"ვერ წარმოვიდგენდი, რომ ჩემს შვილებს შორის ასაკობრივი სხვაობა 24 წელი იქნებოდა... სულ 20 დღის წინ ახდა ჩემი ოცნება, გიორგი ძალიან კარგი მამაა" - ნინო თოლორდავას ახალი ცხოვრება
აგვისტოს ბოლო, ნინო თოლორდავა დედა გახდა. ჟურნალისტს მეორე ქორწინებაში მეორე შვილი შეეძინა. თადა ერეკლე სუროგაციის საშუალებით დაიბადა. როგორც ნინომ გადაცემაში „სთორი“ აღნიშნა, მას ჯანმრთელობის მდგომარეობის გამო, ბავშვის გაჩენა არ შეეძლო.
ნინოს მეუღლე ბიზნესმენი გიორგი დავითაიაა, რომელსაც პირველი ქორწინებიდან ორი უფროსი შვილი ჰყავს. ნინო ასევე ახალგაზრდა ბებიაა, ამიკო ხაზალია, რომელიც ნინოს პირველი ქორწინებიდან ჰყავს, 3 წლის ნოას მამაა.
ჟურნალისტმა "თბილისელებთან" იმ ემოციებზე ისაუბრა, რაც შვილის დაბადებას მოჰყვა. ამბობს, რომ თადა ერეკლემ მისი და გიორგის ოჯახური ურთიერთობა უფრო მრავალფეროვანი გახადა.
- როგორც კი ჩემი შვილი დავინახე, მაშინვე ეიფორია დამეუფლა და ამ დრომდე იმავე მდგომარეობაში ვარ. ეს ენით აღუწერელი ემოციაა – შინაგანი შფოთი, სიხარული, ბედნიერება – ყველაფერი ერთად ახლავს. ვერასდროს წარმოვიდგენდი, რომ ჩემს პირველ და მეორე შვილს შორის სხვაობა 24 წელი იქნებოდა. ეს კიდევ უფრო საოცარს ხდის ამ ისტორიას.
ამიკო რომ დაიბადა, ალბათ, ოთხი წლის იყო, იმ პერიოდიდან მოყოლებული, ძალიან მინდოდა მეორე შვილი. მაგრამ არა და არ დგებოდა ეს ბედნიერი მომენტი ჩემს ცხოვრებაში. სულ 20 დღის წინ ახდა ჩემი ოცნება და თითქოს, ცხოვრება თავიდან დაიწყო, ხელმეორედ შეიძინა აზრი.
მთელი ცხრა თვე ერთი სული მქონდა, როდის დავინახავდი ჩემი შვილის სახეს. მე და ჩემი მეუღლე ვსაუბრობდით ხოლმე: შენი თვალი ექნება თუ ჩემი, შენი ცხვირი ექნება თუ ჩემი, ქერა იქნება თუ შავგვრემანი... სულ ამაზე ვფიქრობდი. ღამე რომ ვწვებოდი, ჩემი შვილის სახე მესიზმრებოდა. თან, შფოთი მქონდა, ძალიან ვნერვიულობდი. როდესაც პირველ შვილს ველოდი, ყველაფერი მარტივად იყო. არც ვნერვიულობდი, არც ვღელავდი. როგორი იქნება, ხომ ორივე ხელზე ხუთი თითი ექნება, ფეხზეც, არა? 24 წლის წინ ასეთ ელემენტარულ რამეებზე არ ვფიქრობდი (იცინის). ახლა ყველაფერზე ვღელავდი. სოციალურ ქსელში რამეს რომ წავიკითხავდი, ყველაფერს ჩემს თავზე წარმოვიდგენდი და ეს განცდებს მიმძაფრებდა.
