მსოფლიო
პოლიტიკა
სამართალი

20

ივლისი

დღის ზოგადი ასტროლოგიური პროგნოზი

კვირა, მთვარის ოცდამეექვსე დღე დაიწყება 00:44-ზე, მთვარე ტყუპს ესტუმრება 13:21-ზე – შეიძლება იყოს ზედმეტი აურზაური და ენერგიის ფლანგვა ლაპარაკზე. მეტად დაისვენეთ. იყავით შერჩევითი კონტაქტებში. მოუსმინეთ მეგობრების რჩევებს. კოლეგებთან იყავით ნეიტრალური. მოერიდეთ პროვოკაციებსა და ცდუნებებს. გზებზე განსაკუთრებით ფრთხილად იყავით. კარგი დღეა კონტაქტებისა და გაცნობისთვის. ინფორმაციის, იდეების გაცვლა. ხელსაყრელია შეხვედრები და მოლაპარაკებები. აქტიური ორგანოებია: მხრები, მკლავები, თითები, ფილტვები, ენდოკრინული სისტემა. გაწმინდეთ ფანჯრები. გაანიავეთ სახლი. მოერიდეთ მძიმე საკვების მიღებას.
მოზაიკა
კულტურა/შოუბიზნესი
Faceამბები
მეცნიერება
სამხედრო
საზოგადოება
კონფლიქტები
სპორტი
წიგნები
კვირის კითხვადი სტატიები
თვის კითხვადი სტატიები
წერილები თოვლის ბაბუას
წერილები თოვლის ბაბუას

წე­ლი­წად­ში არის მხო­ლოდ 1 დღე, როცა შე­გიძ­ლია, სურ­ვი­ლე­ბი ფურ­ცელ­ზე ჩა­მო­წე­რო, თოვ­ლის ბა­ბუ­ას გა­უგ­ზავ­ნო და ახა­ლი წლის ჯა­დოს­ნურ ღა­მეს ეს კე­თი­ლი მო­ხუ­ცი აუ­ცი­ლებ­ლად ხურ­ჯი­ნით გეს­ტუმ­რე­ბა. ბავ­შვო­ბა­ში ასე ალ­ბათ თი­თო­ე­უ­ლი თქვენ­გა­ნი მოქ­ცე­უ­ლა. როცა ვიზ­რდე­ბით, თოვ­ლის ბა­ბუ­აც გვა­ვი­წყდე­ბა, მისი სა­ჩუქ­რე­ბიც და ისიც - სურ­ვი­ლე­ბი რომ აგ­ვის­რუ­ლოს, მთე­ლი წლის მან­ძილ­ზე კარ­გად უნდა მო­ვიქ­ცეთ... ბევ­რი რომ აღარ გა­ვაგ­რძე­ლო, თოვ­ლის ბა­ბუ­ის­თვის გა­საგ­ზავ­ნი წე­რი­ლე­ბის შეგ­რო­ვე­ბა გა­დავ­წყვი­ტე. ცნო­ბილ ადა­მი­ა­ნებს და­ვუ­კავ­შირ­დი და ეს გან­ზრახ­ვა გა­ვუ­ზი­ა­რე. უც­ნა­ურ შე­თა­ვა­ზე­ბა­ზე ძა­ლი­ან იხა­ლი­სეს. ახლა მათი წე­რი­ლე­ბი მე მაქვს და სა­ნამ თოვ­ლის ბა­ბუ­ას გა­დავ­ცემ, მინ­და, თქვენ წა­გა­კი­თხოთ.

- შო­რე­ნა, 2010 წელი უკვე მი­ი­ლია. რით და­გა­მახ­სოვ­რდა? იყო თუ არა წარ­მა­ტე­ბუ­ლი?

- კარ­გი წელი იყო. სა­ერ­თოდ, ყო­ველ ახალ წელს რა­ღაც სი­ახ­ლის მო­ლო­დი­ნით ვხვდე­ბი. წელს 4 ფილმში გა­და­მი­ღეს. პრო­ფე­სი­უ­ლი თვალ­საზ­რი­სით, წარ­მა­ტე­ბუ­ლად შე­იძ­ლე­ბა ჩა­ით­ვა­ლოს.

- მხო­ლოდ პრო­ფე­სი­უ­ლი თვალ­საზ­რი­სით?

- პი­რად ცხოვ­რე­ბა­ზე ლა­პა­რა­კი არ მინ­და.

- კარ­გი, იმ ფილ­მებ­ზე გკი­თხავ, რო­მე­ლიც უკვე ახ­სე­ნე.

- "მა­მა­ჩე­მის გელფ­რენ­დის" გა­და­ღე­ბა ახ­ლა­ხან დას­რულ­და. ამ ფილმში დე­ტექ­ტი­ვის როლს ვთა­მა­შობ. ცოტა ხნის წინ და­ვას­რუ­ლე რე­ჟი­სორ რუ­სუ­დან ჭყო­ნი­ას­თან მუ­შა­ო­ბაც. მის ფილმში პარ­ლა­მენ­ტა­რის მე­უღ­ლე ვარ, რო­მე­ლიც სი­ლა­მა­ზისsalesland.ge - ფას­დაკ­ლე­ბე­ბისsalesland.ge - ფას­დაკ­ლე­ბე­ბის სამ­ყა­რო! სამ­ყა­რო! კონ­კურ­სში მო­ნა­წი­ლე­ობს. რა მოხ­დე­ბა იმ კონ­კურ­სში, გა­ვი­მარ­ჯვებ თუ არა - ამას ჯერ ვერ გე­ტყვი. შე­მო­თა­ვა­ზე­ბე­ბიsalesland.ge - ფას­დაკ­ლე­ბე­ბის სამ­ყა­რო! კი­დევ მაქვს, მაგ­რამ ცოტა ხანს უნდა და­ვის­ვე­ნო, გა­და­ვი­ღა­ლე.

- სად­მე გამ­გზავ­რე­ბას ხომ არ აპი­რებ?

- არა.

- ახალ წელს ვის­თან ერ­თად, სად და რო­გორ ხვდე­ბი?

- უმე­ტე­სად, სახ­ლში, შვილ­თან ერ­თად. წელს სად წა­ვალ, ჯერ არ გა­და­მი­წყვე­ტია.

- ახა­ლი კაბა შე­ი­ძი­ნე?

- ვი­კე­რავ და მალე მზად იქ­ნე­ბა. ახალ წელს სა­კუ­თარ თავს ვა­ნე­ბივ­რებ. ფუ­ლის და­ხარ­ჯვა არ მე­ნა­ნე­ბა.

- სხვა დროს არ ანე­ბივ­რებ?

- ახალ წელს უფრო მე­ტად. სურ­ვი­ლებს თოვ­ლის ბა­ბუა კი არა, თა­ვად ვის­რუ­ლებ ხოლ­მე.

- პი­რად ცხოვ­რე­ბა­ზე ლა­პა­რა­კი არ გინ­და, მაგ­რამ ვიცი, რომ "ნამ­დვი­ლი" "თოვ­ლის ბა­ბუა" გყავს - მა­მა­კა­ცი, რო­მე­ლიც ყვე­ლა სურ­ვილს გის­რუ­ლებს...

- მა­ინც არ მეშ­ვე­ბი, ხომ (იცი­ნის)?.. მე სხვაგ­ვა­რად ვი­ტყვი: ჩემს ცხოვ­რე­ბა­ში არ­სე­ბობს მა­მა­კა­ცი, რო­მე­ლიც მიყ­ვარს, მას­თან თავს კარ­გად ვგრძნობ და ბედ­ნი­ე­რი ვარ. რაც შე­ე­ხე­ბა სურ­ვი­ლებს, - სა­ა­მი­სოდ ჩემი ჰო­ნო­რა­რი მაქვს.

- იმ მა­მა­კა­ცის ვი­ნა­ო­ბას რა­ტომ არ ამ­ხელ?

- არა მგო­ნია, სა­ჭი­რო იყოს.

- სა­ა­ხალ­წლოდ რა სა­ჩუ­ქარს გიმ­ზა­დებს?

- მა­პა­ტიე, მაგ­რამ ამ თე­მა­ზე ლა­პა­რა­კის­გან თავს შე­ვი­კა­ვებ. ხომ იცი, ინ­ტერ­ვიუ ისე­დაც არ მინ­დო­და, მაგ­რამ შენი იდე­ით მაც­დუ­ნე და აი, წე­რი­ლიც:

"ჩემი სა­ა­ხალ­წლო სურ­ვი­ლი? სკო­ლის მერე არა­ვის უკი­თხავს. დი­დად არ მჯე­რა სურ­ვი­ლე­ბის ას­რუ­ლე­ბის. ადა­მი­ა­ნე­ბი სა­კუ­თარ ბედს თვი­თონ ქმნი­ან. მარ­ტო ერთი სურ­ვი­ლი მაქვს - შვი­ლის ჯან­მრთე­ლო­ბა. მა­ტე­რი­ა­ლუ­რი კე­თილ­დღე­ო­ბა ნაკ­ლე­ბად მხიბ­ლავს. დღეს მაქვს; შე­იძ­ლე­ბა, ხვალ აღარ მქონ­დეს. ჩემ­თვის ყვე­ლა­ზე ფა­სე­უ­ლი - ახ­ლო­ბე­ლი და საყ­ვა­რე­ლი ადა­მი­ა­ნე­ბის კარ­გად ყოფ­ნაა. ბედ­ნი­ე­რე­ბას, სი­ლა­ღეს, სიმ­შვი­დეს, სით­ბოს გთხოვ. მე თქვენ მიყ­ვარ­ხართ.

შო­რე­ნა ბე­გაშ­ვი­ლი."

- ნიკა, ბავ­შვო­ბა­ში თოვ­ლის ბა­ბუ­ას წე­რი­ლებს თუ სწერ­დი?

