ალ­ბათ ყვე­ლას გახ­სოვთ რუბ­რი­კა­ში - "თი­ნე­ი­ჯე­რუ­ლი პონ­ტე­ბი" და­ბეჭ­დი­ლი სა­ლო­მე ბა­კუ­რა­ძის ინ­ტერ­ვიუ, სა­დაც მომ­ღე­რა­ლი იხ­სე­ნებ­და თა­ვის ბავ­შვო­ბას, ლა­პა­რა­კობ­და იმ ადა­მი­ა­ნებ­ზე, რომ­ლე­ბიც პა­ტა­რა­ო­ბი­დან­ვე უყ­ვარს და იმა­ზეც, რომ ერთი ოც­ნე­ბა უკვე აუხ­და - ბა­ტო­ნი კახი კავ­სა­ძე პი­რა­დად გა­იც­ნო და მას­თან ერ­თად სცე­ნა­ზეც კი მო­უხ­და დგო­მა. სა­ლო­მეს მე­ო­რე ოც­ნე­ბის ახ­დე­ნის - სტივ უან­დე­რის "რე­ალ­ში" მოს­მე­ნის შან­სიც ჰქონ­და - ის სტამ­ბოლ­ში, უან­დე­რის კონ­ცერ­ტზე აპი­რებ­და წას­ვლას და რო­გორც თქვა, ბი­ლე­თე­ბიც კი "გა­აძ­რო"...

სა­ლო­მეს სა­ხელ­ზე უამ­რა­ვი მე­სი­ჯი მო­ვი­და. მათ­გან რამ­დე­ნი­მეს თა­ვად მომ­ღე­რალ­მა გას­ცა პა­სუ­ხი და ზო­გი­ერთ თი­ნე­ი­ჯერს რჩე­ვაც კი მის­ცა.

სა­ლო­მეს სო­ფე­ლი...

ლებე გი­ორ­გა­ძე:

"გა­მარ­ჯო­ბა. მარ­თა­ლია, თი­ნე­ი­ჯე­რი აღარ მეთ­ქმის, რად­გან ხან­ში შე­სუ­ლი კაცი ვარ, მაგ­რამ თქვენს რუბ­რი­კას მა­ინც ყო­ველ­თვის ვკი­თხუ­ლობ. მა­ინ­ტე­რე­სებს, მო­ზარ­დე­ბი რას ფიქ­რო­ბენ, რო­გო­რი სუ­ლი­ე­რი საზ­რდო აქვთ და ა.შ. მა­ინ­ტე­რე­სებს ცნო­ბი­ლე­ბის ბავ­შვო­ბაც, მათი მის­წრა­ფე­ბე­ბი... თქვე­ნი ერთ-ერთი რეს­პონ­დენ­ტი, სა­ლო­მე ბა­კუ­რა­ძე გან­სა­კუთ­რე­ბით მომ­წონს. ის რა­ღაც­ნა­ი­რი ხა­ლი­სი­ა­ნი გო­გო­ნაა, და­დე­ბი­თი ემო­ცი­ე­ბი მო­აქვს და თა­ნაც, რაც მთა­ვა­რია, იმე­რე­ლია - ჩემი კუ­თხის შვი­ლი; მეც იმე­რე­ლი ვარ და იქა­უ­რე­ბი ძა­ლი­ან მიყ­ვარს. სა­ლო­მეს­თან ჩა­წე­რი­ლი ინ­ტერ­ვიუ კარ­გი იყო, მაგ­რამ ცუდი ის არის, რომ არ ჩა­ე­ძი­ეთ და არ ჰკი­თხეთ, კერ­ძოდ, სად აქვს სო­ფე­ლი ანუ სად ის­ვე­ნებ­და? რა­ტომ არა­ფე­რი მო­ა­ყო­ლეთ მა­მა­ზე, დე­და­ზე. ვინ არის ის ქალ­ბა­ტო­ნი, რო­მელ­ზეც ასე­თი სით­ბო­თი ლა­პა­რა­კობს? ვინ იყო მა­მა­მი­სი და რას საქ­მი­ა­ნობ­და? მოკ­ლედ, თუ ამ კი­თხვებ­ზე პა­სუ­ხის გა­ცე­მის სა­შუ­ა­ლე­ბას მის­ცემთ, და­მა­ვა­ლებთ. მინ­და, თქვენც და სა­ლო­მე­საც წარ­მა­ტე­ბე­ბი ვუ­სურ­ვო! P.S. არ იფიქ­როთ, რომ უსაქ­მუ­რი ვარ და გულს ჟურ­ნა­ლე­ბის კი­თხვით ვი­ო­ხებ. მარ­თა­ლია, პენ­სი­ო­ნე­რი გახ­ლა­ვართ, მაგ­რამ ერთი ცნო­ბი­ლი რეს­ტორ­ნის მე­პატ­რო­ნე ვარ და საქ­მე ნამ­დვი­ლად ბევ­რი მაქვს, მაგ­რამ ჟურ­ნალ-გა­ზე­თე­ბის კი­თხვაც მიყ­ვარს და რა ვქნა?!"

