მართალია თუ არა, რომ სირაქლემები საფრთხის დროს თავს ქვიშაში მალავენ?
მოსაზრება, რომ სირაქლემები საფრთხის მოახლოებისას თავს ქვიშაში მალავენ, სავარაუდოდ, რომაელ ბუნებისმეტყველ პლინიუს უფროსს ეკუთვნის. სწორედ აქედან მოდის გამოთქმა "თავი ქვიშაში ჩარგო“, რაც პრობლემებისგან თავის არიდებას გულისხმობს.
"სირაქლემას საოცარი თვისებაა ის, რომ მათი საჭმლის მომნელებელი სისტემა ყველა ნივთიერებას არაჩვეულებრივად ამუშავებს, თუმცა მათი უჭკუობა ასევე გასაოცარია. მიუხედავად იმისა, რომ მათი სხეულის დანარჩენი ნაწილები თავზე გაცილებით დიდია, მათი წარმოდგენით, თავის ქვიშაში ჩარგვით, მთელ სხეულს დამალავენ", - წერდა პლინიუსი.
და მართლაც, სჯერათ თუ არა დღემდე მეცნიერებს, რომ სირაქლემები ქვიშაში თავს შიშის გამო რგავენ? - აღმოჩნდა, რომ რეალურად ყველაფერი სხვანაირად არის.
სირაქლემები, რომლებიც სხვა ჩიტებისგან განსხვავებით, ბუდეს არ აშენებენ, ქვიშაში ან ტალახში მცირე ორმოებს თხრიან, სადაც კვერცხებს დებენ. სანამ პატარა სირაქლემები გამოიჩეკებიან დედები დღისით, მამები კი ღამით კვერცხებს რამდენიმეჯერ ატრიალებენ, რომ სითბო შეუნარჩუნონ. შორიდან ეს შეიძლება ისე ჩანდეს, თითქოს სირაქლემები თავს მიწაში მალავენ.
გარდა ამისა, მათ ხშირად მიაქვთ მიწის სიახლოვეს თავი, როდესაც საკვებს ეძებენ - ბალახს ან მცირე ცხოველებს, როგორიცაა თაგვები, ბაყაყები და მწერები.
ველურ ბუნებაში სირაქლემებს ბევრი ბუნებრივი მტერი ჰყავთ, მათ შორის ავაზა, ლომი, ლეოპარდი, მაგრამ საფრთხის დროს ისინი თავს მიწაში არ მალავენ, არამედ გარბიან.
ვაშინგტონის სმიტსონის ეროვნული ზოოპარკის მონაცემებით, სირაქლემები ყველაზე სწრაფმავალ ფრინველებად მიიჩნევიან და მაქსიმალურ სიჩქარეს 70 კმ/სთ ავითარებენ.
თუ გაქცევა ვერ მოახერხეს, ისინი ზოგჯერ მიწაზე წვებიან და კისერს წელავენ, რომ გარემოს შეერწყან. ზოგიერთი მონაცემის მიხედვით, ზრდასრულ სირაქლემებს ფრთებით მტვრის ქარბუქის წარმოქმნაც შეუძლიათ, რათა მტაცებლები თავიანთი ბარტყებისგან დააფრთხონ. ასევე ცნობილია, რომ სირაქლემებს ძალიან ძლიერი დარტყმა აქვთ.
ამრიგად, სინამდვილეში სირაქლემები თავიანთ სისწრაფეს და მახვილ ინტუიციას იყენებენ, რათა მტაცებლები დროულად შეამჩნიონ და მათგან თავი დააღწიონ, თავს ქვიშაში დამალვა კი არ სჭირდებათ.