მსა­ხი­ო­ბი ნანა ლორ­თქი­ფა­ნი­ძე იმ ადა­მი­ან­თა კა­ტე­გო­რი­ას ეკუთ­ვნის, ვინც სა­ა­კაშ­ვი­ლის ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა­ში მოს­ვლის დღი­დან მის ოპო­ზი­ცი­ად მო­ი­აზ­რე­ბა, გან­ვი­თა­რე­ბულ­მა მოვ­ლე­ნებ­მა მსა­ხი­ო­ბი ისე შეძ­რა, რომ ქუ­ჩა­ში გა­იყ­ვა­ნა. რუს­თა­ვე­ლის თე­ატ­რი, რო­გორც გა­სა­ქი­რა­ვე­ბე­ლი პუნ­ქტი, საგ­რი­მი­ო­რო­ე­ბი­დან გა­მოშ­ვე­ბუ­ლი მსა­ხი­ო­ბე­ბი, ასა­კობ­რი­ვი ცენ­ზი და თა­ნამ­დე­ბო­ბი­დან უპა­ტივ­ცე­მუ­ლოდ გა­თა­ვი­სუფ­ლე­ბუ­ლი ნი­ჭი­ე­რი კად­რე­ბი, ეს სა­ა­კაშ­ვი­ლის ხე­ლი­სუფ­ლე­ბის იმ ქმე­დე­ბა­თა ნა­წი­ლია, რა­ზეც მსა­ხი­ო­ბი ჩვენ­თან ინ­ტერ­ვი­უ­ში გუ­ლის­ტკი­ვილს გა­მოთ­ქვამს.

- არ მე­გო­ნა, თუ ასე მშვი­დად ჩა­ივ­ლი­და ყვე­ლა­ფე­რი, ძა­ლი­ან მე­ში­ნო­და და ვნერ­ვი­უ­ლობ­დი. წი­ნა­სა­არ­ჩევ­ნო გა­რე­მო ისე­თი იყო, ჩან­და, არც ერთი მხა­რე არაფ­რის დათ­მო­ბას არ აპი­რებ­და, ამის ფონ­ზე ვფიქ­რობ­დი, რომ შე­იძ­ლე­ბო­და, რა­ღაც ცუდი მომ­ხდა­რი­ყო. მად­ლო­ბა ღმერ­თს, ყვე­ლა­ფერ­მა კარ­გად ჩა­ი­ა­რა, რამ­დე­ნად დე­მოკ­რა­ტი­უ­ლი იყო ეს ყვე­ლა­ფე­რი, ცალ­კე თე­მაა, რად­გან იყო დარ­ბე­ვა, ყუ­თე­ბის გა­ტა­ცე­ბა, ზე­წო­ლა და ა.შ.

- დღეს "ქარ­თულ ოც­ნე­ბას" სა­პარ­ლა­მენ­ტო უმ­რავ­ლე­სო­ბა ჰყავს, პრე­ზი­დენ­ტი კი ოპო­ზი­ცი­ა­შია.

- ოპო­ზი­ცი­ო­ნე­რი პრე­ზი­დენ­ტი ძა­ლი­ან სა­სა­ცი­ლოა. მე რაღა უნდა ვთქვა იმა­ზე მეტი, რაც პატ­რი­არ­ქმა ბრძა­ნა, რო­გორ შე­იძ­ლე­ბა, ქვეყ­ნის პრე­ზი­დენ­ტი იყოს ოპო­ზი­ცია? მაგ­რამ სწო­რედ ამა­ში იყო საქ­მე, რომ ეს ადა­მი­ა­ნი ყო­ველ­თვის "ნა­ცი­ო­ნა­ლე­ბი­სა" და თა­ვი­სი მომ­ხრე­ე­ბის პრე­ზი­დენ­ტი იყო, ის ში­ნა­გა­ნად არ ყო­ფი­ლა ჩვე­ნი პრე­ზი­დენ­ტი. ამ ფაქ­ტზე ვერც კი ვბრაზ­დე­ბი, მე­ცი­ნე­ბა.