სა­ლო­მე:

- პირ­ველ რიგ­ში მინ­და, დიდი მად­ლო­ბა გა­და­ვუ­ხა­დო ყვე­ლა იმ ადა­მი­ანს, ვინც ჩემ მი­მართ ამ­ხე­ლა სით­ბოს გა­მო­ხა­ტავს... რაც შე­ე­ხე­ბა ბა­ტო­ნი ლე­ბეს კი­თხვას, - თუ სად მაქვს სო­ფე­ლი? ზა­ფხუ­ლო­ბით ვის­ვე­ნებ­დი ტყი­ბუ­ლის რა­ი­ონ­ში, კერ­ძოდ კი სო­ფელ ორ­პირ­ში, სა­დაც ბებო ცხოვ­რობს. ულა­მა­ზე­სი სო­ფე­ლია! იქ ჩემ გარ­და, და­სას­ვე­ნებ­ლად უა­მა­რა­ვი ადა­მი­ა­ნი მი­დი­ო­და - ჩემი მა­მი­დაშ­ვი­ლე­ბი, სხვა ნა­თე­სა­ვე­ბიც და მე­გობ­რე­ბი. იქ გა­ტა­რე­ბუ­ლი დღე­ე­ბი ძა­ლი­ან ტკბი­ლად მახ­სენ­დე­ბა. სამ­წუ­ხა­როდ, დღეს­დღე­ო­ბით იქ და­სას­ვე­ნებ­ლად ჩას­ვლას ვერ ვა­ხერ­ხებ, მაგ­რამ როცა დრო მაქვს, ბე­ბოს მო­სა­ნა­ხუ­ლებ­ლად ჩავ­დი­ვარ ხოლ­მე...

დედა მუ­სი­კო­სია, ვო­კა­ლის­ტი, ფორ­ტე­პი­ა­ნოს პე­და­გო­გი... მამა პრო­ფე­სი­ით მშე­ნე­ბე­ლი იყო, თუმ­ცა, რაც მე მახ­სოვს, პრო­ფე­სი­ით არ უმუ­შა­ვია...

"სა­ზღვარ­გა­რეთ შეყ­ვა­რე­ბულ­თან ერ­თა­დაც ვი­ყა­ვი..."

იკო, 16 წლის:

"სალო, არაჩ­ვე­უ­ლებ­რი­ვი გოგო და მომ­ღე­რა­ლი ხარ. მინ­და, ცხოვ­რე­ბა­ში წარ­მა­ტე­ბე­ბი გი­სურ­ვო!.. ვიცი, რომ ბევ­რს მოგ­ზა­უ­რობ. მა­ინ­ტე­რე­სებს, ყვე­ლა­ზე დიდი შთა­ბეჭ­დი­ლე­ბა შენ­ზე რო­მელ­მა ქვე­ყა­ნამ მო­ახ­დი­ნა და იქ­ნებ მოგ­ზა­უ­რო­ბი­სას თავს გა­დახ­დე­ნი­ლი კუ­რი­ო­ზი გა­იხ­სე­ნო? კი­დევ, მა­ინ­ტე­რე­სებს, ვის­თან ერ­თად გიყ­ვარს მოგ­ზა­უ­რო­ბა? შეყ­ვა­რე­ბულ­თან ერ­თად სა­ქარ­თვე­ლოს ფარ­გლებს გა­რეთ თუ ყო­ფილ­ხარ? პა­სუ­ხე­ბის­თვის წი­ნას­წარ გიხ­დი მად­ლო­ბას :))".

