრობლემისადმი. პროცესის წარმართვა ბევრ რამეზეა დამოკიდებული და იმედია, ყველაფერი ჩვენს სასიკეთოდ დამთავრდება. თუმცა დღეს იმაზე მსჯელობა, როდის დაიძვრება მკვდარი წერტილიდან პოლიტიკური საკითხები, ნაადრევია. ბევრი ფაქტორის გათვალისწინებაა საჭირო, მათ შორის დასავლეთის პოზიციისაც და იმის, რამდენად გაუწევს ამ პოზიციას ანგარიშს რუსეთი.

- სამწუხაროდ, დასავლეთიდან კვლავ შეშფოთება ისმის საქართველოში შექმნილი მდგომარეობის გამო. მაგალითად, ხუთმა ამერიკელმა სენატორმა ბიძინა ივანიშვილს წერილით მიმართა, რომელშიც წუხილს გამოთქვამენ, რომ ბოლოდროინდელი დაკავებები, შესაძლოა, პოლიტიკურად მოტივირებული იყოს.

- არ არის გამორიცხული, მსგავსი პოზიციის დაკავება ამერიკული მხარის ინტერესში შედიოდეს. რატომღაც შევეჩვიეთ, რომ სხვათა მსჯელობა საქართველოში მიმდინარე მოვლენებზე ყოველთვის ობიექტურად მივიჩნიოთ. ამერიკამ საქართველოში ბევრი მატერიალური რესურსი ჩადო, თუმცა, ბევრი პოლიტიკური რესურსიც დააბანდა მიხეილ სააკაშვილსა და მის გუნდში. ცხრა წლის განმავლობაში ვისმენდით, რომ სააკაშვილი და აღნიშნული გუნდი "დემოკრატიის შუქურაა".

სწორედ ეს აიძულებს ამერიკელებს, სუბიექტურები იყვნენ, რადგან რასაც "დემოკრატიის შუქურას" ეძახდნენ, ის შესაძლოა, "დამნაშავეობის შუქურა" აღმოჩნდეს. ნებისმიერი დარტყმა "ნაციონალურ მოძრაობაზე" ამერიკელი პოლიტიკოსების იმიჯსაც ურტყამს. ვგულისხმობ იმას, რომ მათ თავიანთ ქვეყანაში საზოგადოებრივი აზრი დაუპირისპირდება - გვეგონა, დემოკრატიას გვაფინანსებინებდი და დიქტატურა აღმოჩნდაო. შესაბამისად, ამ პროექტებში მონაწილე ამერიკელი პოლიტიკოსები ამომრჩევლის ნდობას დაკარგავენ. ამიტომაც ამერიკელები იოლად ვერ შეეგუებიან სააკაშვილის მიმართ წაყენებულ ბრალდებებს.

- "დემოკრატიის შუქურის" იმიჯი თუ ასე აწუხებთ, ამაზე ადრე რატომ არ რეაგირებდნენ?!

- სხვათა შორის, 2007 წელს "იმედის" დარბევაზე ამერიკელებს მკაცრი რეაქცია ჰქონდათ და სააკაშვილს თანამდებობიდან გადადგომამაც მოუწია. ასეთ ფრაგმენტებზე ამერიკელები რეაგირებდნენ, თუმცა, როგორც ჩანს, იმედოვნებდნენ, რომ ახალგაზრდა "რეფორმატორები" კონტროლირებადი იქნებოდნენ და უმტკივნეულოდ გაიყვანდნენ მეორე ნაპირამდე. იმის აღიარება, რომ ეს ჯგუფი ისეთი არ აღმოჩნდა, როგორსაც ელოდნენ, ადამიანურადაც უჭირთ და პოლიტიკურადაც.

- თუმცა ამერიკელი პოლიტიკოსების გარკვეული განცხადებები ქართველი საზოგადოების დიდ ნაწილში კითხვებსა და გაუგებრობას აჩენს. ხომ არ დადგებიან არჩევანის წინაშე - ბოლომდე დაუჭირონ მხარი იმას, რაც "დემოკრატიის შუქურა" ეგონათ და ქართველი საზოგადოების იმედგაცრუება გამოიწვიონ, თუ გაუწიონ ანგარიში ახალ პოლიტიკურ რეალობას და საზოგადოების განწყობას?

- ამერიკული პოლიტიკა საზოგადოებაზეა ორიენტირებული. 1-ლი ოქტომბრის არჩევნების მშვიდობიანად დამთავრება რომ გვიხარია, პირველ რიგში, ამერიკელი მეგობრების მადლიერები უნდა ვიყოთ. მადლობა უნდა ვთქვათ, რომ სააკაშვილს უფრო დიდი ცოდვა არ დაედო და ხალხის ნება აღსრულდა. ამაში დიდი როლი აშშ-ის ელჩმა რიჩარდ ნორლანდმა შეასრულა, რომელიც შიგადაშიგ ლამის მიტინგებზე გამოდიოდა. უნდა ვთქვათ, რომ ამერიკელები არ არიან ზებუნებრივი არსებები, ისინი ჩვეულებრივი ადამიანები არიან, რომელთაც შეცდომები მოსდით.

სხვათა შორის, სტილის მიხედვითაც შეგვიძლია ვიმსჯელოთ როგორც ადამიანების, ისე ქვეყნების ხასიათზე. ჩემს თავს უფლებას მივცემ და ვიტყვი, რომ საერთაშორისო პოლიტიკაში ამერიკელები ხშირად უშვებენ შეცდომებს. უამრავი მაგალითის მოყვანა შეგვიძლია - ირანი, რომელიც დაკარგა ამერიკამ და დღეს თავში საცემი გაუხდა, ერაყი, რომელიც თავის დროზე ამერიკული პროექტი იყო და ა.შ. თუმცა ნუ ვიქნებით მკაცრები, ამერიკა კი უშვებს შეცდომებს, მაგრამ მის გამოსწორებასაც ცდილობს, ოღონდ ისე, რომ არავინ შეატყოს შეცდომის აღიარება. სხვათა შორის, მოსახლეობის ინტერესების გვერდზე გადადებამ და პოლიტიკურ პარტნიორებზე აქცენტის გაკეთებამ აშშ-ს არაბული რევოლუციები მოუტანა. თუმცა მან დასკვნები გამოიტანა და ეს საქართველოში 1-ელ ოქტომბერსაც დადასტურდა.

იხილეთ ინტერვიუს სრული ვერსია