მინიდოსიე:
გიორგი ასანიძე 1975 წლის 30 აგვისტოს საჩხერეში მრავალშვილიან ოჯახში დაიბადა. მამა მაღაზიაში მუშაობდა, დედა - ძირითადად დიასახლისობდა და ასე, გაჭირვებით ზრდიდნენ 8 შვილს. ბევრი ფული არასდროს ჰქონიათ და ამიტომ ყველაზე დიდი სიმდიდრე, რაც მშობლებისგან მემკვიდრეობით ერგოთ, - ერთმანეთის სიყვარულია.
მეუღლე - თეა კოტუა 1977 წლის 15 დეკემბერს ოჩამჩირეში დაიბადა. ერთმანეთი ბორჯომში გაიცნეს და ორ წელიწადში იქორწინეს კიდეც. გიორგი მაშინ 20 წლის იყო, თეა კი - 17-ის. 4 შვილი შეეძინათ: მარიამი 1996 წლის 9 აგვისტოს, ოლიმპიადის დახურვის დღეს დაბადებულა, მომდევნო - კახი 2000 წლის ოლიმპიადის დახურვის დღეს, ტყუპი - საბა და სალი 2003 წელს, ხარებას არიან დაბადებული.
11 წელი საერთო საცხოვრებელში
ცხოვრება საინტერესო იმიტომაა, რომ არ ვიცით, წინ რა გველოდება, თუმცა არასდროს შემშინებია და ფარ-ხმალი არ დამიყრიაო, - მითხრა საუბრისას გიორგიმ. ცხოვრების უფრო საინტერესო და წარმატებულ ეტაპამდე კი მან ბევრი გაჭირვება გამოიარა. ზოგჯერ არსებობისთვის აუცილებელი მინიმუმიც კი არ ჰქონია და ყოველთვის საკუთარი თავისა და მარჯვენის იმედად იყო...
- 16 წლის ვიყავი, როდესაც მე და ჩემი დეიდაშვილი საქონელს იაფად ვყიდულობდით და რაიონში მაღაზიებს ძვირად ვაბარებდით. 2-2 ათასი მანეთი დაგვრჩა. სკოლას ვამთავრებდი და მახსოვს, იმ ფულით რაღაცები ვიყიდე, ნაწილი კი შევინახე - თბილისში სავარჯიშოდ მინდოდა წამოსვლა. ასე რომ, ოდესმე თუკი ბიზნესში წავალ, როგორმე ამასაც დავადგამ თავს...
- არასდროს დაგხმარებიათ ვინმე?
- როგორ არა?! მეგობრები, ვინც იმ დროს უფრო შეძლებულად ცხოვრობდნენ. იმ პერიოდში მხარში ამომიდგა კახი კახიაშვილი და მისი უზომოდ მადლობელი ვარ. ჩემი მწვრთნელიც ხშირად მეხმარებოდა, შეძლებისდაგვარად - მშობლებიც. დიდ შრომასა და წვალებაში გამოიწრთო ის "ფოლადი", რომელმაც შემდეგ მაღალ ტემპერატურას გაუძლო (იცინის)... შემდეგ იყო წარმატებები სპორტში და სახელმწიფოსგან ხელფასის სახით ვიღებდი დახმარებას. გარდა ამისა, ერთმა კომპანიამ დამინიშნა გარკვეული თანხა. წოდებით კაპიტანი ვარ და 1993-დან 2004 წლამდე თავდაცვის სამინისტროს არმიის სპორტულ კლუბშიც ვმუშაობდი. მოკლედ, რა არ გადავიტანე, მაგრამ ერთი რამის ყოველთვის მჯეროდა - თუ ძალიან მოინდომებს კაცი და მიზნის მისაღწევად მაქსიმუმს გაიღებს, აუცილებლად მიეცემა უკეთესი ცხოვრების შანსი...
- და თქვენც გაგიმართლათ ბევრი წვალების შემდეგ?.. ქონებრივ დეკლარაციაში ის გრაფა, რომელშიც მთელი თქვენი უძრავ-მოძრავი ქონებაა ჩამოთვლილი, საკმაოდ "მსუყედ" გამოიყურება...
- ასეა, თუმცა ზოგისგან განსხვავებით, არც მომიპარავს და არც არავისთვის წამირთმევია. ბინა, სადაც ამჟამად ვცხოვრობთ, საკმაოდ დიდი - 190 კვ. მეტრია და 2001 წელს შევიძინე. მოგეხსენებათ, იმ წელს მსოფლიოს ჩემპიონი გავხდი და საკმაოდ დიდი ჰონორარი მერგო. გარდა ამისა, ერთ-ერთი ბიზნესჯგუფისგან მივიღე სოლიდური ფულადი ჯილდო და სწორედ ამ თანხით მოვახერხე ბინის ყიდვა; მართალია, სხვისი დახმარებით, მაგრამ საკუთარი შრომით.
- ალბათ ძალიან კარგი შეგრძნება იყო, ხომ?
- ძალიან კარგი?! კარგი კი არა, არაჩვეულებრივი შეგრძნება მქონდა: 11 წელი ცოლ-შვილთან ერთად, საერთო საცხოვრებელში, 20 კვადრატულ მეტრში ვცხოვრობდი, ძალიან ცუდ პირობებში, მაგრამ გავუძელით... ამის შემდეგ ამხელა ბინის ყიდვა, რა თქმა უნდა, დიდი სიხარული იყო.
- თქვენს დეკლარაციაში რამდენიმე მშენებარე ბინაც მოხვდა. ბიჭებისთვის წინასწარვე ზრუნავთ და მათთვის აშენებთ თუ უბინაობამ თავის დროზე ისე შეგაწუხათ, რომ გინდათ, ახლა ბევრი სახლი გქონდეთ?
- ორი ბიჭი მყავს და რატომაც არა?! მშობლის უპირველესი ვალი - შვილებზე ზრუნვაა და თუკი შემიძლია, რატომ არ უნდა გავუკეთო მათ ყველაფერი?! (დეკლარანტს ჭავჭავაძის 49-ში აქვს მშენებარე ბინა და კიდევ - შარტავას 43-ში. გარდა ამისა, მის სახელზეა გაფორმებული არასაცხოვრებელი ფართობი ჭავჭავაძეზე, რომელიც 700 კვადრატულს შეადგენს. - ავტ.). ინვესტორმა, რომელიც ჭავჭავაძეზე აშენებს კორპუსს, იკისრა ვალდებულება, რომ ააშენებს სპორტულ კომპლექსს დაახლოებით 3000 კვადრატულ მეტრ ფართობზე. იქ იქნება კრივის, ძალოსნობისა და ფარიკაობის დარბაზები, რომლებიც შემდეგ სპორტის ფედერაციის სარგებლობაში გადავა. მიწის გარკვეული ნაწილის სანაცვლოდ კი მესაკუთრეები საცხოვრებელი ფართებით დავკმაყოფილდებით. რაც შეეხება მეორე სახლს შარტავაზე: ეს არის ცნობილი "ოლიმპიური ვარსკვლავის" ბინა, რომელიც ჯილდოს სახით მე და ზვიადაურს 2004 წლის ოლიმპიურ თამაშებში გამარჯვებისთვის გვერგო.
- ავტომანქანა თქვენც გყოლიათ და თქვენს მეუღლესაც. ძვირად ღირებული მანქანებია?
- თეას ჰყავდა ავტომანქანა "ჰონდა", რომელსაც კარგა ხანია, ძვირად ღირებული ნაწილი გაუფუჭდა და ჯართადღა თუ გამოდგება, მის გაკეთებას აზრი არა აქვს. ამჟამად ჩემი "მერსედესით" დადის, ბავშვები სკოლაში, ცეკვასა თუ ფეხბურთზე დაჰყავს და მისთვის ძნელია უმანქანობა. მე კი სამსახურის მანქანით ვსარგებლობ. ვერ ვიტყვი, რომ ჩემი მანქანა ძვირად ღირებულია. 2008 წლის დეკემბერში შევიძინე, დღესდღეობით 12-15 ათას დოლარამდე ეღირება. მანქანები მიყვარს, ბევრი გამოვიცვალე, ზოგი - საკუთარი ფულით ნაყიდი და ზოგიც - ნაჩუქარი. ახლო მომავალში მანქანის გამოცვლას არ ვაპირებ, ალბათ კარგა ხანს შემრჩება ეს "მერსედესი"...
"ჩემნაირი გიჟი ქართველები ბევრნი არიან..."
საჩუქრებით განებივრებულ დეკლარანტს თვითონაც უყვარს სხვებისთვის რამის ჩუქება და სიურპრიზის მოწყობა, თუმცა საჩუქარს მისი ფასით არასდროს განსაზღვრავს. შეიძლება, სულ უბრალო ნივთმაც კი გაახაროს. პრეტენზიული არც მისი მეუღლე ყოფილა. პარლამენტარი ცხოვრობს დევიზით - "რასაცა გასცემ, შენია..." და როდესაც ფული აქვს, დიდი სიამოვნებით ხარჯავს კიდეც. კითხვაზე, - ქეიფის შემდეგ ფულის გადასახდელად თუ "გიჭიდავიათ"-მეთქი? (ხომ იცით, ფულის გადასახდელად გაწევ-გამოწევა ქართველებისთვის დამახასიათებელია) - მიპასუხა: ხშირად მომხდარა ასეც, რადგან ჩემნაირი "გიჟი" ქართველები ბევრნი არიანო. ამის საშუალებას კი დეპუტატის ყოველთვიური შემოსავალი აძლევს, თუმცა ფულის დაზოგვაც ეხერხება, რისი წყალობითაც, ნაღდი ფული - 5.000 ლარი გადაუნახავს.
- ოთხი შვილი და ბევრი დედმამიშვილი მყავს და ფულს უგზო-უკვლოდ ნამდვილად არ ვხარჯავ. თანაც, არც ისე დიდი ფულის პატრონი ვარ. ყოველწლიურად ხელზე 36.000 ლარს ვიღებ (ანუ - თვეში 3.000 ლარს. - ავტ.); ხელფასიდან საოჯახო დაზღვევის თანხაც მექვითება. მეუღლე არ მუშაობს, შვილებს მოვლა-პატრონობა ხომ უნდა?
- თვითონ როგორი მამა ხართ?
- (იცინის) შვილების რაოდენობა განსაზღვრავს, როგორი მამაც ვარ. ბავშვები რომ არ მიყვარდეს, ოთხი შვილი კი არ მეყოლებოდა.
- დეკლარაციაში მითითებულია - ბანკში საპენსიო ანგარიშზე არსებული ნაშთიც - 1.000 ლარი. სხვა შემოსავალიც გაქვთ?
- პრეზიდენტის გადაწყვეტილებით, ყველა ოლიმპიურ ჩემპიონს სიცოცხლის ბოლომდე ყოველთვიური 1.000-ლარიანი პენსია დაენიშნა, რაც მისასალმებელია. 25-მდე პენსიონერი ვართ და ეს თანხა სახელმწიფოსთვის უსაშველოდ დიდი არ უნდა იყოს...
- საკმაოდ სოლიდური სოციალური დახმარებაც მიგიღიათ ერთ-ერთი ბიზნესჯგუფის ფონდიდან.
- ყველა წარმატებული სპორტსმენი, მსახიობი თუ მუსიკოსი იღებს ამ ფონდიდან ქველმოქმედების სახით ფულად დახმარებას. მე 36.000 ლარი მივიღე.
- თქვენ თუ გრჩებათ ფული სხვების დასახმარებლად?
- ბევრ ადამიანს დავხმარებივარ, თუმცა სამწუხაროდ, ყველას ვერ გასწვდები.
- ფულის გასესხებაც ხშირად გიწევთ?
- ოხ, ნეტავ მევალეები დამიბრუნებდნენ ჩემს ფულს და აღარაფერს ვჩივი!..
- ესე იგი, აღარავინ მოგაკითხოთ ფულის სასესხებლად, ხომ?.. საახლობლო წრეში გაასესხეთ?
- კი. ხომ იცით, როგორც ხდება... ოლიმპიური თამაშების შემდეგ გავასესხე ფული და ჯერაც არ დაუბრუნებიათ. ალბათ არა აქვთ და რა ქნან?! თუ მექნება, კიდევაც გავასესხებ, რატომაც არა?! ამასთან დაკავშირებით ერთი ამბავი გამახსენდა. ჩემმა ერთმა მეგობარმა მეორეს ფული რამდენჯერმე ასესხა. როდესაც იმან კიდევ ერთხელ სთხოვა, პირველმა უპასუხა: სახლში ასვლა მეზარება, ადი, ბალიშის ქვეშ ხელი შეყავი და აიღეო. მართლაც წავიდა, მაგრამ უკან ხელცარიელი დაბრუნდა, - ვერაფერი ვიპოვეო. ჩემმა მეგობარმა უთხრა: ბიჭო, არაფერი მოგიტანია და რაღას იპოვიდიო?! დაახლოებით ასე ვარ მეც. სანამ ვალს არ დამიბრუნებენ, გასასესხებელი ფულიც არ მექნება...
ვალის დაბრუნების მოლოდინში კი ძალოსან პარლამენტარს ყოველდღე ჯიბეში თურმე ცოტა ფული უდევს. როცა არ გაქვს, ჯიბეში ბევრ ფულს როგორღა ჩაიდებო?! - მითხრა და ისიც გულახდილად გამიმხილა, რომ დილით 300 ლარი ბანკომატიდან ამოიღო, რადგან სახარჯო თანხა აღარ ჰქონდა... ამაზეა ნათქვამი - ასე ჩემო მანასეო, ხან ისე და ხან ასეო...
ნინო ჯავახიშვილი
ჟურნალი "გზა"
(გამოდის ხუთშაბათობით)