- ქალ­ბა­ტო­ნო ნანა, რამ გა­ნა­პი­რო­ბა თქვე­ნი ოპო­ზი­ცი­უ­რი გან­წყო­ბა წა­სუ­ლი ხე­ლი­სუფ­ლე­ბის მი­მართ?

- მე ბევ­რი მი­ზე­ზის გამო აღ­მოვ­ჩნდი ამ ხე­ლი­სუფ­ლე­ბის ოპო­ზი­ცი­ა­ში, მაგ­რამ მამა მათ ძა­ლი­ან კარ­გად იც­ნობ­და პარ­ლა­მენ­ტი­დან, კარ­გად იცო­და, ვინ იყ­ვნენ და რა იყ­ვნენ. ჩემი პირ­ვე­ლი უარ­ყო­ფი­თი და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბა რე­ვო­ლუ­ცი­ამ გა­მო­იწ­ვია, არ მი­ვე­სამ­ლე­ბი ამას. შე­ვარ­დნა­ძე­საც ხომ პრე­ზი­დენ­ტო­ბის ვა­დის რამ­დე­ნი­მე თვე ჰქონ­და დარ­ჩე­ნი­ლი?! წა­სუ­ლი­ყო და მერე აე­ღოთ ამათ ხე­ლი­სუფ­ლე­ბის სა­და­ვე­ე­ბი. ესე­ნი რომ შეც­ვივ­დნენ პარ­ლა­მენ­ტში, დახ­ტოდ­ნენ მა­გი­დებ­ზე და სა­ა­კაშ­ვილ­მა შე­ვარ­დნა­ძის ჩაი და­ლია, მა­შინ დამ­თავ­რდნენ ჩემ­თვის, რა უნდა გა­ე­კე­თე­ბი­ნათ, რომ მათ­ზე გული მომ­ბრუ­ნე­ბო­და?! ამის შემ­დეგ, ვა­ღი­ა­რებ, რომ ჩა­საფ­რე­ბუ­ლი­ვი­თაც კი ვი­ყა­ვი ამ ხე­ლი­სუფ­ლე­ბის ქმე­დე­ბებ­ზე, სა­ში­ნე­ლი პრო­ტეს­ტი მქონ­და მათ მი­მართ, მაგ­რამ ეკ­ლე­სი­ა­ში "კა­მა­ზე­ბით" შე­ვარ­დნა და მრევ­ლის ხელ­კე­ტე­ბით ცემა, რო­გო­რიც უნდა იყოს იმ ეკ­ლე­სი­ის მღვდე­ლი, ბა­სილ მკა­ლა­ვიშ­ვილს ვგუ­ლის­ხმობ, ისე­თი მი­უ­ღე­ბე­ლია ჩემ­თვის, რომ სი­ტყვე­ბი­თაც ვერ ავ­ხსნი. მერე იყო კი­დევ ბევ­რი აღ­მაშ­ფო­თე­ბე­ლი ფაქ­ტი, მაგ­რამ ჩემი ქუ­ჩა­ში გა­ვარ­დნა და ქუ­ჩა­ში დად­გო­მა, რა­საც ვე­რას­დროს წარ­მო­ვიდ­გენ­დი, რომ გა­ვა­კე­თებ­დი, გა­მო­იწ­ვია გირ­გვლი­ა­ნის საქ­მემ, ირი­ნა ენუ­ქი­ძის ქუ­ჩა­ში გა­მოს­ვლამ ისე შემძრა, რომ სახ­ლში ვერ გავ­ჩერ­დე­ბო­დი. სახ­ლი­დან ვერ ვუ­ყუ­რებ­დი, რო­გორ ყვი­რო­და, რო­გორ ხა­ო­და ეს ქალი თა­ვი­სი ერ­თა­დერ­თი შვი­ლის და შემ­დეგ უკვე ჩვე­ნი შვი­ლე­ბის და­სა­ცა­ვად. თან­და­თან მცირ­დე­ბო­და ამ ქა­ლის გვერ­დით მყო­ფი ადა­მი­ა­ნე­ბის რი­ცხვი, ძა­ლი­ან დიდ­მა შიშ­მა და­ი­სად­გუ­რა სა­ქარ­თვე­ლო­ში და ბევ­რი გა­ჩუ­მე­ბას ამ­ჯო­ბი­ნებ­და.

