"ქორწილის დღეს მე და ჩემი მეუღლეც ვმუშაობდით... მას პაციენტები ჰყავდა, მე ეთერიდან წავედი ჯვრისწერაზე" - თაკო კორინთელი მეუღლეზე "მეორედ დაოჯახდა"

ტელეწამყვანი თაკო კორინთელი წელს მეუღლეზე "მეორედ დაოჯახდა": ოფიციალური ხელმოწერიდან რამდენიმეწლიანი თანაცხოვრების მერე, წყვილმა გასულ ზაფხულს ჯვარი დაიწერა, თუმცა მათ ცხოვრებაში დაოჯახების ცერემონია მხოლოდ 2 ეტაპით არ დასრულებულა...

- 4-5 წლის წინ, მე და ჩემმა მეუღლემ ხელი მოვაწერეთ, ახლა კი ჯვარი დავიწერეთ. ჯვრისწერას და ქორწილს ერთად ვგეგმავდით, მაგრამ ისე მოხდა, რომ ჩვენი ქორწინება 3 ეტაპად დავყავით - დიდი ქორწილი მერე გვექნება... რეალურად, დიდი ქორწილის გადახდა გვინდოდა. თავის დროზე, ხელიც უცებ მოვაწერეთ, რადგან ვფიქრობდით, ჯვრისწერა და დიდი ქორწილი ერთად "გაგვეკეთებინა". ქორწილს თავი ვერ მოვაბით, რადგან მოგეხსენებათ, ყველა დეტალი უნდა დაიგეგმოს, "გაიწეროს"... სტუმრების სია რომ ჩამოვწერეთ, 200 სტუმარი მხოლოდ საახლობლო წრიდან გვყავს.

მოკლედ, ყველა დეტალის დაგეგმვას ვეღარ ვასწრებდით. ამიტომ ვიფიქრეთ, რაკი დიდ ქორწილს ჯერ თავს ვერ ვაბამთ, ჯვარი დავიწეროთ, რომ შემდეგ ქორწილი მშვიდად, ფაციფუცის გარეშე დავგეგმოთ-თქო. პრინციპში, ისე გამოვიდა, რომ ჩემს ქმარზე ორჯერ ვიქორწინე, ქორწილი კიდევ წინაა (იცინის)... ორივეს გვაწუხებდა, რომ ჯვარი დაწერილი არ გვქონდა. ორივეს ერთი და იგივე მოძღვარი გვყავს. მოძღვარიც ასე იყო განწყობილი - კარგი იქნებოდა, რომ ჯვარი დაგეწერათო. ჩემთვის და ჩემი ქმრისთვის ხელის მოწერასა და ქორწილზე მთავარი ჯვრისწერაა, რომელიც რატომღაც, ასე გაჯანჯლდა. 18 ივნისი "ჩვენი" თარიღია: ოფიციალურად, ხელიც ამ დღეს (2021 წელს) მოვაწერეთ. ამ თარიღს უკავშირდება სიყვარულის ახსნაც, ბეჭდის პირველად ჩუქებაც...

წელს, 18 ივნისამდე რამდენიმე დღით ადრე, ლევანმა მითხრა, - მოდი, ამ დღეებში ჯვარი დავიწეროთ, მხოლოდ მეჯვარეები (მეუღლეებთან ერთად), დედები და ძმები წავიყვანოთ, თორემ ხომ ხედავ, როგორ გაგვიჯანჯლდა? უკვე ამდენი წელი გავიდაო... დავთანხმდი. მეგობრებს უცებ მივწერე, რომ მობილიზებულიყვნენ. აბსოლუტურად ყველა მეჯვარე გვერდით დამიდგა, - აბა, რა! როცა გინდათო... თან, 18 ივნისი სამშაბათ დღეს დაემთხვა, როცა ყველანი ვმუშაობდით - მეც, ჩემი ქმარიც და ჩვენი ყველა მეჯვარეც, მაგრამ ამანაც არ შეგვაფერხა. მართლაც, სპონტანური ყველაფერი კარგია, ყველაფერი უცებ დავგეგმეთ. ალბათ, იცით, რომ ერთ-ერთ მეჯვარეს - ნანუკა გულუას ატელიე აქვს. მან მითხრა, - კაბას შეგიკერავო. ვუთხარი, - პომპეზური კაბით ჯვრისწერას არ ვაპირებ-მეთქი. - მე შეგიკერავ. სიმბოლურად, თეთრი კაბა ხომ უნდა გეცვასო?!. ატელიეში მივედი, ზომები ამიღეს, წამოვედი და ზუსტად 2 დღეში დამირეკეს, - კაბა წაიღეო... მოკლედ, 3-4 დღეში ყველაფერი დალაგდა.

- ჯვრისწერის დღეს ტელეეთერში იყავი?

- კი. როგორც ყოველთვის, დილის 6-ის ნახევარზე ავდექი, გავემზადე, ტელევიზიაში მივედი... ეთერის დასრულების შემდეგ შინ წავედი, მოვწესრიგდი, თეთრი კაბა ჩავიცვი და მცხეთაში წავედი - ჯვარი სამთავროს მონასტერში დავიწერეთ. იმ დღეს ჩემი ქმარიც მუშაობდა - დილიდან პაციენტები ჰყავდა... ჯვრისწერა 3 საათზე გვქონდა დანიშნული. სახლიდან რომ გავდიოდი, კურიერიც მოვიდა, რომელმაც თაიგული მომიტანა. ასე უცებ-უცებ, ქაოსურად გავედით...

- ჯვრისწერის რიტუალი ყოველთვის მნიშვნელოვნად მიგაჩნდა თუ მეუღლემ მოახდინა ზეგავლენა?

- ყოველთვის მნიშვნელოვნად მიმაჩნდა. კი, რა თქმა უნდა, როცა წყვილი ერთადაა, ეს უფლის გარეშე არ მოხდებოდა, მაგრამ ჯვრისწერის მერე, ღმერთისგან უფრო მეტად დალოცვილი ხარ. ამ ემოციებს მეტად შეიგრძნობ, თუ მართლმადიდებელი, მორწმუნე, ღვთისმოშიში ხარ... ჯვარი ჩვენს მოძღვართან - მამა ილიასთან დავიწერეთ. ჩვენი მოძღვარი, დედა ქეთევანი, რომელიც იღუმენიაა და სამთავროს მონასტერში მოღვაწე ყველა დედა ძალიან გვიყვარს. ერთმანეთთან განსაკუთრებული ურთიერთობა გვაქვს. ჩვენს ჯვრისწერაში ყველა მონაწილეობდა, ყველა მხარში გვედგა. მაქსიმალურად შეგვიწყვეს ხელი. მათთვის მადლობის მეტი არაფერი გვეთქმის. ჩვენი მოძღვარი ჩვენს ბედნიერებას ისე იზიარებდა, რომ თვალები უბრჭყვიალებდა (იღიმის)... მიუხედავად იმისა, რომ პომპეზურობა არ გვინდოდა, 1 ფოტოგრაფი მაინც წავიყვანე, რომ ჩვენთვის განსაკუთრებული დღე ფოტოებზე აღებეჭდა. მონასტერში რომ მივედით, ერთმა დედამ თაიგული მოგვიტანა, მეორემ - ხატები გვაჩუქა, მესამე ფოტოებს გვიღებდა... ჩვენს სიხარულს ისე იზიარებდნენ, რომ სიტყვებით ვერ გადმოგცემთ!.. ჯვირისწერის დროს ჩვენი საყვარელი რამდენიმე დედა გალობდა... ყველა დადებითი ემოციით იყო სავსე.

- ქორწინების მეორე ეტაპის თაფლობისთვე სად გაატარეთ?

- საქართველოში თუ მის ფარგლებს გარეთ, ბევრს ვმოგზაურობთ. რაც ერთად ვართ, ჩვენს ყოველ "გასვლას" "თაფლობისთვეს" ვარქმევთ (იღიმის)... სოციალურ ქსელში ხალხს იმდენი ფოტო აქვს ატვირთული, რომ ქრონოლოგიურად მიხვდები, როდის სად იყვნენ. რომ დავფიქრდი, ხანდახან მე და ლევანი სპონტანურად ისეთ მაგარ ადგილებში მივდივართ ხოლმე, რომ ფოტოების გადაღებაც მავიწყდება. ჩვენი ცხოვრებით ისე ვართ გართული, რომ მერე, როცა სხვის ფოტოებს ვნახულობ, ვამბობ, - აუ, აქ ხომ ჩვენც ვიყავით? ფოტოები არ გვაქვს-მეთქი... ახლაც რამდენიმე ფოტო ძაღლის გამო გადავიღე: ძალიან ცანცარაა. ზაფხულობით ალერგია ეწყება. ამიტომ ხშირად სამედიცინო საყელო უკეთია, რომ თათები არ მოილოკოს. აუ, ძალიან საწყალ სახეს მიიღებს ხოლმე (იღიმის). საყელოს პერიოდულად ვხსნი - თამაშის, წყალში შესვლის დროს... მთელ ოჯახს კარგად გვამხიარულებს. თან, ჩაქვში დიდი სახლი გვაქვს დაქირავებული, თავისი ეზოთი. ჩემმა ძაღლმა ამ ეზოში "გაშალა ფრთები" და გაინავარდა. თბილისში ბინაში გვყავს ხოლმე. შესაბამისად, ამის ფუფუნება არ აქვს, რომ სულ ეზოში იყოს...წაიკითხეთ სრულად