"რატომ გაწირეს ასე ჩემი შვილი?!... თემო ჩემი ერთადერთი შვილია, აფხაზეთიდან დევნილები ვართ": ვინ ესროლა კურიერს: რას ჰყვებიან ნუცუბიძეზე დაჭრილი თემო სიგუას ოჯახის წევრები

გუშინ ნუცუბიძის ქუჩაზე "გლოვოს" კურიერს თემო სიგუას თავს დაესხნენ და მძიმე დაზიანებები მიაყენეს. არსებული ინფორმაციით, თავდამსხმელები რვანი იყვნენ. დაჭრილ თემო სიგუას გუშინვე ხეჩინაშვილის კლინიკაში რთული ოპერაცია ჩაუტარდა:

• ლენა ჩოგოვაძე, დაზარალებულის დედა:

- თემო ჩემი ერთადერთი შვილია. საბედნიეროდ, ოპერაციამ კარგად ჩაიარა, თუმცა წინა რეაბილიტაციის დიდი გზაა, რასაც, როგორც გვეუბნებიან, 5-6 თვე დასჭირდება. "გლოვომაც" უარი თქვა კომპენსაციაზე. არ ვიცი, რა უნდა გავაკეთოთ. ჩემი შვილი არჩენდა ოჯახს. 32 წლის არის და დილის 8 საათზე რომ გადიოდა სახლიდან, საღამოს 12 საათამდე მუშაობდა. ჰყავს მეუღლე და ერთი შვილი, რომელსაც ასევე ჯანმრთელობის პრობლემები აქვს და მისთვის საჭირო თანხებსაც კურიერად მუშაობით შოულობდა. ახლა ისიც მაწუხებს, რა ეშველება მის ოჯახს.

რა დღეში ჩაგვაგდეს... რატომ გაწირეს ასე ჩემი შვილი?! 3 წელია, "გლოვოში" მუშაობს. ნაქირავებში ცხოვრობს ცოლ-შვილთან ერთად. აფხაზეთიდან დევნილები ვართ და ამ დრომდე ბინაც არავინ მისცა. ომი რომ დაიწყო, თემო იმ დღეს დაიბადა - 1992 წლის 14 აგვისტოს. მე მედდა ვარ, ომის მონაწილე. ძუძუმწოვარა ბავშვს სახლში ვტოვებდი და დაჭრილებს ვეხმარებოდი. ჩემი ქმარი მთავარი ექიმი იყო, ქირურგი, ჰოსპიტლის უფროსი. ყველა დაჭრილს უპატრონა. სიკეთის მეტი არაფერი გაგვიკეთებია. ერთადერთი საიმედო შვილი მყავს და სასიკვდილოდ გაწირეს. თემო ამბობს, იმ თავდამსხმელებიდან მხოლოდ ერთი დამეხმარაო.

როგორც ჩანს, ჯერ წააქციეს და შემდეგ წაქცეულს ესროლეს ტყვიები. სამი ტყვია ფეხში მოხვდა. ერთ-ერთ თავდამსხმელს უთქვამს, სანამ უარესი არ მოხდა, წადიო და დაჭრილი დაუსვია მოტოციკლეტზე. როგორც გავარკვიე, ეს არ არის კურიერებზე თავდასხმის ერთადერთი შემთხვევა. ერთი კვირის წინ, სწორედ ნუცუბიძეზე, კურიერს შეკვეთის ფული - 13 ლარი არ გადაუხადეს. მას რომ უთქვამს, მე ხომ არ დავდებ ამ ფულსო, სცემეს. მაშინაც 4 კაცი იყო.

ვითხოვთ, გამოავლინონ დამნაშავეები და დასაჯონ. თემო საერთოდ არ არის კონფლიქტური ადამიანი, ძალიან მშვიდი, ბუნჩულა ბიჭია, ყველას ღიმილიან სალამს ეუბნება და რატომ გაგვწირეს ასე, არ ვიცი. სულ შრომობს. ჯერ კიდევ მეათე კლასის მოსწავლე იყო, ლოგინად ჩავარდნილ დედაჩემს რომ მოუარა. მაშინ საქართველოში არ ვიყავი და ზრუნვა არ დაუკლია...წაიკითხეთ ვრცლად