"ტოპ-გო­გოს" გა­მარ­ჯვე­ბუ­ლი თაკო თა­ლაკ­ვა­ძე "კი­კა­ლა სტუ­დიო-თი­ვის" წი­ნა­აღ­მდეგ სა­სა­მარ­თლო და­ვა­ში ჩა­ერ­თო. მან სარ­ჩე­ლი გა­სულ კვი­რას შე­ი­ტა­ნა. მო­გეხ­სე­ნე­ბათ, "რუს­თა­ვი-2"-ის ეთერ­ში ზე­მოხ­სე­ნე­ბუ­ლი კომ­პა­ნია მო­დე­ლე­ბის შე­სარ­ჩევ რე­ა­ლურ შოუს ატა­რებ­და. თაკო თა­ლაკ­ვა­ძე სამ ფი­ნა­ლისტს შო­რის აღ­მოჩ­ნდა, რომ­ლე­ბიც ლონ­დონ­ში უნდა გამ­გზავ­რე­ბუ­ლიყ­ვნენ და ლონ­დო­ნის წამ­ყვა­ნი სა­მო­დე­ლო სა­ა­გენ­ტო­ე­ბის წარ­მო­მად­გენ­ლებს უნდა შეხ­ვედ­როდ­ნენ. თაკო ამ­ბობს, რომ რო­გორც გა­მარ­ჯვე­ბულს, შე­პი­რე­ბუ­ლი და კონ­ტრაქ­ტით გათ­ვა­ლის­წი­ნე­ბუ­ლი და­პი­რე­ბე­ბი­დან არც ერთი არ შე­უს­რუ­ლეს და ერთი ჯინ­სის ქურ­თუ­კის გარ­და ამ პრო­ექ­ტი­დან არა­ფე­რი შერ­ჩა. თაკო სა­სა­მარ­თლოს გზით მო­ი­თხოვს მო­რა­ლუ­რი ზი­ა­ნის ანა­ზღა­უ­რე­ბას და კონ­ტრაქ­ტის პი­რო­ბე­ბის შეს­რუ­ლე­ბას.

- თბი­ლი­სი­დან ლონ­დონ­ში სამი ფი­ნა­ლის­ტი გა­ვემ­გზავ­რეთ. რო­გორც ვი­ცო­დით, პირ­ვე­ლი­ვე დღეს არა, მაგ­რამ მე­ო­რე დღი­დან მა­ინც უნდა და­წყე­ბუ­ლი­ყო შეხ­ვედ­რე­ბი ბრი­ტა­ნე­თის წამ­ყვან სა­მო­დე­ლო სა­ა­გენ­ტო­ებ­თან. კონ­ტრაქ­ტში არის ასე­თი პუნ­ქტი, სა­დაც "კი­კა­ლა სტუ­დიო-თი­ვის" უნდა მო­ე­წყო მსგავ­სი შეხ­ვედ­რე­ბი. იქ ჩა­სუ­ლე­ბი მცი­რე ხან­ში მივ­ხვდით, რომ ისე არ მი­დი­ო­და ყვე­ლა­ფე­რი, რო­გორც და­გეგ­მი­ლი გახ­ლდათ. ერთ დღეს ფო­ტო­სე­სია და­ი­გეგ­მა, რო­მე­ლიც ჩა­ვარ­და, არ ვიცი, ფო­ტოგ­რა­ფი არ იყო, თუ უარი თქვა გა­და­ღე­ბა­ზე. დე­ტა­ლებ­ში არ ჩაგ­ვა­ხე­დეს, ეს ისაა, რა­საც, უბ­რა­ლოდ, ყური მოვ­კა­რი. მერე, რო­გორც მახ­სოვს, სა­ლონ­ში უნდა გვქო­ნო­და ვი­ზი­ტი, ესეც გა­და­ი­დო. თან­და­თან ვრწმუნ­დე­ბო­დი, რომ არა­ფე­რი არ კეთ­დე­ბო­და. ფაქ­ტობ­რი­ვად, გო­გო­ნებს მოგ­ვე­ცა სა­შუ­ა­ლე­ბა, ლონ­დონ­ში გაგ­ვე­სე­ირ­ნა. ექ­ვსი დღი­დან მხო­ლოდ ერთი დღე წაგ­ვიყ­ვა­ნეს თა­ვი­ან­თი ინი­ცი­ა­ტი­ვით. ქა­ლა­ქი და­ვათ­ვა­ლი­ე­რეთ, ჩა­ვე­დით და ჩა­მო­ვე­დით, თით­ქოს და­სას­ვე­ნებ­ლად ვი­ყა­ვით.

- გა­მარ­ჯვე­ბუ­ლად რო­გორ აგარ­ჩი­ეს?

- სა­ნამ წა­მო­ვი­დო­დით, ბოლო დღე­ებ­ში ისე­თი სა­უბ­რე­ბი მიმ­დი­ნა­რე­ობ­და, რომ ვფიქ­რობ­დი, ფი­ნა­ლი სა­ერ­თოდ აღარ შედ­გე­ბო­და, რად­გან პა­ტიმ­რე­ბის წა­მე­ბის კად­რე­ბის გავ­რცე­ლე­ბას და­ემ­თხვა ჩვე­ნი პრო­ექ­ტის და­სას­რუ­ლი. მერე, რად­გან გა­და­წყდა, რომ ფი­ნა­ლი აუ­ცი­ლებ­ლად გა­სუ­ლი­ყო, და­მა­სა­ხე­ლეს "ტოპ-გო­გოს" გა­მარ­ჯვე­ბუ­ლად. ჟი­უ­რი­ში იყ­ვნენ ოქ­სა­ნა, სა­ლო­მე და ასე­ვე ერთი ფო­ტოგ­რა­ფი. ჟი­უ­რი­ში ასე­ვე იყო კი­კა­ლას დაც, რო­მე­ლიც იქ გვეხ­მა­რე­ბო­და, თუმ­ცა რაში, ვერ გა­ვი­გე. თა­ვად გი­ორ­გი არ ეს­წრე­ბო­და.

- რა პრი­ზი გად­მოგ­ცეს, რო­გორც გა­მარ­ჯვე­ბულს?

- ერთ-ერთი სპონ­სო­რის მიერ და­წე­სე­ბუ­ლი ჯინ­სის ქურ­თუ­კი. სა­მი­ვე ფი­ნა­ლისტს მოგ­ვცეს 150-150 გირ­ვან­ქა სტერ­ლინ­გი ე.წ. შო­პინ­გის­თვის, წა­სა­ხა­ლი­სებ­ლად.

- თა­ვი­დან­ვე არ გა­მოთ­ქვი პრო­ტეს­ტი?

- მე­გო­ნა, თბი­ლის­ში რომ დავ­ბრუნ­დე­ბო­დი, პი­რო­ბებს შე­ას­რუ­ლებ­დნენ. იმ­დე­ნად სა­სა­ცი­ლო პრი­ზი იყო, ვერ და­ვუშ­ვი, რომ ყვე­ლა­ფე­რი ასე დას­რულ­დე­ბო­და.

- ჟი­უ­რის წევ­რებ­თან არ გქო­ნია ლა­პა­რა­კი?

- ისი­ნი და­ქი­რა­ვე­ბუ­ლი იყ­ვნენ და ვე­რა­ფერს წყვეტ­დნენ.

- თბი­ლის­ში დაბ­რუ­ნე­ბის შემ­დეგ რო­გორ მო­ი­ქე­ცი?

