მამუკა ხაზარაძემ და გიორგი გახარიამ შესაძლოა, საერთო პოლიტიკური ცენტრი შექმნან. ამ ძალების გაერთიანების ინიციატივა პრეზიდენტ ზურაბიშვილს ეკუთვნის, რომელმაც პოლიტიკოსები გუშინ რეზიდენციაში მიიწვია.
"მოლაპარაკება არ არის დამთავრებული, ჩვენ ავიღეთ პაუზა“, - უთხრა ჟურნალისტებს შეხვედრიდან გამოსულმა მამუკა ხაზარაძემ, ხოლო გიორგი გახარიას თქმით, "მამუკა ხაზარაძემ ერთი დღე ითხოვა“, სავარაუდოდ - კოალიციასთან მოსალაპარაკებლად. ორივე პოლიტიკოსმა გამოხატა მზაობა, რომ წარსულის მწვავე დაპირისპირებას გადააბიჯებენ.
"ქვეყანა არის გზაგასაყარზე, ჩვენს ქვეყანას ემუქრება დიდი საშიშროება, ეს არის - ან რუსული არჩევანი, ან ჩვენი თავისუფლების ევროპული არჩევანი. აქედან გამომდინარე, მიუხედავად ბევრ საკითხთან დაკავშირებით აზრთა სხვადასხვაობისა, შევთანხმდით ერთ რამეზე, რომ გავაკეთებთ ყველაფერს იმისათვის, რომ გავაკეთოთ სრული მობილიზაცია და "ქართული ოცნება", ბიძინა ივანიშვილის ხელმძღვანელობით, გავუშვათ ხელისუფლებიდან და ძალიან სწრაფად ქვეყანა დავაყენოთ ევროპული განვითარების გზაზე“, - მამუკა ხაზარაძემ შეხვედრისთვის მადლობა გადაუხადა პრეზიდენტ ზურაბიშვილს და გიორგი გახარიას.
გიორგი გახარიამაც მადლობა გადაუხადა როგორც მამუკა ხაზარაძეს, ასევე სალომე ზურაბიშვილს და აღნიშნა, რომ შეხვედრაზე პრეზიდენტის შეთავაზების გამო მივიდა და არ ჰქონდა "უარის თქმის უფლება“.
გახარია ამბობს, რომ მის გუნდს დღეს 5%-იანი ბარიერის გადალახვის პრობლემა არა აქვს - "რეიტინგი ორნიშნა და მზარდია“, ხოლო მომავალი არჩევნები სიურპრიზი იქნება პირველ რიგში "ქართული ოცნებისთვის“, რადგან "ყველა სერიოზული კვლევით, "ოცნების" საშუალო შეწონილი მხარდაჭერა არის დაახლოებით 600 ათასი ხმა“ და "2 მილიონი ამომრჩევლის გამოცხადების პირობებში, ეს არის მაქსიმუმ 30%“.
ყველას აინტერესებდა - შეუერთდება თუ არა გახარიას გუნდი პრეზიდენტის "ქართულ ქარტიას“, რომელსაც მანამდე ხელი არ მოაწერა.
"კიდევ ერთხელ დავუდასტურე ქალბატონ პრეზიდენტს, რომ მხარს ვუჭერთ ქარტიის დღის წესრიგს... ქვეყანას და სახელმწიფოს თუ დასჭირდა, ქარტიასაც მოვაწერთ ხელს, არ იქნება ეს პრობლემა, უბრალოდ, დღეს, ამ ეტაპზე ჩვენ ამის აუცილებლობას ვერ ვხედავთ“, - ამბობს გიორგი გახარია.
"ქართული ოცნება“ კი ჯერ არშემდგარ გაერთიანებას უპირისპირდება.
პოლიტოლოგი ვახტანგ ძაბირაძე ახალი "შუაშისტური“ ცენტრის შესაძლო შექმნას პოზიტიურად აფასებს და მას ამ ეტაპზე ყველაზე წარმატებულ პროექტს უწოდებს.
"როგორც კი არჩევნებზე დაიწყო საუბარი, მე პირადად, გამომდინარე იქიდან, რა განწყობებიც იყო ელექტორატში, ყოველთვის მიმაჩნდა, რომ დღეს საქართველოში არის სამი ტიპის ელექტორატი:
"ქართული ოცნების“ მყარი ელექტორატი, "ნაციონალური მოძრაობის“ ელექტორატი და ელექტორალური ნაწილი, რომელსაც არც ერთი მოსწონს და არც - მეორე. ნებისმიერ შემთხვევაში, ამ რეალობის გათვალისწინებით, დაჯგუფებები უნდა მომხდარიყო. თავიდანვე მიმაჩნდა, რომ "ქართული ოცნების“ მყარი ელექტორატი დარჩებოდა მასთან (ისევე, როგორც "ნაციონალების“), ამიტომ საჭირო იყო პოლიტიკური ცენტრის შექმნა, რომელიც იმუშავებდა მესამე კატეგორიის ელექტორატზე. სიმყარის მიხედვით თუ ვიმსჯელებთ, ჯამურად ამ მყარი ელექტორატის რაოდენობა სადღაც 1,5 მილიონი ამომრჩეველია. ამას გარდა, კიდევ რჩება გარკვეული სეგმენტი, რომელსაც თავიდანვე არ ჰყავს არჩეული პოლიტიკური ძალა და გადაწყვეტილებას ღებულობს საარჩევნო პროცესის დროს. ეს არის ბაზა დღევანდელი ქართული ელექტორატის. ენმ და "ახლები“ ერთმანეთს კი უყოფენ ელექტორატს, მაგრამ 5%-იანი ბარიერის დაძლევის პრობლემა მათ არ აქვთ. უფრო რთული ვითარება იყო მესამე ჯგუფში. ისიც უნდა ითქვას, რომ ე.წ. შუაშისტები საკმაოდ პრეტენზიული ელექტორატია და არ არის მიბმული რომელიმე პოლიტიკურ ჯგუფს. ამ ელექტორატის ძირითადი ნაწილი 2012 წელს "ქართული ოცნების“ მხარდამჭერი იყო, მაგრამ იმედგაცრუების შემდეგ თანდათან ჩამოშორდა მას, თუმცა არც "ნაციონალური მოძრაობა“ იყო მისთვის მისაღები. აი, ამის გათვალისწინებით სულ ვამბობდი, რომ უნდა მოხდეს გახარია-"ლელო"-დოლიძე-ელისაშვილის გაერთიანება, ეს იყო ის პოლიტიკური სუბიექტები, რომელთაც შეეძლოთ ამ ელექტორატის მთლიანი მობილიზება. შესაბამისად, მიმაჩნია, რომ ეს გაერთიანება არის სწორი და კარგი, ის მობილიზებას გაუკეთებს არა მარტო შუაშისტურ ელექტორატს, არამედ დაახლოებით 400 ათასი ამომრჩევლის (რომელიც არჩევნების დროს იღებს გადაწყვეტილებას და რომელიც არცერთ პოლიტიკურ ძალასთან არ არის მიბმული) ჩათრევას და თავის ორბიტაზე მიყვანას.
ამასთანავე, ძალიან მნიშვნელოვანია, რომ "ოცნებასა“ და ენმ-ს გარდა, გაჩნდება მესამე საკმაოდ ძლიერი პოლიტიკური ცენტრი, რაც იმ ადამიანებს, ვისთვისაც კითხვის ნიშნის ქვეშ იყო, წავიდოდა თუ არა არჩევნებზე, მისცემს გარკვეულ მოტივაციას, წავიდეს არჩევნებზე და არა მარტო წავიდეს, მხარი დაუჭიროს სწორედ ამ შუაშისტურ დიდ გაერთიანებას. ჩემი აზრით, ძალიან კარგი იქნება, თუ ენმ და "ახლებიც“ მოძებნიან ერთმანეთთან გაერთიანების შესაძლებლობას. ეს იმას ნიშნავს, რომ ამომრჩეველს გაუადვილდეს არჩევანის გაკეთება, რადგან რეალურად, ეს არჩევნები იქნება სამსუბიექტიანი და მათ შორის არჩევანის გაკეთება ამომრჩევლისთვის ძალიან ადვილი იქნება. გახარია - "ლელოს“ გაერთიანებით გაჩნდება პოლიტიკური ძალა, რომელიც არა მარტო ჩაანაცვლებს "ნაციონალურ მოძრაობას“, არამედ იქნება "ქართული ოცნების“ კონკურენტი. ამას კიდევ ერთი დამატებითი მნიშვნელობა აქვს - შუაშისტურ და ასევე ნეიტრალურ ამომრჩეველში მაინც არსებობს შიში იმისა, რომ ენმ დაბრუნდება ხელისუფლებაში. ეს გაერთიანება ამ შიშს მთლიანად გამორიცხავს, ვინაიდან ის საკუთარ პოზიციას უკარნახებს როგორც "ნაციონალურ მოძრაობას“, ისევე "ქართულ ოცნებას“, ანუ, ფაქტობრივად, იქნება ახალი ხელისუფლების ბირთვი. ამას იმიტომ ვუსვამ ხაზს, რომ ლაპარაკი იმაზე, ვისთან უნდა გაკეთდეს კოალიცია, ასეთ შემთხვევაში არც თუ სწორ გადაწყვეტილებად მიმაჩნია იმიტომ, რომ დღეს საქართველოს წინაშე გარდა უამრავი სხვა პრობლემისა, ორი სასიცოცხლოდ მნიშვნელოვანი პრობლემა დგას: 1. საგარეო ორიენტაციის ცვლილება და 2. ქვეყნის ავტორიტარიზმისკენ ვარდნის შეჩერება. ამ ორი პრობლემის გადაწყვეტის გარეშე ჩვენ ვერც ეკონომიკურ, ვერც სოციალურ და სხვა პრობლემებს ვერ დავძლევთ. ამიტომ ეს ორი პრობლემა უნდა გადაწყდეს. თუ ეს კოალიცია იქნება ბირთვი (ვგულისხმობ იმას, რომ გავლენიანი მინისტრები სწორედ ამ ჯგუფიდან იქნება დაკომპლექტებული), ასეთ შემთხვევაში დიდ განსხვავებას ვერ ვხედავ, რომელი უფრო მეტ პორთფელს დათმობს (ენმ, თუ "ოცნება“) იმისთვის, რომ ამ ბირთვმა შექმნას უმრავლესობა, იმასთან უნდა გაკეთდეს კოალიცია. ეს იქნებოდა ყველაზე კარგი“.
"იმისათვის, რომ ამ გაერთიანებამ სერიოზული ბრძოლა გაუმართოს "ოცნებას“ და არა ენმ-ს, კიდევ რაღაც დამატებითი სჭირდება და ეს არის პრემიერის კანდიდატურა. მგონია, რომ ამ გაერთიანების შემდეგ ყველაზე სწორი პოლიტიკური სვლა იქნება ის, თუ გახარიაც და ხაზარაძეც უარს იტყვიან პრემიერობის კანდიდატობაზე და შეეცდებიან ორივესთვის მისაღები სხვა კანდიდატურა დაასახელონ. ჩემთვის, პირადად, ამ გაერთიანებში ყველაზე საუკეთესო ვარიანტი ანა დოლიძეა. ამას მე ვთვლი ასე, თორემ შესაძლოა მოხდეს სხვა კანდიდატურაზე შეჯერება. რას მისცემს ეს კოალიციას? - ის ამომრჩეველი, რომელსაც გარკვეული სკეპტიციზმი გააჩნია ერთი, ან მეორე პერსონის მიმართ, ასეთი გაერთიანებით უფრო აქტიური და მისი მხარდამჭერი იქნება, რაც ძალზე მნიშვნელოვანია ამ გაერთიანებისთვის. არ ვიცი, შიგნით რა ტრიალებს, მაგრამ არ მიმაჩნია სწორად ერთის, ან მეორის გაპრემიერება, ეს ცუდი იქნება გაერთიანებისთვის, ამიტომ ჯობია მესამე, უფრო ნეიტრალური პირი მონახონ თავიანთ ორბიტაზე თუ არა, მაშინ ორბიტის გარეთ“.
ამ შესაძლო გაერთიანებაში ვახტანგ ძაბირაძე პრეზიდენტის დიდ წვლილზე საუბრობს და "ოცნების“ შიშებზეც ამახვილებს ყურადღებას:
"არ უნდა დაგვავიწყდეს პრეზიდენტის როლი ამ ყველაფერში. სალომე ზურაბიშვილმა ბევრი რამ გააკეთა, განსაკუთრებით ბოლო 2 წლის განმავლობაში, როდესაც მან, ფაქტობრივად, დაიწყო თავისი ფუნქციის აღსრულება და სწორ ნაბიჯებს დგამს. ამ ლიდერების დასმა მოლაპარაკების მაგიდასთან, პირადად პრეზიდენტის დამსახურებაა და თუ ეს გაერთიანება შედგა და ყველაფერი კარგად წავიდა, უნდა ჩავთვალოთ, რომ პრეზიდენტმა ითამაშა ძალიან დიდი როლი არა მარტო ამ გაერთიანებაში, არამედ იმ ორი პრობლემის მოგვარებაში, რაზეც თავში ვთქვი - საგარეო ორიენტაცია შეცვლა და ავტორიტარიზმის შეჩერება.
"ქართულ ოცნებას“, რა თქმა უნდა აშინებს ეს გაერთიანება. ის თავის ელექტორატს ვერ ზრდის, მისი ელექტორალური ბაზა დაახლოებით 700 ათასი ამომრჩეველია. "ოცნება“ უკვე უუნაროა რაღაც დაპირებები გასცეს მოსახლეობისთვის. გასაოცარია მათი "დაპირებები“, რომელშიც არაფერი რეალური არ იკითხება. მარტო ის, რომ ერთნაირსქესიანთა ქორწინება აკრძალე, არ არის საკმარისი იმისთვის, რომ ამომრჩეველმა მხარი დაგიჭიროს. ეს არის გათვლილი ძალიან ვიწრო ჯგუფზე. "ქართული ოცნება“ დაიცალა რესურსებისგან, იდეებისგან... ის არანაირ ცვლილებას არ გვპირდება“.
იხილეთ ასევე: