"ჟურ­ნა­ლის­ტებს არ უხ­დე­ბათ პო­ლი­ტი­კო­სო­ბა. უნდა და­ე­ტი­ონ თა­ვის ად­გი­ლას და თა­ვი­ან­თი საქ­მე აკე­თონ", - ამ­ბობს ხა­ტია სი­ჭი­ნა­ვა. მან ინგა გრი­გო­ლია ვერ და­ი­ნა­ხა, რო­გორც პო­ლი­ტი­კო­სი. იმა­ვეს ფიქ­რობს გი­ორ­გი თარ­გა­მა­ძე­ზე. თვი­თონ ამ ნა­ბიჯს არას­დროს გა­დად­გამს. მე­უღ­ლეს, რა­მაზ ნო­ზა­ძეს კი ყველ­გან გაჰ­ყვე­ბა, სა­დაც ის წავა, ომ­შიც კი.

- სო­ცი­ა­ლურ ქსელ­ში შენი სტა­ტუ­სე­ბი მო­უ­ლოდ­ნე­ლად ოპო­ზი­ცი­უ­რი გახ­და. მა­ნამ­დე არ იყა­ვი პო­ლი­ტი­კუ­რად აქ­ტი­უ­რი. რა­ტომ შე­იც­ვა­ლე?

- მინ­და გი­თხრა, რომ სულ ოპო­ზი­ცი­უ­რად გან­წყო­ბი­ლი ვი­ყა­ვი.

- თუმ­ცა ამას ხმა­მაღ­ლა არ ამ­ბობ­დი...

- რა თქმა უნდა, და ამის მი­ზე­ზიც მქონ­და. ოპო­ზი­ცი­უ­რად მას მერე ვი­ყა­ვი გან­წყო­ბი­ლი, რაც 7 ნო­ემ­ბერს რუს­თა­ველ­ზე და­ინ­გრა ქვე­ყა­ნა. იმ პე­რი­ოდ­ში სულ მი­ტინ­გებ­ზე ვი­დე­ქი. თუმ­ცა მე პო­ლი­ტი­კო­სი არ ვყო­ფილ­ვარ და სი­ტყვით არ გა­მოვ­სულ­ვარ. ხმა­მაღ­ლა ამ ყვე­ლა­ფერ­ზე არ ვლა­პა­რა­კობ­დი და არც გან­ცხა­დე­ბებს ვა­კე­თებ­დი. 7 ნო­ემ­ბერს შე­ტა­კე­ბის ეპი­ცენ­ტრში აღ­მოვ­ჩნდი. გა­ზის პა­ტა­რა ბა­ლო­ნებს ის­როდ­ნენ. ერთ-ერთი ფეხ­ში მომ­ხვდა, აფეთ­ქდა და იქვე გა­ვი­თი­შე. იქ მყოფ­მა ბი­ჭებ­მა მო­მიყ­ვა­ნეს სახ­ლამ­დე. მაგ­რამ ეს ყვე­ლა­ფე­რი ხდე­ბო­და მა­შინ, როცა არ მქონ­და ოჯა­ხი და არ მყავ­და შვი­ლე­ბი. 2007 წელს ჩემ­მა მე­გობ­რებ­მა და­მი­რე­კეს და მი­თხრეს, ვინც 7 ნო­ემ­ბერს მი­ტინგზე იყო, აბ­სო­ლუ­ტუ­რად ყვე­ლას მო­ნა­ცე­მე­ბი ედოთ "სოდ­ში". ამის შემ­დეგ მოხ­და ისე, რომ ვე­ღარ­სად და­ვი­წყე მუ­შა­ო­ბა, თუმ­ცა კონ­კრე­ტულ მი­ზეზს, რა­ტომ არ ვი­წყებ­დი მუ­შა­ო­ბას, არა­ვინ მე­უბ­ნე­ბო­და.

- თუ სწო­რად მახ­სოვს, ტე­ლე­ვი­ზი­ა­ში 7 ნო­ემ­ბრამ­დე უკვე აღ­არ მუ­შა­ობ­დი...

- 2007 წელს წა­მო­ვე­დი "სტე­რე­ო­დან" და სხვა ტე­ლე­ვი­ზი­ა­ში გა­და­ვე­დი. ამ დროს და­ი­წყო ქვე­ყა­ნა­ში არე­უ­ლო­ბა. შე­სა­ბა­მი­სად, ტე­ლე­ვი­ზი­ა­ში სირ­ბი­ლის­თვის არ მე­ცა­ლა. როცა მო­ვი­ცა­ლე, მი­ვე­დი და რამ­დე­ნი­მე პრო­ექ­ტი მი­ვი­ტა­ნე, კონ­კრე­ტუ­ლი უარი არა­ვის უთ­ქვამს, მე­უბ­ნე­ბოდ­ნენ, ძა­ლი­ან კარ­გი პრო­ექ­ტია და ხვალ და­გი­რე­კავ­თო. ეს ხვალ გრძელ­დე­ბო­და რამ­დე­ნი­მე თვე და მერე ვხვდე­ბო­დი, რომ აღარ და­რე­კავ­დნენ.

- მახ­სოვს, რამ­დენ­ჯერ­მე პრე­სა­ში და­ი­წე­რა, რომ ახალ გა­და­ცე­მას წა­იყ­ვან­დი...

- რა თქმა უნდა, მე ვამ­ბობ­დი ინ­ტერ­ვი­უ­ებ­ში, რომ მალე და­ვი­წყებ­დი მუ­შა­ო­ბას. ამის სა­ფუძ­ვე­ლი მქონ­და. მე­უბ­ნე­ბოდ­ნენ, ხვალ თუ არა ზეგ აუ­ცი­ლებ­ლად გავა ეთერ­ში გა­და­ცე­მაო. იყო რამ­დენ­ჯერ­მე შემ­თხვე­ვა, რომ ტე­ლე­ვი­ზი­ე­ბის ჩა­ტა­რე­ბულ კას­ტინ­გებ­ში მი­ვი­ღე მო­ნა­წი­ლე­ო­ბა, გა­ვი­მარ­ჯვე, მაგ­რამ მერე მე­უბ­ნე­ბოდ­ნენ, უი, შენ კი არა სხვა ავირ­ჩი­ე­თო და სხვა აჰ­ყავ­დათ სამ­სა­ხურ­ში.

- ალ­ბათ იმ ამ­ბავს გუ­ლის­ხმობ, ლიტ­ვა­ში რომ აღარ წახ­ვე­დი და შენ ნაც­ვლად სხვა გო­გო­ნას მიჰ­ყავ­და გა­თა­მა­შე­ბა...

- რა თქმა უნდა, მა­გას ვგუ­ლის­ხმობ. დამ­ტკი­ცე­ბუ­ლი ვი­ყა­ვი გა­და­ცე­მის წამ­ყვა­ნად. კონ­ტრაქ­ტზე მქონ­და ხელი მო­წე­რი­ლი. ფაქ­ტობ­რი­ვად, თვითმფრი­ნა­ვი­დან მომხსნეს.

- რო­დის მიხ­ვდი, რომ ეს ყვე­ლა­ფე­რი 7 ნო­ემ­ბრის აქ­ცი­ის გამო ხდე­ბო­და?

- როცა ჩემ­მა მე­გო­ბარ­მა და­მი­რე­კა და მი­თხრა, შენი ფო­ტო­ე­ბი "სოდ­ში" დევს და მო­ე­რი­დე პო­ლი­ტი­კურ სი­ტუ­ა­ცი­ებ­სო. არ შე­იძ­ლე­ბა, რამ­დენ­ჯერ­მე და­ემ­თხვეს ერთი და იგი­ვე. თუმ­ცა მე მა­ინც ჩემ­სას ვცდი­ლობ­დი. პო­ლი­ტი­კუ­რი გა­და­ცე­მა არას­დროს წა­მიყ­ვა­ნია. არ მინ­დო­და და­მე­ჯე­რე­ბი­ნა, რომ სა­კუ­თა­რი პო­ზი­ცი­ის და­ფიქ­სი­რე­ბის გამო ასე­თი რამ ხდე­ბო­და ქვე­ყა­ნა­ში, თო­რემ, რა თქმა უნდა, სუ­ლე­ლი არ ვი­ყა­ვი და მივ­ხვდი, რომ მბლო­კავ­დნენ. ბო­ლოს უკვე აღარც მივ­დი­ო­დი ტე­ლე­ვი­ზი­ებ­ში. მერე გავ­თხოვ­დი, შვი­ლე­ბი მე­ყო­ლა და აზრი აღარ ჰქონ­და სამ­სა­ხუ­რის ძებ­ნას. ტე­ლე­ვი­ზი­ა­ში მის­ვლა­ზე თავ­საც აღარ ვი­წუ­ხებ­დი. თუმ­ცა ჩემ­მა ქმარ­მა არ და­ი­ჯე­რა, რომ ასე იყო და სთხო­ვა რამ­დე­ნი­მე მა­ღალ­ჩი­ნო­სანს, ჟურ­ნა­ლის­ტია, სახ­ლში რა­ტომ უნდა იჯ­დეს, რამე სამ­სა­ხუ­რი რო­გორ არ არ­სე­ბობს ტე­ლე­ვი­ზი­ა­ში, რომ და­ა­ინ­ტე­რე­სო­თო. ზუს­ტად იგი­ვე მოხ­და ამ შემ­თხვე­ვა­შიც. ხვალ­ვე და­გი­რე­კავ­თო, უთხრეს, მაგ­რამ ის ხვალ არ დად­გა. ანუ სი­ტუ­ა­ცია ძვე­ლე­ბუ­რად გრძელ­დე­ბო­და. მე კი ამ ყვე­ლა­ფერ­ზე უკვე მე­ცი­ნე­ბო­და.

- მე­უღ­ლემ ვის სთხო­ვა შენ­თვის სამ­სა­ხუ­რი?

- ლადო ვარ­ძე­ლაშ­ვილს. სხვას ვის მი­მარ­თავ­და ჩემი ქმა­რი და­სახ­მა­რებ­ლად. ვინც იყო მისი უფ­რო­სი და ვის­თა­ნაც მე­გობ­რობ­და, ჰქონ­და ისე­თი ურ­თი­ერ­თო­ბა, რომ შე­ეძ­ლო ასე­თი რამ ეთხო­ვა. ჩემი ქმა­რი არაა ისე­თი პი­როვ­ნე­ბა რომ ვი­ღა­ცე­ბი შე­ე­წუ­ხე­ბი­ნა და ბევრთან და­ე­რე­კა ცო­ლის სამ­სა­ხუ­რის გამო. უბ­რა­ლოდ, თა­ვი­სი აზრი გა­ან­დო ლა­დოს.

- სა­ბო­ლო­ოდ რამ გა­და­გა­წყვე­ტი­ნა, ოპო­ზი­ცი­უ­რი გან­ცხა­დე­ბე­ბი ხმა­მაღ­ლა გა­გე­კე­თე­ბი­ნა?