სა­ლო­მე:

- მოგ­ზა­უ­რო­ბა ნამ­დვი­ლად მიყ­ვარს. იმ ქვეყ­ნე­ბი­დან, რო­მელ­შიც ნამ­ყო­ფი ვარ, ჩემ­ზე გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლი შთა­ბეჭ­დი­ლე­ბა მა­ინც საფ­რან­გეთ­მა, კერ­ძოდ კი პა­რიზ­მა მო­ახ­დი­ნა. თუმ­ცა, ყვე­ლა ქვე­ყა­ნას თა­ვი­სე­ბუ­რი ხიბ­ლი აქვს. სა­ერ­თოდ, ადა­მი­ა­ნი უცხო ად­გი­ლის თვა­ლი­ე­რე­ბი­სას ყო­ველ­თვის უდი­დეს სი­ა­მოვ­ნე­ბას იღებს და ამ მხრივ გა­მო­ნაკ­ლი­სი არც მე ვარ.

მე­გობ­რებ­თან ერ­თად მოგ­ზა­უ­რო­ბა ალ­ბათ, ყვე­ლას გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლად უყ­ვარს და მე არც ამ მხრივ ვარ გა­მო­ნაკ­ლი­სი. ერ­თა­დერ­თი პრობ­ლე­მა, რაც მოგ­ზა­უ­რო­ბი­სას მე და ჩემს მე­გობ­რებს გვაქვს, ის არის, რომ უცხო ქვე­ყა­ნა­ში ყოფ­ნი­სას ძილი არ მიყ­ვარს, ამა­ზე დროს არ ვხარ­ჯავ და ყვე­ლა იძუ­ლე­ბუ­ლია, ჩემი დღის რე­ჟიმ­ზე "გად­მო­ე­წყოს", ჩემ­თან ერ­თად ლა­მის მთე­ლი დღე­ე­ბი, ფე­ხით იბო­დი­ა­ლოს :))...

სა­ზღვარ­გა­რეთ შეყ­ვა­რე­ბულ­თან ერ­თა­დაც ვი­ყა­ვი, ოღონდ - არა სა­მოგ­ზა­უ­როდ; უკ­რა­ი­ნა­ში, მოლ­დო­ვა­ში გა­მარ­თულ კონ­კურ­სებ­ში ვმო­ნა­წი­ლე­ობ­დი და შეყ­ვა­რე­ბუ­ლი სა­გულ­შე­მატ­კივ­როდ წა­მომ­ყვა...

"და­ი­კოს ძლივს და­ვუსხლტი ხე­ლი­დან"

ნია, 14 წლის:

"მიყ­ვარ­ხართ, მიყ­ვარ­ხართ და კი­დევ ერთხელ, მიყ­ვარ­ხართ... სა­ლო­მე, მეც მყავს ჩემ­ზე რამ­დე­ნი­მე წლით უფ­რო­სი და­ი­კო და ჩვენ გა­მუდ­მე­ბით ვჩხუ­ბობთ, სა­ერ­თო ენას ვერ ვპო­უ­ლობთ. მე­უბ­ნე­ბა, რომ ენა­ჭარ­ტა­ლა ვარ და როცა მისი მე­გობ­რე­ბი გვსტუმ­რო­ბენ, მე ოთახ­ში შეს­ვლა­საც კი მიკ­რძა­ლავს. სა­ინ­ტე­რე­სოა, ოდეს­მე შენს და­ი­კოს­თან მსგავ­სი პრობ­ლე­მა თუ შე­გქმნია? დედ­მა­მიშ­ვილ­თან და­მე­გობ­რე­ბა რო­გორ მო­ა­ხერ­ხე? P.შ. ისე, ცნო­ბი­სათ­ვის, ენა­ჭარ­ტა­ლა სუ­ლაც არ ვარ. უბ­რა­ლოდ, ერთხელ ის და მისი "და­ქა­ლო­ჩ­კე­ბი" ტრა­ბა­ხობ­დნენ, რომ ვი­ღაც ბიჭს რა­ღაც მა­გა­რი გა­უ­ჩა­ლი­ჩეს და თა­ნაც, ისე­თი მა­გა­რი რა­ღაც, რომ ბიჭს სკო­ლა­ში აღარ მი­ეს­ვლე­ბა. მერე გა­ვი­გე, რომ ის სა­წყა­ლი შეყ­ვა­რე­ბუ­ლის წინ მაგ­რად შე­ურ­ცხვე­ნი­ათ და ამის გამო ვუ­საყ­ვე­დუ­რე არა მარ­ტო მას, არა­მედ მის მე­გობ­რებ­საც. დამ­ტუქ­სეს, არამ­კი­თხე მე­ძა­ხეს, და­ი­კომ კი ლა­მის მცე­მა, ძლივს და­ვუსხლტი ხე­ლი­დან. ჰოდა, როცა შინ მო­ვი­და, ისევ ჩხუ­ბი და­მი­წყო. ჰოდა, დე­დი­კომ ყვე­ლა­ფე­რი გა­ი­გო და ჩემი და­ი­კო უსაქ­ცი­ე­ლო­ბის გამო და­ტუქ­სა. მე მისი "ჩაშ­ვე­ბა" არც მი­ფიქ­რია, და­უ­ფიქ­რებ­ლად მო­იქ­ცა და თა­ვად­ვე გა­ამ­ხი­ლა სა­კუ­თა­რი სა­ი­დუმ­ლო... სა­ლო­მე, მომ­წონ­ხარ. იმე­დია, ჩემ­თვის რჩე­ვას არ და­ი­შუ­რებ..."

სა­ლო­მე:

- ნია, საყ­ვა­რე­ლო, მეს­მის შენი და ვფიქ­რობ, ძა­ლი­ან კარ­გი გოგო ხარ, ასე რომ გა­ნიც­დი დას­თან გა­ფუ­ჭე­ბულ ურ­თი­ერ­თო­ბას. დრო­თა გან­მავ­ლო­ბა­ში ყვე­ლა­ფე­რი აუ­ცი­ლებ­ლად და­ლაგ­დე­ბა, უბ­რა­ლოდ, ვიდ­რე ეს მოხ­დე­ბა, შე­ე­ცა­დე, ხშირ-ხში­რად უთხრა, - რომ დები ხართ და სა­უ­კე­თე­სო მე­გობ­რე­ბი უნდა იყოთ. მეს­მის, რომ დედ­მა­მიშ­ვი­ლი ძა­ლი­ან გიყ­ვარს და მას­თან ჩხუ­ბი კი არა, მე­გობ­რო­ბა გინ­და, მაგ­რამ რას იზამ... იმე­დია, მალე ამ ყვე­ლა­ფერს შენი და­ი­კო მიხ­ვდე­ბა და და­გა­ფა­სებს...

"სი­გი­ჟე - ეს ჩემი ყო­ველ­დღი­უ­რი საქ­ცი­ე­ლია"

ნიკა, 18 წლის:

"მა­გარ "ვიდ­ზე" ხარ, ბოლო დროს, ხომ იცი. მა­ინ­ტე­რე­სებს, ბი­ჭის გამო რა­ი­მე სი­გი­ჟე თუ ჩა­გი­დე­ნია? შეყ­ვა­რე­ბულს სი­ურპრი­ზე­ბით თუ ანე­ბივ­რებ? გო­გო­ნებს საყ­ვა­რე­ლი ადა­მი­ა­ნის­თვის და­ბა­დე­ბის დღე­ზე სა­ჩუქ­რის შერ­ჩე­ვა უჭირთ. მა­ინ­ტე­რე­სებს, შენ ამ საქ­მის მოგ­ვა­რე­ბას რო­გორ ახერ­ხებ?"

სა­ლო­მე:

- არ ვიცი, შეყ­ვა­რე­ბულს რამ­დე­ნად ვა­ნე­ბივ­რებ, მაგ­რამ მიყ­ვარს, როცა ადა­მი­ანს იმას ვჩუქ­ნი, რაც ვიცი, რომ გა­ა­ხა­რებს, რა­საც გა­მო­ი­ყე­ნებს. ვი­ნა­ი­დან ჩემს შეყ­ვა­რე­ბულს კარ­გად ვიც­ნობ, მის­თვის სა­ჩუქ­რის შერ­ჩე­ვა არ მი­ჭირს... სი­გი­ჟეს რაც შე­ე­ხე­ბა, ეს ჩემი ყო­ველ­დღი­უ­რი საქ­ცი­ე­ლია. ჰოდა, აღარ ვიცი, ახლა რო­მე­ლი ერთი გა­ვიხ­სე­ნო და მოგ­წე­რო...