- მივ­მარ­თე ჩემს ად­ვო­კატს, რო­მელ­საც მო­ლა­პა­რა­კე­ბე­ბი უნდა ეწარ­მო­ე­ბი­ნა სტუ­დი­ას­თან. თა­ვად აღარ მივ­სულ­ვარ, რად­გან ჩემს მის­ვლას აზრი აღარ ჰქონ­და. საკ­მა­რის­ზე მეტი დრო გა­ვი­და დაბ­რუ­ნე­ბი­დან და ვე­ლო­დე­ბო­დი, რომ თა­ვად გად­მოდ­გამ­დნენ ნა­ბიჯს. რად­გან თვი­თონ არ ჩათ­ვა­ლეს სა­ჭი­როდ, აეხ­სნათ ჩემ­თვის, რა მოხ­და, ამი­ტო­მაც გა­ვაგ­ზავ­ნე ად­ვო­კა­ტი. მინ­დო­და, სა­სა­მარ­თლოს გა­რე­შე მოგ­ვა­რე­ბუ­ლი­ყო სა­კი­თხე­ბი, მაგ­რამ ასე არ გა­მო­ვი­და. ისი­ნი ამ­ბობ­დნენ, რომ ჩემ­გან არ ელოდ­ნენ ასეთ გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბას. იყო სა­მო­მავ­ლო გეგ­მებ­ზე ლა­პა­რა­კი, მაგ­რამ ეტყო­ბო­და, რომ ამის გა­კე­თე­ბას არ აპი­რებ­დნენ.

- ად­ვო­კატ­მა არ ჰკი­თხა, რა­ტომ არ შეს­რულ­და პრო­ექ­ტი?

- პა­სუ­ხი ასე­თი იყო, სამ­წუ­ხა­როდ, სპონ­სო­რებ­მა, ასე ვთქვათ, "გა­დაგ­ვაგ­დე­სო", მაგ­რამ ეს ჩემი პრობ­ლე­მა ნამ­დვი­ლად არ არის. ერთხელ მა­ინც და­ე­რე­კათ და აეხ­სნათ სი­ტუ­ა­ცია, ასე არ­სად ხდე­ბა. რამ­დე­ნი­მე მო­ლა­პა­რა­კე­ბის შემ­დეგ გა­და­ვე­დით შემ­დეგ ეტაპ­ზე და დღეს შე­ვი­ტა­ნე სარ­ჩე­ლი სა­სა­მარ­თლო­ში. ახლა იქი­დან მოვ­დი­ვარ (ინ­ტერ­ვიუ ჩა­წე­რი­ლია 27 ნო­ემ­ბერს - ავტ.). ვი­თხოვ, რომ ლონ­დონ­ში ხე­ლახ­ლა გა­ვემ­გზავ­როთ, "კი­კა­ლა სტუ­დიო-თი­ვიმ" შეგ­ვახ­ვედ­როს წამ­ყვან სა­ა­გენ­ტო­ებ­თან, რო­გორც ეს თა­ვი­დან­ვე იყო ჩა­ფიქ­რე­ბუ­ლი. სხვა­თა შო­რის, სა­ნამ პრო­ექ­ტი და­ი­წყე­ბო­და, რო­დე­საც გო­გო­ნე­ბი შეგ­ვარ­ჩი­ეს, ვი­ცო­დით, რომ გა­მარ­ჯვე­ბუ­ლი ლონ­დონ­ში იცხოვ­რებ­და და სამ­სა­ხუ­რიც ექ­ნე­ბო­და, მაგ­რამ როცა კონ­ტრაქ­ტი ვნა­ხეთ, ეს და­პი­რე­ბე­ბი იქ უკვე აღარ იყო ასა­ხუ­ლი. ეს იყო ზე­პი­რი სა­უბ­რე­ბი. ეს კი­დევ სხვა თე­მაა, რა­საც იუ­რი­დი­უ­ლად ვერ და­ვამ­ტკი­ცებთ. სი­ტყვი­ე­რად ნათ­ქვა­მი ბევ­რი რამ არ შეს­რულ­და.

- რო­გორ ფიქ­რობ, ამ და­პი­რე­ბე­ბით შე­გი­ტყუ­ეს პრო­ექ­ტში?

- ვერ ვხვდე­ბი ამას. ამ პრო­ექ­ტის გამო დიდი სტრე­სი გა­და­ვი­ტა­ნე. ექვს თვემ­დე გა­მო­მი­ვი­და "ტოპ-გო­გო­ში" ყოფ­ნა, რად­გან პრო­ექ­ტი და­გეგ­მილ­ზე დიდ­ხანს გაგ­რძელ­და. ჩემი სამი წლის შვი­ლი და­ტო­ვე­ბუ­ლი მყავ­და დე­დას­თან. ავ­თან­დი­ლის ჩვე­ნე­ბა­ზე მო­ვიდ­ნენ ახ­ლობ­ლე­ბი და მხო­ლოდ იქ მოგ­ვცეს მათ­თან შეხ­ვედ­რის სა­შუ­ა­ლე­ბა და მე და გუ­რან­დას დაგ­ვი­ტო­ვეს ერთხელ შვი­ლე­ბი. ახ­ლობ­ლებ­თან შეხ­ვედ­რის მეტი სა­შუ­ა­ლე­ბა არ იყო, პრო­ექ­ტის და­წყე­ბამ­დე გვე­უბ­ნე­ბოდ­ნენ, რომ კვი­რა­ში ერთ დღეს სახ­ლში და­რეკ­ვის სა­შუ­ა­ლე­ბა გვექ­ნე­ბო­და. მერე გვი­თხრეს, რომ და­პი­რე­ბე­ბი რე­ჟი­სო­რის შეც­ვლის გამო ვერ შეს­რულ­და, თუმ­ცა ეს რა­ტომ უნდა ყო­ფი­ლი­ყო გა­დამ­წყვე­ტი, არ მეს­მის. რა­ღა­ცე­ბი იც­ვლე­ბო­და, ხან ერთი აზრი ჰქონ­დათ, ხან - მე­ო­რე.

- ალ­ბათ შე­უ­რა­ცხყო­ფი­ლი ხარ ასე­თი და­სას­რუ­ლით...

- რა თქმა უნდა, და როცა ბავ­შვი გყავს, ეს ყვე­ლა­ფე­რი ორ­მა­გად რთუ­ლია. ამ­დე­ნი დრო დავ­კარ­გე იმის­თვის, რომ წარ­მა­ტე­ბის­თვის მი­მეღ­წია, მაგ­რამ სა­ბო­ლო­ოდ რა მი­ვი­ღე? ექ­ვსთვი­ან პრო­ექ­ტში გა­ვი­მარ­ჯვე მხო­ლოდ იმის­თვის, რომ ლონ­დო­ნი მე­ნა­ხა.

- კი­დევ ერთი სტრე­სი ალ­ბათ უცხო გო­გო­ნებ­თან ერ­თად ცხოვ­რე­ბა­საც უკავ­შირ­დე­ბო­და.

- იყო და­ძა­ბუ­ლი ურ­თი­ერ­თო­ბე­ბი, მაგ­რამ ზოგ­ჯერ ეს იმის­თვი­საც ხდე­ბო­და, რომ შოუს სჭირ­დე­ბო­და ასე.

- მახ­სოვს, გუ­რან­და ცერ­ცვა­ძემ მი­თხრა, რომ ამ პრო­ექ­ტში მი­ღე­ბუ­ლი იმედ­გაც­რუ­ე­ბის გამო მო­დე­ლო­ბა­ზე ხე­ლის აღე­ბას აპი­რებ­და. შენც ასე­თი გრძნო­ბა ხომ არ გაქვს?

- მე მსგავ­სი გან­ცდა არ მაქვს. მიყ­ვარს ეს საქ­მე და სა­მო­დე­ლო კა­რი­ე­რის გაგ­რძე­ლე­ბას ვა­პი­რებ. ხელი არ ჩა­მიქ­ნე­ვია, პი­რი­ქით, უფრო მო­ტი­ვი­რე­ბუ­ლი ვარ. ამ პრო­ექ­ტში, მი­უ­ხე­და­ვად და­სას­რუ­ლი­სა, უამ­რა­ვი რამ გა­მო­ვი­ა­რე.

- და­დე­ბი­თი რა მო­გი­ტა­ნა?

- მოთ­მი­ნე­ბის უნა­რი გა­მო­ვი­მუ­შა­ვე, სწრა­ფად გა­ა­ნა­ლი­ზე­ბის უნა­რი შე­ვი­ძი­ნე. გინ­და თუ არ გინ­და, გი­წევს რა­ღაც მო­მენ­ტში ბევრ რა­მეს­თან შე­გუ­ე­ბა. აუ­ცი­ლებ­ლად მინ­და აღ­ვნიშ­ნო ერთი რამ, როცა და­დე­ბით­ზე ვლა­პა­რა­კობთ - ახ­ლაც და­მი­რე­კა ფო­ტოგ­რაფ­მა მა­მუ­კა კი­კა­ლე­იშ­ვილ­მა, მას­თან ძა­ლი­ან კარ­გი ურ­თი­ერ­თო­ბა მაქვს. სარ­ჩე­ლი შე­ვი­ტა­ნე გი­ორ­გი კი­კა­ლე­იშ­ვი­ლის სტუ­დი­ის წი­ნა­აღ­მდეგ და მა­მუ­კა კი­კა­ლე­იშ­ვი­ლი აქ არა­ფერ შუ­ა­შია. მას­თან არა­ნა­ი­რი პრე­ტენ­ზია არ მაქვს, ის პრო­ექ­ტში მოწ­ვე­უ­ლი იყო, რო­გორც ფო­ტოგ­რა­ფი. სტუ­დი­ის დამ­ფუძ­ნე­ბე­ლი არის ირაკ­ლი ნარ­სია, რე­ა­ლუ­რად კი სტუ­დი­ის მფლო­ბე­ლი გი­ორ­გი კი­კა­ლე­იშ­ვი­ლია.

- მო­რა­ლუ­რი ზი­ა­ნის ანა­ზღა­უ­რე­ბას ითხოვ?

- რა თქმა უნდა, კონ­კრე­ტუ­ლად თან­ხას ვერ და­გი­სა­ხე­ლებთ, თუმ­ცა სა­ნამ სარ­ჩელს შე­ვი­ტან­დი, თან­ხა­ზე მა­ნამ­დე არ მი­ლა­პა­რა­კია, მხო­ლოდ კონ­ტრაქ­ტის პუნ­ქტე­ბის შეს­რუ­ლე­ბას ვი­თხოვ­დი, რაც მათ არ მო­ინ­დო­მეს.

- შენი ოჯა­ხის წევ­რე­ბი ამ და­ვი­სას ალ­ბათ მხარ­ში გიდ­გა­ნან. და ისიც მინ­და გკი­თხო, სხვა გო­გო­ნე­ბი რას ფიქ­რო­ბენ ამა­ზე?

- გო­გო­ნე­ბი მწე­რენ და მხარ­ში მიდ­გა­ნან. ჩემი ოჯა­ხი ნამ­დვი­ლად არ ელო­დე­ბო­და პრო­ექ­ტის ამ­გვარ და­სას­რულს და გა­ოგ­ნე­ბუ­ლი არი­ან. ერ­თად ვცდი­ლობთ, რომ სი­მარ­თლემ გა­ი­მარ­ჯვოს.

- მე­უღ­ლეს გა­შო­რე­ბუ­ლი ხარ?

- დიახ.

- და­ბო­ლოს, მინ­და გკი­თხო, პრო­ექ­ტის მიმ­დი­ნა­რე­ო­ბი­სას თუ იყო პი­რო­ბე­ბი, რომ­ლე­ბიც არ გაკ­მა­ყო­ფი­ლებ­დათ?

- სა­ერ­თოდ, მთე­ლი პრო­ექ­ტი ძა­ლი­ან არა­ორ­გა­ნი­ზე­ბუ­ლი იყო. გან­სა­კუთ­რე­ბით მას შემ­დეგ, რაც ლონ­დონ­ში გა­ვემ­გზავ­რეთ. სა­ა­გენ­ტო­ებ­თან შეხ­ვედ­რის­თვის ჩვე­ნი "ბუ­ქე­ბი" იყო სა­ჭი­რო, რაც გამ­გზავ­რე­ბის მო­მენ­ტის­თვის მზად არ ჰქონ­დათ. ბევ­რი დე­ტა­ლი იყო, რის გა­მოც პრო­ექ­ტის ორ­გა­ნი­ზა­ტო­რებს მო­ნა­წი­ლე­ებ­თან უთან­ხმო­ე­ბა ჰქონ­დათ. გვი­წევ­და წუ­წუ­ნი, რომ რა­ღაც დე­ტა­ლე­ბი მო­ეგ­ვა­რე­ბი­ნათ. თი­თო­ე­ულ ჩვენ­განს ოჯა­ხის წევ­რე­ბის­გან შე­მოს­დი­ო­და თან­ხა. არ ვამ­ბობ, რომ სა­ერ­თოდ არა­ფერს გვი­კე­თებ­დნენ, მაგ­რამ ბევ­რი დე­ტა­ლი არ ჰქონ­დათ გათ­ვა­ლის­წი­ნე­ბუ­ლი.

თა­კოს მო­საზ­რე­ბე­ბის გაც­ნო­ბის შემ­დეგ გა­დავ­წყვი­ტეთ, რე­ჟი­სორ გი­ორ­გი კი­კა­ლე­იშ­ვილ­საც დავ­კავ­შირ­დე­ბო­დით, რო­მელ­მაც შემ­დე­გი რამ გან­გვი­ცხა­და:

- ძა­ლი­ან ცუ­დია, რომ ეს პა­ტა­რა გო­გო­ნა თა­ვის კა­რი­ე­რას ასე იწყებს. გარ­და ამი­სა, მან საქ­მე­ში ჩა­რია ლაშა ჩხარ­ტიშ­ვი­ლი, რო­მე­ლიც ცნო­ბი­ლი პო­ლი­ტი­კო­სიც კი არ არის და არც ვიცი, მას რა გა­უ­კე­თე­ბია, ათი წე­ლია პი­რა­დად ვიც­ნობ. ლაშა ჩხარ­ტიშ­ვილ­მა გა­ნა­ცხა­და, რომ შრო­მის კო­დექ­სი და­ვარ­ღვი­ეთ. ისიც კი არ იცი­ან და არც და­ინ­ტე­რე­სე­ბუ­ლან იმით, რომ ეს კონ­კურ­სი იყო და არც ერთი მო­ნა­წი­ლე არ მყო­ლია და­ქი­რა­ვე­ბუ­ლი. ძა­ლი­ან ცუ­დია, რომ თა­კომ ეს ხალ­ხი ჩა­რია ამ საქ­მე­ში. თა­ნაც, ხომ შე­იძ­ლე­ბა, ამ პა­ტა­რა გო­გო­ნას შე­ე­შა­ლა და არ უნდა და­ინ­ტე­რე­სე­ბუ­ლიყ­ვნენ, რე­ა­ლუ­რად რო­გორ ხდე­ბო­და?

რაც კონ­ტრაქ­ტში წე­რია, ყვე­ლა­ფე­რი შეს­რუ­ლე­ბუ­ლია. რაც არ წე­რია, ისიც კი გვაქვს გა­კე­თე­ბუ­ლი, თუმ­ცა ეს სა­ლა­პა­რა­კო არ არის. ჩვე­ნი კომ­პა­ნი­ის მუ­შა­ო­ბას ჩრდილს აყე­ნებს მათი გან­ცხა­დე­ბე­ბი, რომ­ლე­ბიც მხო­ლოდ და მხო­ლოდ პი­არს ემ­სა­ხუ­რე­ბა.

- თაკო ამ­ბობს, რომ არ შე­ახ­ვედ­რეთ ბრი­ტა­ნე­თის წამ­ყვან სა­ა­გენ­ტო­ებს, რაც კონ­ტრაქ­ტით იყო გათ­ვა­ლის­წი­ნე­ბუ­ლი.

- სა­ზო­გა­დო­ე­ბა მალე გა­ი­გებს, რა და რო­გორ გა­ვა­კე­თეთ. ყვე­ლა სა­ა­გენ­ტო­ში არის დაგ­ზავ­ნი­ლი თა­კოს პორ­ტფო­ლიო და ამი­სი ამო­ნა­წე­რე­ბიც არ­სე­ბობს. მისი მიყ­ვა­ნა სა­მო­დე­ლო სა­ა­გენ­ტო­ებ­ში აბ­სურ­დი იქ­ნე­ბო­და. ამით არა­ვინ და­ინ­ტე­რეს­და, ყვე­ლას მხო­ლოდ პი­ა­რი აინ­ტე­რე­სებს.

ნინო მურ­ღუ­ლია

ჟურ­ნა­ლი "რე­ი­ტინ­გი"

(გა­მო­დის ორ­შა­ბა­თო­ბით)