ინტერნეტში ადამიანებს შორის სოციალური საზღვრები ფაქტობრივად წაშლილია და თითოეული ჩვენგანი შეიძლება გახდეს დაცინვის, შევიწროებისა და პირადი ინფორმაციის გავრცელების მსხვერპლი. ისეთ პოპულარულ პლატფორმებზე, როგორიცაა „ფეისბუქი“, „ტიკტოკი“ და „ინსტაგრამი“, ყოველდღიურად ვაწყდებით ნეგატიურ, შეურაცხმყოფელ კომენტარებს და ხანდახან მუქარასაც კი, რაც ტექნოლოგიებით ჩადენილი ძალადობის ფორმებია და რამაც შეიძლება, მსხვერპლი მძიმე შედეგებამდე მიიყვანოს.
ონლაინ სივრცეში განსაკუთრებით ხშირია გენდერული ძალადობა, როცა ქალების მიმართ ხდება შეურაცხმყოფელი, ღირსების შემლახავი კამპანიის აგორება და ხანდახან ამაში ასობით პირია ჩართული. კვლევები ცხადყოფს, რომ მსოფლიოში ქალების 38%-ს პირადად გამოუცდია ონლაინ ძალადობა, ქალების 85% კი სხვა ქალების მიმართ ონლაინ ძალადობის შემსწრე გამხდარა. ევროპისა და ცენტრალური აზიის ქვეყნებში, ტექნოლოგიებით ჩადენილი გენდერული ძალადობის ალბათობა 4-ჯერ უფრო მაღალია 18-24 წლის ქალების მიმართ, ვიდრე 65 წელს გადაცილებულ ქალების. იმის გათვალისწინებით, რომ საქართველოში ახალგაზრდები საშუალოდ დღეში 3,7 საათს ატარებენ ინტერნეტში და მათი 86 პროცენტი სოციალურ მედია ქსელებს იყენებს, სწორედ ისინი წარმოადგენენ ჯგუფს, რომელიც ტექნოლოგიებით ჩადენილი გენდერული ძალადობის მაღალი რისკის ქვეშ არიან.
ძალადობის ამ ფორმის მიმართ განსაკუთრებით დაუცველები არიან მოზარდები, რომელთა ფსიქოლოგიური მდგომარეობაც ხშირად პირდაპირ არის დამოკიდებული გარემოსგან მიღებულ უკუკავშირზე.
ონლაინ სივრცეში ძალადობა უკვე იმდენად დიდ გამოწვევად იქცა, რომ ადგილობრივმა და საერთაშორისო ორგანიზაციებმა თავისი უფლებამოსილების ფარგლებში საპასუხო ნაბიჯების გადადგმა დაიწყეს. გაეროს მოსახლეობის ფონდმა (UNFPA) შექმნა საინფორმაციო-საკოორდინაციო პლატფორმა, რომელიც პრობლემის აღმოსაფხვრელად სხვადასხვა აქტივობას ახორციელებს, მათ შორის არის სპეციალური მოდულის შექმნა სკოლებისთვის.
ტექნოლოგიებით ჩადენილი ძალადობის შესახებ ინფორმაციის მისაღებად ეწვიეთ გაეროს მოსახლეობის ფონდის ვებგვერდს.
რა ფორმები აქვს ტექნოლოგიურ ძალადობას, რა შედეგებამდე შეიძლება მიგვიყვანოს მან, რატომ ხდება თავდასხმის მსხვერპლი უმეტესად ქალი და როგორ უნდა დავიცვათ თავი ასეთი შემთხვევებისგან, ამის შესახებ ციფრული უსაფრთხოების ექსპერტი ნინო გამისონია საუბრობს:
ტექნოლოგიების გამოყენებით ჩადენილი ძალადობის მსხვერპლი შეიძლება გახდეს ნებისმიერი ჩვენგანი, თუმცა როგორც წესი სამიზნეები უფრო მეტად არიან ქალები, LGBTQ+ თემის წარმომადგენლები, ეთნიკური უმცირესობა და შშმ პირები. განსაკუთრებით დაუცველები არიან მოზარდები და ახალგაზრდები, რადგან ბულინგმა და სიტყვიერი ძალადობის სხვა ფორმებმა უკვე აქტიურად გადმოინაცვლა სოციალურ ქსელებში.
გარდა ამისა, ხშირად ტექნოლოგიებით ჩადენილი და ტრადიციული ძალადობა ურთიერთდაკავშირებულია: ძალადობა შეიძლება დაიწყოს ტრადიციული ფორმით - როგორიცაა ფიზიკური ან ემოციური შევიწროება და გამწვავდეს ტექნოლოგიების საშუალებით, როგორიცაა სოცქსელებში შევიწროება ან პირადი ინფორმაციის გაჟონვა. ასევე, ძალადობა შეიძლება დაიწყოს ონლაინსივრცეში (ონლაინშევიწროება, მუქარები, სიძულვილის ენის გამოყენება სოცქსელებში), შემდეგ კი გადაიზარდოს ფიზიკურ ძალადობაში ან სხვა ტრადიციული ფორმის შევიწროებაში - გახდეს ფიზიკური ან ემოციური ძალადობის ნაწილი რეალურ ცხოვრებაში, გადაიზარდოს შეხვედრებში, სადაც მოძალადე ცდილობს, პირადად დაუპირისპირდეს მსხვერპლს. ფიზიკური და კიბერძალადობა ხშირად გადაჯაჭვულია, რაც კიდევ უფრო ართულებს მსხვერპლის მდგომარეობას და საჭიროებს კომპლექსურ მიდგომას მათი პრევენციისა და რეაგირების კუთხით.
ტექნოლოგიებით ჩადენილ ძალადობას სხვადასხვა ფორმა აქვს:
თითოეული მათგანი ძალიან გავრცელებულია და სამწუხაროდ, შემთხვევების რაოდენობა სულ უფრო იმატებს.
ონლაინ ძალადობისა და შევიწროების მსხვერპლი ძირითადად ქალები ხდებიან სხვადასხვა სოციალურ, კულტურულ და სტრუქტურულ ფაქტორთა გამო. პატრიარქალური ნორმები, რომლებიც ქალებს საჯარო სივრცეებში ჩაგვრას ახვევენ, ციფრულ სამყაროშიც გრძელდება, სადაც ანონიმურობა და დაუსჯელობის განცდა მოძალადეებს უფრო მეტ შესაძლებლობას აძლევს. ქალები, განსაკუთრებით აქტივისტები, ჟურნალისტები და საჯარო პირები, ხშირად ხდებიან მიზანში იმის გამო, რომ ხმამაღლა საუბრობენ ფემინისტურ, პოლიტიკურ თუ სოციალურ თემებზე. ასევე, მედიასა და საზოგადოებრივ დისკურსში გაბატონებული სტერეოტიპები ხშირად ხელს უწყობს მსხვერპლის დადანაშაულებას და ძალადობის მიჩქმალვას, რაც დამნაშავეებს მეტ კომფორტს უქმნის. შედეგად, ქალები უფრო მეტად აწყდებიან კიბერბულინგს, დოქსინგს, სექსუალურ შევიწროებას და სხვა სახის ციფრულ ძალადობას, რაც მათ ონლაინ მონაწილეობას ზღუდავს და რასაც მათი ხმის ჩასახშობად იყენებენ.
მოზარდებსა და ახალგაზრდებს შორის ძალადობის ერთ-ერთი ყველაზე გავრცელებული ფორმაა კიბერბულინგი, რომლის დასაძლევად მუშაობა მხოლოდ ბოლო პერიოდში დაიწყო. გაეროს მოსახლეობის ფონდთან ერთად შევიმუშავეთ მოდული, რომელიც სკოლებს აწვდის ინფორმაციას, როგორ ამოიცნონ ძალადობის აღნიშნული ფორმა, როგორ აღმოფხვრან ის ან რა უნდა გააკეთონ კიბერბულინგის პრევენციისთვის.
მოზარდებს შორის კიბერბულინგმა განსაკუთრებით მასშტაბური ხასიათი მიიღო იმის გამო, რომ მათ უმეტესობას აქვს სოციალურ ქსელებზე წვდომა. „ფეისბუქისა“ და „ტიკტოკის“ შეზღუდვის თანახმად, 13 წლამდე ასაკის ბავშვს პლატფორმაზე რეგისტრაცია არ შეუძლია, თუმცა თავად ან მშობლების დახმარებით ისინი გაცილებით პატარა ასაკში იწყებენ სოციალური ქსელების მოხმარებას, გაწევრიანებულები არიან სხვადასხვა ჯგუფში, სადაც შეიძლება ბულინგის შინაარსის შემცველი პოსტები იდებოდეს. ახალგაზრდები უმეტესად იყენებენ „ტიკტოკს“, რომელსაც მოდერაციის პრობლემა აქვს, შესაბამისად, პლატფორმაზე ბევრი ძალადობრივი კომენტარიც ხვდება.
იყო შემთხვევა, რომ კლასელებმა ერთ-ერთი მოსწავლე „ამოიჩემეს“, დედამისის მიერ „ფეისბუქზე“ ატვირთული ფოტო განათავსეს ერთ-ერთ ჯგუფში, სადაც მისი დაცინვა და ბულინგი მიმდინარეობდა. ბავშვმა რა თქმა უნდა, მტკივნეულად აღიქვა თანატოლების დაცინვა, ჩაიკეტა და სკოლაში წასვლა აღარ უნდოდა.
კიბერბულნგმა შეიძლება ძალიან მძიმე შედეგებამდე მიიყვანოს როგორც ზრდასრული, ისე მოზარდი. ონლაინ ძალადობა მოზარდებზე კიდევ უფრო დიდ ტრავმას ტოვებს, ამიტომ მნიშვნელოვანია, მივაქციოთ ყურადღება, რა ტიპის კონტენტს ათავსებენ ისინი სოციალურ ქსელებში, რა სახის კონტენტით არიან დაინტერესებულები, მაქსიმალურად მივაწოდოთ ინფორმაცია კიბერბულინგზე, დავეხმაროთ სოციალიზაციაში, დავინტერესდეთ მათი პრობლემებით და სხვა.
TFGBV-ზე (ტექნოლოგიებით ჩადენილი გენდერული ძალადობა) კონკრეტული კანონმდებლობა არ გაქვს. სამართალდამცავი უწყებები რეაგირებენ პერსონალური მონაცემების მოპოვების ან ადევნების შემთხვევაში, თუმცა ძალადობრივი კომენტარებისა და ონლაინ მუქარის დროს კანონი ვერ გვიცავს. გამოდის, რომ სრულად შენზეა დამოკიდებული, როგორ იცავ თავს და ბავშვებს და თუ ტექნოლოგიებით ჩადენილმა ძალადობამ რეალურ ცხოვრებაში არ გადმოინაცვლა, ნაკლებად სავარაუდოა, რომ სამართალდამცავმა უწყებებმა ქმედითი ნაბიჯები გადადგან.
ციფრული უსაფრთხოება ონლაინ ტექნოლოგიებით ჩადენილი ძალადობის თავიდან აცილების ერთ-ერთი კომპონენტია. ჩვენ უნდა დავიცვათ ანგარიშები უცხო პირების შეღწევისგან, თავი უნდა შევიკავოთ სოციალურ ქსელებში ისეთი პერსონალური ინფორმაციის გავრცელებისგან, როგორიც არის სამუშაო და საცხოვრებელი ადგილების მისამართი, ტელეფონის ნომერი და სხვა. ბავშვების შემთხვევაში არ უნდა განვათავსოთ მათი სკოლისა და ბაღის დასახელებები და მისამართი, მათი ფოტოები, რომელიც შეიძლება სხვებმა ბოროტად გამოიყენოს და სხვა.
მოწყობილობებზე და ანგარიშებზე უნდა გვქონდეს ძლიერი და უნიკალური პაროლი, რომელიც მინიმუმ 15 სიმბოლოსგან შედგება. პაროლში დიდი ასოები და სიმბოლოები არ უნდა მოვაქციოთ თავსა და ბოლოში, არამედ უნდა გავაბნიოთ, რათა რთულად ამოსაცნობი გახდეს. გასათვალისწინებელია, რომ სხვადასხვა პლატფორმაში შესაღწევად განსხვავებული პაროლები უნდა გამოვიყენოთ, რათა ერთი ანგარიშის „გატეხის“ შემთხვევაში, ჩვენი სხვა ანგარიშებიც არ ჩაუვარდეს ხელში დაინტერესებულ პირს. აღნიშნული პაროლები შეგვიძლია ვმართოთ პაროლის მენეჯერით. ასევე, რეკომენდებულია ყველა პლატფორმაზე დავაყენოთ ორფაქტორიანი ავტორიზაცია, რათა პაროლის გაჟონვის შემთხვევაში მაინც ვერ შეძლონ ჩვენს ანგარიშებზე წვდომა.
აუცილებელია, მოწყობილობებზე გავააქტიუროთ ბოლო განახლებები, რათა უსაფრთხოებასთან დაკავშირებით მოწყვლადი ხვრელები ამოვავსოთ, არ გამოვიყენოთ საეჭვო წარმომავლობის პროგრამები, რომლის შემქმნელებსაც ჩვენს მოწყობილობაზე ვაძლევთ წვდომას.
რეკომენდებულია, კომუნიკაციისთვის გამოვიყენოთ Signal-ი, რომელიც ორმხრივად დაშიფრული პროგრამაა და გარეშე პირს ჩვენს მიმოწერასა და ზარებზე წვდომას არ აძლევს.
გასათვალისწინებელია, რომ ინფორმირებულობა და პირადი ინფორმაციის განთავსებისგან თავის შეკავება კიბერძალადობისგან თავის დაცვის ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი მექანიზმია.
ამდენად, ტექნოლოგიებით ჩადენილი ძალადობა სულ უფრო მასშტაბური პრობლემა ხდება, განსაკუთრებით კი ქალების, მოზარდებისა და ახალგაზრდებისთვის. ონლაინ პლატფორმებზე ბულინგი, შევიწროება და პერსონალური ინფორმაციის გავრცელება შესაძლოა სერიოზულ ფსიქოლოგიურ და სოციალურ ზიანად იქცეს.
რადგან სამართლებრივი მექანიზმები ჯერ კიდევ არ არის სრულყოფილი, ამიტომ ციფრული უსაფრთხოების ცოდნა და პრევენციული ზომები გადამწყვეტია. ამასთან, აუცილებელია საზოგადოების ცნობიერების ამაღლება და კოლექტიური ძალისხმევა, რათა ინტერნეტსივრცე უფრო უსაფრთხო გახდეს ყველასთვის.