რა ხდებოდა "ვერის უბნის მელოდიების კულისებში" და რატომ არ შეჩერდა სპექტაკლი

"მაესტროზე" და "მეცხრე არხზე" პატიმრების წამების კადრების ეთერში გასვლის შემდეგ აღშფოთებული ხალხი ფილარმონიასთან შეიკრიბა, სადაც "ვერის უბნის მელოდიები" მიმდინარეობდა და რომელსაც პრეზიდენტი ესწრებოდა. რა ხდებოდა სპექტაკლის მსვლელობისას, როდესაც გარეთ აღშფოთებული ხალხი შეიკრიბა, ამის გასარკვევად სპექტაკლში მონაწილე მსახიობებს ვესაუბრე.

- გიორგი, რა ხდებოდა კულისებში, როდესაც ფილარმონიასთან აქცია მიმდინარეობდა?

გიორგი ვარდოსანიძე:

- ჩვენ სპექტაკლი ჩვეულებრივ ძალიან კარგად ვითამაშეთ. მერე წავედი სახლში და შემდეგ ვნახე კადრები.

- რომ გცოდნოდათ, რატომ შეიკრიბა ხალხი, როგორ ფიქრობ, სპექტაკლი შეჩერდებოდა?

- მე მსახიობი ვარ, ჩემი საქმე მაქვს. მაყურებელს ვერაფრის გამო ვერ ვაკადრებ, რომ სპექტაკლი გავაჩერო. უნდა ვითამაშო და შემდეგ მივხედო ყველა საქმეს. ძალიან დამწყდა გული გუშინდელ ფაქტებზე და ძალიან აღშფოთებული ვარ, მაგრამ სპექტაკლს არაფერი შეხებია. ჩვეულებრივად ვითამაშეთ.

- რომ გამოხვედით, აღშოთებულმა ხალხმა რა გითხრათ...

- სიმართლე გითხრათ, არ შემიმჩნევია ხალხი. მანქანა სხვა მხარეს მყავდა გაჩერებული. ჩვეულებრივ გამოვედი ფილარმონიიდან, მეჩქარებოდა და ჩემს საქმეზე წავედი.

- როდის გაიგეთ, სპექტაკლის მიმდინარეობისას ფილარმონიასთან ხალხი რატომ შეიკრიბა?

ქეთათო:

- ხალხი რომ შეიკრება, ვიცოდით მსახიობებმა, მაგრამ ის არ ვიცოდით, რატომ შეიკრიბნენ. ყველაფერი მას შემდეგ გავიგე, სახლში რომ მივედი. როგორც იცით, ვერაზე ვცხოვრობ. ძაღლს ვასეირნებდი. მერე ფილარმონიასთან გავიარე და იქ გავიგე ყველაფერი. დაახლოებით 12 საათი იყო, აღშფოთებულმა ხალხმა მიამბო ყველაფერი და მერე უკვე ჩემი თვალითაც ვნახე კადრები.

- ფილარმონიასთან მოსულ ხალხს სპექტაკლზე არანაირი გავლენა არ მოუხდენია?

- დაემთხვა და მეორე აქტში ბუნტის სცენა იყო, როდესაც გავიგეთ, რომ გარეთ ხალხი იყო შეკრებილი. რა ხდებოდა რეალურად, არ ვიცოდით.

- როგორი რეაქცია გქონდათ, ეს კადრები რომ ნახეთ?

- როგორიც შეიძლება ჰქონდეს ნებისმიერ ადამიანს. აღშფოთებული ვარ და გული მაქვს შეწუხებული. სიმართლე გითხრათ, ღამე ვერ დავიძინე. ერთია, როდესაც გესმის, რომ ციხეში ძალადობაა და მეორეა, როდესაც ამ ყოველივეს ხედავ. კოშმარია. მიკვირს იმ ადამიანების, რომლებიც ამ ყველაფერში მონაწილეობდნენ. მაინტერესებს, ნორმალურები თუ არიან ან მათი ფსიქიკა რა დღეშია, უშუალოდ ვინც ძალადობდა პატიმრებზე. რა სტრუქტურაშიც უნდა მუშაობდე, პირველ რიგში, ადამიანური ფასეულობები არსებობს, რომელსაც არ უნდა გადააბიჯო. ნორმალურები არიან, როდესაც ათი ადამიანი სცემს ერთ პატიმარს? არც ვიცი, რა კომენტარი შეიძლება გავაკეთო ამ შემთხვევაში.

- ეს კადრები მანამდე რომ გენახათ, სანამ სპექტაკლს დაიწყებოდა, ითამაშებდით?

- როდესაც სცენაზე დგახარ, ყველაფრის მიუხედავად, შენს საქმეს უნდა აკეთებდე. შეიძლება, 40 გრადუსი გქონდეს სიცხე, შეიძლება, შენს ოჯახში უბედურება იყოს, მაგრამ ელემენტარული პროფესიონალიზმია, რომ ბოლომდე იდგე სცენაზე. ყოფილა მომენტი, რომ ომი დაწყებულა და მუსიკოსები მაინც უკრავდნენ. გაიხსენეთ "ტიტანიკის" ჩაძირვის კადრები, რომელიც რეალურ ამბავზეა გადაღებული, გემი იძირება და მუსიკოსები მაინც უკრავენ. ეს სხვა თემაა, რომელიც პროფესიონალიზმს ეხება, მაგრამ იმაში ეჭვი არ მეპარება, რომ ყველა ნორმალური ადამიანი ამ კადრების ნახვისას აღშფოთდებოდა. არა მგონია, ნორმალურ ადამიანს იმ ღამეს წყნარად დაეძინა.

- სპექტაკლს ესწრებოდა პრეზიდენტი. თუ შეამჩნიეთ, როდის დატოვა მან დარბაზი?

- არ ვიცი. მე თვითონ იმდენად ვარ სპექტაკლში ჩართული, რომ დარბაზში ვინ შემოდის და ვინ გადის, ნამდვილად არ ვაქცევ ყურადღებას.

კახა კინწურაშვილი:

- რაც მოხდა, საშინელებაა, მაგრამ ამ თემაზე საუბარი თუ მომინდა, სხვა დროს ვილაპარაკებ. სპექტაკლს არ მინდა დაუკავშიროთ ეს საშინელება.

- სპექტაკლთან აუცილებლად იქნება დაკავშირებული, იმიტომ რომ "ვერის უბნის მელოდიებს" პრეზიდენტი ესწრებოდა და ხალხი ფილარმონიასთან შეიკრიბა.

- რა მნიშვნელობა აქვს, ვინ ესწრება სპექტაკლს. შეურაცხმყოფელია პარალელების გავლება. ეს ქალაქი პატარაა და ალბათ გაიგებდით ჩემს შეხედულებებს ამ მოვლენებთან დაკავშირებით. გულწრფელად გეუბნებით, სანამ სპექტაკლი არ დამთავრდა, არაფერი ვიცოდი. სპექტაკლისთვის პოლიტიკური სახის მიცემა, ჩემი აზრით, ჟურნალისტების ყველაზე დიდი შეცდომაა.

მეორე დღეს "ვერის უბნის მელოდიები" ფილარმონიაში კვლავ გაიმართა. სპექტაკლის დამთავრების შემდეგ ნოდიკო ტატიშვილს ვესაუბრე:

- დღესაც სპექტაკლმა ჩვეულებრივ ჩაიარა, ისევე, როგორც გუშინ და როგორც პრემიერაზე.

- ტელევიზიით გავრცელებულმა პატიმრის წამების კადრებმა სპექტაკლზე რამენაირად იმოქმედა?

- არა, რა თქმა უნდა. მძიმე იყო, რაც მოხდა და ვგმობ ყველა ასეთ ქცევას. მთელი ჩემი არსებით ვგმობ. არ ვიცი, ამას რა დავარქვა. ვუერთდები ყველას პროტესტს, ვინც ამ ამბავს აპროტესტებს და გმობს. სპექტაკლმა ჩვეულებრივად ჩაიარა, იმიტომ რომ ბილეთები გაყიდული იყო. მეორე საკითხიცაა, სპექტაკლი, მომღერალი და მოცეკვავე პოლიტიზებული არ უნდა იყოს. აქედან გამომდინარე ჩვენ გადავწყვიტეთ, სპექტაკლის არჩატარებაზე არც გვეფიქრა. მოვიდა 2000 კაცი, ისინი ელოდებოდნენ, როდის გაიხსნებოდა ფარდა და როდის გავიდოდით სცენაზე. რაც მოხდა, ყოველთვის მძიმე გასახსენებელი იქნება ჩემთვის. ძალიან დიდი იმედი მაქვს, რომ ჩვენი მთავრობა ამ ყველაფერს სათანადოდ მიხედავს და შესაბამის ნაბიჯებს გადადგამს იმისთვის, რომ ასეთი რამ მეორედ არ განმეორდეს ჩვენს ქვეყანაში... 18 სექტემბერს სპექტაკლის დამთავრების შემდეგ გავიგე, ადამიანები ქუჩაში რატომ იყვნენ შეკრებილი. სპექტაკლის მსვლელობისას სულ კულისებში ვდგავარ ხოლმე. მომხდარი ყველამ განვიცადეთ - ტექნიკური ჯგუფიდან დაწყებული, მსახიობებითა და მომღერლებით დამთავრებული. მაგრამ კიდევ ერთხელ ვიტყვი, ზუსტად ვიცი და მჯერა, რომ ჩვენი მთავრობა სათანადოდ დასჯის ყველას, ვინც დასასჯელია.

- თუ ხედავდით დარბაზში მყოფი პრეზიდენტის რეაქციას, მოსწონდა სპექტაკლი?

- მინდა გითხრათ, რომ როდესაც სცენაზე ვდგავარ, ვერავის ვხედავ დარბაზში. სცენაზე სულ სხვა სამყაროში ვარ და მინდა, რაც შეიძლება ბოლომდე დავიხარჯო.

- მგონია, რომ მეორე დღეს სცენაზე გასვლა მსახიობებს გაგიჭირდებოდათ.

- რა თქმა უნდა, რთული იყო. ჩემთვის, სოფო ნიჟარაძისთვის, სამორი ბალდესთვის, ყველასთვის ძალიან მძიმე იყო. ნიკოლოზ რაჭველმა სპექტაკლის დაწყებამდე მაყურებელს მიმართა. თქვა, რომ თითოეული ადამიანი, ვინც ამ სპექტაკლზე მუშაობს, უერთდება იმ ადამიანებს, ვინც გმობს ძალადობას და რომ ჩვენ ხალხს ვემსახურებით და არანაირი მორალური უფლება არ გვქონდა, იმ ხალხისთვის, ვინც დღეს მოვიდა, ის ემოცია არ მიგვენიჭებინა და ის განწყობა არ გადაგვეცა, როგორსაც საშინელი კადრების ეთერში გასვლამდე გავცემდით.

- 19 სექტემბერს, შენი ინფორმაციით, ხელისუფლების წარმომადგენლები ესწრებოდნენ სპექტაკლს?

- ნამდვილად არ ვიცი. დედაჩემი რომ ესწრება ხოლმე სპექტაკლს, იმასაც ბოლოს ვიგებ.

ჟურნალი "რეიტინგი"

(გამოდის ორშაბათობით)