"დაგ­ვი­ა­ნე­ბუ­ლი" სა­ჩუ­ქა­რი...

მიკა, 15 წლის:

"მარ­თა­ლია, სა­ლო­მეს სიმ­ღე­რე­ბის დიდი მოყ­ვა­რუ­ლი არ ვარ, მაგ­რამ მისი ინ­ტერ­ვიუ მა­ინც სი­ა­მოვ­ნე­ბით წა­ვი­კი­თხე. მინ­და ვკი­თხო, აჩუ­ქა თუ არა ფან­მა ის ნა­ხა­ტი? მო­ე­წო­ნა?"

სა­ლო­მე:

- ჩემო კარ­გო, ის სა­ჩუ­ქა­რი, რო­მელ­ზეც ინ­ტერ­ვი­უ­ში ვლა­პა­რა­კობ­დი, ჯერ­ჯე­რო­ბით ჩემ­თვის არ მო­უ­ტა­ნი­ათ. ასე რომ, შენს კი­თხვას სრულ­ყო­ფილ პა­სუხს ვერ გავ­ცემ.

"გა­მა­ზუ­ლი" სტივ უან­დე­რის კონ­ცერ­ტი

გიო, 19 წლის:

"მეც ძა­ლი­ან მიყ­ვარს მა­იკლ ჯექ­სო­ნის სიმ­ღე­რე­ბი, მაგ­რამ სტივ უან­დერ­ზეც ვა­ფა­ნა­ტებ. ჰოდა, ნამ­დვი­ლად შემ­შურ­და შენი, თა­ნაც - არა თეთ­რი შუ­რით :). აბა, რა ქენი, იყა­ვი სტი­ვის კონ­ცერ­ტზე? იქ­ნებ მოგ­ვიყ­ვე, რა რო­გორ მოხ­და? რა იგ­რძე­ნი მა­შინ, როცა ამ­ხე­ლა მომ­ღე­რალს "ლა­ივ­ში" უს­მენ­დი? მოკ­ლედ, რისი გად­მო­ცე­მაც შე­გიძ­ლია, გვი­თხა­რი, რა, ძა­ლი­ან გთხოვ. პა­სუ­ხის­თვის წი­ნას­წარ გიხ­დი მად­ლო­ბას".

სა­ლო­მე:

- ეს კი­თხვა ჩემ­თვის ტრა­გე­დია გახ­და, რად­გა­ნაც ქვე­ყა­ნა­ში ბოლო დროს გან­ვი­თა­რე­ბუ­ლი მოვ­ლე­ნე­ბის გამო, კონ­ცერ­ტზე წას­ვლა ვერ შევ­ძე­ლი... ჰოდა, ამ ფაქ­ტის გამო, ნა­ხე­ვა­რი თბი­ლი­სი მა­წყნა­რებ­და... მაგ­რამ მე ოდეს­მე აუ­ცი­ლებ­ლად მოვ­ხვდე­ბი სტივ უან­დე­რის კო­ცერ­ტზე და მერე, აღარ გავ­ჩუმ­დე­ბი; ამ თე­მას­თან და­კავ­ში­რე­ბით იმ­დენს დავ­წერ და ვი­ლა­პა­რა­კებ, რომ შე­იძ­ლე­ბა, თა­ვიც მო­გა­ბეზ­როთ :))...

დი­ე­ტა და ტა­ნი­სა­მო­სი

მაკა, 17 წლის:

"სა­ლო­მე, მეც შენ­ნა­ი­რი "გა­ბა­რი­ტე­ბის" ვარ. თუმ­ცა, ჩემ­გან გან­სხვა­ვე­ბით, შენ ყო­ველ­თვის ირ­გებ ტა­ნი­სა­მოსს, მე კი ტან­საც­მლის შერ­ჩე­ვა და მორ­გე­ბა მი­ჭირს. სა­ინ­ტე­რე­სოა, დი­ზა­ი­ნე­რი თუ გყავს? სა­მოსს თა­ვად ყი­დუ­ლობ? ძი­რი­თა­დად, მა­ღა­ზი­ებ­ში და­დი­ხარ თუ ბაზ­რო­ბა­საც სტუმ­რობ? P.S. და კი­დევ, დი­ე­ტა­ზე ყოფ­ნა ხში­რად გი­წევს? იქ­ნებ წო­ნა­ში დაკ­ლე­ბის რა­ი­მე კარ­გი მე­თო­დი მი­კარ­ნა­ხო. მე­უბ­ნე­ბი­ან, ივარ­ჯი­შე და მალე გახ­დე­ბიო, მაგ­რამ შინ ვარ­ჯიშს ვერ ვა­ხერ­ხებ, იმ­დე­ნი ფული კი არ მაქვს, რომ ტრე­ნა­ჟო­რებ­ზე ან შე­ი­პინგზე ვი­ა­რო... დიდი მად­ლო­ბა რჩე­ვის­თვის".

სა­ლო­მე:

- დი­ე­ტა­ზე ყოფ­ნა ჩემი ცხოვ­რე­ბის გა­ნუ­ყო­ფელ ნა­წი­ლად იქცა. რაც შე­ე­ხე­ბა ვარ­ჯიშს, ეს სა­უ­კე­თე­სო სა­შუ­ა­ლე­ბაა წო­ნა­ში და­საკ­ლე­ბად და თუ ამას მო­ა­ხერ­ხებ, კარ­გი იქ­ნე­ბა. ისე, ინ­ტერ­ნეტ­შიც შე­გიძ­ლია, მო­ი­ძიო წო­ნა­ში და­საკ­ლე­ბი 15-წუ­თი­ა­ნი ვარ­ჯი­ში, რო­მე­ლიც სახ­ლის პი­რო­ბებ­შიც იოლი შე­სას­რუ­ლე­ბე­ლია.

რაც შე­ე­ხე­ბა მე­ო­რე კი­თხვას - მყავს თუ არა დი­ზა­ი­ნე­რი? ჩემო კარ­გო, ტან­საც­მელს და­მო­უ­კი­დებ­ლად ვყი­დუ­ლობ ან სა­ქარ­თვე­ლო­ში, ან მოგ­ზა­უ­რო­ბი­სას, ან კი­დევ, დედა მიგ­ზავ­ნის მოს­კო­ვი­დან. დი­ზა­ი­ნე­რებს ძი­რი­თა­დად, მა­შინ ვსტუმ­რობ, როცა რა­ღაც გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლი სა­კონ­ცერ­ტო კოს­ტი­უ­მი მჭირ­დე­ბა.

"ადა­მი­ა­ნე­ბი სი­ზარ­მა­ცით ბევ­რს ვკარ­გავთ"

ქეთო, 17 წლის:

"ეს მომ­ღე­რა­ლი მომ­წონს. ისე­თი ენერ­გი­უ­ლია, რომ მისი მშურს და როცა ტე­ლე­ეკ­რან­ზე ვხე­დავ, ყო­ველ­თვის აღ­ვნიშ­ნავ: იმის ნა­ხე­ვა­რი ენერ­გია რომ მქონ­დეს, რამ­დე­ნიც სა­ლო­მეს აქვს, ცხოვ­რე­ბა­ში ბევ­რს მი­ვაღ­წევ­დი-მეთ­ქი. სიმ­ღე­რის ნიჭი მეც მაქვს, მაგ­რამ ზარ­მა­ცი ვარ და ჩე­მე­ბი ამის გამო გა­მუდ­მე­ბით მსაყ­ვე­დუ­რო­ბენ. სა­ლო­მე, გულ­წრფე­ლად მი­თხა­რი: არას­დროს არა­ფე­რი გე­ზა­რე­ბა? რო­გორ ფიქ­რობ, სი­ზარ­მა­ცე ადა­მი­ა­ნის ყვე­ლა­ზე დიდი მტე­რია?!"

სა­ლო­მე:

- დიდი მად­ლო­ბა კომ­პლი­მენ­ტე­ბის­თვის. ენერ­გი­უ­ლი ნამ­დვი­ლად ვარ, მაგ­რამ სი­ზარ­მა­ცეც არ მაკ­ლია. ჩემი აზ­რით, ადა­მი­ან­მა ყვე­ლა­ფე­რი უნდა გა­ა­კე­თოს სა­ი­მი­სოდ, რომ ის მავ­ნე ჩვე­ვა მა­ინც მო­ი­შო­როს თა­ვი­დან, რო­მე­ლიც მე­ტად აწუ­ხებს. მერ­წმუ­ნე, ადა­მი­ა­ნე­ბი სა­კუ­თა­რი სი­ზარ­მა­ცით ბევ­რს ვკარ­გავთ; გა­სათ­ვა­ლის­წი­ნე­ბე­ლია, რომ დრო სწრა­ფად გა­დის და მისი უქ­მად გაფ­ლან­გვა სი­სუ­ლე­ლეა. ასე რომ, სი­ზარ­მა­ცის გამო ბევრ კარგ რა­მე­ზე უა­რის თქმა ნამ­დვი­ლად არ ღირს...

კომ­პლი­მენ­ტე­ბი და ეჭ­ვი­ა­ნო­ბა...

გო­გი­ტა, 23 წლის:

"თი­ნე­ი­ჯე­რი არ ვარ, მაგ­რამ იმე­დია, ჩემი წე­რი­ლი სა­ლო­მემ­დე მა­ინც მი­აღ­წევს. ეს გოგო ძა­ლი­ან მომ­წონს და მისი შეყ­ვა­რე­ბუ­ლის ცოტა არ იყოს, მშურს კი­დეც. ასე მგო­ნია, ის ბიჭი ბედ­ნი­ერ ვარ­სკვლავ­ზეა და­ბა­დე­ბუ­ლი. აბა, რა მო­ა­წყენს იმ ქა­ლის გვერ­დით, რო­მე­ლიც ყო­ველ­თვის კარგ ხა­სი­ათ­ზეა და რო­მელ­საც სა­ოც­რად გა­დამ­დე­ბი სი­ცი­ლი აქვს. აუ­რის და ეგე­თი რა­ღა­ცე­ბის არ მჯე­რა, მაგ­რამ როცა სა­ლო­მეს ვუ­ყუ­რებ ან მის სიმ­ღე­რებს ვუს­მენ, აშ­კა­რად კარგ ხა­სი­ათ­ზე ვდგე­ბი. ალ­ბათ, სა­ქარ­თვე­ლო­ში ბევ­რი ჩემ­ნა­ი­რი თაყ­ვა­ნის­მცე­მე­ლი ჰყავს. ჰოდა, მა­ინ­ტე­რე­სებს, მის საქმროს ღა­მით რო­გორ სძი­ნავს? სა­ლო­მე­ზე არ ეჭ­ვი­ა­ნობს?"

სა­ლო­მე:

- უღ­რმე­სი მად­ლო­ბა. ჩემ­თვის კომ­პლი­მენ­ტი არ და­გი­შუ­რე­ბია. ისე, შენ მიერ დას­მუ­ლი კი­თხვის ად­რე­სა­ტი მგო­ნი, მე არ ვარ. ასე რომ, ზუსტ პა­სუხს ვერ გაგ­ცემ, მაგ­რამ ვფიქ­რობ, ჩემი შეყ­ვა­რე­ბუ­ლი მარ­თა­ლაც, ბედ­ნი­ე­რია :))... რაც შე­ე­ხე­ბა ეჭ­ვი­ა­ნო­ბას - ის მსგავ­სი ფიქ­რე­ბით თავს ნამ­დვი­ლად არ იტან­ჯავს და ეს ძა­ლი­ან კარ­გია.

და­ბო­ლოს, მინ­და, ყვე­ლას წარ­მა­ტე­ბა გი­სურ­ვოთ და კი­დევ ერთხელ, მად­ლო­ბა გა­და­გი­ხა­დოთ იმ თბი­ლი სი­ტყვე­ბის­თვის, რო­მე­ლიც მომ­წე­რეთ...

ლიკა ქა­ჯა­ია

ჟურ­ნა­ლი "გზა"

(გა­მო­დის ხუთ­შა­ბა­თო­ბით)