"წერენ, რომ ვარ სამარცხვინო პოზიციაზე, "დამლაიქებლებს" შორის მეგობრები აღმომიჩენია - თუ პოლიტიკურ ტრიბუნაზე არ დგახარ, განსხვავებულ პოზიციაზე მდგომად აღგიქვამენ" - ნანუკა გულუა

საზოგადოების ორ ნაწილად გაყოფა, ქვეყანაში გამეფებული აგრესია, ერთმანეთისთვის მიწებებული იარლიყები, სოციალურ ქსელებში თუ პირად საუბრებში არსებული სიძულვილის ენა... დღეს ასე რომ არის დამკვიდრებული ჩვენს ქვეყანაში, ეს ბევრისთვის ამაღელვებელია. გაგაცნობთ, რას ფიქრობენ ამ მანკიერებებზე ცნობილი ადამიანები...

ნანუკა გულუა, მსახიობი, ტელეწამყვანი:

- ის მდგომარეობა, რომელიც დღეს ქვეყანაშია, არანორმალურად მტკივნეულია. ნებისმიერ რადიკალურად განსხვავებულ აზრს პატივისცემით ვეკიდები, შეიძლება ეს აზრი იყოს პოლიტიკური, რელიგიური ან პირად ცხოვრებას ეხებოდეს. ვცდილობ ადამიანებთან ურთიერთობაზე არ იმოქმედოს. შეძრული ვარ იმით, რაც ახლა ხდება: ოჯახის წევრები, მეგობრები ერთმანეთს გადაეკიდნენ და არ ვიცი, ეს რისი ბრალია. განსხვავებული აზრი ამ ქვეყანაში ყოველთვის იყო, მაგრამ ერთმანეთთან ასეთი დაპირისპირებულები არ ვყოფილვართ, ყველანაირ ზღვარს გადავედით. იქ, სადაც იწყება შეურაცხყოფა, მთავრდება აზრის პატივისცემა.

- ეს რადიკალიზმი რამ გამოიწვია?

- ხალხი ძალიან გაღიზიანებულია, საკუთარი მიზნებისკენ ვერ მიდიან ან არ მიდიან. არსებობენ ადამიანები, რომლებსაც უნდათ წარმატებას იოლად მიაღწიონ, ეს არ ხდება და მერე სხვის წარმატებაზე ღიზიანდებიან. აზრი, რომელიც შენ გაქვს, გგონია ჭეშმარიტება; გგონია, რომ მეორე აზრი არ არსებობს, მაგრამ შენ შენს ჭეშმარიტებას ვერ ამტკიცებ და მერე ღიზიანდები სამყაროზე, ამას პირად დამარცხებად აღიქვამ. ადამიანებს ფსიქიკა ძალიან დაზიანებული აქვთ.

- ნანუკა, პირადი გამოცდილებით, რა შეგიძლიათ თქვათ, აგრესიული თავდასხმები გქონიათ?

- ნაკლებად, მადლობა ღმერთს ამისთვის. ჩვენი საზოგადოება არ არის მომწიფებული ნებისმიერი აზრის მოსასმენად. როცა შენ ბულინგი და გადავლა გტკივა, რაღაცნაირად უნდა შეძლო და სათქმელი მოზომო, მაგრამ არის კატეგორია, რომელთანაც ეს მოზომვაც არ ჭრის, მაინც გადაგივლის. გულსატკენი კომენტარები ჩემზეც დაუწერიათ. შევნიშნე ადამიანები, რომლებიც დაუნდობლები არიან სოციალურ ქსელებში, თავს უფლებას აძლევენ, ჭკუა დაგარიგონ ან გაგლანძღონ, ისინი პირადად რომ გხვდებიან, არაფერს გეუბნებიან, მხნეობა არ ჰყოფნით, იციან, რომ არასწორები არიან.

- როგორ უნდა დაიძლიოს ეს მანკიერება?

- ბევრი სითბოთი, სიყვარულით, მოფერებით. როცა პიროვნება განსაკუთრებით აგრესიულია, ადამიანის მოფრთხილება არ შეუძლია, იმაზე მიანიშნებს, რომ ეს ყველაფერი თავად მას აკლია.

- რა როლს ასრულებს პოლიტიკა საზოგადოების დაპირისპირებაში?

- ამ თემაზე პირველად ვლაპარაკობ. ჩემი მტკიცე გადაწყვეტილებაა, არასდროს არც ერთი პოლიტიკური განცხადება არ გავაკეთო, მაგრამ ეს არ ნიშნავს იმას, რომ საკუთარი მოსაზრება არ გამაჩნია. ძალიან ვფრთხილობ, არ ვარ პოლიტიკაში საფუძვლიანად ჩახედული, არც - ანალიტიკოსი და საკუთარ თავს არ ვაძლევ უფლებას, რომ ჩემი მოსაზრებები მუდმივად ვაფიქსირო. ცვალებადი მაქვს ეს მოსაზრებებიც. მე არ მევალება პოლიტიკური განცხადებების გაკეთება. დებატებში ვერ ვიქნები ძლიერი, ამიტომ თავს ვიკავებ. არ მომწონს ჩემი კოლეგები პოლიტიკურად ანგაჟირებულები რომ არიან (არა აქვს მნიშვნელობა, რომელი მხარეა), საჯარო სივრცეებში გამოდიან და განცხადებებს აკეთებენ, პოსტებს დებენ, მერე ვხედავ, მათ პოლიტიკაში როგორ სჯაბნიან. ამიტომ საკითხზე, რომელზეც დილეტანტის მერყევი აზრი მაქვს და კომპეტენცია მაკლია, არ ვარ ვალდებული, ღიად ვილაპარაკო. რაც ზუსტად ვიცი, ის არის, რომ ევროპისკენ მინდა წავიდეს ეს ქვეყანა; ვიცი, რომ რუსეთი ჩვენი მტერია, ოკუპანტია - ეს ის საკითხებია, რაზეც კითხვის ნიშნები არ მაქვს და ყველგან ყოველთვის ვიტყვი ჩემს მოსაზრებას.

- ადამიანების ერთი ჯგუფისგან იყო ზეწოლა, ცნობილებს პოლიტიკური განცხადებები საჯაროდ გაეკეთებინათ.

- სამეგრელოში 90-იან წლებში გავიზარდე და ფანატიზმის სტრესი მაქვს. ფანატიზმი არ არის სწორი, არ შეიძლება ასე შეპყრობილი იყო. ნებისმიერი ადამიანის მისამართით უპატივცემულობა, მისი მოსაზრების გამოხატვის გამო, არასწორია. ხვიჩა კვარაცხელია რომ შეავიწროეს, არ დაფიქსირდა ის, რაც მათ უნდოდათ. ხვიჩა კვარაცხელიას თავისი საქმე აქვს, რომელსაც დიდებულად აკეთებს. ეს ბიჭი არ არის ჩვენი ქვეყნისთვის პოლიტიკური ამინდის შემქმნელი, ის არ არის ვალდებული, საკუთარი აზრი საჯაროდ გამოთქვას.

- ზეწოლა თქვენზე ყოფილა?

- როგორ არ ყოფილა, ზეწოლა ყველაზე არის, ვინც არ გამოხატავს პოლიტიკურ სიმპათიას და არ არის რომელიმე მხარე. მე არ ვარ მხარე და არ მინდა, ისეთ თემაზე ვილაპარაკო, რომელზეც სხვა დამჩაგრავს ან მარტივად გადამარწმუნებს.

- პოლიტიკამ მეგობრები დააპირისპირაო, აღნიშნეთ. მსგავს ფაქტს თქვენს შემთხვევაში ჰქონდა ადგილი?

- თუ რამ მწყინს, ისაა, რომ ზოგიერთი მეგობარი, რომელმაც ზუსტად იცის ჩემი პოზიცია, არასწორად იქცევა.

- უფრო კონკრეტულად?

- არის ხოლმე შემთხვევა, როცა აბსოლუტურად აზრს მოკლებულად და დაუმსახურებლად, არასასიამოვნო პოსტებზე ვარ დათაგული და "დამლაიქებლებს" შორის ჩემი მეგობრები აღმომიჩენია. ისინი ამით მე მაზიანებენ და მორალურად მკლავენ.

- ამ პოსტების შინაარსი რა არის?

- წერენ, რომ მე ვარ სამარცხვინო პოზიციაზე, თუმცა იმ ადამიანებმა ჩემი პოზიცია საერთოდ არ იციან. თუ პოლიტიკურ ტრიბუნაზე არ დგახარ, უკვე მათგან განსხვავებულ პოზიციაზე მდგომად აღგიქვამენ და გარცხვენენ.

- იმ მეგობრებთან, რომლებიც მსგავს პოსტებს იწონებენ, ალბათ ლაპარაკი გქონდათ ამ თემაზე. რა აქვთ მათ თქვენთვის სათქმელი?

- რა თქმა უნდა, მილაპარაკია. მათ სათქმელი არაფერი აქვთ ან სათქმელი ბუნდოვანია. ისინი ვერ მეუბნებიან, რომ ვიმსახურებ იმის თქმას, რაც მოიწონეს.

- ეს ურთიერთობაზე გავლენას არ ახდენს?

- იმ მომენტში ახდენს, იმ წუთში მტკივა, მაგრამ... მერე სიყვარული, მოგონებები წუთიერ ანგაჟირებას ანაცვლებს ხოლმე. ამ დიდ თამაშებში, რომლებიც სადღაც აფიქრდებათ და იწერება, ჩვენ გადამწყვეტ როლს ვერ შევასრულებთ. ერთმანეთთან ჩხუბით და შეურაცხყოფით ვერაფერს შევცვლით!...წაიკითხეთ სრულად