ნიკა არა­ბი­ძე:

- ვწერ­დი, მაგ­რამ თავ­ხე­დი ბავ­შვიsalesland.ge - ფას­დაკ­ლე­ბე­ბისsalesland.ge - ფას­დაკ­ლე­ბე­ბის სამ­ყა­რო! სამ­ყა­რო! არ ვი­ყა­ვი - ვცდი­ლობ­დი, ისე­თი სურ­ვი­ლე­ბი და­მე­წე­რა, რო­მელ­თა ას­რუ­ლე­ბა­საც შეძ­ლებ­და. სა­ჩუქ­რებს ბა­ლი­შის ქვეშ მი­დებ­და; თუ არ ეტე­ო­და, სა­წოლ­თან ან ნაძ­ვის ხეს­თან მი­ტო­ვებ­და. მშობ­ლე­ბი მა­რი­გებ­დნენ, თოვ­ლის ბა­ბუ­ას სა­ჩუქ­რე­ბის­თვის ძა­ლი­ან ნუ შე­ა­წუ­ხე­ბო. მეც ვუ­ჯე­რებ­დი.

- თოვ­ლის ბა­ბუ­ას რომ ვერ ნა­ხუ­ლობ­დი, არ გიკ­ვირ­და?

- ვი­ცო­დი, ღა­მით მო­დი­ო­და, დღი­სით - არა. ამი­ტომ იმ ღა­მეს უპ­რობ­ლე­მოდ მა­ძი­ნებ­დნენ, ხვეწ­ნა არ მჭირ­დე­ბო­და. თუ არ და­ი­ძი­ნებ, თოვ­ლის ბა­ბუა არ მო­ვაო, - მე­ტყოდ­ნენ და მეც თვა­ლებს აღარ ვა­ხელ­დი.

- ახლა დიდი ბიჭი ხარ და გე­ცო­დი­ნე­ბა, თოვ­ლის ბა­ბუ­ას სა­ჩუქ­რე­ბი რა შემ­თხვე­ვა­ში მო­აქვს...

- რო­გორ არ ვიცი?! მთე­ლი წლის მან­ძილ­ზე თუ კარ­გად არ იქ­ცე­ო­დი, სა­ჩუ­ქარს არ მო­გი­ტანს!

- რო­გორ ფიქ­რობ - წელს სა­ჩუ­ქარს იმ­სა­ხუ­რებ?

- მგო­ნი კარ­გად ვიქ­ცე­ო­დი.

- და­გი­ჯე­რო?

- რას ლა­პა­რა­კობ? არ მიც­ნობ­დე მა­ინც! ჩემ­ნა­ი­რი ჭკვი­ა­ნი ადა­მი­ა­ნი მე­ო­რე გი­ნა­ხავს (იცი­ნის)? მთე­ლი წლის მან­ძილ­ზე არც ქა­ლის­კენ გა­მი­ხე­დავს, არც - კა­ცის­კენ. ვი­ყა­ვი ჩემ­თვის თავ­დახ­რი­ლი და ვშრო­მობ­დი.

- მა­შინ, თოვ­ლის ბა­ბუ­ას რაც გინ­და, ის მის­წე­რე.

- ძა­ლი­ან შე­ვა­წუ­ხო? მან­ქა­ნა რომ მინ­და?!.

- ახლა მდი­და­რი კა­ცია და ყვე­ლა სურ­ვილს აგის­რუ­ლებს.

- შენ გა­ი­ხა­რე! დიდი მად­ლო­ბა, რომ გა­მო­მი­ა­რე, წე­რილს ახ­ლა­ვე დავ­წერ და გა­გა­ტან.

"ძვირ­ფა­სო თოვ­ლის ბა­ბუა, მე მთე­ლი წელი ჭკვი­ა­ნად ვიქ­ცე­ო­დი და იმე­დი მაქვს, რა­საც გთხოვ, შე­მის­რუ­ლებ. ძა­ლი­ან არ მინ­და, შე­გა­წუ­ხო, მაგ­რამ თუ გექ­ნე­ბა სა­შუ­ა­ლე­ბა, იქ­ნებ ახა­ლი ავ­ტო­მო­ბი­ლი მა­ჩუ­ქო (კარ­გია, თუ "მერ­სე­დე­სი" იქ­ნე­ბა)... ჰო, ორი ცალი, თუ შე­იძ­ლე­ბა: ერთი - ნამ­დვი­ლი, ერთი - სა­თა­მა­შო (ბავ­შვის­თვის), შარ­შა­ნაც კი გთხო­ვე, მაგ­რამ "გა­და­მაგ­დე". ჩემი ბრა­ლი­ცაა - არ ვიქ­ცე­ო­დი კარ­გად. ეს ჩემი სურ­ვი­ლია და წი­ნას­წარ გიხ­დი მად­ლო­ბას. მოკ­ლედ, 12 სა­ათ­ზე ეზო­ში გე­ლო­დე­ბი... რაც შე­ე­ხე­ბა ზო­გა­დად, ჩემს სურ­ვილს, მინ­და, ჩემი ქვე­ყა­ნა და ქარ­თვე­ლი ხალ­ხი იყოს ბედ­ნი­ე­რი და ეს წელი მთე­ლი ერის­თვის ყო­ფი­ლი­ყოს გამ­თლი­ა­ნე­ბი­სა და ბედ­ნი­ე­რე­ბის მომ­ტა­ნი (ამ პა­ტა­რა სურ­ვი­ლის ას­რუ­ლე­ბის იმე­დიც მაქვს). წი­ნას­წარ გიხ­დი მად­ლო­ბას, თქვე­ნი თეთ­რი წვე­რი ნუ მოგ­ვი­შა­ლოს ღმერ­თმა!

პატ. ნიკა არა­ბი­ძე."

- თოვ­ლის ბა­ბუ­ის როლი გი­თა­მა­შია?

- სტუ­დენ­ტო­ბის წლებ­ში ვი­ყა­ვი თოვ­ლის ბა­ბუა "გა­მო­ძა­ხე­ბით". ზუს­ტად 12 სა­ათ­ზე პა­ტა­რა თა­თი­ას ვეს­ტუმ­რე. ბავ­შვიsalesland.ge - ფას­დაკ­ლე­ბე­ბისsalesland.ge - ფას­დაკ­ლე­ბე­ბის სამ­ყა­რო! სამ­ყა­რო! თვა­ლებ­ში შე­მომ­ცი­ცი­ნებ­და, ინ­ტე­რე­სით მაკ­ვირ­დე­ბო­და, ბე­ბი­ა­მის­მა კი აი­ჩე­მა, - გინ­და თუ არა, ჩემი გა­კე­თე­ბუ­ლი გო­ზი­ნა­ყი გა­სინ­ჯეო. ვი­უ­ა­რე, მაგ­რამ ვინ მო­გეშ­ვა?! ჩემი ოჯა­ხი­დან ისე არ გა­გიშ­ვე­ბო, - და რა­ღას ვი­ზამ­დი? პა­ტა­რა ნა­ჭე­რი ავი­ღე, არ ვიცი, რო­გორ, ამ გო­ზი­ნაყს ჩემი თეთ­რი წვე­რი მი­ე­წე­ბა. დავ­ღე­ჭავ, ვა­ტყობ - ბამ­ბა ირ­ღვე­ვა. ცუდ დღე­ში ჩავ­ვარ­დი...

- ნინო, რო­გო­რი იყო თოვ­ლის ბა­ბუა ბავ­შვურ წარ­მოდ­გე­ნა­ში?

ნინო არა­ზაშ­ვი­ლი:

- თოვ­ლის ბა­ბუ­ის არ­სე­ბო­ბის ძა­ლი­ან დიდ­ხანს მჯე­რო­და. ახ­ლაც მჯე­რა... ის ჩვენ­თან ყო­ველ ახალ წელს, სა­ჩუქ­რე­ბით სავ­სე ხურ­ჯი­ნით მო­დი­ო­და; ვი­ცო­დი, დრო მხო­ლოდ ერთი წამი ჰქონ­და, სა­ჩუ­ქა­რი რომ და­ე­ტო­ვე­ბი­ნა; თუ იმ ერთ წამ­ში თვალს ვერ მოვკრავ­დი, მერე მთე­ლი წლის მან­ძილ­ზე ვე­ღარ ვნა­ხავ­დი.

- წე­რი­ლებს სწერ­დი?

- რა თქმა უნდა! კონ­ვერ­ტში ვდებ­დი და დე­დას ვაძ­ლევ­დი. მან იცო­და, სად იყო თოვ­ლის ბა­ბუ­ის "კან­ტო­რა" (მა­შინ ასე ერ­ქვა), მი­დი­ო­და და წე­რილს უტო­ვებ­და.

- რა მოხ­და მა­შინ, როცა თოვ­ლის ბა­ბუ­ის შე­სა­ხებ ყვე­ლა­ფე­რი გა­აც­ნო­ბი­ე­რე?

- მშობ­ლე­ბი უფრო მე­ტად შე­მიყ­ვარ­დნენ. სა­ერ­თოდ, ჩემ­თვის, ახა­ლი წლის დღე­სას­წა­უ­ლი ბარ­ბა­რო­ბი­დან იწყე­ბა: 19 დე­კემ­ბერს ნი­კო­ლო­ზო­ბაა და ნიკა ჩემს ძმას ჰქვია, 20-ში და­ბა­დე­ბის დღე მაქვს, მერე - ახა­ლი წელი და შო­ბის დღე­სას­წა­უ­ლიც მო­დის. ძა­ლი­ან მომ­წონს ის ტრა­დი­ცია, რო­მე­ლიც უწ­მინ­დეს­მა და­ამ­კვიდ­რა. ვი­სურ­ვებ, რომ ყვე­ლა ქარ­თვე­ლი ამ დღე­სას­წა­ულს ფან­ჯა­რას­თან ან­თე­ბუ­ლი სან­თლით შეხ­ვდეს. უფალს - ჩვენს გუ­ლებ­ში და ღვთის­მშო­ბელს - ოჯა­ხებ­ში ვუხ­მოთ.

"სამ­წუ­ხა­როა, რომ ჩემს შვი­ლებს შენი არ­სე­ბო­ბის აღარ სჯე­რათ, მაგ­რამ წი­ნა­სა­ა­ხალ­წლოდ მა­ინც გწე­რენ წე­რი­ლებს. 31 დე­კემ­ბერს სა­ღა­მოს კი ყო­ველ ფე­ხის ნა­ბიჯ­ზე მი­საფ­რდე­ბი­ან, რომ "ფაქ­ტზე წა­მას­წრონ" - რო­გორ გავ­დგამ სა­ჩუქ­რე­ბით სავ­სე გუ­დას გა­რეთ, ზღურ­ბლზე, რო­გორ დავ­რე­კავ ზარს და რო­გორ შე­მოვ­ხტე­ბი სახ­ლში, ვი­თომ გა­რეთ არც გავ­სულ­ვარ. შე­მო­სას­ვლელ­ში სა­პა­ტიო ყა­რა­უ­ლი­ვით აი­ტუ­ზე­ბი­ან ხოლ­მე, რომ გა­მო­მი­ჭი­რონ, მაგ­რამ რო­გორც კი ფან­ჯრებ­ში შუშ­ხუ­ნე­ბი გა­მოჩ­ნდე­ბა, "პოსტს" მი­ა­ტო­ვე­ბენ და მეც დროს ვი­ხელ­თებ ხოლ­მე. ნე­ტავ გა­ნახ­ვა, რო­გორ მორ­ბი­ან ზა­რის ხმა­ზე! მაგ­რამ და­ოს­ტა­ტე­ბუ­ლი დე­დი­კო უკვე სამ­ზა­რე­უ­ლო­შია და არა­ვი­თა­რი სამ­ხი­ლი არ არ­სე­ბობს, რომ არ გა­უბრწყინ­დეთ სახე და არ იკი­თხონ: ეეე, ასე მალე?! რო­გორ გაქ­რა?.. ეს ერ­თა­დერ­თი წუ­თია, როცა სა­დღაც, გულ­ში მა­ინც იჯე­რე­ბენ, რომ მფრი­ნა­ვი ირ­მე­ბის მარ­ხი­ლი სხვა ბავ­შვე­ბის­კენ გა­ე­შუ­რა.

ნინო არა­ზაშ­ვი­ლი".

კახა მი­ქი­აშ­ვი­ლი:

- ზამ­თა­რი და თოვ­ლი არ მიყ­ვარს, მაგ­რამ ახალ წელს მა­ინც სხვა გან­წყო­ბი­ლე­ბა მო­აქვს. რომ გი­თხრა, თოვ­ლის ბა­ბუ­ის მჯე­რა-მეთ­ქი, სამ­კურ­ნა­ლო ვიქ­ნე­ბი (იცი­ნის), მაგ­რამ წე­რილს მა­ინც მივ­წერ. მახ­სოვს, პა­ტა­რა რომ ვი­ყა­ვი, ჩემს ბაღ­ში მო­ვი­და და ბოხი ხმით გვი­თხრა: მო­ო­ო­ო­ვე­დი, ბავ­შვე­ბო, გუ­უ­და მო­ვი­ტა­ნე... მერე წვე­რი მოს­ძვრა და მივ­ხვდი, რომ ჩვე­უ­ლებ­რი­ვი ადა­მი­ა­ნი იყო, მაგ­რამ მისი ხმა ახ­ლაც ჩა­მეს­მის...

"ძვირ­ფა­სო თოვ­ლის ბა­ბუა!

ნუ გა­მიბ­რაზ­დე­ბი იმის გამო, რომ გა­ვი­ზარ­დე და შენი აღარ მჯე­რა, მა­ინც მიყ­ვარ­ხარ და გელი ყო­ველ ახალ წელს. ვიცი, კე­თი­ლი ხარ და ვინც გუ­ლით გთხოვს, სურ­ვი­ლებს უს­რუ­ლებ. თოვ­ლის ბაბუ! გაგ­ვი­თე­ნე ბედ­ნი­ე­რი, ლა­მა­ზი, მხი­ა­რუ­ლი, ფე­რა­დი, თბი­ლი და ტკბი­ლი ახა­ლი წელი. ყვე­ლა ჩემი ახ­ლო­ბე­ლი, ოჯა­ხის წევ­რი, საყ­ვა­რე­ლი ადა­მი­ა­ნი, ყვე­ლა ქარ­თვე­ლი და არა­ქარ­თვე­ლი ჯან­მრთე­ლად ამ­ყო­ფე. გვა­ჩუ­ქე სიმ­შვი­დე, ლხი­ნი, ბა­რა­ქა და დი­ი­ი­ი­ი­ი­დიი სიყ­ვა­რუ­ლი. არას­დროს დაგ­ვი­კარ­გო ის ბავ­შვუ­რი მო­ლო­დი­ნი და შეგ­რძნე­ბა, რო­მე­ლიც პა­ტა­რა­ო­ბა­ში გვქონ­და შენი და "მისი უდი­დე­ბუ­ლე­სო­ბის" - ახა­ლი წლის მი­მართ. გა­ა­ხა­რე ყვე­ლა პა­ტა­რა და ყვე­ლა უდედ­მა­მო, უპატ­რო­ნო ბავ­შვიsalesland.ge - ფას­დაკ­ლე­ბე­ბისsalesland.ge - ფას­დაკ­ლე­ბე­ბის სამ­ყა­რო! სამ­ყა­რო! და მათი სი­ხა­რუ­ლით ჩვენც გა­ვი­ხა­რებთ.

გთხოვ, წა­ი­კი­თხე და შე­მის­რუ­ლე. გელი. მჯე­რა, რომ ნამ­დვი­ლად არ­სე­ბობ და თხოვ­ნას შე­მის­რუ­ლებ. ამი­ტომ, შენც გი­ლო­ცავ და გჩუქ­ნი ჩემს წე­რილს.

სიყ­ვა­რუ­ლით, კახა მი­ქი­აშ­ვი­ლი.

ზაზა ია­ქაშ­ვი­ლი:

- თოვ­ლის ბა­ბუა სი­კე­თით სავ­სე ადა­მი­ა­ნია, ყვე­ლა ბავ­შვის­თვის სი­ხა­რუ­ლი მო­აქვს. სა­ჩუ­ქა­რი ჩემ­თვი­საც არა­ერ­თხელ მო­უ­ტა­ნია, მისი მთე­ლი გუ­ლით მჯე­რო­და და ახ­ლაც მჯე­რა. მას­თან შემ­დე­გი ში­ნა­არ­სის წე­რილს გა­გა­ტან:

"ძვირ­ფა­სო და საყ­ვა­რე­ლო თოვ­ლის ბა­ბუა!!!

მე ახ­ლაც მთე­ლი გუ­ლით გე­ლო­დე­ბი, ზუს­ტად ისე­ვე, რო­გორც ჩემი შვი­ლე­ბი და ნე­ბის­მი­ე­რი ბავ­შვიsalesland.ge - ფას­დაკ­ლე­ბე­ბისsalesland.ge - ფას­დაკ­ლე­ბე­ბის სამ­ყა­რო! სამ­ყა­რო!. შენ სი­ხა­რუ­ლით იღებ ჩვენს წე­რი­ლებს და ყვე­ლა­ფერს გვის­რუ­ლებ, მაგ­რამ ძა­ლი­ან მა­ინ­ტე­რე­სებს, გა­ვი­გო, შენ რა გინ­და? რა გა­გა­ხა­რებს, რა გტკი­ვა? რა ნატ­ვრა გაქვს? ნუთუ შენ არა­ფე­რი გჭირ­დე­ბა? ბავ­შვი­ვით რა გა­გა­ხა­ლი­სებს? მთე­ლი გუ­ლით მინ­და მი­ვი­ღო შენ­გან წე­რი­ლი, გვი­თხა­რი, შენ რა გსურს სა­ა­ხალ­წლოდ და ვეც­დე­ბი, გუ­ლით გა­გა­ხა­რო.

ზაზა და ბავ­შვე­ბიsalesland.ge - ფას­დაკ­ლე­ბე­ბისsalesland.ge - ფას­დაკ­ლე­ბე­ბის სამ­ყა­რო! სამ­ყა­რო!".

- ე.ი. გინ­და, რომ თოვ­ლის ბა­ბუ­ის თოვ­ლის ბა­ბუა იყო?..

- ასე გა­მო­დის.

- ახალ წელს რო­გორ ხვდე­ბი ხოლ­მე?

- 12 სა­ათ­ზე ყო­ველ­თვის ოჯახ­ში ვარ. მერე გავ­დი­ვარ, შო­უ­ებ­ში ვმო­ნა­წი­ლე­ობ. ხან წამ­ყვა­ნი ვარ, ხან - ვმღე­რი...

- მეკვლედ არ და­დი­ხარ?

- რამ­დენ­ჯერ ყო­ფი­ლა ასე­თი შემ­თხვე­ვა და არ უნა­ნი­ათ.

- ე.ი. ფეხ­ბედ­ნი­ე­რი ადა­მი­ა­ნი ხარ.

- მგო­ნი, ასეა.

- თოვ­ლის ბა­ბუა რო­გორ "გა­ი­ცა­ნით", გახ­სოვთ?

ზაალ სა­მა­დაშ­ვი­ლი:

- ერთ-ერთ კულ­ტუ­რის სახ­ლში სა­ა­ხალ­წლო ზე­იმ­ზე მო­ვი­და და ყვე­ლა ბავ­შვს სა­ჩუქ­რად ტკბი­ლე­უ­ლი მოგ­ვი­ტა­ნა. გან­სა­კუთ­რე­ბით გემ­რი­ე­ლი, ოქ­როს­ფერ ქა­ღალ­დში გახ­ვე­უ­ლი, შო­კო­ლა­დის პა­ტა­რა "მო­ნე­ტე­ბი" იყო.

- თოვ­ლის ბა­ბუა თქვენ­თან სახ­ლში არ მო­დი­ო­და?

