სამართალი
მსოფლიო

16

თებერვალი

დღის ზოგადი ასტროლოგიური პროგნოზი

კვირა, მთვარის მეცხრამეტე დღე დაიწყება 23:24-ზე, მთვარე სასწორშია საშიში, ე.წ. სატანური დღეა, ფრთხილად იყავით. არ წამოიწყოთ ახალი საქმეები. მოერიდეთ ყოველგვარ ვაჭრობას, ფინანსური ოპერაციების ჩატარებას. ცუდი დღეა საქმის, საქმიანობის შესაცვლელად. მოგზაურობა და შორ მანძილზე მგზავრობა დაუშვებელია. უფრო მეტიც, უმჯობესია, ეს დღე შინ გაატაროთ. პასიურად დაისვენეთ. არავითარ შემთხვევაში არ დაქორწინდეთ ამ დღეს, გადადეთ ნიშნობაც. განქორწინებაც კი სხვა დღეს დანიშნეთ. გაუფრთხილდით თირკმლებს. მოერიდეთ სითხისა და ალკოჰოლის მიღებას.
პოლიტიკა
Faceამბები
მეცნიერება
სპორტი
კულტურა/შოუბიზნესი
მოზაიკა
კონფლიქტები
კვირის კითხვადი სტატიები
თვის კითხვადი სტატიები
რამდენიმე წამში განადგურდა ერთი ოჯახის სამი თაობა - რუსების ბომბებს შეწირული ბავშვის, დედისა და ბებიის მძიმე ამბავი: "ეს ჯოჯოხეთია"
რამდენიმე წამში განადგურდა ერთი ოჯახის სამი თაობა - რუსების ბომბებს შეწირული ბავშვის, დედისა და ბებიის მძიმე ამბავი: "ეს ჯოჯოხეთია"

ადამ ბუ­ხა­ი­ო­ვის საფ­ლა­ვის გარ­შე­მო, დიდი და პა­ტა­რა დათ­ვის ბე­ლე­ბი დევს, თით­ქოს მისი მე­გობ­რე­ბი არი­ან და არ ტო­ვე­ბენ

  • თუმ­ცა, 17 თვის ბავ­შვს მარ­ტო არ უწევს ყოფ­ნა. მისი დედა, 27 წლის სო­ფია ბუ­ხა­ი­ო­ვა, მას­თან ერ­თად არის დაკ­რძა­ლუ­ლი, უკ­რა­ი­ნის სამ­ხრეთ ქა­ლაქ ზა­პო­რი­ჟი­ე­ში, ცივ და ქა­რი­ან ად­გი­ლას.

საფ­ლა­ვის გვერ­დით, ადა­მის ბე­ბია, 68 წლის ტა­ტი­ა­ნა ტა­რა­სე­ვი­ჩი გა­ნის­ვე­ნებს. სა­მი­ვე ერ­თად და­ი­ღუ­პა გა­სუ­ლი წლის 7 ნო­ემ­ბერს, რუ­სუ­ლი თავ­დას­ხმის შე­დე­გად, ომში, რო­მე­ლიც უკ­რა­ი­ნას 2022 წლი­დან შთან­თქავს.

ადა­მის ცხოვ­რე­ბის ბოლო მო­მენ­ტე­ბი­დან ზოგი ტა­ტი­ა­ნამ ვი­დე­ო­ზე გა­და­ი­ღო სა­კუ­თარ ტე­ლე­ფონ­ზე. ისი­ნი სე­ირ­ნობ­დნენ – ადა­მი, მისი დედა სო­ფია და ტა­ტი­ა­ნა. ქე­რათ­მი­ა­ნი, ცის­ფერ­თვა­ლე­ბა ადა­მი წი­თელ ქურ­თუკ­სა და ნაქ­სოვ ქუდ­შია, რო­მელ­საც წინ მიკი მა­უ­სი ახა­ტია. "ნუ მო­იხ­სნი ქუდს," ნა­ზად ეუბ­ნე­ბა ტა­ტი­ა­ნა, "ცივა." მაგ­რამ ადა­მი მა­ინც იხ­სნის.

  • ერთი სა­ათ­ში სახ­ლში სა­დი­ლად დაბ­რუნ­დნენ, რო­დე­საც რუ­სუ­ლი მარ­თვა­დი სა­ა­ვი­ა­ციო ბომ­ბი მათ სა­ცხოვ­რე­ბელ კორ­პუსს მოხ­ვდა. ადა­მი, სო­ფია და ტა­ტი­ა­ნა და­ი­ღუპ­ნენ, ექვს სხვა სა­მო­ქა­ლა­ქო პირ­თან ერ­თად.

სო­ფი­ას დედა, 46 წლის იუ­ლია ტა­რა­სე­ვი­ჩი, ახლა ცდი­ლობს ცხოვ­რე­ბა გა­აგ­რძე­ლოს – იმ ადა­მი­ა­ნე­ბის გა­რე­შე, ვინც უყ­ვარ­და, წარ­სუ­ლი­სა და მო­მავ­ლის გა­რე­შე. იუ­ლი­ას შავი მძი­მე ქურ­თუ­კი აც­ვია."არ ვიცი, რო­გორ ვი­ცხოვ­რო," - ამ­ბობს ის. "ეს დე­და­მი­წა­ზე არ­სე­ბუ­ლი ჯო­ჯო­ხე­თია. ერთ წამ­ში დავ­კარ­გე დედა, ქა­ლიშ­ვი­ლი და შვი­ლიშ­ვი­ლი."

ახლა მას მხო­ლოდ მათი საფ­ლა­ვე­ბი დარ­ჩა. "ჩემო ძვირ­ფა­სო დედა," - ამ­ბობს ტი­რი­ლით და ტა­ტი­ა­ნას ფო­ტოს ეფე­რე­ბა, რო­მე­ლიც ხის ჯვარ­ზეა და­მაგ­რე­ბუ­ლი. ერთი ნა­ბი­ჯი და ის სო­ფი­ა­სა და ადა­მის საფ­ლავ­თან დგას. ბავ­შვის ფო­ტოს ხელს ადებს და ამ­ბობს - "ჩემო პა­ტა­რა კნუ­ტი."

შემ­დეგ, სო­ფი­ას შავ-თეთრ ფო­ტოს უახ­ლოვ­დე­ბა, მას­ზე გრძელთმი­ა­ნი ახალ­გაზ­რდა ქალი ჩანს: "ჩემო ლა­მა­ზო შვი­ლო, მა­პა­ტიე, რომ ვერ გიშ­ვე­ლე."

სო­ფი­ას მამა, 60 წლის სერ­გეი ლუშ­ჩაი, მის გვერ­დით დგას – ძლი­ე­რი კაცი, რო­მე­ლიც მის მწუ­ხა­რე­ბა­სა და ტკი­ვილს იზი­ა­რებს."ხში­რად მოვ­დი­ვართ სა­საფ­ლა­ო­ზე," - ამ­ბობს იუ­ლია, "სა­ნამ ცო­ცხლე­ბი ვართ, მო­ვალთ კი­დეც, რად­გან ეს ჩვენს ტკი­ვილს ცოტა მა­ინც ამ­სუ­ბუ­ქებს."

ყო­ველ ჯერ­ზე, რო­დე­საც ისი­ნი სა­საფ­ლა­ო­ზე მი­დი­ან, სულ უფრო მეტი საფ­ლა­ვი ხვდე­ბათ. "სა­საფ­ლაო დიდი სიჩ­ქა­რით ფარ­თოვ­დე­ბა," - ამ­ბობს იუ­ლია.ლურ­ჯი და ყვი­თე­ლი დრო­შე­ბის რი­გე­ბი და­ღუ­პუ­ლი ჯა­რის­კა­ცე­ბის საფ­ლა­ვე­ბია.

  • ზა­პო­რო­ჟიე, სა­დაც მათი ოჯა­ხი ცხოვ­რობ­და, რუ­სუ­ლი ძა­ლე­ბის ხში­რი სა­მიზ­ნეა. ეს სტრა­ტე­გი­უ­ლად მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი ინ­დუსტრი­უ­ლი ქა­ლა­ქია, რო­მე­ლიც ფრონ­ტის ხაზ­თან ახ­ლოს მდე­ბა­რე­ობს. ევ­რო­პის ყვე­ლა­ზე დიდი ატო­მუ­რი ელექტრო­სად­გუ­რი – ქა­ლა­ქი­დან და­ახ­ლო­ე­ბით 55 კი­ლო­მეტრში – რუ­სე­ბის ხელ­შია.

იმ დღეს, რო­დე­საც სო­ფია, ტა­ტი­ა­ნა და ადა­მი და­ი­ღუპ­ნენ, იუ­ლი­ამ თა­ვის შვილს და­სავ­ლეთ უკ­რა­ი­ნი­დან და­უ­რე­კა, სა­დაც სა­მუ­შაო მივ­ლი­ნე­ბით იმ­ყო­ფე­ბო­და. "ვუ­თხა­რი, რომ ფრთხი­ლად ყო­ფი­ლი­ყო. ქა­ლაქ­ზე დი­ლი­დან ბომ­ბე­ბი ცვი­ო­და. მი­თხრა: 'მად­ლო­ბა, დედა, ნუ ინერ­ვი­უ­ლებ. ჩვენ ყვე­ლა­ფე­რი კარ­გად გვექ­ნე­ბა.'"სერ­გეი სამ­სა­ხურ­ში იყო, რო­დე­საც გა­ი­გო, რომ რა­ღაც მოხ­და. მა­ნაც და­უ­რე­კა თა­ვის შვილს, მაგ­რამ არა­ვინ უპა­სუ­ხა.

შემ­დეგ, ად­გი­ლობ­რი­ვი მო­სახ­ლე­ო­ბის WhatsApp ჯგუფ­ში, ნახა შე­ტყო­ბი­ნე­ბა: "მე­გობ­რე­ბო, კი­დევ ვინ­მე დარ­ჩა ნან­გრე­ვებ­ში?"

"სახ­ლში გა­ვი­ქე­ცი, გზა­ში ვლო­ცუ­ლობ­დი," - ამ­ბობს სერ­გეი, "მაგ­რამ ჩემი ლოც­ვა უკვე ამაო იყო. რო­დე­საც მი­ვე­დი, მხო­ლოდ ნან­გრე­ვე­ბი და­ვი­ნა­ხე. აქეთ-იქით დავ­დი­ო­დი, ჩემს აი­ვანს ვე­ძებ­დი. არ ვიცი, რამ­დე­ნი დრო გა­ვი­და – ორი თუ სამი სა­ა­თი – მაგ­რამ მივ­ხვდი, რომ აღა­რა­ფე­რი იყო დარ­ჩე­ნი­ლი და არც იმე­დი მქონ­და გა­დარ­ჩე­ნის. მომ­დევ­ნო დღე­ებ­ში ნან­გრე­ვე­ბი­დან ზო­გი­ერ­თი ნივ­თი მა­ინც ამო­ი­ღეს – სო­ფი­ას ფა­ი­ფუ­რის ჭიქა, რო­მე­ლიც რო­გორ­ღაც და­უ­ზი­ა­ნე­ბე­ლი დარ­ჩა, სა­თა­მა­შო თევ­ზი, რომ­ლი­თაც ადა­მი აბა­ზა­ნა­ში თა­მა­შობ­და, და პა­ტა­რა წი­თე­ლი ქურ­თუ­კი, რო­მე­ლიც ბოლო სე­ირ­ნო­ბის დროს ეცვა. ეს ნივ­თე­ბი ახლა ოჯა­ხის­თვის გან­ძია.

"ყო­ველ სა­ღა­მოს, რო­დე­საც სამ­სა­ხუ­რი­დან ვბრუნ­დე­ბო­დი, ადა­მი სა­სე­ირ­ნოდ მიმ­ყავ­და," - ამ­ბობს სერ­გეი. "მას ცა ძა­ლი­ან აინ­ტე­რე­სებ­და. თი­თით სულ ზე­ვით მაჩ­ვე­ნებ­და."

