გიორგი მამარდაშვილის გამორჩეული ძალა: "ფოკუსირებული, უშიშარი და საიმედო"- რას წერს New York Times-ი ქართველ მეკარეზე?
New York Times საქართველოს ნაკრებისა და ახლა უკვე "ლივერპულის" მეკარის, გიორგი მამარდაშვილის შესახებ სტატიას აქვეყნებს.
მამარდაშვილზე ვრცელი რეპორტაჟი გამოცემამ მას შემდეგ გააკეთა, რაც გიორგიმ ბრიტანულ წამყვან კლუბ “ლივერპულთან” გააფორმა კონტრაქტი.
შეგახსენებთ, "ლივერპულმა" მამარდაშვილი 30+5 მილიონ ევროდ შეიძინა და ამ სეზონში იჯარით ესპანურ "ვალენსიაში" დატოვა, "ლივერპულის" რიგებში კი 2025 წლის ზაფხულში, სამუშაო ვიზის მიღების შემდეგ გადავა.
ეს ქართული ფეხბურთის ისტორიაში ყველაზე ძვირადღირებული ტრანსფერია.
New York Times-ის სტატიას უცვლელად გთავაზობთ:
"გიორგი მამარდაშვილს სახე მოღუშული ჰქონდა...
2021 წელი იდგა, მამარდაშვილს “ვალენსიაში” მხოლოდ ექვსი მატჩი ჰქონდა ჩატარებული, თუმცა ეს ქართველი ფეხბურთელისთვის, ევროპის ტოპ ლიგებში თამაშის თვალსაზრისით, დიდი წარმატება იყო...
მეკარე, რომელსაც “ლივერპული” გრძელვადიან პერსპექტივაში პირველ ნომრად ხედავს, დღეს უკვე მსოფლიოში ერთ-ერთი საუკეთესოა, თუმცა 3 წლის წინ, სევილიაში მატჩი დრამატულად მიმდინარეობდა - პირველ 21 წუთში სამი გოლის გაშვება და შეცდომა, რომელსაც სოციალურ მედიაში დაუსრულებლად ატრიალებდნენ, ნადვილად არ იყო ის დასაწყისი, რომლის იმედიც მამარდაშვილს ჰქონდა.
იმ საღამოს თანაგუნდელებთან ერთად, თვითმფრინავით ხანმოკლე მგზავრობისას, მამარდაშვილს თავი ჰქონდა დახრილი და ხმას არ იღებდა. გიორგის აეროპორტიდან გამოსვლისას, მისი ახლობლები დისტანციას იცავდნენ. სიმართლე რომ ვთქვათ, განსახილველიც დიდად არაფერი იყო.
მაშინ 20 წლის მამარდაშვილი “დინამო” თბილისიდან ახალი გადასული იყო და პირველ გუნდში სულ ცოტა, ხუთი თვის განმავლობაში აღარ ათამაშებდნენ - რაც ასეთი კატასტროფული თამაშის გადასახარშად საკმაოდ დიდი დროა.
თუმცა მამარდაშვილი უკვე მეორე დღეს სხვა ადამიანი იყო.
"ეს მისი განსაკუთრებული ძალაა", - ამბობს მიხა გაბეჩავა, მისი მეგობარი და ბელგიური გუნდის, “გენტის” სკაუტი, რომელმაც პირველად მამარდაშვილი მაშინ გაიცნო, როცა ის ადგილობრივ სააგენტოში მუშაობდა, - "შეუძლია, ფაქტობრივად, დაივიწყოს, რომ რაღაც ცუდი მოხდა. მან ზუსტად იცის, როდის დააჭიროს გამორთვის ღილაკს ხელი და ხელახლა ფოკუსირდეს".
ეს პირველი მნიშვნელოვანი წარუმატებლობა იყო, რომელიც მამარდაშვილმა მაშინ დაძლია, როდესაც ყურადღების ცენტრში იყო მოქცეული. მართალია, საქართველოშიც აკრიტიკებდნენ, მაგრამ კრიტიკა არასდროს ყოფილა ისეთი მწვავე, როგორც - ლა ლიგაში, “ვალენსიაში”, სადაც ყოველი თამაში მთელ მსოფლიოში გადაიცემა და ვერსად დაიმალები.