- არა. მის­გან სა­ჩუქ­რებს ყო­ველ­თვის ზე­იმ­ზე ვი­ღებ­დი, სახ­ლში სა­ა­ხალ­წლო სა­ჩუქ­რებს მშობ­ლე­ბი "მი­კე­თებ­დნენ". იმ კე­თილ, თეთ­რწვე­რა კაცს შინ აღარ ვე­ლო­დე­ბო­დი. ახლა სახ­ლში პა­ტა­რა შვი­ლიშ­ვი­ლი მყავს - 9 თვის სა­ლო­მე. მო­მა­ვალ წელს მისი თოვ­ლის ბა­ბუა სი­ა­მოვ­ნე­ბით ვიქ­ნე­ბი. ამ დღე­სას­წა­ულს ყო­ველ­თვის ოჯახ­ში ვხვდე­ბი, მაგ­რამ შარ­შან გა­მო­ნაკ­ლი­სი მოხ­და. მე და გიგი უგუ­ლა­ვა ახალ წელს მეტ­რო­ში შევ­ხვდით, ეს წი­ნას­წარ არ იყო და­გეგ­მი­ლი, სპონ­ტა­ნუ­რად მოხ­და: გლ­დან­ში ვი­ყა­ვით და უკან რომ ვბრუნ­დე­ბო­დით, გი­გიმ თქვა, თა­ვი­სუფ­ლე­ბის მო­ედ­ნამ­დე მეტ­რო­თი წა­ვი­დე­თო. მგზავ­რებს, რა თქმა უნდა, გა­უკ­ვირ­დათ ჩვე­ნი და­ნახ­ვა, თა­ვი­სუფ­ლე­ბის მო­ე­დან­ზე კონ­ცერ­ტი იყო. ცოტა ხანს იქ დავ­რჩი, მერე სახ­ლში წა­ვე­დი. წელს რო­გორ შევ­ხვდე­ბი, ჯერ­ჯე­რო­ბით არ და­მი­გეგ­მავს.

- სა­ნამ ახა­ლი წელი მოვა, თოვ­ლის ბა­ბუ­ას წე­რი­ლი უნდა მის­წე­როთ.

- სი­ა­მოვ­ნე­ბით, მაგ­რამ იცო­დეთ, ამას ცხოვ­რე­ბა­ში პირ­ვე­ლად ვა­კე­თებ.

"ძვირ­ფა­სო თოვ­ლის ბა­ბუა! ამ მცი­რე წე­რილს პა­ტა­რა, ძა­ლი­ან პა­ტა­რა სა­ლო­მეს სა­ხე­ლით გწერ. სა­ლო­მე ჩემი შვი­ლიშ­ვი­ლია და მან ჯერ არ იცის, რო­გო­რი კე­თი­ლი და გუ­ლუხ­ვი ხარ. მო­მა­ვალ წელს უკვე ეცო­დი­ნე­ბა და თა­ვად გე­ტყვის, რა სა­ჩუ­ქა­რი გა­უ­ხარ­დე­ბა. მე კი მისი სა­ხე­ლით მო­გახ­სე­ნებ, რომ ძა­ლი­ან მინ­და, არც ერთი ბავ­შვიsalesland.ge - ფას­დაკ­ლე­ბე­ბისsalesland.ge - ფას­დაკ­ლე­ბე­ბის სამ­ყა­რო! სამ­ყა­რო! არ დაგ­რჩეს უნა­ხა­ვი, ყვე­ლას­თან მო­ა­ხერ­ხო მის­ვლა და გა­უთ­ბო გუ­ლე­ბი.

პა­ტი­ვის­ცე­მით, ზაალ სა­მა­დაშ­ვი­ლი."

"ბავ­შვო­ბა­ში თოვ­ლის ბა­ბუ­ის არ­სე­ბო­ბის ნაკ­ლე­ბად მჯე­რო­და", - მი­თხრა მსა­ხი­ობ­მა შო­რე­ნა ბე­გაშ­ვილ­მა. მა­შინ სურ­ვი­ლებს დედა უს­რუ­ლებ­და. ბოლო დროს შო­რე­ნა ინ­ტერ­ვი­უ­ზე უარს ამ­ბობს, მაგ­რამ ჩემი შე­თა­ვა­ზე­ბითsalesland.ge - ფას­დაკ­ლე­ბე­ბის სამ­ყა­რო! იმ­დე­ნად მო­ი­ხიბ­ლა, თოვ­ლის ბა­ბუ­ის­თვის გა­საგ­ზავ­ნი წე­რი­ლი მე­ო­რე დღეს­ვე მო­მი­ტა­ნა.

- თენ­გო, გი­ლო­ცავ დამ­დეგ ახალ წელს!

- მეც გი­ლო­ცავ! ღმერ­თმა მრა­ვალს და­გას­წროს შენც, "გზაც" და "გზის" მკი­თხვე­ლიც.

- მო­ი­ფიქ­რე, თოვ­ლის ბა­ბუ­ას რა უნდა მის­წე­რო?

- რა თქმა უნდა.

- სა­ნამ წე­რილს და­წერ, მი­ამ­ბე, რო­გო­რი იყო იგი შენს ბავ­შვურ წარ­მოდ­გე­ნა­ში?

- ერთი თოვ­ლის ბა­ბუა - ბი­ძა­ჩე­მი იყო, მე­ო­რე - ძია იურა (ჩემი მე­ზო­ბე­ლი); ორი­ვე ვი­ცა­ნი.

- ეშ­მა­კი ბავ­შვიsalesland.ge - ფას­დაკ­ლე­ბე­ბისsalesland.ge - ფას­დაკ­ლე­ბე­ბის სამ­ყა­რო! სამ­ყა­რო! ყო­ფილ­ხარ.

- ვი­ცა­ნი, მაგ­რამ ვერ გა­ვი­გე, თოვ­ლის ბა­ბუ­ის ფორ­მა რა­ტომ ჩა­იც­ვეს - მათ ხომ ჩემ­თვის ისე­დაც ბევ­რი სა­ჩუ­ქა­რი მო­აქვთ-მეთ­ქი?! ბო­ლოს და­ვას­კვე­ნი - ალ­ბათ ეს, დი­დე­ბის თა­მა­შია და ერ­თო­ბი­ან. თოვ­ლის ბა­ბუა ჩემ­თან ყო­ველ­თვის ღა­მით მო­დი­ო­და. ერთი დიდი ცის­ფე­რი გეტ­რი მქონ­და, ასე­თი­ვე ვარ­დის­ფე­რი გეტ­რი კი ჩემი დე­ი­დაშ­ვი­ლის იყო. ახა­ლი წლის ღა­მეს ორი­ვე­ნი გეტ­რებს აი­ვან­ზე ვტო­ვებ­დით: ვფიქ­რობ­დით, იქ­ნებ სახ­ლში შე­მოს­ვლა მო­ე­რი­დოს და უსა­ჩუქ­როდ არ დავ­რჩე-მეთ­ქი. თოვ­ლის ბა­ბუ­ას არას­დროს გა­ვუწ­ბი­ლე­ბი­ვარ, სა­ჩუ­ქა­რი თუ მცი­რე მო­ცუ­ლო­ბის იყო, გეტრში მი­დებ­და, თუ არა და - აი­ვან­ზე ტო­ვებ­და.

- წე­რი­ლებს სწერ­დი?

- მის­თვის წე­რი­ლი არას­დროს მი­მი­წე­რია. დღეს ეს პირ­ვე­ლად უნდა გა­ვა­კე­თო.

- აბა, და­ი­წყე.

- სი­ა­მოვ­ნე­ბით.

"გა­მარ­ჯო­ბა, თოვ­ლის ბაბუ!

მე თენ­გო მქვია. უკვე დიდი ბიჭი ვარ. იმ­ხე­ლა, რო­გო­რებ­საც შენი აღარ სჯე­რათ ხოლ­მე. ხომ იცი, რო­გო­რია ეს ხალ­ხი - რომ იზ­რდე­ბი, გე­უბ­ნე­ბი­ან, თოვ­ლის ბა­ბუა არ არ­სე­ბობს და გა­ტყუ­ებ­დნე­ნო. ამას ალ­ბათ იმი­ტომ ამ­ბო­ბენ, რომ შენი ყვე­ლა სა­ჩუქ­რის მი­სა­კუთ­რე­ბა თა­ვად უნ­დათ. არა უშავს, სა­ჩუქ­რე­ბი და სა­თა­მა­შო­ე­ბი მათ ჰქონ­დეთ. ოდეს­მე გახ­სოვს, შენ­თვის წე­რი­ლი მო­მე­წე­როს? არას­დროს. იმი­ტომ, რომ არ მინ­დო­და ზედ­მე­ტად შენი შე­წუ­ხე­ბა. ისე­დაც ამ­დე­ნი ხალ­ხი გა­წუ­ხებს და ათას­ნა­ირ სურ­ვილს გწერს. მე არც სა­თა­მა­შოს გთხოვ, არც ფულს, არც ნამ­დვილ მან­ქა­ნას, არც ჯეკპოტს, არც არა­ფერს მსგავსს. სულ სხვა თხოვ­ნა მაქვს: თითო ღი­მილს გთხოვ ყვე­ლას­თვის, ვინც ამ ქვე­ყა­ნა­ში ცხოვ­რობს, ყო­ველ­დღე - თი­თოს, 365 დღე­ზე თა­ვად გა­ამ­რავ­ლე. ისე, რომ დი­ლით ყვე­ლა ღი­მი­ლით იღ­ვი­ძებ­დეს და რა­ი­მე ჰქონ­დეს ნამ­დვი­ლად გა­სა­ხა­რი! ამ­დე­ნი ღი­მი­ლი ხონ­ჩა­ში ჩა­გე­ტე­ვა? მარ­ხი­ლიც ხომ გაქვს - იმა­ში ჩადე, ოღონდ აუ­ცი­ლებ­ლად და ისე მო­ა­ხერ­ხე, რომ ყვე­ლა ბავ­შვს სჯე­რო­დეს შენი. ყვე­ლა ბავ­შვს - 80-დან 100 წლამ­დე. სჯე­რო­დეს შენი და სას­წა­უ­ლე­ბი­სა, რო­მელ­საც აუ­ცი­ლებ­ლად მო­ახ­დენ. მოკ­ლედ, გე­ლო­დე­ბი და გპირ­დე­ბი, რომ მო­მა­ვალ წელს უკეთ მო­ვიქ­ცე­ვი.

შენი თენ­გო".

ინგა გრი­გო­ლია:

- თოვ­ლის ბა­ბუა - ირე­ა­ლუ­რი არ­სე­ბაა. მას ვე­რას­დროს ვხე­დავ, მაგ­რამ ვგრძნობ, რომ ყო­ველ ახალ წელს ჩემ­თან მო­დის. ბავ­შვო­ბი­დან მო­ყო­ლე­ბუ­ლი დღემ­დე, თუ რა­მე­ზე მი­ოც­ნე­ბია, ყვე­ლა­ფე­რი ამის­რულ­და. ერთხელ, ახა­ლი წლის ღა­მეს სურ­ვი­ლე­ბი ფურ­ცელ­ზეც ჩა­მოვ­წე­რე, მერე ის ფურ­ცე­ლი დავ­წვი და ფერ­ფლი შამ­პა­ნურ­თან ერ­თად დავ­ლიე (იცი­ნის).

- დღეს რაზე ოც­ნე­ბობ?

- ბევრ რა­მე­ზე. ჩემი ოც­ნე­ბე­ბის დიდი ნა­წი­ლი სამ­სა­ხურს უკავ­შირ­დე­ბა. ახა­ლი წლის შემ­დეგ სე­რი­ო­ზულ პო­ლი­ტი­კურ აქ­ტი­ვო­ბას ვგეგ­მავ. გარ­და ამი­სა, ჩემ­მა შვილ­მა წელს უნდა და­ხუ­როს III კურ­სი. მა­რი­ა­მი კავ­კა­სი­ის უნი­ვერ­სი­ტეტ­ში სწავ­ლობს და IV კურ­სი რო­მე­ლი­მე უცხო ქვეყ­ნის უნი­ვერ­სი­ტეტ­ში უნდა გა­ი­ა­როს. ვოც­ნე­ბობ, რომ გა­მოც­დე­ბი წარ­მა­ტე­ბით ჩა­ა­ბა­როს. მა­ტე­რი­ა­ლუ­რი ოც­ნე­ბე­ბი არ მაქვს. მთა­ვა­რია, ოჯა­ხის წევ­რე­ბი, მე­გობ­რე­ბი და ახ­ლობ­ლე­ბი კარ­გად და ჯან­მრთე­ლად მყავ­დნენ.

- სა­კუ­თარ ტე­ლე­ვი­ზი­ა­ზე არ ოც­ნე­ბობ?

- ძა­ლი­ან და ვიცი, ეს ოც­ნე­ბა ოდეს­ღაც ამის­რულ­დე­ბა. მინ­და, ტე­ლე­ვი­ზი­ის კარ­გი მე­ნე­ჯე­რი გავ­ხდე. ახლა რომ ამის შან­სი მქონ­დეს, სუ­პერ­არხს გა­ვა­კე­თებ­დი. არ არ­სე­ბობს პო­ლი­ტი­კუ­რი თა­ნამ­დე­ბო­ბა, რო­მე­ლიც მე მომ­ხიბ­ლავს და ამ სურ­ვილ­ზე უარს მათ­ქმე­ვი­ნებს.

- ახალ წელს რო­გორ ხვდე­ბი?

- ამ დღეს ყო­ველ­თვის ჩემი მშობ­ლე­ბის სახ­ლში ვიკ­რი­ბე­ბო­დით და ერ­თად ვხვდე­ბო­დით. წელს ამ ტრა­დი­ცი­ას პირ­ვე­ლად ვარ­ღვევ - მე­გობ­რებ­თან ერ­თად ბა­თუმ­ში მივ­დი­ვარ.

- შენი მე­გობ­რე­ბი ვინ არი­ან?

- ჟურ­ნა­ლის­ტე­ბი. ჩემს ჟურ­ნა­ლის­ტურ სა­მე­გობ­რო წრეს პო­ლი­ტი­კუ­რი წრე ვე­რას­დროს შეც­ვლის.

- სა­ა­ხალ­წლო ჩაც­მუ­ლო­ბა­ზე უკვე იზ­რუ­ნე?

- გუ­შინ გა­ვი­გე - თურ­მე წი­თე­ლი კაბა უნდა მეც­ვას. ზოგ­ჯერ ტენ­დენ­ცი­ებს მნიშ­ვნე­ლო­ბას ვა­ნი­ჭებ. ჩემს გარ­დე­რობ­ში წი­თე­ლი ფე­რის სა­დღე­სას­წა­უ­ლო კაბა ვერ ვი­პო­ვე. სას­წრა­ფოდ უნდა შე­ვი­ძი­ნო - ეს ფერი და ეს დღე­სას­წა­უ­ლიც ძა­ლი­ან მიყ­ვარს.

ამ სი­ტყვე­ბის შემ­დეგ, ინ­გამ სა­ვარ­ძლი­დან ნაძ­ვის ხის ძირ­ში გა­და­ი­ნაც­ვლა, ია­ტაკ­ზე მო­კა­ლათ­და და თოვ­ლის ბა­ბუ­ის­თვის წე­რი­ლი და­წე­რა:

"ჩემო საყ­ვა­რე­ლო თოვ­ლის ბა­ბუ­ავ! ჩემი ოც­ნე­ბე­ბის ყვე­ლა­ზე დიდო მე­სა­ი­დუმ­ლევ. გე­ფე­რე­ბი... მიყ­ვარ­ხარ... მო­მე­ნატ­რე... გე­ლო­დე­ბი... 2011 წლის პირ­ვე­ლი­ვე წუ­თე­ბი­დან ვიცი, რომ ჩემ­თან გაჩ­ნდე­ბი, მიხ­ვდე­ბი, წელს რო­გორ მჭირ­დე­ბა გან­სა­კუთ­რე­ბით შენი მხარ­და­ჭე­რა. ისე­ვე, რო­გორც მთე­ლი ამ წლე­ბის გან­მავ­ლო­ბა­ში მყავ­დი გვერ­დით და მის­რუ­ლებ­დი ყვე­ლა­ფერს, რაც გუ­ლით მინ­დო­და. თორ­მე­ტი რომ შეს­რულ­დე­ბა, პირ­ველ რიგ­ში, გა­და­გიხ­დი დიდ მად­ლო­ბას ჩემი ას­რუ­ლე­ბუ­ლი სურ­ვი­ლე­ბის­თვის, მერე კი ახალ სურ­ვილს გა­გიმ­ხელ; ვიცი, არც ამ­ჯე­რად და­მა­ღა­ლა­ტებ. 2011 წელი გან­სა­კუთ­რე­ბით მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი იქ­ნე­ბა ჩემი პო­ლი­ტი­კუ­რი გეგ­მე­ბის გან­ხორ­ცი­ე­ლე­ბის­თვის და მჯე­რა, არც ერთი წუ­თით არ დამ­ტო­ვებ მარ­ტო. რაზე ვოც­ნე­ბობ? - მშვი­დო­ბი­ან წელ­ზე. 2011 წელი ჩემი ქვეყ­ნის­თვის, ჩემი მე­გობ­რე­ბის­თვის, ჩემი ოჯა­ხის­თვის იყოს ყვე­ლა­ზე წარ­მა­ტე­ბუ­ლი, მშვი­დო­ბი­ა­ნი, ეკო­ნო­მი­კუ­რად წელ­გა­მარ­თუ­ლი. ძა­ლი­ან მიმ­ძიმს ყო­ველ­დღე, ჩემი ახა­ლი სამ­სა­ხუ­რი­დან გა­მომ­დი­ნა­რე, უამ­რავ გა­ჭირ­ვე­ბულ ადა­მი­ან­თან შეხ­ვედ­რა და მათი პრობ­ლე­მე­ბის მოს­მე­ნა. ვოც­ნე­ბობ, ასე­თი გა­ჭირ­ვე­ბუ­ლი ადა­მი­ა­ნე­ბის რა­ო­დე­ნო­ბა მაქ­სი­მა­ლუ­რად შემ­ცირ­დეს. არ გა­ვუმტყუ­ნო იმე­დე­ბი იმ ხალ­ხს, ვინც 2010 წლის არ­ჩევ­ნებ­ში მომ­ცა ხმა. გკოც­ნი ბევ­რს და მიყ­ვარ­ხარ. დიდი პერ­სპექ­ტი­ვის და გა­მარ­ჯვე­ბის მო­ლო­დი­ნით ვე­გე­ბე­ბი 2011 წელს. არ მინ­და ვი­ნა­ნო ჩემი გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბა, რაც გა­სულ წელს მი­ვი­ღე, როცა პო­ლი­ტი­კუ­რი არ­ჩე­ვა­ნი გა­ვა­კე­თე.

შენი ინგა".

თა­მუ­ნა კვი­ნი­კა­ძე

ჟურ­ნა­ლი "გზა"

(გა­მო­დის ხუთ­შა­ბა­თო­ბით)

დღის ვიდეო
00:00 / 00:00
ლევან ხაბეიშვილს პირდაპირ ეთერში თავს დაესხნენ - დაპირისპირების ამსახველი კადრები

წერილები თოვლის ბაბუას

წერილები თოვლის ბაბუას

წელიწადში არის მხოლოდ 1 დღე, როცა შეგიძლია, სურვილები ფურცელზე ჩამოწერო, თოვლის ბაბუას გაუგზავნო და ახალი წლის ჯადოსნურ ღამეს ეს კეთილი მოხუცი აუცილებლად ხურჯინით გესტუმრება. ბავშვობაში ასე ალბათ თითოეული თქვენგანი მოქცეულა. როცა ვიზრდებით, თოვლის ბაბუაც გვავიწყდება, მისი საჩუქრებიც და ისიც - სურვილები რომ აგვისრულოს, მთელი წლის მანძილზე კარგად უნდა მოვიქცეთ... ბევრი რომ აღარ გავაგრძელო, თოვლის ბაბუისთვის გასაგზავნი წერილების შეგროვება გადავწყვიტე. ცნობილ ადამიანებს დავუკავშირდი და ეს განზრახვა გავუზიარე. უცნაურ შეთავაზებაზე ძალიან იხალისეს. ახლა მათი წერილები მე მაქვს და სანამ თოვლის ბაბუას გადავცემ, მინდა, თქვენ წაგაკითხოთ.

- შორენა, 2010 წელი უკვე მიილია. რით დაგამახსოვრდა? იყო თუ არა წარმატებული?

- კარგი წელი იყო. საერთოდ, ყოველ ახალ წელს რაღაც სიახლის მოლოდინით ვხვდები. წელს 4 ფილმში გადამიღეს. პროფესიული თვალსაზრისით, წარმატებულად შეიძლება ჩაითვალოს.

- მხოლოდ პროფესიული თვალსაზრისით?

- პირად ცხოვრებაზე ლაპარაკი არ მინდა.

- კარგი, იმ ფილმებზე გკითხავ, რომელიც უკვე ახსენე.

- "მამაჩემის გელფრენდის" გადაღება ახლახან დასრულდა. ამ ფილმში დეტექტივის როლს ვთამაშობ. ცოტა ხნის წინ დავასრულე რეჟისორ რუსუდან ჭყონიასთან მუშაობაც. მის ფილმში პარლამენტარის მეუღლე ვარ, რომელიც სილამაზისsalesland.ge - ფასდაკლებებისsalesland.ge - ფასდაკლებების სამყარო! სამყარო! კონკურსში მონაწილეობს. რა მოხდება იმ კონკურსში, გავიმარჯვებ თუ არა - ამას ჯერ ვერ გეტყვი. შემოთავაზებებიsalesland.ge - ფასდაკლებების სამყარო! კიდევ მაქვს, მაგრამ ცოტა ხანს უნდა დავისვენო, გადავიღალე.

- სადმე გამგზავრებას ხომ არ აპირებ?

- არა.

- ახალ წელს ვისთან ერთად, სად და როგორ ხვდები?

- უმეტესად, სახლში, შვილთან ერთად. წელს სად წავალ, ჯერ არ გადამიწყვეტია.

- ახალი კაბა შეიძინე?

- ვიკერავ და მალე მზად იქნება. ახალ წელს საკუთარ თავს ვანებივრებ. ფულის დახარჯვა არ მენანება.

- სხვა დროს არ ანებივრებ?

- ახალ წელს უფრო მეტად. სურვილებს თოვლის ბაბუა კი არა, თავად ვისრულებ ხოლმე.

- პირად ცხოვრებაზე ლაპარაკი არ გინდა, მაგრამ ვიცი, რომ "ნამდვილი" "თოვლის ბაბუა" გყავს - მამაკაცი, რომელიც ყველა სურვილს გისრულებს...

- მაინც არ მეშვები, ხომ (იცინის)?.. მე სხვაგვარად ვიტყვი: ჩემს ცხოვრებაში არსებობს მამაკაცი, რომელიც მიყვარს, მასთან თავს კარგად ვგრძნობ და ბედნიერი ვარ. რაც შეეხება სურვილებს, - საამისოდ ჩემი ჰონორარი მაქვს.

- იმ მამაკაცის ვინაობას რატომ არ ამხელ?

- არა მგონია, საჭირო იყოს.

- საახალწლოდ რა საჩუქარს გიმზადებს?

- მაპატიე, მაგრამ ამ თემაზე ლაპარაკისგან თავს შევიკავებ. ხომ იცი, ინტერვიუ ისედაც არ მინდოდა, მაგრამ შენი იდეით მაცდუნე და აი, წერილიც:

"ჩემი საახალწლო სურვილი? სკოლის მერე არავის უკითხავს. დიდად არ მჯერა სურვილების ასრულების. ადამიანები საკუთარ ბედს თვითონ ქმნიან. მარტო ერთი სურვილი მაქვს - შვილის ჯანმრთელობა. მატერიალური კეთილდღეობა ნაკლებად მხიბლავს. დღეს მაქვს; შეიძლება, ხვალ აღარ მქონდეს. ჩემთვის ყველაზე ფასეული - ახლობელი და საყვარელი ადამიანების კარგად ყოფნაა. ბედნიერებას, სილაღეს, სიმშვიდეს, სითბოს გთხოვ. მე თქვენ მიყვარხართ.

შორენა ბეგაშვილი."

- ნიკა, ბავშვობაში თოვლის ბაბუას წერილებს თუ სწერდი?

ნიკა არაბიძე:

- ვწერდი, მაგრამ თავხედი ბავშვიsalesland.ge - ფასდაკლებებისsalesland.ge - ფასდაკლებების სამყარო! სამყარო! არ ვიყავი - ვცდილობდი, ისეთი სურვილები დამეწერა, რომელთა ასრულებასაც შეძლებდა. საჩუქრებს ბალიშის ქვეშ მიდებდა; თუ არ ეტეოდა, საწოლთან ან ნაძვის ხესთან მიტოვებდა. მშობლები მარიგებდნენ, თოვლის ბაბუას საჩუქრებისთვის ძალიან ნუ შეაწუხებო. მეც ვუჯერებდი.

- თოვლის ბაბუას რომ ვერ ნახულობდი, არ გიკვირდა?

- ვიცოდი, ღამით მოდიოდა, დღისით - არა. ამიტომ იმ ღამეს უპრობლემოდ მაძინებდნენ, ხვეწნა არ მჭირდებოდა. თუ არ დაიძინებ, თოვლის ბაბუა არ მოვაო, - მეტყოდნენ და მეც თვალებს აღარ ვახელდი.

- ახლა დიდი ბიჭი ხარ და გეცოდინება, თოვლის ბაბუას საჩუქრები რა შემთხვევაში მოაქვს...

- როგორ არ ვიცი?! მთელი წლის მანძილზე თუ კარგად არ იქცეოდი, საჩუქარს არ მოგიტანს!

- როგორ ფიქრობ - წელს საჩუქარს იმსახურებ?

- მგონი კარგად ვიქცეოდი.

- დაგიჯერო?

- რას ლაპარაკობ? არ მიცნობდე მაინც! ჩემნაირი ჭკვიანი ადამიანი მეორე გინახავს (იცინის)? მთელი წლის მანძილზე არც ქალისკენ გამიხედავს, არც - კაცისკენ. ვიყავი ჩემთვის თავდახრილი და ვშრომობდი.

- მაშინ, თოვლის ბაბუას რაც გინდა, ის მისწერე.

- ძალიან შევაწუხო? მანქანა რომ მინდა?!.

- ახლა მდიდარი კაცია და ყველა სურვილს აგისრულებს.

- შენ გაიხარე! დიდი მადლობა, რომ გამომიარე, წერილს ახლავე დავწერ და გაგატან.

"ძვირფასო თოვლის ბაბუა, მე მთელი წელი ჭკვიანად ვიქცეოდი და იმედი მაქვს, რასაც გთხოვ, შემისრულებ. ძალიან არ მინდა, შეგაწუხო, მაგრამ თუ გექნება საშუალება, იქნებ ახალი ავტომობილი მაჩუქო (კარგია, თუ "მერსედესი" იქნება)... ჰო, ორი ცალი, თუ შეიძლება: ერთი - ნამდვილი, ერთი - სათამაშო (ბავშვისთვის), შარშანაც კი გთხოვე, მაგრამ "გადამაგდე". ჩემი ბრალიცაა - არ ვიქცეოდი კარგად. ეს ჩემი სურვილია და წინასწარ გიხდი მადლობას. მოკლედ, 12 საათზე ეზოში გელოდები... რაც შეეხება ზოგადად, ჩემს სურვილს, მინდა, ჩემი ქვეყანა და ქართველი ხალხი იყოს ბედნიერი და ეს წელი მთელი ერისთვის ყოფილიყოს გამთლიანებისა და ბედნიერების მომტანი (ამ პატარა სურვილის ასრულების იმედიც მაქვს). წინასწარ გიხდი მადლობას, თქვენი თეთრი წვერი ნუ მოგვიშალოს ღმერთმა!

პატ. ნიკა არაბიძე."

- თოვლის ბაბუის როლი გითამაშია?

- სტუდენტობის წლებში ვიყავი თოვლის ბაბუა "გამოძახებით". ზუსტად 12 საათზე პატარა თათიას ვესტუმრე. ბავშვიsalesland.ge - ფასდაკლებებისsalesland.ge - ფასდაკლებების სამყარო! სამყარო! თვალებში შემომციცინებდა, ინტერესით მაკვირდებოდა, ბებიამისმა კი აიჩემა, - გინდა თუ არა, ჩემი გაკეთებული გოზინაყი გასინჯეო. ვიუარე, მაგრამ ვინ მოგეშვა?! ჩემი ოჯახიდან ისე არ გაგიშვებო, - და რაღას ვიზამდი? პატარა ნაჭერი ავიღე, არ ვიცი, როგორ, ამ გოზინაყს ჩემი თეთრი წვერი მიეწება. დავღეჭავ, ვატყობ - ბამბა ირღვევა. ცუდ დღეში ჩავვარდი...

- ნინო, როგორი იყო თოვლის ბაბუა ბავშვურ წარმოდგენაში?

ნინო არაზაშვილი:

- თოვლის ბაბუის არსებობის ძალიან დიდხანს მჯეროდა. ახლაც მჯერა... ის ჩვენთან ყოველ ახალ წელს, საჩუქრებით სავსე ხურჯინით მოდიოდა; ვიცოდი, დრო მხოლოდ ერთი წამი ჰქონდა, საჩუქარი რომ დაეტოვებინა; თუ იმ ერთ წამში თვალს ვერ მოვკრავდი, მერე მთელი წლის მანძილზე ვეღარ ვნახავდი.

- წერილებს სწერდი?

- რა თქმა უნდა! კონვერტში ვდებდი და დედას ვაძლევდი. მან იცოდა, სად იყო თოვლის ბაბუის "კანტორა" (მაშინ ასე ერქვა), მიდიოდა და წერილს უტოვებდა.

- რა მოხდა მაშინ, როცა თოვლის ბაბუის შესახებ ყველაფერი გააცნობიერე?

- მშობლები უფრო მეტად შემიყვარდნენ. საერთოდ, ჩემთვის, ახალი წლის დღესასწაული ბარბარობიდან იწყება: 19 დეკემბერს ნიკოლოზობაა და ნიკა ჩემს ძმას ჰქვია, 20-ში დაბადების დღე მაქვს, მერე - ახალი წელი და შობის დღესასწაულიც მოდის. ძალიან მომწონს ის ტრადიცია, რომელიც უწმინდესმა დაამკვიდრა. ვისურვებ, რომ ყველა ქართველი ამ დღესასწაულს ფანჯარასთან ანთებული სანთლით შეხვდეს. უფალს - ჩვენს გულებში და ღვთისმშობელს - ოჯახებში ვუხმოთ.

"სამწუხაროა, რომ ჩემს შვილებს შენი არსებობის აღარ სჯერათ, მაგრამ წინასაახალწლოდ მაინც გწერენ წერილებს. 31 დეკემბერს საღამოს კი ყოველ ფეხის ნაბიჯზე მისაფრდებიან, რომ "ფაქტზე წამასწრონ" - როგორ გავდგამ საჩუქრებით სავსე გუდას გარეთ, ზღურბლზე, როგორ დავრეკავ ზარს და როგორ შემოვხტები სახლში, ვითომ გარეთ არც გავსულვარ. შემოსასვლელში საპატიო ყარაულივით აიტუზებიან ხოლმე, რომ გამომიჭირონ, მაგრამ როგორც კი ფანჯრებში შუშხუნები გამოჩნდება, "პოსტს" მიატოვებენ და მეც დროს ვიხელთებ ხოლმე. ნეტავ განახვა, როგორ მორბიან ზარის ხმაზე! მაგრამ დაოსტატებული დედიკო უკვე სამზარეულოშია და არავითარი სამხილი არ არსებობს, რომ არ გაუბრწყინდეთ სახე და არ იკითხონ: ეეე, ასე მალე?! როგორ გაქრა?.. ეს ერთადერთი წუთია, როცა სადღაც, გულში მაინც იჯერებენ, რომ მფრინავი ირმების მარხილი სხვა ბავშვებისკენ გაეშურა.

ნინო არაზაშვილი".

კახა მიქიაშვილი:

- ზამთარი და თოვლი არ მიყვარს, მაგრამ ახალ წელს მაინც სხვა განწყობილება მოაქვს. რომ გითხრა, თოვლის ბაბუის მჯერა-მეთქი, სამკურნალო ვიქნები (იცინის), მაგრამ წერილს მაინც მივწერ. მახსოვს, პატარა რომ ვიყავი, ჩემს ბაღში მოვიდა და ბოხი ხმით გვითხრა: მოოოოვედი, ბავშვებო, გუუდა მოვიტანე... მერე წვერი მოსძვრა და მივხვდი, რომ ჩვეულებრივი ადამიანი იყო, მაგრამ მისი ხმა ახლაც ჩამესმის...

"ძვირფასო თოვლის ბაბუა!

ნუ გამიბრაზდები იმის გამო, რომ გავიზარდე და შენი აღარ მჯერა, მაინც მიყვარხარ და გელი ყოველ ახალ წელს. ვიცი, კეთილი ხარ და ვინც გულით გთხოვს, სურვილებს უსრულებ. თოვლის ბაბუ! გაგვითენე ბედნიერი, ლამაზი, მხიარული, ფერადი, თბილი და ტკბილი ახალი წელი. ყველა ჩემი ახლობელი, ოჯახის წევრი, საყვარელი ადამიანი, ყველა ქართველი და არაქართველი ჯანმრთელად ამყოფე. გვაჩუქე სიმშვიდე, ლხინი, ბარაქა და დიიიიიიდიი სიყვარული. არასდროს დაგვიკარგო ის ბავშვური მოლოდინი და შეგრძნება, რომელიც პატარაობაში გვქონდა შენი და "მისი უდიდებულესობის" - ახალი წლის მიმართ. გაახარე ყველა პატარა და ყველა უდედმამო, უპატრონო ბავშვიsalesland.ge - ფასდაკლებებისsalesland.ge - ფასდაკლებების სამყარო! სამყარო! და მათი სიხარულით ჩვენც გავიხარებთ.

გთხოვ, წაიკითხე და შემისრულე. გელი. მჯერა, რომ ნამდვილად არსებობ და თხოვნას შემისრულებ. ამიტომ, შენც გილოცავ და გჩუქნი ჩემს წერილს.

სიყვარულით, კახა მიქიაშვილი.

ზაზა იაქაშვილი:

- თოვლის ბაბუა სიკეთით სავსე ადამიანია, ყველა ბავშვისთვის სიხარული მოაქვს. საჩუქარი ჩემთვისაც არაერთხელ მოუტანია, მისი მთელი გულით მჯეროდა და ახლაც მჯერა. მასთან შემდეგი შინაარსის წერილს გაგატან:

"ძვირფასო და საყვარელო თოვლის ბაბუა!!!

მე ახლაც მთელი გულით გელოდები, ზუსტად ისევე, როგორც ჩემი შვილები და ნებისმიერი ბავშვიsalesland.ge - ფასდაკლებებისsalesland.ge - ფასდაკლებების სამყარო! სამყარო!. შენ სიხარულით იღებ ჩვენს წერილებს და ყველაფერს გვისრულებ, მაგრამ ძალიან მაინტერესებს, გავიგო, შენ რა გინდა? რა გაგახარებს, რა გტკივა? რა ნატვრა გაქვს? ნუთუ შენ არაფერი გჭირდება? ბავშვივით რა გაგახალისებს? მთელი გულით მინდა მივიღო შენგან წერილი, გვითხარი, შენ რა გსურს საახალწლოდ და ვეცდები, გულით გაგახარო.

ზაზა და ბავშვებიsalesland.ge - ფასდაკლებებისsalesland.ge - ფასდაკლებების სამყარო! სამყარო!".

- ე.ი. გინდა, რომ თოვლის ბაბუის თოვლის ბაბუა იყო?..

- ასე გამოდის.

- ახალ წელს როგორ ხვდები ხოლმე?

- 12 საათზე ყოველთვის ოჯახში ვარ. მერე გავდივარ, შოუებში ვმონაწილეობ. ხან წამყვანი ვარ, ხან - ვმღერი...

- მეკვლედ არ დადიხარ?

- რამდენჯერ ყოფილა ასეთი შემთხვევა და არ უნანიათ.

- ე.ი. ფეხბედნიერი ადამიანი ხარ.

- მგონი, ასეა.

- თოვლის ბაბუა როგორ "გაიცანით", გახსოვთ?

ზაალ სამადაშვილი:

- ერთ-ერთ კულტურის სახლში საახალწლო ზეიმზე მოვიდა და ყველა ბავშვს საჩუქრად ტკბილეული მოგვიტანა. განსაკუთრებით გემრიელი, ოქროსფერ ქაღალდში გახვეული, შოკოლადის პატარა "მონეტები" იყო.

- თოვლის ბაბუა თქვენთან სახლში არ მოდიოდა?

- არა. მისგან საჩუქრებს ყოველთვის ზეიმზე ვიღებდი, სახლში საახალწლო საჩუქრებს მშობლები "მიკეთებდნენ". იმ კეთილ, თეთრწვერა კაცს შინ აღარ ველოდებოდი. ახლა სახლში პატარა შვილიშვილი მყავს - 9 თვის სალომე. მომავალ წელს მისი თოვლის ბაბუა სიამოვნებით ვიქნები. ამ დღესასწაულს ყოველთვის ოჯახში ვხვდები, მაგრამ შარშან გამონაკლისი მოხდა. მე და გიგი უგულავა ახალ წელს მეტროში შევხვდით, ეს წინასწარ არ იყო დაგეგმილი, სპონტანურად მოხდა: გლდანში ვიყავით და უკან რომ ვბრუნდებოდით, გიგიმ თქვა, თავისუფლების მოედნამდე მეტროთი წავიდეთო. მგზავრებს, რა თქმა უნდა, გაუკვირდათ ჩვენი დანახვა, თავისუფლების მოედანზე კონცერტი იყო. ცოტა ხანს იქ დავრჩი, მერე სახლში წავედი. წელს როგორ შევხვდები, ჯერჯერობით არ დამიგეგმავს.

- სანამ ახალი წელი მოვა, თოვლის ბაბუას წერილი უნდა მისწეროთ.

- სიამოვნებით, მაგრამ იცოდეთ, ამას ცხოვრებაში პირველად ვაკეთებ.

"ძვირფასო თოვლის ბაბუა! ამ მცირე წერილს პატარა, ძალიან პატარა სალომეს სახელით გწერ. სალომე ჩემი შვილიშვილია და მან ჯერ არ იცის, როგორი კეთილი და გულუხვი ხარ. მომავალ წელს უკვე ეცოდინება და თავად გეტყვის, რა საჩუქარი გაუხარდება. მე კი მისი სახელით მოგახსენებ, რომ ძალიან მინდა, არც ერთი ბავშვიsalesland.ge - ფასდაკლებებისsalesland.ge - ფასდაკლებების სამყარო! სამყარო! არ დაგრჩეს უნახავი, ყველასთან მოახერხო მისვლა და გაუთბო გულები.

პატივისცემით, ზაალ სამადაშვილი."

"ბავშვობაში თოვლის ბაბუის არსებობის ნაკლებად მჯეროდა", - მითხრა მსახიობმა შორენა ბეგაშვილმა. მაშინ სურვილებს დედა უსრულებდა. ბოლო დროს შორენა ინტერვიუზე უარს ამბობს, მაგრამ ჩემი შეთავაზებითsalesland.ge - ფასდაკლებების სამყარო! იმდენად მოიხიბლა, თოვლის ბაბუისთვის გასაგზავნი წერილი მეორე დღესვე მომიტანა.

- თენგო, გილოცავ დამდეგ ახალ წელს!

- მეც გილოცავ! ღმერთმა მრავალს დაგასწროს შენც, "გზაც" და "გზის" მკითხველიც.

- მოიფიქრე, თოვლის ბაბუას რა უნდა მისწერო?

- რა თქმა უნდა.

- სანამ წერილს დაწერ, მიამბე, როგორი იყო იგი შენს ბავშვურ წარმოდგენაში?

- ერთი თოვლის ბაბუა - ბიძაჩემი იყო, მეორე - ძია იურა (ჩემი მეზობელი); ორივე ვიცანი.

- ეშმაკი ბავშვიsalesland.ge - ფასდაკლებებისsalesland.ge - ფასდაკლებების სამყარო! სამყარო! ყოფილხარ.

- ვიცანი, მაგრამ ვერ გავიგე, თოვლის ბაბუის ფორმა რატომ ჩაიცვეს - მათ ხომ ჩემთვის ისედაც ბევრი საჩუქარი მოაქვთ-მეთქი?! ბოლოს დავასკვენი - ალბათ ეს, დიდების თამაშია და ერთობიან. თოვლის ბაბუა ჩემთან ყოველთვის ღამით მოდიოდა. ერთი დიდი ცისფერი გეტრი მქონდა, ასეთივე ვარდისფერი გეტრი კი ჩემი დეიდაშვილის იყო. ახალი წლის ღამეს ორივენი გეტრებს აივანზე ვტოვებდით: ვფიქრობდით, იქნებ სახლში შემოსვლა მოერიდოს და უსაჩუქროდ არ დავრჩე-მეთქი. თოვლის ბაბუას არასდროს გავუწბილებივარ, საჩუქარი თუ მცირე მოცულობის იყო, გეტრში მიდებდა, თუ არა და - აივანზე ტოვებდა.

- წერილებს სწერდი?

- მისთვის წერილი არასდროს მიმიწერია. დღეს ეს პირველად უნდა გავაკეთო.

- აბა, დაიწყე.

- სიამოვნებით.

"გამარჯობა, თოვლის ბაბუ!

მე თენგო მქვია. უკვე დიდი ბიჭი ვარ. იმხელა, როგორებსაც შენი აღარ სჯერათ ხოლმე. ხომ იცი, როგორია ეს ხალხი - რომ იზრდები, გეუბნებიან, თოვლის ბაბუა არ არსებობს და გატყუებდნენო. ამას ალბათ იმიტომ ამბობენ, რომ შენი ყველა საჩუქრის მისაკუთრება თავად უნდათ. არა უშავს, საჩუქრები და სათამაშოები მათ ჰქონდეთ. ოდესმე გახსოვს, შენთვის წერილი მომეწეროს? არასდროს. იმიტომ, რომ არ მინდოდა ზედმეტად შენი შეწუხება. ისედაც ამდენი ხალხი გაწუხებს და ათასნაირ სურვილს გწერს. მე არც სათამაშოს გთხოვ, არც ფულს, არც ნამდვილ მანქანას, არც ჯეკპოტს, არც არაფერს მსგავსს. სულ სხვა თხოვნა მაქვს: თითო ღიმილს გთხოვ ყველასთვის, ვინც ამ ქვეყანაში ცხოვრობს, ყოველდღე - თითოს, 365 დღეზე თავად გაამრავლე. ისე, რომ დილით ყველა ღიმილით იღვიძებდეს და რაიმე ჰქონდეს ნამდვილად გასახარი! ამდენი ღიმილი ხონჩაში ჩაგეტევა? მარხილიც ხომ გაქვს - იმაში ჩადე, ოღონდ აუცილებლად და ისე მოახერხე, რომ ყველა ბავშვს სჯეროდეს შენი. ყველა ბავშვს - 80-დან 100 წლამდე. სჯეროდეს შენი და სასწაულებისა, რომელსაც აუცილებლად მოახდენ. მოკლედ, გელოდები და გპირდები, რომ მომავალ წელს უკეთ მოვიქცევი.

შენი თენგო".

ინგა გრიგოლია:

- თოვლის ბაბუა - ირეალური არსებაა. მას ვერასდროს ვხედავ, მაგრამ ვგრძნობ, რომ ყოველ ახალ წელს ჩემთან მოდის. ბავშვობიდან მოყოლებული დღემდე, თუ რამეზე მიოცნებია, ყველაფერი ამისრულდა. ერთხელ, ახალი წლის ღამეს სურვილები ფურცელზეც ჩამოვწერე, მერე ის ფურცელი დავწვი და ფერფლი შამპანურთან ერთად დავლიე (იცინის).

- დღეს რაზე ოცნებობ?

- ბევრ რამეზე. ჩემი ოცნებების დიდი ნაწილი სამსახურს უკავშირდება. ახალი წლის შემდეგ სერიოზულ პოლიტიკურ აქტივობას ვგეგმავ. გარდა ამისა, ჩემმა შვილმა წელს უნდა დახუროს III კურსი. მარიამი კავკასიის უნივერსიტეტში სწავლობს და IV კურსი რომელიმე უცხო ქვეყნის უნივერსიტეტში უნდა გაიაროს. ვოცნებობ, რომ გამოცდები წარმატებით ჩააბაროს. მატერიალური ოცნებები არ მაქვს. მთავარია, ოჯახის წევრები, მეგობრები და ახლობლები კარგად და ჯანმრთელად მყავდნენ.

- საკუთარ ტელევიზიაზე არ ოცნებობ?

- ძალიან და ვიცი, ეს ოცნება ოდესღაც ამისრულდება. მინდა, ტელევიზიის კარგი მენეჯერი გავხდე. ახლა რომ ამის შანსი მქონდეს, სუპერარხს გავაკეთებდი. არ არსებობს პოლიტიკური თანამდებობა, რომელიც მე მომხიბლავს და ამ სურვილზე უარს მათქმევინებს.

- ახალ წელს როგორ ხვდები?

- ამ დღეს ყოველთვის ჩემი მშობლების სახლში ვიკრიბებოდით და ერთად ვხვდებოდით. წელს ამ ტრადიციას პირველად ვარღვევ - მეგობრებთან ერთად ბათუმში მივდივარ.

- შენი მეგობრები ვინ არიან?

- ჟურნალისტები. ჩემს ჟურნალისტურ სამეგობრო წრეს პოლიტიკური წრე ვერასდროს შეცვლის.

- საახალწლო ჩაცმულობაზე უკვე იზრუნე?

- გუშინ გავიგე - თურმე წითელი კაბა უნდა მეცვას. ზოგჯერ ტენდენციებს მნიშვნელობას ვანიჭებ. ჩემს გარდერობში წითელი ფერის სადღესასწაულო კაბა ვერ ვიპოვე. სასწრაფოდ უნდა შევიძინო - ეს ფერი და ეს დღესასწაულიც ძალიან მიყვარს.

ამ სიტყვების შემდეგ, ინგამ სავარძლიდან ნაძვის ხის ძირში გადაინაცვლა, იატაკზე მოკალათდა და თოვლის ბაბუისთვის წერილი დაწერა:

"ჩემო საყვარელო თოვლის ბაბუავ! ჩემი ოცნებების ყველაზე დიდო მესაიდუმლევ. გეფერები... მიყვარხარ... მომენატრე... გელოდები... 2011 წლის პირველივე წუთებიდან ვიცი, რომ ჩემთან გაჩნდები, მიხვდები, წელს როგორ მჭირდება განსაკუთრებით შენი მხარდაჭერა. ისევე, როგორც მთელი ამ წლების განმავლობაში მყავდი გვერდით და მისრულებდი ყველაფერს, რაც გულით მინდოდა. თორმეტი რომ შესრულდება, პირველ რიგში, გადაგიხდი დიდ მადლობას ჩემი ასრულებული სურვილებისთვის, მერე კი ახალ სურვილს გაგიმხელ; ვიცი, არც ამჯერად დამაღალატებ. 2011 წელი განსაკუთრებით მნიშვნელოვანი იქნება ჩემი პოლიტიკური გეგმების განხორციელებისთვის და მჯერა, არც ერთი წუთით არ დამტოვებ მარტო. რაზე ვოცნებობ? - მშვიდობიან წელზე. 2011 წელი ჩემი ქვეყნისთვის, ჩემი მეგობრებისთვის, ჩემი ოჯახისთვის იყოს ყველაზე წარმატებული, მშვიდობიანი, ეკონომიკურად წელგამართული. ძალიან მიმძიმს ყოველდღე, ჩემი ახალი სამსახურიდან გამომდინარე, უამრავ გაჭირვებულ ადამიანთან შეხვედრა და მათი პრობლემების მოსმენა. ვოცნებობ, ასეთი გაჭირვებული ადამიანების რაოდენობა მაქსიმალურად შემცირდეს. არ გავუმტყუნო იმედები იმ ხალხს, ვინც 2010 წლის არჩევნებში მომცა ხმა. გკოცნი ბევრს და მიყვარხარ. დიდი პერსპექტივის და გამარჯვების მოლოდინით ვეგებები 2011 წელს. არ მინდა ვინანო ჩემი გადაწყვეტილება, რაც გასულ წელს მივიღე, როცა პოლიტიკური არჩევანი გავაკეთე.

შენი ინგა".

თამუნა კვინიკაძე

ჟურნალი ”გზა”

(გამოდის ხუთშაბათობით)

ბაია პატარაიას თათია სამსახარაძე და უფლებადამცველები დაუპირისპირდნენ - „სამი წელია პირში წყალი მაქვს დაგუბებული...“

ქართველი ჟურნალისტის და ამერიკელი დიპლომატის ქორწილი ვაშინგტონში - "ძალიან ბედნიერები ვართ, რომ ვიპოვეთ ერთმანეთი"

უზენაესი სასამართლოს მოსამართლეობის ყოფილი კანდიდატი თამთა თოდაძეზე - "რა ბრიჯიტ ბარდო ესა მყავს, რა აბია ასეთი ნეტავ"