"ირაკლი კოდუამ გამაფრთხილა და მიჩვენა სოდ-ის შავი სია, სადაც პირველ ათეულში ვიყავი, როგორც სააკაშვილისთვის არასასურველი ადამიანი"

ჩემს ამბავს შეიძლება ეწოდოს ერთი რიგითი მოქალაქის გამოცხადებული დევნა-რეპრესიის ქრონიკა. ეს არის მაგალითი იმისა, თუ როგორ შეიძლება მოახდინოს სისტემამ მთელი ძალების მობილიზება ერთი ადამიანის ნების დასათრგუნავად. ნაციონალური ლოგიკა ასეთია - ან ხარ ჩემთან, ან შენ ხარ კლასი, რომელიც უნდა განადგურდე, ხარ ჩარეცხილი, მარგინალი და ა.შ. მიუხედავად დევნა-რეპრესიისა, უფრო გავძლიერდი და მჯერა, გაცილებით მეტი მოვიგე, ვიდრე წავაგე. ხმამაღლა ვამბობ, რომ ვარ სააკაშვილის მიერ პერსონალურად დევნილი ადამიანი, - განაცხადა ინტერვიუს წინ "დემოკრატიული მოძრაობა - ერთიანი საქართველოს" წარმომადგენელი შალვა ოგბაიძემ:

- ზურაბ ჟვანიას სიიდან გახლდით 2002 წლის საკრებულოს დეპუტატი. ვინ ვინ და, მე კარგად ვუწყი, რომ სააკაშვილი არის ავადმყოფი. ვინმემ რომ არ წამომაძახოს, 2003 წელს მასთან იდექიო, ვიტყვი, რომ იმჟამად სააკაშვილის კი არა, იდეის გვერდით ვიდექი. ვამაყობ, რომ ჩვენი მხრიდან იყო დიდი მონდომება, რომ ცხოვრება უკეთესობისკენ შეგვეცვალა, თუმცა მივიღეთ უარესი. სააკაშვილმა შექმნა არა სახელმწიფო, არამედ მახინჯი სადამსჯელო სისტემა, რომელიც ზონდერების ხიშტებზე დგას.

- ბატონო შალვა, თქვენსა და პრეზიდენტს შორის როდის გაირბინა შავმა კატამ?

- 2003 წლიდან გახლდით საგზაო პოლიციის პირველი ხელმძღვანელი. 2-3 დღეში მივაღწიეთ, რომ ყოფილი "გაიშნიკები" ფულს აღარ იღებდნენ, წერტილი დაესვა საგზაო პოლიციის შენობაში მანქანების "განბაჟებას". მალე პროკურატურიდან გამომიგზავნეს ერთი მაღალჩინოსანი, რომელმაც მოიტანა წერილი და მოითხოვა 12 თუ 14 ათასი მანქანის ამოღება. ანუ საგზაო პოლიციას ეს მანქანები უნდა წაერთმია ჩვენი თანამოქალაქეებისთვის და მიეყვანა პროკურატურის საჯარიმო მოედანზე, რაზეც მე შევეწინააღმდეგე. ამან გამოიწვია პირველი უკმაყოფილება ჩემსა და ირაკლი ოქრუაშვილს შორის. როდესაც ის თავისი დიდებით იყო მთვრალი, სატელევიზიო ეთერში მივმართე:

დაჭერაზე ნუკი მელაპარაკები, განუბაჟებელი მანქანით რომ დადიხარ, რეიდში არ მოყვე, თორემ ვინ ვის დაიჭერს, მაგასაც ვნახავ-მეთქი. შინაგან საქმეთა იმჟამინდელმა მინისტრმა გია ბარამიძემ მისაყვედურა, გუნდური თამაშის წესებს არღვევო. იმხანად ფეხბურთელ რატი ალექსიძის მანქანით დადიოდა გიგი უგულავას მეუღლე. ღმერთია მოწამე, რომ რატიმ თავისი მანქანა თვითონ ამოიცნო. ამის შემდეგ, ზურაბ ჟვანიას ჩემზე უთხრეს, რომ მქონდა სერიოზული პრობლემები და წავედი თანამდებობიდან. ზურა სულ მაფრთხილებდა, რომ ხმა არ ამომეღო. ვამაყობ, რომ არ გავხდი ამ სისტემის ნაწილი. ზურაბ ჟვანია რომ მოკლეს, პოლიტიკას უკვე ჩამოცილებული ვიყავი. ჩემს საყვარელ საავტომობილო საქმიანობას მივუბრუნდი. შემდეგ იყო საქართველოს საავტომობილო ფედერაციის თავმჯდომარეობა. 2007 წლის შემდეგ ჩემ მიმართ შეიცვალა დამოკიდებულება და ამას მოჰყვა ის, რომ დამიბარა სპორტის დეპარტამენტის იმჟამინდელმა თავმჯდომარე დავით ნამგალაურმა და მითხრა, რომ გადავმდგარიყავი. ფედერაციის პრეზიდენტი კი იქნებოდა სააკაშვილის ბიძის, თემურ ალასანიას ვაჟი - ნიკუშა. დეპარტამენტში მითხრეს, რომ დაკისრებული მოვალეობა ვერ შევასრულე და რომ არ მექნებოდა მხარდაჭერა სახელმწიფოსგან.

რამდენიმე დღეში ფედერაციაში შემოვიდა საგადასახადო ინსპექცია და ფედერაციას, 1.700.000 ლარის დარღვევა "აღმოუჩინეს". ეს გახდა ფორმალური საბუთი იმისა, რომ ფედერაციისთვის ჩამოერთმიათ საერთაშორისო საავტომობილო ფედერაციის წარმომადგენლის სტატუსი, შეექმნათ ახალი ფედერაცია, რომელსაც სათავეში "ნაციონალური მოძრაობის" წარმომადგენლები ჩაუდგებოდნენ. ერთ-ერთი მათგანი, სხვათა შორის, ცესკოს ამჟამინდელი თავმჯდომარის მოადგილეა, მეორე კი ნაცმოს საშუალო რგოლის ხელმძღვანელი. მათი მთავარი მიზანი იყო, ეროვნულ ფედერაციებში, არასამთავრობო ორგანიზაციებში დაემყარებინათ "ნაციონალური წესრიგი". 2006 წელს თბილისში ჩამოვიდა საერთაშორისო საავტომობილო ფედერაციის პრეზიდენტი მაქს მოზლი, რომელსაც სააკაშვილი დაჰპირდა, რომ რუსთავის ავტოდრომის ნაშთს გადასცემდა საავტომობილო ფედერაციას. პრეზიდენტის ბრძანებით, გადმოგვეცა კიდეც. 2009 წელს კი, ჩემი გადადგომის შემდეგ, ფედერაციის იმჟამინდელი პრეზიდენტი დაიბარეს და იძულებით დააწერინეს წერილი, გთხოვთ, ჩაიბაროთ ავტოდრომიო, შემდეგ ის შოთა აფხაზავას შეასყიდვინეს, რომელმაც ავტოდრომი აღადგინა. სააკაშვილმაც ისიამოვნა, როდესაც იგი სპორტულ მანქანაში ჩაჯდა. სხვათა შორის, მე ყოველთვის ვუკრძალავდი სააკაშვილს სპორტულ მანქანაში ჩაჯდომას, მისნაირი ფსიქიკის ადამიანისთვის საჭესთან დაჯდომა არ შეიძლება. ისეთი გაუწონასწორებელი და იმპულსური ადამიანი, რომელიც თვითმფრინავის ხმის გაგონებაზე მიწაზე ფორთხავს, როგორ შეიძლება საჭესთან იჯდეს.

2008 წლის ომის შემდეგ ჩავერთე პოლიტიკაში - ქალბატონმა ნინო ბურჯანაძემ შემომთავაზა გავმხდარიყავი "დემოკრატიული მოძრაობა - ერთიანი საქართველოს" დამფუძნებელი და ამ ხელისუფლების შეცვლისთვის პოლიტიკური ბრძოლის გზა ავირჩიე. 2009 წელს, პოლიციის სამმართველოსთან დარბევის შემდეგ, როდესაც პლასტმასის ტყვიებით ვიყავი დაცხრილული, ჩვენს ავტოსერვისში, რომელიც კრედიტით გვქონდა აღებული, შემოვარდა ფინანსური პოლიცია და "აღმოაჩინა" 10 ტონა აღურიცხავი ანტიფრიზი. ვხუმრობდი კიდეც, იარაღის და ნარკოტიკის ჩადება გამიგია, მაგრამ ანტიფრიზის - არა-მეთქი. დაგვაკისრეს ნახევარი მილიონი ლარი, რისი გადახდაც არ შეგვეძლო. ავტოსერვისი აუქციონზე გაიტანეს და გაასხვისეს.

- ამის შემდეგ იყო 26 მაისი...

- 26 მაისს ჩვენი ოჯახის ოთხივე წევრმა ტვინის შერყევა მივიღეთ. მე უგონოდ შემიყვანეს საავადმყოფოში. თავგატეხილი მეუღლე ვიღაც ღვთისნიერმა სახლამდე მიაცილა, უფროსი ვაჟი - გიორგი წყლის ჭავლის გამო სადღაც დამეკარგა, როდესაც მე და უმცროს ვაჟს - ლევანს ზონდერები გვცემდნენ. ერთ-ერთ მათგანს ვუთხარი, კაცურად გთხოვ, ჩემი თანდასწრებით შვილს ნუ სცემ-მეთქი. მინდა, თქვენი გაზეთის საშუალებით ამ კაცს მადლობა გადავუხადო, ვინაიდან მან შეწყვიტა ცემა და მომცა პირობა, რომ ლევანს ხელს არ დააკარებდნენ. წამიყვანა ავტობუსებისაკენ, მაგრამ მომიხდა სადამსჯელო დერეფნის გავლა, სადაც "დუბინკებით" გამეტებით სცემდნენ აქციის მონაწილეებს. მახსოვს, ის სპეცრაზმელი ჩემკენ მოქნეულ "დუბინკებს" თავისას როგორ უხვედრებდა... ამის შემდეგ არაფერი მახსოვს, უგონო მდგომარეობაში შემიყვანეს "ემერჯენსში", სადაც ოპერაციისას თავზე დამადგა ერთი მაღალჩინოსანი ძალოვანი (მის გვარს არ დავასახელებ), რომელმაც დედა შემაგინა და დამემუქრა - შენი შვილების სისხლს დავლევო. შემდეგ დამაპატიმრეს. უღმერთოდ ნაცემი ჩემი შვილები წაუყვანიათ პოლიციაში, მცირეწლოვანი ლევანი 2 დღეში სასამართლოს გარეშე გამოუშვეს. გიორგი კი მარნეულში წაიყვანეს. მას და მის თანასაკნელებს თურმე ყოველ დღე სასტიკად სცემდნენ და ყოველ 15 წუთში ერთხელ მობილურზე ჩაწერილ "მიშა მაგარიას" ასმენინებდნენ. მინდა სოლიდარობა გამოვუცხადო ყველა იმ რეპრესირებულ პატიმარს, ვინც სასჯელს დაუმსახურებლად იხდის. გიორგი იძულებული შეიქნა, ცოლ-შვილთან ერთად გერმანიაში გადახვეწილიყო. ლევანს კი ჩემს გამო სამსახურში არავინ იღებს. ირაკლი კოდუამ გამაფრთხილა და მიჩვენა სოდ-ის შავი სია, სადაც პირველ ათეულში ვიყავი, როგორც სააკაშვილისთვის არასასურველი ადამიანი. ირაკლის ორი ვაჟი, საავტომობილო ფედერაციის წევრები იყვნენ და ირაკლი ამ კუთხით იყო ფედერაციასთან დაახლოებული.

- ბატონო შალვა, ახლა რა განწყობაზე ხართ, როდესაც ხელისუფლება შეიცვალა, აპირებთ ბრძოლის გაგრძელებას?

- პირველ რიგში, მინდა, რომ ჩვენი პატიმრები, თანამებრძოლები გამოვიდნენ და სამართალმა იზეიმოს. შემდეგ დამოუკიდებელ სასამრთლოში ვიბრძოლებ ჩემი უფლებების აღსადგენად. ყველა დაისჯება, ვინც ჩემს განადგურებაზე მოაწერა ხელი. ისინი ვალდებულნი არიან, კომპენსაცია გადამიხადონ. გასული საუკუნის დასაწყისში ამერიკაში იყო ასეთი ლოზუნგი: არ იქნება სამართალი, არ იქნება მშვიდობა! ამიტომ, პირველ რიგში, სამართალი უნდა აღსრულდეს. დამოუკიდებელი სასამართლო და სამართლის ქმნა არის წამალი, რომელიც ყველაფერს უხდება.

ნანა ფიცხელაური

ყოველკვირეული გაზეთი "ყველა სიახლე"

(გამოდის ოთხშაბათობით)