კეთილი ზღაპრიდან ტრაგედიამდე - ჯანეტ ქერდიყოშვილის პირადი ცხოვრება

კონკურსში - "მის საქართველო" - გამარჯვებული გოგონები სკანდალში რომ ეხვევიან, არახალია. ამ მხრივ არც წლევანდელი "მის საქართველო", ჯანეტ ქერდიყოშვილია გამონაკლისი - მასაც უმალ "ამოუქექეს", რომ რუსეთის მოქალაქე იყო, ჭორები გავრცელდა მისი განათხოვრობის შესახებაც, რასაც გოგონა კატეგორიულად უარყოფს. ამასთან, კონკურსში გამარჯვების მესამე დღეს მისი და - 9 წლის ანეტა გარდაიცვალა. ამ თემაზე ჯანეტს ლაპარაკი ძალიან უჭირს, მაგრამ კითხვებზე მაინც მიპასუხა...

ჯანეტი:

- 1991 წელს, პეტერბურგში დავიბადე. ბაბუაჩემი წარმოშობით გორიდან იყო. ერთ ზაფხულს დასასვენებლად აფხაზეთში წავიდა, სადაც ბებო გაიცნო. ერთმანეთი შეუყვარდათ და გორელი ბიჭი მეგრელებმა აფხაზეთში დაიტოვეს. მამაჩემი აფხაზეთში გაჩნდა. სხვათა შორის, დედაც ოჩამჩირიდანაა, მაგრამ 14 წლიდან პეტერბურგში სწავლობდა, სკოლაც იქ დაამთავრა და სამედიცინო უნივერსიტეტიც... დედამ და მამამ ერთმანეთი რუსეთში გაიცნეს, იქვე შექმნეს ოჯახი და ვინაიდან მეც იქ დავიბადე, ცხადია, რუსეთის მოქალაქეობა მომენიჭა.

- საქართველოში როდის ჩამოხვედი?

- მამას ძალიან უნდოდა, მისი შვილები საქართველოში გაზრდილიყვნენ და სასკოლო ასაკის გავხდი თუ არა, აქ ჩამოვედით. სკოლაში რომ მივედი, ქართული არ ვიცოდი, მაგრამ ნელ-ნელა ვისწავლე. მამა ხან საქართველოში მუშაობდა, ხანაც - მოსკოვში და მთელი ოჯახი მას დავყვებოდით - ანუ ხან იქ ვცხოვრობდით, ხან აქ. ბოლო ერთი წელი რუსეთში, ქართულ სკოლაში ვისწავლე, იქვე ჩავაბარე უნივერსიტეტის მისაღები გამოცდები და მერე საბუთები ჯავახიშვილის სახელობის უნივერსიტეტში გადმოვიტანე.

- ამბობდნენ, რომ რუსეთის მოქალაქეობა 2010 წელს მიიღე...

- ეს სიცრუეა! საქართველოში პირველად 1993 წელს ჩამოვედი, მოქალაქეობა მივიღე და ქართული პასპორტიც მქონდა, 2010 წელს კი კანონმდებლობა შეიცვალა, ორმაგი მოქალაქეობის მისაღებად პრეზიდენტის ნებართვა გამხდარა საჭირო, მე კი ეს არ ვიცოდი; უფრო მეტიც, ვიდრე ჟურნალისტებმა ერთი ამბავი არ ატეხეს, ისიც არ ვიცოდი, რომ ჩემი ქართული პასპორტი გაუქმებული იყო. მაშინ თითქოს, ყველამ ჩემ წინააღმდეგ შეკრა პირი. დამრჩა შთაბეჭდილება, რომ მხოლოდ მე და ია კიწმარიშვილს გვინდოდა, "მის მსოფლიოზე" საქართველოს წარმომადგენელიც წასულიყო.

- რა პროფესიას ეუფლები?

- ჟურნალისტიკის ფაკულტეტზე ვსწავლობ, მესამე კურსზე ვარ, მოდელობა კი ჩემი ჰობია. სამომავლოდ ტელეწამყვანობას ვაპირებ. ყველა ჩემი ნათესავი რუსეთში ცხოვრობს, მაგრამ მაინც არ მინდოდა, რუსეთის რომელიმე უნივერსიტეტში მესწავლა. ძალიან მიყვარს ჩემი საქართველო, აქ თავს კომფორტულად ვგრძნობ.

- კონკურსში - "მის საქართველო" მონაწილეობის სურვილი რატომ გაგიჩნდა?

- საკმაოდ აქტიური ბავშვი ვიყავი. პეტერბურგში ცხოვრებისას მე და ჩემი ძმა ვმღეროდით კიდეც. ყურადღების ცენტრში ყოფნა მომწონდა... 2010 წელს "ელიტ მოდელ ლუქის" კონკურსში ვმონაწილეობდი, მეორე ადგილზე გავედი და სურვილი გამიჩნდა, ბედი "მის საქართველოზეც" მეცადა. გამარჯვებას არც ველოდი. ვფიქრობდი, - ხუთეულში თუ მოვხვდები, კარგი იქნება-მეთქი.

- რა შეიცვალა შენს ცხოვრებაში მას შემდეგ, რაც "მის საქართველო" გახდი?

- მახსოვს, როგორც კი გავიმარჯვე, ვთქვი, - დღეიდან ჩემი ცხოვრება ზღაპარს დაემსგავსება-მეთქი. ხალხისგან დიდი სითბო და მხარდაჭერა ვიგრძენი.

- დიდ ბედნიერებასთან ერთად, შენს ოჯახს ტრაგედიაც დაატყდა თავს...

- კონკურსში გამარჯვებიდან მესამე დღეს ჩემს ოჯახს ჟურნალისტების მთელი არმია შემოესია. გაიგეს, რომ რუსეთის მოქალაქე ვიყავი და კომენტარს გვთხოვდნენ ამ თემასთან დაკავშირებით... ჩემს პატარა დას ვაფრთხილებდით, - ფანჯარასთან არ მიხვიდე, კარი არავის გაუღო-თქო. მესამე დღეს მე და დედა ქალაქში გავედით, ანეტასთან კი ჩემი ძმა დარჩა. თურმე ის მაღაზიაში, ტკბილეულის საყიდლად ჩასულა, ამ დროს კარზე ვიღაცას ზარი დაურეკავს და ანეტას ფანჯარაში გადაუხედავს, რომ ძმისთვის დაეძახა, მაგრამ როგორ ჩანს, წონასწორობა დაკარგა და გადმოვარდა.

დიდი ბედნიერების შემდეგ თავს მართლაც, ტრაგედია დაგვატყდა. ანეტა დედმამიშვილებს შორის ყველაზე პატარა იყო და ძალიან ვანებივრებდით. მისი გარდაცვალების შემდეგ "მის მსოფლიოს" კონკურსში მონაწილეობაზე უარი ვთქვი, მაგრამ ბოლოს, ისევ მის გამო გავემგზავრე: გავიხსენე, თუ როგორ იკეთებდა ჩემს ლენტს, რომელზეც "მის საქართველო" ეწერა; ამბობდა, - მე ვარ ანეტა ქერდიყოშვილი, "მის საქართველოო". მეკითხებოდა, - ინგლისში რომ წახვალ, ტელევიზორში ხომ გნახავო? მთხოვდა, კონკურსზე წასულს ტელეეკრანიდან მისთვის ხელი დამექნია...

დღემდე არ მჯერა, რომ ჩემი დაიკო ჩემ გვერდით აღარაა. მისი გარდაცვალების შემდეგ გავრცელდა ჭორი, რომ ანეტა შეზღუდული შესაძლებლობის მქონე იყო, იმ ბავშვის მარტო დატოვება არ შეიძლებოდაო. ეს აბსურდია. ანეტა ერთ-ერთ ქართულ სკოლაში დადიოდა! ალბათ, ჭორი იმიტომ გავრცელდა, რომ ქართულად ლაპარაკი უჭირდა.

- ინგლისში გამგზავრების გადაწყვეტილება დამოუკიდებლად მიიღე?

- ოჯახის წევრებმაც მითხრეს, რომ ჩემი საქმე ბოლომდე უნდა მიმეყვანა. "მის მსოფლიოზე" გამგზავრებამ დეპრესიისგან მიხსნა. ხანდახან ძალიან მინდოდა ტირილი, მაგრამ ვიცოდი, მეორე დღეს გარეთ დასივებული თვალებით ვერ გავიდოდი და იძულებული გახლდით, თავი ხელში ამეყვანა.

- კონკურსის შესახებაც მომიყევი. როგორც ვიცი, მთელი დღე რეპეტიციები გქონდათ...

- კი, დილის 6 საათზე ვდგებოდით, 7-დან 8 საათამდე ვსაუზმობდით და მერე მთელი დღე, საღამოს 8 საათამდე რეპეტიცია გვქონდა... მახსოვს, პირველად ედინბურგის სასტუმროში დავბინავდით, რომელიც XVIII საუკუნეში აშენდა. მეორე დღესვე შევამჩნიეთ, რომ იქ უცნაური ამბები ხდებოდა: კარადის კარი იღებოდა, კაკუნი გვესმოდა და ა.შ. როგორც ედინბურგში ამბობენ, - იმ სასტუმროში სულები ბინადრობენ (იღიმის)... როცა ჟიურისთან გასაუბრებაზე მივედი, სადაც საკუთარი თავი უნდა წარმედგინა, მათ ჩემი დაიკოს შესახებ მოვუყევი. მეტირებოდა, კრიჭა შემეკრა, მასზე ლაპარაკი ძალიან გამიჭირდა... ჟიურის ვუთხარი, რომ მინდოდა, ანეტას სახელზე საქველმოქმედო ფონდი დამეარსებინა, რომელიც შეზღუდული შესაძლებლობის მქონე ბავშვებს დაეხმარებოდა.

"მის მსოფლიოს" ორგანიზატორი, ჯულია მორლი დამპირდა, რომ აუცილებლად ჩამოვიდოდა საქართველოში და ფონდის დაარსებაში დამეხმარებოდა. საქართველოში ჩამოსულმა გავიგე, რომ კონკურსამდე 3 დღით ადრე საუკეთესო კონკურსანტების ათეულში ვყოფილვარ; მაგრამ არც ერთმა ქართულმა ტელევიზიამ კონკურსის ტრანსლირების უფლება არ შეისყიდა, ამან კი ჟიურიზე საკმაოდ დიდი გავლენა მოახდინა: მსგავს კონკურსებზე, როგორი კარგი გარეგნობაც უნდა გქონდეს, თუ შენი ქვეყნისგან მხარდაჭერა არ გაქვს, ვერაფერს მიაღწევ.

- ამბობენ, რომ კონკურსანტებს შორის დაძაბული ურთიერთობა იყო. ეს სიმართლეა?

- არა. ვიდრე ინგლისში გავემგზავრებოდი, მეუბნებოდნენ, - რომ ჩახვალ, ფრთხილად იყავი, არაფერი "გაგიჩალიჩონო", მაგრამ იქ სრულიად სხვაგვარი სიტუაცია დამხვდა, ბევრ გოგონას დავუმეგობრდი.

- ჯანეტ, შენს პირად ცხოვრებაზეც გავრცელდა ჭორი. ამბობდნენ, რომ გათხოვილი იყავი...

- ეს სიცრუეა! ისიც გავიგე, თითქოს უკვე ორი შვილი მყავს და იმასაც ამბობდნენ, - ანეტა მისი და კი არა, ქალიშვილი გახლდათო. თუ დაფიქრდებით, მიხვდებით, რომ ეს აბსურდია. აბა, რა გამოდის, ბავშვი 10 წლის ასაკში გავაჩინე?.. შეყვარებული არ მყავს. ჩემს ცხოვრებაში ვინმე თუ გამოჩნდება, არ დაგიმალავთ.

ელენე ბასილიძე

ჟურნალი ”გზა”

(გამოდის ხუთშაბათობით)