მამარდაშვილი იმ კატეგორიის სპორტსმენი არ არის, რომელიც უკან იხევს. მისმა ძველმა მწვრთნელმა, გიორგი ჭიაბრიშვილმა, რომელმაც გიორგის 2020 წელს თბილისის “ლოკომოტივში” არენდით თამაშის დროს პირველ გუნდში დებიუტის შესაძლებლობა მისცა, The Athletic-ს კიდევ ერთი ისტორია უამბო, რაც კიდევ ერთხელ უსვამს ხაზს მეკარის გონებრივ სიძლიერეს.
"მისი პირველი თამაში ჩემთან საშინელი იყო", - თქვა მან, - "ბათუმის “დინამომ” ოთხი გოლი გაიტანა, პირველი გოლისას შეცდომა დაუშვა, მაგრამ მისი რეაქციიდან საკმარისი დავინახე, რომ მისი ხასიათის შესახებ მეტი გამეგო. შეცდომის შემდეგ, დაუყოვნებლივ გაიქცა ბურთისკენ, რომ რაც შეიძლება სწრაფად განეახლებინა თამაში და იმ მომენტიდან ვიცოდი, რომ ის შესანიშნავი მეკარე იქნებოდა, ისეთი, ვისზეც დაყრდნობას შევძლებდი".
ასეთი თვისებები ფეხბურთელს მომდევნო წლებში კარგად გამოადგა და მომავალშიც ასე უნდა იყოს, როდესაც, ბოლოს და ბოლოს, “ლივერპულში” გადავა: მამარდაშვილი მომდევნო სეზონს “ვალენსიაში” გაატარებს, 2025 წლიდან კი ბრიტანულ კლუბს შეურეთდება.
მამარდაშვილის დამატების მცდელობისას “ლივერპულის” ამჟამინდელ პირველ ნომერთან, ალისონთან მიმდინარეობდა კონსულტაციები. მომავალ სეზონში ქართველს მიეცემა შანსი, საწყისი პოზიციისთვის იბრძოლოს...
ძლიერი მენტალიტეტი, რომელიც მისი განვითარების პროცესში გამოიკვეთა, ახლა უკვე მყარია. შეცდომებს ზოგჯერ კვლავ უშვებს, მაგრამ იშვიათად და თანაც ახლა უკუსვლებს უკეთ უმკლავდება.
იმ ადამიანებთან საუბრებიდან გამომდინარე, რომლებიც მას ყველაზე კარგად იცნობენ, მამარდაშვილი ფოკუსირებული, უშიშარი და საიმედო პიროვნებაა - ეს არის ის, რაც, როგორც ჩანს, მას დანარჩენებისგან განასხვავებს. საქართველოს ფეხბურთის ფედერაციაში მას თაობის ტალანტად იხსენიებენ, რომელსაც აქვს ყველა თვისება, რომ თავის სფეროში საუკეთესო გახდეს.
დევიდ უები, ეროვნული ნაკრების მწვრთნელის ასისტენტი, ამ შეფასებას ეთანხმება.
"ლივერპულში" გადასვლა მას კიდევ უფრო მეტ წინსვლაში დაეხმარება", - აღნიშნავს უები, - "სავარაუდოდ, ის მსოფლიოში საუკეთესო 3-4 მეკარიდან ერთ-ერთი გახდება".
"ენფილდის" მბრწყინავი განათება და ტრიბუნები პატარა ქართულ ქალაქ ხონიდან შორეული მოჩანს - სწორედ აქ გაიზარდა მამარდაშვილი.
მაშინ მისი ოცნება დედაქალაქში გადასვლა და ქვეყნის უდიდესი გუნდისთვის, თბილისის “დინამოსთვის” თამაში იყო. ის მამასთან, დავითთან ერთად, პატარა ეზოში ვარჯიშობდა. გიორგის მამაც პროფესიონალი მეკარე იყო. არ არსებობდა დიადი გეგმა, ეს, უბრალოდ, ფეხბურთი იყო.
ცხრა წლის ასაკში “დინამოში” ადგილი მოიპოვა და პროგრესი სწორედ ამ კლუბში დაიწყო, რომელიც თანამედროვედ იყო კეთილმოწყობილი და თავის საუკეთესო ახალგაზრდებს აკადემიაში წვრთნიდა, მაგრამ წლების გასვლასთან ერთად, უფროსთა გუნდში გამოჩენის შესაძლებლობა კვლავ მიუწვდომელი რჩებოდა.
მამარდაშვილი იჯარით დედაქალაქის მეორე, "დინამოს" მეტოქე “ლოკომოტივში” გადავიდა და იქ (ჭიაბრიშვილის ხელმძღვანელობით, მწვრთნელის, რომელიც საქართველოში, უკანა ხაზიდან თამაშისადმი თავისი თავდადებითაა ცნობილი) მისი წინსვლაც დაიწყო.
ჭიაბრიშვილი აღფრთოვანებით საუბრობს მამარდაშვილზე, მაგრამ თავის შეფასებაში გულწრფელია.
"ორი რამის გაკეთების თავისუფლება მივეცი: ერთი, დაეშვა შეცდომები ყოველგვარი ზეწოლის გარეშე, მაგრამ ასევე, არასდროს გაეგზავნა ბურთი შორს, რა სცენარიც არ უნდა ყოფილიყო".
ეს იყო გამოწვევა, რომელიც მოითხოვდა როგორც დროს, ისე - მოთმინებას. მამარდაშვილი ყოველთვის იყო ცნობილი თავისი შრომისმოყვარეობითა და საქმისადმი თავდადებით. როდესაც რაღაც ცუდად მიდიოდა, იმედგაცრუება ჰქონდა, მაგრამ არასდროს ანებებდა პროცესს თავს და თავისი თამაშის სხვა ასპექტებზე განაგრძობდა მუშაობას...
"ის ყოველდღე პროგრესირებდა და შეცდომების დაშვების არ ეშინოდა", - ამატებს ჭიაბრიშვილი, - "მალე, მისი თანაგუნდელებისთვის ვარჯიშებზე გოლის გატანა რთული გახდა, შემდეგ კი, რაც უფრო ძლიერი ხდებოდა მეტოქე, თავადაც მით უფრო აუმჯობესებდა თამაშს. რაც ყველაზე მეტად მახსოვს იყო ის, თუ როგორ დავმშვიდდით ნელ-ნელა, როდესაც გიორგი იდგა კარში".
მამარდაშვილისთვის, რომელიც თავისი კერპის, გერმანელი მეკარის, მანუელ ნოიერის კადრებს შეისწავლიდა, გარღვევა 2020 წლის სექტემბერში მოხდა, როდესაც “ლოკომოტივმა” ევროპის ლიგისთვის ითამაშა და მოსკოვის “დინამო” დაამარცხა. საქართველოში, რუს მეტოქესთან ნებისმიერი თამაში დიდ ინტერესს იწვევს, ასე რომ, ყველას ყურადღება უკვე გუნდზე იყო მიპყრობილი, ახალგაზრდა მეკარე კი “ლოკომოტივის” 2-1 გამარჯვებაში გამოირჩეოდა.
როდესაც “ლოკომოტივმა” ერთი კვირის შემდეგ ესპანეთში, “გრანადას” წინააღმდეგ ითამაშა, მატჩს “ვალენსიას” წარმომადგენლები აკვირდებოდნენ. ესპანური კლუბი უკვე იცნობდა მამარდაშვილის ნიჭს და ის ცხრა თვის შემდეგ გადაიყვანეს, თავდაპირველად, აკადემიაში იჯარით, ვიდრე ეს მუდმივ გარიგებად იქცეოდა.
უცნაური დამთხვევაა, რომ სწორედ “ლივერპულის” ყოფილი მეკარეების მწვრთნელი, ხოსე ოჩოტორენა დაეხმარა მამარდაშვილს დებიუტისთვის მომზადებაში, რომელიც მაშინ შედგა, როცა 2021-22 სეზონის დასაწყისში გუნდის სამი მეკარე იყო დაშავებული.
ესპანურს აქტიურად სწავლობდა, თანაგუნდელებთან მორცხვი იყო, რამაც სხვა პრობლემები გამოიწვია.
ოჩოტორენამ, რომელიც იერჟი დუდეკს წვრთნიდა, როცა “ლივერპულმა” 2005 წელს ჩემპიონთა ლიგა მოიგო, გიორგის უბიძგა, სხვებთან ურთიერთობა დაემყარებინა. ორმაგმა საწვრთნელო სესიებმა მის ფიზიკურ ტრანსფორმაციას შეუწყო ხელი (ახლა მისი სიმაღლე 198 სმ-ია) და გუნდში ადგილი შეინარჩუნა მაშინაც კი, როდესაც ჰოლანდიელი იასპერ სილესენი დაბრუნდა. ოჩოტორენამ მისი თამაშის ნაკლოვანებები გამოასწორა და მის გამორჩეულ ძლიერ მხარეზე - დარტყმების მოგერიებაზე იმუშავა.
პოპულარობასთან გამკლავება თავდაპირველად ცოტა რთული იყო. "ვალენსიაში" ყოფნის იმ ადრეულ დღეებში ათასობით Instagram შეტყობინება მიიღო და შემდეგ მისი სოციალური მედიის ანგარიშები გატეხეს. კარიერის დასაწყისში მადრიდის "რეალთან" შთამბეჭდავი თამაშის შემდეგ, მესტალიას გარეთ ავტოგრაფების დასარიგებლად საათობით გაჩერდა, რაც მისი თანაგუნდელების გასართობი თემა გახდა.
ბევრი რამ იყო გადასახარში წყნარი, მოკრძალებული ახალგაზრდა კაცისთვის, რომელიც, მიუხედავად მისი სწრაფი აღმასვლისა, თავმდაბალი დარჩა. მიწასთან ახლოს მდგომი ხასიათი დაეხმარა, წარუმატებლობას გამკლავებოდა, მაგალითად ისეთს, როგორიც ის დამთრგუნველი დამარცხება იყო “სევილიასთან”.
ახლა, სამი წლის შემდეგ, მამარდაშვილს ევროპის ერთ-ერთ საუკეთესო ახალგაზრდა მეკარედ აქვს დამკვიდრებული თავი და თავის ქვეყანაში, “ნაპოლის” თავდამსხმელ ხვიჩა კვარაცხელიასთან ერთად, კერპია. თამაში ხვიჩამაც თბილისის “დინამოთი” დაიწყო.
ხონის კედლის მხატვრობაში მისი შთამბეჭდავი ფიგურა შეგხვდებათ, რომელზეც წერია სიტყვები: "დიდი ქართული კედელი".
საბერძნეთთან პენალტების სერიით გამარჯვებაში სწორედ მისი მოგერიებები იყო, რამაც საქართველოს ევრო 2024-ზე მოუტანა ადგილი. ტურნირზე მისმა გამოსვლამ, განსაკუთრებით ჩეხეთთან, 1-1 ფრედ დასრულებულ მატჩში, ბათუმში კიდევ გრაფიტი გააჩინა.
"ჩვენი გუნდი თავს ძალიან უსაფრთხოდ გრძნობს, როცა ის დგას კარში, რადგან იციან, რომ ბურთს დაიჭერს, სიტუაციას გაუმკლავდება", - ეუბნება უები The Athletic-ს, - "მისი შრომისმოყვარეობა არაჩვეულებრივია და ასეთივეა მისი ყურადღება დეტალებისადმი. საბერძნეთთან პენალტების სერიის წინ ისეთი მოსამზადებელი სამუშაო ჩაატარა, უბრალოდ, ვიცოდით, რომ ისინი ხუთივე პენალტს ვერ გაიტანდნენ".
უები ასევე მიიჩნევს, რომ მამარდაშვილი წინსვლისთვის მზად არის:
"მასთან პირისპირ საუბრები მქონდა, რათა მისი პიროვნების შესახებ მეტი გამეგო. ის ძალიან გაწონასწორებული, მშვიდია, ასევე ფოკუსირებულია თავის კარიერაზე და ძალიან ამბიციურია, იცის, რის მიღწევაც სურს... აქამდე ყველაფერს ნამდვილად მძიმე გზით მოაღწია. ხვიჩა ოქროს ბიჭია, მაგრამ მამარდაშვილის წარმატებაც ახლა მისგან შორს არ არის..."
2025 წელს პრემიერ ლიგა გაიგებს, მზად არის თუ არა გიორგი მამარდაშვილი შემდეგი ნაბიჯის გადასადგმელად." წყარო
იხილეთ ასევე: