ზა­ფხულ­ში ანაკ­ლი­ა­ში მსა­ხი­ობ გი­ორ­გი ფო­ჩხუ­ას მკვლე­ლო­ბამ ყვე­ლა გაგ­ვა­ოგ­ნა და გული დაგ­ვწყვი­ტა. ოჯახ­ში დღემ­დე ვერ იჯე­რე­ბენ თავს და­ტე­ხილ უბე­დუ­რე­ბას. ცდი­ლო­ბენ, ცხოვ­რე­ბა გა­აგ­რძე­ლონ და არ იფიქ­რონ გი­ორ­გის ამ­ქვეყ­ნად არ­ყოფ­ნა­ზე. დამ, მომ­ღე­რალ­მა ელე­ნე ფო­ჩხუ­ამ, შეძ­ლო და სიმ­ღე­რა გა­აგ­რძე­ლა. ძა­ლი­ან გა­უ­ჭირ­და, მაგ­რამ ფიქ­რობს, რომ ძმას არ მო­ე­წო­ნე­ბო­და, თუ სიმ­ღე­რას თავს და­ა­ნე­ბებ­და. ელე­ნეს­თან ძა­ლი­ან სევ­დი­ან ინ­ტერ­ვი­უს რამ­დენ­ჯერ­მე მისი ცრემ­ლე­ბიც მოჰ­ყვა... მას "რე­ი­ტინ­გი" პირ­ვე­ლი სა­სა­მარ­თლო პრო­ცე­სის გა­მარ­თვამ­დე ეს­ტუმ­რა.

- 7 სექ­ტემ­ბერს პირ­ვე­ლი სა­სა­მარ­თლო პრო­ცე­სი გა­ი­მარ­თე­ბა. გი­ორ­გის მკვლელს 109-ე მუხ­ლი აქვს წა­ყე­ნე­ბუ­ლი. ეს ყვე­ლა­ზე მძი­მე, ძარ­ცვი­სა და გან­ზრახ მკვლე­ლო­ბის მუხ­ლია. მკვლელს ვე­რა­ნა­ი­რი ად­ვო­კა­ტი ვერ უშ­ვე­ლის. მის­მა მშობ­ლებ­მა რაც უნდა ეცა­დონ, რაც და­ა­შა­ვა, იმ სას­ჯელს მი­ი­ღებს. ოცი წლის ბიჭი ასე­თი გა­ბო­რო­ტე­ბუ­ლი რა­ტო­მაა, ვერ ვხვდე­ბი. რო­გორც გა­ვი­გეთ, ძარ­ცვა მას პირ­ვე­ლად არ ჩა­უ­დე­ნია. ძვე­ლი ბიჭი იყო და ფუ­ლის შე­წერ­ვა მისი ცხოვ­რე­ბის სტი­ლი ყო­ფი­ლა. მე­გობ­რე­ბიც ასე­თი ჰყავ­და...

ანაკ­ლია ჩვე­ნი სახ­ლი­დან ძა­ლი­ან ახ­ლო­საა. და­ახ­ლო­ე­ბით ოცი წუ­თის სა­ვა­ლი გზაა. გი­ორ­გის ძა­ლი­ან მოს­წონ­და ანაკ­ლი­ა­ში ყოფ­ნა. თით­ქმის ყო­ველ­დღე სამ­სა­ხუ­რის მერე მე­გობ­რებ­თან ერ­თად მი­დი­ო­და. ხან­და­ხან რამ­დე­ნი­მე დღე რჩე­ბო­და. ძა­ლი­ან ფრთხი­ლი იყო. ვი­ცო­დით, რომ თუ გი­ორ­გი დათ­ვრე­ბო­და, არა­ვის სცემ­და და არა­ვის აე­კი­დე­ბო­და. შა­რის ატე­ხა არ უყ­ვარ­და. იმ დღე­საც წა­ვი­და ანაკ­ლი­ა­ში. სას­ტუმ­რო "ოქ­როს საწ­მის­ში" იყო მე­გობ­რებ­თან ერ­თად. იმ დღეს ზღვა ძა­ლი­ან ჭუ­ჭყი­ა­ნი ყო­ფი­ლა და სას­ტუმ­როს აუზ­ში უბა­ნა­ვი­ათ. მხო­ლოდ ლუდი და­უ­ლე­ვი­ათ. სას­ტუმ­რო­დან რომ გა­მო­სუ­ლან, მათ­თან სამი ბიჭი მი­სუ­ლა. ერთ მათ­განს უთ­ქვამს, ვერ მი­ცა­ნი, ფო­ჩხუ­აო. გი­ორ­გის ძმა­კა­ცი იხ­სე­ნებს, გი­ორ­გი ძა­ლი­ან ბევრ ნაც­ნობს ნა­ხუ­ლობ­და ყო­ველ­დღე, არა­ვის გაგ­ვკვირ­ვე­ბია, კი­დევ ერთს რომ შეხ­ვდაო. უთ­ქვამს, ბექა ვარ "რო­ი­ალ პა­ლა­სი­და­ნო". ზუგ­დიდ­ში იყო რეს­ტო­რა­ნი, რო­მე­ლიც გახ­სნი­დან რამ­დე­ნი­მე თვე­ში და­ი­ხუ­რა. ამ რეს­ტო­რან­ში გი­ორ­გიმ რამ­დენ­ჯერ­მე წა­იყ­ვა­ნა სა­ღა­მო. გი­ორ­გის ძმა­კა­ცე­ბი ჰყვე­ბი­ან, შო­რი­დან რომ ვუ­ყუ­რებ­დით, ძა­ლი­ან მშვი­დად სა­უბ­რობ­დნე­ნო. ცოტა ხან­ში ძმა­კაცს და­უ­რე­კავს და გი­ორ­გის უთ­ქვამს, მოვ­დი­ვარ უკ­ვეო. მე­გო­ბა­რი ჰყვე­ბა, თით­ქოს ნა­ბი­ჯე­ბის ხმაც კი მეს­მო­დაო, მაგ­რამ 10 წუ­თის მე­რეც რომ არ დაბ­რუნ­და გი­ორ­გი, ძა­ლი­ან გაჰ­კვირ­ვე­ბი­ათ, თუმ­ცა უფიქ­რი­ათ, კი­დევ სხვა ნაც­ნო­ბი ნახა ალ­ბა­თო. გი­ორ­გის ძმა­კა­ცი მგო­ნი, ჩვენ­ზე ცუდ დღე­შია. მე­გო­ბა­რი, ფაქ­ტობ­რი­ვად, გვერ­დით მო­უკ­ლეს და ვე­რა­ფე­რი გა­ი­გო. რომ არ გა­მოჩ­ნდა, ძებ­ნა და­ი­წყეს და მერე პო­ლი­ცი­ა­ში გა­ნა­ცხა­დეს. მე­ო­რე დი­ლას მკვდა­რი გი­ორ­გი წყალ­მა გა­მო­რი­ყა. არ ვიცი, ამ­ხე­ლა ტრა­გე­დია რო­გორ უნდა გა­და­ვი­ტა­ნო.

- თუ შეხ­ვდით ბექა ცო­ბე­ხი­ას დე­დას, რო­მელ­მაც შვი­ლი პო­ლი­ცი­ა­ში მი­იყ­ვა­ნა?

- ცო­ბე­ხი­ას დე­დას შვი­ლი პო­ლი­ცი­ა­ში არ მი­უყ­ვა­ნია, ეს დიდი ტყუ­ი­ლია. თა­ვი­დან, ეს რომ გა­ვი­გეთ, ვი­ფიქ­რეთ, რო­გო­რი კარ­გი დედა ჰყო­ლი­აო. ამ ფაქ­ტმა მთე­ლი ოჯა­ხი შეგვძრა, მაგ­რამ მერე აღ­მოჩ­ნდა, რომ ეს დიდი სიც­რუე იყო. მკვლე­ლი გალ­ში იყო გაქ­ცე­უ­ლი. ქარ­თუ­ლი პო­ლი­ცია გა­და­ვი­და და მათ აიყ­ვა­ნეს. ეს ტყუ­ი­ლი დე­და­მისს იმი­ჯის­თვის დას­ჭირ­და. ხალ­ხი მას­ზე იტყვის, რომ კარ­გი დე­დაა, მის­მა შვილ­მა შეც­დო­მა და­უშ­ვა, დე­დამ კი ასე­თი საქ­ცი­ე­ლი ჩა­ი­დი­ნაო. დე­და­მის­მა პირ­ვე­ლი­ვე დღეს იცო­და შვი­ლის და­ნა­შა­უ­ლი. მკვლე­ლი მე­სა­მე დღეს და­ა­კა­ვეს. მა­შინ იქ­ნე­ბო­და კარ­გი დედა, პირ­ვე­ლი­ვე დღეს თუ მი­იყ­ვან­და ზუგ­დი­დის სა­სა­მარ­თლო­ში.

- ნივ­თე­ბი, რომ­ლე­ბიც გი­ორ­გიმ იმ სა­ღა­მოს და­კარ­გა, იპო­ვეს?

- მკვლე­ლი სა­ქორ­წი­ნო ბე­ჭედ­ზე ამ­ბობს, არ ეკე­თაო. არა­და, ჩვენ გვაქვს გი­ორ­გის მკვლე­ლო­ბამ­დე 40 წუ­თით ადრე გა­და­ღე­ბუ­ლი ფო­ტო­ე­ბი, სა­დაც მას უკე­თია ბე­ჭე­დი. სა­დაც ტე­ლე­ფო­ნი და ფო­ტო­ა­პა­რა­ტი წა­ი­ღო იმ ადა­მი­ან­მა, ბე­ჭედ­საც არ და­ტო­ვებ­და. გი­ორ­გი ძარ­ცვის მიზ­ნით მოკ­ლა.

ჩემი ძმა ზუგ­დი­დის თე­ატ­რის მსა­ხი­ო­ბი იყო, რამ­დე­ნი­მე, რო­გორც თვი­თონ უწო­დებ­და, ექ­სპე­რი­მენ­ტი ჩა­ა­ტა­რა და სპექ­ტაკ­ლი დად­გა. ზუგ­დი­დის გამ­გე­ო­ბამ რომ ნახა სპექ­ტაკ­ლი "აღ­სა­რე­ბა", თან­ხა გა­და­უ­რი­ცხეს კი­ევ­ში სა­რე­ჟი­სო­რო ფა­კულ­ტეტ­ზე მა­გის­ტრა­ტუ­რა­ში სას­წავ­ლებ­ლად. გი­ორ­გი სამ დღე­ში უნდა გამ­გზავ­რე­ბუ­ლი­ყო კი­ევ­ში. გა­ე­როს და­ფი­ნან­სე­ბით ერთ-ერთ რე­გი­ო­ნულ ტე­ლე­ვი­ზი­ა­ში აკე­თებ­და გა­და­ცე­მას "ფერ­მე­რის დღი­უ­რი", სა­დაც ძა­ლი­ან კარ­გი ხელ­ფა­სი ჰქონ­და. მარ­თა­ლია, თბი­ლის­ში არ ცხოვ­რობ­და, მაგ­რამ მი­თხრა, ჩემს ქა­ლაქ­ში ძა­ლი­ან კარ­გად ვარ, ყვე­ლა­ფე­რი მაქვს, რაც მჭირ­დე­ბაო. რაც ყვე­ლა­ზე მთა­ვა­რია, თა­ვის საყ­ვა­რელ საქ­მეს აკე­თებ­და და მარ­თლა ბედ­ნი­ე­რი იყო ამით. რო­გორც ჩანს, ბო­რო­ტი და ბოღ­მი­ა­ნი ბი­ჭე­ბის ჩვე­ვაა, თუ ვი­ღაც წარ­მა­ტე­ბუ­ლია, ვერ იტა­ნენ. გი­ორ­გი მკვლე­ლო­ბის დღეს სას­ტუმ­რო­დან რომ გა­ვი­და, არ ვიცი, რა იფიქ­რეს. ის ძა­ლი­ან დიდი ფუ­ლის პატ­რო­ნი არ იყო, ეს ყვე­ლამ იცო­და. ფო­ტო­პა­რა­ტი კი იყო ძვი­რად ღი­რე­ბუ­ლი, მაგ­რამ ხალ­ხს იმა­ზე უფრო ძვი­რი­ა­ნი ფო­ტო­ა­პა­რა­ტე­ბიც აქვს. მო­ბი­ლუ­რი და­ახ­ლო­ე­ბით 100 ლარი ღირ­და, მაგ­რამ ბეჭ­დი­თა და ფო­ტო­ა­პა­რა­ტით კარგ ფულს გა­ა­კე­თებ­და. რო­დე­საც მკვლე­ლი გალ­ში გა­და­ვი­და, გან­მუ­ხუ­რის ხი­დის ქვეშ დაშ­ლი­ლი მო­ბი­ლუ­რი გა­და­აგ­დო. ძა­ლი­ან კარ­გად იცო­და, რომ მო­ბი­ლუ­რით ყვე­ლა­ზე ად­ვი­ლი იყო ადა­მი­ა­ნის მო­ძებ­ნა. ეს მო­ბი­ლუ­რი პო­ლი­ცი­ამ იპო­ვა და ნა­წი­ლე­ბი მოგ­ვი­ტა­ნა. ყვე­ლა­ზე დიდი სა­ში­ნე­ლე­ბაა, რომ მო­ბი­ლუ­რი გა­დარ­ჩა და ადა­მი­ა­ნი დავ­კარ­გეთ.

- გი­ორ­გის და­ნარ­ჩე­ნი ნივ­თე­ბი და­გიბ­რუნ­დათ?

- მხო­ლოდ ჯინ­სი არ გვაქვს. რო­დე­საც ფუ­ლის შე­წე­რა სცა­და, გი­ორ­გის მკვლელ­მა პირ­ვე­ლად ცხვირ­ში და­არ­ტყა. რო­გორც ჩანს,

გი­ორ­გის ჯინ­სი და­ეს­ვა­რა სის­ხლით და მკვლელ­მა შარ­ვა­ლი გა­აქ­რო.

ფო­ტო­ა­პა­რა­ტი დაგ­ვიბ­რუ­ნეს. აბ­სო­ლუ­ტუ­რად ყვე­ლა­ფე­რი წაშ­ლი­ლი იყო, მაგ­რამ ჩიპი აღ­ვად­გი­ნეთ. თქვენ წარ­მო­იდ­გი­ნეთ, ადა­მი­ა­ნი მოკ­ლა და მისი ფო­ტო­ა­პა­რა­ტით გალ­ში 30-მდე ფოტო გა­და­ი­ღო. თა­ვის თავს, სახ­ლებს, ეზო­ებ­სა და ყვა­ვი­ლებს უღებ­და ფო­ტო­ებს. ვი­ღაც ბა­ბუ­ე­ბის­თვის აქვს გა­და­ღე­ბუ­ლი ფო­ტო­ე­ბი, რომ თოხ­ნიდ­ნენ, 20 წლის ბიჭს ხომ შე­იძ­ლე­ბა, სი­ნა­ნუ­ლი მა­ინც ჰქო­ნო­და, რომ კაცი მოკ­ლა. რო­გორც გა­ვი­გეთ, ძა­ლი­ან დეპ­რე­სი­უ­ლი ადა­მი­ა­ნი ყო­ფი­ლა ოჯა­ხუ­რი მდგო­მა­რე­ო­ბის გამო. მე არ ვიცი, ვი­ნაა მა­მა­მი­სი. ამ­ბო­ბენ, გალ­ში ცხოვ­რობ­სო. დედა და მამა გა­შო­რე­ბუ­ლე­ბი არი­ან, მაგ­რამ დედა მთელ სა­მეგ­რე­ლო­ში ცნო­ბი­ლია, რო­გორც უბილ­წე­სი ქალი. რო­დე­საც ბი­ჭებ­მა იცი­ან, რომ ასე­თი დედა ჰყავთ, ამის გამო ბო­რო­ტე­ბი და ბოღ­მი­ა­ნე­ბი ხდე­ბი­ან. მან მარ­ტო გი­ორ­გი კი არა, მთე­ლი ოჯა­ხი მოგ­ვკლა. წლი­სა და ოთხი თვის ბავ­შვი დღემ­დე მა­მა­მისს ელო­დე­ბა. ხან ვის მი­ამ­სგავ­სებს მა­მა­მისს და ხან ვის. ჯერ პა­ტა­რაა, მაგ­რამ ძა­ლი­ან გო­ნი­ე­რია. ვე­რა­ვინ ვერ ტი­რის სახ­ლში იმი­ტომ, რომ ლუკა ძა­ლი­ან მგრძნო­ბი­ა­რე გახ­და. ყვე­ლას მსა­ხი­ო­ბო­ბა გვი­წევს. ყვე­ლა კუ­თხე­ში გი­ორ­გის ფო­ტო­ე­ბი უდევს ჩემს რძალს. თურ­მე ლუკა მივა იმ ფო­ტო­ებ­თან და ელა­პა­რა­კე­ბა ხოლ­მე. ღმერ­თმა დაგ­ვი­ტო­ვა ლუკა, რო­მე­ლიც ნამ­დვი­ლად ვიცი, ძა­ლი­ან მა­გა­რი ბიჭი გა­იზ­რდე­ბა. მთე­ლი ოჯა­ხი მას ისეთს გავზრდით, რო­გო­რიც მა­მა­მისს უნ­დო­და. მარ­თა­ლია, ისეთ წლებ­ში, როცა მამა ძა­ლი­ან დას­ჭირ­დე­ბა, გვერ­დით არ ეყო­ლე­ბა, მაგ­რამ ის ია­მა­ყებს მა­მა­მი­სით. ძა­ლი­ან მე­ცო­დე­ბა ჩემი რძა­ლი. რუს­კა წურ­წუ­მი­ას­თან ბავ­შვო­ბი­დან ვმე­გობ­რობ. ჩემი რძა­ლი კი არა, მე­გო­ბა­რია. ახლა იცით, რას ნატ­რობს? ნე­ტავ, და­შო­რე­ბუ­ლე­ბი ვი­ყოთ და გი­ორ­გი ცო­ცხა­ლი იყო­სო. რვა წელი უყ­ვარ­დათ ერ­თმა­ნე­თი. ძა­ლი­ან ბედ­ნი­ე­რი ოჯა­ხი და­ან­გრია იმ კაც­მა.

- რას ჰყვე­ბა და­კა­ვე­ბუ­ლი, რა­ტომ ჩა­ი­დი­ნა და­ნა­შა­უ­ლი?

- თავს დამ­ნა­შა­ვედ არ მი­იჩ­ნევს. ამ­ბობს, გი­ორ­გიმ დედა შე­მა­გი­ნაო. რო­დე­საც ადა­მი­ა­ნი გირ­ტყამს, რა­საკ­ვირ­ვე­ლია, შე­ა­გი­ნებ. რომ ვნა­ხე ეს ადა­მი­ა­ნი, გა­და­ვი­რიე, იმ­ხე­ლაა. ის გი­ორ­გის სი­ტყვით ვერ მო­ე­რე­ო­და და ძა­ლით შე­ებ­რძო­ლა. სა­შინ­ლად იყო გი­ორ­გი ნა­ცე­მი. ტუჩი ჰქონ­და გა­ხე­უ­ლი და ყური მოგ­ლე­ჯი­ლი. იღ­ლი­ის ქვეშ, ეტყო­ბა, ფეხ­საც­მლი­ა­ნი ფეხი ურტყა და სულ ჩა­შა­ვე­ბუ­ლი ჰქონ­და. ყვე­ლა კბი­ლი და ცხვი­რის ძვა­ლი ჰქონ­და ჩამ­ტვრე­უ­ლი. ის ახ­ლო­ბე­ლი, მე­გო­ბა­რი ან ნა­თე­სა­ვი, ვი­საც ასე­თი გი­ორ­გი არ უნა­ხავს, ბედ­ნი­ე­რია. იცით, რით ვიმ­შვი­დებ თავს? ვფიქ­რობ, რომ გი­ორ­გი არ დაგ­ვი­საფ­ლა­ვე­ბია და ის სხვა ადა­მი­ა­ნი იყო. ასე მგო­ნია, სად­მეა წა­სუ­ლი, იმი­ტომ, რომ ის ადა­მი­ა­ნი, რო­მე­ლიც და­ვა­საფ­ლა­ვეთ, გი­ორ­გის არ ჰგავ­და, სა­ოც­რად და­სა­ხიჩ­რე­ბუ­ლი იყო.

გი­ორ­გის მხო­ლოდ სახე ჰქონ­და ცე­მის­გან და­სა­ხიჩ­რე­ბუ­ლი. ჩემს ძმას კარ­გად ვიც­ნობ­დი. მთე­ლი ღამე წყალ­ში რომ იყო, სახე აბ­სო­ლუ­ტუ­რად შეც­ვლი­ლი ჰქონ­და. პრო­ზექ­ტუ­რა­ში მა­კი­ა­ჟი გა­უ­კე­თეს, მაგრმ მა­კი­აჟ­მა ბევ­რი ვე­რა­ფე­რი და­ფა­რა.

გი­ორ­გის­თან იმ სა­ბე­დის­წე­რო სა­ღა­მოს ისე­თი ხალ­ხი მი­ვი­და, რომ­ლე­ბის­თვის 50 ლა­რიც კი ფული იყო. გო­გო­ნე­ბი ჰყავ­დათ და ეტყო­ბა, კა­ფე­ში დას­ხდო­მა უნ­დო­დათ. სა­მი­ვემ იცო­და, რის­თვი­საც მი­ვი­და ბექა ცო­ბე­ხია გი­ორ­გის­თან. უთხრა, ამ ფო­ჩხუ­ას ფულს ავა­ხევ და თქვენ და­მე­ლო­დე­თო. გი­ორ­გის ფული აღარ ექ­ნე­ბო­და. სას­ტუმ­როს რეს­ტო­რან­ში ექ­ნე­ბო­და და­ხარ­ჯუ­ლი. რო­დე­საც მკვლე­ლი მე­გობ­რებ­თან გი­ორ­გის ფო­ტო­ა­პა­რა­ტით მი­სუ­ლა, უთ­ქვამს, ეს ერთ გო­იმს ავა­ხი­ეო. თა­ვი­დან თქვა, შე­მო­მაკ­ვდაო. თუ შე­მო­აკ­ვდა და ამას გა­ნიც­დი­და, ხომ შე­ეძ­ლო, როცა გი­ორ­გი ცე­მის­გან გა­ი­თი­შა, სას­წრა­ფო­ში და­ე­რე­კა, ან მი­სუ­ლი­ყო პო­ლი­ცი­ას­თან და ეთ­ქვა, მგო­ნი, კაცი შე­მო­მაკ­ვდაო. ამით თა­ვის თავ­საც უშ­ვე­ლი­და და გი­ორ­გი­საც გა­და­არ­ჩენ­და. გი­ორ­გი იმ მო­მენ­ტში მკვდა­რი არ ყო­ფი­ლა, მხო­ლოდ გა­თი­შუ­ლი იყო. ექ­სპერ­ტი­ზამ გვი­თხრა, ასეთ მდგო­მა­რე­ო­ბა­ში რომ და­ე­ტო­ვე­ბი­ნა, სახ­ლში თა­ვი­სი ფე­ხით მო­ვი­დო­და კარ­გად ნა­ცემ-ნა­ბეგ­ვიო. მკვლელ­მა ათ­რია გა­თი­შუ­ლი გი­ორ­გი, ტან­საც­მე­ლი გა­ხა­და. ტან­საც­მლი­ან ადა­მი­ანს წყალ­ში ხომ ად­ვი­ლად ვერ ჩა­ძი­რავ. ზღვა­ში ისეთ ად­გი­ლას გა­იყ­ვა­ნა, სა­დაც ენ­გუ­რი მტკვარს უერ­თდე­ბა. ეს ყვე­ლა­ზე ცუდი ად­გი­ლია ანაკ­ლი­ა­ში. ძა­ლი­ან ბევ­რი ჭა არის. ზუს­ტად ჭაში თუ მოხ­ვდა ადა­მი­ა­ნი, შე­იძ­ლე­ბა, გვა­მიც კი ვე­რას­დროს იპო­ვონ. ექ­სპერ­ტმა თქვა, წყალ­ში გი­ორ­გი გა­მო­ფხიზ­ლდე­ბო­დაო. თუ ამო­იყ­ვან­და, მა­შინ იქ­ნე­ბო­და კარ­გი ბიჭი და გი­ორ­გიც ცო­ცხა­ლი გვე­ყო­ლე­ბო­და. თვი­თონ ჩვე­ნე­ბა­შიც ჰყვე­ბა, წყალ­ში გა­ფარ­თხალ­დაო. ფაქ­ტობ­რი­ვად, ჩა­ახ­რჩო წყალ­ში. ყვე­ლა­ფე­რი გა­ა­კე­თა კვა­ლის და­სა­ფა­რა­ვად. მერე მი­ვი­და მე­გობ­რებ­თან და უთხრა, რომ კაცი მოკ­ლა და სთხო­ვა, გა­მაქ­ცი­ე­თო. თენ­გიზ ბა­ძა­ღუა გალ­ში გა­დას­ვლა­ში და­ეხ­მა­რა. პირ­ვე­ლად სწო­რედ ის და­ა­კა­ვეს. ბა­ძა­ღუ­ას რომ ეშ­ვე­ლე­ბა და რამ­დე­ნი­მე წა­ლი­წად­ში გა­მო­ვა, ვიცი, მაგ­რამ ისიც ვიცი, რომ მკვლელს არა­ფე­რი ეშ­ვე­ლე­ბა და ცი­ხე­ში გა­ა­ტა­რებს მთელ ცხოვ­რე­ბას....

- ახლა ვინ იქ­ნე­ბა ზუგ­დი­დის თე­ატ­რის მთა­ვა­რი რე­ჟი­სო­რი?

- გი­ორ­გი ზუ­დი­დის თე­ატ­რის ხელ­მძღვა­ნე­ლი არ ყო­ფი­ლა. გი­ორ­გის რომ გა­ე­გო, ტე­ლე­ვი­ზი­ით ასე აცხა­დებ­დნენ, ძა­ლი­ან გა­უ­ხარ­დე­ბო­და. კი­ევ­ში სას­წავ­ლებ­ლად იმი­ტომ მი­დი­ო­და, რომ თა­ვის ქა­ლაქ­ში მთა­ვა­რი რე­ჟი­სო­რი გამ­ხდა­რი­ყო.

- რო­გორ გახ­სენ­დე­ბა ძმა?

- გი­ორ­გი სულ ჩემი კრი­ტი­კო­სი და მრჩე­ვე­ლი იყო. მე­უბ­ნე­ბო­და, ჩემ­ზე მეტი შე­გიძ­ლია და არ აკე­თე­ბო. ის ჩემი პი­რა­დი მრჩე­ვე­ლი გახ­ლდათ. ჩემ­თვის ძა­ლი­ან მძი­მეა გი­ორ­გის გა­რე­შე ცხოვ­რე­ბა. შე­იძ­ლე­ბა ით­ქვას, იმ ვი­ღა­ცამ ჩემი ნა­ხე­ვა­რი წა­მარ­თვა, თუმ­ცა ცხოვ­რე­ბას ვაგ­რძე­ლებ. მტრის ჯი­ნა­ზე არ ვა­პი­რებ, რომ აღარ ვიმ­ღე­რო. ჩემს ძმას ნამ­დვი­ლად არ მო­ე­წო­ნე­ბო­და, საქ­მი­ა­ნო­ბა რომ აღარ გა­მეგ­რძე­ლე­ბი­ნა. ძა­ლი­ან მი­ჭირს, მაგ­რამ მივ­დი­ვარ ჩემს სამ­სა­ხურ­ში და ვმღე­რი. შე­იძ­ლე­ბა, ვინ­მემ თქვას, რა ამ­ღე­რებ­სო, მაგ­რამ არ და­ვუშ­ვებ, რომ გავ­ჩერ­დე. ოჯახ­ში დიდი ტრა­გე­დია გვაქვს, მაგ­რამ სიმ­ღე­რას ვაგ­რძე­ლებ. უკვე წლე­ბია პრო­ექტ "იავ­ნა­ნას" გა­კე­თე­ბას ვა­პი­რებ­დით მე და ჩემი ძმა. რა­დაც უნდა და­მიჯ­დეს, აუ­ცი­ლებ­ლად და­ვას­რუ­ლებ ამ პრო­ექტს. გი­ორ­გის ექვს თე­ბერ­ვალს აქვს და­ბა­დე­ბის დღე. ყვე­ლა ძა­ლას მო­ვიკ­რებ, რომ პრო­ექ­ტი ამ დღეს გა­კეთ­დეს და მას მი­ვუ­ძღვნი. სამ­წუ­ხა­როა, რომ გი­ორ­გის დიდი ხნის წი­ნა­დე­ლი ჩა­ნა­ფიქ­რი მის ხსოვ­ნას უნდა მი­ვუ­ძღვნა, მაგ­რამ ჩემი ძმის­თვის მხო­ლოდ ამის გა­კე­თე­ბას შევ­ძლებ.

- პირ­ვე­ლად სიმ­ღე­რა ალ­ბათ ძა­ლი­ან გა­გი­ჭირ­და...

- ორ ად­გი­ლას ვმღე­რი. რო­დე­საც პირ­ვე­ლად გა­ვე­დი სამ­სა­ხურ­ში, ძა­ლი­ან ბევ­რი ტუ­რის­ტი იყო კლუბ­ში. რომ ვიმ­ღე­რე, სევ­და და გა­ჭირ­ვე­ბა გა­მახ­სენ­და და ავ­ტირ­დი, ფაქ­ტობ­რი­ვად, ტი­რი­ლით ვმღე­რო­დი. ძა­ლი­ან ძნე­ლი ყო­ფი­ლა ტი­რი­ლით სიმ­ღე­რა. ბგე­რას ვერ იკა­ვებ, ნოტს ვერ იჭერ, მაგ­რამ მა­ინც შევ­ძე­ლი სიმ­ღე­რა. თით­ქოს გი­ორ­გი და­მეხ­მა­რა, რომ ბო­ლომ­დე მემ­ღე­რა. უცხო­ე­ლე­ბი გაკ­ვირ­ვე­ბუ­ლე­ბი მი­ყუ­რებ­დნენ. მათ ხომ არ იცოდ­ნენ ჩემი გა­ჭირ­ვე­ბა. სიმ­ღე­რა რომ და­ვამ­თავ­რე, ყვე­ლა უკ­ლებ­ლივ ფეხ­ზე დად­გა და ტაშს მიკ­რავ­და. ზოგი სკამ­ზეც კი ავი­და და ისე მიკ­რავ­და ტაშს. მათ ალ­ბათ იფიქ­რეს, აი, რო­გო­რი გრძნო­ბით შე­ას­რუ­ლა სიმ­ღე­რაო. გა­მახ­სენ­და, "გოლ­დენ ტა­ლანტზე" ამ სიმ­ღე­რას რომ ვას­რუ­ლებ­დი, გი­ორ­გი ჩემს სა­გულ­შე­მატ­კივ­როდ ჩა­მო­ვი­და. თმის ვარ­ცხნი­ლო­ბა­შიც კი თა­ვი­სი შეს­წო­რე­ბე­ბი შეჰ­ქონ­და. შენ ხმას არ ამო­ი­ღებ, რაც უნდა და­გად­გან თავ­ზეო, მე­უბ­ნე­ბო­და. კუ­ლი­სებ­ში რომ გა­ვე­დი, პირ­ვე­ლი გი­ორ­გი დამ­ხვდა და ჩა­მე­ხუ­ტა. მი­თხრა, ძა­ლი­ან კარ­გად იმ­ღე­რეო. ახლა ძა­ლი­ან გა­მი­ჭირ­დე­ბა, არ­სად რომ არ დამ­ხვდე­ბა და გა­სამ­ხნე­ვე­ბელ სი­ტყვებს ვერ მე­ტყვის, მაგ­რამ მჯე­რა, რომ ნე­ბის­მი­ერ დროს, რო­დე­საც კუ­ლი­სებ­ში გა­ვალ, გი­ორ­გი იქ იქ­ნე­ბა, უბ­რა­ლოდ, მე ვერ და­ვი­ნა­ხავ, მაგ­რამ ამას ვიგ­რძნობ.

მერი კო­ბი­აშ­ვი­ლი

ჟურ­ნა­ლი "რე­ი­ტინ­გი"

(გა­მო­დის ორ­შა­ბა­თო­ბით)

გი­ორ­გი ფო­ჩხუ­ას მკვლე­ლო­ბა | იხი­ლეთ ვი­დე­ო­რე­პორ­ტა­ჟე­ბი

- გი­ორ­გი ფო­ჩხუ­ას მკვლე­ლო­ბა­ში ბრალ­დე­ბუ­ლი და­კა­ვე­ბუ­ლია

- გი­ორ­გი ფო­ჩხუ­ას მკვლე­ლო­ბა­ში ბრალ­დე­ბუ­ლი სა­მარ­თალ­დამ­ცა­ვებს დე­დამ ჩა­ა­ბა­რა