- ახა­ლი მი­ნის­ტრთა კა­ბი­ნე­ტი უკვე დამ­ტკიც­და. რა აზ­რის ხართ ბა­ტონ გუ­რამ ოდი­შა­რი­ა­ზე?

- პი­რა­დად არ ვიც­ნობ­დი, მაგ­რამ "ქარ­თუ­ლი ოც­ნე­ბის" შეხ­ვედ­რე­ბის დროს უბ­რა­ლოდ, გა­მარ­ჯო­ბით გა­ვი­ცა­ნი და ძა­ლი­ან კარ­გი შთა­ბეჭ­დი­ლე­ბა და­ტო­ვა. ჩემ­თვის მა­მას აზრი ძა­ლი­ან მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნია, მას ვკი­თხე ამ პი­როვ­ნე­ბის შე­სა­ხებ და მე­ტად და­დე­ბი­თად და­ა­ხა­სი­ა­თა. მარ­ტო კულ­ტუ­რის მი­ნის­ტრი კი არა, მთავ­რო­ბი­სა და ხე­ლი­სუფ­ლე­ბის ნე­ბის­მი­ე­რი წარ­მო­მად­გე­ნე­ლი კაც­თმოყ­ვა­რე უნდა იყოს. ამ­დე­ნი ნა­გავ­ში ქექ­ვი­სა და გა­ჭირ­ვე­ბის მერე ხალ­ხმა შვე­ბა უნდა ნა­ხოს. ნამ­დვი­ლად ვერ ვი­ტყვი, რომ ჩემს ოჯახს უჭირს, არც სას­მე­ლი გვაკ­ლია და არც საჭ­მე­ლი, მაგ­რამ ბა­ტო­ნი ბი­ძი­ნა რომ არ ყო­ფი­ლი­ყო, დე­დას ვერ გა­და­ვარ­ჩენ­დი. სამ დღე­ში საღ­სა­ლა­მა­თი ქალი დად­ნა, ტუ­ბერ­კუ­ლო­ზუ­რი მე­ნინ­გი­ტი და­ე­მარ­თა. მო­უ­ლოდ­ნე­ლად ეს ამ­ბა­ვი გა­ი­გო ბა­ტონ­მა ბი­ძი­ნამ და შე­იძ­ლე­ბა ით­ქვას, სი­ცო­ცხლე აჩუ­ქა დე­და­ჩემს.

- ბევ­რი ამ­ბობს, რომ პო­ლი­ტი­კა ხე­ლოვ­ნე­ბა­ში იყო შეჭ­რი­ლი...

- პი­რა­დად ჩემს შე­მოქ­მე­დე­ბა­ში მსგავ­სი არა­ფე­რი ყო­ფი­ლა და არ შე­მოჭ­რი­ლა პო­ლი­ტი­კა, ოღონდ აქ თე­ატრს ვგუ­ლის­ხმობ, თო­რემ ტე­ლე­ვი­ზი­ა­ში ბევ­რჯერ და­ვუბ­ლო­კი­ვარ იმის გამო, რომ არ ვარ ამ ხე­ლი­სუფ­ლე­ბის მომ­ხრე, "სა­ზო­გა­დო­ებ­რივ მა­უ­წყე­ბელ­ზე" პრო­ექ­ტე­ბი­და­ნაც კი მო­ვუხ­სნი­ვარ ჩემი პო­ზი­ცი­ის გამო, "რუს­თა­ვი 2-"ში ნამ­ყო­ფიც კი არ ვარ.

- და რამ გა­ნა­პი­რო­ბა ის, რომ "იმე­დის" სე­რი­ა­ლებ­ში მონა­წი­ლე­ობ­დით?

- ალ­ბათ ეს იყო იმ გა­დამ­ღე­ბი ჯგუ­ფის პი­რა­დი სიმ­პა­თია, რო­მელ­მაც მე იქ მი­მიწ­ვია და რო­მელ­თა­ნაც ვმუ­შა­ობ­დი.

- თქვენ, რო­გორც მსა­ხი­ო­ბი, რას ელო­დე­ბით ახა­ლი მთავ­რო­ბის­გან?

- აუ­ცი­ლე­ბე­ლად უნდა გა­თა­ვი­სუფ­ლდეს ხე­ლოვ­ნე­ბა პო­ლი­ტი­კის­გან, აღარ უნდა არ­სე­ბობ­დეს მომ­ღერ­ლე­ბი­სა და მსა­ხი­ო­ბე­ბის ე.წ. შავი სი­ე­ბი. რად­გან ვი­ღაც "ნა­ცი­ო­ნა­ლებ­თან" მღე­რო­და, ახლა მისი დაბ­ლოკ­ვა არ უნდა მოხ­დეს, ამის წი­ნა­აღ­მდე­გი ვარ. შე­იძ­ლე­ბა, არ ამ­ღე­რო ნატო მე­ტო­ნი­ძე, ლიზა ბაგ­რა­ტი­ო­ნი, "ფორ­ტე"? კი ბა­ტო­ნო, იმ­ღე­რონ ნინა წკრი­ა­ლაშ­ვილ­მა, ნინო ჩხე­ი­ძემ და ა.შ. მაგ­რამ ვი­საც ნა­ტოს, ლი­ზას მოს­მე­ნა გვინ­და, რა ვქნათ? გარ­და ამი­სა, მე, რო­გორც მსა­ხი­ობს, გარ­და ჩემი რე­ჟი­სო­რი­სა, უნდა მქონ­დეს გარ­კვე­უ­ლი პა­სუ­ხის­მგებ­ლო­ბა თე­ატ­რა­ლუ­რი სა­ზო­გა­დო­ბის თავ­მჯდო­მა­რის, კულ­ტუ­რის მი­ნის­ტრის წი­ნა­შე, ეს ადა­მი­ა­ნე­ბი უნდა იყ­ვნენ ავ­ტო­რი­ტე­ტე­ბი. რო­დე­საც მამა თე­ატ­რა­ლუ­რი სა­ზო­გა­დო­ე­ბის თავ­მჯდო­მა­რე იყო, მი­უ­ხე­და­ვად მისი ფი­ზი­კუ­რი ნაკ­ლი­სა, ფეხს ვგუ­ლის­ხმობ, არ გა­უც­დე­ნია არც ერთი პრე­მი­ე­რა რე­გი­ონ­შიც კი, ყო­ველ­თვის ნა­ხუ­ლობ­და სპექ­ტაკლს და გა­მო­ხა­ტავ­და თა­ვის აზრს. თე­ატ­რა­ლურ სა­ზო­გა­დო­ე­ბას ჰქონ­და ჟურ­ნა­ლე­ბი, სა­დაც იწე­რე­ბო­და კრი­ტი­კა და შე­ქე­ბაც, სწო­რედ ამის­თვის ვმუ­შა­ობთ მსა­ხი­ო­ბე­ბი, იქ გა­მოქ­ვეყ­ნე­ბუ­ლი რე­ცენ­ზია ნე­ბის­მი­ე­რი მსა­ხი­ო­ბის­თვის სა­სარ­გებ­ლოა. ამ ყვე­ლაფ­რის ფონ­ზე, ნიკა რუ­რუა რომ თე­ატ­რში არ და­დის, ეს სწო­რია? გოკა გა­ბაშ­ვი­ლი კულ­ტუ­რის მი­ნის­ტრი რომ იყო, ხმა­მაღ­ლა აცხა­დებ­და, არ მიყ­ვარს თე­ატ­რი და ოპე­რაო, რა გინ­და მა­შინ კულ­ტუ­რის მი­ნის­ტრად, რა­ტომ მო­დი­ხარ? რუ­რუ­ას ცილს ვერ დავ­წა­მებ, მსგავ­სი არა­ფე­რი უთ­ქვამს, თუმ­ცა არც მო­სუ­ლა. ერთი-ორი შემ­თხვე­ვა იყო, სა­დაც მისი აღ­მა­ტე­ბუ­ლე­ბა ვი­ხი­ლეთ, ეს იყო გია ყან­ჩე­ლის სა­ღა­მო, სა­დაც ჩვენ წარ­ვად­გი­ნეთ "სტიქ­სი", რო­ბერტ სტუ­რუ­ას რე­ჟი­სო­რო­ბით, ბა­ტონ­მა გიამ იმ დღეს და­პა­ტი­ჟა და მობ­რძან­და.

- თუმ­ცა, გა­ნახ­ლე­ბულ "ქეთო და კო­ტე­ზე" და "ვე­რის უბ­ნის მე­ლო­დი­ებ­ზე" მთავ­რო­ბა და პრე­ზი­დენ­ტი და­დი­ო­და..

- კი, რა თქმა უნდა, ივ­ლიდ­ნენ. მე მხო­ლოდ ერთხელ მახ­სოვს პრე­ზი­დენ­ტი თე­ატ­რში, რო­დე­საც რე­მონ­ტი დამ­თავ­რდა რუს­თა­ვე­ლის თე­ატ­რში და იყო გრან­დი­ო­ზუ­ლი გახ­სნა, ვთა­მა­შობ­დით "კა­ცია-ადა­მი­ანს" ისევ სტუ­რუ­ას რე­ჟი­სო­რო­ბით, მაგ­რამ სპექ­ტაკ­ლის და­წყე­ბი­დან 20 წუთ­ში ლო­ჟა­ში რომ ავი­ხე­დეთ, სა­ა­კაშ­ვი­ლი აღარ იყო.

- სტუ­რუ­ას წას­ვლის შემ­დეგ რო­გორ გან­ვი­თარ­და მოვ­ლე­ნე­ბი თე­ატ­რში?

- თე­ატ­რი ძა­ლი­ან შე­იც­ვა­ლა. სტუ­რუ­ას წას­ვლის შემ­დეგ ჩვენ­თან გა­უ­თა­ვებ­ლად იმარ­თე­ბო­და ღო­ნის­ძი­ე­ბე­ბი, "ქეთო და კოტე", "ცეკ­ვა­ვენ ვარ­სკვა­ლა­ვე­ბი" და თე­ატ­რი გახ­და სა­კონ­ცერ­ტო დარ­ბა­ზი. კი ბა­ტო­ნო, მი­ვე­სალ­მე­ბი ყვე­ლა­ფერ ამას, მაგ­რამ ამის­თვის წა­ვიდ­ნენ ფი­ლარ­მო­ნი­ა­ში ან რო­მე­ლი­მე სხვა დარ­ბაზ­ში. მსა­ხი­ო­ბის­თვის საგ­რი­მი­ო­რო ოთა­ხიც კი ძა­ლი­ან ინ­ტი­მუ­რია, არ შე­იძ­ლე­ბა, მე სა­დაც ვიც­ვამ, ვემ­ზა­დე­ბი რო­ლის­თვის და მი­წყვია პი­რა­დი ნივ­თე­ბი, ერთ დღეს ჩა­მაყ­რე­ვი­ნონ მუ­ყა­ოს ყუთ­ში და გა­მა­ტა­ნი­ნონ იმი­ტომ, რომ "ქეთო და კო­ტეს" მო­ცეკ­ვა­ვე­ე­ბი უნდა შე­მო­ვიდ­ნენ აქ. ერთხელ და ორ­ჯერ გა­სა­გე­ბია ყვე­ლა­ფე­რი, მაგ­რამ შე­იძ­ლე­ბა, 15 დღე­ში ერთხელ ჩა­ვა­ლა­გოთ ჩვე­ნი ბარ­გი ყუ­თებ­ში და გა­ვი­ტა­ნოთ? ბო­ლოს, ისე და­ვი­ღა­ლეთ ამ ყვე­ლაფ­რით, აღარც ვა­ლა­გებ­დით, ვამ­ბობ­დით, იყოს, რას უზა­მენ, ხომ არ მო­ი­პა­რა­ვე­ნო. მერე თვი­თონ ავა­ლებ­დნენ ტექ­ნი­კურ პერ­სო­ნალს, რომ ჩა­ე­ყა­რათ ჩვე­ნი ნივ­თე­ბი ყუ­თებ­ში და ისე შე­დი­ოდ­ნენ საგ­რი­მი­ო­რო­ებ­ში, ეს ჩემ­თვის მი­უ­ღე­ბე­ლია.

ამ ყვე­ლაფ­რის ფონ­ზე შეგ­ვიმ­ცირ­და სპექ­ტაკ­ლე­ბი, რომ მკი­თხო, ბო­ლოს სპექ­ტაკ­ლი რო­დის ითა­მა­შეო, პა­სუხს ვერ გაგ­ცემ, აღარც კი მახ­სოვს. რო­დე­საც ჩვენ ამას­თან და­კავ­ში­რე­ბით ჩვენს აზრს გა­მოვ­თქვამ­დით, გვე­უბ­ნე­ბოდ­ნენ, აუ­ცი­ლე­ბე­ლია გა­ვა­ქი­რა­ვოთ დარ­ბა­ზი, აბა, ისე რო­გორ იარ­სე­ბოს თე­ატრმაო? აქამ­დე რო­გორ არ­სე­ბობ­დნენ? არ ვი­ცო­დი, თუ თე­ატ­რი გა­სა­ქი­რა­ვე­ბე­ლი პუნ­ქტი უნდა გამ­ხდა­რი­ყო.

- რო­გორ ფიქ­რობთ, დარ­ბა­ზის გა­ქი­რა­ვე­ბა მმარ­თველ ზაალ ჩი­ქო­ბა­ვას სურ­ვი­ლია?

- ჩემი აზ­რით, ეს იყო მარ­კე­ტინ­გუ­ლი გათ­ვლა. სა­ერ­თოდ, ზა­ლი­კო ყო­ველ­თვის ცდი­ლობ­და და ახერ­ხებ­და კი­დეც, რომ ცუდი როლი არ ეთა­მა­შა და თე­ატ­რში და­პი­რის­პი­რე­ბა არ მომ­ხდა­რი­ყო. მერე კი აღ­მოჩ­ნდა, რომ ბა­ტო­ნი რო­ბერ­ტი გა­ნა­წყე­ნე­ბუ­ლი ყო­ფი­ლა რა­ღა­ცებ­ზე, მაგ­რამ სა­ერ­თო ჯამ­ში ზა­ლი­კო მსა­ხი­ო­ბე­ბის­თვის ცუდს არა­ფერს აკე­თებ­და, პი­რი­ქით, ცდი­ლობ­და, ყვე­ლა­ნა­ი­რად შე­ექ­მნა გა­რე­მო, რომ თე­ატ­რში სტა­ბი­ლუ­რი სი­ტუ­ა­ცია ყო­ფი­ლი­ყო. ჩვენ ჩვე­ნი გან­სხვა­ვე­ბუ­ლი აზ­რის გამო არას­დროს არ და­ვუ­ჩაგ­რი­ვართ.

- ზე­მოთ აღ­ნიშ­ნეთ, რომ ბა­ტო­ნი რო­ბერ­ტი იყო გა­ნა­წყე­ნე­ბუ­ლი...

- არ ვიცი, რა მოხ­და მას­სა და ზა­ლი­კოს შო­რის და სი­მარ­თლე გი­თხრათ, არც და­ვინ­ტე­რე­სე­ბულ­ვარ. მე ვიცი ერთი რამ, სტუ­რუ­ას თე­ატ­რი­დან გაშ­ვე­ბა და­ნა­შა­უ­ლია ქარ­თუ­ლი კულ­ტუ­რი­სა და ხალ­ხის წი­ნა­შე. მისი მსგავ­სი რე­ჟი­სო­რე­ბი სა­უ­კუ­ნე­ში ერთხელ იბა­დე­ბი­ან. სი­მარ­თლე გი­თხრათ, ნიკა რუ­რუა ბევ­რად უფრო ჭკვი­ა­ნი მე­გო­ნა. არ მე­გო­ნა, მისი მი­ნის­ტრო­ბის დროს რო­ბერტ სტუ­რუ­ას გა­თა­ვი­სუფ­ლე­ბის დო­კუ­მენ­ტი თუ შედ­გე­ბო­და, მაგ­რამ მწა­რედ შევ­ცდი.

მამა თე­ატ­რა­ლუ­რი უნი­ვერ­სი­ტე­ტის რექ­ტო­რი იყო, 75 წლის გახ­ლდათ, მაგ­რამ ძა­ლი­ან კარ­გა­დაც აზ­როვ­ნებ­და, დღე­საც კარ­გად აზ­როვ­ნებს, და საქ­მე­საც არაჩ­ვე­უ­ლებ­რი­ვად არ­თმევ­და თავს. მა­შინ გოკა გა­ბაშ­ვილ­მა უთხრა, შე­იძ­ლე­ბა, კარ­გი რე­ჟი­სო­რი ხართ, მაგ­რამ ძა­ლი­ან ცუდი მე­ნე­ჯე­რი ხარ­თო, რა­საც მოჰ­ყვა და­პი­რის­პი­რე­ბა გი­გა­სა და გოკა გა­ბაშ­ვილს შო­რის. ასე­თი და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბა, პირ­და­პირ აიღო და წარ­სუ­ლი, მარ­თლა რო­გორც ესე­ნი ამ­ბო­ბენ, ჩა­რე­ცხო, სა­ში­ნე­ლე­ბაა, მა­შინ მო­მა­ვა­ლი არ გექ­ნე­ბა. გან­სა­კუთ­რე­ბით მძი­მე პე­რი­ო­დი და­უ­ყე­ნა სა­ა­კაშ­ვი­ლის მთავ­რო­ბამ ჩემი ასა­კის ხალ­ხს, აქ ჩემს თავს არ მო­ვი­აზ­რებ, მაგ­რამ ჩემი თა­ო­ბის ხალ­ხზე გა­ა­კე­თა აქ­ცენ­ტი, პენ­სი­ის­თვის ახალ­გაზ­რდე­ბი ხართ, მაგ­რამ სამ­სა­ხუ­რის­თვის ბებ­რე­ბიო...

ყვე­ლაფ­რის­გან ვი­პო­ვეთ გა­მოს­ვა­ლი, მაგ­რამ როცა სა­მარ­თალს ვერ პო­უ­ლობ, ამა­ზე მწა­რე არა­ფე­რია. სწო­რედ ღირ­სე­ულ და სა­მარ­თლი­ან სა­სა­მარ­თლოს მო­ვი­თხოვ უპირ­ვე­ლე­სად ახა­ლი ხე­ლი­სუფ­ლე­ბის­გან, პირ­ვე­ლი ვიქ­ნე­ბი, ვინც აი­მაღ­ლებს ხმას ამ სა­კი­თხზე, თუ ეს ვერ და­ვი­ნა­ხე. მე ხე­ლო­ვა­ნი ვარ და ვიქ­ნე­ბი მუდ­მი­ვად ჩემი ხალ­ხის გვერ­დით, არ გავ­ჩუმ­დე­ბი, თუ ამ ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა­მაც და­უშ­ვა ისე­თი შეც­დო­მე­ბი, რის გა­მოც წინა ხე­ლი­სუფ­ლე­ბას ვემ­დუ­რო­დით.

ციცი ომა­ნი­ძე

ჟურ­ნა­ლი "რე­ი­ტინ­გი"

(გა­მო­დის ორ­შა­ბა­თო­ბით)