ინფორმაციის ტრანსფორმაცია - ანუ როგორი არ უნდა იყოს ჟურნალისტიკა

როდესაც ნაპოლეონი კუნძულ ელბაიდან გაიქცა და თოფის გაუსროლელად ძალაუფლება დაიბრუნა, პარიზული გაზეთების სათაურების ტონი იმის მიხედვით იცვლებოდა, თუ რამდენად უახლოვდებოდა იმპერატორი დედაქალაქს - "კორსიკელი ურჩხული ნაპირზე გადმოვიდა"; "კაციჭამია გრასისკენ მიიწევს"; "უზურპატორი გრენობლში შევიდა"; "ბონაპარტმა ლიონი აიღო"; "ნაპოლეონი ფონტენებლოს მიუახლოვდა" და ბოლოს - "მის საიმპერატორო უდიდებულესობას დღეს თავის ერთგულ პარიზში ელოდებიან".

როგორც "კორსიკელი ურჩხული" რამდენიმე დღეში გადაიქცა "მის საიმპერატორო უდიდებულესობად", დაახლოებით ასეთივე ტრანსფორმაციას ვადევნებთ თვალს ზოგიერთი მედიასაშუალების მიერ გავრცელებულ ინფორმაციაში თუ მასალაში. ის ტელეკომპანიები თუ გამოცემები გვყავს მხედველობაში, რომლებიც წლების განმავლობაში კრიჭაში ედგნენ საზოგადოებრივ აზრს და ვირტუალური რეალობის შექმნას ცდილობდნენ.

ამან ის შედეგი მოიტანა, რაც უნდა მოეტანა - ტელეკომპანიების სანდოობის რეიტინგი გაურკვეველი მიმართულებით გაუჩინარდა, ასეთი ტიპის გაზეთები კი, ათასგვარი სახელისუფლებო ხელშეწყობის მიუხედავად, ვერ გახდნენ მრავალტირაჟიანი. მართლაც, არ შეიძლება, ქვეყანაში ახალაიები გყავდეს და შენი მთავარი თემა ის იყოს, თუ როგორ იგინებიან ოპოზიციონერები.

სამაგიეროდ, ასეთი მედიასაშუალებების გამოყენება სხვა დანიშნულებით შეიძლებოდა, თუ რა თქმა უნდა, იცოდი, ვინ იყო მათი უშუალო "კურატორი". მაგალითად, ერთი არხის საინფორმაციო გამოშვების ყურებისას მიხვდებოდი, რა "აწუხებდა" გიგა ბოკერიას, მეორე არხი ვანო მერაბიშვილის თვალით დანახულ სამყაროში ჩაგახედებდა, გადაშლიდი გაზეთს და "გაიზიარებდი" გიგი უგულავას "ტკივილს".

იხილეთ ვრცლად