- გა­სულ ზა­ფხულს მაქ­სი­მა­ლუ­რად ვცდი­ლობ­დი, ნაკ­ლე­ბი პო­ლი­ტი­კუ­რი აქ­ტი­ვო­ბა გა­მო­მე­ჩი­ნა. ბევ­რი ფაქ­ტი იყო ცნო­ბი­ლი, როცა ოჯა­ხებს ემუქ­რე­ბოდ­ნენ გან­სხვა­ვე­ბუ­ლი პო­ლი­ტი­კუ­რი პო­ზი­ცი­ის გამო. ჩემი და მუ­შა­ობს სა­ხელ­მწი­ფო სამ­სა­ხურ­ში. ჩემი დე­დამ­თი­ლი იყო ბა­ღის გამ­გე... ცი­ხის კად­რე­ბის მერე გაჩ­ნდა სო­ცი­ა­ლურ ქსელ­ში ჩემი პო­ლი­ტი­კუ­რი სტა­ტუ­სე­ბი. ყვე­ლამ კარ­გად იცის, რომ ჩემი ქმა­რი ყო­ფილ მთავ­რო­ბას­თან და­ახ­ლო­ბუ­ლი პირი იყო. შე­იძ­ლე­ბა, თავ­ზე არ გა­დაგ­ვდი­ო­და ფული და ვი­ღა­ცე­ბი­ვით მი­ლი­ო­ნებს არ ვშო­უ­ლობ­დით, მაგ­რამ თა­ვის­თვის იყო და თა­ვის საქ­მეს აკე­თებ­და. ჭი­და­ო­ბის ფე­დე­რა­ცი­ა­ში კო­მი­ტე­ტის წევ­რია, თა­ვი­სი ბიზ­ნე­სი აქვს, პო­ლი­ტი­კა­ში არ ყო­ფი­ლა გა­რე­უ­ლი. ცნო­ბა­დი სახე რომ იყო, როცა ნა­ცი­ო­ნა­ლებს გვერ­დზე დგო­მა სჭირ­დე­ბო­დათ, ურე­კავ­დნენ, მოდი, გვერ­დზე დაგ­ვი­დე­ქი და შენი პო­ზი­ცია და­ა­ფიქ­სი­რეო. როცა ის სა­ზა­რე­ლი კად­რე­ბი გავ­რცელ­და, ჩემ­მა ქმარ­მა იმ დღეს­ვე გა­და­წყვი­ტა, პო­ზი­ცია და­ე­ფიქ­სი­რე­ბი­ნა. ორი კვი­რა მაქ­სი­მა­ლუ­რად ვცდი­ლობ­დი, რომ რა­მა­ზი არ წა­სუ­ლი­ყო პო­ლი­ტი­კა­ში. მე­ში­ნო­და, ჩემს ოჯახს რამე არ და­მუქ­რე­ბო­და. ორი პა­ტა­რა ბავ­შვი მყავს და არ მინ­დო­და, გან­გა­შის და ში­შის ქვეშ გვე­ცხოვ­რა. მერე ვე­ღარ შევ­ძე­ლი მისი შე­ჩე­რე­ბა, თან ნა­ცი­ო­ნა­ლე­ბი ურე­კავ­დნენ, გვერ­დში დაგ­ვი­დე­ქიო. ხალ­ხის სი­ძულ­ვილს ისევ ამა­თი სი­ძულ­ვი­ლი სჯობ­სო, თქვა და "ოც­ნე­ბის" წევ­რი გახ­და, ეკა ბე­სე­ლი­ას და­უდ­გა გვერ­დით. მე კი იქ ვარ, სა­დაც ჩემი ქმა­რია, ომში რომ წა­ვი­დეს, იქაც გავ­ყვე­ბი.

- სწო­რედ ეგ მინ­დო­და მე­კი­თხა. შენ­მა ერთ-ერ­თმა სტა­ტუს­მა გა­მაკ­ვირ­ვა, ჩემი ქმა­რი ომში რომ წა­ვი­დეს, მეც დიდი სი­ა­მოვ­ნე­ბით წა­ვი­დო­დი მას­თან ერ­თა­დო.

- მარ­თლაც ასეა. ჩემი ოჯა­ხი იმ­დე­ნად შეკ­რუ­ლი და მყა­რია, რომ ჩემი ქმა­რი სა­დაც უნდა წა­ვი­დეს, დიდი ბო­დი­ში ჩემს შვი­ლებ­თან, მაგ­რამ მათ დავ­ტო­ვებ ისეთ ხელ­ში, რომ მე­ცო­დი­ნე­ბა, კარ­გად არი­ან და ყველ­გან გავ­ყვე­ბი, რომ ქმრის გვერ­დით ვიყო... მის­თვის პო­ლი­ტი­კა იყო აბ­სო­ლუ­ტუ­რად უც­ნო­ბი სფე­რო, ამი­ტომ გავ­ყე­ვი ფოთ­ში. მე, ჩემი ქმა­რი და ჩემი მაზ­ლი წა­ვე­დით. ამა­სო­ბა­ში იყო ბევ­რი მუ­ქა­რა. წი­ნას­წარ არ­ჩევ­ნე­ბის შე­დე­გი არა­ვინ იცო­და. ჩვენ ზუს­ტად ვი­ცო­დით, ნა­ცი­ო­ნა­ლებს რომ გა­ე­ყალ­ბე­ბი­ნათ არ­ჩევ­ნე­ბი და ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა­ში დარ­ჩე­ნი­ლიყ­ვნენ, ჩვე­ნი ოჯა­ხი, სა­ვა­რა­უ­დოდ, ქვეყ­ნი­დან გა­საქ­ცე­ვი გახ­დე­ბო­და, იმ­დე­ნად და­ი­ძა­ბა სი­ტუ­ა­ცია.

- სო­ცი­ა­ლურ ქსელ­ში არ ერი­დე­ბი კონ­კრე­ტუ­ლი პი­როვ­ნე­ბე­ბის მი­მართ ან­ტი­პა­თი­ის გა­მო­ხატ­ვას. მა­გა­ლი­თად, ჩი­ო­რა თაქთა­ქიშ­ვილ­ზე თქვი, ვნა­ხავ­დი შენს ბუმ­ბულს გაშ­ლილს, გა­ფან­ტულს ვე­ლა­დაო. ასეთ სტა­ტუ­სებს რო­გო­რი გა­მოხ­მა­უ­რე­ბა აქვს ხოლ­მე?

- მთე­ლი სა­ქარ­თვე­ლო ჩემს პი­რად ცხოვ­რე­ბას ეხე­ბო­და და მლან­ძღავ­და, ისე­თე­ბიც კი, სა­ერ­თოდ რომ არ მიც­ნობ­დნენ და მე რა­ტომ არ მაქვს უფ­ლე­ბა, ვინ­მე არ მო­მე­წო­ნოს. არ შე­იძ­ლე­ბა, და­ვა­ლე­ბუ­ლი ტექ­სტე­ბი იკი­თხო. ცოტა სა­კუ­თა­რი აზ­რიც უნდა გა­გაჩ­ნდეს.

სო­ცი­ა­ლურ ქსელ­ში პირ­ვე­ლად მაია დარსმე­ლი­ძეს შე­ვე­ჯა­ხე. დავ­პოს­ტე გიგა ბო­კე­რი­ას ცო­ლის სტა­ტუ­სი, სა­დაც პროგ­ნო­ზი­რებ­და, რომ "ოც­ნე­ბა" არ­ჩევ­ნებს წა­ა­გებ­და. დავ­წე­რე, ამ ქალს აშა­რი ქა­ლის ყვე­ლა მო­ნა­ცე­მი აქვს-მეთ­ქი. აშა­რი გან­მარ­ტე­ბი­თი ლექ­სი­კო­ნის მი­ხედ­ვით ბინ­ძუ­რი ენის პატ­რონს ნიშ­ნავს. ეტყო­ბა, ქვე­ყა­ნა­ში შექ­მნი­ლი სი­ტუ­ა­ცი­ით მაია დარსმე­ლი­ძე იმ­დე­ნად იყო გა­ღი­ზი­ა­ნე­ბუ­ლი, კარ­გად ვერ გა­ი­გო რას ვამ­ბობ­დი. მე მეს­მის მისი. რო­დე­საც შო­უ­ბიზ­ნე­სის კლან­ში ხარ და შო­უ­ბიზ­ნე­სის ფული შენს სახ­ლში შე­მო­დის, ძა­ლი­ან ძნე­ლია ყვე­ლაფ­რის და­კარ­გვა. კო­მენ­ტა­რი და­მი­წე­რა, ამ "სუ­ჩკას" იც­ნო­ბო? ანუ აშა­რი ქალი გა­და­თარ­გმნა, რო­გორც "სუ­ჩკა". დავ­წე­რე, არც ვიც­ნობ და ამი­სი არც სურ­ვი­ლი არ მაქვს-მეთ­ქი. მა­შინ შენ­ზე ჭკვი­ან ადა­მი­ა­ნებს ჰკი­თხე აზრი და მერე და­პოს­ტეო. მერე გაგ­რძელ­და ჩვე­ნი დე­ბა­ტე­ბი და მე და მაია ერ­თმა­ნეთს შე­ვე­ჯა­ხეთ. ვერ გე­ტყვი, რომ მა­ნამ­დე დიდი მე­გობ­რე­ბი ვი­ყა­ვით. ამ დროს მე პი­რად წე­რი­ლებს მწერ­დნენ იმის შე­სა­ხებ, თუ რა ხდე­ბო­და სი­ნამ­დვი­ლე­ში შო­უ­ბიზ­ნეს­ში. მო­მი­ვი­და წე­რი­ლი, რომ გიგი უგუ­ლა­ვას ცოლს ჰქონ­და კლა­ნი, სა­დაც იყ­ვნენ სტე­ფა­ნე, კა­ხუ­ჩე­ლა, მაია დარსმე­ლი­ძე და ნინო ჩხე­ი­ძე. ისი­ნი მე­რი­ა­ში თვე­ში 5 ათას დო­ლარს იღებ­დნენ. რაც კონ­ცერ­ტე­ბი ტარ­დე­ბო­და რე­გი­ო­ნე­ბის მას­შტა­ბით, ფული ამ ადა­მი­ა­ნებ­ზე ნა­წილ­დე­ბო­დაო. ის ადა­მი­ა­ნი, ვინც ეს ინ­ფორ­მა­ცია მო­მა­წო­და, თა­ვა­დაც შო­უ­ბიზ­ნე­სის წარ­მო­მად­გე­ნე­ლი იყო. მე­უბ­ნე­ბო­და, მე­ში­ნია და ვერ ვამ­ბობ ამ ყვე­ლა­ფერს ხმა­მაღ­ლა, შენ გე­უბ­ნე­ბი, რომ ვხე­დავ არაფ­რის გე­ში­ნი­აო.

- ახლა ალ­ბათ უკვე შე­გიძ­ლია გა­ამ­ჟღავ­ნო მისი ვი­ნა­ო­ბა...

- ვერ გე­ტყვით. ამ ინ­ფორ­მა­ცი­ის გა­და­მოწ­მე­ბა ძნე­ლი არაა. მალე ერთი ცნო­ბი­ლი ადა­მი­ა­ნი კულ­ტუ­რის სფე­რო­დან ამ ყვე­ლაფ­რის გა­და­მოწ­მე­ბას აპი­რებს და სა­ბუ­თებს მი­ი­ღებს. ის დო­კუ­მენ­ტე­ბით ისა­უბ­რებს ამ ყვე­ლა­ფერ­ზე. დო­კუ­მენ­ტე­ბით და­დას­ტურ­დე­ბა ისიც, რომ "ვე­რის უბ­ნის მე­ლო­დი­ე­ბი" 3 მი­ლი­ო­ნი დაჯ­და. კარ­გი მსა­ხი­ო­ბე­ბი, რო­მელ­თაც ამ ქა­ლაქ­ში სი­ტყვა ეთ­ქმით, უმუ­შევ­რე­ბი არი­ან და "ვე­რის უბ­ნის მე­ლო­დი­ე­ბი" კი მხო­ლოდ იმი­ტომ, რომ ეს სოფო ნი­ჟა­რა­ძეს სურ­და, 3 მი­ლი­ო­ნი დაჯ­და. ამ ყვე­ლა­ფერ­ზე ადა­მი­ა­ნუ­რი პრო­ტეს­ტი მიჩ­ნდე­ბა. თუ რამე არ მო­ე­წო­ნა ჩემს ნათ­ქვამ­ში მაია დარსმე­ლი­ძეს ან სხვებს, ეს მათი პრობ­ლე­მაა.

- თუ გი­ფიქ­რია, რო­გორ წა­რი­მარ­თე­ბა შენი ცხოვ­რე­ბა ამ ყვე­ლაფ­რის შემ­დეგ?

- დიდი იმე­დი მაქვს, რომ მუ­შა­ო­ბას და­ვი­წყებ. წი­ნას­წარ არ ვიცი, ეს პო­ლი­ტი­კუ­რი თოქ­შოუ იქ­ნე­ბა თუ გა­სარ­თო­ბი. დიდი გა­მოც­დი­ლე­ბა მაქვს, ადრე ვმუ­შა­ობ­დი "მე­ცხრე არხზე". კი­კი­ნე­ბი მქონ­და და "ცხე­ლი ცხრი­ა­ნი" მიმ­ყავ­და. კარ­გად მახ­სოვს, "მე­ცხრე არხი" 1-ელ აპ­რილს და­ი­ხუ­რა. სა­ნამ და­ი­ხუ­რე­ბო­და, ყო­ველ დღე­სას­წა­ულ­ზე დამ­ლა­გებ­ლი­დან და­წყე­ბუ­ლი, დი­რექ­ტო­რით დამ­თავ­რე­ბუ­ლი ყვე­ლას პრე­მია ჰქონ­და, ოღონდ ყვე­ლას ერთი და იგი­ვე თან­ხა. ბი­ძი­ნა ივა­ნიშ­ვი­ლი თვა­ლით არ გვყავ­და ნა­ნა­ხი, სა­ნამ პო­ლი­ტი­კა­ში გა­მოჩ­ნდე­ბო­და. ეს კაცი ქვეყ­ნის ინ­ტე­რე­სებს ყო­ველ­თვის და­ი­ცავს და ჩვენს ფულს არ შე­ჭამს, თუნ­დაც იმი­ტომ, რომ თა­ვი­სიც ძა­ლი­ან ბევ­რი აქვს. ესაა ჩემი პო­ზი­ცია და თუ სხვე­ბი არ მე­თან­ხმე­ბი­ან და მი­შას პო­ზი­ცია მოს­წონთ, იყ­ვნენ მას­თან ერ­თად.

- პო­ლი­ტი­კუ­რი გა­და­ცე­მის წაყ­ვა­ნას გა­რის­კავ­დი, ამის გა­მოც­დი­ლე­ბა ხომ არ გაქვს?

- გა­მოც­დი­ლე­ბა არ მაქვს, მაგ­რამ ვფიქ­რობ, ჟურ­ნა­ლის­ტი თუ ხარ, თუ ერ­კვე­ვი სი­ტუ­ა­ცი­ა­ში, აზ­როვ­ნებ და წიგ­ნი გაქვს წა­კი­თხუ­ლი, არ უნდა გა­გი­ჭირ­დეს პო­ლი­ტი­კუ­რი გა­და­ცე­მის წაყ­ვა­ნა. ერთ სა­ი­დუმ­ლოს გა­გან­დობთ. მე ვე­ლო­დე­ბი კოკა ყან­დი­აშ­ვი­ლის სა­ქარ­თვე­ლო­ში დაბ­რუ­ნე­ბას. მისი აზრი ჩემ­თვის ძა­ლი­ან მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნია. მგო­ნია, რომ რად­გან სა­ქარ­თვე­ლო­ში სა­მარ­თა­ლი აღ­დგა, კო­კაც და­უბ­რუნ­დე­ბა ჟურ­ნა­ლის­ტი­კას. მინ­და, მას­თან გა­ვი­ა­რო კონ­სულ­ტა­ცია და მერე გა­ვა­კე­თო არ­ჩე­ვა­ნი.

მერი კო­ბი­აშ­ვი­ლი

ჟურ­ნა­ლი "რე­ი­ტინ­გი"

(გა­მო­დის ორ­შა­ბა­თო­ბით)

ასე­ვე იხი­ლეთ: "ვე­რის უბ­ნის მე­ლო­დი­ე­ბი" - ნა­წყვე­ტე­ბი გა­ნახ­ლე­ბუ­ლი მი­უ­ზიკ­ლის ბა­თუ­მუ­რი პრე­მი­ე­რი­დან