"ხშირად მქონია შემთხვევა, როცა ჩემი ნახატი ფოტოშოპი ჰგონებიათ" - 23 წლის მხატვარი ჰიპერრეალისტური ნამუშევრებით: როგორია ლაზარე გელაშვილის ისტორია?

"ხშირად მქონია შემთხვევა, როდესაც ფოტოშოპი ჰგონებიათ, სანამ ცოცხლად არ ნახავდნენ... შემდეგ იმხელა სიყვარულსა და პატივისცემას გამოხატავდნენ ჩემს მიმართ. მეუბნებიან, რომ წინ დიდი მომავალი მაქვს" - ამბობს 23 წლის ლაზარე გელაშვილი.

მისი მიზანია გახდეს საუკეთესო მხატვარი საქართველოში და შემდეგ მსოფლიოში, და ეს ყველაფერი სხვებსაც გაუზიაროს.. თვლის, რომ ძალიან ცოტა ადამიანია საქართველოში (თითებზე ჩამოსათვლელი) ვინც ჰიპერრეალიზმზე მუშაობს და უნდა, რომ უფრო ცნობადი და მოთხოვნადი გახდეს...

- დავიბადე ქალაქ რუსთავში 2000 წლის, 8 ივნისს... ძალიან ხალისიანი და საინტერესო ბავშვობა მქონდა, ჩემს უსაყვარლეს მშობლებთან და და-ძმებთან ერთად. მყავს ორი ძმა და დაიკო. ზაფხულობით ჩავდიოდი კახეთში, ბოდბისხევში ბებიასთან და პაპასთან, რომელთაც ჩემს აღზრდაში დიდი წვლილი მიუძღვით. პირველი რამდენიმე წელი ჩემს უფროს ძმასთან ერთად რუსთავის 22-ე საჯარო სკოლაში ვსწავლობდი. საცხოვრებელი ადგილის შეცვლის შემდეგ გადავედი მე- 7 საჯარო სკოლაში, სადაც მეათე კლასამდე ვსწავლობდი. ბოლო წლები გავატარე სკოლა "ლაზარეში"... სწავლით დიდად არ გამოვირჩეოდი, პირიქით, იყო საგნები, რომლებსაც საერთოდ ვერ ვსწავლობდი და ძალიან დაბალი ნიშნები მქონდა. ამ დროს გატაცებული ვიყავი ტანვარჯიშით, ხელბურთით, შემდეგ ხაზვით...

როგორც ყველა პატარა მოსწავლე, მეც ყოველ გაკვეთილზე ვჯღაბნიდი რვეულის ბოლო ფურცლებზე და არანაირი ხატვის ნიჭი არ მეტყობოდა. 15 წლის ასაკში ღამით გადავწყვიტე დამეხატა პორტრეტი. ძალიან ბევრი ცდის შემდეგ, როცა არაფერი არ გამოვიდა დილაადრიან იმედგაცრუებულმა დავიძინე. ასე გაგრძელდა რამდენიმე თვე, სანამ ისეთი ნახატი არ შევქმენი, რომელიც მომეწონებოდა და სხვებსაც გავუზიარებდი შედეგს... აქედან დაიწყო ჩემი სიყვარული და ასეთი დამოკიდებულება ხატვის მიმართ. რამდენიმე წლიანი ვარჯიშის შემდეგ ნახატის ფოტოები განვათავსე სოციალურ ქსელში, რასაც დიდი გამოხმაურება მოყვა... ბევრი მსურველი მყავდა, რომ დამეხატა. ავიღე შეკვეთებიც, დავუმეგობრდი ბევრ მხატვარს, ამ დროს გამიჩნდა იდეაც, რომ ხატვა პროფესიად მექცია და უკეთესად შემესწავლა.

- ანუ თვითნასწავლი მხატვარი ხართ?

- ერთი წელი ვემზადებოდი თბილისში და შემდეგ სამხატვრო აკადემიაში, არქიტექტურის ფაკულტეტზე ჩავაბარე... საბოლოოდ, არქიტექტურას ხატვა ვამჯობინე.

- ცნობილებიდან პირველად ვინ დახატეთ?

- პირველად მარიამ ელიეშვილის პორტრეტი დავხატე. მარიამი სოციალურ ქსელებში დამიმეგობრდა, ერთი დღით ჩემი ნახატი პროფილის ფოტოზეც დააყენა, ეს ჩემთვის ძალიან ბევრს ნიშნავდა, უფრო მოტივირებული, ცნობადი გავხდი. ძალიან ბევრმა მომწერა და შემიკვეთა თავისი პორტრეტი დასახატად...

- პროფესიონალი მხატვრები როგორ აფასებენ შენს ნამუშევრებს?

- ბევრმა პროფესიონალმა მხატვარმა ნახა ჩემი ნამუშევრები, ზოგს ძალიან მოსწონს, ზოგი ამბობს, რომ ეს ხელოვნება არ არის, რომ ფერებში უნდა ვხატო. თუმცა ეს ჩემი არჩევანია, მიყვარს შავ-თეთრად მუშაობა ფოტორეალიზმზე და ვფიქრობ, რაც ადამიანს ბედნიერებას, სიამოვნებას ანიჭებს, ის უნდა გააკეთოს. ამიტომ მეც იმას ვაკეთებ, რაც მომწონს და მიყვარს, თუნდაც ეს ხელოვნებად არ ჩამითვალონ... ყველა სხვადასხვა რჩევას მაძლევს, ზოგი მეუბნება რომ მხატვარი უნდა ფასდებოდეს საკუთარი სტილით და ემოციებით, რომელიც ფერებში გამოიხატება, რომ შედევრს ისე ვერ შევქმნი. ზოგს სხვადასხვა მხატვრები მოჰყავთ მაგალითად, რომლებიც ფერებში ქმნიდნენ შედევრებს, ზოგი ამბობს იმას, რომ ნახატი არ უნდა ჰგავდეს ფოტოს.

- როგორც ვიცი, აღფრთოვანებაც ბევრი ყოფილა...

- დადებით შეფასებაზე როდესაც არის საუბარი, ყოველთვის გამოარჩევდნენ ჩემს ასაკს, რომ ამ ასაკში შევძელი ასეთი რეალიზმის შექმნა, ხშირად მქონია შემთხვევა როდესაც ფოტოშოპი ჰგონებიათ, სანამ ცოცხლად არ ნახავდნენ... შემდეგ იმხელა სიყვარულის და პატივისცემას გამოხატავდნენ ჩემს მიმართ, მეუბნებიან, რომ წინ დიდი მომავალი მაქვს...

- ისევ ცნობილი ადამიანების პორტრეტებზე საუბარს რომ დავუბრუნდეთ...

- მარიამის შემდეგ დავხატე თათა გიორგობიანი, დავდე ერთ -ერთ ჯგუფში, სადაც იმხელა გამოხმაურება მოყვა, რომ თათამდეც მივიდა ეს ამბავი და საკუთარ გვერდზეც გააზიარა. ამ ამბავმაც ძალიან გამახარა. ძალიან ბევრმა მომწერა და დამიმეგობრდა...შემდეგ დავხატე ბაბი კირკიტაძე, ბაბის ნახატსაც დიდი გამოხმაურება მოჰყვა. აღმოჩნდა, რომ ჩემი მეგობარი იცნობდა ბაბის ძმას და ასე ვაჩუქე ნახატი. ინსტაგრამზეც გვქონდა მიმოწერა და მითხრა, რომ ძალიან მოეწონა და გაუხარდა.

- უფროსი თაობის ცნობილ პიროვნებებს არ ხატავთ?

- რამდენიმე წლის წინ დავხატე ილია მეორე უბრალო ფანქრებით, რომელიც შემდეგ დაბადების დღეზე აჩუქეს ერთ ადამიანს. მსახიობებიდან დახატული მყავს ლიკა ქავჟარაძე და ლეილა ყიფიანი...

- როგორია თქვენი დღევანდელობა და სამომავლო გეგმები?

- რუსთავში ხატვას ვასწავლი, ბევრი მოსწავლე მყავს... ასევე პარალელურად ვიღებ შეკვეთებს და ეს არის ჩემი შემოსავლის წყარო. დროდადრო, ერთი-ორი თვის შუალედში ვხატავ ერთ გამორჩეულ ფოტოს და ვცდილობ ცოტათი უკეთესი დავხატო, ვიდრე ოდესმე დამიხატავს. ყოველ მომდევნო ნამუშევარზე ვიყენებ ახალ მასალებს, რომ უფრო დიდი ცოდნა და გამოცდილება დამიგროვდეს. სოციალურ ქსელში ვაკეთებ გათამაშებებს რომ ჩემი გულშემატკივრებიც გავახარო, ყოველ გათამაშებაზე ვცდილობ ახალი რამ მოვიფიქრო. მაგალითად ბოლო ასეთი გათამაშება დღეს მქონდა: ავარჩიე ერთ-ერთი ფოტო და მთელი ღამე ვხატავდი გაუჩერებლად რვა საათის განმავლობაში.

რაც შეეხება სამომავლო გეგმებს, ჩემი მიზანია გავხდე საუკეთესო მხატვარი (ჩემს მიმდინარეობაში) საქართველოში და შემდეგ მსოფლიოში, და ეს ყველაფერი სხვებსაც გავუზიარო, ძალიან ცოტა ადამიანია საქართველოში (თითებზე ჩამოსათვლელი) ვინც ჰიპერრეალიზმზე მუშაობს და მინდა რომ უფრო ცნობადი და მოთხოვნადი გახდეს. სამომავლოდ დაგეგმილი მაქვს გამოფენების მოწყობა, უნდა შევქმნა ისეთი ნამუშევრები, რომლებიც ჩემს მოფიქრებულ იდეას, ემოციას გადმოსცემს და მინდა ამით ვესაუბრო ადამიანებს.