"აქ­ტი­ურ პო­ლი­ტი­კა­ში არ ვარ და ამ სა­გი­ჟეთს რომ ვუ­ყუ­რებ, რაც ქარ­თულ პო­ლი­ტი­კა­ში ტრი­ა­ლებს, ღმერ­თმა და­მი­ფა­როს, რო­მე­ლი­მე მხა­რეს ვიყო. გულ­წრფე­ლად მიკ­ვირს, ჩვე­ნი თა­ო­ბის ადა­მი­ა­ნე­ბის, ეროვ­ნუ­ლი მოძ­რა­ო­ბის მო­ნა­წი­ლე­ე­ბის, ვი­საც ახ­ლაც აქვს სურ­ვი­ლი და გან­წყო­ბა პო­ლი­ტი­კა­ში იყოს", - ამ­ბობს უზე­ნა­ე­სი საბ­ჭოს ყო­ფი­ლი წევ­რი, გა­ნათ­ლე­ბის კო­მი­ტე­ტის ყო­ფი­ლი თავ­მჯდო­მა­რე თე­მურ ქო­რი­ძე, რო­მე­ლიც ეროვ­ნუ­ლი მოძ­რა­ო­ბის დრო­ინ­დე­ლი პო­ლი­ტი­კო­სე­ბის გა­აქ­ტი­უ­რე­ბა­ზე გა­ო­ცე­ბას ვერ მა­ლავს.

- ჭკუ­ას არა­ვის ვა­რი­გებ, მაგ­რამ მე პი­რა­დად, მირ­ჩევ­ნია, სად­მე ჩრდილ­ში ვიყო და ჩემს საქ­მეს ვა­კე­თებ­დე. მა­გა­ლი­თად, შე­მოქ­მე­დე­ბის ხა­ზით ვი­მუ­შაო და თუ რა­მეს მკი­თხა­ვენ, ვუ­პა­სუ­ხო, რად­გან თავს უფ­ლე­ბას ვაძ­ლევ, ამა თუ იმ სა­კი­თხთან და­კავ­ში­რე­ბით ჩემი აზრი გა­მოვ­თქვა. თუმ­ცა ყვე­ლას თა­ვი­სი გზა აქვს ამ ცხოვ­რე­ბა­ში. მე პო­ლი­ტი­კო­სი არ ვარ და ვერც იმის მტკი­ცე­ბას და­ვი­წყებ, რა­ტომ არის უად­გი­ლო ჩვე­ნი პო­ლი­ტი­კა­ში ყოფ­ნა.

- დღე­ვან­დელ პო­ლი­ტი­კურ პრო­ცე­სებს "სა­გი­ჟე­თი"უწო­დეთ. რა გაძ­ლევთ ამის თქმის სა­ფუძ­ველს?

- და­ვი­წყოთ იქი­დან, თუ რა ხდე­ბა ახ­ლან­დელ ქარ­თულ ტე­ლე­სივ­რცე­ში, - პო­ლი­ტი­კურ გა­და­ცე­მებს ვგუ­ლის­ხმობ, თო­რემ დო­დოშ­კა და მისი და­ქა­ლე­ბი რას იზა­მენ, ნაკ­ლე­ბად მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნია ჩემ­თვის... რაც შე­ე­ხე­ბა სა­ინ­ფორ­მა­ციო გა­მოშ­ვე­ბებ­სა და პო­ლი­ტი­კურ შო­უ­ებს, ეს არის ყოვ­ლად მი­უ­ღე­ბე­ლი და და­უშ­ვე­ბე­ლი რამ, ორი რა­დი­კა­ლუ­რად გან­სხვა­ვე­ბუ­ლი პო­ზი­ცი­ის მქო­ნე არაპრო­ფე­სი­ო­ნა­ლი ჟურ­ნა­ლის­ტის მუ­შა­ო­ბა, რომ­ლე­ბიც ურ­თი­ერ­თბ­რალ­დე­ბებ­ში ერ­თმა­ნეთს ეჯიბ­რე­ბი­ან. ამ საქ­მე­ში "მე-9 არხი"და "მა­ესტრო"ტოლს კი არ უდე­ბენ სა­ხე­ლი­სუფ­ლე­ბო ტე­ლე­ვი­ზი­ებს, პი­რი­ქით, და­ჯაბ­ნეს კი­დეც. შალ­ვა რა­მიშ­ვი­ლი რომ ერთ-ერთი ყვე­ლა­ზე ძლი­ე­რი და მა­ღა­ლან­ზღა­უ­რე­ბა­დი ჟურ­ნა­ლის­ტი გახ­დე­ბა, იქ მო­ე­ხა­ზა ქარ­თულ ჟურ­ნა­ლის­ტი­კას.

- არ მოგ­წონთ შალ­ვა რა­მიშ­ვი­ლი?

- არა, შალ­ვა არ არის ნი­ჭი­ე­რი ჟურ­ნა­ლის­ტი, ის არის ცი­ნი­კო­სი და ამით გა­დის ფონს, რად­გან ამას თა­ვად იუ­მორს უწო­დებს. ცი­ნიზ­მი და სარ­კაზ­მი არ არის ჟურ­ნა­ლის­ტი­კა. სამ­წუ­ხა­როა, რომ ამით იზო­მე­ბა მათი "მაგ­რო­ბა", მაგ­რამ ეს არ არის ობი­ექ­ტუ­რი ჟურ­ნა­ლის­ტი­კა. არ შე­იძ­ლე­ბა ასე გაგ­რძელ­დეს. რო­გორც კი ქვე­ყა­ნა­ში პო­ლი­ტი­კუ­რი ვი­თა­რე­ბა შე­იც­ვლე­ბა, ეს ყვე­ლა­ფე­რი სას­წრა­ფოდ უნდა აღიკ­ვე­თოს. წი­ნა­აღ­მდეგ შემ­თხვე­ვა­ში, სა­მო­ქა­ლა­ქო სა­ზო­გა­დო­ე­ბა ვერ გან­ვი­თარ­დე­ბა.

- გაქვთ იმე­დი, რომ ოქ­ტომ­ბერ­ში პო­ლი­ტი­კუ­რი ცვლი­ლე­ბე­ბი მოხ­დე­ბა?

- ამ შემ­თხვე­ვა­შიც ცოტა შო­რი­დან და­ვი­წყებ პა­სუხს, - ქარ­თუ­ლი სა­მო­ქა­ლა­ქო სა­ზო­გა­დო­ე­ბა ახლა გა­მო­ცო­ცხლდა, რად­გან ამ მო­ძა­ლა­დე ხე­ლი­სუფ­ლე­ბამ აი­ძუ­ლა ასე მოქ­ცე­უ­ლი­ყო, თო­რემ ის კაცი ქველ­მოქ­მე­დე­ბა­ში მი­ლი­ო­ნებს ხარ­ჯავ­და და სა­მო­ქა­ლა­ქო სა­ზო­გა­დო­ე­ბის გან­ვი­თა­რე­ბის­თვის ერთი თეთ­რიც არ გა­უ­ღია. ძა­ლი­ან მიკ­ვირს, რა­ტომ... მა­შინ იქ­ნე­ბო­და ის ჭეშ­მა­რი­ტი მა­მუ­ლიშ­ვი­ლი, ასე რომ მოქ­ცე­უ­ლი­ყო და ხალ­ხის გა­ნათ­ლე­ბა­ზეც ეზ­რუ­ნა. ახლა, როცა ის და მისი თა­ნა­გუნ­დე­ლე­ბი სა­ზო­გა­დო­ე­ბა­ზე დიდ იმე­დებს ამ­ყა­რე­ბენ და ში­შო­ბენ, რამ­დე­ნად შეძ­ლებს ხალ­ხი სწო­რი არ­ჩე­ვა­ნის გა­კე­თე­ბას, ეს პრობ­ლე­მა მოხ­სნი­ლი ექ­ნე­ბო­და. მე მეს­მის, მას დიდი ხნის გან­მავ­ლო­ბა­ში ქარ­თუ­ლი ცხოვ­რე­ბით არ უცხოვ­რია და ამი­ტო­მაც ქარ­თვე­ლი კა­ცის გუ­ლის­ტკი­ვი­ლიც მხო­ლოდ ნა­წი­ლობ­რივ ეს­მის, თუმ­ცა ვერ ვი­ტყვით, რომ სა­ერ­თოდ არ ეს­მის, ასე რომ ყო­ფი­ლი­ყო, ამ­დენ ადა­მი­ანს არც და­ეხ­მა­რე­ბო­და. თა­ვის მხრივ, სა­მო­ქა­ლა­ქო სა­ზო­გა­დო­ე­ბის და­ბალ გა­ნათ­ლე­ბა­ში ბრა­ლი მი­უ­ძღვით ოპო­ზი­ცი­ურ პარ­ტი­ებ­საც, რომ­ლე­ბიც თუნ­დაც თა­ვი­ან­თი წი­ნა­სა­არ­ჩევ­ნო კამ­პა­ნი­ე­ბის დროს მი­ლი­ო­ნო­ბით თან­ხას ხარ­ჯა­ვენ, არას­დროს გახ­სე­ნე­ბი­ათ, ხალ­ხის გა­ნათ­ლე­ბა­ზე ეზ­რუ­ნათ. ცხა­დია, ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა ყო­ველ­თვის იხე­ი­რებს ისე­თი სა­ზო­გა­დო­ე­ბით, რო­მე­ლიც უყუ­რებს და ტკბე­ბა თა­ვი­სი სა­ხე­ლი­სუფ­ლე­ბო ტე­ლე­ვი­ზი­ე­ბით, რო­მე­ლიც ტყუ­ილ­ზე აგე­ბულ ტე­ლე­სი­უ­ჟე­ტებს ამ­ზა­დებს. იმ­დე­ნად მა­ხინ­ჯია სა­მი­ვე ტე­ლე­ვი­ზი­ის სა­ინ­ფორ­მა­ციო სამ­სა­ხუ­რის მუ­შა­ო­ბა, რომ აუ­ცი­ლებ­ლად უნდა გა­უჩ­ნდეს ადა­მი­ანს შე­კი­თხვა, რა­ტომ არის ასე? რა­ტომ გვა­ტყუ­ე­ბენ? მაგ­რამ ჩვენ ვხე­დავთ, რომ ძა­ლი­ან ცოტა ადა­მი­ანს უჩ­ნდე­ბა ამ ყვე­ლაფ­რის მი­მართ პრო­ტეს­ტი. მე მი­ვე­სალ­მე­ბი ბი­ძი­ნა ივა­ნიშ­ვი­ლის ქარ­თულ პო­ლი­ტი­კა­ში გა­მო­ჩე­ნას, რად­გან ხალ­ხი გა­მო­ცო­ცხლდა და იმე­დი მი­ე­ცა, მაგ­რამ ინ­ფორ­მა­ცი­უ­ლი თვალ­საზ­რი­სით უფრო გა­მო­ფხიზ­ლე­ბუ­ლი რომ ყო­ფი­ლიყ­ვნენ, ის სირ­თუ­ლე, რო­მე­ლიც ახ­ლან­დელ პო­ლი­ტი­კურ ბა­ტა­ლი­ებს ახ­ლავს, გა­ნა­ხევ­რე­ბუ­ლი იქ­ნე­ბო­და.

- ალ­ბათ თვალს ადევ­ნებთ პო­ლი­ტი­კო­სე­ბის მო­სახ­ლე­ო­ბას­თან შეხ­ვედ­რებს...

- რა თქმა უნდა, ნერ­ვებს ვძა­ბავ და ვცდი­ლობ, ტე­ლე­ვი­ზორს ვუ­ყუ­რო, რათა მოვ­ლე­ნებს არ ჩა­მოვ­რჩე. ამ მხრივ ძა­ლი­ან სა­ინ­ტე­რე­სოა ჩვე­ნი პრე­მი­ერ-მი­ნის­ტრი, რო­მე­ლიც, ყვე­ლა­ნა­ი­რი ირო­ნი­ის გა­რე­შე ვამ­ბობ, გულ­წრფე­ლად მე­ცო­დე­ბა.

- რა­ტომ?

- შე­ხე­დეთ მის სა­ტე­ლე­ვი­ზიო გა­მოს­ვლებს. ყვე­ლა სო­ფელ­ში ერ­თნა­ი­რი მი­მარ­თვა ჰქონ­და, მო­სახ­ლე­ო­ბას წყლი­სა და გა­ზის შე­სა­ხებ ეკი­თხე­ბო­და. სი­ტყვის მა­რა­გით არას­დროს გა­მო­ირ­ჩე­ო­და, მაგ­რამ ამის მიჩ­ქმალ­ვას მისი გუნ­დი რო­გორ­ღაც ახერ­ხებ­და. მე ფი­ლო­ლო­გი ვარ და გან­სა­კუთ­რე­ბით უხე­შად მხვდე­ბა ყურ­ში მისი გზა­აბ­ნე­უ­ლი მე­ტყვე­ლე­ბა. ახლა კი, მას შემ­დეგ, რაც პრე­მი­ერ-მი­ნის­ტრი გახ­და, მითი მისი ძლე­ვა­მო­სი­ლი შს მი­ნის­ტრო­ბის შე­სა­ხებ, მითი მრის­ხა­ნე­ბი­სა და სა­მი­ნის­ტრო­ში ჩა­კე­ტი­ლი, შე­უ­ვა­ლი პი­როვ­ნე­ბის შე­სა­ხებ, მთავ­რო­ბის პირ­ვე­ლი­ვე სხდო­მა­ზე და­ინ­გრა. სწრა­ფად და გა­ურ­კვევ­ლად მო­სა­უბ­რე მე­რა­ბიშ­ვი­ლი, რომ­ლის მტკი­ცე ხა­სი­ა­თის შე­სა­ხებ ლა­მის ლე­გენ­დე­ბი და­დი­ო­და, მო­სახ­ლე­ო­ბას­თან შეხ­ვედ­რი­სას მიკრო­ფო­ნი­თა და წი­ნას­წარ გა­ზე­პი­რე­ბუ­ლი ერთი და იმა­ვე ტექ­სტით ძა­ლი­ან უმ­წეო და სა­ცო­და­ვი ჩანს. ჯობ­და, ისევ იმ დახ­შულ კედ­ლებ­ში მჯდა­რი­ყო და მი­ნის­ტრად დარ­ჩე­ნი­ლი­ყო. სხვა თუ არა­ფე­რი, როცა ქვე­ყა­ნა­ში პო­ლი­ტი­კუ­რი ვი­თა­რე­ბა შე­იც­ვლე­ბო­და, ვანო მე­რაბშ­ვი­ლი ისევ უძ­ლე­ვე­ლი მი­ნის­ტრის სტა­ტუ­სით და­ტო­ვებ­და პოსტს. ალ­ბათ მას და მის ახ­ლობ­ლებს ახ­რჩობთ მი­შას კუდ­ში მა­დე­ვა­რი ვი­თომ პრე­მი­ერ-მი­ნის­ტრის პოს­ტი. დიახ, ამ მი­ნის­ტრის ქვე­შევ­რდო­მებს ბევ­რი გა­დაც­დო­მა ჰქონ­დათ, მაგ­რამ ის მა­ინც საქ­მის მკე­თე­ბელ კად­რად მი­იჩ­ნე­ო­და და მე მას ვურ­ჩევ­დი, სა­ნამ ბო­ლომ­დე არ გა­ცამ­ტვე­რე­ბუ­ლა მისი ავ­ტო­რი­ტე­ტი, წა­ვი­დეს სახ­ლში. ამ­ბო­ბენ, რომ ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა­ში მოს­ვლამ­დე ძა­ლი­ან პა­ტი­ო­სა­ნი ოჯა­ხი ჰქონ­და. დე­და­მისს ჟე­ნია ჰქვია თურ­მე, იმე­დი მაქვს, შვი­ლის გა­მი­ნის­ტრე­ბის შემ­დეგ, სხვა­დას­ხვა მი­ზე­ზე­ბის გამო, სა­ხელს არ შე­იც­ვლი­და. სხვა­თა შო­რის, დედა ყო­ველ­თვის გრძნობს შვი­ლის სატ­კი­ვარს და ალ­ბათ არც ახლა გა­მო­ე­პა­რე­ბო­და მისი ნა­ძა­ლა­დე­ვად მშვი­დი სახე და თავ­და­ჯე­რე­ბუ­ლი გა­მო­მე­ტყვე­ლე­ბა. ამი­ტომ, ქალ­ბა­ტო­ნო ჟე­ნია, ურ­ჩი­ეთ თქვენს შვილს, და­ა­ნე­ბოს თავი ამ გა­უ­გებ­რო­ბას და წა­ვი­დეს სახ­ლში. არ აქვს თქვენს შვილს პო­ლი­ტი­კა­ში ყოფ­ნის ნიჭი. ძა­ლი­ან ვნერ­ვი­უ­ლობ, როცა ვუს­მენ, რო­გორ ცოდ­ვი­ლობს ჩვე­ნი პრე­მი­ერ-მი­ნის­ტრი, ეს არ არის ქვეყ­ნის მე­ო­რე პი­რის მე­ტყვე­ლე­ბა.

- არა მგო­ნია, თუნ­დაც დე­დას და­უ­ჯე­როს, ბა­ტო­ნო თე­მურ, "ნა­ცი­ო­ნა­ლუ­რი მოძ­რა­ო­ბა"მას­ზე დიდ იმე­დებს ამ­ყა­რებს...

- მარ­თა­ლი ხართ, წყალ­წა­ღე­ბუ­ლი ხავსს ეჭი­დე­ბო­დაო, ისეა მა­გა­თი საქ­მე. რე­ა­ლუ­რად, სა­ა­კაშ­ვი­ლის მმარ­თვე­ლო­ბა უკვე დას­რულ­და. ვერც მე­რა­ბიშ­ვი­ლის უკვე დამ­სხვრე­უ­ლი ავ­ტო­რი­ტე­ტი უშ­ვე­ლის საქ­მეს. არა­ვინ იცის, რა მოხ­დე­ბა ოქ­ტომ­ბერ­ში, მაგ­რამ რაც უნდა მოხ­დეს, ყვე­ლა­ფერ­ზე პა­სუ­ხის­მგებ­ლო­ბა ხე­ლი­სუფ­ლე­ბას ეკის­რე­ბა. ჩვენს პრე­ზი­დენტს დიდ პატ­რი­ო­ტად რომ მო­აქვს თავი, ერთხელ მა­ინც უნდა მიხ­ვდეს, რომ ყვე­ლა­ფერს აქვს ამ­ქვეყ­ნად და­სა­წყი­სი და და­სას­რუ­ლი. წა­ვი­დეს სახ­ლში და წიგ­ნე­ბი იკი­თხოს. მე ბოღ­მა ადა­მი­ა­ნი არ ვარ და თუ რამე შე­მიძ­ლია, და­ვეხ­მა­რე­ბი, შე­მეც­ნე­ბით ლი­ტე­რა­ტუ­რა­საც შე­ვურ­ჩევ, ანა­ლი­ტი­კურ აზ­როვ­ნე­ბა­საც შვე­ლის... არ ვხუმ­რობ, სრუ­ლი­ად გულ­წრფე­ლად ვამ­ბობ იმას, რა­საც ვფიქ­რობ. არ შე­იძ­ლე­ბა აზ­როვ­ნე­ბას­თან პრობ­ლე­მე­ბი არ ჰქონ­დეს ადა­მი­ანს, რო­მე­ლიც ცხრა წელი ქვეყ­ნის სა­თა­ვე­შია და ახლა გვე­უბ­ნე­ბა, - "მეტი სარ­გე­ბე­ლი ხალ­ხს". შე და­ლოც­ვი­ლო, სად იყა­ვი აქამ­დე? ოპო­ზი­ცი­ა­ში იყა­ვი?.. სა­სა­ცი­ლოა, სა­ტი­რა­ლი რომ არ იყოს, ახლა გა­ახ­სენ­დათ, რომ ხალ­ხს მეტი სარ­გე­ბე­ლი სჭირ­დე­ბა? იქ­ნებ ამ ქვე­ყა­ნა­ში ხალ­ხიც რომ არ­სე­ბობს, ის არ ახ­სოვ­დათ?!. ასე რომ, მე მეს­მის მათი მღელ­ვა­რე­ბის მი­ზე­ზი, ახლა გა­უ­გეს კარგ ცხოვ­რე­ბას გემო და არ უნ­დათ ამის და­კარ­გვა, მაგ­რამ მათ ყვე­ლა­ნა­ი­რი პო­ტენ­ცი­ა­ლი ამო­წუ­რეს. ყვე­ლა ვხე­დავთ, რომ კე­დელ­თან არი­ან მიმ­წყვდე­უ­ლი. ხე­ლი­სუფ­ლე­ბის ხერ­ხე­მა­ლი, მე­რა­ბიშ­ვი­ლი ახა­ლა­ი­ა­თი რომ შეც­ვა­ლეს, მა­შინ იყო გა­სა­გე­ბი, რომ მთლად არ­ხე­ი­ნად არ იყო ბა­ტო­ნი მი­ხე­ი­ლი და მისი გუნ­დი.

- არც ისე დიდი ხნის წინ კო­ა­ლი­ცია "ქარ­თუ­ლი ოც­ნე­ბა­ში"გა­ერ­თი­ა­ნე­ბუ­ლი ადა­მი­ა­ნე­ბის მი­მართ არ­ცთუ სიმ­პა­თი­ით იყა­ვით გან­წყო­ბი­ლი. ახლა რო­გო­რია თქვე­ნი და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბა იმ პო­ლი­ტი­კუ­რი გუნ­დის მი­მართ, რო­მე­ლიც ამ ხე­ლი­სუფ­ლე­ბის შე­ცვლას აპი­რებს?

- ხომ გა­გი­გი­ათ, რო­გორც გი­ჭირ­დეს, ისე გილ­ხინ­დე­სო. რა თქმა უნდა, რამ­დე­ნი­მე კონ­კრე­ტუ­ლი პი­როვ­ნე­ბის მი­მართ მაქვს შე­კი­თხვე­ბი, მაგ­რამ ჩვენ­თვის, სა­ზო­გა­დო­ე­ბის­თვის აბ­სო­ლუ­ტუ­რად მი­სა­ღე­ბი პო­ლი­ტი­კუ­რი ძალა სა­ქარ­თვე­ლო­ში არ იქ­ნე­ბა. პა­ტა­რა ქვე­ყა­ნა ვართ და ყვე­ლას შე­სა­ხებ ყვე­ლა­ფე­რი ვი­ცით. თა­ვის დრო­ზე, ჩვენც, ეროვ­ნულ­მა ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა­მაც და­ვუშ­ვით შეც­დო­მე­ბი, მაგ­რამ ლაფ­სუ­სე­ბი უფრო გა­მო­უც­დე­ლო­ბით მოგ­ვდი­ო­და, ვიდ­რე პი­რა­დი გა­მორ­ჩე­ნის მიზ­ნით. მა­შინ რო­გორც სა­ში­ნაო, ასე­ვე სა­გა­რეო პო­ლი­ტი­კაც სხვა­ნა­ი­რი იყო და ამი­ტომ მოხ­და ის, რაც მოხ­და...

ამ ოცი წლის გან­მავ­ლო­ბა­ში ბევ­რი ცუდი ვნა­ხეთ, ჩვენ გვყავს პრე­ზი­დენ­ტი, რო­მელ­მაც "ვე­ფხის­ტყა­ოს­ნის"და­სა­წყი­სი, სკო­ლის პროგ­რა­მა, ე.წ. სა­ზე­პი­რო­ე­ბიც კი არ იცის და თავი პატ­რი­ო­ტად მო­აქვს, ჩვენ გვყავს მი­ნის­ტრე­ბი, რომ­ლე­ბიც ჯერ მი­ნის­ტრის პოსტზე მუ­შა­ო­ბენ და შემ­დეგ მი­დი­ან სას­წავ­ლებ­ლად. რა მნიშ­ვნე­ლო­ბა აქვს, სა­ფერ­ფლე მოხ­ვდე­ბათ თუ სხვა სა­გა­ნი? ფაქ­ტია, მათ გა­ნათ­ლე­ბა აკ­ლი­ათ... ხალ­ხი და­ი­ღა­ლა მუდ­მი­ვი ტყუ­ი­ლე­ბით, მუდ­მი­ვი აგ­რე­სი­ით, მუდ­მი­ვი ცი­ნიზ­მით. ქარ­თველ გლე­ხკაცს ეუბ­ნე­ბი­ან, რომ მი­წის და­მუ­შა­ვე­ბა არ იცის, არა­და, მთე­ლი ფი­ლო­სო­ფი­აა იმის ცქე­რა და აღ­ქმა, რო­გორ შეჰ­ხა­რის მის მიერ დარ­გულ ხეს, რო­დის გა­იზ­რდე­ბა და რო­დის გა­მო­ის­ხამს ნა­ყოფს. თუ ქარ­თუ­ლი ჯი­ში­სა და ჯი­ლა­გის არ ხარ, ამას ვერ გა­ი­გებ. არ არი­ან ისი­ნი ქარ­თუ­ლი გე­ნის. ვინ­მე მე­ტყვის, რომ ძმე­ბი კუბ­ლაშ­ვი­ლე­ბი ქარ­თუ­ლი გე­ნის არი­ან?.. ან ბო­კე­რი­ას ეტყო­ბა რამე ქარ­თვე­ლო­ბის? მე­რა­ბიშ­ვილ­ზე ისე­დაც ბევ­რი ვი­ლა­პა­რა­კე და ცოდ­ვაა, თა­ვი­სი გა­ჭირ­ვე­ბაც ეყო­ფა კაცს.

- სა­ინ­ტე­რე­სოა, ასე ძა­ლი­ან რა­ტომ გე­ცო­დე­ბათ?

- მარ­თლა ძა­ლი­ან მე­ცო­დე­ბა, ტე­ლე­ჩარ­თვებს რომ აკე­თე­ბი­ნე­ბენ, დე­და­მი­წის ტკი­ვი­ლი აქვს თვა­ლებ­ში ასა­ხუ­ლი, რა თქვას არ იცის. მიშა ათას სი­სუ­ლე­ლეს კი ბო­დი­ა­ლობს, მაგ­რამ ლა­პა­რა­კი მა­ინც შე­უძ­ლია, თა­ვი­სი უნი­ჭო და მდა­რე ტყუ­ი­ლე­ბით მა­სას მა­ინც მო­ა­ტყუ­ებს. თა­ვი­სუ­ფა­ლი ეკო­ნო­მი­კა გვაქვს, მთე­ლი მსოფ­ლიო თავს იკ­ლავს, ოღონდ სა­ქარ­თვე­ლო ნა­ხო­ნო. სი­ნამ­დვი­ლე­ში კი, ჩი­ნე­ლე­ბი შე­მოგ­ვი­სია, შე­ნე­ბა უნდა გვას­წავ­ლონ. მი­წის და­მუ­შა­ვე­ბა გვას­წავ­ლეს თუ არა, არ ვიცი, ისე კი, ძა­ლი­ან მა­ინ­ტე­რე­სებს ამა­ზე ბა­ტო­ნი მი­ხე­ი­ლის პა­სუ­ხი, რო­მელ­საც აღ­მა­შე­ნებ­ლის ამ­ბი­ცია აქვს, თავი მო­აქვს, მშე­ნებ­ლო­ბე­ბი მიმ­დი­ნა­რე­ობს და ხალ­ხი და­ვა­საქ­მე­თო. მან ქარ­თუ­ლი არ იცის. სა­ა­კაშ­ვი­ლის­თვის აღრფთო­ვა­ნე­ბის გა­მომ­ხატ­ვე­ლი სი­ტყვე­ბი არის "ძა­ლი­ან მა­გა­რია", არა­და, ამ და­ლოც­ვლილ ქარ­თულ ენა­ში გვაქვს უამ­რა­ვი შე­სა­ტყვი­სი, კარ­გია, ლა­მა­ზია, მშვე­ნი­ე­რია, შე­სა­ნიშ­ნა­ვია, ბრწყინ­ვა­ლეა...

ასე რომ, კარ­გად მეს­მის, ივა­ნიშ­ვი­ლის გუნ­დი, რო­მე­ლიც ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა­ში მოს­ვლას აპი­რებს, იდე­ა­ლუ­რად შერ­ჩე­უ­ლი არ არის, მაგ­რამ არც იმის ფუ­ფუ­ნე­ბა გვაქვს, უკე­თეს­სა და უა­რესს შო­რის გა­ვა­კე­თოთ არ­ჩე­ვა­ნი, - ორი უა­რე­სი­დან უკე­თე­სი უა­რე­სი უნდა ავირ­ჩი­ოთ. ასე­თია ჩვე­ნი რე­ა­ლო­ბა, რად­გან ცვლი­ლე­ბე­ბი აუ­ცი­ლე­ბე­ლია. სხვა­ნა­ი­რად ჭა­ობ­ში ფუთ­ფუ­თი მა­ტუ­ლობს. არ შე­იძ­ლე­ბა "ნა­ცი­ო­ნა­ლებ­მა"გა­მარ­ჯვე­ბუ­ლის სინ­დრო­მი კი­დევ ერთხელ იგე­მონ. ახლა იმ­დენს ბე­და­ვენ, რამ­დენ­საც ვა­ბედ­ვი­ნებთ და კი­დევ ერთი გა­მარ­ჯვე­ბის შემ­დეგ, ჩათ­ვა­ლეთ, რომ "ნა­ცი­ო­ნა­ლე­ბის"კმა­ყო­ფა­ზე მოგ­ვი­წევს ცხოვ­რე­ბა. ახლა ხალ­ხი და­ი­მე­დე­ბუ­ლია, რად­გან იცი­ან, რომ მათ ბრძო­ლას აქვს აზრი. ეს აზრი არ უნდა და­ი­კარ­გოს. რამ­დე­ნად მშვი­დო­ბი­ა­ნად დას­რულ­დე­ბა ეს ყვე­ლა­ფე­რი, ხალ­ხზეა და­მო­კი­დე­ბუ­ლი. ხალ­ხმა უნდა აგ­რძნო­ბი­ნოს მმარ­თველ გუნდს, რას აპა­ტი­ებს და რას არა. და­ნარ­ჩენს დრო და პო­ლი­ტი­კუ­რი პრო­ცე­სე­ბი გვიჩ­ვე­ნებს.

ლალი პა­პას­კი­რი

ჟურ­ნა­ლი "რე­ი­ტინ­გი"

(გა­მო­დის ორ­შა­ბა­თო­ბით)