ცხრა თვე ყველაფერზე ვღელავდი. ხომ ორი თვალი და ორი ფეხი ექნება, ხომ კარგად იქნება – ისეთ რამეებზე ვღელავდი, ძალიან ელემენტარულსა თუ მნიშვნელოვანზე, რაზეც წესით, არ უნდა იფიქრო. ვამბობდი, ოღონდ დავინახო და ჯანმრთელი იყოს-მეთქი. ღმერთმა შეისმინა ჩემი ლოცვა-ვედრება და ჩემი თადა ერეკლე ზუსტად ისეთი დაიბადა, როგორზეც მიოცნებია. თუმცა, სიმართლე გითხრათ, იმდენად ლამაზია, ასეთზეც არ მიოცნებია (იცინის).
ახლა მე და გიორგი ვსხედვართ და ვსაუბრობთ ხოლმე, რას ვაკეთებდით თადა ერეკლეს გარეშე, როგორ ვცხოვრობდით. გიორგი მარტივად მპასუხობს: უბრალოდ, კარგად გვეძინაო (იცინის).
ნინოს თქმით, როგორც ბებია შვილიშვილის აღზრდაში ჩართული არ არის, რადგან ნოა დედის დედასთან იზრდება.
– მე იმ დოზით არ ვიყავი ჩართული ჩემი შვილიშვილის აღზრდაში, როგორც მაგალითად, ახლა დედაჩემია ჩართული თადა ერეკლეს აღზრდაში, როგორც იყო ამიკოს აღზრდაში ჩართული. თადა ერეკლეს ორივე ბებია, დედაჩემიც და მეუღლის დედაც, ორივე თავიდან ბოლომდე მონაწილეობენ მის აღზრდაში. სამწუხაროდ, მე ამ დოზით არ ვმონაწილეობდი ჩემი შვილიშვილის აღზრდაში. ნოა იზრდება დედის დედასთან, არაჩვეულებრივ ქალბატონთან და გამოდის, რომ მე შვილიშვილთან უფრო მეგობრული ურთიერთობა მაქვს.
ჩემი შვილი დიდია, გიორგის შვილებიც 20 და 16 წლისები არიან, თადა ერეკლე კი ძალიან პატარაა და შესაბამისად, დიდხანს იქნება ჩვენთან, ამაზე ფიქრი ძალიან გვახარებს.
ამბობს, რომ ძილი მართლა აკლიათ, მაგრამ მეუღლეებს შორის ბავშვის მოვლის საკითხი ღამით თანაბრად არის განაწილებული.
– მეუღლე ძალიან კარგი მამაა. ზოგადად, უფროს შვილებთან ურთიერთობაში ვხედავდი, რომ გიორგი ფანტასტიკური მამააა და თადა ერეკლესთანაც ზუსტად ისეთი აღმოჩნდა, როგორსაც ველოდი. ღამე ძალიან მეხმარება. მე, მაქსიმუმ, სამ საათამდე გავძლო, მერე მეძინება. თან, ძალიან ღრმა ძილი მაქვს და ბავშვის ტირილზე არ მეღვიძება. შესაბამისად, გიორგის სამ საათამდე სძინავს, შემდეგ დგება და დილამდე უვლის ბავშვს.
ზოგადად, მინდა, ყველას ვუთხრა, რომ არცერთ ასაკში არ არის შვილის გაჩენა გვიან. ნუ მოაკლებთ საკუთარ თავს ამ უდიდეს ბედნიერებას საზოგადოებაში ჩამოყალიბებული სტიგმების გამო.
თადა ერეკლე პატრიარქის ნათლულია. რადგან წყვილის საერთო შვილი მისი მეუღლისთვის მესამე შვილი, ამის უფლება მისცეს.
– გიორგისთვის თადა ერეკლე მესამე შვილია, ჩემთვის – მეორე. საპატრიარქოში ვიკითხე და მითხრეს, რომ შესაძლებელი იყო, პატრიარქს მოენათლა. ეს ჩვენთვის ძალიან დიდი ბედნიერება იყო, ამიტომ სასწრაფოდ მოვნათლეთ.
წაიკითხეთ ასევე: