მა­რი­ნა ბე­რი­ძე: "დოს­ტო­ევ­სკის "და­ნა­შა­უ­ლი და სას­ჯე­ლი" წა­ვი­კითხ­ოთ, ძა­ლი­ან დრო­უ­ლი­ა!"

რუბ­რი­კა "წიგ­ნის თა­როს" ამ­ჯე­რად მუ­სი­კის­მცოდ­ნე მა­რი­ნა ბე­რი­ძე სტუმ­რობს. ინ­ტერ­ვი­უ­დან შე­იტყ­ობთ, რას ფიქ­რობს ქალ­ბა­ტო­ნი მა­რი­ნა დღე­ვან­დე­ლი სა­ზო­გა­დო­ე­ბის ინ­ტე­ლექ­ტსა და მუ­სი­კა­ლურ გე­მოვ­ნე­ბა­ზე და "ჯე­ოს­ტა­რის" შე­სარ­ჩევ ტუ­რებ­ზე რო­მელ კომ­პო­ზი­ტო­რებს ირ­ჩევ­დნენ კონ­კურ­სან­ტე­ბი მი­სი გუ­ლის მო­სა­გე­ბად.

- წიგ­ნი, სამ­წუ­ხა­როდ, კომ­პი­უ­ტერ­მა და ინ­ტერ­ნეტ­მა ჩა­ა­ნაც­ვლა. დღე­ვან­დელ სა­ზო­გა­დო­ე­ბას ძი­რი­თა­დად მშრა­ლი, მოკ­ლე ინ­ფორ­მა­ცია აინ­ტე­რე­სებს. ჩემს შვი­ლიშ­ვი­ლებს კითხ­ვას ვა­ძა­ლებ და ვაძ­ლევ წიგ­ნებს, რომ­ლე­ბიც აუ­ცი­ლებ­ლად უნ­და წა­ი­კითხ­ონ. ბავ­შვი კითხ­ვას თა­ვი­დან­ვე უნ­და მი­ეჩ­ვი­ოს. ამ მხრივ გა­დამ­წყვე­ტი რო­ლი ოჯახს აკის­რია - უფ­რო­სებ­მა ყუ­რადღ­ე­ბა უნ­და მი­აქ­ცი­ონ, რომ ბავ­შვებ­მა ნაკ­ლე­ბი დრო გა­ა­ტა­რონ კომ­პი­უ­ტერ­თან, დღე­ში ერ­თი სა­ა­თი მა­ინც და­უთ­მონ წიგნს, გერ­მა­ნი­ა­ში ნა­თე­სა­ვე­ბი მყავს და ვი­ცი, რომ ტე­ლე­ვი­ზორს სა­ათ­ზე მეტ­ხანს არ რთა­ვენ, გან­საზღ­ვრულ დროს უთ­მო­ბენ კომ­პი­უ­ტერ­თან მუ­შა­ო­ბა­საც. ჩვენ­თან ეს არ რე­გუ­ლირ­დე­ბა და ბავ­შვე­ბი მთელ დღეს კომ­პი­უ­ტერ­თან ატა­რე­ბენ. მე გა­მო­უს­წო­რე­ბე­ლი ოპ­ტი­მის­ტი ვარ და მგო­ნი­ა, რომ ტექ­ნი­კით გა­ტა­ცე­ბა მო­დაა და მა­ლე გა­ივ­ლის. სკო­ლა­საც დი­დი გავ­ლე­ნის მოხ­დე­ნა შე­უძ­ლი­ა. კლას­გა­რე­შე სა­კითხ­ა­ვი ლი­ტე­რა­ტუ­რა მოს­წავ­ლის­თვის სა­ვალ­დე­ბუ­ლო უნ­და იყოს.

- წიგ­ნი­ე­რე­ბის ნაკ­ლე­ბო­ბა მუ­სი­კის სამ­ყა­რო­შიც იგ­რძნო­ბა?

- დღე­ვან­დე­ლი სა­ზო­გა­დო­ე­ბა უცხ­ო­ურ მუ­სი­კა­ში კარ­გად გათ­ვით­ცნო­ბი­ე­რე­ბუ­ლი­ა, მაგ­რამ ქარ­თუ­ლი მუ­სი­კა ნაკ­ლე­ბად ეს­მით, რაც მუ­სი­კა­ლუ­რი სკო­ლე­ბის შემ­ცი­რე­ბამ გა­მო­იწ­ვი­ა. წლე­ბის წინ ყო­ვე­ლი მე­ო­რე ბავ­შვი მუ­სი­კა­ლურ სკო­ლა­ში და­დი­ო­და. დღეს კი სა­კონ­ცერ­ტო დარ­ბაზ­ში მსმე­ნე­ლი ძლივს შეგ­ვყავს, მუ­სი­კის მოს­მე­ნის კულ­ტუ­რა აღარ არის.

- დღეს სა­კონ­ცერ­ტო დარ­ბა­ზე­ბის ნაც­ვლად რეს­ტორ­ნე­ბი ივ­სე­ბა...

- ამას წი­ნათ სტუმ­რე­ბი გვყავ­და, სამ­შა­ბა­თი იყო და ვერც ერთ რეს­ტო­რან­ში ვერ წა­ვიყ­ვა­ნეთ, ად­გი­ლი არ იყო... არა­და, გა­ვი­ძა­ხით, სა­შუ­ა­ლო ფე­ნა არ გვყავ­სო. რეს­ტორ­ნებ­ში ძა­ლი­ან მდა­რე მუ­სი­კა ის­მის, რაც გე­მოვ­ნე­ბა­ზე მოქ­მე­დებს. სა­ზო­გა­დოდ, სა­ქარ­თვე­ლო­ში მუ­სი­კა­ლუ­რი გე­მოვ­ნე­ბის ნაკ­ლე­ბო­ბა­ა. რეს­ტორ­ნე­ბი იყოს, - ქარ­თველს ქე­იფს რა გა­და­აჩ­ვევს, - მაგ­რამ კლუ­ბე­ბი უნ­და გა­იხ­სნას, სა­დაც ცოცხ­ალ, გე­მოვ­ნე­ბი­ან მუ­სი­კას მო­ის­მენ. უამ­რა­ვი ჯაზ­კლუ­ბი იყო, მაგ­რამ და­ი­ხუ­რა...

- "ჯე­ოს­ტა­რის" შე­სარ­ჩევ ტუ­რებ­ზე ახალ­გაზ­რდე­ბის მუ­სი­კა­ლურ გე­მოვ­ნე­ბას უშუ­ა­ლოდ ეც­ნო­ბო­დით...

- შვი­დი წლის გან­მავ­ლო­ბა­ში ვი­ყა­ვი "ჯე­ოს­ტარ­ში"... სიმ­კაც­რის გა­მო ბევ­რი მამ­ტყუ­ნებს, მაგ­რამ მი­ვაღ­წი­ეთ იმას, რომ ბო­ლო სა­მი წლის გან­მავ­ლო­ბა­ში საკ­მა­ოდ მომ­ზა­დე­ბუ­ლი ახალ­გაზ­რდო­ბა მო­დი­ო­და. ყო­ველ შემ­თხვე­ვა­ში, ის მა­ინც იცოდ­ნენ, რომ თუ გინ­და, მა­რი­ნა ბე­რი­ძეს მო­ე­წო­ნო, ბი­ძი­ნა კვერ­ნა­ძის, გო­გი ცა­ბა­ძის ან რე­ვაზ ლა­ღი­ძის სიმ­ღე­რა უნ­და შე­ას­რუ­ლო. მე მა­ინც სიმ­კაც­რის მომ­ხრე ვარ. რო­დე­საც ადა­მი­ა­ნი ცუ­დად მღე­რის, მას აუ­ცი­ლებ­ლად უნ­და მი­ა­ნიშ­ნო და თუ ნი­ჭი­ე­რი­ა, უნ­და უთხ­რა, რა გა­ა­კე­თოს, უკეთ რომ იმ­ღე­როს.

- რო­გო­რი მკითხ­ვე­ლია მა­რი­ნა ბე­რი­ძე?

- ალ­ბათ ასა­კის ბრა­ლია - დღეს მე­მუ­ა­რე­ბი უფ­რო მომ­წონს. იმ ასაკ­ში ვარ, რო­დე­საც ადა­მი­ანს ყვე­ლა­ფე­რი წა­კითხ­უ­ლი აქვს, რაც წა­სა­კითხ­ი­ა. თა­ნა­მედ­რო­ვე ლი­ტე­რა­ტუ­რას თვალს ნაკ­ლე­ბად ვა­დევ­ნებ. მძი­მე ლი­ტე­რა­ტუ­რის კითხ­ვა უკ­ვე მი­ჭირს. მა­გა­ლი­თად, დღეს მარ­კესს ვე­ღარ წა­ვი­კითხ­ავ. გა­მო­სა­ვა­ლი ვი­პო­ვე - მო­გო­ნე­ბებს ვეც­ნო­ბი. დი­დი ადა­მი­ა­ნე­ბის ცხოვ­რე­ბის გაც­ნო­ბა ძა­ლი­ან სა­ინ­ტე­რე­სო­ა.

- რო­მე­ლი მწე­რა­ლი მოგ­წონთ?

- დოს­ტო­ევ­სკი, რო­მელ­მაც ისე­თი­ვე გავ­ლე­ნა მო­ახ­დი­ნა ჩემ­ზე, რო­გო­რიც მუ­სი­კა­ში - მა­ლერ­მა. ძა­ლი­ან მიყ­ვარს მარ­კე­სი. ერ­თხანს მი­ხე­ილ ჯა­ვა­ხიშ­ვი­ლით ვი­ყა­ვი გა­ტა­ცე­ბუ­ლი. თა­ნა­მედ­რო­ვე მწერ­ლე­ბი­დან სი­ა­მოვ­ნე­ბით ვკითხ­უ­ლობ და­თო ტუ­რაშ­ვილ­სა და აკა მორ­ჩი­ლა­ძეს.

- ყვე­ლა­ზე დი­დი შთა­ბეჭ­დი­ლე­ბა თქვენ­ზე რო­მელ­მა ნა­წარ­მო­ებ­მა მო­ახ­დი­ნა?

- მახ­სოვს, მარ­კე­სის "პატ­რი­არ­ქის შე­მოდ­გო­მამ" კი­ნა­ღამ ჭკუ­ი­დან შემ­შა­ლა... დრო­თა გან­მავ­ლო­ბა­ში ეს გან­ცდა ნელ­დე­ბა, მაგ­რამ გან­საზღ­ვრულ პე­რი­ოდ­ში რა­ღაც ძა­ლი­ან დიდს გაძ­ლევს. ასე ვარ მუ­სი­კა­შიც - მქო­ნია რახ­მა­ნი­ნო­ვის, მა­ლე­რის, მო­ცარ­ტის, ყან­ჩე­ლის პე­რი­ო­დე­ბი...

- დი­დი სა­ო­ჯა­ხო ბიბ­ლი­ო­თე­კა გაქვთ?

- იმ­დე­ნი წიგ­ნი მაქვს, აღარ ვი­ცი, სად წა­ვი­ღო. დროც არ მაქვს. სულ ვოც­ნე­ბობ, დი­დი შვე­ბუ­ლე­ბა ავი­ღო და ეს დაგ­რო­ვი­ლი ლი­ტე­რა­ტუ­რა წა­ვი­კითხ­ო.

- რის წა­კითხ­ვას გვირ­ჩევს მა­რი­ნა ბე­რი­ძე?

- დოს­ტო­ევ­სკის "და­ნა­შა­უ­ლი და სას­ჯე­ლი" წა­ვი­კითხ­ოთ, ძა­ლი­ან დრო­უ­ლი­ა..

ესაუბრა დავით ოქრუაშვილი

ყოველკვირეული გაზეთი "ყველა სიახლე"

(გამოდის ოთხშაბათობით)