პანდემიის გამო 2021 წელს გამართულ 2020 წლის ტოკიოს ოლიმპიადაზე ლაშა ბექაურის ოლიმპიური ოქრო მართლაც მოულოდნელი და ერთგვარი სენსაცია იყო. ბიჭი, რომლის ოლიმპიადაზე ასპარეზობა ტრავმის გამო სათუო იყო, ჩემპიონი გახდა. მისი გამარჯვების შემდეგ ოლიმპიური ნაკრების მთავარი ექიმი ზურაბ კახაბრიშვილი ამბობდა:
"მინდა, ცალკე მივულოცო ჩემ ექიმებს, რომლებმაც დაიჯერეს. ერთად დავწერეთ პროგრამა და სამი კვირის განმავლობაში გაკეთდა ის, რაც დღეს მთელმა მსოფლიომ ნახა. ძიუდოს ექიმები აღიარებენ, რომ სამ კვირაში შეიძლება ადამიანი მოარჩინო, ერთად ყოფნით, ერთად გვერდში დგომით და გახადო ოლიმპიური ჩემპიონი, იმ ტრავმის შემდეგ, რაც მან ჩემპიონატზე ბუდაპეშტში მიიღო".
ის თავდადება, რაც წინა ოლიმპიადაზე ლაშამ აჩვენა, გვაძლევდა იმედს, რომ დაპირებას, - სამჯერ უნდა გავხდე ოლიმპიური ჩემპიონიო, აასრულებდა. ყველა ველოდით მის ოქროს პარიზშიც. მან ჩვენი მოლოდინები სრულად გაამართლა. ფინალში იაპონელთან დაპირისპირება კი კიდევ ერთი მაგალითია იმისა, რა მიზანდასახული და ბრძოლისუნარიანია ლაშა. ის შეხვედრას ვაზარით აგებდა, თუმცა ბოლომდე იბრძოლა და დაპირისპირების ბედიც შემოატრიალა - ბექაურმა იაპონელი სანშირო მურაო უშანსოდ დატოვა.
ბიჭი დედოფლისწყაროს მუნიციპალიტეტის სოფელ არხილოსკალოდან, 2000 წლის 26 ივლისს დაიბადა. ლაშა 24 წლის პარიზში გახდა, სადაც თანაგუნდელებმა დაბადების დღე ტორტით მიულოცეს.
<blockquote class="tiktok-embed" cite="https://www.tiktok.com/@lashabekauri/video/7395678016409521415" data-video-id="7395678016409521415" style="max-width: 605px;min-width: 325px;" > <section> <a target="_blank" title="@lashabekauri" href="https://www.tiktok.com/@lashabekauri?refer=embed">@lashabekauri</a> <p>მიყვარხართ🫀</p> <a target="_blank" title="♬ original sound - Lasha Bekauri" href="https://www.tiktok.com/music/original-sound-7395678094092192528?refer=embed">♬ original sound - Lasha Bekauri</a> </section> </blockquote> <script async src="https://www.tiktok.com/embed.js"></script>
ბექაურმა 6 წლის ასაკში სწორედ თავის სოფელში დაიწყო ძიუდოში ვარჯიში. ერთ-ერთ ინტერვიუში ლაშა ბავშვობის წლებს ასე იხსენებდა:
"გირები და ჰანტელები რომ არ გვქონდა, ქვებით გვიწევდა ვარჯიში. მანქანის ძველ საბურავებს გამოვიბამდით ქამარზე და ისე დავრბოდით, ერთმანეთს ვეჯიბრებოდით... ჩემი სახლიდან ამ დარბაზამდე, 13 კილომეტრი იყო და ბიჭები ფეხით დავდიოდით ამ მანძილს, ამხელა გზაზე სიარული პატარა ბავშვისთვის ძალიან ძნელი იყო... ბევრჯერ ვარჯიშზე უჭმელი წავსულვარ, საჭმელი არ მქონია, ისე წავსულვარ. სკოლის პერიოდში ბავშვები კარალიოკს ვჭამდით ხოლმე, ბუფეტში რომ ვერაფერს ვყიდულობდით... აქ ვინც ცხოვრობს, ყველა მთიდან ჩამოსულია - ხევსურები, მთიულები, გუდამაყრელები. მე გუდამაყრელი ვარ, ზაფხულში როცა ვახერხებდი, ავდიოდი გუდამაყარში, ძალიან მიყვარს იქ ყოფნა - ლექსების წერა მიყვარს და იქ ყოველთვის მოდის მუზები... ძალიან ვამაყობ, რომ ქართველი ვარ, მთის შვილი ვარ. ვამაყობ იმითაც, რომ 300 არაგველის შთამომავალი ვარ და შეჯიბრზეც როცა გავდივარ, დიდ მოტივაციას მაძლევს - ის ხალხი რომ ომში ისე თავდაუზოგავად იბრძოდა, არ მაქვს უფლება უკან დავიხიო, რადგან მათი შთამომავალი ვარ".
იხილეთ ასევე:
ოლიმპიური კომიტეტი ავრცელებს ლაშას გამარჯვების ამსახველ ფოტოებს, რომელსაც გთავაზობთ: