"გჩუქნი ამ სიტყვებს, ჩემო მშვენიერო, როდესაც მე აღარ ვიქნები... გიყვარდეს უმიზეზოდ..." - გარდაცვლილი მოძღვრის წერილი ქალიშვილისადმი

20 აგვისტოს გავრცელდა სამწუხარო ინფორმაცია - გარდაიცვალა ახალგაზრდა მოძღვარი, თეიმურაზ ქორიძე, რომლის გადასარჩენად გასულ წელს საზოგადოება გაერთიანდა. მაშინ მისი გადარჩენა მოხერხდა, თუმცა ამჯერად ვეღარ - ის სრულიად მოულოდნელად, ახლობლების თქმით, სავარაუდოდ, გულის შეტევით გარდაიცვალა.

"მწუხარებით ვიუწყებით, რომ გარდაიცვალა საგარეჯოსა და ნინოწმინდის ეპარქიის სოფელ დიდი ჩაილურის ყოვლაწმინდა ღმრთისმშობლის შობის სახელობის ტაძრის წინამძღვარი, მღვდელი თეიმურაზ ქორიძე.

მამა თეიმურაზი საქართველოს საპატრიარქოს საზოგადოებასთან ურთიერთობის სამსახურის თანამშრომელი იყო და სამსახურის დაარსების პირველივე დღეებიდან აქტიურად გახლდათ ჩართული მის მუშაობაში.

მწუხარებას გამოვთქვამთ მღვდელ თეიმურაზის გარდაცვალების გამო, თანავუგრძნობთ საგარეჯოსა და ნინოწმინდის ეპარქიის სასულიერო დასს, მრევლს, განსვენებულის ოჯახსა და ახლობლებს.

უფალმა სავანესა მართალთასა დააწესოს მისი უკვდავი სული.

გთხოვთ, ლოცვებში მოიხსენიოთ ახლად შესვენებული მღვდელი თეიმურაზი". - ვკითხულობთ საქართველოს საპატრიარქოს საზოგადოებასთან ურთიერთობის სამსახურის სამძიმრის განცხადებაში.

სოციალურ ქსელში იძებენება 1-ლი ივლისით დათარიღებული მამა თეიმურაზის, 4 წლის ქალიშვილისადმი დაწერილი წერილი, რომელსაც გთავაზობთ:

"ივლისში სხვანაირი მზე ამოგვიბრწყინდა... (შეპირებული წერილი შვილს)

"ოთხი წელი გავიდა შენი დაბადებიდან ჩემო - პირმომღიმარო.და როგორც შეგპირდი, მე ისევ წერილს გწერ. რადგან, როგორც დაბადებისას გითხარი, სიტყვას ყველაზე დიდ საჩუქრად მივიჩნევ...

გჩუქნი ამ სიტყვებს, ჩემო მშვენიერო, როდესაც მე აღარ ვიქნები და შენს დაბადების დღის აღსანიშნავ ახალ წერილს ვეღარ წაიკითხავ, მაშინ შენ მაჩუქე ეს ძვირფასი საჩუქარი ღმერთის წინაშე და ამ საჩუქრით გამიხსენე.

გთხოვ, ეცადო, რომ უფრო მეტად მოუსმინო, ვიდრე ისაუბრო. ამით სხვის სიტყვასაც დააფასებ და საკუთარ სიტყვასაც ძალას შესძენ.

ეს ერთი წელი დიდი სიხარულით, სიწრფელით და სილაღით განვლე და იმედი მაქვს რომ მუდამ ასეთად დარჩები.სილაღით - ამ ცხოვრებისეული განსაცდელებით დაღლილ ადამიანის გულს სიხარულს მიანიჭებ (და იქნებ... იმ ერთმა ნაპერწლად ანთებულმა სიხარულმა რამხელა ბედნიერის ცეცხლი დაანთოს მასში)...

სიწრფელით - ადამიანთა გულებს დააიმედებ და ამით შენ მათი ბედნიერებᲘთ იქნები ბედნიერი(არაფერია იმაზე დიდი ბედნიერება, ვიდრე სხვისი სიხარულით გახარება).

რაც შეეხება სიხარულს... მწამს, რომ მწუხარების გაზიარება გეცოდინება. მაგრამ ეცადე სხვისი სიხარულით შენი ბედნიერება განამრავლო - ეს იქნება შენი დიდი ადამიანობის ბეჭედი და ცხოვრების სიხარული.

გთხოვ, არასოდეს შეგშურდეს...

იცხოვრე შენი ცხოვრებით.

შენ საუკეთესო დედა გყავს და კვლავ გთხოვ, რომ მას მიბაძო - დიდ სიყვარულს ისწავლი მისგან...

მიყვარხარ! და როგორც ყოველთვის ახლაც გეტყვი - უმიზეზოდ. გიყვარდეს უმიზეზოდ...

გილოცავ, ჩემო!“