"სიმღერის შექმნამდე უკითხავთ, შენში ყველაზე დიდ ემოციას რა იწვევსო? - დედაო..." - გზა ემიგრაციაში შვილის მომავლისთვის: როგორ ცხოვრობს ბიჭი, რომელმაც "საბავშვო ევროვიზიაზე" გვასახელა?
ანდრია ფუტკარაძე საბავშვო "ევროვიზია 2024"-ის გამარჯვებულია, რაც საქართველოს მეოთხე გამარჯვებაა. ამ შედეგით ჩვენი ქვეყანა კონკურსის რეკორდსმენია. საქართველოს წარმომადგენელმა 12 ქულა 12 ქვეყნისგან მიიღო. ანდრია ფუტკარაძე მაყურებლის წინაშე სიმღერით "To My Mom" წარდგა, რომლის მუსიკაც გიგა კუხიანიძემ დაწერა, ტექსტი კი მაკა დავითაიას ეკუთვნის. ანდრიამ დედას გულით უმღერა, მისმა ნამღერმა კი გასაოცარი შედეგი მოიტანა.
ambebi.ge ანდრია ფუტკარაძის დედას, შორენა აბაშიძეს ესაუბრა.
- ბათუმიდან გახლავართ, მაგრამ მე ამჟამად ამერიკაში ვცხოვრობ, უკვე მეოთხე წელია, ემიგრანტი ვარ... ბათუმის უნივერსიტეტში დიპლომატიური განათლება მაქვს მიღებული და 10 წელი კი ბათუმის იუსტიციის სახლში ვმუშაობდი... ჩემი ამერიკაში ყოფნის მიზეზი კი ის არის, რომ შვილისთვის ცხოვრების უკეთესი პირობები და უკეთესი მომავალი შევქმნა. ამერიკაში ახლა ბავშვთა პედიატრიული კლინიკაში ვმუშაობ...
ემიგრაციაში ყოფნა რთულია და კიდევ ათმაგად რთულია, როცა შვილი გვერდით არ გყავს... ძნელია ასე გარემოს შეცვლა, ოჯახის წევრების, მეგობრების გარეშე და უცხო ქვეყანაში ცხოვრება... მიუხედავად იმისა, რომ საქართველოში ხშირად ჩამოვდივარ და ანდრიასთვის მნიშვნელოვან დღეებში ყოველთვის მის გვერდით ვარ, მაინც ძნელია. წელს უკვე მეოთხედ ჩამოვედი. "რანინას“ პერიოდშიც აქ ვიყავი... ადრეც ჩამოვდიოდი.
ანდრია ბათუმის ზაქარია ფალიაშვილი სახელობის სამუსიკო სკოლა "თერთმეტწლედის“ მეხუთე კლასშია. შარშან გასტროლი ესპანეთში ჰქონდა, კონკურსზე იყო წასული, სადაც გარან-პრი დაიმსახურა და იქაც ჩავედი. ამის გარდა დაბადების დღეს, სკოლის დაწყების პერიოდში, ზეიმზეც ვცდილობ, მის გვერდით ვიყო. ამის გარდა, მუდმივად 24-საათიან რეჟიმში ანდრიას ცხოვრებაში სულ ჩართული ვარ, მუდმივად კავშირსა და კონტაქტზე ვარ მასთან.
- რა ასაკში გამოავლინა მუსიკალური ნიჭი?
- ჯერ ლაპარაკიც არ იცოდა, როცა შევამჩნიე, რომ მუსიკალური ნიჭი ჰქონდა. ტელევიზორში მელოდიებს აჰყვებოდა ხოლმე. რაც არ უნდა ეთამაშა და ეკეთებინა, მუსიკის ხმას გაიგებდა თუ არა, თამაშს წყვეტდა და ტელევიზორთან მიდიოდა, რომ მოესმინა. სხვა არხზე გადართვას არ მანებებდა, იმ მუსიკაზე დააბრუნეო...
6 წლის იყო, ბათუმში ყველაზე კარგი და კომპეტენტური სტუდია "ზღვის შვილები“ რომ შევარჩიეთ (პედაგოგები - ნონა დიასამიძეა, რუსა თავართქილაძე, სტუდიის ხელმძღვანელი - ნათია ინაიშვილი), სადაც მივიყვანეთ.
- ბავშვი ბათუმში ვისთან ცხოვრობს?
- ბებია-ბაბუასთან, ბიძასთან - ოჯახის წევრებთან ერთად... სკოლაშიც ძალიან კარგი მოსწავლეა, ასევე ძალიან მეგობრულია, მშვიდი, სამართლიანი, თუმცა ცოტა ჯიუტიც. მასში გამორჩეულად მომწონს ის, რომ ძალიან გულწრფელია. ვეტყვი ხოლმე - დედა, ინტერვიუების წინ რაღაც გავიაროთ, მოვემზადოთ-მეთქი. არ გვინდა, უცებ რაც მომაფიქრდება და ვიტყვი, ის არის მნიშვნელოვანიო.
- როდესაც გაიგეთ, რომ ანდრიას "ევროვიზიაზე“ საქართველოს უნდა წარმოედგინა, როგორი იყო თქვენი ემოცია?
- ძალიან ბედნიერი ვიყავი, მართლა არ ველოდი. ადრე ასე იყო, რომ "ევროვიზიაზე“ "რანინას“ გამარჯვებული მიდიოდა. წელს სხვა პრიზი დაწესდა და ანდრიამ გამარჯვების შემდეგ საგზური საფრანგეთში, "დისნეი ლენდში“ მიიღო. სწორედ ახლა ვაპირებთ წასვლას. ამიტომ მართლა არ მოველოდი იმას, როცა გავიგეთ, რომ საქართველო ანდრიას "ევროვიზიაზე“ უნდა წარედგინა. პირველი ემოცია სერიოზული შოკი იყო. მერე როცა ეს ყველაფერი გავაანალიზე, უკვე შიში, ნერვიულობა, მღელვარება დამეუფლა იმის გამო, რომ ერთი ციდა ბავშვს ამხელა პასუხისმგებლობა დაეკისრა.
- და როდესაც გააცნობიერეთ უკვე ყველაფერი, გჯეროდათ, რომ გაიმარჯვებდა?
- არა, თუმცა ვინც კი მას იცნობს, ყველა ამბობდა, რომ გაიმარჯვებდა. მე ანდრიას ვეუბნებოდი, რომ ამ კონკურსზე შენი მონაწილეობა უკვე გამარჯვებაა, ამიტომ სიმღერით ისიამოვნე, შედეგზე არ იფიქრო - მეთქი... "რანინას“ კონკურსისაც ასე ვიყავი - არასდროს მითქვამს, - შენ უნდა გაიმარჯვო-მეთქი. მხოლოდ იმას ვეუბნებოდი, რომ ყოფილიყო გულწრფელი და სიმღერით სიამოვნება მიეღო.
კონკურსამდე ერთი დღით ადრე მეუბნებოდა, - დედა, ძალიან ბევრი, მნიშვნელოვანი კონკურენტი მყავსო, მაგრამ არ უთქვამს, გავიმარჯვებო, - ეს მისგან არასოდეს გამიგია. საერთოდ, სტაბილური და გაწონასწორებულია.
- როგორ ფიქრობთ, რა მოეწონა მასში ჟიურის და მსმენელს?
- გულწრფელობა... თამაში არ შეუძლია, ისეთ ემოციას გამოხატავს, როგორიც აქვს თუნდაც სახლში, მეგობრებთან. მის დადებით თვისებად შეიძლება ისიც განვიხილოთ, რომ რასაც ვეუბნებით, მე თუ პედაგოგები, შეიძლება ის რეპეტიციაზე არ გაითვალისწინოს ან დაავიწყდეს, ყურადღება არ მიაქციოს, მაგრამ სცენაზე ყველას დარიგებას, რჩევას ერთად ითვალისწინებს. ამას როგორ აკეთებს, არ ვიცი, მაგრამ გამოსდის. ბევრს არ ლაპარაკობს, თავის რაღაც ფიქრებშია და ამის ფონზე ვამბობ, რომ ემოციების მართვა შეუძლია.
- სიმღერა, რომელიც "ევროვიზიაზე“ შეასრულა, ფაქტობრივად, თქვენ გეძღვნებოდათ. ამაზე როგორი რეაქცია გქონდათ?
- როგორც ვიცი, რამდენიმე სიმღერის ვერსიაზე მუშაობდნენ, იმ პერიოდში ანდრიას ვეკითხებოდი, როგორ მუშაობთ, რას აკეთებთ-მეთქი? არაფერს მეუბნებოდა, - დედა, ჯერ მუშაობის პროცესში ვართ. სიტყვაც არ დასცდენია, რომ სიმღერა დედაზე იყო. როგორც შემდეგ მითხრა, უკვე პრემიერაზე, კომპოზიტორს და ტექსტის ავტორს მისთვის უკითხავთ, შენში ყველაზე დიდ ემოციას რა იწვევსო? დედაო - უთქვამს... მადლობა კომპოზიტორს და ტექსტის ავტორს, რომ ასეთი ნამუშევარი შექმნეს.
- თავად კომპოზიტორს მანამდე არ გასაუბრებიხართ?
- კი, გიგა თავიდან მწერდა, ჯერ ბავშვი უნდა გავიცნო, რამაც სტიმული უნდა მომცეს, რომ სიმღერა შევურჩიოო. მადლობა, იმისთვისაც, რომ მან მოკლე ხანში ასე გაიცნო და შეიგრძნო ანდრიას მდგომარეობა, შეურჩია ზუსტად ისეთი სიმღერა და მოარგო მის სტილს, ხასიათს, ემოციას. მერე პრემიერამდე ორი დღით ადრე, ჩემს დაბადების დღეზე (ასე დაემთხვა), გიგამ ტექსტი და სიმღერაც გამომიგზავნა. ამერიკაში, სამსახურში ვიყავი, რომ მოვისმინე, ემოციურად სრული შოკი მქონდა. ძალიან მომეწონა.
- და ახლაც, "ევროვიზიაზე“, ესპანეთში ახლდით კვლავ თქვენს შვილს...
- ჩემი ცხოვრების მთავარი მიზანი შვილია. მე და ანდრია 3 წლიდან ერთად ვიზრდებით მარტო. ის ჩემთვის ყველაფერია. ანდრია იმას არ მაგრძნობინებს, რომ დედა ფიზიკურად ყოველ დღე მის გვერდით არ არის, მაგრამ ძალიან განიცდის. არ მაგრძნობინებს იმის გამო, რომ არ ვინერვიულო. როცა აქ ვარ, მოვა, ჩამეხუტება, დედა, მიყვარხარ. რამდენი დღე დაგრჩა წასვლამდეო, - მეტყვის და დღეებს ითვლის. რასაც გავუკეთებ, ყველაფრით მადლიერია, მცირედითაც კი. ნუ მიხდი მადლობას, დედა ვარ შენი-მეთქი, - სულ ამას ვეუბნები, მაგრამ ასეთი ბავშვია. მიუხედავად იმისა, რომ 24-საათიან რეჟიმში მის გვერდით დისტანციურად ვარ და ხშირადაც ჩამოვდივარ, მასთან ყოველი დამშვიდობება წინაზე რთულია.
- მუსიკის გარდა, კიდევ რით არის გატაცებული?
- ანდრია კერძო კერძო სკოლაში სწავლობს. დილით რომ მიდის, შუადღემდე სკოლაშია, მერე იქვე ამზადებს გაკვეთილებს. კვირაში 2 დღე "ზღვის შვილებში“ დადის და ასევე 2-ჯერ - ფორტეპიანოზე. თუმცა ძალიან უყვარს ცურვა, მეხვეწება, ვატარო, მაგრამ ფიზიკურად დრო არ რჩება, რომ სხვა რამით დაკავდეს. ამასთანავე, ბავშვია და მინდა, თავისუფალი დროც ჰქონდეს, ბავშვობა რომ შეირგოს. ჩვეულებრივად ეზოში მეგობრებთან ერთად თამაშობს, ძალიან უყვარს მხატვრული ლიტერატურის კითხვა. უყვარს ხატვა, ფაზლის აწყობა, კომპიუტერული თამაშები.
- რას გვეტყვით იმ ბიჭუნაზე, რომელიც მასთან ერთად იყო სცენაზე, ფაქტობრივად, სიმღერის დროს მას განასახიერებდა...
- ეს ბიჭუნა გაბრიელ მაჩაბელია... რომ ჩამოვედი, რეჟისორს სცენარი შედგენილი ჰქონდა და მაშინ გავიგე, რომ ანდრიას სიმღერას განასახიერებდა - ფაქტობრივად, ანდრიას ორეულია. გაბრიელს მანამდე არ ვიცნობდით. ბავშვები მალევე დამეგობრდნენ.
-
საუბარში ჩართვა და საკუთარი შთაბეჭდილებების გაზიარება ანდრია ფუტკარაძეს ვთხოვეთ:
- ვიდრე სცენაზე გავიდოდი, ცოტათი ვნერვიულობდი, მაგრამ ვცდილობდი, რომ არ შემემჩნია. სცენაზე რომ გავედი, ძალიან მაგარი შეგრძნება იყო, მომეწონა ამდენი ხალხის წინაშე სიმღერის შესრულება. ხოლო როდესაც საქართველო გამარჯვებულად დაასახელეს, თავი სიზმარში, ზღაპარში მეგონა. ალბათ იმ წუთებში ყველაზე ბედნიერი ვიყავი...
როდესაც კონკურსანტები გავიცანი, მივხვდი, რომ ძლიერები იყვნენ, მათ ფონზე ვფიქრობდი, თუ პირველ ადგილს ვერ ავიღებდი, ხუთეულში ან ათეულში მაინც მოხვდებოდი. როდესაც გავიმარჯვე, ყველას ძალიან გაუხარდა. სცენაზე ბოლოს რომ ამოვიდნენ, მილოცავდნენ და მეხუტებოდნენ.
შორენა:
- ბავშვების ემოციები ალბათ უფრო გულწრფელია და სხვაგვარი. მათი კონკურენცია შემდეგ უფრო მეგობრობაში გადავიდა. ბოლოს ყველაფერი რომ დამთავრდა, გამოსამშვიდობებელი წვეულება მოაწყვეს. ბავშვები ტიროდნენ და ანდრიას ისე ემშვიდობებოდნენ.
ანდრია:
- ბედნიერი ვარ, რომ დედა ჩემთანაა მნიშვნელოვან პერიოდებში. მადლობელი ვარ. ამერიკიდან მაკონტროლებს ჩემზე ადრე იცის ყველაფერი და ამერიკიდან სულ კონტაქტზეა ჩემთან. ვეუბნები, ყველგან როგორ ხარ, ყველგან თვალები გაქვს-მეთქი...
აქვე, მინდა, მთელ შემოქმედებით ჯგუფს მადლობა გადავუხადო. აბსოლუტურად ყველას ერთად და ცალ-ცალკე.
შორენა:
- მადლობა "პირველ არხს,“ რომ "რანინას“ კონკურსზე მოხვედრის შესაძლებლობა მოგვცა, რამაც შემდეგ ანდრიას გზა "ევროვიზიისკენ“ გაუკაფა.
იხილეთ ასევე: