ქმრის მიერ სას­ტი­კად მოკ­ლუ­ლი ახალ­გაზ­რდა ქალი, ფიქ­რია ტუ­გუ­ლაშ­ვი­ლი 1-ელ სექ­ტემ­ბერს მი­ა­ბა­რეს მი­წას. ორი მცი­რე­წლო­ვა­ნი შვი­ლის დედა მშობ­ლი­ურ სო­ფელ­ში დაკ­რძა­ლეს. სამი ადა­მი­ა­ნის გან­ზრახ მკვლე­ლო­ბა­ში ბრალ­დე­ბუ­ლი ზვი­ად ზუ­რა­ბაშ­ვი­ლი ახლა ცი­ხე­შია გა­მო­კე­ტი­ლი, თუმ­ცა მან სა­სა­მარ­თლო პრო­ცეს­ზე თა­ვი­სი ქმე­დე­ბის გა­მარ­თლე­ბა სცა­და. ამ­ბობს, რომ ცოლი და მისი ბავ­შვო­ბის ძმა­კა­ცე­ბი ეჭ­ვი­ა­ნო­ბის ნი­ა­დაგ­ზე და­ხო­ცა. ფაქ­ტია, ის არ ნა­ნობს ჩა­დე­ნილს, უფრო მე­ტიც, ამ­ბობს, ახლა ცო­ცხლე­ბი რომ იყ­ვნენ, იმა­ვეს გა­ვი­მე­ო­რებ­დიო. მი­ზე­ზად ღა­ლატს ასა­ხე­ლებს. ამ ვერ­სი­ის არ სჯე­რა არა­ვის და ყვე­ლა დარ­წმუ­ნე­ბუ­ლია, რომ ბრალ­დე­ბუ­ლი ცილს სწა­მებს მე­უღ­ლე­სა და ბავ­შვო­ბის მე­გობ­რებს, რო­მელ­თა და­სა­ხო­ცად ხელი არ აუ­კან­კალ­და.

ტრა­გე­დი­ის ად­გი­ლას, გურ­ჯა­ა­ნის სო­ფელ ახა­შენ­ში დიდი გლო­ვაა. სწო­რედ ზუ­რა­ბაშ­ვი­ლის მე­ზობ­ლად ცხოვ­რობ­დნენ მოკ­ლუ­ლი ბი­ჭე­ბი მალ­ხაზ მა­მი­საშ­ვი­ლი და როინ კო­ბი­აშ­ვი­ლი. ამ ბი­ჭებს იქ ყვე­ლა და­დე­ბი­თად ახა­სი­ა­თებს და დარ­წმუ­ნე­ბუ­ლე­ბი არი­ან, რომ ბრალ­დე­ბუ­ლის ავად­მყო­ფურ ეჭ­ვი­ა­ნო­ბას შე­ე­წირ­ნენ უდა­ნა­შა­უ­ლო ბი­ჭე­ბი. ყვე­ლა მე­ზო­ბე­ლი ამ­ბობს, რომ ბრალ­დე­ბუ­ლი პა­თო­ლო­გი იყო, ის უმი­ზე­ზოდ ეჭ­ვი­ა­ნობ­და და სიმ­თვრა­ლე­ში სა­ერ­თოდ უკონ­ტრო­ლო ხდე­ბო­და.

"ამ არ­სე­ბას არ შე­იძ­ლე­ბა ადა­მი­ა­ნი უწო­დო. რამ­ხე­ლა უბე­დუ­რე­ბა და­ატ­რი­ა­ლა და კი­დევ სა­ხელს უტეხს თა­ვის გა­და­სარ­ჩე­ნად ცოლ­საც და მე­გობ­რებ­საც, ეს ეჭ­ვი­ა­ნი, პა­თო­ლო­გი უმ­კაც­რე­სად უნდა და­ი­სა­ჯოს და არ უნდა იხი­ლოს დღის სი­ნათ­ლე. თქვენ არ იცით რო­გო­რი უპა­ტი­ოს­ნე­სი გოგო და ბი­ჭე­ბი და­ხო­ცა", - ამ­ბობს ჩვენ­თან სა­უ­ბარ­ში ერთ-ერთი ად­გი­ლობ­რი­ვი.

ძა­ლი­ან მძი­მე აღ­მოჩ­ნდა შვილმკვდა­რი ოჯა­ხის­თვის მკვლე­ლო­ბა­ში ბრალ­დე­ბუ­ლის მიერ პრო­ცეს­ზე ნათ­ქვა­მი ბრალ­დე­ბა, რომ მან მე­უღ­ლე და მისი ბავ­შვო­ბის მე­გობ­რე­ბი ღა­ლა­ტის გამო და­ხო­ცა. ფიქ­რი­ას დედა, მაია ზა­თი­აშ­ვი­ლი ამ­ბობს, რომ ამ უმ­ძი­მეს­მა ცი­ლის­წა­მე­ბამ კი­დევ მე­ტად გა­ა­ნად­გუ­რა მისი ოჯა­ხი და ის კა­ტე­გო­რი­უ­ლად მო­ი­თხოვს დამ­ნა­შა­ვემ პა­სუ­ხი აგოს ამ სა­ში­ნე­ლი ცი­ლის­წა­მე­ბის­თვი­საც.

დედა დარ­წმუ­ნე­ბუ­ლია, რომ ეს მკვლე­ლო­ბა ზვი­ად ზუ­რა­ბაშ­ვილს წი­ნას­წარ გან­ზრა­ხუ­ლი ჰქონ­და და რომ ქმრის პა­თო­ლო­გი­უ­რი ეჭ­ვი­ა­ნო­ბის გამო მისი ქა­ლიშ­ვი­ლი უმ­ძი­მეს მდგო­მა­რე­ო­ბა­ში იყო. რო­გორც ამ­ბობს, წლე­ბის გან­მავ­ლო­ბა­ში მისი შვი­ლი მა­ლავ­და, რომ მო­ძა­ლა­დის მსხვერ­პლი რომ იყო. ერთხელ სას­წა­უ­ლად გა­დარ­ჩე­ნი­ლი კი მე­ო­რედ იმა­ვე ად­გი­ლას ცე­ცხლსას­რო­ლი ია­რა­ღით ჩა­ცხრი­ლა.

მაია ზა­თი­აშ­ვი­ლი:

- რო­გორ უნდა ვი­ცხოვ­რო ამ ტკი­ვი­ლით. შვი­ლი ასე­თი სი­სას­ტი­კით მოგ­ვიკ­ლა და კი­დევ ვის­მენთ მის ცრუ ბრალ­დე­ბებს. ჟურ­ნა­ლის­ტე­ბი მის გა­მა­ოგ­ნე­ბელ ცრუ ბრალ­დე­ბას ავ­რცე­ლე­ბენ და არა­ვინ კი­თხუ­ლობს ჩემი შვი­ლის ამ­ბავს. მო­ვიდ­ნენ სო­ფელ­ში, ნე­ბის­მი­ერ ადა­მი­ანს ჰკი­თხონ, რო­გო­რი შვი­ლი მყავ­და. ასეთ ცილს რო­გორ სწა­მებს ის გა­რე­წა­რი ჩემს შვილს. ფიქ­რია ძა­ლი­ან გულ­ჩა­თხრო­ბი­ლი გოგო იყო, არ უყ­ვარ­და ჩვენ­თან სა­უ­ბა­რი იმა­ზე, თუ რა პრობ­ლე­მე­ბი ჰქონ­და ოჯახ­ში. დიდ­ხანს მა­ლავ­და ამ ამ­ბავს. არც კი ვი­ცო­დით ასე­თი ავად­მყო­ფის გვერ­დით რომ ცხოვ­რობ­და. მკვლე­ლი ისე გვაჩ­ვე­ნებ­და თავს, თით­ქოს სა­უ­კე­თე­სო იყო. რა დღე­ში იყო ფიქ­რია, ეს გა­ვი­გეთ პირ­ვე­ლად მა­შინ, როცა ქმარ­მა დაჭ­რა. მა­შინ სას­წა­უ­ლად გა­დარ­ჩა. ამის შემ­დეგ აღი­ა­რა ჩემ­მა შვილ­მა ჩვენ­თან, რომ სა­ში­ნე­ლი, ეჭ­ვი­ა­ნი ქმა­რი ჰყავ­და. მუდ­მი­ვად ტე­რო­რის ქვეშ უწევ­და ცხოვ­რე­ბა. ეზო­ში რომ ჩა­სუ­ლი­ყო ან მა­ღა­ზი­ა­ში მე­სი­ჯი უნდა მი­ე­წე­რა მის­თვის და ნე­ბარ­თვა უნდა აეღო. ეტყო­და თურ­მე ფიქ­რი­ას სა­მუ­შა­ოდ მივ­დი­ვა­რო, ან სო­ფელ­ში მივ­დი­ვა­რო და სი­ნამ­დვი­ლე­ში იჯდა სა­დარ­ბა­ზოს­თან და "ზვე­რავ­და" ჩემს შვილს.

ვიდ­რე ბი­ნას შე­ი­ძენ­დნენ, ნა­ქი­რა­ვებ­ში ცხოვ­რობ­დნენ, თურ­მე იმ ბი­ნა­ში კა­მე­რე­ბი და­უ­ყე­ნა და ისე აკონ­ტრო­ლებ­და. ყვე­ლა­ფე­რი, ყვე­ლა ნა­ბი­ჯი მას უნდა სცოდ­ნო­და. სულ მოკ­ვლით ემუქ­რე­ბო­და. უსა­ფუძ­ვლოდ შე­ეძ­ლო ეეჭ­ვი­ა­ნა. თურ­მე ეუბ­ნე­ბო­და, ახლა სა­საფ­ლა­ო­ზე შენი "რე­შოტ­კა" უნდა იღე­ბე­ბო­დე­სო. ეს, რაც მი­ამ­ბო ჩემ­მა შვილ­მა, დარ­წმუ­ნე­ბუ­ლი ვარ, ბევრ რა­მეს არც ჰყვე­ბო­და...

სას­წა­უ­ლად გა­დარ­ჩა მა­შინ, ამ­ხე­ლა და­ნა­შა­უ­ლი ჩა­ი­დი­ნა და ამა­საც არ ნა­ნობ­და, აქეთ მო­დი­ო­და იე­რიშ­ზე, უთ­ქვამს მერე, მე რომ იმ ღა­მეს თოფი მე­პო­ვა, უნდა და­მე­ხო­ცეთ, ყვე­ლა­ფე­რი შენს თავს და­აბ­რა­ლე, ღირ­სი ხარო. იმ დაჭ­რის შემ­დეგ თბი­ლის­ში ჩემს შვილ­თან ერ­თად ვი­ყა­ვი. 13 ივ­ნისს გა­მო­ვი­და ეს სას­ტი­კი მკვლე­ლი ცი­ხი­დან, ჩემი შვი­ლის დაჭ­რის გამო იხ­დი­და სას­ჯელს. იმ ღა­მეს ჩა­ა­ლა­გა ტან­საც­მე­ლი ფიქ­რი­ამ და ბავ­შვებ­თან ერ­თად უნდა წა­მო­სუ­ლი­ყო ჩვენ­თან სო­ფელ­ში. დი­ლით მუხ­ლის ჩო­ქ­ზე დად­გა, ღრი­ა­ლებ­და, ოღონდ ახლა მა­პა­ტიე და შე­ვიც­ვლე­ბიო, - ფიქ­რი­ამ მი­თხრა, - ბავ­შვე­ბის­თვის კარ­გი მა­მაა და ჩემი შვი­ლე­ბის ხათ­რით დავ­რჩე­ბიო. შე­რიგ­დნენ და ასე გა­აგ­რძე­ლეს ცხოვ­რე­ბა ერ­თად. სულ ვუ­რე­კავ­დი და ვე­კი­თხე­ბო­დი, რო­გორ ხართ- მეთ­ქი. ფიქ­რია მე­უბ­ნე­ბო­და, - კარ­გად ვარ­თო. ეტყო­ბა მი­მა­ლავ­და ახ­ლაც. წე­ლი­წად ნა­ხე­ვა­რი იჯდა ცი­ხე­ში და კი­დევ ჰქონ­და ორი წელი პი­რო­ბი­თი დარ­ჩე­ნი­ლი. ჩემს შვილს ეტყო­ბა იმე­დი ჰქონ­და, ამ პი­რო­ბი­თი სას­ჯე­ლის დროს ახალ და­ნა­შა­ულს არ ჩა­ი­დენ­და.

- მკვლე­ლო­ბის მცდე­ლო­ბის­თვის ასე­თი პა­ტა­რა სას­ჯე­ლი რა­ტომ მი­ე­სა­ჯა?

- ამ­ხე­ლა და­ნა­შა­უ­ლი ჩა­ი­დი­ნა და ფიქ­რი­ამ მა­ინც არ უჩივ­ლა, თუმ­ცა კლი­ნი­კა­ში რომ გა­და­იყ­ვა­ნეს, გახ­მა­ურ­და. სიკ­ვდილს გა­დარ­ჩე­ნილ­მა მო­მიყ­ვა, რა დღე­ში იყო და რო­გორ უთ­ვალ­თვა­ლებ­და... მერე ჩას­ვეს ცი­ხე­ში. ცი­ხი­დან ყო­ველ­დღე ურე­კავ­და, ავად­მყო­ფი დედა ჰყავ­და და ამ ამ­ბის შემ­დეგ ჩემი შვი­ლი მას უვ­ლი­და - გა­და­არ­ჩი­ნა, ფეხ­ზე და­ა­ყე­ნა. ცი­ხი­დან ჰპირ­დე­ბო­და მე აქ აღარ შე­მოვ­ბრუნ­დე­ბი და მე ვიცი, ამის შემ­დეგ რო­გორ ცხოვ­რე­ბას და­ვი­წყე­ბო. უხა­რო­და ჩემს შვილს ამ იმე­დებს რომ აძ­ლევ­და და ეგო­ნა, გა­მოს­წორ­დე­ბო­და. ცი­ხი­დან რომ გა­მო­ვი­და, ამის შემ­დეგ ყაზ­ბეგ­ში იყ­ვნენ და­სას­ვე­ნებ­ლად ერ­თად წა­სუ­ლე­ბი, იქი­და­ნაც გა­ნერ­ვი­უ­ლე­ბუ­ლი ჩა­მო­ვი­და ფიქ­რია, მი­თხრა, ლუდს სვამ­და ვი­ღაც გო­გო­ნებ­თან ერ­თად, მე არ გავ­სულ­ვარ, რა­ტომ არ გა­მოხ­ვე­დი და არ და­ჯე­ქი ჩვენ­თან ერ­თად, ამა­ზე ამი­შარ­დაო.

- ტრა­გე­დი­ის დღეს წა­მო­ვი­და ფიქ­რია თქვე­ნი სახ­ლი­დან მე­უღ­ლის სახ­ლში?

- 4 დღის ჩა­მო­სუ­ლე­ბი იყ­ვნენ ფიქ­რია და ბავ­შვე­ბი სო­ფელ­ში. რომ ჩა­მო­ვი­და ფიქ­რია, მი­თხრა, ერთი დღით უნდა წა­ვი­დე ახა­შენ­ში, ხე­ლო­სა­ნი აბა­ზა­ნას გვი­კე­თებ­სო. ისიც მი­თხრა, რე­მონტს მახო აკე­თებ­სო... ერ­თად გაზ­რდი­ლე­ბი იყ­ვნენ. თბი­ლის­ში მთე­ლი სახ­ლის რე­მონ­ტი ამ ბი­ჭის გა­კე­თე­ბუ­ლია და სო­ფელ­შიც ის ეხ­მა­რე­ბო­და. ორი­ვე მოკ­ლუ­ლი მე­გობ­რობ­და მას­თან, რო­გორც ვიცი, ცი­ხე­ში მყოფს ფულ­საც ური­ცხავ­და ორი­ვე. ყო­ველ­დღე ურე­კავ­და ფიქ­რი­ას ზვი­ა­დი იმ დღე­ებ­ში, მაგ­რამ ეჭვი არა­ფერ­ში შე­მი­ტა­ნია, სხვა დრო­საც ასე იცო­და, - კი­თხუ­ლობ­და ცოლ-შვილს. ფიქ­რია რომ დაჭ­რა, ამ ამ­ბის ნერ­ვი­უ­ლო­ბა­ზე ჩემს უმ­ცროს შვი­ლიშ­ვილს ენის პა­რა­ლი­ჩი და­ე­მარ­თა და ენა ებ­მე­ბო­და. ჩემ­მა მე­უღ­ლემ ცხვა­რი შე­უთ­ქვა სა­ლო­ცავს და 29 აგ­ვის­ტოს მთე­ლი ოჯა­ხი უნდა წავ­სუ­ლი­ყა­ვით სა­ლო­ცავ­ში, ამის­თვის ვემ­ზა­დე­ბო­დით. 28 აგ­ვის­ტოს მა­რი­ა­მო­ბას დი­ლით წა­ვი­და ფიქ­რია იმათ სო­ფელ­ში, - ხე­ლო­სა­ნი უნდა მო­ვი­დე­სო. მერე მომ­წე­რა მე­სი­ჯი, დედა ჩა­ვე­დი, კარ­გად ვიმ­გზავ­რე, ახლა ნა­ნის­თან ვარ, ყა­ვას ვსვამ და და­ვი­წყებ და­ლა­გე­ბა­სო. ჩემი შვი­ლის მკვლე­ლის ბი­ცო­ლა ცხოვ­რობს მათი სახ­ლის გვერ­დით და იქ იყო. ის ნა­თე­სა­ვი ქალი ამ­ბობს, კარგ ხა­სი­ათ­ზე იყ­ვნენ, ყა­ვაც და­ვა­ლე­ვი­ნე, საჭ­მე­ლიც ვა­ჭა­მე და გა­ვიდ­ნე­ნო, მერე რომ შე­ვე­დი სახ­ლში, მახო აბა­ზა­ნა­ში ეგდო მოკ­ლუ­ლი, ფიქ­რია სამ­ზა­რე­უ­ლო­ში და თვი­თონ მკვლე­ლი გაქ­ცე­უ­ლი იყოო.. "გე­კო­დან" უს­ვრია ორი­ვეს­თვის.

- ამ­ბო­ბენ, სახ­ლში ბევ­რი ია­რა­ღი ჰქონ­დაო...

- ფიქ­რი­ას­გან ვი­ცო­დი, რომ სულ ყი­დუ­ლობ­და. დე­და­მი­სი ემიგ­რა­ცი­ა­ში იყო და ფულს რომ გა­მო­უგ­ზავ­ნი­და, იმით ყი­დუ­ლობ­და. ეს ჩემი ჰო­ბია და ბავ­შვო­ბა­ში რაც სურ­ვი­ლე­ბი მქონ­და ყვე­ლა­ფე­რი უნდა ავის­რუ­ლოო, - უთ­ქვამს. ჩემს მე­უღ­ლეს­თა­ნაც მო­უხ­და კონ­ფლიქ­ტი ია­რა­ღის გამო. დათ­ვრა და უმი­სა­მარ­თოდ ის­რო­და. ჩემ­მა მე­უღ­ლემ უთხრა, ასე სრო­ლა რო­გორ შე­იძ­ლე­ბა, ვინ­მეს რომ მოხ­ვდე­სო. იკა­მა­თეს ამის გამო. მოჰ­ქონ­და ია­რა­ღი და მთვრა­ლი ის­რო­და. რო­გორც ვიცი, რომ დათ­ვრე­ბო­და თბი­ლი­სის ბი­ნა­ში, იქაც ის­რო­და. ცი­ხე­ში რომ იყო და ფული დას­ჭირ­და, მა­შინ რამ­დე­ნი­მე ია­რა­ღი გა­ყი­და. ის რომ ცი­ხე­ში იყო, ფიქ­რია ცხოვ­რობ­და თბი­ლის­ში მათ სახ­ლში, დე­დამ­თილ­თან და შვი­ლებ­თან ერ­თად და დე­დამ­თილს უვ­ლი­და.

ჩემი ბიჭი ემიგ­რა­ცი­ა­შია და იქი­დან ფი­ნან­სუ­რად სულ ეხ­მა­რე­ბო­და, რომ არ გას­ჭირ­ვე­ბო­და, რად­გან ბავ­შვე­ბის ექი­მე­ბის­თვი­საც სჭირ­დე­ბო­და ფიქ­რი­ას ფული. ჩვენც სულ ვეხ­მა­რე­ბო­დით, მათ­თვის ვცხოვ­რობ­დით. ორი შვი­ლის დედა ვარ, ბიჭი სა­ზღვარ­გა­რეთ არის და მას ჩვე­ნი დახ­მა­რე­ბა არ სჭირ­დე­ბა. ჩვენ ამ ოჯახს ვი­ნა­ხავ­დით. ბი­ნის სა­ყი­დე­ლი ფუ­ლის ნა­წი­ლის ჩემ­მა ვაჟ­მა მის­ცა, მერე სამ­ზა­რე­უ­ლოც უყი­და. სულ გვერ­დში ვე­დე­ქით და დღეს ამ­ხე­ლა ტრა­გე­დი­ის წი­ნა­შე ვართ. ბავ­შვებს დედა მო­უკ­ლა და ვერ ვე­უბ­ნე­ბით, რომ დედა აღარ არის ცო­ცხა­ლი. არ ვიცი, ეს ყვე­ლა­ფე­რი მათ ფსი­ქი­კა­ზე რო­გორ აი­სა­ხე­ბა. ჯერ არ არი­ან დე­დის დაჭ­რის სტრე­სი­დან გა­მო­სუ­ლე­ბი და ახლა ამ­ხე­ლა ტრა­გე­დია დაგ­ვა­ტყდა თავს. უფ­რო­სი გო­გო­ნა ხვდე­ბა იმას, რაც მოხ­და. უთ­ქვამს, ბებო რომ ტი­რო­და და ხალ­ხი მო­ვი­და, მე მო­ვის­მი­ნე, რაც მოხ­დაო. უმ­ცრო­სი ახ­ლაც ელო­დე­ბა დე­დას, უთ­ქვამს, დედა ვიდ­რე არ მოვა, აქ ვიქ­ნე­ბიო. ჯან­მრთე­ლო­ბის პრობ­ლე­მე­ბი ჰქონ­დათ და ახლა ძა­ლი­ან მე­ში­ნია კი­დევ მე­ტად არ გა­ურ­თულ­დეთ მდგო­მა­რე­ო­ბა. არ ვიცი, რო­გორ ვუ­თხრა, რომ დედა მო­უკ­ლეს. უფ­რო­სი გოგო 11 წლის არის, უკვე ხვდე­ბა ყვე­ლა­ფერს. ცი­ხე­ში რომ იყო მა­მა­მი­სი მა­შინ წე­რი­ლი და­უ­წე­რია და საყ­ვე­დუ­რობ­და მას თა­ვი­სი ქმე­დე­ბე­ბის გამო. ეს წე­რი­ლი ფიქ­რი­ამ წაგ­ვა­კი­თხა. ძა­ლი­ან მძი­მე ემო­ცი­ებ­ში იყო ბავ­შვი. ტკი­ვი­ლი­ა­ნი წე­რი­ლი ფიქ­რი­ამ და­ხია და არ მი­უ­ცია ად­რე­სა­ტის­თვის, იფიქ­რებს მე და­ვა­წე­რი­ნე და ამი­შარ­დე­ბაო. ეტყო­ბა ახალ კონ­ფლიქტს მო­ე­რი­და. რო­გორ უძ­ლებ­და ამ­დენს. შე­იძ­ლე­ბა ბევ­რი რამ არ ვი­ცით კი­დევ. ჩემი შვი­ლი ამ გა­რე­წა­რი ადა­მი­ა­ნის მსხვერ­პლი იყო. შე­იძ­ლე­ბა არ უნ­დო­და ჩვენ, მშობ­ლებს გული გვტკე­ნო­და და ამი­ტომ არ გვიყ­ვე­ბო­და. ძა­ლი­ან გულ­ჩა­თხრო­ბი­ლი, წყნა­რი, მშვი­დი, გა­წო­ნას­წო­რე­ბუ­ლი, უპა­ტი­ოს­ნე­სი გოგო იყო ჩემი ფიქ­რია. ნე­ბის­მი­ერ ადა­მი­ანს ჰკი­თხეთ და ის გე­ტყვით, რო­გო­რი შვი­ლი მყავ­და. სულ მე­ში­ნო­და დაჭ­რის მერე და ყო­ველ­დღე ვკი­თხუ­ლობ­დი. გან­სა­კუთ­რე­ბით მისი ცი­ხი­დან გა­მოს­ვლის შემ­დეგ ვღე­ლავ­დი.

- ცი­ხი­დან გა­მოს­ვლის შემ­დეგ კონ­ფლიქ­ტი არ ჰქო­ნი­ათ?

- მა­ინც არ ის­ვე­ნებ­და. ფიქ­რი­ამ მი­თხრა, ცოტა ნას­ვა­მი იყო და ისევ იღ­რი­ნე­ბო­დაო. ასე უთ­ქვამს, მე და­მი­რე­კეს და მი­თხრეს, რომ ჩემს და­ჭე­რა­ში ფული გა­და­ი­ხა­და შენ­მა ძმამ და მალე მაგ საქ­მე­საც გა­ვარ­კვე­ვო, - იმუქ­რე­ბო­და თურ­მე.

მჯე­რა, მას წი­ნას­წარ ჰქონ­და და­გეგ­მი­ლი ჩემი შვი­ლის მკვლე­ლო­ბა. ასე­თი წა­მე­ბით მოკ­ლა უდა­ნა­შა­უ­ლო გოგო და ახლა მარ­თლა სა­ში­ნე­ლი მო­სას­მე­ნია ის ბრალ­დე­ბე­ბი, ის ცი­ლის­წა­მე­ბა, რაც მის­გან ის­მის. ამის­თვის მან პა­სუ­ხი უნდა აგოს. ამ­ხე­ლა ტრა­გე­დი­ის შემ­დეგ კი­დევ თა­ვის მარ­თლე­ბას ცდი­ლობს, კი­დევ ჩირ­ქს სცხებს ჩემი შვილს. სულ ვეხ­ვე­წე­ბო­დე, - წა­მო­დი იქი­დან-მეთ­ქი.

ფიქ­რია ფა­ქი­ზი სუ­ლის გოგო იყო. იმა­საც გა­ნიც­დი­და რომ სულ ძმა ეხ­მა­რე­ბო­და, არ მინ­და, მთე­ლი ცხოვ­რე­ბა ჩემი ძმის კი­სერ­ზე ვი­ყოო.

შვი­ლე­ბის გამო გა­წი­რა თავი. ახლა რა ვქნა, ჩემი მოკ­ლუ­ლი შვი­ლი ვი­დარ­დო, თუ ბავ­შვე­ბი, რა ვუ­თხრა მის შვი­ლებს, რა­ტომ მო­უკ­ლეს დედა. უამ­რა­ვი ადა­მი­ა­ნი მი­სამ­ძიმ­რებს, ყვე­ლა ტი­რის ჩემს შვილს. დიდი და პა­ტა­რა. უნდა ვა­გე­ბი­ნო პა­სუ­ხი დამ­ნა­შა­ვეს. უზო­მოდ სვამ­და თით­ქოს სას­მე­ლი არ ჰქონ­და ნა­ნა­ხი, მერე ია­რაღ­საც უმი­სა­მარ­თოდ ის­რო­და. მო­სა­წე­ვებ­საც ეწე­ო­და. ერთხელ ჩემ­მა მე­უღ­ლემ ახ­ლობ­ლის და­ბა­დე­ბის დღე­ზე წა­იყ­ვა­ნა ბუ­ნე­ბა­ში, იქ მო­სა­წე­ვიც მო­უ­წე­ვია და და­უ­ლე­ვია, მთლი ღამე და­ი­კარ­გა. ვერ მო­აგ­ნო სახ­ლამ­დე, ჩემი გოგო სულ ში­შე­ბით ცხოვ­რობ­და, ვინ იცის, კი­დევ რამ­დე­ნი რამე და­მი­მა­ლა და ასე ჩა­იკ­ლა გულ­ში თა­ვი­სი პრობ­ლე­მე­ბი, რა­მაც ამ­ხე­ლა უბე­დუ­რე­ბამ­დე მიგ­ვიყ­ვა­ნა. გაგ­ვა­ნად­გუ­რა, ვი­თხოვ, სა­მუ­და­მოდ გა­მო­კე­ტონ ცი­ხე­ში ეგ არა­კა­ცი...

იხი­ლეთ ასე­ვე:

• "ფიქ­რი­ას ძმა ემუ­და­რე­ბო­და, მი­ა­ტო­ვე მო­ძა­ლა­დე ქმა­რიო... არ და­უ­ჯე­რა. მე­უბ­ნე­ბო­და, ბავ­შვებს მამა ძა­ლი­ან უყ­ვართ და არ მინ­და, უმა­მოდ იყ­ვნე­ნო" - რას ჰყვე­ბა ქმრის მიერ მოკ­ლუ­ლი ქა­ლის მე­გო­ბა­რი?