ჩემს ამ­ბავს შე­იძ­ლე­ბა ეწო­დოს ერთი რი­გი­თი მო­ქა­ლა­ქის გა­მო­ცხა­დე­ბუ­ლი დევ­ნა-რეპ­რე­სი­ის ქრო­ნი­კა. ეს არის მა­გა­ლი­თი იმი­სა, თუ რო­გორ შე­იძ­ლე­ბა მო­ახ­დი­ნოს სის­ტე­მამ მთე­ლი ძა­ლე­ბის მო­ბი­ლი­ზე­ბა ერთი ადა­მი­ა­ნის ნე­ბის და­სათ­რგუ­ნა­ვად. ნა­ცი­ო­ნა­ლუ­რი ლო­გი­კა ასე­თია - ან ხარ ჩემ­თან, ან შენ ხარ კლა­სი, რო­მე­ლიც უნდა გა­ნად­გურ­დე, ხარ ჩა­რე­ცხი­ლი, მარ­გი­ნა­ლი და ა.შ. მი­უ­ხე­და­ვად დევ­ნა-რეპ­რე­სი­ი­სა, უფრო გავძლი­ერ­დი და მჯე­რა, გა­ცი­ლე­ბით მეტი მო­ვი­გე, ვიდ­რე წა­ვა­გე. ხმა­მაღ­ლა ვამ­ბობ, რომ ვარ სა­ა­კაშ­ვი­ლის მიერ პერ­სო­ნა­ლუ­რად დევ­ნი­ლი ადა­მი­ა­ნი, - გა­ნა­ცხა­და ინ­ტერ­ვი­უს წინ "დე­მოკ­რა­ტი­უ­ლი მოძ­რა­ო­ბა - ერ­თი­ა­ნი სა­ქარ­თვე­ლოს" წარ­მო­მად­გე­ნე­ლი შალ­ვა ოგ­ბა­ი­ძემ:

- ზუ­რაბ ჟვა­ნი­ას სი­ი­დან გახ­ლდით 2002 წლის საკ­რე­ბუ­ლოს დე­პუ­ტა­ტი. ვინ ვინ და, მე კარ­გად ვუ­წყი, რომ სა­ა­კაშ­ვი­ლი არის ავად­მყო­ფი. ვინ­მემ რომ არ წა­მო­მა­ძა­ხოს, 2003 წელს მას­თან იდე­ქიო, ვი­ტყვი, რომ იმ­ჟა­მად სა­ა­კაშ­ვი­ლის კი არა, იდე­ის გვერ­დით ვი­დე­ქი. ვა­მა­ყობ, რომ ჩვე­ნი მხრი­დან იყო დიდი მონ­დო­მე­ბა, რომ ცხოვ­რე­ბა უკე­თე­სო­ბის­კენ შეგ­ვეც­ვა­ლა, თუმ­ცა მი­ვი­ღეთ უა­რე­სი. სა­ა­კაშ­ვილ­მა შექ­მნა არა სა­ხელ­მწი­ფო, არა­მედ მა­ხინ­ჯი სა­დამ­სჯე­ლო სის­ტე­მა, რო­მე­ლიც ზონ­დერე­ბის ხიშ­ტებ­ზე დგას.

- ბა­ტო­ნო შალ­ვა, თქვენ­სა და პრე­ზი­დენტს შო­რის რო­დის გა­ირ­ბი­ნა შავ­მა კა­ტამ?

- 2003 წლი­დან გახ­ლდით საგ­ზაო პო­ლი­ცი­ის პირ­ვე­ლი ხელ­მძღვა­ნე­ლი. 2-3 დღე­ში მი­ვაღ­წი­ეთ, რომ ყო­ფი­ლი "გა­იშ­ნი­კე­ბი" ფულს აღარ იღებ­დნენ, წერ­ტი­ლი და­ეს­ვა საგ­ზაო პო­ლი­ცი­ის შე­ნო­ბა­ში მან­ქა­ნე­ბის "გან­ბა­ჟე­ბას". მალე პრო­კუ­რა­ტუ­რი­დან გა­მო­მიგ­ზავ­ნეს ერთი მა­ღალ­ჩი­ნო­სა­ნი, რო­მელ­მაც მო­ი­ტა­ნა წე­რი­ლი და მო­ი­თხო­ვა 12 თუ 14 ათა­სი მან­ქა­ნის ამო­ღე­ბა. ანუ საგ­ზაო პო­ლი­ცი­ას ეს მან­ქა­ნე­ბი უნდა წა­ერ­თმია ჩვე­ნი თა­ნა­მო­ქა­ლა­ქე­ე­ბის­თვის და მი­ეყ­ვა­ნა პრო­კუ­რა­ტუ­რის სა­ჯა­რი­მო მო­ე­დან­ზე, რა­ზეც მე შე­ვე­წი­ნა­აღ­მდე­გე. ამან გა­მო­იწ­ვია პირ­ვე­ლი უკ­მა­ყო­ფი­ლე­ბა ჩემ­სა და ირაკ­ლი ოქ­რუ­აშ­ვილს შო­რის. რო­დე­საც ის თა­ვი­სი დი­დე­ბით იყო მთვრა­ლი, სა­ტე­ლე­ვი­ზიო ეთერ­ში მივ­მარ­თე:

და­ჭე­რა­ზე ნუკი მე­ლა­პა­რა­კე­ბი, გა­ნუ­ბა­ჟე­ბე­ლი მან­ქა­ნით რომ და­დი­ხარ, რე­იდ­ში არ მოყ­ვე, თო­რემ ვინ ვის და­ი­ჭერს, მა­გა­საც ვნა­ხავ-მეთ­ქი. ში­ნა­გან საქ­მე­თა იმ­ჟა­მინ­დელ­მა მი­ნის­ტრმა გია ბა­რა­მი­ძემ მი­საყ­ვე­დუ­რა, გუნ­დუ­რი თა­მა­შის წე­სებს არ­ღვე­ვო. იმ­ხა­ნად ფეხ­ბურ­თელ რატი ალექ­სი­ძის მან­ქა­ნით და­დი­ო­და გიგი უგუ­ლა­ვას მე­უღ­ლე. ღმერ­თია მო­წა­მე, რომ რა­ტიმ თა­ვი­სი მან­ქა­ნა თვი­თონ ამო­იც­ნო. ამის შემ­დეგ, ზუ­რაბ ჟვა­ნი­ას ჩემ­ზე უთხრეს, რომ მქონ­და სე­რი­ო­ზუ­ლი პრობ­ლე­მე­ბი და წა­ვე­დი თა­ნამ­დე­ბო­ბი­დან. ზურა სულ მაფრ­თხი­ლებ­და, რომ ხმა არ ამო­მე­ღო. ვა­მა­ყობ, რომ არ გავ­ხდი ამ სის­ტე­მის ნა­წი­ლი. ზუ­რაბ ჟვა­ნია რომ მოკ­ლეს, პო­ლი­ტი­კას უკვე ჩა­მო­ცი­ლე­ბუ­ლი ვი­ყა­ვი. ჩემს საყ­ვა­რელ სა­ავ­ტო­მო­ბი­ლო საქ­მი­ა­ნო­ბას მი­ვუბ­რუნ­დი. შემ­დეგ იყო სა­ქარ­თვე­ლოს სა­ავ­ტო­მო­ბი­ლო ფე­დე­რა­ცი­ის თავ­მჯდო­მა­რე­ო­ბა. 2007 წლის შემ­დეგ ჩემ მი­მართ შე­იც­ვა­ლა და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბა და ამას მოჰ­ყვა ის, რომ და­მი­ბა­რა სპორ­ტის დე­პარ­ტა­მენ­ტის იმ­ჟა­მინ­დელ­მა თავ­მჯდო­მა­რე და­ვით ნამ­გა­ლა­ურ­მა და მი­თხრა, რომ გა­დავ­მდგა­რი­ყა­ვი. ფე­დე­რა­ცი­ის პრე­ზი­დენ­ტი კი იქ­ნე­ბო­და სა­ა­კაშ­ვი­ლის ბი­ძის, თე­მურ ალა­სა­ნი­ას ვაჟი - ნი­კუ­შა. დე­პარ­ტა­მენ­ტში მი­თხრეს, რომ და­კის­რე­ბუ­ლი მო­ვა­ლე­ო­ბა ვერ შე­ვას­რუ­ლე და რომ არ მექ­ნე­ბო­და მხარ­და­ჭე­რა სა­ხელ­მწი­ფოს­გან.

რამ­დე­ნი­მე დღე­ში ფე­დე­რა­ცი­ა­ში შე­მო­ვი­და სა­გა­და­სა­ხა­დო ინ­სპექ­ცია და ფე­დე­რა­ცი­ას, 1.700.000 ლა­რის დარ­ღვე­ვა "აღ­მო­უ­ჩი­ნეს". ეს გახ­და ფორ­მა­ლუ­რი სა­ბუ­თი იმი­სა, რომ ფე­დე­რა­ცი­ის­თვის ჩა­მო­ერ­თმი­ათ სა­ერ­თა­შო­რი­სო სა­ავ­ტო­მო­ბი­ლო ფე­დე­რა­ცი­ის წარ­მო­მად­გენ­ლის სტა­ტუ­სი, შე­ექ­მნათ ახა­ლი ფე­დე­რა­ცია, რო­მელ­საც სა­თა­ვე­ში "ნა­ცი­ო­ნა­ლუ­რი მოძ­რა­ო­ბის" წარ­მო­მად­გენ­ლე­ბი ჩა­უდ­გე­ბოდ­ნენ. ერთ-ერთი მათ­გა­ნი, სხვა­თა შო­რის, ცეს­კოს ამ­ჟა­მინ­დე­ლი თავ­მჯდო­მა­რის მო­ად­გი­ლეა, მე­ო­რე კი ნაც­მოს სა­შუ­ა­ლო რგო­ლის ხელ­მძღვა­ნე­ლი. მათი მთა­ვა­რი მი­ზა­ნი იყო, ეროვ­ნულ ფე­დე­რა­ცი­ებ­ში, არა­სამ­თავ­რო­ბო ორ­გა­ნი­ზა­ცი­ებ­ში და­ემ­ყა­რე­ბი­ნათ "ნა­ცი­ო­ნა­ლუ­რი წეს­რი­გი". 2006 წელს თბი­ლის­ში ჩა­მო­ვი­და სა­ერ­თა­შო­რი­სო სა­ავ­ტო­მო­ბი­ლო ფე­დე­რა­ცი­ის პრე­ზი­დენ­ტი მაქს მოზ­ლი, რო­მელ­საც სა­ა­კაშ­ვი­ლი დაჰ­პირ­და, რომ რუს­თა­ვის ავ­ტოდ­რო­მის ნაშთს გა­დას­ცემ­და სა­ავ­ტო­მო­ბი­ლო ფე­დე­რა­ცი­ას. პრე­ზი­დენ­ტის ბრძა­ნე­ბით, გად­მოგ­ვე­ცა კი­დეც. 2009 წელს კი, ჩემი გა­დად­გო­მის შემ­დეგ, ფე­დე­რა­ცი­ის იმ­ჟა­მინ­დე­ლი პრე­ზი­დენ­ტი და­ი­ბა­რეს და იძუ­ლე­ბით და­ა­წე­რი­ნეს წე­რი­ლი, გთხოვთ, ჩა­ი­ბა­როთ ავ­ტოდ­რო­მიო, შემ­დეგ ის შოთა აფხა­ზა­ვას შე­ას­ყიდ­ვი­ნეს, რო­მელ­მაც ავ­ტოდ­რო­მი აღად­გი­ნა. სა­ა­კაშ­ვილ­მაც ისი­ა­მოვ­ნა, რო­დე­საც იგი სპორ­ტულ მან­ქა­ნა­ში ჩაჯ­და. სხვა­თა შო­რის, მე ყო­ველ­თვის ვუკ­რძა­ლავ­დი სა­ა­კაშ­ვილს სპორ­ტულ მან­ქა­ნა­ში ჩაჯ­დო­მას, მის­ნა­ი­რი ფსი­ქი­კის ადა­მი­ა­ნის­თვის სა­ჭეს­თან დაჯ­დო­მა არ შე­იძ­ლე­ბა. ისე­თი გა­უ­წო­ნას­წო­რე­ბე­ლი და იმ­პულ­სუ­რი ადა­მი­ა­ნი, რო­მე­ლიც თვითმფრი­ნა­ვის ხმის გა­გო­ნე­ბა­ზე მი­წა­ზე ფორ­თხავს, რო­გორ შე­იძ­ლე­ბა სა­ჭეს­თან იჯ­დეს.

2008 წლის ომის შემ­დეგ ჩა­ვერ­თე პო­ლი­ტი­კა­ში - ქალ­ბა­ტონ­მა ნინო ბურ­ჯა­ნა­ძემ შე­მომ­თა­ვა­ზა გავმხდა­რი­ყა­ვი "დე­მოკ­რა­ტი­უ­ლი მოძ­რა­ო­ბა - ერ­თი­ა­ნი სა­ქარ­თვე­ლოს" დამ­ფუძ­ნე­ბე­ლი და ამ ხე­ლი­სუფ­ლე­ბის შეც­ვლის­თვის პო­ლი­ტი­კუ­რი ბრძო­ლის გზა ავირ­ჩიე. 2009 წელს, პო­ლი­ცი­ის სამ­მარ­თვე­ლოს­თან დარ­ბე­ვის შემ­დეგ, რო­დე­საც პლასტმა­სის ტყვი­ე­ბით ვი­ყა­ვი და­ცხრი­ლუ­ლი, ჩვენს ავ­ტო­სერ­ვის­ში, რო­მე­ლიც კრე­დი­ტით გვქონ­და აღე­ბუ­ლი, შე­მო­ვარ­და ფი­ნან­სუ­რი პო­ლი­ცია და "აღ­მო­ა­ჩი­ნა" 10 ტონა აღუ­რი­ცხა­ვი ან­ტიფ­რი­ზი. ვხუმ­რობ­დი კი­დეც, ია­რა­ღის და ნარ­კო­ტი­კის ჩა­დე­ბა გა­მი­გია, მაგ­რამ ან­ტიფ­რი­ზის - არა-მეთ­ქი. დაგ­ვა­კის­რეს ნა­ხე­ვა­რი მი­ლი­ო­ნი ლარი, რისი გა­დახ­დაც არ შეგ­ვეძ­ლო. ავ­ტო­სერ­ვი­სი აუქ­ცი­ონ­ზე გა­ი­ტა­ნეს და გა­ას­ხვი­სეს.

- ამის შემ­დეგ იყო 26 მა­ი­სი...

- 26 მა­ისს ჩვე­ნი ოჯა­ხის ოთხი­ვე წევ­რმა ტვი­ნის შერ­ყე­ვა მი­ვი­ღეთ. მე უგო­ნოდ შე­მიყ­ვა­ნეს სა­ა­ვად­მყო­ფო­ში. თავ­გა­ტე­ხი­ლი მე­უღ­ლე ვი­ღაც ღვთის­ნი­ერ­მა სახ­ლამ­დე მი­ა­ცი­ლა, უფ­რო­სი ვაჟი - გი­ორ­გი წყლის ჭავ­ლის გამო სა­დღაც და­მე­კარ­გა, რო­დე­საც მე და უმ­ცროს ვაჟს - ლე­ვანს ზონ­დერე­ბი გვცემ­დნენ. ერთ-ერთ მათ­განს ვუ­თხა­რი, კა­ცუ­რად გთხოვ, ჩემი თან­დას­წრე­ბით შვილს ნუ სცემ-მეთ­ქი. მინ­და, თქვე­ნი გა­ზე­თის სა­შუ­ა­ლე­ბით ამ კაცს მად­ლო­ბა გა­და­ვუ­ხა­დო, ვი­ნა­ი­დან მან შე­წყვი­ტა ცემა და მომ­ცა პი­რო­ბა, რომ ლე­ვანს ხელს არ და­ა­კა­რებ­დნენ. წა­მიყ­ვა­ნა ავ­ტო­ბუ­სე­ბი­სა­კენ, მაგ­რამ მო­მიხ­და სა­დამ­სჯე­ლო დე­რეფ­ნის გავ­ლა, სა­დაც "დუ­ბინ­კე­ბით" გა­მე­ტე­ბით სცემ­დნენ აქ­ცი­ის მო­ნა­წი­ლე­ებს. მახ­სოვს, ის სპეც­რაზ­მე­ლი ჩემ­კენ მოქ­ნე­ულ "დუ­ბინ­კებს" თა­ვი­სას რო­გორ უხ­ვედ­რებ­და... ამის შემ­დეგ არა­ფე­რი მახ­სოვს, უგო­ნო მდგო­მა­რე­ო­ბა­ში შე­მიყ­ვა­ნეს "ემერ­ჯენსში", სა­დაც ოპე­რა­ცი­ი­სას თავ­ზე და­მად­გა ერთი მა­ღალ­ჩი­ნო­სა­ნი ძა­ლო­ვა­ნი (მის გვარს არ და­ვა­სა­ხე­ლებ), რო­მელ­მაც დედა შე­მა­გი­ნა და და­მე­მუქ­რა - შენი შვი­ლე­ბის სის­ხლს დავ­ლე­ვო. შემ­დეგ და­მა­პა­ტიმ­რეს. უღ­მერ­თოდ ნა­ცე­მი ჩემი შვი­ლე­ბი წა­უყ­ვა­ნი­ათ პო­ლი­ცი­ა­ში, მცი­რე­წლო­ვა­ნი ლე­ვა­ნი 2 დღე­ში სა­სა­მარ­თლოს გა­რე­შე გა­მო­უშ­ვეს. გი­ორ­გი კი მარ­ნე­ულ­ში წა­იყ­ვა­ნეს. მას და მის თა­ნა­საკ­ნე­ლებს თურ­მე ყო­ველ დღე სას­ტი­კად სცემ­დნენ და ყო­ველ 15 წუთ­ში ერთხელ მო­ბი­ლურ­ზე ჩა­წე­რილ "მიშა მა­გა­რი­ას" ას­მე­ნი­ნებ­დნენ. მინ­და სო­ლი­და­რო­ბა გა­მო­ვუ­ცხა­დო ყვე­ლა იმ რეპ­რე­სი­რე­ბულ პა­ტი­მარს, ვინც სას­ჯელს და­უმ­სა­ხუ­რებ­ლად იხ­დის. გი­ორ­გი იძუ­ლე­ბუ­ლი შე­იქ­ნა, ცოლ-შვილ­თან ერ­თად გერ­მა­ნი­ა­ში გა­დახ­ვე­წი­ლი­ყო. ლე­ვანს კი ჩემს გამო სამ­სა­ხურ­ში არა­ვინ იღებს. ირაკ­ლი კო­დუ­ამ გა­მაფრ­თხი­ლა და მიჩ­ვე­ნა სოდ-ის შავი სია, სა­დაც პირ­ველ ათე­ულ­ში ვი­ყა­ვი, რო­გორც სა­ა­კაშ­ვი­ლის­თვის არა­სა­სურ­ვე­ლი ადა­მი­ა­ნი. ირაკ­ლის ორი ვაჟი, სა­ავ­ტო­მო­ბი­ლო ფე­დე­რა­ცი­ის წევ­რე­ბი იყ­ვნენ და ირაკ­ლი ამ კუ­თხით იყო ფე­დე­რა­ცი­ას­თან და­ახ­ლო­ე­ბუ­ლი.

- ბა­ტო­ნო შალ­ვა, ახლა რა გან­წყო­ბა­ზე ხართ, რო­დე­საც ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა შე­იც­ვა­ლა, აპი­რებთ ბრძო­ლის გაგ­რძე­ლე­ბას?

- პირ­ველ რიგ­ში, მინ­და, რომ ჩვე­ნი პა­ტიმ­რე­ბი, თა­ნა­მებ­რძო­ლე­ბი გა­მო­ვიდ­ნენ და სა­მარ­თალ­მა იზე­ი­მოს. შემ­დეგ და­მო­უ­კი­დე­ბელ სა­სამ­რთლო­ში ვიბ­რძო­ლებ ჩემი უფ­ლე­ბე­ბის აღ­სად­გე­ნად. ყვე­ლა და­ის­ჯე­ბა, ვინც ჩემს გა­ნად­გუ­რე­ბა­ზე მო­ა­წე­რა ხელი. ისი­ნი ვალ­დე­ბულ­ნი არი­ან, კომ­პენ­სა­ცია გა­და­მი­ხა­დონ. გა­სუ­ლი სა­უ­კუ­ნის და­სა­წყის­ში ამე­რი­კა­ში იყო ასე­თი ლო­ზუნ­გი: არ იქ­ნე­ბა სა­მარ­თა­ლი, არ იქ­ნე­ბა მშვი­დო­ბა! ამი­ტომ, პირ­ველ რიგ­ში, სა­მარ­თა­ლი უნდა აღ­სრულ­დეს. და­მო­უ­კი­დე­ბე­ლი სა­სა­მარ­თლო და სა­მარ­თლის ქმნა არის წა­მა­ლი, რო­მე­ლიც ყვე­ლა­ფერს უხ­დე­ბა.

ნანა ფი­ცხე­ლა­უ­რი

ყო­ველკ­ვი­რე­უ­ლი გა­ზე­თი "ყვე­ლა სი­ახ­ლე"

(გა­მო­დის ოთხშა­ბა­თო­ბით)