Gen Z-ის არჩევანი: როგორ არჩევენ ლიბერთინსელები წიგნებს თანატოლებისთვის

Liberteens (ლიბერთინსი) გამომცემლობა „პალიტრა L”-ის პროექტია, რომელიც სპეციალურად თინეიჯერი მკითხველისთვის 2015 წელს შეიქმნა. საინტერესო ისაა, რომ „ლიბერთინსის“ სერიაში წიგნებს თავად თინეიჯერები არჩევენ, და არა გამომცემლობა.

„ლიბერთინსის“ გუნდში მოსახვედრად, მოზარდები ყოველწლიურად ავსებენ სპეციალურ ფორმას და აგზავნიან სამოტივაციო წერილებს, თუ რატომ სურთ ამ პროექტში მონაწილეობა. გამომცემლობა კი არჩევს იმ მოზარდებს, რომლებიც შემდგომ კლუბის წევრები ხდებიან. ისინი კითხულობენ წიგნებს უცხო ენაზე, შემდეგ განიხილავენ მათ და გამომცემლობასთან ერთად ირჩევენ, თუ რომელი წიგნი ითარგმნოს და გამოიცეს სერიის ფარგლებში ქართულ ენაზე.

როგორ არჩევენ წიგნებს „ლიბერთინსელები“ და რას ურჩევენ თანატოლებს - ამაზე თავად გუნდის წევრები გვესაუბრებიან:

ანასტასია კვარაცხელია - მე ანასტასია ვარ, 13 წლის. ძალიან მიყვარს ლიტერატურა, როგორც წერა, ასევე კითხვაც. ზოგადად, ნებისმიერი სახის ხელოვნება. ვუსმენ მუსიკას, ვთამაშობ და თეატრი მეორე სახლად მაქვს ქცეული. სიამოვნებით ვსწავლობ უცხო ენებს. ვარ ძალიან კომუნიკაბელური და მიყვარს ახალი ადამიანების გაცნობა. ლიტერატურა ძალიან პატარა ასაკიდან მიყვარს. უფროსებს ვაკითხინებდი ზღაპრებს, მოთხრობებს, მინდოდა გაუჩერებლად ეკითხათ და საათობით მესმინა. მახსოვს, პირველი წიგნი, რაც წავიკითხე იყო „დედა, მამა, რვა ბავშვი და საბარგო მანქანა“. წიგნი ერთ დღეში დავასრულე და 6 წლის ანასტასიას ამაზე მეტად არაფერი ეამაყებოდა, ყველას ამ წიგნზე ველაპარაკებოდი. მერე იყო, „პიტერ პენი“, წიგნი, რომელმაც ასევე უდიდესი გავლენა მოახდინა და დღემდე ძალიან მნიშვნელოვანია ჩემთვის. იმ დროიდან მოყოლებული, ყველგან წიგნით ხელში დავდივარ და თავისუფალ წამებს ლიტერატურულ სამყაროებს ვჩუქნი. წიგნების გარეშე, სულ სხვა ადამიანი ვიქნებოდი, ვფიქრობ საკუთარი თავის და ზოგადად, სამყაროს ის ვერსია ნაკლებად მომეწონებოდა.

როგორ გავხდი ლიბერთინსელი

პირველი ლიბერთინსის წიგნი, „გიკი გოგო“ 10 წლის ასაკში წავიკითხე, მაშინ ვნახე მოზარდების მოსაზრებები წიგნის პირველ გვერდზე და მეც, როგორც ყველას (ამას ხშირად ვამბობთ ხოლმე „თინსელები“, საზიარო გამოცდილებაა) მომინდა ჩემი ანოტაციითაც გამოცემულიყო წიგნი. ლიბერთინსი მოვძებნე სოციალურ ქსელში და დავიწყე სხვა წიგნების შეცნობაც, ლიბერთინსელების რეკომენდაციებით ხშირად ვკითხულობდი წიგნებს და რჩევებს ჩემს მეგობრებსაც ვაძლევდი. ჩემს მკითხველ მეგობრებთან ერთად (სხვათაშორის, ახლა ისინიც ლიბერთინსელები არიან) დავდიოდი წიგნების წარდგენებზე და პრეზენტაციებზე. შარშან, მარტში კი, შევავსე აპლიკაცია, გავიარე გასაუბრება და შევუერთდი თინსის გუნდს. ძალიან ბედნიერი ვიყავი. ლიბერთინსმა მაჩუქა უამრავი მოგონება, კარგი მეგობრები და ბევრი გამოცდილება. ჩემთვის, ყველაზე სასიამოვნოა მკითხველთან კომუნიკაციის პროცესი, წიგნის დღეებზე - განსაკუთრებით, წიგნის პირველ გვერდზე საკუთარი სახელის ნახვა ხომ მითუმეტეს - საუკეთესოა!

როგორ ვარჩევ წიგნებს

წიგნის არჩევის გრძნობა ერთდროულად ამაღელვებელი და სასიამოვნოა. უაღრესად კარგი გრძნობაა, როცა იცი, რომ შეიძლება ვიღაცას, თუნდაც ერთ ადამიანს გაუჩნდეს ახალი საყვარელი წიგნი, შეუყვარდეს ლიტერატურა და შენ ამაში წვლილი მიგიძღვოდეს. წიგნის არჩევისას ვფიქრობ იმაზე, თუ რამ შეიძლება გავლენა იქონიოს ჩემს თანატოლებზე, რამ შეიძლება გაართოს, დაასევდიანოს, ახალი უნარები ან მოსაზრებები გაუჩინოს მათ. განსხვავებულ წიგნებს, განსხვავებული დანიშნულებები აქვთ და განსხვავებული მიზნით მიგვაქვს ისინი მკითხველთან. ლიბერთინსის ახლახანს გამოცემული წიგნი „უნდა გიღალატო“, მაგალითად, მნიშვნელოვან ისტორიულ დატვირთვას ატარებს. გვიყვება საბჭოთა კავშირის სისხლიან რეჟიმზე, თავისუფლების მნიშვნელობაზე და კიდევ ერთხელ გვიმტკიცებს, რომ მასზე ძვირფასი არაფერია. მინდა, ამ წიგნიდან, ერთი ციტატაც მოვიხმო - „ჩვენ ერთად შეგვიძლია წარსულის ბნელი კუთხეები გავანათოთ, ერთად შეგვიძლია ისტორიას ხმა წამოვაღებიოთ“.

5 წიგნი, რომელსაც ჩემი თაობის მკითხველს ვურჩევდი

1. „პატარა პრინცი“ - თუ ცხოვრებაში, მხოლოდ ერთ წიგნს წაიკითხავთ, ეს წიგნი „პატარა პრინცი“ უნდა იყოს.
2. „ჩემი არ გესმით“ - წიგნი, მოზარდობის პერიოდის სირთულეებზე, განსაკუთრებით გოგონების ცხოვრებაში.
3. „უნდა გიღალატო“ - წიგნი, საბჭოთა კავშირის ბნელ რეჟიმზე.
4. „ყვავების ექვსეული“ (დილოგია) - ფენტეზის სამყარო, მრავალფეროვანი პერსონაჟები და სიუჟეტი.
5. „მკველობების სახელმძღვანელო კარგი გოგონასთვის“ - თანამედროვე, დეტექტიური ჟანრის წიგნი, ჩამთრევი სიუჟეტით.

ვაჟა ხებრელაშვილი - მე ვარ ვაჟა ხებრელაშვილი 17 წლის საგარეჯოს ნომერ მესამე საჯარო სკოლიდან. აქტიური ცხოვრება ყოველთვის მომწონდა და როცა დავიწყე სხვადასხვა პროექტებში ჩართვა ჩემი ცხოვრება უფრო მრავალფეროვანი გახდა. ვარ წითელი ჯვრის მოხალისე, კლიმატის ელჩი, ლიდერი მოსწავლე ახალგაზრდობის სახლში, ახალგაზრდული საბჭოს წევრი და რაღა თქმა უნდა, ლიბერთინსელი. ყოველივე ეს მმატებს მოტივაციას, მხდის უფრო მეტად მიზანდასახულს და მიღრმავებს მსოფლმხედველობას.

როგორ გავხდი ლიბერთინსელი

ლიბერთინსის მყუდრო ოჯახს 2023 წელს შევუერთდი და მას შემდეგ ჩემს ცხოვრებაში სიახლეები არ გამოლეულა. უამრავი პრეზენტაციები, ახალი წიგნები, ფესტივლები, უმაგრეს გუნდთან და მენეჯერთან ურთიერთობა დაუვიწყარ მოგონებების რიცხვს შეემატა. ალბათ ყველა მკითხველის ოცნებაც ავისრულე და ჩემი აღწერა წიგნებშიც დაბეჭდეს. თავისუფლად შემიძლია ვთქვა, რომ ლიბერთინსში საკუთარ თავს აღმოაჩენთ, შეიძენთ საოცარ მეგობრებს და თანამოაზრეებს.

როგორ ვარჩევ წიგნებს

წიგნების კითხვა ადრეული ასაკიდანვე დავიწყე, მახსოვს პირველ კლასში მასწავლებელმა როგორ შემაყვარა კითხვა და მომცა საშუალება სრულიად ახალ სამყაროში დამედგა ფეხი. ჩემი პირველი წიგნი ვაჯა ფშაველას ''სათაგურია'' და ამ წიგნს ახლაც ხშირად გადავიკითხავ ხოლმე, ვბრუნდები ბავშვობაში და ვხვდები რა ბედნიერი ვარ რომ მყავდა ისეთი მასწავლებელი, რომელმაც ჩემი პიროვნული ჩამოყალიბების პროცესში უდიდესი წვლილი შეიტანა. ვფიქრობ წიგნების გარეშე ვერც ერთ ალტერნატიულ სამყაროში ვიარსებებდი, ისინი ყველაზე ერთგული მეგობრები არიან. ლიტერატურის შერჩევის პროცესი უმნიშვნელოვანესია, ამ დროს გასათვალისწინებელია ხალხის აზრი და მათი მოლოდინებიბის გამართლება, მაგრამ ამ ყოველივეს გვიმარტივებს ის ფაქტორი, რომ ჩვენც ახალგაზრდები ვართ, ვიცით ჩვენი თაობის არჩევანი და იმედებსაც არასდროს გავუცრუებთ ჩვენს აუდიტორიას.

5 წიგნი, რომელსაც ჩემი თაობის მკითხველს ვურჩევდი

1. ''მთელი ჩემი რისხვა''
2. ''წითელი დედოფალი''
3. ''დანასაული და სასჯელი''
4. ''უნდა გიღალატო''
5. ''მკვლელობის სახელმძღვანელო კარგი გოგონასთვის''

საუკეთესო წიგნებია დაუვიწყარი გამოცდილებისათვის, მძიმე მაგრამ საინტერესო წიგნები ყოველთვის უტყუარ თავგადასავალს გვპირდებიან.

ნინი ადეიშვილი - მე ნინი ადეიშვილი ვარ, 15 წლის. ვსწავლობ ქ.თბილისის N186–ე საჯარო სკოლაში და აქტიურად ვარ ჩართული ჩემი თანატოლებისთვის მრავალფეროვანი ღონისძიებების ორგანიზების პროცესში. ვარ მოცეკვავე, 11 წელიწადზე მეტია, ვცეკვავ ქართულ ნაციონალურ ცეკვებს; მიყვარს ყველაფერი, რაც ხელოვნებას ეხება, იქნება ეს ხატვა, თეატრი, მუსიკა თუ სხვა. ზოგადად, ცნობისმოყვარე ადამიანი ვარ, ამიტომ ბევრი რამ მაინტერესებს, თუმცა არც ერთი ჰობი შეედრება ჩემს მთავარ საყვარელ საქმიანობას - მხატვრული ლიტერატურის კითხვას. კითხვა უკვე დიდი ხანია, ჩემი ცხოვრების განუყოფელი ნაწილია. პირველ კლასშიც არ ვიყავი, პირველი წიგნი რომ წავიკითხე, თუმცა, არ დავმალავ, არ აღვფრთოვანებულვარ („ბრემენელი მუსიკოსების“ ადაპტირებული ვერსია წავიკითხე და აბა რა იქნებოდა:) ). იყო დღეები, როდესაც საერთოდ არ მინდოდა ერთი ფურცლის წაკითხვაც კი. თუმცა, დაახლოებით 10 წლის ვიქნებოდი, რომ წავიკითხე ჯეიმზ დაშნერის „ლაბირინთში მორბენალი“. ნათლად მახსოვს ის დღეები, თავიდან ბოლომდე წიგნში ჩაფლული ვიყავი, თითქოს მსოფლიოში მხოლოდ მე და ლაბირინთის სამყარო ვარსებობდით. ვიცინოდი, ვტიროდი, მეშინოდა, განვიცდიდი ზუსტად იმას, რასაც თითოეული პერსონაჟი ამ წიგნში. არ დამავიწყდება დღე, როდესაც წიგნის ბოლო ფურცელი წავიკითხე, დავხურე და კედელს მივაშტერდი. იმ მომენტში გავიაზრე, რომ წიგნის კითხვის გარეშე არ შემიძლია ცხოვრება, რომ სადაც მე ვიყავი, იქ წიგნიც იყო და - პირიქით. სწორედ ლიბერთინსის ერთ-ერთმა პირველმა წიგნმა შეცვალა ჩემი დამოკიდებულება წიგნებისადმი და მიმახვედრა, რომ სამყაროში წიგნზე მეტად საინტერესო და ლამაზი ნივთი არ არსებობს, რომ წიგნი მეხმარება ცხოვრებისეული პრობლემებისგან თავის დაღწევაში და როდესაც სამყაროს მინდა მოვწყდე სულ რამდენიმე საათით, წიგნი საუკეთესო გამოსავალია.

როგორ გავხდი ლიბერთინსელი

ლიბერთინსელის სტატუსი, დაახლოებით, ერთი წლის წინ მივიღე. სრულიად შემთხვევით წავაწყდი სარეგისტრაციო ფორმას და, რა თქმა უნდა, ელვის სისწრაფით შევავსე. სიმართლე გითხრათ, არ ველოდი დადებით პასუხს, იმედი უკვე გადაწურული მქონდა, როდესაც შემატყობინეს, რომ მეორე ტურში გადავედი და ჩემზე მეტის მოსმენა სურდათ. ჩემს სიხარულს საზღვარი არ ჰქონდა. არ შემიძლია, სიტყვებით გამოვხატო ის ემოცია, რომელიც დამეუფლა მაშინ, როდესაც ლიბერთინსელად „მაკურთხეს“. ასე მეგონა, დედამიწამ ბრუნვა შეწყვიტა. ჩემთვის ეს სტატუსი საამაყოა. წელიწადზე მეტია, ვიღვიძებ იმ ფიქრით, რომ ლიბერთინსელი ვარ, რომ შემიძლია, ჩემი საყვარელი საქმიანობით მაქსიმალურად მივწვდე თანატოლებს და დიდი სიხარულით, თავისუფლად გავუზიარო ჩემი ფიქრები და მოსაზრებები, რადგან ვიცი, რომ გამიგებენ. ლიბერთინსი ჩემი მეორე ოჯახია. მიყვარს ყველა და ყველაფერი, რაც მას უკავშირდება.

როგორ ვარჩევ წიგნებს

წიგნის შერჩევის პროცესი საინტერესო და შრომატევადია. მის შერჩევაში არა მხოლოდ ერთმანეთის აზრი, არამედ ჩვენი მკითხველის სურვილებიც მნიშვნელოვანია. პირველ რიგში ამას ვაკვირდებით. ვეცნობით ავტორებს, მათი წერის სტილს, წიგნის რამდენიმე ვარიანტს, ვიწყებთ უცხო ენაზე კითხვას და ერთმანეთს ვუზიარებთ შთაბეჭდილებებს. ჩვენთვის მთავარია, შერჩეული წიგნი დიდი ხნის განმავლობაში დარჩეს მკითხველის გონებაში და ყველა ზუსტად ისე მოიხიბლოს, როგორც მოგვხიბლა ჩვენ. დიდ ყურადრებას ვაქცევთ პერსონაჟებს, მათი განვითარების ისტორიას, წიგნის მთავარ მესიჯს, ავტორის სათქმელს, რადგან წიგნი მხოლოდ დროის გაყვანის საშუალება ხომ არაა, მასში ყოველთვის დევს აზრი, რომელიც მკითხველმა უნდა გაითავისოს და ცხოვრებისეულად გამოიყენოს. საბოლოოდ, ხანგრძლივი კვლევების, დისკუსიებისა და კრიტიკის შემდეგ მივდივართ რჩეულ წიგნამდე და მოუთმენლად ველოდებით, როდის დაამშვენებს იგი ლიბერთინსის ერთგული მკითხველის თაროებს.

5 წიგნი, რომელსაც ჩემი თაობის მკითხველს ვურჩევდიეს ხუთი წიგნებიც შეძლებს დიდი გადატრიალების მოხდენას უამრავი ადამიანის ცხოვრებაში:

1. მარკუს ზუზაკი - „წიგნის ქურდი“;
2. ოსკარ უაილდი - „დორიან გრეის პორტრეტი“;
3. უილიამ გოლდინგი - „ბუზთა ბატონი“;
4. შარლოტა ბრონტე - „ჯეინ ეარი“;
5. ნოდარ დუმბაძე - მოთხრობები.

R