რუ­სე­თის უკ­რა­ი­ნა­ში ფარ­თო­მას­შტა­ბი­ა­ნი შეჭ­რის შემ­დეგ, 2022 წლის თე­ბერ­ვალ­ში, იუ­ლი­ამ სო­ფია დიდ ბრი­ტა­ნეთ­ში უსაფრ­თხოდ წა­იყ­ვა­ნა. ახალ­გაზ­რდა ქალ­მა ინ­გლი­სუ­რი კარ­გად იცო­და და უკ­რა­ი­ნე­ლი ჯა­რის­კა­ცე­ბის­თვის თარ­ჯიმ­ნად მუ­შა­ობ­და, რომ­ლე­ბიც ბრი­ტა­ნე­თის სამ­ხედ­რო ძა­ლე­ბის მიერ გა­დი­ოდ­ნენ წვრთნას. თუმ­ცა, უკ­რა­ი­ნას ვერ მო­შორ­და.

"ძა­ლი­ან მო­ე­ნატ­რა მშობ­ლე­ბი, ახ­ლობ­ლე­ბი და თა­ვი­სი ქვე­ყა­ნა," - ამ­ბობს იუ­ლია. სო­ფია დაბ­რუნ­და და მოგ­ვი­ა­ნე­ბით, 2023 წლის ივ­ნის­ში, ადა­მი შე­ე­ძი­ნა. მან ფსი­ქო­ლო­გი­ის სწავ­ლაც და­ი­წყო, რად­გან, რო­გორც დე­და­მი­სი ამ­ბობს, "იცო­და, რომ უკ­რა­ი­ნა­ში ბევ­რი ადა­მი­ანს სჭირ­დე­ბო­და ფსი­ქო­ლო­გი­უ­რი დახ­მა­რე­ბა."

მწუ­ხა­რე­ბის ფონ­ზე, იუ­ლი­ამ იცის, რომ მალე უკ­რა­ი­ნამ შე­იძ­ლე­ბა მტერ­თან მო­ლა­პა­რა­კე­ბე­ბი და­ი­წყოს, რო­მელ­მაც მას ყვე­ლა საყ­ვა­რე­ლი ადა­მი­ა­ნი წა­არ­თვა.

"რუ­სე­თი აგ­რე­სო­რია, რო­მე­ლიც ჩვენს ქვე­ყა­ნა­ში შე­მო­ვი­და, ჩვე­ნი სახ­ლე­ბი და ოჯა­ხე­ბი გა­ა­ნად­გუ­რა," - ამ­ბობს იუ­ლია. "ასე რომ, არც ცე­ცხლის შე­წყვე­ტა­ზე და არც მშვი­დო­ბის მო­ლა­პა­რა­კე­ბებ­ზე სა­უ­ბა­რი არ შე­იძ­ლე­ბა. თუ პუ­ტინს ჩვენს ტე­რი­ტო­რი­ებს და­ვუ­ტო­ვებთ და და­კარ­გუ­ლი ადა­მი­ა­ნე­ბის­თვის შურს არ ვი­ძი­ებთ, ვე­რას­დროს გა­ვი­მარ­ჯვებთ."

წყა­რო

დღის ვიდეო
00:00 / 00:00
პაატა ბურჭულაძის საიუბილეო მსვლელობა - როგორ მიულოცეს მოქალაქეებმა დაბადების დღე მსოფლიო ბანს
ავტორი:

რამდენიმე წამში განადგურდა ერთი ოჯახის სამი თაობა - რუსების ბომბებს შეწირული ბავშვის, დედისა და ბებიის მძიმე ამბავი: "ეს ჯოჯოხეთია"

რამდენიმე წამში განადგურდა ერთი ოჯახის სამი თაობა - რუსების ბომბებს შეწირული ბავშვის, დედისა და ბებიის მძიმე ამბავი: "ეს ჯოჯოხეთია"

ადამ ბუხაიოვის საფლავის გარშემო, დიდი და პატარა დათვის ბელები დევს, თითქოს მისი მეგობრები არიან და არ ტოვებენ

  • თუმცა, 17 თვის ბავშვს მარტო არ უწევს ყოფნა. მისი დედა, 27 წლის სოფია ბუხაიოვა, მასთან ერთად არის დაკრძალული, უკრაინის სამხრეთ ქალაქ ზაპორიჟიეში, ცივ და ქარიან ადგილას.

საფლავის გვერდით, ადამის ბებია, 68 წლის ტატიანა ტარასევიჩი განისვენებს. სამივე ერთად დაიღუპა გასული წლის 7 ნოემბერს, რუსული თავდასხმის შედეგად, ომში, რომელიც უკრაინას 2022 წლიდან შთანთქავს.

ადამის ცხოვრების ბოლო მომენტებიდან ზოგი ტატიანამ ვიდეოზე გადაიღო საკუთარ ტელეფონზე. ისინი სეირნობდნენ – ადამი, მისი დედა სოფია და ტატიანა. ქერათმიანი, ცისფერთვალება ადამი წითელ ქურთუკსა და ნაქსოვ ქუდშია, რომელსაც წინ მიკი მაუსი ახატია. "ნუ მოიხსნი ქუდს," ნაზად ეუბნება ტატიანა, "ცივა." მაგრამ ადამი მაინც იხსნის.

  • ერთი საათში სახლში სადილად დაბრუნდნენ, როდესაც რუსული მართვადი საავიაციო ბომბი მათ საცხოვრებელ კორპუსს მოხვდა. ადამი, სოფია და ტატიანა დაიღუპნენ, ექვს სხვა სამოქალაქო პირთან ერთად.

სოფიას დედა, 46 წლის იულია ტარასევიჩი, ახლა ცდილობს ცხოვრება გააგრძელოს – იმ ადამიანების გარეშე, ვინც უყვარდა, წარსულისა და მომავლის გარეშე. იულიას შავი მძიმე ქურთუკი აცვია."არ ვიცი, როგორ ვიცხოვრო," - ამბობს ის. "ეს დედამიწაზე არსებული ჯოჯოხეთია. ერთ წამში დავკარგე დედა, ქალიშვილი და შვილიშვილი."

ახლა მას მხოლოდ მათი საფლავები დარჩა. "ჩემო ძვირფასო დედა," - ამბობს ტირილით და ტატიანას ფოტოს ეფერება, რომელიც ხის ჯვარზეა დამაგრებული. ერთი ნაბიჯი და ის სოფიასა და ადამის საფლავთან დგას. ბავშვის ფოტოს ხელს ადებს და ამბობს - "ჩემო პატარა კნუტი."

შემდეგ, სოფიას შავ-თეთრ ფოტოს უახლოვდება, მასზე გრძელთმიანი ახალგაზრდა ქალი ჩანს: "ჩემო ლამაზო შვილო, მაპატიე, რომ ვერ გიშველე."

სოფიას მამა, 60 წლის სერგეი ლუშჩაი, მის გვერდით დგას – ძლიერი კაცი, რომელიც მის მწუხარებასა და ტკივილს იზიარებს."ხშირად მოვდივართ სასაფლაოზე," - ამბობს იულია, "სანამ ცოცხლები ვართ, მოვალთ კიდეც, რადგან ეს ჩვენს ტკივილს ცოტა მაინც ამსუბუქებს."

ყოველ ჯერზე, როდესაც ისინი სასაფლაოზე მიდიან, სულ უფრო მეტი საფლავი ხვდებათ. "სასაფლაო დიდი სიჩქარით ფართოვდება," - ამბობს იულია.ლურჯი და ყვითელი დროშების რიგები დაღუპული ჯარისკაცების საფლავებია.

  • ზაპოროჟიე, სადაც მათი ოჯახი ცხოვრობდა, რუსული ძალების ხშირი სამიზნეა. ეს სტრატეგიულად მნიშვნელოვანი ინდუსტრიული ქალაქია, რომელიც ფრონტის ხაზთან ახლოს მდებარეობს. ევროპის ყველაზე დიდი ატომური ელექტროსადგური – ქალაქიდან დაახლოებით 55 კილომეტრში – რუსების ხელშია.

იმ დღეს, როდესაც სოფია, ტატიანა და ადამი დაიღუპნენ, იულიამ თავის შვილს დასავლეთ უკრაინიდან დაურეკა, სადაც სამუშაო მივლინებით იმყოფებოდა. "ვუთხარი, რომ ფრთხილად ყოფილიყო. ქალაქზე დილიდან ბომბები ცვიოდა. მითხრა: 'მადლობა, დედა, ნუ ინერვიულებ. ჩვენ ყველაფერი კარგად გვექნება.'"სერგეი სამსახურში იყო, როდესაც გაიგო, რომ რაღაც მოხდა. მანაც დაურეკა თავის შვილს, მაგრამ არავინ უპასუხა.

შემდეგ, ადგილობრივი მოსახლეობის WhatsApp ჯგუფში, ნახა შეტყობინება: "მეგობრებო, კიდევ ვინმე დარჩა ნანგრევებში?"

"სახლში გავიქეცი, გზაში ვლოცულობდი," - ამბობს სერგეი, "მაგრამ ჩემი ლოცვა უკვე ამაო იყო. როდესაც მივედი, მხოლოდ ნანგრევები დავინახე. აქეთ-იქით დავდიოდი, ჩემს აივანს ვეძებდი. არ ვიცი, რამდენი დრო გავიდა – ორი თუ სამი საათი – მაგრამ მივხვდი, რომ აღარაფერი იყო დარჩენილი და არც იმედი მქონდა გადარჩენის. მომდევნო დღეებში ნანგრევებიდან ზოგიერთი ნივთი მაინც ამოიღეს – სოფიას ფაიფურის ჭიქა, რომელიც როგორღაც დაუზიანებელი დარჩა, სათამაშო თევზი, რომლითაც ადამი აბაზანაში თამაშობდა, და პატარა წითელი ქურთუკი, რომელიც ბოლო სეირნობის დროს ეცვა. ეს ნივთები ახლა ოჯახისთვის განძია.

"ყოველ საღამოს, როდესაც სამსახურიდან ვბრუნდებოდი, ადამი სასეირნოდ მიმყავდა," - ამბობს სერგეი. "მას ცა ძალიან აინტერესებდა. თითით სულ ზევით მაჩვენებდა."

რუსეთის უკრაინაში ფართომასშტაბიანი შეჭრის შემდეგ, 2022 წლის თებერვალში, იულიამ სოფია დიდ ბრიტანეთში უსაფრთხოდ წაიყვანა. ახალგაზრდა ქალმა ინგლისური კარგად იცოდა და უკრაინელი ჯარისკაცებისთვის თარჯიმნად მუშაობდა, რომლებიც ბრიტანეთის სამხედრო ძალების მიერ გადიოდნენ წვრთნას. თუმცა, უკრაინას ვერ მოშორდა.

"ძალიან მოენატრა მშობლები, ახლობლები და თავისი ქვეყანა," - ამბობს იულია. სოფია დაბრუნდა და მოგვიანებით, 2023 წლის ივნისში, ადამი შეეძინა. მან ფსიქოლოგიის სწავლაც დაიწყო, რადგან, როგორც დედამისი ამბობს, "იცოდა, რომ უკრაინაში ბევრი ადამიანს სჭირდებოდა ფსიქოლოგიური დახმარება."

მწუხარების ფონზე, იულიამ იცის, რომ მალე უკრაინამ შეიძლება მტერთან მოლაპარაკებები დაიწყოს, რომელმაც მას ყველა საყვარელი ადამიანი წაართვა.

"რუსეთი აგრესორია, რომელიც ჩვენს ქვეყანაში შემოვიდა, ჩვენი სახლები და ოჯახები გაანადგურა," - ამბობს იულია. "ასე რომ, არც ცეცხლის შეწყვეტაზე და არც მშვიდობის მოლაპარაკებებზე საუბარი არ შეიძლება. თუ პუტინს ჩვენს ტერიტორიებს დავუტოვებთ და დაკარგული ადამიანებისთვის შურს არ ვიძიებთ, ვერასდროს გავიმარჯვებთ."

წყარო