ავტორი:

ჩვენი შინაური ცხოველები გრძნობენ როდის გვტკივა ან ვკვდებით, თუნდაც კილომეტრებით შორს იყვნენ - ახალი კვლევა

ჩვენი შინაური ცხოველები გრძნობენ როდის გვტკივა ან ვკვდებით, თუნდაც კილომეტრებით შორს იყვნენ - ახალი კვლევა

“როდესაც ჯინ პარკერი ერთ დღეს სამსახურიდან სახლში დაბრუნდა, მისი კატის ქცევამ გააკვირვა. ის არაადეკვატურად იქცეოდა, თითქოს შფითავდა და განუწყვეტლივ კნაოდა.

"ტიმის ჩვეულებრივად ეძინა მთელი დღე ჩემი შვილის საწოლზე. ასეთ მდგონმარეობაში რომ დავინახე, ვიფიქრე რამე სტკიოდა, თუმცა არაფერმა დაამშვიდა“ - იხსენებს ჯინი... იმ საღამოს მან შოკისმომგვრელი შეტყობინება მიიღო იმის შესახებ, რომ მისი ვაჟი ავარიაში მოჰყვა და ინტენსიურში იმყოფებოდა“, - წერს dailymail ამაღელვებელ ისტორიას ქალზე, რომლის შინაურ ცხოველმაც კრიტიკურ მომენტში საოცარი თვისებები გამოავლინა.

როგორც აღმოჩნდა, კატამ იგრძნო საფრთხე, რომელიც მის მეპატრონეს ემუქრებოდა. მიუხედავად იმისა, რომ მათ კილომეტრები აშორებდათ.

“ჩემს შვილს სიცოცხლის დაკარგვის საფრთხე ემუქრებოდა. რეანიმაციულ გამყოფილებაში, კომაში შვიდი კვირის განმავლობაში იმყოფებოდა. შემდეგ, ერთ საღამოს, ტიმი პირდაპირ ჩემი შვილის ოთახში შევარდა, საწოლზე წამოჯდა და კრუტუნი დაიწყო. ეს იყო დღე, როდესაც ჩემი შვილი კომიდან გამოვიდა“, - ამბობს ჯინი.

  • სტატიაში მოთხრობილი ისტორიები, ამტკიცებს ფაქტს, იმის შესახებ, რომ ჩვენი შინაური ცხოველები გრძნობენ საფრთხეს, ტკივილს ან რაიმე საგანგაშო გარემოს, მაშინაც კი, როდესაც ძალიან შორს არიან.

“30 წელზე მეტი ხნის განმავლობაში ვაგროვებდი მტკიცებულებებს ცხოველებზე, რომლებმაც, როგორც ჩანს, ინტუიციით ან ტელეპათიური გზით იცოდნენ, მათთვის საყვარელი ადამიანების ჯანმრთელობის მდგომარეობა“, - წერს დოქტორი შელდრეიკი, რომელიც აგროვებს მტკიცებულებებს ცხოველების ინტუიციის ან ტელეპათიის შესახებ.

მისი თქმით, მსგავსი 100-ზე მეტი შემთხვევა უკვე აქვს.

“ამდენი ერთმანეთისგან დამოუკიდებელი ფაქტის არსებობა მარწმუნებს, რომ ეს რეალური მოვლენაა. ჩემი თეორია მარტივია: ადამიანსა და ცხოველს შორის კავშირი იმდენად ძლიერია, რომ ემოციურ და ენერგეტიკულ დონეზე ვრცელდება მაშნაც კი, თუ მათ ასობით კილომეტრი აშორებთ“, - ამბობს შელდრეიკი და საკუთარ ისტორიას ჰყვება:

“1990-იანი წლების ბოლოს, როდესაც ვმუშაობდი ცხოველთა ტელეპათიის კვლევაზე, მე და ჩემი მეუღლე ვზრუნავდით მეზობლების ყვითელ ლაბრადორზე - რაგლესზე. ისინი ვაჟთან - ტიმოთესთან ერთად იტალიის ალპებში, სათხილამუროდ იყვნენ წასულები. რაგლსი დროის უმეტეს ნაწილს ჩვენს ოჯახში ატარებდა. მაგრამ ერთ დილით, 11:30 საათზე, როცა სეირნობიან დაბრუნდა, მოიწყინა და არ გასულა გარეთ. თავისი სახლის წინა კართან იჯდა და ფეხს არე იცვლიდა.

ძალიან უჩვეულო იყო მისი საქციელი. იმ დღეს სატელეფონო ზარი გაისმა და გავიგეთ, რომ ტიმოთემ ალპებში ფეხი მოიტეხა და ვერტმფრენით გადაიყვანეს საავადმყოფოში. საინტერესო ის არის, რომ იმ დღეს ძაღლიც კოჭლობდა“, - იხსენებს დოქტორი.

დოქტორი შელდრეიკი მედიასთან დეტალურად ჰყვება ათობით სხვადასხვა ისტორიებს. მაგალითად, როგორ იგრძნო ძაღლმა პატრონის გარდაცვალება, მაშინ როდესაც ისინი სხვადასხვა ქალაქებში იყვნენ და სხვა.